Pełny tekst orzeczenia

Formularz UK 2

Sygnatura akt

IV Ka 211/22

Załącznik dołącza się w każdym przypadku. Podać liczbę załączników:

2

1.  CZĘŚĆ WSTĘPNA

1.1.  Oznaczenie wyroku sądu pierwszej instancji

Wyrok Sądu Rejonowego w Radomsku wydany w dniu 09 grudnia 2021 roku w sprawie o sygn. akt II K 48/20.

1.2.  Podmiot wnoszący apelację

☐ oskarżyciel publiczny albo prokurator w sprawie o wydanie wyroku łącznego

☐ oskarżyciel posiłkowy

☐ oskarżyciel prywatny

☒ obrońca

☒ oskarżony albo skazany w sprawie o wydanie wyroku łącznego

☐ inny

1.3.  Granice zaskarżenia

1.1.1.  Kierunek i zakres zaskarżenia

☒ na korzyść

☐ na niekorzyść

☒ w całości

☐ w części

☒

co do winy

☐

co do kary

☐

co do środka karnego lub innego rozstrzygnięcia albo ustalenia

1.1.2.  Podniesione zarzuty

Zaznaczyć zarzuty wskazane przez strony w apelacji

☐

art. 438 pkt 1 k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w zakresie kwalifikacji prawnej czynu przypisanego oskarżonemu

☐

art. 438 pkt 1a k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w innym wypadku niż wskazany
w art. 438 pkt 1 k.p.k., chyba że pomimo błędnej podstawy prawnej orzeczenie odpowiada prawu

☒

art. 438 pkt 2 k.p.k. – obraza przepisów postępowania, jeżeli mogła ona mieć wpływ na treść orzeczenia

☒

art. 438 pkt 3 k.p.k. – błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia,
jeżeli mógł on mieć wpływ na treść tego orzeczenia

☐

art. 438 pkt 4 k.p.k. – rażąca niewspółmierność kary, środka karnego, nawiązki lub niesłusznego zastosowania albo niezastosowania środka zabezpieczającego, przepadku lub innego środka

☐

art. 439 k.p.k.

☐

brak zarzutów

1.4.  Wnioski

☒

uchylenie

☒

zmiana

2.  Ustalenie faktów w związku z dowodami
przeprowadzonymi przez sąd odwoławczy

1.5.  Ustalenie faktów

1.1.3.  Fakty uznane za udowodnione

Lp.

Oskarżony

Fakt oraz czyn, do którego fakt się odnosi

Dowód

Numer karty

2.1.1.1.

M. T.

Oskarżony M. T. był wstanie nietrzeźwości w chwili wypadku drogowego z jego udziałem. Fakt odnosi się do czynu przypisanego oskarżonemu w zaskarżonym wyroku.

Wyjaśnienia oskarżonego M. T. złożone na rozprawie przed sądem II instancji w dniu 22 kwietnia 2022 roku.

k-509v-510

2.1.1.2.

M. T.

W związku z zaistniałym wypadkiem drogowym prowadzone było na wniosek pokrzywdzonego M. Z. postępowanie o przyznanie odszkodowania (nr (...)) przez (...) Towarzystwo (...). S.A. z siedzibą w S.. Fakt odnosi się do czynu przypisanego oskarżonemu w zaskarżonym wyroku.

Płyty CD i wydruki z płyt akt szkodowych

K- 430, 437, 514-628

2.1.1.3.

M. T.

W chwili zaistnienia wypadku drogowego z udziałem oskarżonego M. T., był on w stanie nietrzeźwości o stężeniu alkoholu w krwioobiegu około 1 ‰- 1,10 ‰

Fakt odnosi się do czynu przypisanego oskarżonemu w zaskarżonym wyroku.

Opinia pisemna nr (...) wydana przez biegłą sądową z zakresu Toksykologii i Chemii Sądowej dr n. chem. M. S.

k-632-636

1.1.4.  Fakty uznane za nieudowodnione

Lp.

Oskarżony

Fakt oraz czyn, do którego fakt się odnosi

Dowód

Numer karty

2.1.2.1.

1.6.  Ocena dowodów

1.1.5.  Dowody będące podstawą ustalenia faktów

Lp. faktu z pkt 2.1.1

Dowód

Zwięźle o powodach uznania dowodu

2.1.1.1

Wyjaśnienia oskarżonego M. T. złożone na rozprawie przed sądem II instancji w dniu 22 kwietnia 2022 roku.

Wyjaśnienia oskarżonego złożone przed sądem II instancji zasługują na wiarę w części dotyczącej przyznania się, że spożywał alkohol przed zaistniałym wypadkiem drogowym w bliżej nieokreślonym czasie. Nie zasługują na wiarę w części dotyczącej podanej ilości spożytego alkoholu, jego jakości i twierdzenia, że spożywał go do godziny 24 dnia poprzedniego. Za takim stanowiskiem sądu okręgowego przemawia treść opinii pisemnej wydanej przez biegłą sądową z zakresu Toksykologii i Chemii Sądowej dr n. chem. M. S., która jest pełna, rzetelna, profesjonalna, co także potwierdził obrońca oskarżonego M. T. na rozprawie apelacyjnej w dniu 27 września 2022 roku. Ponadto wydana opinia pisemna nie została zakwestionowana przez żadną ze stron procesowych.

2.1.1.2

Płyty CD i wydruki z płyt akt szkodowych.

Dokumenty wiarygodne, nie zakwestionowane przez strony procesowe. Potwierdzają prowadzenie postępowania z wniosku pokrzywdzonego M. Z. o przyznanie odszkodowania w związku z zaistniałym wypadkiem drogowym (nr (...)) przez (...) Towarzystwo (...). S.A. z siedzibą w S..

2.1.1.3

Opinia pisemna nr (...) wydana przez biegłą sądową z zakresu Toksykologii i Chemii Sądowej dr n. chem. M. S.

Opinia pisemna wydana przez biegła sądową jest profesjonalna i stanowi dowód w sprawie potwierdzający, iż w chwili zaistnienia wypadku drogowego z udziałem oskarżonego M. T., był on w stanie nietrzeźwości o stężeniu alkoholu w krwioobiegu około 1‰ -1,10 ‰

1.1.6.  Dowody nieuwzględnione przy ustaleniu faktów
(dowody, które sąd uznał za niewiarygodne oraz niemające znaczenia dla ustalenia faktów)

Lp. faktu z pkt 2.1.1 albo 2.1.2

Dowód

Zwięźle o powodach nieuwzględnienia dowodu

3.  STANOWISKO SĄDU ODWOŁAWCZEGO WOBEC ZGŁOSZONYCH ZARZUTÓW i wniosków

Lp.

Zarzut

3.1.

Zarzut pierwszy (1) apelacji obrońcy oskarżonego M. T. dotyczył obrazy przepisów postępowania, która miała istotny wpływ na treść skarżonego wyroku tj.:

a) art. 170§1 pkt 5 kpk poprzez jego niewłaściwe zastosowanie odnośnie wniosku obrony o dopuszczenie dowodu z opinii innego biegłego ds. ruchu drogowego , a contrario art. 167 w zw. z art. 201 kpk poprzez ich niezastosowanie i finalnie oddalenie wniosku dowodowego o dopuszczenie dowodu z opinii innego biegłego ds. ruchu drogowego,

b) art. 405 §2 kpk poprzez jego niezastosowanie w stosunku do akt szkodowych znajdujących się na płycie CD zakładu ubezpieczeń oraz niezastosowanie art. 410 kpk poprzez jego niezastosowanie i oparcie ustaleń faktycznych stanowiących podstawę wyroku bez uwzględnienia okoliczności wynikających z treści akt szkodowych , w szczególności oświadczeń drugiego uczestnika wypadku- pokrzywdzonego M. (...) w zakresie przyczyn wypadku i jego przebiegu.

☐ zasadny

☒ częściowo zasadny

☐ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania zarzutu za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny

Zarzut pierwszy apelacji obrońcy oskarżonego nie zasługuje na uwzględnienie w części dotyczącej oddalenia wniosku dowodowego o dopuszczenie dowodu z opinii innego biegłego ds. ruchu drogowego. Sąd I instancji oddalając ten wniosek dowodowy na rozprawie w dniu 18 sierpnia 2021 roku (k-424) wskazał, że uznaje opinię sporządzoną przez biegłego sądowego S. S. za jasną, logiczną, wyczerpująco wyargumentowaną i opartą na materiale dowodowym zebranym w sprawie i oględzinach miejsca zdarzenia. Ponowny wniosek obrońcy oskarżonego o dopuszczenie dowodu z opinii innego biegłego ds. ruchu drogowego sąd I instancji oddalił na podstawie art. 170§1 pkt 5 kpk na rozprawie w dniu 01 grudnia 2021 roku uznając, że wniosek ten w sposób oczywisty zmierza do przedłużenia postępowania w niniejszej sprawie. Sąd okręgowy oddalił wnioski dowodowe oskarżonego i jego obrońcy o dopuszczenie dowodu z opinii biegłego ds. ruchu lądowego lub instytutu, zawarte we wniesionych apelacjach, gdyż w ocenie sądu okręgowego nie zachodziły przesłanki z art. 201 kpk do ich uwzględnienia. Z treści opinii pisemnej wydanej przez biegłego sądowego z dziedziny mechaniki i techniki samochodowej, rekonstrukcji wypadków drogowych S. S. wynika, że podczas wypadku do kontaktu kolizyjnego pomiędzy samochodem marki R. kierowanym przez M. Z., a samochodem marki A. kierowanym przez oskarżonego M. T. doszło w zakresie błotnika przedniego prawego, zderzaka przedniego i tarczy koła przedniego prawego pojazdu A. z drzwiami boku lewego pojazdu R.. Biegły przekonująco uzasadnił swoje stanowisko w oparciu o przeprowadzone oględziny obu pojazdów i stwierdzone na nich uszkodzenia oraz ślady potwierdzające taki ich kontakt. Ponadto odniósł się do materiału w postaci zdjęć wykonanych na miejscu zdarzenia i graficznie przedstawił położenie podczas kontaktu kolizyjnego obu pojazdów względem siebie. ( k195-196 akt- k-41-42 wydanej opinii ). Ta część opinii biegłego sądowego nie została zakwestionowana przez obrońcę oskarżonego. Ustalenie w jakim położeniu oba samochody miały kontakt kolizyjny jest istotne z punktu widzenia oceny zeznań świadka M. Z.. Podnieść należy, że pokrzywdzony składając zeznania w postępowaniu przygotowawczym w dniu 25 lipca 2019 roku stwierdził ,,Ja jechałem przy prawej krawędzi a kierujący samochodem A. (...) wyprzedził mnie w bliskiej odległości, następnie gdy mnie wyprzedził to i zjechał na prawy pas, to przyhamował gwałtownie. Ja byłem tuż za nim i nie mogłem uniknąć zderzenia. Uderzyłem w jego tył." Tego rodzaju wersję przebiegu zaistniałego wypadku drogowego można wykluczyć z uwagi na analizę powstałych uszkodzeń samochodów i śladów z kontaktu kolizyjnego ujawnionych w obu pojazdach. Treść opinii wydanej przez biegłego sądowego, w której precyzyjnie wskazał na usytuowanie kolizyjne obu pojazdów nie budzi wątpliwości. Istotna jest ocena pozostałych zeznań pokrzywdzonego złożonych na rozprawach przed sądem I instancji w dniach 11 września 2020 roku i 17 marca 2021 roku. Dopiero na rozprawie w dniu 17 marca 2021 roku świadek M. Z. podał, że został uderzony przez samochód kierowany przez M. T. z lewej strony ( najpierw zeznał, że z prawej strony od kierowcy). Jest rzeczą oczywistą , że świadek ten nie pamięta jaka była przyczyna zaistniałego wypadku drogowego, ale we wszystkich złożonych zeznaniach nigdzie nie podał, że zajechał drogę swoim samochodem oskarżonemu kierującemu wówczas samochodem marki A.. Ponadto wiedział, że jechał z prędkością 90 km/h. Sąd okręgowy podziela wnioski zawarte w opinii pisemnej sądowo-psychologicznej sporządzonej przez biegłą sądową w dziedzinie psychologii klinicznej M. P. , z której wynika, że do zeznań świadka M. Z. należy podchodzić ze szczególną ostrożnością i z uwzględnieniem całokształtu materiału dowodowego. Zdaniem sądu okręgowego zeznania świadka złożone podczas rozprawy w dniu 17 marca 2021 roku, w których ostatecznie prawidłowo podał miejsce uderzenia w swój samochód przez oskarżonego kierowanym samochodem marki A., są zeznaniami, które w tej części nie mogą stanowić podstawy ustaleń faktycznych, gdyż świadek nie pamięta jak doszło do wypadku, a podana przez niego wersja kontaktu kolizyjnego obu pojazdów jest kolejną wersją, którą podaje. Jednak jego zeznania w których konsekwentnie twierdzi, że jechał prowadzonym przez siebie samochodem z prędkością 90 km/h swoim pasem ruchu ( nie zajechał drogi wyprzedzającemu go pojazdowi) są zdaniem sądu okręgowego wiarygodne. Świadek ten nawet próbował wziąć współwinę za spowodowany wypadek ,,na siebie" stwierdzając, że uderzył w tył samochodu kierowanego przez oskarżonego. Tym bardziej miał możliwość zeznać, że zajechał prowadzonym przez siebie samochodem drogę oskarżonemu przed zaistniałym wypadkiem, ale M. Z. nigdzie takiej wersji nie przedstawił. W przedmiotowej sprawie tylko oskarżony i pokrzywdzony byli ,, naocznymi świadkami zaistniałego zdarzenia i uczestniczyli w nim", stąd dla ustalenia przebiegu zaistniałego zdarzenia ważna jest ocena nie tylko wyjaśnień oskarżonego, ale i zeznań pokrzywdzonego M. Z.. W tym miejscu podnieść należy, że z opinii biegłego sądowego S. S. wynika jednoznacznie, iż rzeczowy materiał dowodowy nie pozwala na określenie, miejsca kontaktu kolizyjnego pomiędzy pojazdami względem długości i szerokości drogi, a tym samym wskazania, który z kierujących pojazdami przekroczył oś jezdni i doprowadził do zaistniałego zdarzenia. Rzeczowy materiał dowodowy nie potwierdza , aby kierujący pojazdem R. (...) M. Z. jako pierwszy zjechał na pobocze tracąc panowanie nad pojazdem, a tym samym doprowadził do zaistniałego wypadku drogowego. Ślady ujawnione na miejscu wypadku potwierdzają , że pojazd A. (kierowany przez oskarżonego) jako pierwszy zjechał na lewe pobocze, a następnie na jezdnię i do rowu po prawej stronie poruszając się w sposób niekontrolowany ruchem płaskim. Pozostaje zatem ustalenie (co podnosi obrońca oskarżonego) dlaczego M. T. zjechał podczas wyprzedzania samochodu kierowanego przez M. Z. na lewe pobocze drogi. W celu udzielenia odpowiedzi na to pytanie konieczna jest ocena całego zebranego w sprawie materiału dowodowego. Bezsporne jest w sprawie, iż obaj kierujący samochodami w chwili zdarzenia byli w stanie nietrzeźwości. Wbrew stanowisku obrońcy oskarżonego droga, na której doszło do zaistniałego zdarzenia nie jest drogą na tyle szeroką, że pozwala na bezpieczne wykonanie manewru wyprzedzania kierowcy znajdującemu się w stanie nietrzeźwości. Ma ona szerokość 4,8 metra i teoretycznie oba pojazdy mogły podczas wyprzedzania jechać swoimi pasami ruchu, bez zjeżdżania na pobocza drogi. W realiach przedmiotowej sprawy podjęty manewr wyprzedzania przez M. T. samochodu kierowanego przez pokrzywdzonego był manewrem niebezpiecznym. Sąd okręgowy podziela wnioski wynikające z opinii pisemnej i ustnej uzupełniającej wydanej na rozprawie w dniu 17 czerwca 2021 roku przed sądem I instancji przez biegłego sądowego S. S.. Biegły odniósł się do nieosobowego materiału dowodowego z miejsca zdarzenia w postaci szkicu oraz dokumentacji fotograficznej dołączonej do akt sprawy na płycie CD ( k- 122 - przepięta z k-40 przez sąd I instancji) Wskazał, że przy prędkości 95 km/h z jaką podczas wyprzedzania samochodu kierowanego przez pokrzywdzonego jechał oskarżony, potrzebowałby na wykonanie tego manewru odcinka drogi o długości około 750 metrów, który pokonałby w czasie 28 sekund. W tym miejscu podnieść należy, że z zeznań świadka K. S. (1) - funkcjonariusza Policji, który był na miejscu wypadku w dniu zdarzenia wynika, że powziął wątpliwości, gdy K. S. (2) przyznała się do kierowania samochodem marki A. odnośnie wiarygodności podanej przez nią informacji dlatego, że ,, była tam bardzo wąska droga i trzeba było mieć duże doświadczenie , by wyprzedzać w takich warunkach". Skoro doświadczony funkcjonariusz Policji obsługujący służbowo wiele zdarzeń drogowych poczynił takie spostrzeżenie, to przyjąć należy, iż oskarżony popełnił błąd w technice i taktyce jazdy decydując się na wyprzedzanie samochodu pokrzywdzonego z prędkością powyżej 90 km/h (minimalna 95 km/h) na tak trudnym odcinku drogi. Dodając do tego fakt, iż znajdował się w stanie nietrzeźwości (1 ‰ – 1,10 ‰ alkoholu we krwi) bezsporne jest, że jego czynności psychomotoryczne były zmniejszone i dlatego zjechał na lewe pobocze swoim samochodem , co było skutkiem podjętego manewru wyprzedzania w stanie, jakim się znajdował. Za tego rodzaju wnioskiem przemawia dokumentacja fotograficzna dołączona na płycie CD. Początek śladu uwidoczniony na lewej krawędzi jezdni i pobocza wskazuje że koło samochodu oskarżonego toczyło się po trawie w odległości 925,7 m od (...). Ślad ten widoczny jest w odległości 978,0 m od (...). Następnie ślad ten widoczny jest na jezdni jako ślad zarzucania i widoczny jest na prawej krawędzi jezdni i pobocza w odległości 1018,0 m od (...). Tak więc M. T. przemieszczał się po poboczu drogi wyprzedzając samochód pokrzywdzonego i wyjechał na jezdnię, gdyż przed nim znajdowały się drzewa widoczne na zdjęciach ( nr 27 i 29). Wówczas jego samochód zaczęło zarzucać na jezdni i stracił nad nim panowanie, powodując w efekcie uderzenie w samochód prowadzony na swoim pasie ruchu przez pokrzywdzonego. Biegły sądowy S. S. w wydanej opinii ustnej na rozprawie przed sądem I instancji wskazał miejsce , w którym jego zdaniem doszło do pierwszego kontaktu kolizyjnego pojazdów i wyczerpująco uzasadnił swoje stanowisko. Biegły także podniósł, że nie ma żadnych zabezpieczonych śladów świadczących o tym, że przed pierwszym zabezpieczonym śladem zjazdu samochodu kierowanego przez oskarżonego na lewe pobocze, podejmował manewr hamowania, co świadczyłoby o tym, że pokrzywdzony mógł mu zajechać drogę swoim samochodem. Wbrew stanowisku obrońcy oskarżonego, że biegły sądowy w wydanej opinii nie był w stanie podać przyczyny zjazdu samochodu kierowanego przez oskarżonego na lewe pobocze drogi, biegły w opinii ustnej stwierdził, że prawdopodobną przyczyną zjazdu samochodu A. na lewe pobocze był brak szerokości jezdni do wykonania manewru wyprzedzania. Opinia pisemna i uzupełniająca ustna wydana przez biegłego sądowego S. S. jest rzetelna, jasna i w ocenie sądu okręgowego nie zachodziły przesłanki z art 201 kpk do dopuszczenia dowodu z kolejnej opinii innego biegłego sądowego ds. ruchu drogowego i rekonstrukcji wypadków drogowych (lub instytutu), stąd zarzut zawarty w punkcie 1a) apelacji obrońcy oskarżonego M. T. nie zasługiwał na uwzględnienie.

Zarzut zawarty w punkcie 1b) apelacji obrońcy oskarżonego zasługiwał na uwzględnienie, gdyż skoro sąd I instancji zażądał akt z toczącego się postępowania o przyznanie odszkodowania M. Z. (nr (...)) przez (...) Towarzystwo (...). S.A. z siedzibą w S. w związku z zaistniałym wypadkiem drogowym spowodowanym przez oskarżonego , to dokumenty te powinny być udostępnione obrońcy M. T. w celu zapoznania się z ich treścią i ujawnione w trybie procesowym. Tymczasem w związku z trudnościami technicznymi związanymi z brakiem możliwości otwarcia wskazanych plików na płycie CD przez obrońcę oskarżonego i zapoznania się z treścią znajdujących się w nich dokumentów, sąd I instancji nie ujawnił w trybie procesowym danych znajdujących się na nadesłanej płycie CD. Sąd II instancji umożliwił obrońcy oskarżonego zapoznanie się z całością akt szkodowych znajdujących się na płycie CD i ujawnił je w trybie procesowym na rozprawie apelacyjnej. Z treści dokumentów znajdujących się na płycie CD nadesłanej przez (...) Towarzystwo (...). S.A. z siedzibą w S. wynika, że M. Z. uzyskał odszkodowanie w związku z zaistniałym wypadkiem drogowym. Brak jest natomiast informacji mogących mieć istotny wpływ na ustalenia sądu I instancji, co do przebiegu zaistniałego wypadku drogowego, a tym samym na treść zaskarżonego wyroku.

Wniosek

O zmianę zaskarżonego wyroku i uniewinnienie oskarżonego M. T. od dokonania przypisanego mu czynu , ewentualnie o przyjęcie, że dopuścił się czynu wypełniającego dyspozycje art. 178a§1 kk i wymierzenie odpowiednio niższej kary w dolnych granicach ustawowego zagrożenia, ewentualnie o uchylenie zaskarżonego wyroku i przekazanie sprawy sądowi I instancji do ponownego rozpoznania.

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania wniosku za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny.

Skoro zarzut zawarty w punkcie 1a ) apelacji wniesionej przez obrońcę oskarżonego M. T. nie zasługiwał na uwzględnienie , to brak było podstaw do zmiany zaskarżonego wyroku w sposób postulowany przez obrońcę oskarżonego. Uwzględnienie zarzutu z punktu 1b apelacji obrońcy oskarżonego i ujawnienie w trybie procesowym płyty CD zawierającej dane z akt z toczącego się postępowania o przyznanie odszkodowania M. Z. (nr (...)) przez (...) Towarzystwo (...). S.A. z siedzibą w S. w związku z zaistniałym wypadkiem drogowym i ocenia treści znajdujących się na płycie dokumentów, nie miała wpływu na treść zaskarżonego wyroku. Sąd okręgowy nie znalazł podstaw do uchylenia zaskarżonego wyroku z urzędu i przekazania sprawy do ponownego rozpoznania sądowi I instancji.

3.2.

Zarzut drugi apelacji obrońcy oskarżonego M. T. dotyczył błędu w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę skarżonego wyroku, który miał wpływ na jego treść, polegający na ustaleniu, że oskarżony w dniu 2.06.2019 r. , na drodze G. - Z. gm. P. umyślnie naruszył zasady bezpieczeństwa w ruchu drogowym w ten sposób, że jadąc jako kierujący samochodem osobowym m-ki A. (...) nr rej. (...) popełnił błędy w technice i taktyce jazdy polegające na tym, że podczas wyprzedzania kierującego samochodem m-ki R. nr rej. (...), na skutek niedostosowania prędkości do warunków drogowych zjechał na lewe pobocze , następnie za jezdnię doprowadzając do zderzenia z samochodem m-ki R.,

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania zarzutu za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny

Zarzut drugi apelacji obrońcy oskarżonego M. T. nie zasługuje na uwzględnienie. Aktualne są rozważania sądu okręgowego zawarte w punkcie 3.1 uzasadnienia.

Wniosek

O zmianę zaskarżonego wyroku i uniewinnienie oskarżonego M. T. od dokonania przypisanego mu czynu , ewentualnie o przyjęcie, że dopuścił się czynu wypełniającego dyspozycję art. 178a§1 kk i wymierzenie odpowiednio niższej kary w dolnych granicach ustawowego zagrożenia.

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania wniosku za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny.

Skoro zarzut zawarty w punkcie drugim ( 2) apelacji wniesionej przez obrońcę oskarżonego M. T. nie zasługiwał na uwzględnienie, to brak było podstaw do zmiany zaskarżonego wyroku w sposób postulowany przez obrońcę oskarżonego. Sąd okręgowy nie znalazł podstaw do uchylenia zaskarżonego wyroku z urzędu i przekazania sprawy do ponownego rozpoznania sądowi I instancji.

3.3.

Zarzut trzeci apelacji obrońcy oskarżonego M. T. dotyczył obrazy przepisów postępowania , która miała istotny wpływ na treść skarżonego wyroku tj art. 170§1 pkt 5 kpk poprzez jego niewłaściwe zastosowanie odnośnie wniosku obrony o dopuszczenie dowodu z opinii innego biegłego ds. ruchu drogowego , a contrario art. 167 w zw. z art. 201 kpk poprzez ich niezastosowanie i oddalenie wniosku obrony o wezwanie biegłego na rozprawę , celem wydania ustnej opinii uzupełniającej,

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania zarzutu za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny

Zarzut trzeci (3) zawarty w apelacji obrońcy oskarżonego M. T. nie zasługuje na uwzględnienie. Powołany w przedmiotowej sprawie biegły sądowy z dziedziny mechaniki i techniki samochodowej, rekonstrukcji wypadków drogowych S. S. wydał opinię pisemną i ustną opinię uzupełniającą na rozprawie w dniu 17 czerwca 2021 roku. Biegły szczegółowo odniósł się do zebranego w sprawie materiału dowodowego. Aktualne są rozważania sądu okręgowego zawarte w punkcie 3.1 uzasadnienia.

Wniosek

O dopuszczenie przez sąd II instancji dowodu z opinii biegłego ds. ruchu drogowego lub instytutu naukowo-badawczego w celu wydania w ramach rekonstrukcji sytuacji drogowej oraz analizy czasoprzestrzennej opinii dotyczącej tempore criminis przyczyn i przebiegu wypadku, w którym uczestniczył oskarżony.

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania wniosku za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny.

Sąd okręgowy nie uwzględnił wniosku obrońcy oskarżonego ( oraz oskarżonego) o dopuszczenie dowodu z opinii pisemnej innego biegłego sądowego lub instytutu na okoliczność rekonstrukcji przebiegu zaistniałego wypadku drogowego, gdyż nie zachodziły przesłanki z art. 201 kpk uzasadniające uwzględnienie tego wniosku. Zdaniem sądu okręgowego jeżeli dowód z opinii jest przekonujący i zrozumiały dla sądu I instancji , który stanowisko w tym zakresie uzasadnił obiektywnie i trafnie, to fakt, że dowód ten nie jest przekonujący dla obrońcy oskarżonego, nie może stwarzać podstawy do ponownego powoływania biegłego lub zasięgania opinii nowego biegłego ( lub instytutu). Sąd okręgowy podzielił stanowisko sądu I instancji, że opinia pisemna i ustna wydana przez biegłego sądowego S. S. jest kompletna, nie jest wewnętrznie sprzeczna i w sposób szczegółowy odnosi się do ujawnionego w toku przewodu sądowego materiału dowodowego dotyczącego przebiegu zaistniałego wypadku drogowego.

3.4.

Zarzut czwarty (4) apelacji obrońcy oskarżonego M. T. dotyczył błędu w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę skarżonego wyroku , który miał wpływ na jego treść , polegający na ustaleniu, że oskarżony tempore criminis znajdował sie w stanie nietrzeźwości

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania zarzutu za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny

Sąd II instancji dopuścił dowód z opinii pisemnej wydanej przez biegłą sądową z zakresu Toksykologii i Chemii Sądowej dr n. chem. M. S.. Sporządzona przez biegłą sądową opina pisemna nr nr (...) jest kompletna, profesjonalna i jednoznacznie potwierdza, iż oskarżony w chwili zaistnienia wypadku drogowego z jego udziałem był nietrzeźwy i jego stężenie alkoholu we krwi wynosiło 1 ‰ -1,10 ‰

Wniosek

O dopuszczenie dowodu z opinii uzupełniającej ustnej biegłego lekarza sądowego ( toksykologa).

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania wniosku za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny.

Obrońca oskarżonego cofnął przedmiotowy wniosek , uznając opinię pisemną wydaną przez biegłą sądową z zakresu Toksykologii i Chemii Sądowej dr n. chem. M. S. za profesjonalną i nie budzącą wątpliwości.

3.5.

Oskarżony M. T. we wniesionej apelacji nie wskazał wprost zarzutów stawianych zaskarżonemu wyrokowi. Z treści apelacji oskarżonego wynika, że dotyczy ona błędu w ustaleniach faktycznych mających istotny wpływ na treść zaskarżonego wyroku, poprzez przyjęcie przez sąd I instancji, iż jest on sprawcą spowodowania zaistniałego wypadku drogowego, gdy zdaniem apelanta może odpowiadać jedynie za kierowanie samochodem w dniu zdarzenia w stanie nietrzeźwości.

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania zarzutu za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny

Apelacja oskarżonego M. T. nie zasługuje na uwzględnienie. Aktualne są rozważania sadu okręgowego zawarte w punkcie 3.1 uzasadnienia.

Wniosek

O zmianę zaskarżonego wyroku i uznanie za winnego kierowania samochodem w dniu zdarzenia w stanie nietrzeźwości oraz wymierzenie za tak przypisany czyn łagodniejszej kary pozbawienia wolności z warunkowym zawieszeniem jej wykonania.

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania wniosku za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny.

Skoro apelacja wniesiona przez oskarżonego M. T. nie zasługiwała ma uwzględnienie, to brak było podstaw do zmiany zaskarżonego wyroku w kierunku postulowanym przez apelanta.

4.  OKOLICZNOŚCI PODLEGAJĄCE UWZGLĘDNIENIU Z URZĘDU

4.1.

Zwięźle o powodach uwzględnienia okoliczności

5.  ROZSTRZYGNIĘCIE SĄDU ODWOŁAWCZEGO

1.7.  Utrzymanie w mocy wyroku sądu pierwszej instancji

5.1.1.

Przedmiot utrzymania w mocy

Zwięźle o powodach utrzymania w mocy

1.8.  Zmiana wyroku sądu pierwszej instancji

5.2.1.

Przedmiot i zakres zmiany

Sąd okręgowy zmienił zaskarżony wyrok w ten sposób, że:

- przyjął ,iż w chwili czynu przypisanego w punkcie 1 oskarżony znajdował się w stanie nietrzeźwości wynoszącym około 1 ‰-1,10 ‰ alkoholu we krwi

- za podstawę prawną rozstrzygnięcia zawartego w punkcie w 3 przyjął art. 42§3 kk w zw. z art. 42 §2 kk

Zwięźle o powodach zmiany

Sąd okręgowy przyjął stan nietrzeźwości oskarżonego w chwili spowodowania wypadku drogowego wynikający z treści opinii pisemnej wydanej przez biegłą sądową z zakresu Toksykologii i Chemii Sądowej dr n. chem. M. S..

Przepis art. 42 § 3 kk powołany w podstawie prawnej rozstrzygnięcia zawartego w punkcie 3 zaskarżonego wyroku daje możliwość sądowi w wyjątkowym wypadku, uzasadnionym szczególnymi okolicznościami orzeczenie środka karnego w postaci zakazu prowadzenia wszelkich pojazdów mechanicznych w innym wymiarze. W takim przypadku stosuje się zasady wynikające z treści art. 42 § 2 kk, dlatego sąd II instancji uzupełnił o ten przepis podstawę prawną tego rozstrzygnięcia.

1.9.  Uchylenie wyroku sądu pierwszej instancji

1.1.7.  Przyczyna, zakres i podstawa prawna uchylenia

5.3.1.1.1.

☐ art. 439 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

5.3.1.2.1.

Konieczność przeprowadzenia na nowo przewodu w całości

☐ art. 437 § 2 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

5.3.1.3.1.

Konieczność umorzenia postępowania

☐ art. 437 § 2 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia i umorzenia ze wskazaniem szczególnej podstawy prawnej umorzenia

5.3.1.4.1.

☐ art. 454 § 1 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

1.1.8.  Zapatrywania prawne i wskazania co do dalszego postępowania

1.10.  Inne rozstrzygnięcia zawarte w wyroku

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Przytoczyć okoliczności

6.  Koszty Procesu

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Przytoczyć okoliczności

Punkt 3 wyroku sądu okręgowego..

O kosztach postępowania odwoławczego sąd okręgowy orzekł na podstawie art. 634 kpk. Sąd okręgowy na podstawie art. 8 i art 2 ust. 1 pkt 5 ustawy z dnia 23 czerwca 19973 roku o opłatach w sprawach karnych ( tj. Dz.U nr 49 z 1983 r., poz. 223 z późn.zm.) zasądził od oskarżonego na rzecz Skarbu Państwa 400 złotych opłaty za drugą instancję oraz kwotę 20 złotych z tytułu wydatków poniesionych przez Skarb Państwa za postępowanie odwoławcze.

7.  PODPIS

1.11.  Granice zaskarżenia

Kolejny numer załącznika

1

Podmiot wnoszący apelację

Oskarżony M. T.

Rozstrzygnięcie, brak rozstrzygnięcia albo ustalenie, którego dotyczy apelacja

Skarżone jest rozstrzygnięcie uznające oskarżonego za winnego dokonania przypisanego mu czynu w zaskarżonym wyroku.

0.1.1.3.1. Kierunek i zakres zaskarżenia

☒ na korzyść

☐ na niekorzyść

☒ w całości

☐ w części

☒

co do winy

☐

co do kary

☐

co do środka karnego lub innego rozstrzygnięcia albo ustalenia

0.1.1.3.2. Podniesione zarzuty

Zaznaczyć zarzuty wskazane przez strony w apelacji

☐

art. 438 pkt 1 k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w zakresie kwalifikacji prawnej czynu przypisanego oskarżonemu

☐

art. 438 pkt 1a k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w innym wypadku niż wskazany
w art. 438 pkt 1 k.p.k., chyba że pomimo błędnej podstawy prawnej orzeczenie odpowiada prawu

☐

art. 438 pkt 2 k.p.k. – obraza przepisów postępowania, jeżeli mogła ona mieć wpływ na treść orzeczenia

☒

art. 438 pkt 3 k.p.k. – błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia,
jeżeli mógł on mieć wpływ na treść tego orzeczenia

☐

art. 438 pkt 4 k.p.k. – rażąca niewspółmierność kary, środka karnego, nawiązki lub niesłusznego zastosowania albo niezastosowania środka zabezpieczającego, przepadku lub innego środka

☐

art. 439 k.p.k.

☐

brak zarzutów

0.1.1.4. Wnioski

☐

uchylenie

☒

zmiana

1.12.  Granice zaskarżenia

Kolejny numer załącznika

2

Podmiot wnoszący apelację

Obrońca oskarżonego M. T..

Rozstrzygnięcie, brak rozstrzygnięcia albo ustalenie, którego dotyczy apelacja

Skarżone jest rozstrzygnięcie uznające oskarżonego M. T. za winnego spowodowania wypadku drogowego opisanego w przypisanym mu w punkcie 1 zaskarżonego wyroku czynie.

0.1.1.3.1. Kierunek i zakres zaskarżenia

☒ na korzyść

☐ na niekorzyść

☒ w całości

☐ w części

☒

co do winy

☐

co do kary

☐

co do środka karnego lub innego rozstrzygnięcia albo ustalenia

0.1.1.3.2. Podniesione zarzuty

Zaznaczyć zarzuty wskazane przez strony w apelacji

☐

art. 438 pkt 1 k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w zakresie kwalifikacji prawnej czynu przypisanego oskarżonemu

☐

art. 438 pkt 1a k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w innym wypadku niż wskazany
w art. 438 pkt 1 k.p.k., chyba że pomimo błędnej podstawy prawnej orzeczenie odpowiada prawu

☒

art. 438 pkt 2 k.p.k. – obraza przepisów postępowania, jeżeli mogła ona mieć wpływ na treść orzeczenia

☒

art. 438 pkt 3 k.p.k. – błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia,
jeżeli mógł on mieć wpływ na treść tego orzeczenia

☐

art. 438 pkt 4 k.p.k. – rażąca niewspółmierność kary, środka karnego, nawiązki lub niesłusznego zastosowania albo niezastosowania środka zabezpieczającego, przepadku lub innego środka

☐

art. 439 k.p.k.

☐

brak zarzutów

0.1.1.4. Wnioski

☒

uchylenie

☒

zmiana