Pełny tekst orzeczenia

WYROK ZAOCZNY

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 7 kwietnia 2022 roku

Sąd Rejonowy w Nowym Sączu II Wydział Karny w składzie:

Przewodniczący: Sędzia Dorota Janek

Protokolant: Aneta Jaworska

po rozpoznaniu sprawy

A. C.(C.) syna P. i H. z domu H.

urodzonego (...) w K.

obwinionego o to, że:

1.  w dniu 17 stycznia 2021 roku około godziny 14:30 w miejscowości R. kierując samochodem marki A. o nr rej. (...) na drodze publicznej podczas manewru wyprzedzania innych uczestników ruchu nie zastosował się do znaku poziomego P-4 „linia podwójnie ciągła”,

tj. o wykroczenie z art. 92 § 1 kw

2.  w tym samym dniu w krótkim odstępie czasu kierując wymienionym pojazdem przed rozpoczęciem manewru wyprzedzania kierującego jadącego w tym samym kierunku pojazdem marki F. o nr rej. (...) nie upewnił się, że z kierunku przeciwnego jadą inni uczestnicy ruchu i po zrównaniu się z pojazdem marki F. o nr rej. (...) zmusił kierującego do zjechania na pobocze, czynem tym spowodował zagrożenie bezpieczeństwa w ruchu drogowym,

tj. o wykroczenie z art. 86 § 1 kw

3.  w tym sam dniu w krótkim odstępie czasu kierując wymienionym pojazdem podczas manewru wyprzedzania kierującego pojazdem marki F. o nr rej. (...) nie zastosował się do znaku poziomego P-4 „linia podwójnie ciągła”,

tj. o wykroczenie z art. 92 § 1 kw

4.  w tym samym miejscu i czasie jak w pkt 3 kierując wymienionym pojazdem podczas manewru wyprzedzania kierującego pojazdem marki F. o nr rej. (...) dopuścił się nieobyczajnego wybryku poprzez pokazanie obraźliwego gestu środkowym palcem „fuck you”

tj. o wykroczenie z art. 140 kw

5.  w tym samym dniu w krótkim odstępie czasu kierując wymienionym pojazdem podczas manewru wyprzedzania innych uczestników ruchu nie zastosował się do znaku poziomego P-4 „linia podwójnie ciągła”

tj. o wykroczenie z art. 92 § 1 kw

I.  uznaje obwinionego A. C. za winnego popełnienia zarzucanych mu czynów, stanowiących odpowiednio wykroczenia z art. 92 § 1 kw, art. 86 § 1 kw, art. 92 § 1 kw, art. 140 kw oraz art. 92 § 1 kw i za to na mocy art. 86 § 1 kw w zw. z art. 9 § 2 kw wymierza mu łącznie karę grzywny w kwocie 1 000 (tysiąc) złotych;

II.  na zasadzie art. 119 kpw w zw. z art. 624 § 1 kpk zwalnia obwinionego A. C. w całości od zapłaty na rzecz Skarbu Państwa kosztów sądowych.

Sygn. II W 699/21

UZASADNIENIE

Stan faktyczny:

W dniu 17 stycznia 2021 roku około godziny 14:30 w miejscowości R. obwiniony A. C. kierując samochodem marki A. o nr rej. (...) na drodze krajowej K-75 wykonał manewr wyprzedzenia innych uczestników ruchu nie stosując się do znaku poziomego P-4 „linia podwójnie ciągła”. Manewr ten zauważył w lusterku wstecznym w swoim pojeździe M. K. który poruszał się w tym samym kierunku, kierował samochodem marki F. o nr rej. (...), jechał przed obwinionym.

Po krótkiej chwili obwiniony A. C. rozpoczął manewr wyprzedzania pojazdu kierowanego przez M. K. zjeżdżając na lewy pas jezdni. Obwiniony rozpoczął manewr wyprzedzania nie upewniwszy się, czy może bezpiecznie go wykonać w sytuacji, gdy z kierunku przeciwnego nadjeżdżali inni uczestnicy ruchu. Po zrównaniu się z pojazdem marki F. o nr rej. (...) obwiniony zaczął zjeżdżać na lewy pas jezdni wymuszając na kierującym M. K. ustąpienia mu miejsca poprzez hamowanie i zjechanie na pobocze by obwiniony mógł zjechać z lewego pasa jezdni na prawy (dla jego kierunku jazdy) i uniknięcie zderzenia z pojazdami nadjeżdżającymi z naprzeciwka. M. K. zareagował na zachowanie obwinionego używając klaksonu. Powyższe zachowanie obwinionego spowodowało zagrożenie bezpieczeństwa w ruchu drogowym. Po przejechaniu pojazdów z naprzeciwka obwiniony ponownie podjął manewr wyprzedzenia kierującego pojazdem marki F. o nr rej. (...) nie za stosując się do znaku poziomego na jezdni „linia podwójnie ciągła” oraz wyprzedzając pojazd marki F. dopuścił się nieobyczajnego wybryku poprzez użycie klaksonu i pokazanie M. K. obraźliwego gestu środkowym palcem „fuck you”. W krótkim odstępie czasu kierując wymienionym pojazdem podczas manewru wyprzedzania kolejnych uczestników ruchu nie zastosował się do znaku poziomego na jezdni P-4 „linia podwójnie ciągła”.

dowód: zeznania św. M. K. k. 9, treść notatki urzędowej k. 2, wydruk zdjęcia k. 10

Obwiniony A. C. nie przyznał się do zarzuconych mu wykroczeń. Podczas przesłuchania wyjaśnił, że w dniu zdarzenia jechał drogą od strony K. do N.. Przed nim jechał samochód F. (...) nr rej. (...) kierujący tym samochodem jechał niepewnie, zwalniał, przyspieszał, jechał slalomem, widział, że kierując samochodem trzymał telefon w ręce na kierownicy jakby pisał w czasie jazdy SMS. Dla niego jazda kierującym F. (...) była niebezpieczna. W miejscowości (...) gdzie była namalowana linia przerywana na jezdni podjął manewr wyprzedzenia tego samochodu. Przed tym manewrem upewnił się, że nic nie jedzie z naprzeciwka zjechał na lewy pas, kierujący F. (...) zbliżył się do osi jezdni i zaczął przyspieszać. Wtedy chciał z powrotem wrócić na swój pas ale tamten kierowca zaczął hamować uniemożliwiając mu wykonanie tego manewru. W końcu znacznie zmniejszył prędkość przez co udało mu się wjechać za wymienianego F. i kontynuował jazdę za nim w dalszym ciągu. Po przejechaniu w ten sposób kilku kilometrów w (...) tam gdzie przepisy pozwalały udało mu się wyprzedzić F. zgodnie z przepisami. Po jakimś czasie w N. został zatrzymany do kontroli drogowej, od policjantów dowiedział się o co chodzi, dwie minuty później przyjechał F. (...) i kierujący nim wybiegł z samochodu, biegł w jego kierunku jakby chciał go uderzyć. Był wulgarny. Z tego co ustalił kierujący F. (...) nie miał żadnych dowodów na poparcie swoich słów. Zdaniem obwinionego kierowca F. wymyślił sobie to wszystko i go fałszywie oskarżył. (wyjaśnienia k. 19)

Oceniając linię obrony obwinionego generalnie nie dano jej wiary, uznając że zmierza jedynie do uniknięcia odpowiedzialności wykroczeniowej. Oceniając wiarygodność obwinionego zestawiono treść jego wyjaśnień z dowodem w postaci treści zeznań św. M. K., treścią notatki urzędowej sporządzonej przez funkcjonariuszy policji po zgłoszeniu telefonicznym w/w świadka, że kierowca A. nr rej. (...) popełnił szereg wykroczeń drogowych. Na miejscu interwencji świadek potwierdził i przekazała szczegółowe informacje jak wyglądała jazda tego kierowcy. Nadto świadek posiadał w telefonie komórkowym zdjęcie na którym widać było samochód A. o wskazanych numerach rejestracyjnych jak na linii ciągłej wyprzedza samochód, które udostępnił Policji.

W tej sytuacji wyjaśnienia obwinionego złożone na Policji uznano za tendencyjne, mające na celu zdyskredytowanie świadka M. K. przez choćby stwierdzenie, że musiał go wyprzedzić bo jechał niebezpiecznie i stwarzał zagrożenie, obwiniony widział, że trzymając ręce na kierownicy pisał SMS. Wątpliwości Sądu wzbudziła treść tych wyjaśnień jeżeli uwzględni się, że samochód F. (...) jest wyższym samochodem niż samochód osobowy A. (co zresztą potwierdza zdjęcie świadka załączone do akt sprawy), nadto logika wskazuje , że fotel kierowcy i postać kierującego musiała zasłaniać kierowcy A. widoczność na ręce kierowcy na kierownicy w F.. W tej sytuacji nie dano obwinionemu wiary. Obwiniony nie skorzystał z możliwości złożenia wyjaśnień w Sądzie i podjęcia obrony nie stawił się bowiem na rozprawie będąc prawidłowo o niej zawiadomiony.

Dokonując ustaleń faktycznych Sąd oparł się na bezstronnym dowodzie w postaci zeznań świadka M. K., który dodatkowo przedłożył zdjęcie na potwierdzenie brawurowej jazdy obwinionego który po wyprzedzeniu jego samochodu nadal jechał brawurowo i wyprzedzał na podwójnej linii ciągłej kolejne samochody. Obwiniony nie dysponował żadnym obiektywnym dowodem by skutecznie zdyskredytować tego świadka. Jego wyjaśnienia oparte są na insynuacjach rzekomej brawurowej jazdy świadka, pisaniu w czasie jazdy SMS czy rzekomej jego agresji. Notatka urzędowa funkcjonariuszy Policji nie potwierdza by M. K. zachowywał się niewłaściwie po dojechaniu na miejsce gdzie policjanci przeprowadzali kontrolę drogową obwinionego. Treść przywołanej notatki sporządzonej bezpośrednio po kontroli drogowej A. C. uwiarygodnia późniejsze zeznania świadka. Wynika z niej, że świadek od razu opisał policjantom jak kierowca A. wyprzedzał samochody na podwójnej linii ciągłej , jak brawurowo wyprzedzał świadka gdy z naprzeciwka nadjeżdżały inne samochody co spowodowało konieczność nagłego jego zjechania na prawy pas by uniknąć czołowego zderzenia, rzez co świadek musiał uciekać na pobocze by obwiniony miał miejsce na zjechanie na prawy pas. Nadto świadek wskazał policjantom, że sprawca wyprzedzając go dalej użył klaksonu i pokazał mu obraźliwy gest „F. you”. Nie dyskredytuje św. M. K. także i to, ze oprócz niego nie było innych świadków. Jest rzeczą oczywistą, że w tego rodzaju sprawach tzn. wykroczeniach popełnionych w czasie ruchu drogowego brak jest zazwyczaj dowodów z zeznań innych świadków w sytuacji gdy do kolizji nie doszło i nikt z uczestników ruchu drogowego na miejscu zdarzeń się nie zatrzymał.

Sąd zważył co następuje:

Przedmiotem ochrony w art. 86 i 92 kw jest bezpieczeństwo ruchu drogowego. Art. 86 kw obejmuje czyn polegający na niezachowaniu należytej ostrożności, powodujący zagrożenie bezpieczeństwa w ruchu drogowym. Chodzi o zachowanie ostrożności przez uczestnika ruchu lub inną osobę naruszającą w związku ze swoimi czynnościami tę zasadę. Zasada ostrożności w ruchu drogowym ma szerokie znaczenie i może się odnosić do różnych sytuacji. Dotyczy ona wszystkich uczestników drogi. Należyta ostrożność jest wymagana szczególnie przy manewrach jak: przejazd przez skrzyżowanie, wyprzedzanie, omijanie. Zasady ruchu określa formalnie ustawa o ruchu drogowym, ale ostrożność korzystania z dróg nadaje regułom ustawowym pełną wartość wraz z doświadczeniem życiowym użytkownika drogi. Bezpieczeństwo ruchu wymaga przestrzegania wszystkich sformalizowanych zasad, a także ostrożności wynikającej z potrzeb życia, z konkretnej sytuacji. Trafnie podkreślił Sąd Najwyższy w wyroku z 29.04.2003 r., III KK 61/03, LEX nr 77467, że dla odpowiedzialności z tego przepisu konieczne jest ustalenie, iż sprawca nie zachował „należytej ostrożności", a więc takiej, jaka była wymagana w danej sytuacji. Każdy uczestnik ruchu drogowego jest obowiązany do zachowania ostrożności, czyli do „postępowania uważnego, przezornego, stosowania się do sytuacji istniejącej na drodze". Art. 92 §1 kw odnosi się do niestosowania się przez uczestnika ruchu drogowego do znaku lub sygnału drogowego.

Obwiniony A. C. w dniu 17.01.2021r. około godziny 14.30 w miejscowości R. na drodze krajowej K-75 kierując samochodem marki A. o nr rej. (...) trzykrotnie popełnił wykroczenie z art. 92 § 1 kw ignorując znak poziomy P-4 linia podwójna ciągła. Ponadto, przy zjeżdżaniu z lewego pasa jezdni na prawy nie zachował należytej ostrożności wymaganej w takich sytuacjach tj. bezpiecznej odległości od wyprzedzanego samochodu powodując tym zagrożenie bezpieczeństwa w ruchu drogowym poprzez zmuszenie pokrzywdzonego do manewru hamowania i zjazdu na pobocze celem uniknięcia zderzenia obu pojazdów tj. wykroczenia z art. 86 §1 kw. Nadto w tym samym miejscu i czasie podejmując manewr wyprzedzania samochodu F. użył klaksonu by pokazać kierującemu tym pojazdem obraźliwy gest środkowego palca tzw. „fack you” co stanowiło nieobyczajny wybryk z art. 140 kw.

Obwiniony swoimi zachowaniami wyczerpał znamiona wykroczeń z art. 86 §1 kw, art. 92 §1 kw i art. 140 kw.

Zdaniem Sądu w świetle poczynionych ustaleń umyślność działania obwinionego nie budzi wątpliwości. Nacechowana była brawurą i nonszalancją. Uznając winę za udowodnioną wymierzono mu w oparciu o art. 86 §1 w zw. z art. 9 §2 kw łącznie karę grzywny w wysokości 1000 zł. Sposób przyjętej obrony wskazywał na brak ze strony obwinionego skruchy i jakiegokolwiek krytycyzmu co do swojego postępowania, a to z kolei w ocenie Sądu świadczyło o braku poszanowania norm prawnych. Jest to o tyle bulwersujące, że obwiniony jest człowiekiem który jak podaje jest zawodowym kierowcą. W tym stanie rzeczy orzeczona grzywna ma spełnić wobec osoby obwinionego funkcję wychowawczą by wdrożyć go do przestrzegania prawa w przyszłości. Wysokość orzeczonej grzywny nie przekracza możliwości finansowych obwinionego (vide k. 19)

O kosztach procesu orzeczono w oparciu o przepisy powołane w pkt. II wyroku.