Pełny tekst orzeczenia

Formularz UK 2

Sygnatura akt

IV Ka 480/22

Załącznik dołącza się w każdym przypadku. Podać liczbę załączników:

1

1.  CZĘŚĆ WSTĘPNA

1.1.  Oznaczenie wyroku sądu pierwszej instancji

Wyrok Sądu Rejonowego w Tomaszowie Mazowieckim z dnia 21 kwietnia 2022 roku w sprawie sygn. akt II K 219/21

1.2.  Podmiot wnoszący apelację

☐ oskarżyciel publiczny albo prokurator w sprawie o wydanie wyroku łącznego

☐ oskarżyciel posiłkowy

☐ oskarżyciel prywatny

☒ obrońca

☐ oskarżony albo skazany w sprawie o wydanie wyroku łącznego

☐ inny

1.3.  Granice zaskarżenia

1.1.1.  Kierunek i zakres zaskarżenia

☒ na korzyść

☐ na niekorzyść

☒ w całości

☐ w części

☐

co do winy

☐

co do kary

☐

co do środka karnego lub innego rozstrzygnięcia albo ustalenia

1.1.2.  Podniesione zarzuty

Zaznaczyć zarzuty wskazane przez strony w apelacji

☐

art. 438 pkt 1 k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w zakresie kwalifikacji prawnej czynu przypisanego oskarżonemu

☐

art. 438 pkt 1a k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w innym wypadku niż wskazany
w art. 438 pkt 1 k.p.k., chyba że pomimo błędnej podstawy prawnej orzeczenie odpowiada prawu

☒

art. 438 pkt 2 k.p.k. – obraza przepisów postępowania, jeżeli mogła ona mieć wpływ na treść orzeczenia

☒

art. 438 pkt 3 k.p.k. – błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia,
jeżeli mógł on mieć wpływ na treść tego orzeczenia

☒

art. 438 pkt 4 k.p.k. – rażąca niewspółmierność kary, środka karnego, nawiązki lub niesłusznego zastosowania albo niezastosowania środka zabezpieczającego, przepadku lub innego środka

☐

art. 439 k.p.k.

☐

brak zarzutów

1.4.  Wnioski

☒

uchylenie

☒

zmiana

2.  Ustalenie faktów w związku z dowodami
przeprowadzonymi przez sąd odwoławczy

1.5.  Ustalenie faktów

1.1.3.  Fakty uznane za udowodnione

Lp.

Oskarżony

Fakt oraz czyn, do którego fakt się odnosi

Dowód

Numer karty

2.1.1.1.

1.1.4.  Fakty uznane za nieudowodnione

Lp.

Oskarżony

Fakt oraz czyn, do którego fakt się odnosi

Dowód

Numer karty

2.1.2.1.

1.6.  Ocena dowodów

1.1.5.  Dowody będące podstawą ustalenia faktów

Lp. faktu z pkt 2.1.1

Dowód

Zwięźle o powodach uznania dowodu

1.1.6.  Dowody nieuwzględnione przy ustaleniu faktów
(dowody, które sąd uznał za niewiarygodne oraz niemające znaczenia dla ustalenia faktów)

Lp. faktu z pkt 2.1.1 albo 2.1.2

Dowód

Zwięźle o powodach nieuwzględnienia dowodu

3.  STANOWISKO SĄDU ODWOŁAWCZEGO WOBEC ZGŁOSZONYCH ZARZUTÓW i wniosków

Lp.

Zarzut

3.1.

Zarzuty obrazy prawa procesowego, tj art. 4 kpk, 7 kpk, 92 kpk, 424 kpk poprzez wydanie wyroku bez rozważenia całości materiału dowodowego i bez weryfikacji zeznań pokrzywdzonego A. K., błędne odmówienie wiary wyjaśnieniom oskarżonego bez uzasadnienia tego stanowiska oraz uwzględnianie przy orzekaniu okoliczności wyłącznie niekorzystnych dla oskarżonego i odstąpienie od weryfikacji zdrowia psychicznego oskarżonego.

Wynikający z powyższych uchybień zarzut błędu w ustaleniach faktycznych poprzez przypisanie oskarżonemu obu zarzuconych mu czynów.

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania zarzutu za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny

Zarzuty są chybione. Ponieważ są powiązane zostaną omówione łącznie.

Błędne są zarzuty dotyczące braku weryfikacji zeznań pokrzywdzonego A. K.. Co do wartości telefonu, to obrońca stawiając zaskakującą tezę, jakoby „ okoliczność ta nie została w żaden sposób zweryfikowana” zdaje się nie dostrzegać, że ustalono ją w oparciu o opinię biegłego wydaną po oględzinach telefonu oraz dysponowano rachunkiem za jego zakup. Cena zakupu tego aparatu wyniosła 1799 zł ( k. 28), sam pokrzywdzony z uwagi na stopień jego zużycia określił jego wartość w chwili kradzieży orientacyjnie na 750 zł ( k. 25v). Przeprowadzono procesowe oględziny tego przedmiotu ( k. 27). Biegły z uwagi na stopień jego eksploatacji przyjął 65 % współczynnik utraty wartości i ostatecznie wycenił go według stanu z chwili czynu na 604 zł ( opinia k. 96-97). Taką też wartość przyjęto w akcie oskarżenia i w wyroku. Obrońca poza gołosłownym zakwestionowaniem tej wartości i bezpodstawnym twierdzeniem, że była ona mniejsza niż 500 zł, nie podniósł żadnych zarzutów co do opinii biegłego ( tak jakby w ogóle przeoczył fakt, że taka opinia była wydana – czytając apelację Sąd Okręgowy ma nieodparte wrażenie, że jej autor tej opinii nie znał). Sąd Rejonowy słuszne się na tej opinii oparł, jest rzetelna, biegły uzasadnił swoje stanowisko, a apelant nawet nie podjął próby jej merytorycznego podważenia.

Skoro tak, to chybione są również zarzuty związane z odstąpieniem od bezpośredniego przesłuchania przed Sądem pokrzywdzonego A. K.. Przecież wartość telefonu ustalono w oparciu o inne dowody ( rachunek, oględziny, opinię biegłego). Natomiast co do przebiegu samego zdarzenia, to oskarżony nie tylko formalnie przyznał się do tego czynu ( i to dwukrotnie), ale złożył obszerne wyjaśnienia, w których opisał jego przebieg w sposób w pełni zgodny z zeznaniami pokrzywdzonego A. K. (wyjaśnienia oskarżonego k. 22, zeznania pokrzywdzonego k. 25v), ponadto co do tego czynu składał pisma procesowe, w których deklarował chęć dobrowolnego poddania się karze ( k. 286). Na okoliczności tego czynu zeznawał także świadek R. W., a sam oskarżony został ujęty z telefonem pokrzywdzonego bezpośrednio po dokonaniu kradzieży. Dlatego nie było potrzeby przesłuchiwania na rozprawie pokrzywdzonego A. K. i słusznie odstąpiono od jego wzywania. Pikanterii sprawie dodaje fakt, że to obrońca – autor apelacji – oświadczył do protokołu, że nie wnosi o wzywanie na rozprawę ( jej kolejny termin) świadka w osobie pokrzywdzonego A. K. ( k. 358), więc formułowanie przez niego omawianego zarzutu jawi się jako cyniczne. Zatem zeznania te podlegały odczytaniu w trybie art. 350 a kpk w zw. z art. 391 § 1 kpk, a skoro tak, uległy ujawnieniu z chwilą zamknięcia przewodu sądowego w trybie art. 405 § 2 kpk, co też zostało uczynione ( k. 400). Zresztą, nawet gdyby przyjąć, że zeznań tych nie ujawniono, nie miałoby to wpływu na treść wyroku, albowiem o winie i sprawstwie oskarżonego w tym zakresie świadczą jego własne wyjaśnienia, zeznania świadka R. W., a wartość telefonu i tak ustalono w oparciu o inne źródła dowodowe.

Dlatego nie ma racji obrońca, że czyn oskarżonego zarzucony mu w punkcie I aktu oskarżenia stanowił wykroczenie z art. 119 § 1 kw z uwagi na wartość skradzionego mienia ( na marginesie – zadziwiający jest wniosek o uniewinnienie w przypadku, w którym apelant usiłuje przekonać, że czyn oskarżonego stanowił wykroczenie).

Chybione są również zarzuty obrońcy związane z czynem z punktu II aktu oskarżenia zakwalifikowanym z art. 226 § 1 kk. Oskarżony nie był sprowokowany przez funkcjonariuszy policji dokonujących jego zatrzymania, bo wykonywali oni czynności służbowe wywołane tym, że to oskarżony zachowywał się agresywnie, dobijał się do drzwi ówczesnej partnerki, to z tego powodu wezwana została interwencja policji, a oskarżony był tak pobudzony i niebezpieczny, że konieczne było zastosowanie środków przymusu bezpośredniego. W czasie tych czynności oskarżony znieważał policjantów, wynika to z ich zeznań, które są wiarygodne, albowiem nie mieli oni żadnego motywu ani pobudki, aby narażać się na utratę pracy i odpowiedzialność karną za składanie fałszywych zeznań.

Chybione są zarzuty związane z brakiem dopuszczenia uzupełniającej opinii psychiatrycznej. To, że skarżącemu ta opinia się nie podobała nie oznacza, że zachodziły podstawy do jej uzupełniania lub dopuszczenia opinii innego zespołu biegłych. Apelant nie podważył dopuszczonej w sprawie opinii dwóch biegłych psychiatrów żadnym merytorycznym argumentem. To, że oskarżony leczy się od lat i ma stwierdzone organiczne zaburzenia osobowości było biegłym wiadome - ale nie prowadzi to automatycznie do uznania, że jego poczytalność była w czasie czynów zniesiona lub w znacznym stopniu ograniczona. Były to czyny proste, okoliczności ich dokonania nie wskazują na żadne urojeniowe podstawy działania oskarżonego. Nie świadczy o tym również to, że po czynie związanym ze znieważeniem policjantów oskarżony zachowywał się tak agresywnie, że został odwieziony na oddział psychiatryczny. To biegli mają wiedzę specjalistyczną i po badaniu oskarżonego, a także zapoznaniu się z dokumentacją lekarską, stwierdzili, że co do tych czynów nie doszło do zniesienia ani znacznego ograniczenia poczytalności oskarżonego. To, że w jakiś innych sprawach oskarżony mógł z uwagi na swój stan zdrowia uzyskać odroczenia wykonania kary ( argument podnoszony przez obrońcę na rozprawie apelacyjnej w mowie końcowej) nie oznacza, że w czasie czynów był niepoczytalny, są to dwie różne kwestie.

Podsumowując, Sąd Rejonowy dokonał prawidłowej oceny materiału dowodowego, żadnego istotnego dowodu nie pominął, oceniał dowody obiektywnie, a następnie wyciągnął na ich podstawie słuszne ustalenia faktyczne. Zatem zarzuty błędów w ustaleniach faktycznych poniesione jako pochodne do zarzutów proceduralnych są również bezpodstawne.

Wniosek

O uniewinnienie, ewentualnie uchylenie wyroku i przekazanie sprawy do ponownego rozpoznania.

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania wniosku za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny.

Było to omawiane.

3.2.

Zarzut rażącej niewspółmierności kary.

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania zarzutu za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny

Zarzut został sformułowany nieprecyzyjnie – Sąd Okręgowy uznał, że są do zarzuty dotyczące surowości obu kar jednostkowych i kary łącznej i ocenił, iż są one chybione.

Oskarżony był w przeszłości wielokrotnie karany, w tym za przestępstwa przeciwko mieniu. Co do czynu z art. 226 § 1 kk, pokrzywdzone nim są dwie osoby. Kary jednostkowe za oba przypisane oskarżonemu przestępstwa zostały orzeczone na bardzo niskim poziomie i są wręcz łagodne. Łagodna jest też kara łączna, orzeczona w stopniu graniczącym z zasadą konsumpcji kar. Z uwagi na to, że kary jednostkowe dotyczyły przestępstw naruszających inne dobra prawne, a także znaczny odstęp czasu między tymi czynami, słusznie nie zastosowano zasady pełnej konsumpcji i przyjęto zasadę asperacji ( choć zbliżonej do konsumpcji).

Dlatego nie ma podstaw do łagodzenia ani kar jednostkowych, ani kary łącznej.

Wniosek

O wymierzenie kary wolnościowej.

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania wniosku za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny.

Było to omawiane.

4.  OKOLICZNOŚCI PODLEGAJĄCE UWZGLĘDNIENIU Z URZĘDU

4.1.

Zwięźle o powodach uwzględnienia okoliczności

5.  ROZSTRZYGNIĘCIE SĄDU ODWOŁAWCZEGO

1.7.  Utrzymanie w mocy wyroku sądu pierwszej instancji

5.1.1.

Przedmiot utrzymania w mocy

Wyrok i zawarte w nim rozstrzygnięcia.

Zwięźle o powodach utrzymania w mocy

Było to omawiane.

1.8.  Zmiana wyroku sądu pierwszej instancji

5.2.1.

Przedmiot i zakres zmiany

Zwięźle o powodach zmiany

1.9.  Uchylenie wyroku sądu pierwszej instancji

1.1.7.  Przyczyna, zakres i podstawa prawna uchylenia

5.3.1.1.1.

☐ art. 439 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

5.3.1.2.1.

Konieczność przeprowadzenia na nowo przewodu w całości

☐ art. 437 § 2 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

5.3.1.3.1.

Konieczność umorzenia postępowania

☐ art. 437 § 2 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia i umorzenia ze wskazaniem szczególnej podstawy prawnej umorzenia

5.3.1.4.1.

☐ art. 454 § 1 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

1.1.8.  Zapatrywania prawne i wskazania co do dalszego postępowania

1.10.  Inne rozstrzygnięcia zawarte w wyroku

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Przytoczyć okoliczności

6.  Koszty Procesu

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Przytoczyć okoliczności

2

Na podstawie art. 624 § 1 kpk zwolniono oskarżonego od kosztów postępowania z uwagi na jego ubóstwo.

7.  PODPIS

1.11.  Granice zaskarżenia

Kolejny numer załącznika

1

Podmiot wnoszący apelację

obrońca

Rozstrzygnięcie, brak rozstrzygnięcia albo ustalenie, którego dotyczy apelacja

skazania

0.1.1.3.1. Kierunek i zakres zaskarżenia

☒ na korzyść

☐ na niekorzyść

☒ w całości

☐ w części

☐

co do winy

☐

co do kary

☐

co do środka karnego lub innego rozstrzygnięcia albo ustalenia

0.1.1.3.2. Podniesione zarzuty

Zaznaczyć zarzuty wskazane przez strony w apelacji

☐

art. 438 pkt 1 k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w zakresie kwalifikacji prawnej czynu przypisanego oskarżonemu

☐

art. 438 pkt 1a k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w innym wypadku niż wskazany
w art. 438 pkt 1 k.p.k., chyba że pomimo błędnej podstawy prawnej orzeczenie odpowiada prawu

☒

art. 438 pkt 2 k.p.k. – obraza przepisów postępowania, jeżeli mogła ona mieć wpływ na treść orzeczenia

☒

art. 438 pkt 3 k.p.k. – błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia,
jeżeli mógł on mieć wpływ na treść tego orzeczenia

☒

art. 438 pkt 4 k.p.k. – rażąca niewspółmierność kary, środka karnego, nawiązki lub niesłusznego zastosowania albo niezastosowania środka zabezpieczającego, przepadku lub innego środka

☐

art. 439 k.p.k.

☐

brak zarzutów

0.1.1.4. Wnioski

☒

uchylenie

☒

zmiana