Pełny tekst orzeczenia

UZASADNIENIE

Strona powodowa (...) Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością spółka komandytowa z siedzibą w P. wniosła o zasądzenie od strony pozwanej Towarzystwa (...) S.A. z siedzibą w W. kwoty 2 358,07 zł z ustawowymi odsetkami za opóźnienie od dnia 6 kwietnia 2021 r. do dnia zapłaty oraz o zasądzenie kosztów procesu, w tym kosztów zastępstwa procesowego według norm przepisanych oraz opłaty skarbowej od pełnomocnictwa. W uzasadnieniu pozwu wskazała, że w dniu 23 lutego 2021 r. doszło do kolizji drogowej, w wyniku której uszkodzeniu uległ pojazd marki V. nr rej. (...) stanowiący własność A. M.. Poszkodowana zgłosiła szkodę stronie pozwanej jako ubezpieczycielowi sprawcy, która po przeprowadzeniu postępowania likwidacyjnego wypłaciła jej kwotę 3 067,93 zł. Strona powodowa podała, że na mocy umowy cesji nabyła od poszkodowanej wierzytelność przysługującą jej wobec strony pozwanej z tytułu przedmiotowej kolizji, zaś dochodzone pozwem roszczenie stanowi różnicę pomiędzy odszkodowaniem należnym, tj. ustalonym na zlecenie powódkę przez niezależnego eksperta a wypłaconym przez pozwaną w toku postępowania likwidacyjnego.

Strona pozwana Towarzystwo (...) S.A. z siedzibą w W. wniosła o oddalenie powództwa w całości i zasądzenie na swoją rzecz kosztów postępowania, w tym kosztów zastępstwa procesowego według norm przepisanych. Pozwana przyznała, że udzielała ochrony prawnej sprawcy zdarzenia z dnia 23 lutego 2021 r., jak również, że po przeprowadzeniu postępowania likwidacyjnego wypłaciła poszkodowanej kwotę 3 067,93 zł, która, w jej ocenie jest adekwatna do wysokości szkody powstałej w wyniku przedmiotowego zdarzenia. Pozwana podniosła, że żądana przez powódkę kwota jest rażąco zawyżona w stosunku do rzeczywistych kosztów niezbędnych do przywrócenia pojazdu do stanu sprzed szkody, jak również, że górną granicę należnego odszkodowania powinien stanowić faktycznie poniesiony koszt naprawy przez poszkodowanego.

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

W dniu 23 lutego 2021 r. miała miejsce kolizja drogowa, w wyniku której uszkodzeniu uległ samochód marki V. rej. (...) stanowiący własność A. M.. Sprawca szkody posiadał ubezpieczenie odpowiedzialności cywilnej u strony pozwanej.

Po przeprowadzeniu postępowania likwidacyjnego przez (...) S.A. z siedzibą w W. w ramach procedury Bezpośredniej Likwidacji S. ( (...)) i ustaleniu zakresu uszkodzeń w pojeździe, poszkodowanej przyznano i wypłacono kwotę 3 067,93 zł tytułem kosztów naprawy.

Na mocy umowy cesji strona powodowa nabyła wierzytelność z tytułu odszkodowania przysługującego poszkodowanej od strony pozwanej w związku ze szkodą z dnia 23 lutego 2021 r.

Okoliczności bezsporne

Strona powodowa zleciła sporządzenie prywatnej kalkulacji, z której wynika, że koszt naprawy pojazdu poszkodowanej wynosi 5 426 zł.

Dowód: kalkulacja naprawy nr (...) – k. 29 - 33

Poszkodowana nabyła przedmiotowy pojazd w 2011 r., od tamtego czasu nie uległ on żadnej kolizji, nie były też prowadzone żadne prace naprawcze. Sprzedający deklarował, że pojazd był bezwypadkowy.Poszkodowana nie naprawiła uszkodzonego pojazdu, bowiem kwota wypłacona w toku postępowania likwidacyjnego nie wystarczyła na pokrycie tych kosztów.

Dowód:

- zeznania świadka A. M. – k. 101

- częściowo opinia sądowa wraz z kalkulacją naprawy sporządzona przez biegłego sądowego z zakresu techniki pojazdów samochodowych, kalkulacji warsztatowej, analizy rachunków i kosztorysów oraz wycen T. G. – k. 130

Do wymiany w pojeździe poszkodowanej zakwalifikowano drzwi prawe oraz naklejkę reklamową, zaś naprawie podlega próg prawy. Koszt przywrócenia pojazdu poszkodowanej do stanu sprzed szkody z dnia 23 lutego 2021 r. wynosi 5 056,15 zł. Obejmuje on naprawę pojazdu w technologii przewidzianej przez producenta samochodu, z użyciem części oryginalnych, zalecanych przez producenta i sygnowanych jego logo oraz przy zastosowaniu średniej stawki 110 zł za roboczogodzinę mającej zastosowanie w warsztatach rzemieślniczych blacharsko – mechanicznych i lakierniczych w obrębie zamieszkania poszkodowanej.

Dowód: opinia sądowa wraz z kalkulacją naprawy sporządzona przez biegłego sądowego z zakresu techniki pojazdów samochodowych, kalkulacji warsztatowej, analizy rachunków i kosztorysów oraz wycen T. G. – k. 123 - 141

Sąd zważył, co następuje:

Powództwo podlegało uwzględnieniu w części tj. co do kwoty 1 988,32 zł.

W przedmiotowej sprawie poza sporem był fakt zaistnienia w dniu 23 lutego 2021 r. kolizji, w następstwie której uszkodzeniu uległ pojazd marki V. nr rej. (...) stanowiący własność A. M.. Pozwana uznała swoją odpowiedzialność za skutki zdarzenia i wypłaciła odszkodowanie w wysokości 3 067,93 zł, które, w jej ocenie, było adekwatne do zakresu doznanej szkody. Pozwana nie kwestionowała legitymacji czynnej powoda do występowania w niniejszym procesie. Spór dotyczył jedynie wysokości należnego świadczenia umożliwiającego naprawę pojazdu i przywrócenie go do stanu sprzed szkody.

Zgodnie z art. 361 § 1 k.c. zobowiązany do odszkodowania ponosi odpowiedzialność tylko za normalne następstwa działania lub zaniechania, z którego szkoda wynikła. Stosownie zaś do treści art. 363 § 1 k.c. naprawienie szkody powinno nastąpić, według wyboru poszkodowanego, bądź przez przywrócenie stanu poprzedniego, bądź przez zapłatę odpowiedniej sumy pieniężnej. Jednakże gdyby przywrócenie stanu poprzedniego było niemożliwe albo gdyby pociągało za sobą dla zobowiązanego nadmierne trudności lub koszty, roszczenie poszkodowanego ogranicza się do świadczenia w pieniądzu.

W niniejszej sprawie odpowiedzialność strony pozwanej ogranicza się zatem do uzasadnionych kosztów naprawy pojazdu poszkodowanej, jakie powstały w związku ze zdarzeniem z dnia 23 lutego 2021 r.

Rozstrzygając sprawę, Sąd oparł się na dowodach z dokumentów, z opinii biegłego sądowego, jak również na zeznaniach świadka A. M., której zeznania były logiczne, spójne i korelowały z treścią pozostałych dowodów. Świadek wyjaśniła kwestie związane z rodzajem zamontowanych w jej pojeździe części, przyczyny dokonania cesji wierzytelności, której powodem było przyznanie odszkodowania w wysokości uniemożliwiającej naprawę uszkodzonego pojazdu.

Celem ustalenia kosztów naprawy pojazdu poszkodowanej, sąd dopuścił dowód z opinii biegłego sądowego z zakresu techniki pojazdów samochodowych, kalkulacji warsztatowej, analizy rachunków i kosztorysów oraz wycen T. G., który posiada specjalistyczną wiedzę.

Sąd podzielił wnioski zawarte w opinii biegłego, która jest fachowa, rzetelna, wyczerpująca i poprzedzona oględzinami uszkodzonego pojazdu. Biegły sądowy w sposób rzeczowy i precyzyjny określił, które z elementów pojazdu poszkodowanej uległy uszkodzeniu wskutek przedmiotowej kolizji, wskazując jednocześnie, które z nich podlegają wymianie, a które naprawie.

W oparciu o ustalony i niekwestionowany przez strony zakres uszkodzeń pojazdu, biegły przyjął, że koszt naprawy umożliwiający przywrócenie go do stanu sprzed zdarzenia z dnia 23 lutego 2021 r., przy uwzględnieniu technologii przewidzianej przez producenta i zastosowaniu średniej stawki 110 zł za roboczogodzinę w warsztatach blacharsko – mechanicznych i lakierniczych w obrębie zamieszkania poszkodowanej wynosi 5 056,15 zł.

Biegły wskazał, że do wymiany zakwalifikował części, które znajdowały się w obrębie działania siły niszczącej i których naprawa nie przywróciłaby zakładanych przez producenta pierwotnych parametrów techniczno – eksploatacyjnych. Zwrócił również uwagę, że ubezpieczyciel sporządzający kalkulację naprawy uwzględnił zaniżoną stawkę za roboczogodzinę w wysokości 50 zł netto, potrąceniem kosztu materiału lakierniczego – 33% i potraceniem wartości część i oryginalnych – 30 %. Dodał, że po dokonaniu cesji ubezpieczyciel skłonny był przyznać wyższą kwotę, jednak warunkiem było udokumentowanie naprawy pojazdu.

Biegły wyjaśnił, że naprawa winna zostać przeprowadzona z użyciem części oryginalnych, albowiem takie były zamontowane w pojeździe poszkodowanej. Dopuścił jednocześnie możliwość użycia części jakości (...), które produkowane są na tych samych liniach, co części na pierwszy montaż i które umożliwiają uzyskanie części o parametrach zgodnie z założeniami producenta pojazdu. Brak dostępności tych części skutkuje koniecznością wykorzystania części oryginalnych sygnowanych logo producenta, przy czym nie spowoduje to wzrostu wartości pojazdu, między innymi dlatego, że podlegające wymianie części nie były uprzednio uszkodzone ani nadmiernie zużyte eksploatacyjnie.

Należy przy tym podkreślić, że rzeczą ubezpieczyciela jest przeprowadzenie postępowania likwidacyjnego w sposób profesjonalny i rzetelny, poprzez sporządzenie szczegółowej dokumentacji powypadkowej, niebudzącej wątpliwości m. in. co do jakości zamontowanych części w uszkodzonym pojeździe, przy czym ostateczna kalkulacja kosztów naprawy winna być poprzedzona dokonaniem wnikliwych oględzin przez rzeczoznawcę majątkowego, nie zaś pobieżną oceną uszkodzeń. Brak należytego zabezpieczenia i opisania elementów zakwalifikowanych przez likwidatora do wymiany bądź naprawy nie może skutkować dla poszkodowanej negatywnymi konsekwencjami w postaci zaniżonego odszkodowania.

Brak jest uzasadnienia, aby poszkodowany w kolizji drogowej zobowiązany był do naprawy swojego pojazdu w warsztatach współpracujących z pozwaną czy innym ubezpieczycielem likwidującym szkodę w ramach (...), w przeciwnym razie pozwana pokryje koszty naprawy jedynie do kwoty, jaką sama zaoferowała. W doktrynie i orzecznictwie przyjmuje się, że przy ustaleniu wysokości odszkodowania winno się brać pod uwagę wydatki rzeczywiście poniesione przez poszkodowanego, jeśli mieszczą się one w granicach cen obowiązujących na lokalnym rynku lokalnym dla poszkodowanego. Jeśli zaś poszkodowany nie podjął działań zmierzających do odtworzenia wcześniej istniejącego stanu rzeczy, należy wziąć pod uwagę hipotetyczne nakłady, jakie przy uwzględnieniu przeciętnych cen mogą okazać się niezbędne do naprawienia szkody.

W tym miejscu należy zwrócić uwagę, że nietrafiony był zarzut pozwanej co do wysokości stawki za roboczogodzinę przyjętej przez biegłego na poziomie 110 zł. Pozwana podnosiła, że stawka ta wykracza kwotowo poza stawkę określoną w pozwie tj. 100 zł, którą należało uznać za bezsporną. Wymaga podkreślenia, że poczynione przez biegłego ustalenia miały charakter kompleksowy, skoro zaś biegły ustalił, że średnia stawka za roboczogodzinę w rejonie zamieszkania poszkodowanej wynosi 110 zł, to zbędne jest zlecanie biegłemu udzielenia odpowiedzi na pytanie, czy stawka 100 zł była wystarczająca do prawidłowego wykonania naprawy, tym bardziej, że pozwana nie przedstawiła na tę okoliczność żadnego dowodu. Wskazać należy, że sąd jest związany żądaniem pozwu, a w tym zakresie zmiana przez stronę powodową nie nastąpiła, a wysokość należnego odszkodowania wynika jednoznacznie z opinii.

Mając na uwadze powyższe, sąd uznał, że strona pozwana zobowiązana jest do pokrycia kosztów naprawy pojazdu według średnich stawek obowiązujących w warsztatach rzemieślniczych w kwocie 110 zł, z uwzględnieniem zakresu robót i części wskazanych przez biegłego sądowego w opinii. Naprawa na takim poziomie umożliwiłaby bowiem poszkodowanej zrekompensowanie poniesionej szkody. Gdyby poszkodowana dokonała naprawy w warsztacie autoryzowanym i wykazałaby poniesione koszty naprawy fakturami czy innymi rachunkami, strona pozwana również zobowiązana byłaby pokryć te koszty w całości.

W oparciu o poczynione przez biegłego ustalenia, Sąd uznał, że racjonalne i ekonomicznie uzasadnione koszty naprawy uszkodzonego pojazdu wynoszą 5 056,15 zł i obejmują one średnie stawki 110 zł za roboczogodzinę w warsztatach naprawczych oraz zakup elementów oryginalnych, które były uprzednio zamontowane w pojeździe. Nie ulega wątpliwości, że zastosowanie części alternatywnych innej jakości nie przywróciłoby pojazdu do stanu sprzed zdarzenia, nie zapewniłoby też odpowiednich walorów technicznych i estetycznych, a tym samym nie zrekompensowałoby poniesionej w wyniku kolizji szkody.

W świetle powyższego, sąd uznał, że skoro koszty naprawy pojazdu poszkodowanej wynoszą 5 056,15 zł, zaś strona pozwana wypłaciła poszkodowanej 3 067,93 zł, to zasadne było zasądzenie brakującej kwoty 1 988,32 zł.

O należnych odsetkach ustawowych od zgłoszonego roszczenia orzeczono w oparciu o przepisy art. 481 § 1 k.c. i 455 k.c., a także mając na uwadze treść art. 14 § 1 i 2 ustawy z dnia 22 maja 2003 roku o ubezpieczeniach obowiązkowych, Ubezpieczeniowym Funduszu Gwarancyjnym i Polskim Biurze Ubezpieczycieli Komunikacyjnych (Dz. U. z 2021 r. poz. 854 t.j.). Poszkodowana zgłosiła szkodę 4 marca 2021 r., zatem 30 – dniowy termin do przeprowadzenia postępowania likwidacyjnego upłynął 5 kwietnia 2021 r. Z tego względu, strona pozwana pozostaje w zwłoce ze spełnieniem świadczenia od dnia następnego tj. od 6 kwietnia 2021 r.

W myśl art. 108 § 1 zd. 2 k.p.c. Sąd rozstrzygnął o zasadach poniesienia przez strony kosztów postępowania, pozostawiając szczegółowe ich wyliczenie referendarzowi sądowemu.