Pełny tekst orzeczenia

Formularz UK 2

Sygnatura akt

IV Ka 534 / 22

Załącznik dołącza się w każdym przypadku. Podać liczbę załączników:

1.

1.  CZĘŚĆ WSTĘPNA

0.11.1. Oznaczenie wyroku sądu pierwszej instancji

wyrok Sądu Rejonowego w Tomaszowie Maz. z dnia 31 marca 2022 r. w sprawie II K 945 / 21

0.11.2. Podmiot wnoszący apelację

☐ oskarżyciel publiczny albo prokurator w sprawie o wydanie wyroku łącznego

☐ oskarżyciel posiłkowy

☐ oskarżyciel prywatny

☒ obrońca

☐ oskarżony albo skazany w sprawie o wydanie wyroku łącznego

☐ inny

0.11.3. Granice zaskarżenia

0.11.3.1. Kierunek i zakres zaskarżenia

☒ na korzyść

☐ na niekorzyść

☒ w całości

☐ w części

☒

co do winy

☐

co do kary

☐

co do środka karnego lub innego rozstrzygnięcia albo ustalenia

0.11.3.2. Podniesione zarzuty

Zaznaczyć zarzuty wskazane przez strony w apelacji

☐

art. 438 pkt 1 k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w zakresie kwalifikacji prawnej czynu przypisanego oskarżonemu

☐

art. 438 pkt 1a k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w innym wypadku niż wskazany
w art. 438 pkt 1 k.p.k., chyba że pomimo błędnej podstawy prawnej orzeczenie odpowiada prawu

☒

art. 438 pkt 2 k.p.k. – obraza przepisów postępowania, jeżeli mogła ona mieć wpływ na treść orzeczenia

☒

art. 438 pkt 3 k.p.k. – błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia,
jeżeli mógł on mieć wpływ na treść tego orzeczenia

☒

art. 438 pkt 4 k.p.k. – rażąca niewspółmierność kary, środka karnego, nawiązki lub niesłusznego zastosowania albo niezastosowania środka zabezpieczającego, przepadku lub innego środka

☐

art. 439 k.p.k.

☐

brak zarzutów

0.11.4. Wnioski

☐

uchylenie

☒

zmiana

2.  Ustalenie faktów w związku z dowodami przeprowadzonymi przez sąd odwoławczy

0.12.1. Ustalenie faktów

0.12.1.1. Fakty uznane za udowodnione

Lp.

Oskarżony

Fakt oraz czyn, do którego fakt się odnosi

Dowód

Numer karty

-

0.12.1.2. Fakty uznane za nieudowodnione

Lp.

Oskarżony

Fakt oraz czyn, do którego fakt się odnosi

Dowód

Numer karty

-

0.12.2. Ocena dowodów

0.12.2.1. Dowody będące podstawą ustalenia faktów

Lp. faktu z pkt 2.1.1

Dowód

Zwięźle o powodach uznania dowodu

0.12.2.2. Dowody nieuwzględnione przy ustaleniu faktów
(dowody, które sąd uznał za niewiarygodne oraz niemające znaczenia dla ustalenia faktów)

Lp. faktu z pkt 2.1.1 albo 2.1.2

Dowód

Zwięźle o powodach nieuwzględnienia dowodu

.  STANOWISKO SĄDU ODWOŁAWCZEGO WOBEC ZGŁOSZONYCH ZARZUTÓW i wniosków

Lp.

Zarzut

- mogącej mieć wpływ na treść zaskarżonego wyroku obrazy przepisów prawa procesowego, tj. art. 7kpk, art. 92 kpk oraz art. 410 kpk, polegającej na błędnej i niekompletnej ocenie materiału dowodowego, skutkującej błędnymi ustaleniami faktycznymi w zakresie przypisania oskarżonemu popełniania wszystkich zarzuconych mu czynów;

- rażącej niewspółmierności wymierzonej kary;

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadne

Zwięźle o powodach uznania zarzutu za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny

Jakkolwiek skarżący formułując część wstępną apelacji zarzucił sądowi I instancji błędy w ocenie dowodów, prowadzące do wadliwych ustaleń o popełnieniu wszystkich zarzuconych oskarżonemu przestępstw, to jednak w dalszym jej toku, a w szczególności uzasadnieniu tego środka odwoławczego, praktycznie nie wykazywał przyczyn i powodów, dla których takie zarzuty miałyby zostać przez sąd odwoławczy podzielone. Apelacja jest wręcz pozbawiona choćby tylko polemiki z oceną dowodów przedstawioną przez sąd I instancji oraz poczynionymi przez niego ustaleniami. Tymczasem stawiając tego rodzaju zarzuty należy wskazać, jakich uchybień w świetle zgodności (lub niezgodności) z treścią dowodu, zasad logiki (błędność rozumowania i wnioskowania) czy sprzeczności (bądź nie) z doświadczeniem życiowym lub wskazaniami wiedzy dopuścił się w dokonanej przez siebie ocenie dowodów sąd pierwszej instancji. Nawet możliwość przeciwstawienia ustaleniom sądu orzekającego odmiennego poglądu samoczynnie nie może uzasadniać wniosku o dokonaniu przez sąd błędnych ustaleń faktycznych. Jak wyżej wskazano, skarżący takiej próby nawet w istocie nie podjął. Przy czym, wbrew jego twierdzeniom, przeprowadzone przed sądem I instancji dowody wskazywały na winę oskarżonego w kontekście wszystkich zarzuconych mu czynów i nie chodzi tu o zeznania osób pokrzywdzonych, lecz o wyjaśnienia oskarżonego, który w postępowaniu przygotowawczym konsekwentnie do wszystkich zarzutów się przyznawał. Sąd I instancji miał na względzie, iż oskarżony na rozprawie wyjaśniał nieco odmiennie, kwestionując już swoje sprawstwo w odniesieniu do części z nich. Przypomnieć jednak należy, iż sam tylko fakt odwołania uprzednio złożonych czy to zeznań, czy wyjaśnień nie skutkuje ich automatycznym wyeliminowaniem z materiału dowodowego. Wyjaśnienia ( zeznania ), które zostały następnie czy to odwołane, czy zmienione, nadal stanowią dowód w sprawie i tak, jak każdy inny dowód, podlegają swobodnej ocenie sądu. O ich wartości dowodowej nie decyduje ani stadium postępowania, ani czas, w którym zostały złożone, lecz ich treść, oceniana wedle reguł zawartych w art. 7 kpk i w konfrontacji z innymi dowodami. Tymczasem zgodzić się należy z sądem I instancji, iż zupełnie nie przekonują powody, jakimi oskarżony tłumaczył przyczyny tak istotnej zmiany swoich relacji, którą przedstawiał jako rezultat wywieranej na niego presji ze strony funkcjonariuszy policji i prokuratora, ukierunkowanej na złożenie relacji zgodnych z ich sugestiami i oczekiwaniami w zamian za obietnicę stosunkowo niskiej kary. Nie ma dostatecznych podstaw, aby zarzuty o takich niedozwolonych metodach pracy śledczych podzielić, bo są one gołosłowne. Zasadnie sąd I instancji zauważa, iż oskarżony już wielokroć miał do czynienia z czynnościami procesowymi tego rodzaju i nie ma racjonalnych podstaw, aby przyjmować, że z takich powodów godził się na samoobciążanie o tak poważne czyny wbrew obiektywnej rzeczywistości. W konsekwencji – zaprezentowaną przez próbę zdyskredytowania własnych, wcześniejszych relacji, uznać należało za nie przekonującą.

Co do zarzutów o rażącej surowości wymierzonej oskarżonemu kary oraz nałożonych na niego obowiązków – są one niezasadne. Jeśli chodzi o karę – z apelacji wnosić należy, iż niewspółmierność ta miałaby dotyczyć kary łącznej ( skarżący nie podnosił tego rodzaju zarzutu w odniesieniu do jednej lub więcej kar jednostkowych ). Żądanie kary niższej, aniżeli orzeczona w zaskarżonym wyroku, jest nie do zaakceptowania z punktu widzenia ujętych w art. 85a kk dyrektyw wymiaru kary łącznej. Byłaby to bowiem nieuzasadniona premia dla osoby, która dopuściła się tak dużej ilości przestępstw. Stosowanie kary łącznej nie może automatycznie i każdorazowo prowadzić do praktycznej bezkarności sprawcy za zdecydowaną większość popełnionych przez niego przestępstw, o ile nie zachodzą ku temu szczególne, wyjątkowe okoliczności oceniane przez pryzmat celów zapobiegawczych i wychowawczych, które kara ma osiągnąć w stosunku do skazanego, a także potrzeb w zakresie kształtowania świadomości prawnej społeczeństwa. Jeśli one nie zachodzą, to sprawca nie powinien być premiowany karą łączną zbliżoną do najsurowszej z kar jednostkowych z tego tylko powodu, że działał w sposób przestępczy przez długi okres czasu oraz więcej, aniżeli jeden raz i to nawet, jeżeli popełnione przez niego przestępstwa godziły w te same dobra prawne. Uwzględnić zatem należało, iż oskarżony dopuścił się łącznie aż 13 przestępstw o znacznej społecznej szkodliwości, działając przy tym w warunkach uprzedniej karalności. Zważywszy na skalę procederu, którego się dopuścił oraz uprzednie, wielokrotne łamanie norm prawa karnego, uprawnionym jawi się wniosek, iż oskarżony nie wykazuje jakiejkolwiek woli poprawy oraz, że dla dóbr innych osób stanowi permanentne zagrożenie. Ani więc względy zapobiegawcze, ani wychowawcze nie przemawiają za karą łączną łagodniejszą, aniżeli orzeczona przez sąd I instancji ( a której, zważywszy na górny próg zagrożenia, nie sposób uznać za surową ). Także wzgląd na społeczny odbiór konsekwencji karnych z tym procederem związanych nie pozwala, ażeby w powszechnym odczuciu nie raziła praktyczną bezkarność oskarżonego za tak znaczną cześć popełnionych przestępstw.

Z kolei nałożone na oskarżonego obowiązki odszkodowawcze stanowią prostą konsekwencję powinności zadośćuczynienia za doznane przez pokrzywdzonych szkody, doznane wskutek popełnionych przez oskarżonego przestępstw. Nie ma powodów, aby oskarżonego z nich zwolnić w jakimkolwiek zakresie. Osadzenie oskarżonego w związku ze skazaniem nie będzie miało wymiaru ani dożywotniego, ani choćby kilkunastoletniego. Nie ma zatem przeszkód, by po odbyciu stosunkowo krótkiej kary oskarżony przystąpił do realizacji obowiązku odszkodowawczego.

Wniosek

O zmianę zaskarżonego wyroku poprzez złagodzenie kary łącznej oraz odpowiedzialności odszkodowawczej

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania wniosku za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny.

Omawiano powyżej

4.  OKOLICZNOŚCI PODLEGAJĄCE UWZGLĘDNIENIU Z URZĘDU

1.

Zwięźle o powodach uwzględnienia okoliczności

5.  ROZSTRZYGNIĘCIE SĄDU ODWOŁAWCZEGO

0.15.1. Utrzymanie w mocy wyroku sądu pierwszej instancji

0.11.

Przedmiot utrzymania w mocy

0.1W całości

Zwięźle o powodach utrzymania w mocy

omówiono powyżej

0.15.2. Zmiana wyroku sądu pierwszej instancji

0.0.11.

Przedmiot i zakres zmiany

Zwięźle o powodach zmiany

0.15.3. Uchylenie wyroku sądu pierwszej instancji

0.15.3.1. Przyczyna, zakres i podstawa prawna uchylenia

1.1.

☐ art. 439 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

2.1.

☐ art. 437 § 2 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

3.1.

Konieczność umorzenia postępowania

☐ art. 437 § 2 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia i umorzenia ze wskazaniem szczególnej podstawy prawnej umorzenia

4.1.

☐ art. 454 § 1 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

0.15.3.2. Zapatrywania prawne i wskazania co do dalszego postępowania

0.15.4. Inne rozstrzygnięcia zawarte w wyroku

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Przytoczyć okoliczności

6.  Koszty Procesu

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Przytoczyć okoliczności

pkt 3

Wobec perspektywy osadzenia skazanego, ograniczającego możliwości zarobkowe oraz rozmiaru nałożonego obowiązku odszkodowawczego, jaki na oskarżonym ciążył będzie po opuszczeniu zakładu karnego, zwolniono go od kosztów sądowych.

7.  PODPIS