Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 16 grudnia 2022 r.

Sąd Okręgowy Warszawa - Praga w Warszawie VII Wydział Pracy
i Ubezpieczeń Społecznych

w składzie:

Przewodniczący: sędzia Monika Rosłan - Karasińska

Protokolant: sekr. sądowy Marta Jachacy

po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 16 grudnia 2022 r. w Warszawie

sprawy S. P.

przeciwko Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych (...) Oddział w W.

o emeryturę pomostową

na skutek odwołania S. P.

od decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych (...) Oddział w W.

z dnia 4 sierpnia 2021 r. znak: (...)

1.  zmienia zaskarżoną decyzję w ten sposób, że przyznaje odwołującemu się S. P. prawo do emerytury pomostowej od dnia 17 lipca 2021 r.;

2.  zasądza od organu rentowego Zakładu Ubezpieczeń Społecznych (...) Oddział w W. na rzecz odwołującego się S. P. kwotę 180,00 zł (sto osiemdziesiąt) tytułem zwrotu kosztów zastępstwa procesowego.

SSO Monika Rosłan - Karasińska

Sygn. akt VII U 1453/21

UZASADNIENIE

S. P. w dniu 7 września 2021 r. wniósł odwołanie od decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych (...) Oddział w W. z dnia 4 sierpnia 2021 r. znak: (...), odmawiającej przyznania prawa do emerytury pomostowej.

W uzasadnieniu swojego stanowiska odwołujący podniósł, że organ rentowy nieprawidłowo odmówił zaliczenia okresu wykonywania pracy w szczególnych warunkach po 31 grudnia 2008 r., ponieważ wykonywał on prace wiertnicze i wydobywcze przy poszukiwaniach surowców złóż ropy naftowej i gazu ziemnego. Przez cały okres zatrudnienia praca była wykonywana w pełnym wymiarze czasu pracy na stanowiskach określonych według wykazu, działu i pozycji rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 7 lutego 1983 r., a następnie na stanowiskach określnych w załączniku nr 1 do ustawy o emeryturach pomostowych w punkcie 26. Zarówno na stanowisku operatora jak i na stanowisku kierownika zakres podstawowych obowiązków i czynności pozostawał niezmieniony. Praca na tych stanowiskach była wykonywana bezpośrednio przy obsłudze urządzeń wiertniczych i wydobywczych przy poszukiwaniu złóż ropy naftowej i gazu ziemnego. Wykonywane przez niego czynności polegały w szczególności na bezpośredniej kontroli procesu wiercenia, kontrolowaniu prawidłowości działania urządzeń wiertniczych i monitorowaniu oraz informowaniu o zagrożeniach występujących podczas wiercenia otworu, ubezpieczony odpowiadał bezpośrednio za przygotowanie dokumentacji opisującej wiercone otwory, praca ta była wykonywana w dzień i w nocy, przy urządzeniach generujących hałas i wibracje. Odwołujący podkreślił, że argumentacja organu rentowego jest niezrozumiała, bowiem została oparta jedynie na treści przedłożonego przez pracodawcę opisu wykazu stanowisk pracy od 1 stycznia 2009 r., natomiast w ocenie odwołującego decydujące znaczenie przy ocenie wykonywania pracy w szczególnych warunkach powinna mieć nie nazwa lub opis stanowiska pracy, ale rzeczywisty zakres wykonywanych obowiązków i czynności (odwołanie, k. 3-11 a.s.).

W odpowiedzi odwołanie Zakład Ubezpieczeń Społecznych (...) Oddział w W. wniósł o oddalenie odwołania na podstawie art. 477 ^{( 14 )}§ 1 k.p.c., podkreślając że ubezpieczony nie spełnił niezbędnych warunków do nabycia prawa do emerytury pomostowej na podstawie art. 4 ustawy o emeryturach pomostowych, ponieważ nie udowodnił wykonywania po dniu 31 grudnia 2008 r. pracy w warunkach szczególnych lub pracy o szczególnym charakterze w rozumieniu art. 3 ust. 1 i 3 ustawy. Organ rentowy nie uwzględnił do stażu pracy w szczególnych warunkach okresu od 1 stycznia 2009 r. do 31 grudnia 2016 r. wskazanego w zaświadczeniu wykonywania pracy w szczególnych warunkach wydanego przez (...), wyjaśnianego również w ramach postępowania z ww. pracodawcą. Zdaniem organu rentowego praca na stanowisku kierownika laboratorium polowego i starszego operatora laboratorium polowego nie była pracą bezpośrednio przy obsłudze urządzeń wiertniczych i wydobywczych przy poszukiwaniu złóż ropy naftowej lub gazu ziemnego a polegała m.in. na pracach związanych z kierowaniem pracą laboratorium, nadzorem i kontrolą podległych pracowników. Organ rentowy uwzględnił do stażu pracy w szczególnych warunkach pracę wykonywaną przez ubezpieczonego w ilości 25 lat, 6 dni. Ubezpieczony ukończył 60 lat w dniu (...) Ogólny staż pracy odwołującego wynosi 35 lat, 6 dni (odpowiedź na odwołanie, k. 20-20v. a.s.).

Sąd Okręgowy ustalił następujący stan faktyczny:

S. P., urodzony (...), w okresie od 1 września 1981 r. do 31 grudnia 2016 r. był zatrudniony na podstawie umowny o pracę w wymiarze pełnego etatu w (...) S.A. z siedzibą w P., w tym w okresie od 1 września 1981 r. do 31 stycznia 2013 r. w (...) S.A. Oddział (...) z siedzibą w W., od 1 lutego 2013 r. nastąpiła zmiana pracodawcy na zasadzie art. 23 ¹ § 1 k.p. na (...) S.A. z siedzibą w P.. Ubezpieczony zajmował kolejno stanowiska:

1.  Od 1 grudnia 1981 r. do 31 marca 1982 r. – referent techniczny,

2.  Od 1 kwietnia 1982 r. do 28 kwietnia 1985 r. - referent techniczny – geolog,

3.  Od 29 kwietnia 1985 r. do 31 grudnia 1993 r. – starszy referent techniczny – geolog,

4.  Od 1 stycznia 1994 r. do 30 czerwca 1994 r. – starszy operator aparatury,

5.  Od 1 lipca 1994 r. do 31 grudnia 1995 r. - starszy operator aparatury,

6.  Od 1 stycznia 1996 r. do 28 lutego 2002 r. – samodzielny operator laboratorium polowego,

7.  Od 1 marca 2002 r. do 31 grudnia 2008 r. – kierownik laboratorium polowego,

8.  Od 1 stycznia 2009 r. do 31 października 2013 r. - kierownik laboratorium polowego,

9.  Od 1 listopada 2013 r. do 31 grudnia 2016 r. - starszy operator laboratorium polowego, (pismo pracodawcy z 1 marca 2002 r., - a/o, porozumienie w sprawie zmiany warunków pracy i płacy z czas pracy za granicą z 24 października 2013 r. – a/o, notatka służbowa z 5 lutego 2015 r. – a/o, świadectwo pracy z 2 stycznia 2017 r., k. 6 a.r., zaświadczenie wykonywania pracy w szczególnych warunkach z 9 października 2017 r., k. 7 a.r.).

Praca była wykonywana przez ubezpieczonego w systemie równoważnym 12/12 (pismo pracodawcy z 2 stycznia 1996r. – a/o, aneks nr (...) z dnia 2 stycznia 2007 r., k. 18 a.s.).

Pracodawca od 1 stycznia 2010r. opłacał za S. P. dodatkową składkę na Fundusz Emerytur Pomostowych stanowiącą 1,5 % podstawy wymiaru składek na ubezpieczenie emerytalne i rentowe (pismo pracodawcy z 2 sierpnia 2010 r. – a/o).

Na stanowisku operatora laboratorium polowego występowały takie zagrożenia jak: praca w hałasie emitowanym z urządzenia wiertniczego – podczas pracy w trybie wiertniczym, oddziaływanie drgań mechanicznych na organizm emitowanych przez urządzenie wiertnicze – podczas pracy w szybie wiertniczym, praca na wysokości, możliwość wystąpienia erupcji – możliwość wystąpienia wybuchu, pożaru, zatrucia gazami toksycznymi w czasie pracy w szybie, niskie temperatury w okresie zimowym, zmienne warunki atmosferyczne, kontakt z substancjami chemicznymi tj. płuczka wiertnicza, kwas solny (tabela nr 1 do instrukcji bezpiecznego wykonywania pracy na stanowisku operatora laboratorium polowego, k. 18 a.s.).

Na stanowisku kierownika laboratorium polowego do obowiązków odwołującego należał między innymi: montaż i kalibracja aparatury oraz demontaż i przygotowanie do transportu zgodnie z obowiązującymi instrukcjami, dbałość o prawidłowe działanie oraz stan techniczny czujników i sprzętu będącego na wyposażeniu laboratorium, dokonywanie przeglądów, wymiany oraz drobnych napraw czujników i sprzętu będącego na wyposażeniu laboratorium, ciągłe śledzenie parametrów wiertniczych i geologicznych, natychmiastowe powiadamianie wiertacza, załogi oraz kierownictwa wiertni o objawach mogących stanowić zagrożenie, bieżąca kontrola paramentów mierzonych i przetwarzanych, informowanie kierownictwa wiertni i osób z ramienia zleceniodawcy o zauważonych anomaliach, objawach i nieprawidłowościach związanych z prowadzonymi pracami wiertniczymi, prowadzenie ciągłej rejestracji paramentów wiertniczych i geologicznych na wykresach i nośnikach magnetycznych, wykonywanie dodatkowych pomiarów i oznaczeń zgodnie z umową ze zleceniodawcą, sporządzanie i przekazywanie na bieżąco raportów dobowych, wykresów i innych sprawozdań w trybie i formie uzgodnionej ze zleceniodawcą, wykonywanie właściwych dokumentacji otworowych, w formie i terminie uzgodnionym ze zleceniodawcą. Ponadto powierzono mu obowiązki kierowania pracą laboratorium polowego w terenie, nadzorowanie i koordynowanie pracy podległych pracowników, współpracy z kierownictwem wiertni, nadzorowania sporządzanie opracowania końcowego pracy laboratorium, odwołujący był odpowiedzialny za kierowanie pracą operatorów w laboratorium oraz ścisłą współpracę z załogą na urządzeniu wiertniczym (zakres czynności, odpowiedzialności i uprawnień na stanowisku kierownika laboratorium polowego, k. 18 a.s., arkusz kwalifikacyjny – opis pracy, k. 18 a.s.).

Po dniu 31 grudnia 2008 r. zatrudnienie nadal odbywało się w pełnym wymiarze czasu pracy w systemie równoważnym 12/12 na zmiany z T. M., praca była wykonywana w ruchu ciągłym. Laboratorium było obsługiwane przez dwie osoby – dwóch operatorów. Jedna osoba pracowała na zmianie dziennej, a druga osoba pracowała na zmianie nocnej po 12 godzin na dobę. Ubezpieczony na stanowisku kierownika laboratorium polowego nadal pracował jako operator, z tą różnicą, że dodatkowo odpowiadał materialnie przed zleceniodawcą i przed swoimi zwierzchnikami, zapewniał części zamienne i odpowiadał za prace całego laboratorium. Wynikało to z większego stażu i doświadczenia.

Ubezpieczony nadal pracował bezpośrednio przy urządzeniu wiertniczym, dokonywał rejestracji parametrów wiertniczych, geologicznych, kontrolował na urządzeniach i monitorach dane , które były przekazywane do kierownika i do dalszych serwisów. Parametry były odczytywane z próbek wyjmowanych prosto z wiertni, z sita znajdującego się przy urządzeniu wiertniczym. Sprawdzane były czujniki. Do parametrów wiertniczych należało: prędkość wiercenia, naciski, obroty stołu, suma z pomp. Parametry te wyświetlały się w formie elektronicznej na monitorach oraz w formie graficznej. Czujniki ciśnieniowe znajdowały się na rurociągach, czujnik obrotu stołu znajdował się na stole wiertniczym, czujniki były przez ubezpieczonego wymieniane, kalibrowane, naprawiane. Ubezpieczony był odpowiedzialny za montaż degazatora, którego silnik ważył 30 kg, montowano go na wysokości na wieży o wysokości 43 metry. Za monitorowanie wszystkich parametrów oraz ich serwis był odpowiedzialny operator – czyli osoba będąca na zmianie. Poza ubezpieczonym i T. M. nikt więcej nie pracował w laboratorium. Praca była wykonywana na zewnątrz w trudnych warunkach atmosferycznych na mrozie i w słońcu. Do analizy laboratoryjnej ubezpieczony używał substancji chemicznych takich jak kwas solny, chloroform, fenoloftaleina. Istniało ryzyko zatrucia siarkowodorem, gdy wwiercano się do strefy gdzie może wystąpić siarkowodór, ponieważ operatorzy pracowali blisko otworu wiertniczego (zeznania świadka T. M., k. 77-79 a.s., zeznania S. P., k. 80-81 a.s.).

W związku z zakończeniem stosunku pracy pracodawca wystawił ubezpieczonemu świadectwo wykonywania pracy w szczególnych warunkach, w którym wskazał, że S. P. w okresie od 1 grudnia 1981 r. do 31 marca 1982 r., od 1 kwietnia 1982 r. do 28 kwietnia 1985 r., od 29 kwietnia 1985 r. do 31 grudnia 1993 r., od 1 stycznia 1994 r. do 30 czerwca 1994 r., od 1 lipca 1994 r. do 31 grudnia 1995 r., od 1 stycznia 1996 r. do 28 lutego 2002 r., od 1 marca 2002 r. do 31 grudnia 2008 r. stale i w pełnym wymiarze czasu pracy wykonywał pracę w szczególnych warunkach, oraz od 1 stycznia 2009 r. do 31 października 2013 r. i od 1 listopada 2013 r. do 31 grudnia 2016 r. pracował w warunkach szczególnych zgodnie z ustawą z dnia 19 grudnia 2008 r. o emeryturach pomostowych wymienioną w załączniku nr 1 do ustawy, pkt 26 – prace bezpośrednio przy obsłudze urządzeń wiertniczych i wydobywczych przy poszukiwaniu złóż ropy naftowej lub gazu ziemnego (świadectwo pracy z 2 stycznia 2017 r., k. 6 a.r.).

W dniu 1 lipca 2021 r. S. P. złożył wniosek o emeryturę pomostową. Do wniosku dołączył informację o okresach składkowych i nieskładkowych, gdzie wskazał okresy podlegania ubezpieczeniom społecznym, przedkładając świadectwa pracy (wniosek, k. 1 – 4, informacja o okresach składkowych i nieskładkowych wraz załącznikami, k. 5-7 a.r.).

W dniu 4 sierpnia 2021 r. Zakład Ubezpieczeń Społecznych (...) Oddział w W. wydał decyzję znak: (...), w której odmówił S. P. prawa do emerytury pomostowej, a w uzasadnieniu decyzji wyjaśnił, że ubezpieczony nie udowodnił pracy w szczególnych warunkach po dniu 31 grudnia 2008 r. Na podstawie dowodów dołączonych do wniosku – uzyskanych w wyniku przeprowadzonego postępowania Zakład przyjął za udowodnione okres: 25 lat, 6 dni stażu pracy w szczególnych warunkach lub o szczególnym charakterze oraz 35 lat, 3 miesiące i 6 dni okresów składkowych i nieskładkowych (decyzja ZUS z4 sierpnia 2021 r., k. 24 a.r.).

Powyższy stan faktyczny Sąd Okręgowy ustalił na podstawie powołanych dokumentów, zgromadzonych w aktach sprawy, w tym w aktach rentowych ubezpieczonego. Podstawę ustaleń faktycznych stanowiły również zeznania świadka T. M., a także zeznania ubezpieczonego.

Sąd Okręgowy, wobec niekwestionowania przez strony postępowania wiarygodności zgromadzonych dokumentów, nie znalazł podstaw do uznania ich za niewiarygodne, szczególnie że dokumenty, w większym stopniu niż osobowe źródła dowodowe, są potwierdzeniem zdarzeń i faktów, często sprzed kilkunastu, a nawet kilkudziesięciu lat.

Zeznania świadka Sąd ocenił jako wiarygodne, biorąc pod uwagę okoliczność, że świadek był zatrudniony na tożsamym stanowisku operatora laboratorium w tym samym okresie i wykonywał takie same czynności co ubezpieczony, który oprócz pełnienia obowiązków operatora laboratorium był także dodatkowo kierownikiem. Posiadał zatem wiedzę dotyczącą tego, czym ubezpieczony się zajmował, na jakim stanowisku pracował, w jakim czasie pracy i na jakie zagrożenia narażony był ubezpieczony w trakcie zatrudnienia po 31 grudnia 2008 r. Poza tym zeznania świadka w ww. zakresie są zgodne z tym, co zeznał ubezpieczony, któremu Sąd również dał wiarę. Biorąc pod uwagę, że to co S. P. wskazał, odnośnie wykonywania tych samych czynności przed 31 grudnia 2008 r. i po 31 grudnia 2008r. potwierdził świadek T. M., Sąd nie miał podstaw, aby jego zeznania zakwestionować.

Sąd Okręgowy zważył, co następuje:

Odwołanie było zasadne.

Ustawa z dnia 19 grudnia 2008r. o emeryturach pomostowych (tekst jedn. Dz.U. z 2022r. poz. 1340) określa w art. 4 i art. 49 warunki nabycia prawa do przewidzianego w niej świadczenia. W myśl pierwszego z nich, prawo do emerytury pomostowej, z uwzględnieniem art. 5-12, przysługuje pracownikowi, który spełnia łącznie następujące warunki:

1. urodził się po dniu 31 grudnia 1948r.;

2. ma okres pracy w szczególnych warunkach lub o szczególnym charakterze wynoszący co najmniej 15 lat;

3. osiągnął wiek wynoszący co najmniej 55 lat dla kobiet i co najmniej 60 lat dla mężczyzn;

4. ma okres składkowy i nieskładkowy, ustalony na zasadach określonych w art. 5-9 i art. 11 ustawy o emeryturach i rentach z FUS, wynoszący co najmniej 20 lat dla kobiet i co najmniej 25 lat dla mężczyzn;

5. przed dniem 1 stycznia 1999r. wykonywał prace w szczególnych warunkach lub prace w szczególnym charakterze, w rozumieniu art. 3 ust. 1 i 3 ustawy lub art. 32 i art. 33 ustawy o emeryturach i rentach z FUS;

6. po dniu 31 grudnia 2008r. wykonywał pracę w szczególnych warunkach lub o szczególnym charakterze, w rozumieniu art. 3 ust. 1 i 3;

7. nastąpiło z nim rozwiązanie stosunku pracy.

Z powołanego unormowania wynika, że przy nabywaniu prawa do emerytury pomostowej na podstawie ww. przepisu uwzględnieniu podlegają przypadające przed dniem 1 stycznia 1999r. okresy pracy w szczególnych warunkach w rozumieniu art. 32 i art. 33 ustawy emerytalnej, jednakże dotyczy to wyłącznie sytuacji spełnienia przez ubezpieczonego wszystkich pozostałych przesłanek określonych w art. 4, które muszą wystąpić łącznie.

W rozpatrywanej sprawie ubezpieczony spełnił warunki określone w art. 4 pkt 1-5 i 7 ustawy o emeryturach pomostowych, gdyż urodził się po dniu 31 grudnia 1948 r. (data jego urodzenia to 16 lipca 1961r.), na dzień złożenia wniosku o emeryturę pomostową ukończył 60 lat, posiada okres pracy w szczególnych warunkach lub o szczególnym charakterze wynoszący co najmniej 15 lat, legitymuje się okresem składkowym i nieskładkowym w wymiarze przekraczającym 25 lat, a ponadto przed dniem 1 stycznia 1999r. wykonywał prace w szczególnych warunkach w rozumieniu art. 32 i art. 33 ustawy o emeryturach i rentach z FUS, powyższe potwierdza zgromadzony w rozpatrywanej sprawie materiał dowodowy. Dodatkowo z ubezpieczonym nastąpiło rozwiązanie stosunku pracy. Jedynym warunkiem określonym we wskazanym przepisie, którego spełnienie kwestionował ZUS, był ten, o którym mowa w art. 4 pkt 6. Według Zakładu ubezpieczony nie udowodnił po dniu 31 grudnia 2008r. wykonywania pracy w szczególnych warunkach lub o szczególnym charakterze, w rozumieniu art. 3 ust. 1 i 3.

Organ rentowy, wyliczając staż pracy ubezpieczonego w warunkach szczególnych, nie uwzględnił ubezpieczonemu pracy wykonywanej w okresie od 1 stycznia 2009 r. do 31 grudnia 2016 r. w (...) S.A. z siedzibą w P., ponieważ zdaniem organu rentowego praca na stanowisku kierownika laboratorium polowego i starszego operatora laboratorium polowego nie była pracą bezpośrednio przy obsłudze urządzeń wiertniczych i wydobywczych przy poszukiwaniu złóż ropy naftowej lub gazu ziemnego.

Sąd przeprowadził postępowanie dowodowe, mające na celu ustalenie, czy S. P. wykonywał pracę w szczególnych warunkach w okresie po dniu 31 grudnia 2008r. Wyjaśnić w tym miejscu należy, że w toku postępowania wyjaśniającego przed organem rentowym fakt wykonywania pracy w szczególnych warunkach lub o szczególnym charakterze powinien być potwierdzony przez zakład pracy stosownym zaświadczeniem, zgodnie z treścią art. 51 ustawy o emeryturach pomostowych. Jednakże Sąd nie jest związany ograniczeniami dowodowymi określonymi dla dowodzenia przed organami rentowymi, co wynika z treści art. 473 k.p.c. i sprawia, że każdy fakt może być dowodzony wszelkimi środkami, które Sąd uzna za pożądane, a ich dopuszczenie za celowe. Odnośnie koniecznego warunku spełnienia przez odwołującego przesłanki określonej w art. 4 pkt 6 u.e.p., tj. wykonywania po 31 grudnia 2008 r., pracy w szczególnych warunkach w rozumieniu art. 3 ust. 1 i 3 u.e.p. Sąd Najwyższy w wyroku z 15 stycznia 2013 r., I UK 448/12 (LEX nr 1396383), wskazał, że z wykładni art. 4 ustawy o emeryturach pomostowych wynika, iż dla zaliczenia do stażu pracy w szczególnych warunkach zatrudnienia w takich warunkach w okresie od 1 stycznia 1999 r. do 31 grudnia 2008 r. wymagane jest, aby co najmniej jeden miesiąc takiego zatrudnienia przypadał po dniu 31 grudnia 2008 r.

Mając to na uwadze Sąd przeprowadził postępowanie dowodowe obejmujące analizę dostępnej dokumentacji związanej ze spornym okresem zatrudnienia wnioskodawcy w warunkach szczególnych po dniu 31 grudnia 2008r., a także z zeznań zawnioskowanego przez ubezpieczonego świadka i samego odwołującego. Dla oceny, czy pracownik pracował w szczególnych warunkach, nie ma istotnego znaczenia nazwa zajmowanego przez niego stanowiska, tylko rodzaj powierzonej mu pracy. Decydującą rolę przy dokonywaniu analizy charakteru pracy ubezpieczonego z punktu widzenia uprawnień emerytalnych ma zatem możliwość jej zakwalifikowania pod którąś z pozycji wymienionych w załączniku nr 1 do ustawy o emeryturach pomostowych. W związku z powyższym, w celu dokonania ustaleń istotnych dla rozstrzygnięcia sporu, Sąd wykorzystał wiarygodne zeznania świadka T. M. oraz zeznania ubezpieczonego. Z uwagi na okoliczność, że są spójne, Sąd mógł na ich podstawie odtworzyć, na czym polegała praca S. P.. Ubezpieczony – choć w świadectwie pracy podano stanowiska pracy od 1 stycznia 2009 r. do 31 października 2013 r. kierownik laboratorium polowego, a od 1 listopada 2013 r. do 31 grudnia 2016 r. starszy operator laboratorium polowego – po dniu 31 grudnia 2008 r. ubezpieczony był operatorem laboratorium polowego. Taką pracę wykonywał również przed dniem 31 grudnia 2008 r. i okres ten został zaliczony przez organ rentowy jako praca w szczególnych warunkach. Zakres obowiązków ubezpieczonego nie zmienił się, poza tym, że jako kierownik miał większą odpowiedzialność przed zleceniodawcami i przełożonymi. Nadal pracował w takim samym systemie zmianowym i w pełnym wymiarze czasu pracy. Jego główne zadania koncentrowały się nadal wokół pracy bezpośrednio przy urządzeniu wiertniczym. Ubezpieczony w dalszym ciągu dokonywał rejestracji parametrów wiertniczych, geologicznych, kontrolował na urządzeniach i monitorach dane. Parametry odczytywał z próbek wyjmowanych prosto z wiertni, z sita znajdującego się przy urządzeniu wiertniczym. Praca ta była wykonywana w trudnych warunkach atmosferycznych. Do analizy laboratoryjnej ubezpieczony używał substancji chemicznych takich jak kwas solny, chloroform, fenoloftaleina. Istniało ryzyko zatrucia siarkowodorem, ponieważ pracował blisko otworu wiertniczego. W ocenie Sądu materiał dowodowy w postaci zeznań świadka T. M. w zestawieniu z zeznaniami ubezpieczonego i dowodami z dokumentacji znajdującej się aktach osobowych ubezpieczonego pozwolił na ustalenie, że praca S. P. po dniu 31 grudnia 2008r. była pracą w warunkach szczególnych o której mowa w ustawie z dnia 19 grudnia 2008r. o emeryturach pomostowych (tekst jedn. Dz.U. z 2022r. poz. 1340), wymienioną w załączniku nr 1 do ustawy, pkt 26 – prace bezpośrednio przy obsłudze urządzeń wiertniczych i wydobywczych przy poszukiwaniu złóż ropy naftowej lub gazu ziemnego. Niewątpliwie odwołujący wykonywał pracę, w której był narażony na szkodliwe czynniki, o których mowa w art. 3 ustawy.

Uwzględniając powyższe, Sąd ocenił, że S. P. legitymuje się okresem pracy w warunkach szczególnych także po dniu 31 grudnia 2008r. Oznacza to, że ubezpieczony spełnia wszystkie, określone w art. 4 ustawy o emeryturach pomostowych, warunki konieczne do uzyskania wnioskowanego świadczenia. W tej sytuacji, na podstawie art. 477 ¹⁴ § 2 k.p.c., Sąd zmienił zaskarżoną decyzję i przyznał ubezpieczonemu prawo do emerytury pomostowej od dnia 17 lipca 2021 r., o czym orzekł w pkt 1 wyroku.

O kosztach zastępstwa procesowego, Sąd orzekł w pkt 2 wyroku na podstawie art. 98 § 1 i 3 k.p.c., zasądzając od Zakładu Ubezpieczeń Społecznych (...) Oddział w W. na rzecz S. P. kwotę 180 zł, której wysokość została ustalona na podstawie § 9 ust. 2 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z 22 października 2015 r. w sprawie opłat za czynności adwokackie (Dz. U. z 2015r. poz. 1800).