Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 8 grudnia 2022 r.

Sąd Rejonowy Szczecin-Centrum w Szczecinie, X Wydział Gospodarczy

w składzie:

Przewodniczący: Sędzia Radosław Ochał

Protokolant: Marta Kieca

po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 8 grudnia 2022 r. w S.

sprawy z powództwa (...) spółki z ograniczoną odpowiedzialnością w T.

przeciwko J. K., M. U.

o zapłatę

I. Zasądza solidarnie od pozwanych J. K. i M. U. na rzecz powoda (...) spółki z ograniczoną odpowiedzialnością w T. kwotę 71.520,37 (siedemdziesiąt jeden tysięcy pięćset dwadzieścia 37/100) złotych wraz z ustawowymi odsetkami za opóźnienie liczonymi od poniższych kwot i dat do dnia zapłaty:

­ 2.493,97 zł od dnia 16 czerwca 2020 r.

­ 2.868,37 zł od dnia 16 lipca 2020 r.

­ 2.868,37 zł od dnia 18 sierpnia 2020 r.

­ 2.868,37 zł od dnia 16 września 2020 r.

­ 2.868,37 zł od dnia 16 października 2020 r.

­ 110,39 zł od dnia 3 listopada 2020 r.

­ 2.868,37 zł od dnia 17 listopada 2020 r.

­ 188,60 zł od dnia 8 grudnia 2020 r.

­ 2.868,37 zł od dnia 16 grudnia 2020 r.

­ 296,85 zł od dnia 31 grudnia 2020 r.

­ 2.868,37 zł od dnia 16 stycznia 2021 r.

­ 316,61 zł od dnia 3 lutego 2021 r.

­ 2.965,77 zł od dnia 16 lutego 2021 r.

­ 395,60 zł od dnia 10 marca 2021 r.

­ 2.965,77 zł od dnia 16 marca 2021 r.

­ 373,98 zł od dnia 6 kwietnia 2021 r.

­ 2.965,77 zł od dnia 16 kwietnia 2021 r.

­ 555,99 zł od dnia 8 maja 2021 r.

­ 2.965,77 zł od dnia 18 maja 2021 r.

­ 207,25 zł od dnia 2 czerwca 2021 r.

­ 2.965,77 zł od dnia 16 czerwca 2021 r.

­ 84,97 zł od dnia 13 lipca 2021 r.

­ 2.965,77 zł od dnia 16 lipca 2021 r.

­ 53,16 zł od dnia 12 sierpnia 2021 r.

­ 2.965,77 zł od dnia 17 sierpnia 2021 r.

­ 25,36 zł od dnia 4 września 2021 r.

­ 2.965,77 zł od dnia 16 września 2021 r.

­ 21,76 zł od dnia 7 października 2021 r.

­ 2.965,77 zł od dnia 16 października 2021 r.

­ 14,19 zł od dnia 9 listopada 2021 r.

­ 2.965,77 zł od dnia 16 listopada 2021 r.

­ 163,72 zł od dnia 10 grudnia 2021 r.

­ 2.965,77 zł od dnia 16 grudnia 2021 r.

­ 217,77 zł od dnia 4 stycznia 2022 r.

­ 269,18 zł od dnia 12 lutego 2022 r.

­ 3.117,03 zł od dnia 16 lutego 2022 r.

­ 3.117,03 zł od dnia 16 marca 2022 r.

­ 219,49 zł od dnia 12 kwietnia 2022 r.

­ 178,39 zł od dnia 13 kwietnia 2022 r.

­ 3.117,03 zł od dnia 16 kwietnia 2022 r.

­ 3.117,03 zł od dnia 17 maja 2022 r.

­ 162,96 zł od dnia 6 maja 2022 r.

II. Zasądza solidarnie od pozwanych J. K. i M. U. na rzecz powoda (...) spółki z ograniczoną odpowiedzialnością w T. kwotę 8.994 (osiem tysięcy dziewięćset dziewięćdziesiąt cztery) złotych tytułem kosztów procesu.

UZASADNIENIE

Powódka (...) spółka z ograniczoną odpowiedzialnością w T. wniosła o zasądzenie solidarnie od pozwanych J. K. i M. U. kwoty 71.520,37 zł wraz z ustawowymi odsetkami za opóźnienie liczonymi od poniższych kwot i dat do dnia zapłaty:

­ 2.493,97 zł od dnia 16 czerwca 2020 r.

­ 2.868,37 zł od dnia 16 lipca 2020 r.

­ 2.868,37 zł od dnia 18 sierpnia 2020 r.

­ 2.868,37 zł od dnia 16 września 2020 r.

­ 2.868,37 zł od dnia 16 października 2020 r.

­ 110,39 zł od dnia 3 listopada 2020 r.

­ 2.868,37 zł od dnia 17 listopada 2020 r.

­ 188,60 zł od dnia 8 grudnia 2020 r.

­ 2.868,37 zł od dnia 16 grudnia 2020 r.

­ 296,85 zł od dnia 31 grudnia 2020 r.

­ 2.868,37 zł od dnia 16 stycznia 2021 r.

­ 316,61 zł od dnia 3 lutego 2021 r.

­ 2.965,77 zł od dnia 16 lutego 2021 r.

­ 395,60 zł od dnia 10 marca 2021 r.

­ 2.965,77 zł od dnia 16 marca 2021 r.

­ 373,98 zł od dnia 6 kwietnia 2021 r.

­ 2.965,77 zł od dnia 16 kwietnia 2021 r.

­ 555,99 zł od dnia 8 maja 2021 r.

­ 2.965,77 zł od dnia 18 maja 2021 r.

­ 207,25 zł od dnia 2 czerwca 2021 r.

­ 2.965,77 zł od dnia 16 czerwca 2021 r.

­ 84,97 zł od dnia 13 lipca 2021 r.

­ 2.965,77 zł od dnia 16 lipca 2021 r.

­ 53,16 zł od dnia 12 sierpnia 2021 r.

­ 2.965,77 zł od dnia 17 sierpnia 2021 r.

­ 25,36 zł od dnia 4 września 2021 r.

­ 2.965,77 zł od dnia 16 września 2021 r.

­ 21,76 zł od dnia 7 października 2021 r.

­ 2.965,77 zł od dnia 16 października 2021 r.

­ 14,19 zł od dnia 9 listopada 2021 r.

­ 2.965,77 zł od dnia 16 listopada 2021 r.

­ 163,72 zł od dnia 10 grudnia 2021 r.

­ 2.965,77 zł od dnia 16 grudnia 2021 r.

­ 217,77 zł od dnia 4 stycznia 2022 r.

­ 269,18 zł od dnia 12 lutego 2022 r.

­ 3.117,03 zł od dnia 16 lutego 2022 r.

­ 3.117,03 zł od dnia 16 marca 2022 r.

­ 219,49 zł od dnia 12 kwietnia 2022 r.

­ 178,39 zł od dnia 13 kwietnia 2022 r.

­ 3.117,03 zł od dnia 16 kwietnia 2022 r.

­ 3.117,03 zł od dnia 17 maja 2022 r.

­ 162,96 zł od dnia 6 maja 2022 r.

Nadto wniosła o zasądzenie solidarnie od pozwanych kosztów procesu.

W uzasadnieniu pozwu powódka wskazała, że 27 listopada 2017 r. strony zawarły umowę najmu, na podstawie której powódka oddała pozwanym do wyłącznego korzystania powierzchnię użytkową w centrum handlowym w T.. Pozwani prowadzili tam sklep z artykułami malarskimi i budowlanymi. Z tego tytułu pozwani zobowiązali się płacić powódce czynsz, opłatę eksploatacyjną obejmującą koszty bieżącego utrzymania oraz pokrywać koszty mediów. Współpraca stron przebiegała bez większych zastrzeżeń do połowy 2020 r. Wtedy pojawiły się pierwsze opóźnienia w płatnościach. Pozwani zapewniali, że sytuacja ta ma charakter przejściowy. Tak się jednak nie stało. Pozwani zaprzestali regulowania swoich zobowiązań i odbierania kierowanej do nich korespondencji. Na dzień 26 kwietnia 2022 r. saldo ich zadłużenia wynosiło 71.520,37 zł

Nakazem zapłaty wydanym w sprawie X GNc 976/22 Sąd Rejonowy Szczecin-Centrum w Szczecinie w całości uwzględnił roszczenia powódki.

Nakaz ów został w całości zaskarżony przez pozwanych, którzy w sprzeciwie wnieśli o oddalenie powództwa w całości. W uzasadnieniu wskazali, iż uregulowali należność z tytułu czynszu za rok 2020. Niemniej nie mają dostępu do swojego rachunku bankowego, stąd dokumenty na tę okoliczność przedłożą w późniejszym terminie. Dodali, że 30 czerwca 2021 r. zawiesili prowadzenie działalności gospodarczej z uwagi na drastyczny spadek obrotów. Ich sytuacja finansowa jest bardzo trudna. Zaprzeczyli, by otrzymali od powódki wezwania do zapłaty. Wnieśli o rozłożenia na raty pozostałej do spłaty zaległości.

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

Pozwani M. U. i J. K. prowadzą działalność gospodarczą w formie spółki cywilnej o nazwie (...) S.C. M. U., J. K.”.

Dowód:

- umowa spółki k. 29-29v

- protokół z 30.06.09 r. k. 30-30v

- wydruk z bazy REGON k. 28

W dniu 27 listopada 2017 r. pozwani zawarli z powódką umowę najmu wolnej powierzchni handlowej (lokalu) o wielkości 55 metrów kwadratowych ulokowanej w centrum handlowym przy ul. (...) w T.. Pozwani zadeklarowali prowadzenie tam sklepu z artykułami budowlanymi i wykończeniowymi oraz mieszalni farb. Wysokość czynszu określono na 35 zł netto za jeden metr kwadratowy. Poza czynszem pozwani zobowiązali się płacić pozwanej opłatę eksploatacyjną obejmującą wszystkie nieopomiarowane koszty bieżącego utrzymania i eksploatacji centrum handlowego, w tym energii elektrycznej na częściach wspólnych. Wynosiła ona 5 zł netto za jeden metr kwadratowy wynajmowanej powierzchni. Tak czynsz, jak i opłata miały być płatne przelewem do piętnastego dnia każdego miesiąca kalendarzowego, na podstawie wystawionej faktury Vat. Opłata nie obejmowała kosztów energii elektrycznej, gazu, wody, usług telekomunikacyjnych i sprzątania części powierzchni wynajmowanej wyłącznie przez pozwanych. Koszty związane z korzystaniem z energii elektrycznej, wody, ścieków, centralnego ogrzewania oraz klimatyzacji miały być pokrywane przez pozwanych na podstawie rachunków otrzymywanych od powódki lub od dostawców mediów – zgodnie ze wskazaniami liczników mierzących zużycie mediów. Strony przewidziały też, że czynsz i opłata eksploatacyjna będą waloryzowane raz w roku, zgodnie ze wskaźnikiem wzrostu cen towarów i usług konsumpcyjnych. Zmiany w tym zakresie nie będą stanowić zmiany umowy najmu. Sama waloryzacja następować będzie począwszy od 1 stycznia kolejnego roku kalendarzowego, przy czym pierwsza nastąpi 1 stycznia 2019 r. Umowę zawarto na pięć lat. Wszelkie oświadczenia i zawiadomienia strony miały doręczać sobie osobiście, albo pisemnie na adres wskazany w umowie najmu. Jako swój adres pozwani wskazali pl. (...) w S..

Dowód:

- umowa najmu k. 31-34

Pozwani zalegają z zapłatą na rzecz pozwanej następujących kwot tytułem:

a) czynszu i opłat eksploatacyjnych

- 2.868,36 zł ujętej w fakturze Vat nr (...) z dnia 1 czerwca 2020 r.

- 2.868,36 zł ujętej w fakturze Vat nr (...) z dnia 1 lipca 2020 r.

- 2.868,36 zł ujętej w fakturze Vat nr (...) z dnia 1 sierpnia 2020 r.

- 2.868,36 zł ujętej w fakturze Vat nr (...) z dnia 1 września 2020 r.

- 2.868,36 zł ujętej w fakturze Vat nr (...) z dnia 1 października 2020 r.

- 2.868,36 zł ujętej w fakturze Vat nr (...) z dnia 1 listopada 2020 r.

- 2.868,36 zł ujętej w fakturze Vat nr (...) z dnia 1 grudnia 2020 r.

- 2.868,36 zł ujętej w fakturze Vat nr (...) z dnia 1 stycznia 2021 r.

- 2.965,77 zł ujętej w fakturze Vat nr (...) z dnia 1 lutego 2021 r.

- 2.965,77 zł ujętej w fakturze Vat nr (...) z dnia 1 marca 2021 r.

- 2.965,77 zł ujętej w fakturze Vat nr (...) z dnia 1 kwietnia 2021 r.

- 2.965,77 zł ujętej w fakturze Vat nr (...) z dnia 1 maja 2021 r.

- 2.965,77 zł ujętej w fakturze Vat nr (...) z dnia 1 czerwca 2021 r.

- 2.965,77 zł ujętej w fakturze Vat nr (...) z dnia 1 lipca 2021 r.

- 2.965,77 zł tytułem czynszu i opłaty za sierpień 2021 r.

- 2.965,77 zł ujętej w fakturze Vat nr (...) z dnia 1 września 2021 r.

- 2.965,77 zł ujętej w fakturze Vat nr (...) z dnia 1 października 2021 r.

- 2.965,77 zł ujętej w fakturze Vat nr (...) z dnia 1 listopada 2021 r.

- 2.965,77 zł ujętej w fakturze Vat nr (...) z dnia 1 grudnia 2021 r.

- 3.117,03 zł ujętej w fakturze Vat nr (...) z dnia 1 lutego 2022 r.

- 3.117,03 zł ujętej w fakturze Vat nr (...) z dnia 1 marca 2022 r.

- 3.117,03 zł ujętej w fakturze Vat nr (...) z dnia 1 kwietnia 2022 r.

- 3.117,03 zł ujętej w fakturze Vat nr (...) z dnia 1 maja 2022 r.

b) korzystania z mediów:

- 110,39 zł ujętej w fakturze Vat nr (...) z dnia 19 października 2020 r. z terminem płatności przypadającym na 3 listopada 2020 r.

- 188,60 zł ujętej w fakturze Vat nr (...) z dnia 21 listopada 2020 r. z terminem płatności przypadającym na 8 grudnia 2020 r.

- 296,85 zł ujętej w fakturze Vat nr (...) z dnia 16 grudnia 2020 r. z terminem płatności przypadającym na 31 grudnia 2020 r.

- 316,62 zł ujętej w fakturze Vat nr (...) z dnia 19 stycznia 2021 r. z terminem płatności przypadającym na 2 lutego 2021 r.

- 395,61 zł ujętej w fakturze Vat nr (...) z dnia 23 lutego 2021 r. z terminem płatności przypadającym na 10 marca 2021 r.

- 373,99 zł ujętej w fakturze Vat nr (...) z dnia 20 marca 2021 r. z terminem płatności przypadającym na 6 kwietnia 2021 r.

- 555,99 zł ujętej w fakturze Vat nr (...) z dnia 23 marca 2021 r. z terminem płatności przypadającym na 8 maja 2021 r.

- 207,25 zł ujętej w fakturze Vat nr (...) z dnia 18 maja 2021 r. z terminem płatności przypadającym na 2 czerwca 2021 r.

- 84,97 zł ujętej w fakturze Vat nr (...) z dnia 28 czerwca 2021 r. z terminem płatności przypadającym na 13 lipca 2021 r.

- 53,16 zł ujętej w fakturze Vat nr (...) z dnia 28 lipca 2021 r. z terminem płatności przypadającym na 12 sierpnia 2021 r.

- 56,11 zł ujętej w fakturze Vat nr (...) z dnia 20 sierpnia 2021 r. z terminem płatności przypadającym na 4 września 2021 r.

- 21,76 zł ujętej w fakturze Vat nr (...) z dnia 22 września 2021 r. z terminem płatności przypadającym na 7 października 2021 r.

- 14,19 zł ujętej w fakturze Vat nr (...) z dnia 25 października 2021 r. z terminem płatności przypadającym na 9 listopada 2021 r.

- 163,73 zł ujętej w fakturze Vat nr (...) z dnia 25 listopada 2021 r. z terminem płatności przypadającym na 10 grudnia 2021 r.

- 217,78 zł ujętej w fakturze Vat nr (...) z dnia 20 grudnia 2021 r. z terminem płatności przypadającym na 4 stycznia 2021 r.

- 269,18 zł ujętej w fakturze Vat nr (...) z dnia 28 stycznia 2022 r. z terminem płatności przypadającym na 12 lutego 2022 r.

- 219,49 zł ujętej w fakturze Vat nr (...) z dnia 28 marca 2022 r. z terminem płatności przypadającym na 12 kwietnia 2022 r.

- 178,39 zł ujętej w fakturze Vat nr (...) z dnia 29 marca 2022 r. z terminem płatności przypadającym na 13 kwietnia 2022 r.

- 162,96 zł ujętej w fakturze Vat nr (...) z dnia 21 kwietnia 2022 r. z terminem płatności przypadającym na 6 maja 2022 r.

Dowód:

- rozrachunki k. 35-35v

- faktury Vat w formie elektronicznej k. 36

Powódka trzykrotnie kierowała do pozwanych wezwania do zapłaty zadłużenia.

Dowód:

- wezwania do zapłaty z dowodami nadania k. 37-43

Sąd zważył, co następuje:

Stan faktyczny w sprawie ustalony został w oparciu o dowody z dokumentów przedłożonych przez powódkę. Sąd nie dopatrzył się okoliczności podważających ich wartość dowodową – także w odniesieniu do należności z tytułu czynszu i opłat eksploatacyjnych należnych za drugą połowę 2020 r. zwłaszcza, że pozwani nie zaproponowali jakichkolwiek dowodów potwierdzających tę spłatę.

Sąd pominął dowód z przesłuchania pozwanych w charakterze strony, albowiem nie stawili się oni na rozprawie z przyczyn leżących po ich stronie.

Podstawy prawnej żądania powódki należało upatrywać w art. 659 § 1 k.c. Stanowi on, że przez umowę najmu wynajmujący zobowiązuje się oddać najemcy rzecz do używania przez czas oznaczony lub nieoznaczony, a najemca zobowiązuje się płacić wynajmującemu umówiony czynsz.

Nadto pozwani w umowie najmu zawartej dnia 27 listopada 2017 r. zobowiązali się opłacać powódce tzw. opłatę eksploatacyjną w formie zryczałtowanej oraz koszty mediów (art. 5 ust. 1 lit. a umowy). To ten zapis umowy stanowił podstawę domagania się przez powódkę innych należności aniżeli czynsz.

Z ustalonego stanu faktycznego wynika, iż pozwani od czerwca 2020 r. zalegali z zapłatą czynszu, opłaty i mediów. Jak już wspomniano, pozwani nie przedstawili żadnych dowodów potwierdzających zaspokojenie powódki chociażby w części. Faktem jest, iż zawnioskowali o przesłuchanie ich w charakterze strony. Należy jednak pamiętać, że dowód z przesłuchania stron ma charakter subsydiarny. Nie może on służyć sprawdzeniu wyników dotychczasowego postępowania dowodowego ani przesądzać wyników tego postępowania, np. poprzez obalenie innych dowodów (por. wyrok Sądu Najwyższego z 5 czerwca 2009 r., sygn. I PK 19/09, wyrok Sądu Apelacyjnego w Białymstoku z dnia 20 listopada 2012 r., sygn. akt I ACa 560/12, wyrok Sądu Apelacyjnego w Krakowie z dnia 14 października 2010 r., sygn. akt I ACa 875/10). Toteż nawet, gdyby pozwani stawili się na rozprawie i zostali przesłuchani, to dowód z ich przesłuchania nie stanowiłby podstawy do podważenia waloru dowodowego dokumentów przedstawionych przez powódkę.

Na marginesie tylko Sąd zauważa, że odpisy pozwu i nakazu zapłaty zostały pozwanym doręczone w czerwcu 2022 r. Natomiast wyrok w sprawie zapadł 8 grudnia 2022 r. Należy się zatem spodziewać, że gdyby pozwani w istocie spłacili zaległości czynszowe za rok 2020, to byliby w stanie pozyskać w tym czasie potwierdzenia przelewów.

Obowiązująca w postepowaniu cywilnym zasada kontradyktoryjności postępowania ogranicza rolę sądu do organizacji procesu oraz wydania werdyktu. Do tego sprowadza się wykrycie prawdy. Zasada prawdy materialnej nie może przekreślać kontradyktoryjności procesu. Aspekt merytoryczny związany z udowadnianiem swoich racji powierzony jest stronom postępowania. Przy rozpoznawaniu sprawy na podstawie przepisów kodeksu postępowania cywilnego rzeczą sądu nie jest zarządzanie dochodzeń w celu uzupełnienia lub wyjaśnienia twierdzeń stron i wykrycia środków dowodowych pozwalających na ich udowodnienie, ani też sąd nie jest zobowiązany do przeprowadzania z urzędu dowodów zmierzających do wyjaśnienia okoliczności istotnych dla rozstrzygnięcia sprawy. Obowiązek przeprowadzenia dowodów spoczywa na stronach, a ciężar udowodnienia faktów mających dla rozstrzygnięcia sprawy istotne znaczenie spoczywa na stronie, która z faktów tych wywodzi skutki prawne. Dobitnie w tym zakresie wypowiedział się Sąd Najwyższy w wyroku z 12 grudnia 2000 r., sygn. V CKN 175/00 (opubl. w OSP 2001, póz. 116 ), w którym podkreślił, iż działanie sądu z urzędu może prowadzić do naruszenia prawa do bezstronnego sądu i odpowiadającego mu obowiązku przestrzegania zasady równego traktowania stron wynikającego z art. 32 ust. 1 i art. 45 ust. 1 Konstytucji RP. Sąd wskazał w uzasadnieniu tego orzeczenia, iż ani w toku postępowania dowodowego, ani po wyczerpaniu wniosków dowodowych stron, sąd nie ma obowiązku ustalania, czy sprawa jest dostatecznie wyjaśniona do stanowczego rozstrzygnięcia. Nakaz uzupełniania z urzędu udzielonych przez strony wyjaśnień i przedstawianych przez nie dowodów, jak i dokonywania oceny stopnia wyjaśnienia sprawy skreślony został bowiem zarówno z art. 232 in tine k.p.c., jak i z art. 316 § 1 k.p.c. Obowiązek dowodzenia - w tym także dowodem z przesłuchania stron - obciąża strony. Zachowana w art. 232 k.p.c. możliwość przeprowadzenia przez sąd dowodu z urzędu ma charakter wyłącznie wspierający i wykorzystywana może być jedynie w sytuacjach wyjątkowych, szczególnie uzasadnionych wypadkach. Nie może jednak w żadnym przypadku prowadzić do zastępowania strony w spełnianiu jej obowiązków.

Również w doktrynie prawa i postępowania cywilnego powyższa argumentacja została zaakceptowana. Potwierdzono, że działanie sądu z urzędu i przeprowadzanie dowodów z urzędu stanowi z reguły działanie na korzyść jednej ze stron, co jest oczywiście niedopuszczalne. Powtórzono twierdzenie, iż obowiązkiem sądu jest jedynie umożliwienie stronom złożenia stosownych wniosków dowodowych, ale nie formułowanie tych wniosków za stronę (por. W. Broniewicz, glosa do wyroku Sądu Najwyższego z 12 grudnia 2000 r. opubl. OSP 2001, póz. 116).

Kierując się wskazanymi powyżej argumentami należało uznać, że to pozwani twierdząc, iż dokonali częściowego zaspokojenia powódki, byli zobowiązani twierdzenia te wykazać stosownymi dowodami. Obowiązkowi temu nie uczynili zadość. W konsekwencji w pkt I wyroku Sąd udzielił ochrony prawnej roszczeniu powódki.

Uwzględnieniu podlegało także roszczenie odsetkowe od należności ujętych w poszczególnych fakturach. Jego podstawę stanowił art. 481 § 1 i 2 k.c. Zgodnie z tym przepisem wierzyciel może żądać odsetek za czas opóźnienia, jeżeli dłużnik opóźnia się ze spełnieniem świadczenia pieniężnego. Domaganie się odsetek jest dopuszczalne także wówczas, gdy wierzyciel nie poniósł żadnej szkody i chociażby opóźnienie było następstwem okoliczności, za które dłużnik odpowiedzialności nie ponosi. Jeżeli stopa odsetek za opóźnienie nie była oznaczona, należą się odsetki ustawowe za opóźnienie w wysokości równej sumie stopy referencyjnej Narodowego Banku Polskiego i 5,5 punktów procentowych. Jednakże gdy wierzytelność jest oprocentowana według stopy wyższej, wierzyciel może żądać odsetek za opóźnienie według tej wyższej stopy.

Jako termin wymagalności czynszu i opłat eksploatacyjnych przyjęto piętnasty dzień miesiąca, którego dotyczyły (vide: art. 3 ust. 5 umowy najmu), zaś w odniesieniu do pozostałych należności – ostatnie dni terminów wyznaczonych w poszczególnych fakturach.

Pozwani wnieśli o rozłożenie żądania powódki na raty. Możliwość tę przewiduje art. 320 k.p.c. stanowiąc, że w szczególnie uzasadnionych wypadkach sąd może w wyroku rozłożyć na raty zasądzone świadczenie, a w sprawach o wydanie nieruchomości lub o opróżnienie pomieszczenia - wyznaczyć odpowiedni termin do spełnienia tego świadczenia.

Zdaniem Sądu pozwani nie wykazali w żaden sposób, by ich sytuacja stanowiła „szczególnie uzasadniony wypadek” w rozumieniu w/w przepisu. Co więcej, podczas rozprawy w dniu 8 listopada 2022 r. zadeklarowali gotowość spłaty zaległości, przy dwóch pierwszych ratach miesięcznych wynoszących po 15.000 zł. Oznacza to, że dysponowali środkami na częściową chociaż spłatę powódki. Nie przejawili dobrej woli w spłacie choćby części zadłużenia. To zdecydowanie sprzeciwiało się uwzględnieniu omawianego wniosku

W pkt II zawarto orzeczenie o kosztach. Oparte ono zostało o przepis art. 98 k.c. Pozwani w całości przegrali proces, stąd winni solidarnie zwrócić powódce poniesione przez nią koszty, na które składało się wynagrodzenie pełnomocnika (5.400 zł) ustalone na podstawie § 2 pkt 6 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 22 października 2015 r. w sprawie opłat za czynności radców prawnych, opłata od pozwu (3.577 zł) oraz opłata skarbowa od pełnomocnictwa (17 zł).