Pełny tekst orzeczenia

POSTANOWIENIE

Dnia 24 stycznia 2022 r.

Sąd Okręgowy w Warszawie, XVII Wydział Sąd Ochrony Konkurencji i Konsumentów
w składzie:

Przewodniczący – SSO Maciej Kruszyński

po rozpoznaniu 24 stycznia 2022 r. w Warszawie

na posiedzeniu niejawnym

sprawy z odwołania E. K. i K. K. wspólników spółki cywilnej (...) s.c. (...) w M.

przeciwko Prezesowi Urzędu Regulacji Energetyki

o przedłużenie terminu do wykonania zobowiązania

w przedmiocie zażalenia powodów na postanowienie Prezesa Urzędu Regulacji Energetyki z 11 maja 2021 roku, numer (...)

postanawia

1.  oddalić zażalenie;

2.  zasądzić solidarnie od E. K. i K. K. na rzecz Prezesa Urzędu Regulacji Energetyki kwotę 720 zł (siedemset dwadzieścia złotych) tytułem zwrotu kosztów procesu.

SSO Maciej Kruszyński

Sygn. akt XVII Amz 52/21

Uzasadnienie postanowienia z 24 stycznia 2022 r.

Postanowieniem z 11 maja 2021 r., Nr (...), Prezes Urzędu Regulacji Energetyki na podstawie art. 79a ust. 3 pkt 2 ustawy z dnia 20 lutego 2015 r. o odnawialnych źródeł energii (Dz. U. z 2021 r. poz. 610), po rozpatrzeniu wniosku z dnia 30 października 2020 r., który wpłynął do Urzędu Regulacji Energetyki w dniu 12 listopada 2020 r., złożonego przez (...) S.C. z siedzibą w miejscowości M., o wyrażenie zgody na przedłużenie terminu spełnienia zobowiązania określonego w art. 79 ust. 3 pkt 8 lit. a ustawy OZE oraz okresu, o którym mowa w art. 74 ust. 1 tej ustawy w instalacji odnawialnego źródła energii, pod nazwą „Elektrownia fotowoltaiczna o mocy 1MW W.", wykorzystującej do wytwarzania energii elektrycznej wyłącznie energię promieniowania słonecznego, o mocy zainstalowanej elektrycznej 0,999 MW, planowanej do realizacji na obszarze gminy (...), powiat (...), województwo (...), objętej zwycięską ofertą (...) złożoną w aukcji nr (...), postanowił odmówić przedłużenia:

1.  terminu spełnienia zobowiązania, o którym mowa w art. 79 ust. 3 pkt 8 lit. a ustawy OZE o dodatkowy okres 12 miesięcy, określony we wniosku Wytwórcy, tj. nie później niż do dnia 15 listopada 2021 r., oraz

2.  okresu, o którym mowa w art. 74 ust. 1 tej ustawy o dodatkowy okres 12 miesięcy.

Na powyższe postanowienie zażalenie złożył Powód – (...) S.C. z siedzibą w M. zaskarżając je w całości. Zaskarżonemu postanowieniu zarzucił naruszenie:

1.  art. 79a ust. 1 ustawy OZE poprzez jego niezastosowanie i odmowę przedłużenia terminu, o którym mowa w art. 79 ust. 3 pkt 8 lit. a ustawy OZE oraz w art. 74 ust.1 ustawy OZE;

2.  art. 58 § 1 k.p.a. w zw. z art. 90 ust. 1 ustawy OZE poprzez niezastosowanie i nieprzywrócenie terminu, o którym mowa w art. 79 a ust. 3 pkt 2 ustawy OZE pomimo złożenia wniosku o przywrócenie terminu do złożenia wniosku o przedłużenie terminu spełnienia zobowiązania, o którym mowa w art. 79 ust. 3 pkt 8 lit. a ustawy OZE oraz okresu, o którym mowa w art. 74 ust. 1 ustawy OZE, w trybie przewidzianym w art. 79 ust. 1 ustawy OZE;

3.  art. 59 § 1 k.p.a. poprzez jego niezastosowanie i niewydanie wymaganego tym przepisem postanowienia w przedmiocie złożonego przez Skarżących wniosku o przywrócenie terminu oraz pozostawienie tego wniosku bez rozpoznania;

4.  art. 7b w zw. z art. 77 § 1 k.p.a. w zw. z art. 80 k.p.a. zw. z art. 90 ust. 1 ustawy OZE poprzez zaniechanie rozpatrzenia w sposób wyczerpujący całego zebranego w sprawie materiału dowodowego, w szczególności pominięcie złożonego wniosku o przywrócenie terminu wraz z wyjaśnieniami strony postępowania, wysłanych drogą mailową na adres Organu w dniu 13 stycznia 2021 r. (w załączeniu wydruk korespondencji), tj. faktów mających istotne znaczenie w sprawie, a w konsekwencji wydanie nieprawidłowego i krzywdzącego dla strony postępowania rozstrzygnięcia;

5.  art. 15zzzzzn2 ustawy z dnia 2 marca 2020 r. o szczególnych rozwiązaniach związanych z zapobieganiem, przeciwdziałaniem i zwalczaniem COVID-19, innych chorób zakaźnych oraz wywołanych nimi sytuacji kryzysowych w zw. z art. 79a ust. 3 pkt 2 ustawy OZE poprzez jego niezastosowanie w przedmiotowej sprawie i zaniechanie zawiadomienia Powoda o uchybieniu terminu oraz wyznaczenia Powodowi terminu 30 dni na złożenie wniosku o przywrócenie terminu, co skutkowało wydaniem niekorzystnego dla Powoda postanowienia o odmowie przedłużenia terminu spełnienia zobowiązania, o którym mowa w art. 79 ust. 3 pkt. 8 lit. a ustawy OZE.

Wobec powyższego wniósł o uchylenie zaskarżonego postanowienia oraz zasądzenie kosztów postępowania na rzecz Powoda.

W odpowiedzi na zażalenie Pozwany Prezes Urzędu Regulacji Energetyki wniósł o oddalenie zażalenia i zasądzenie od powoda na rzecz pozwanego kosztów zastępstwa procesowego według norm przepisanych.

Sąd Okręgowy w Warszawie – Sąd Ochrony Konkurencji i Konsumentów ustalił i zważył co następuje:

W aukcji przeprowadzonej przez Prezesa URE w dn. 15 listopada 2018 r., oznaczonej jako (...) zwycięska oferta dla instalacji OZE została złożona przez Przedsiębiorcę – (...) S.C. (Wytwórcę). (okoliczność bezsporna, k. 19 akt sąd.)

Zgodnie z art. 79 ust. 3 pkt 8 lit a. ustawy OZE, w brzmieniu obowiązującym w dniu przeprowadzenia aukcji, oferta złożona przez uczestnika aukcji zawiera zobowiązanie do sprzedaży po raz pierwszy, w terminie 18 miesięcy od dnia zamknięcia sesji aukcji, energii wytworzonej w instalacji odnawialnego źródła energii, która powstanie lub zostanie zmodernizowana po dniu przeprowadzenia aukcji.

Powód, powołując się na przepis art. 17 ust. 3 ustawy z dnia 19 lipca 2019 r. o zmianie ustawy o odnawialnych źródłach energii oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. z 2019 r. poz. 1524) w piśmie z 29 kwietnia 2020 r., poinformował o skorzystaniu z przysługującego mu prawa do zmiany terminu sprzedaży po raz pierwszy energii wytworzonej w Instalacji OZE, określając ten termin zgodnie z art. 79 ust. 3 pkt 8 lit. a ustawy OZE, w brzmieniu nadanym temu przepisowi ustawą z dnia 19 lipca 2019 r. o zmianie ustawy o odnawialnych źródłach energii oraz niektórych innych ustaw. Tym samym, Wytwórca wydłużył termin realizacji zobowiązania do rozpoczęcia sprzedaży energii elektrycznej w ramach systemu aukcyjnego, z 18 do maksymalnie 24 miesięcy, od dnia zamknięcia sesji aukcji tj. do dnia 15 listopada 2020 r. (okoliczność bezsporna)

Kolejno, w piśmie datowanym na 30 października 2020 r., które wpłynęło do Urzędu Regulacji Energetyki w dniu 12 listopada 2020 r., Powód, w oparciu o art. 79a ust. 1 ustawy OZE, wniósł o przedłużenie terminu spełnienia zobowiązania, o którym mowa w art. 79 ust. 3 pkt 8 lit. a ustawy OZE, oraz okresu, o którym mowa w art. 74 ust. 1 tej ustawy, z uwagi na zaistniałe opóźnienie dostaw urządzeń wchodzących w skład instalacji odnawialnego źródła energii oraz dostaw elementów niezbędnych do budowy instalacji odnawialnego źródła energii. (wniosek, k. 1 akt adm.)

Biorąc pod uwagę powyższe okoliczności, Sąd uznał, iż słuszne jest rozstrzygnięcie zawarte w zaskarżonym postanowieniu. Niewątpliwie bowiem, Powód złożył przedmiotowy wniosek z uchybieniem wymogu, o którym mowa w art. 79a ust. 3 pkt 2 ustawy OZE, tj. w terminie późniejszym niż 30 dni przed dniem spełnienia zobowiązania, o którym mowa w art. 79 ust. 3 pkt 8 lit. a tej ustawy, który w niniejszej sprawie przypadał na 15 października 2020 r.

Nie zasługiwała na uwzględnienie argumentacja strony powodowej związana z wpływem przepisów epizodycznych wprowadzonych w trakcie epidemii. Istotnym jest, że regulacja zawarta w art. 79a została dodana przez ustawodawcę w drodze nowelizacji z 31 marca 2020 r, ustawą o zmianie ustawy o szczególnych rozwiązaniach związanych z zapobieganiem, przeciwdziałaniem i zwalczaniem COVID-19, innych chorób zakaźnych oraz wywołanych nimi sytuacji kryzysowych oraz niektórych innych ustaw. Działanie to zmierzało do wdrożenia stosownych rozwiązań w celu poprawy sytuacji przedsiębiorców dotkniętych skutkami rozprzestrzeniania się koronawirusa. Przepis ten stanowi zatem szczególną regulację względem przepisów dotychczasowych, związaną z uwzględnieniem okoliczności występujących podczas stanu epidemii, które utrudniły podmiotowi składającemu zwycięską ofertę realizację obowiązku wynikającego z art. 79 ust. 3 pkt 8 lit. a ustawy OZE, tj. zobowiązania do rozpoczęcia sprzedaży energii elektrycznej w systemie aukcyjnym w terminie wynikającym z ustawy.

Słusznie zauważył Pozwany, iż dyspozycja art. 79a ust. 1 ustawy OZE odsyła w tym względzie do art. 83 ust. 3ba ustawy, który w przypadkach opóźnień w realizacji inwestycji nakazuje Prezesowi URE uwzględnić na korzyść twórcy sytuacje, w których opóźnienia te spowodowane były stanem epidemii ogłoszonym w drodze rozporządzenia ministra właściwego do spraw zdrowia. Należy zatem zauważyć, że termin o którym mowa w art. 79a ust. 3 pkt 2 ustawy OZE, pozostaje w związku z terminem wynikającym z art. 79 ust. 3 pkt 8 lit. a tej ustawy.

Zdaniem Powoda, Pozwany naruszył art. 15zzzzzn ^{( 2 )}ustawy z 2 marca 2020 r. o szczególnych rozwiązaniach związanych z zapobieganiem, przeciwdziałaniem i zwalczaniem COVID-19, innych chorób zakaźnych oraz wywołanych nimi sytuacji kryzysowych w zw. z art. 79a ust. 3 pkt 2 ustawy OZE poprzez jego niezastosowanie i zaniechanie zawiadomienia powoda o uchybieniu terminu. Stosownie do treści tego przepisu, w przypadku stwierdzenia uchybienia przez stronę w okresie obowiązywania stanu epidemii ogłoszonego z powodu Covid-19 przewidzianych przepisami prawa administracyjnego terminów:

1)  od zachowania których jest uzależnione udzielenie ochrony prawnej przed organem administracji publicznej,

2)  do dokonania przez stronę czynności kształtujących jej prawa i obowiązki,

3)  przedawnienia,

4)  których niezachowanie powoduje wygaśnięcie lub zmianę praw rzeczowych oraz roszczeń i wierzytelności a także popadnięcie w opóźnienie,

5)  zawitych, z niezachowaniem których ustawa wiąże ujemne skutki dla strony,

6)  do dokonania przez podmioty lub jednostki organizacyjne podlegające wpisowi do właściwego rejestru czynności, które powodują obowiązek zgłoszenia do tego rejestru, a także terminów na wykonanie przez te podmioty obowiązków wynikających z przepisów o ich ustroju – organ administracji publicznej zawiadamia stronę o uchybieniu terminu.

W zawiadomieniu o którym mowa w ust. 1 organ administracji publicznej wyznacza stronie 30 dni na złożenie wniosku o przywrócenie terminu. W art. 58 § 2 k.p.a. prośbę o przywrócenie terminu należy wnieść w terminie 30 dni od dnia ustania przyczyny uchybienia terminu.

Należy powtórzyć za Prezesem URE, iż przepis ten nie znajduje zastosowania w przedmiotowej sprawie, przede wszystkim ze względu na to, że jego zastosowanie sprowadzałoby się do przywrócenia terminu na złożenie wniosku o którym mowa w art. 79a ustawy OZE, po upływie terminu realizacji zobowiązania aukcyjnego, którego wniosek dotyczy, zatem z naruszeniem regulacji systemowych. Warto także wyjaśnić, że przepis art. 79a ustawy OZE, odnosi się do ściśle określonej sytuacji jaką jest zobowiązanie do wytworzenia energii elektrycznej po raz pierwszy ze wskazaniem zmienianego przepisu. Jeśli zaś chodzi o art. 15zzzzzn ² ustawy (...)19, ma on charakter ogólny, o czym świadczy zawarcie w nim terminów przewidzianych przepisami prawa administracyjnego. Sąd zgodził się z Pozwanym, względem tego, iż taka konstrukcja omówionych wyżej przepisów wyklucza możliwość zastosowania art. 15zzzzzn ² ustawy (...)19. Za powyższym przemawia jednocześnie cel wprowadzenia art. 79a ustawy OZE, którym niewątpliwie jest możliwość przedłużenia terminu realizacji zobowiązania aukcyjnego.

Ponadto, Powód złożył przedmiotowy wniosek przed wejściem w życie art. 15zzzzzn ² ustawy (...)19, tj. przed dniem 16 grudnia 2020 r. W świetle art. 10 ustawy z 9 grudnia 2020 r. o zmianie ustawy o szczególnych rozwiązaniach związanych z zapobieganiem, przeciwdziałaniem COVID-19, innych chorób zakaźnych oraz wywołanych nimi sytuacji kryzysowych oraz niektórych innych ustaw, wprowadzającej art. 15 zzzzzn ^2, przepis ten nie może obowiązywać z mocą wsteczną. Skutek ten odnosi się bowiem wyłącznie do wybranych przepisów o których mowa w art. 10 ust. 3 omawianej ustawy. Oznacza to, że w dacie, kiedy Powód uchybił terminowi, przepis ten nie istniał.

Za chybiony należało uznać również zarzut naruszenia przez Pozwanego przepisów postępowania administracyjnego. Sąd Okręgowy podziela utrwalone w judykaturze stanowisko, iż zasadniczo tego typu zarzuty są nieskuteczne przed Sądem Ochrony Konkurencji i Konsumentów, ponieważ Sąd ten nie może ograniczyć sprawy wynikającej z odwołania od decyzji Prezesa Urzędu tylko do funkcji sprawdzającej prawidłowość postępowania administracyjnego, które poprzedza postępowania sądowe. Celem postępowania nie jest przeprowadzenie kontroli postępowania administracyjnego, ale merytoryczne rozstrzygnięcie sprawy, której przedmiotem jest spór między stronami powstający dopiero po wydaniu decyzji przez Prezesa Urzędu. Postępowanie sądowe przed Sądem Ochrony Konkurencji i Konsumentów jest postępowaniem kontradyktoryjnym, w którym uwzględnia się materiał dowodowy zebrany w postępowaniu administracyjnym, co nie pozbawia jednak stron możliwości zgłoszenia nowych twierdzeń faktycznych i nowych dowodów, według zasad obowiązujących w postępowaniu odrębnym w sprawach gospodarczych. Sąd antymonopolowy jest sądem cywilnym i prowadzi sprawę cywilną, wszczętą w wyniku wniesienia odwołania od decyzji Prezesa Urzędu, według reguł kontradyktoryjnego postępowania cywilnego, a nie sądem legalności decyzji administracyjnej, jak to czynią sądy administracyjne w postępowaniu sądowo-administracyjnym. Tylko takie odczytanie relacji pomiędzy postępowaniem administracyjnym i postępowaniem sądowym może uzasadniać dokonany przez racjonalnego ustawodawcę wybór między drogą postępowania cywilnego i drogą postępowania sądowo-administracyjnego dla wyjaśnienia istoty sprawy (por. np.: wyrok Sądu Najwyższego z dnia 29 maja 1991 r., sygn. akt III CRN 120/91; postanowienie Sądu Najwyższego z dnia 7 października 1998 r., sygn. akt I CKN 265/98; postanowienie Sądu Najwyższego z dnia 11 sierpnia 1999 r., sygn. akt I CKN 351/99; wyrok Sądu Najwyższego z dnia 19 stycznia 2001 r., sygn. akt I CKN 1036/98; wyrok Sądu Najwyższego z dnia 20 września 2005 r., sygn. akt III SZP 2/05).

Wytwórca, chcąc skorzystać z uprawnienia przewidzianego w art. 79a ust. 1 i 2 ustawy OZE winien dochować terminu na złożenie wniosku o wyrażenie zgody na przedłużenie terminu. Stosownie do art. 79a ust. 3 pkt 2 ustawy OZE Prezes URE odmawia przedłużenia terminu w drodze postanowienia w przypadku gdy wytwórca złożył wniosek o którym mowa w ust. 1, później niż w terminie 30 dni przed dniem spełnienia zobowiązania, o którym mowa w art. 79 ust. 3 pkt 8 lit. a tej ustawy. Wymaga podkreślenia, że Powód złożył wniosek 15 dni przed dniem, w którym powinno zostać spełnione przedmiotowe zobowiązanie, co oznacza, iż rozstrzygnięcie Prezesa URE zawarte w zaskarżonym postanowieniu, było słuszne.

Wobec powyższego, Sąd Okręgowy w Warszawie – Sąd Ochrony Konkurencji i Konsumentów nie znajdując podstaw do uwzględnienia wniesionego przez Powoda zażalenia, oddalił je na podstawie art. 479 ⁵³ § 1 k.p.c. w zw. z art. 479 ⁵⁵ k.p.c.

O kosztach postępowania rozstrzygnięto zgodnie z wyrażoną w art. 98 § 1 k.p.c. zasadą odpowiedzialności za wynik procesu przyjmując, że koszty należne - wygrywającemu sprawę - Prezesowi URE obejmowały wynagrodzenie pełnomocnika procesowego w wysokości 720 zł, ustalone na podstawie § 14 ust. 2 pkt 3 Rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z 22 października 2015 r. w sprawie opłat za czynności radców prawnych.

SSO Maciej Kruszyński