Pełny tekst orzeczenia

POSTANOWIENIE

Dnia 12 października 2022 r.

Sąd Okręgowy w Warszawie XXIII Wydział Gospodarczy Odwoławczy i Zamówień Publicznych w składzie:

Przewodniczący: sędzia Sylwia Paschke

po rozpoznaniu w dniu 12 października 2022 r. w Warszawie

na posiedzeniu niejawnym

sprawy w postępowaniu o udzielenie zamówienia publicznego

z udziałem

zamawiającego Gminy W.

odwołującego wykonawców wspólnie ubiegających się o udzielenie zamówienia (...) spółka z ograniczoną odpowiedzialnością w O., (...) spółka z ograniczoną odpowiedzialnością w O.

przy udziale wykonawców wspólnie ubiegających się o udzielenie zamówienia (...) spółki z ograniczoną odpowiedzialnością w W., (...) spółka z ograniczoną odpowiedzialnością spółka jawna w Z. oraz wykonawcy D. A.

ze skargi wykonawców wspólnie ubiegających się o udzielenie zamówienia (...) spółka z ograniczoną odpowiedzialnością w O., (...) spółka z ograniczoną odpowiedzialnością w O.

od wyroku Krajowej Izby Odwoławczej

z dnia 11 kwietnia 2022 r., sygn. akt KIO 716/22

postanawia:

odrzucić skargę.

Sędzia Sylwia Paschke

Sygn. akt XXIII Zs 78/22

UZASADNIENIE

Wykonawcy wspólnie ubiegających się o udzielenie zamówienia (...) spółka z ograniczoną odpowiedzialnością w O., (...) spółka z ograniczoną odpowiedzialnością w O. złożyli skargę od wyroku Krajowej Izby Odwoławczej z dnia 11 kwietnia 2022 r., sygn. akt KIO 716/22.

Zarządzeniem z 24 maja 2022 r. pełnomocnik skarżących został wezwany do uzupełnienia braków formalnych skargi poprzez złożenie pełnomocnictwa procesowego udzielonego pełnomocnikowi przez obu skarżących w oryginale lub odpisie poświadczonym za zgodność z oryginałem w terminie tygodnia pod rygorem odrzucenia skargi.

Powyższa korespondencja została skierowana na prawidłowy adres pełnomocnika skarżących za pośrednictwem Portalu Informacyjny Sądów Powszechnych, następnie w dniu 17 czerwca 2022 r. została zwrócona do sądu z adnotacją ,,przesyłka nie podjęta w terminie’’. Zarządzeniem z 12 października 2022 r. przesyłka została uznana za skutecznie doręczoną w myśl art. 131 ¹ § 2 zd. 3 k.p.c. w dniu 16 czerwca 2022 r.

W zakreślonym terminie skarżący nie usunął powyższego braku.

Sąd Okręgowy zważył, co następuje:

Skarga wykonawców wspólnie ubiegających się o udzielenie zamówienia (...) spółka z ograniczoną odpowiedzialnością w O., (...) spółka z ograniczoną odpowiedzialnością w O. zasługiwała na odrzucenie.

Skarżący zostali wezwani do uzupełnienia braków formalnych skargi w terminie tygodniowym od dnia doręczenia wezwania pod rygorem jej odrzucenia. Z akt sprawy wynika, że przesyłka zawierające przedmiotowe wezwanie została skierowana do osoby wskazanej jako pełnomocnik obu skarżących w dniu 2 czerwca 2022 r. poprzez umieszczenie na Portalu Informacyjnym Sądów Powszechnych. Zgodnie z art. 131 ¹ § 2 zd. 3 k.p.c. przesyłka była umieszczona w systemie przez 14 dni, a następnie została ,,zwrócona’’ wraz z adnotacją ,,nie podjęto w terminie’’. Przesyłkę należało więc uznać za skutecznie doręczoną 16 czerwca 2022 r. Termin do usunięcia wskazanych braków upływał zatem 23 czerwca 2022 r. Z akt sprawy wynika zaś, że do 4 lipca 2022 r. nie wpłynęła nowa korespondencja do sprawy (notatka urzędnicza).

Zgodnie z art. 584 ustawy Prawo zamówień publicznych, Sąd na posiedzeniu niejawnym odrzuca skargę wniesioną po upływie terminu lub niedopuszczalną z innych przyczyn, jak również skargę, której braków strona nie uzupełniła w terminie. W niniejszej sprawie, skarżący nie uzupełnił braków formalnych skargi w terminie, wobec czego podlegała ona odrzuceniu.

Zauważyć bowiem należy, że brak należytego wykazania przed Sądem umocowania pełnomocnika do działania w imieniu strony (obu stron) stanowi przeszkodę uniemożliwiającą rozpoznanie sprawy, bowiem stanowi o dopuszczalności skargi. Należy wskazać, że kwestia dopuszczalności skargi obejmuje dopuszczalność pod względem przedmiotowym, tj. odpowiedź na pytanie, czy dane orzeczenie w ogóle podlega zaskarżeniu, oraz dopuszczalność pod względem podmiotowym, która z kolei obejmuje ocenę legitymacji formalnej skarżącego do wniesienia omawianego środka odwoławczego. Zasadniczo legitymację formalną do zaskarżenia orzeczenia KIO rozstrzygającego sprawę ma strona, którą można uznać za pokrzywdzoną tym orzeczeniem, a więc mającą interes w jego zaskarżeniu ( gravamen), przy czym skargę od takiego rozstrzygnięcia strona może złożyć zarówno osobiście, jak i przez działającego w jej imieniu pełnomocnika. Pełnomocnik ten musi być jednak należycie umocowany, przez co należy rozumieć umocowanie udzielone zgodnie z przepisami kodeksu postępowania cywilnego o pełnomocnikach procesowych, w tym również z przepisami określającymi krąg podmiotów uprawnionych do występowania w takim charakterze ( art. 87 §1 k.p.c.). Sąd Okręgowy w pełni podzielił pogląd Sądu Najwyższego wyrażony w uchwale siedmiu sędziów z dnia 8 lipca 2008 r. (III CZP 154/07, OSNC 2008/12/133), że nienależyte umocowanie pełnomocnika zachodzi w dwóch wypadkach, a mianowicie po pierwsze, wtedy, gdy jako pełnomocnik działa osoba wymieniona w art. 87 § 1 k.p.c., która jednak nie legitymuje się pełnomocnictwem, a po drugie wtedy, gdy działa osoba, której strona udzieliła wprawdzie pełnomocnictwa, lecz z przyczyn prawnych nie może być ona pełnomocnikiem, gdyż nie należy do kręgu osób mogących w danej sprawie być pełnomocnikiem procesowym. Wymienione sytuacje różnią się jednak zasadniczo, jeżeli chodzi o kwestię dopuszczalności potwierdzenia przez stronę czynności zdziałanych w jej imieniu przez nienależycie umocowanego pełnomocnika. W ugruntowanym orzecznictwie jednolicie bowiem przyjmuje się, iż brak należytego umocowania pełnomocnika może być konwalidowany, o ile tylko w imieniu strony występował podmiot mogący być pełnomocnikiem, a strona zatwierdzi dokonane przez niego czynności procesowe (por. uchwała Sądu Najwyższego z dnia 28.07.2004 r., III CZP 32/02, OSNC 2006/1/2, wyrok Sądu Najwyższego z dnia 14.06.2005 r., V CK 731/04, Lex nr 177199). Dlatego też, powszechnie przyjmuje się w doktrynie i judykaturze, że niedołączenie pełnomocnictwa do pisma procesowego, jeśli nie zostało dołączone wcześniej, stanowi brak formalny pisma usuwalny na podstawie art. 130 § 1 w zw. z art. 126 § 3 k.p.c. (por. postanowienie Sądu Najwyższego z dnia 9 marca 2006 roku, I CZ 8/2006, postanowienie Sądu Najwyższego z dnia 17 listopada 2009 roku, sygn. akt III CZ 55/2009). W niniejszej sprawie, w aktach było jedynie elektronicznie podpisane pełnomocnictwo udzielone adw. W. H. przez jedynie jednego ze skarżących (działającego w imieniu konsorcjum bez pełnomocnictwa w aktach sprawy). Wobec czego, Sąd Okręgowy wezwał pełnomocnika skarżącego do uzupełnienia braku formalnego skargi poprzez złożenie pełnomocnictwa od obu skarżących w oryginale lub poświadczonym odpisie. Braki te nie zostały jednak uzupełnione, co uzasadniało odrzucenie skargi.

Mając powyższy stan faktyczny i prawny na uwadze, orzeczono jak w sentencji. Odrzucenie nastąpiło w składzie jednoosobowym. Podstawa prawna wynika z art. 579 ust. 2 ustawy Pzp w zw. z art. 367 § 3 k.p.c.

Mając powyższy stan faktyczny i prawny na uwadze, orzeczono jak w sentencji.

Sędzia Sylwia Paschke