Pełny tekst orzeczenia

Formularz UK 1

Sygnatura akt

VI K 1178/21

Jeżeli wniosek o uzasadnienie wyroku dotyczy tylko niektórych czynów lub niektórych oskarżonych, sąd może ograniczyć uzasadnienie do części wyroku objętych wnioskiem. Jeżeli wyrok został wydany w trybie art. 343, art. 343a lub art. 387 k.p.k. albo jeżeli wniosek o uzasadnienie wyroku obejmuje jedynie rozstrzygnięcie o karze i o innych konsekwencjach prawnych czynu, sąd może ograniczyć uzasadnienie do informacji zawartych w częściach 3–8 formularza.

1.  USTALENIE FAKTÓW

0.1. Fakty uznane za udowodnione

Lp.

Oskarżony

Czyn przypisany oskarżonemu

1.1.

P. W.

w dniu 2 czerwca 2021r. w miejscowości S. przy ul. (...) poprzez szarpanie, uderzenie kolanem w głowę oraz uderzenie n/n przedmiotem w głowę spowodował u S. K. obrażenia ciała w postaci sińca barwy fioletowej w okolicy czołowej prawej o powierzchni około 2x2 cm, kompleks sińców barwy wiśniowej na przedniej powierzchni klatki piersiowej o średnicy od 1-3 cm, kompleks drobnych sińców barwy fioletowej uda i podudzia lewego o średnicy od 1-2 cm, czym naruszył czynności narządu ciała pokrzywdzonej na czas dłuższy aniżeli dni siedem oraz naraził ją na bezpośrednie niebezpieczeństwo utraty lub powstania ciężkiego uszczerbku na zdrowiu, z tym, że Sąd przyjął, iż działanie oskarżonego miało miejsce dwukrotnie w dniu 2 czerwca 2021r., a miejscem zdarzenia była ul. (...) w S..

Przy każdym czynie wskazać fakty uznane za udowodnione

Dowód

Numer karty

Pokrzywdzona S. K. to osoba nadużywająca alkoholu, bezdomna. Z uwagi na stan w jaki się wprawia po spożyciu alkoholu, często wzywane jest pogotowie by udzielić jej pomocy medycznej.

2 czerwca 2021 roku pokrzywdzona dwukrotnie widziała się z oskarżonym P. W..

Początkowo na ul. (...) w S., po przeciwnej stronie ul. (...). Tam też oskarżony P. W. uderzał pokrzywdzoną kolanem w głowę, szarpał, ciągną po kostce brukowej, uderzał nieustalonym przedmiotem, a tego działania zaprzestał dopiero, gdy zbliżał się przypadkowy przechodzień P. Ś. (1). Wówczas oskarżony uciekł z miejsca zdarzenia. Pokrzywdzona w rozmowie z P. Ś. (1) od razu zidentyfikowała sprawcę, wskazała, że był to oskarżony. Następnie wezwano funkcjonariuszy policji, jednak zanim przybyli na miejsce zdarzenia, pokrzywdzona oddaliła się do domu swojego ojca.

Kolejnym razem, w tym samym dniu, pokrzywdzona natomiast widziała się z oskarżonym w domu jej ojca, w godzinach wieczornych. P. W. przyszedł do pokrzywdzonej, która otworzyła mu drzwi. Następnie oskarżony uderzył S. K. i pchnął w ten sposób, że upadła na znajdujące się za nią schody prowadzące na piętro.

Po tym zdarzeniu, pokrzywdzona zaczęła krzyczeć, a P. W. uciekł z domu jej ojca. W czasie i miejscu zdarzenia obecny był ojciec pokrzywdzonej i jej siostra. Z uwagi jednak na to, że przebywali w innych częściach domu nie widzieli wtargnięcia oskarżonego i momentu uderzania pokrzywdzonej. S. K. przyznała jednak zaraz po tym zdarzeniu, że sprawcą był P. W..

Siostra S. P. K., gdy usłyszała krzyki podbiegła do siostry, a następnie zadzwoniła na numer alarmowy.

Po przyjeździe funkcjonariuszy policji na miejsce zdarzenia, z uwagi na znajdowanie się S. K. w stanie pod wpływem alkoholu, nie było możliwe nawiązanie logicznego kontaktu z S. K., wyczuwalna od niej była woń alkoholu. S. K. została przewieziona do szpitala.

Informacja mail od P. K.

k. 2.

Dokumentacja fotograficzna

k. 3-6, 121-122.

Zeznania świadka J. O.

k. 7-8.

Zeznania świadka K. S.

k. 13, 196-198.

Zeznania pokrzywdzonej S. K.

k. 20-21, 26-27, 184-185.

Zeznania świadka A. K.

k. 28.

Zeznania świadka W. K.

k. 30-31, 196-198.

Zeznania świadka P. Ś. (1)

k. 36-37, 196-198.

Opinia sądowo – lekarska z 21 czerwca 2021 roku

k. 40-41.

Dokumentacja medyczna pokrzywdzonej

k. 44-105.

Protokół z oględzin płyty

k. 109-110.

Nośnik – płyta CD

k. 106.

Zeznania świadka M. K.

k. 113-114, 134-135.

Zeznania świadka P. K.

k. 118-119, 132-133.

Zeznania świadka K. R.

k. 127-128.

Opinia sądowo lekarska z 16 listopada 2021 roku

k. 142-143, 153-156.

Część obrażeń jakie stwierdzono u S. K. w postaci sińca barwy fioletowej w okolicy czołowej prawej o powierzchni około 2x2 cm, kompleks sińców barwy wiśniowej na przedniej powierzchni klatki piersiowej o średnicy od 1-3 cm, kompleks drobnych sińców barwy fioletowej uda i podudzia lewego o średnicy 1-2 cm powstały na skutek wyżej opisanych zdarzeń. W wyniku zdarzenia mogły powstać obrażenia ujawnione na załączonym materiale fotograficznym oraz opisane w dokumentacji medycznej, czyli sińce i otarcia naskórka ok. czołowej, przedniej pow. szyi oraz uda lewego i ukrwotocznione stłuczenie w płacie czołowym prawym. Zdaniem biegłego, odnosząc się do mechanizmu powstania powyższych obrażeń, ich lokalizacja i charakter świadczą o tym, że mogły powstać w okolicznościach opisywanych w osobowym materiale dowodowym, zwłaszcza przez świadka P. Ś..

Obrażenia jakich doznała pokrzywdzona w wyniku zdarzeń naraziły ją na bezpośrednie niebezpieczeństwo utraty życia lub powstania ciężkiego uszczerbku na zdrowiu.

Obrażenia doznane przez pokrzywdzoną nie stwarzają jej niezdolną do samodzielnej egzystencji, nie stanowią choroby długotrwałej lub nieuleczalnej, nie spowodowały trwałej choroby psychicznej, nie powodują trwałej niezdolności do pracy w zawodzie, nie spełniają przesłanek trwałego, istotnego zeszpecenia lub zniekształcenia ciała.

Dokumentacja fotograficzna

k. 3-6, 121-122.

Opinia sądowo – lekarska z 21 czerwca 2021 roku

k. 40-41.

Opinia sądowo lekarska z 16 listopada 2021 roku

k. 142-143, 153-156.

Oskarżony P. W. ma 59 lat, wykształcenie zawodowe, jedno pełnoletnie dziecko, jest rozwiedziony, z zawodu mechanik samochodowy, utrzymuje się z prac dorywczych osiągając dochód w wysokości 1.600,00 zł netto miesięcznie, nie posiada majątku, nie leczony psychiatrycznie, neurologicznie, odwykowo.

Informacja stwierdzenie tożsamości

k. 144.

Protokół przesłuchania oskarżonego (podejrzanego)

k. 147-147v.

Oskarżony P. W. jest osobą wielokrotnie karaną, w tym za przestępstwo przeciwko życiu i zdrowiu.

Dane o karalności

k. 150-152, 180-182, 206-208.

Protokół przesłuchania oskarżonego (podejrzanego)

k. 147-147v.

Oskarżony P. W. wielokrotnie spożywał alkohol wraz z S. K.. Pokrzywdzona prosiła oskarżonego o pieniądze na alkohol. Pod jego wpływem kłócili się, szczególnie, gdy P. W. nie chciał darować pokrzywdzonej pieniędzy na alkohol.

Zeznania świadka M. G.

k. 245-246.

Częściowo wyjaśnienia oskarżonego P. W.

k. 196-198.

0.1. Fakty uznane za nieudowodnione

Lp.

Oskarżony

Czyn przypisany oskarżonemu (ewentualnie zarzucany, jeżeli czynu nie przypisano)

Przy każdym czynie wskazać fakty uznane za nieudowodnione

Dowód

Numer karty

2.  OCena DOWOdów

0.1. Dowody będące podstawą ustalenia faktów

Lp. faktu z pkt 1.1

Dowód

Zwięźle o powodach uznania dowodu

1.1.

Częściowo wyjaśnienia oskarżonego P. W.

Wyjaśnienia oskarżonego zasługiwały na wiarę Sądu w niewielkim zakresie, a w zasadzie tylko co do wypowiedzi odnoszących się do znajomości z pokrzywdzoną, niegdysiejszego wspólnego z nią zamieszkiwania, spożywania razem z pokrzywdzoną alkoholu. Ta część wyjaśnień oskarżonego zachowuje korelację z zeznaniami świadka M. G., a także jawi się jako udowodniona w konfrontacji z depozycjami innych przesłuchanych w sprawie świadków.

Zeznania świadka J. O.

Zeznania świadka okazały się wiarygodne, zachowując pełną moc dowodową. Świadek jest lekarzem i udzielał, po przywiezieniu do szpitala, pokrzywdzonej pomocy w związku ze zdarzeniem będącym przedmiotem aktu oskarżenia. Wiernie odtworzył fakty mu znane, a istotne z punktu widzenia ustaleń faktycznych były wypowiedzi świadka odnoszące się do wykonanej diagnostyki u pokrzywdzonej. Sąd zaaprobował również zeznania świadka, w których twierdził, że pokrzywdzona po przyjęciu do szpitala znajdowała się w stanie po użyciu alkoholu.

Zeznania świadka K. S.

Świadek zeznawał jasno, precyzyjnie, a jego wypowiedzi zasługiwały na wiarę Sądu. Jako funkcjonariusz policji uczestniczący w interwencji w dniu 2 czerwca 2021 roku w domu ojca S. K., zaobserwował istotne okoliczności, tj. fakt pobicia pokrzywdzonej i doznanych przez nią obrażeń, fakt znajdowania się pokrzywdzonej podczas interwencji w stanie po użyciu alkoholu, fakt utrudnionego kontaktu z pokrzywdzoną. Istotne były i te zeznania świadka, w których odtworzył, że podczas rozmowy z S. K. dowiedział się, iż została ona również pobita 2 czerwca 2021 roku w godzinach rannych.

Zeznania świadka K. R.

Choć świadek nie pamiętał szczegółów udzielania pomocy ratunkowej pokrzywdzonej (ratownik), to jego zeznania pozostają w korelacji z zeznaniami M. K. i zyskują wobec tego przymiot wiarygodności. Świadek ważnie zwrócił uwagę na to, że nie była to pierwsza interwencja z udziałem S. K..

Zeznania świadka P. Ś. (1)

Zupełne, precyzyjne, wiarygodne, pozostające w korelacji ze zgromadzonym materiałem dowodowym. Świadek posiadał wiedzę na temat pierwszego pobicia pokrzywdzonej przez oskarżonego, które miało miejsce 2 czerwca 2021 roku w godzinach rannych przy ul. (...) (po przeciwnej stronie ul. (...)). Był on bowiem naocznym obserwatorem zdarzenia, tj. widział jak kobieta siedząca na podeście przy budynku jest ciągnięta, bita, szarpana przez mężczyznę. Obserwując to zdarzenie znajdował się w odległości maksymalnie 300 metrów i nie dostrzegł z wystarczającą dokładnością napastnika. Gdy zbliżał się do ofiary, sprawca uciekł, uniemożliwiając tym samym identyfikację swojej tożsamości przez świadka. Wobec tego oczywistym jest, że świadek podczas okazania tablicy poglądowej nie mógł rozpoznać sprawcy zdarzenia. W tym kontekście ważne jest jednak, że świadek po podejściu do pokrzywdzonej, zaraz po pobiciu, uzyskał od niej informację, iż sprawcą pobicia jest oskarżony. Ponad powyższe, świadek szczegółowo i wyczerpująco zeznawał na temat okoliczności zdarzenia pobicia pokrzywdzonej, wypowiadał się jasno na temat zadawanych przez sprawcę obrażeń, a także zachował w swych wypowiedziach obiektywizm. Wypowiadał się on wyłącznie co do faktów, dostrzegając także ważne choć uboczne okoliczności pobicia – m.in. że pokrzywdzona była wówczas pod wpływem alkoholu, że mówiła bełkotliwie, że pobicie było wynikiem kłótni pokrzywdzonej z oskarżonym, a także iż na miejscu zdarzenia było pełno pustych butelek po alkoholu, które zważywszy na wykonaną już w tym dniu usługę sprzątającą przez firmę zatrudnioną przez świadka, z pewnością pochodziły od pokrzywdzonej lub oskarżonego. Szczególnie ważna w zeznaniach świadka była też wypowiedź, w której stwierdził, iż pokrzywdzonej leciała krew prawdopodobnie z czoła, a po około 10 minutach od zdarzenia wyszedł jej na czole duży guz.

Zeznania świadka P. K.

Świadek jest siostrą pokrzywdzonej S. K. i to od niej dowiedziała się o zdarzeniu pobicia z 2 czerwca 2021 roku zarówno tego, które miało miejsce w godzinach rannych, jak i tego, które miało miejsce w godzinach wieczornych. Stąd Sąd oceniał wyjaśnienia oskarżonej z ostrożnością. Jednak nie uwidoczniły się w postępowaniu okoliczności mogące skutkować odebraniem wiary zeznaniom świadka choćby w części, albowiem zachowała w swoich wypowiedziach wymagany obiektywizm, a treść jej zeznań koresponduje z pozostałym materiałem dowodowym. Sąd zachował w polu widzenia, że świadek przy żadnym z tych zdarzeń nie uczestniczyła, jednak była obecna zaraz po tym drugim z pobić. Była bowiem obecna w domu swojego ojca w czasie, gdy zdarzenie pobicia pokrzywdzonej (w tym miejscu) miało miejsce. Świadek wykonała fotografie obrażeń ciała pokrzywdzonej, wezwała pogotowie, by udzieliło pomocy pokrzywdzonej. Ponadto świadek posiadała wiedzę, iż pokrzywdzona spożywała dotychczas alkohol z oskarżonym, kłócili się, a następnie oskarżony bił S. K..

Zeznania świadka M. G.

Choć zeznania świadka nie odnosiły się w całości do ważkich z punktu widzenia rozstrzygnięcia okoliczności, to Sąd uznał je za wiarygodne, stwierdzając przy tym, że ich moc dowodowa była jednak ograniczona. Ważnie świadek zwrócił uwagę, co potwierdza pozostały materiał dowodowy, że oskarżony P. W. wielokrotnie spożywał alkohol wraz z S. K.. Pokrzywdzona prosiła oskarżonego o pieniądze na alkohol. Pod jego wpływem kłócili się, szczególnie, gdy P. W. nie chciał darować pokrzywdzonej pieniędzy na alkohol. Co do samych okoliczności zdarzenia będącego przedmiotem niniejszego postępowania, świadek nie miał wiedzy mogącej kształtować stan faktyczny w jakiejkolwiek części.

Zeznania świadka W. K.

Świadek nie był naocznym obserwatorem zdarzenia pobicia swojej córki – S. K. w jego domu, jednak widział kto pukał do drzwi zaraz przed pobiciem pokrzywdzonej. Posiadał wiedzę co do relacji oskarżonego z pokrzywdzoną, a także pamiętał dokładnie co powiedziała mu pokrzywdzona zaraz po zdarzeniu. W tym kontekście ważne były wypowiedzi odnoszące się do identyfikacji oskarżonego jako sprawcy zdarzenia, a także wypowiedzi, w których świadek opisał obrażenia pokrzywdzonej (twierdząc, że wyglądała tragicznie).

Zeznania świadka A. K.

Świadek jako funkcjonariusz policji pełniła służbę w patrolu, gdzie z polecenia dyżurnego udała się do S. na ul. (...). Miała zweryfikować zgłoszenie pobicia S. K. przez mężczyznę. Na miejscu zdarzenia świadek nikogo nie zastała. Zeznania świadka choć nie były przydatne do ustalenia stanu faktycznego w znacznej części, to okazały się wiarygodne choćby przez fakt ich korelacji z zeznaniami świadka P. Ś. (1).

Zeznania świadka M. K.

Choć świadek nie pamiętał szczegółów udzielania pomocy ratunkowej pokrzywdzonej (ratownik) – stwierdził, że pokrzywdzona nie była w stanie ciężkim, to jego zeznania pozostają w korelacji z zeznaniami K. R. i zyskują wobec tego przymiot wiarygodności. Świadek ważnie zwrócił uwagę na to, że nie była to pierwsza interwencja z udziałem S. K..

Zeznania pokrzywdzonej S. K.

Pokrzywdzona zeznawała wiarygodnie, choć nie zawsze jej zeznania były spójne i jasne. Doniosłość tych niespójności i niejasności nie była jednak na tyle znacząca, by na ich podstawie móc odebrać zeznaniom S. K. przymiot wiarygodności. Świadek pomimo tego, że podczas obu pobić znajdowała się pod wpływem alkoholu, to potrafiła rozeznać w wystarczającym zakresie kto zadawał jej obrażenia i z jakiej przyczyny, a także potrafiła odtworzyć w jaki sposób i w jakich okolicznościach obrażenia te były zadawane. Sąd zatem, choć z ostrożnością, to ocenił zeznania pokrzywdzonej jako rzetelne i mogące kształtować znaczną część stanu faktycznego, przede wszystkim w miejscu ustalenia sprawstwa przestępstwa, jego skutków. Sąd ubocznie zaaprobował twierdzenia pokrzywdzonej, iż oskarżony pod wpływem alkoholu był agresywny wobec niej, bił ją i nie zawsze miała obrażenia. Ponadto, z zeznań S. K. wyłania się obraz osoby skrzywdzonej przez oskarżonego, a to natomiast przekłada się na widoczny strach przed oskarżonym.

Opinia sądowo lekarska z 16 listopada 2021 roku

Opinia sądowo – lekarska z 21 czerwca 2021 roku

Opinie dotyczące stwierdzonych u pokrzywdzonej obrażeń, Sąd uznał za pełne, jasne i należycie uargumentowane w zakresie wniosków co do charakteru obrażeń ustalonych u pokrzywdzonej i mechanizmu ich powstania. Opinie zostały sporządzone przez biegłych posiadających kompetencje do ich wydania.

Opinia z 16 listopada 2021 roku jest w ocenie Sądu bardziej zupełna i to na jej podstawie należało czynić ustalenia faktyczne dotyczące obrażeń i skutków zdarzenia będącego przedmiotem aktu oskarżenia. Opinia ta bowiem wydana została na podstawie całokształtu ujawnionych w sprawie okoliczności, po stosowanym badaniu, w oparciu o wszelkie istotne dane. Zyskała zatem przymioty rzetelnej, zupełnej i zdolnej do opierania na jej treści części ustaleń faktycznych.

Dokumentacja (m.in.):

- Informacja mail od P. K.;

- Dokumentacja fotograficzna;

- Dokumentacja medyczna pokrzywdzonej;

- Protokół z oględzin płyty;

- Nośnik – płyta CD;

- Informacja stwierdzenie tożsamości;

- Protokół przesłuchania oskarżonego (podejrzanego);

- Dane o karalności.

Dokumenty zgromadzone w aktach sprawy, będące podstawą ustaleń faktycznych, nie były kwestionowane przez żadną ze stron i nie budziły też żadnych wątpliwości Sądu co do ich prawdziwości i autentyczności. Sporządzone zostały przez właściwe do tego instytucje, organy i osoby, we właściwej do tego formie, ich treść korespondowała z innymi wiarygodnymi dowodami.

0.1.Dowody nieuwzględnione przy ustaleniu faktów
(dowody, które sąd uznał za niewiarygodne oraz niemające znaczenia dla ustalenia faktów)

Lp. faktu z pkt 1.1 albo 1.2

Dowód

Zwięźle o powodach nieuwzględnienia dowodu

1.1.

Zeznania świadka B. K. – k. 33-34

Świadek nie posiadała jakiejkolwiek wiedzy przydatnej do ustalenia choćby części stanu faktycznego w sprawie. Nadto nie utrzymuje kontaktu z pokrzywdzoną od dłuższego czasu. Dowód z zeznań tej świadek nie miał znaczenia dla ustalenia faktów.

Częściowo wyjaśnienia oskarżonego P. W.

Wyjaśnienia oskarżonego okazały się w znacznej części niewiarygodne, niejasne, sprzeczne, a to w związku z tym, że nie korespondowały z wiarygodnym materiałem dowodowym tak o charakterze osobowym jak i dokumentarnym, a także z tej przyczyny, że nie zawierały przekonujących wypowiedzi, które w jakikolwiek sposób byłyby choćby uprawdopodobnione w postępowaniu dowodowym. Przy tym oskarżony w toku całego postępowania nie przyznawał się do winy, negował swoje sprawstwo, a do kluczowych pytań odnosił się niejasno, w tym także zasłaniając się niepamięcią. Szczególnie nie zasłużyły na wiarę wypowiedzi oskarżonego, którymi starał się przekonać Sąd, iż nie pamięta co robił 2 czerwca 2021 roku (w miejscu i czasie zdarzenia), jak również że nie pobił pokrzywdzonej. Sąd ubocznie nie zaakceptował i tego wyjaśnienia, iż oskarżony pod wpływem alkoholu nie był agresywny wobec pokrzywdzonej S. K..

3.  PODSTAWA PRAWNA WYROKU

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Oskarżony

☒

3.1.  Podstawa prawna skazania albo warunkowego umorzenia postępowania zgodna z zarzutem

I.

P. W.

Zwięźle o powodach przyjętej kwalifikacji prawnej

Analiza powyżej ocenionego materiału dowodowego wykazała, iż działanie oskarżonego P. W. polegające na tym, że w dniu 2 czerwca 2021r. w miejscowości S. przy ul. (...) poprzez szarpanie, uderzenie kolanem w głowę oraz uderzenie n/n przedmiotem w głowę spowodował u S. K. obrażenia ciała w postaci sińca barwy fioletowej w okolicy czołowej prawej o powierzchni około 2x2 cm, kompleks sińców barwy wiśniowej na przedniej powierzchni klatki piersiowej o średnicy od 1-3 cm, kompleks drobnych sińców barwy fioletowej uda i podudzia lewego o średnicy od 1-2 cm, czym naruszył czynności narządu ciała pokrzywdzonej na czas dłuższy aniżeli dni siedem oraz naraził ją na bezpośrednie niebezpieczeństwo utraty lub powstania ciężkiego uszczerbku na zdrowiu - z tym, że działanie oskarżonego miało miejsce dwukrotnie w dniu 2 czerwca 2021r., a miejscem zdarzenia była ul. (...) w S., wyczerpało, w ocenie Sądu, znamiona przestępstwa opisanego aktem oskarżenia stanowiącego występek z art. 157 §1 k.k. i art. 160 §1 k.k. w zw. z art. 11 §2 k.k.

Przedmiotem ochrony występku z art. 157 §1 k.k. jest zdrowie i życie człowieka.

Przestępstwo z art. 157 §1 k.k. można przypisać sprawcy, którego działanie spowodowało konkretne urazy, a te z kolei wywołały konsekwencje określone w tym przepisie (por. wyrok SA w Szczecinie z dnia 4 kwietnia 2013 r., sygn. akt II AKa 52/13). Bez wątpienia przestępstwo to jest występkiem skutkowym, który może być popełniony z zamiarem bezpośrednim lub ewentualnym. Oznacza to, że sprawca musi obejmować świadomością możliwość spowodowania swoim zachowaniem skutku określonego w art. 157 §1 k.k. i chcieć takiego skutku, albo na nastąpienie takiego skutku się godzić. Postać naruszenia czynność narządu ciała lub rozstroju zdrowia nie musi być sprecyzowana w świadomości sprawcy, co oznacza, że objęcie zamiarem spowodowania skutku z art. 157 §1 k.k. przyjąć może postać zamiaru ogólnego (por. wyrok SN z dnia 5 lutego 2013 r., sygn. akt II K 101/12). Nie chodzi o to, żeby miał konkretną wiedzę o obrażeniach, ważne, że godzi się na uszkodzenie ciała przeciwnika. Jeśli zatem sprawca uderza drugiego człowieka w głowę godzi się na skutki w takim zakresie jak zostały opisane aktem oskarżenia. Nie ma więc wątpliwości co do faktu, że oskarżony w trakcie opisanego zdarzenia we wskazanych powyżej okolicznościach użył względem pokrzywdzonej siły fizycznej powodując u niej opisane powyżej obrażenia ciała. Obrażenia, jakich doznała pokrzywdzona, zostały udokumentowane zgodnie z przepisami prawa i nie ma zdaniem Sądu podstaw, aby te ustalenia podważać. W tym miejscu należy zaznaczyć, iż przypisana przez Sąd odpowiednia kwalifikacja czynu oskarżonego wynika z obrażeń, jakich w wyniku działań oskarżonego doznała pokrzywdzona, zwłaszcza, że nie ujawniły się żadne okoliczności, które wskazywałyby, że nie powstały one w tym zdarzeniu lub, że nie miały one powiązania z uderzeniami zadanymi przez oskarżonego. Sąd doszedł do przekonania, że oskarżony zdawał sobie sprawę, że takie zachowanie polegające na wyprowadzeniu ciosów w okolice głowy może spowodować u pokrzywdzonej obrażenia ciała nawet nie mając świadomości jak będą one poważne.

Z kolei art. 160 §1 k.k., penalizuje każde działanie albo zaniechanie, które stwarza bezpośrednie niebezpieczeństwo, tzn. zmienia sytuację z bezpiecznej na taką, w której występuje niezwłoczne zagrożenie dla życia lub zdrowia człowieka w zakresie ciężkiego uszczerbku.

Oskarżony P. W. poprzez szarpanie, uderzanie kolanem w głowę oraz uderzenie n/n przedmiotem w głowę naraził S. K. na bezpośrednie niebezpieczeństwo utraty lub powstania ciężkiego uszczerbku na jej zdrowiu.

W oparciu o przedstawione do sprawy opinie sądowo – lekarskie, przede wszystkim tę z 16 listopada 2021 roku, wątpliwości Sądu nie budzi fakt, że to właśnie oskarżony swoim przestępnym działaniem doprowadził do powstania u oskarżonej obrażeń opisanych już powyżej. Zarówno zeznania świadka P. Ś. (1), jak też J. O., K. S., W. K., P. K. – oceniane wespół z zeznaniami pokrzywdzonej S. K. i konfrontowane z dokumentacją fotograficzną i medyczną pokrzywdzonej, dają asumpt do twierdzenia, że sprawcą zdarzenia z 2 czerwca 2021 roku na szkodę pokrzywdzonej, był oskarżony P. W..

W oparciu o ujawnione okoliczności sprawy zasadnym stało się twierdzenie, że oskarżony działał umyślnie, w zamiarze bezpośrednim, a jego zachowanie w chwili czynu było zawinione w rozumieniu kodeksu karnego. Zatem oskarżony P. W. powinien ponieść konsekwencje swojego sprawczego zachowania.

☐

3.2.  Podstawa prawna skazania albo warunkowego umorzenia postępowania niezgodna z zarzutem

Zwięźle o powodach przyjętej kwalifikacji prawnej

☐

3.3.  Warunkowe umorzenie postępowania

Zwięzłe wyjaśnienie podstawy prawnej oraz zwięźle o powodach warunkowego umorzenia postępowania

☐

3.4.  Umorzenie postępowania

Zwięzłe wyjaśnienie podstawy prawnej oraz zwięźle o powodach umorzenia postępowania

☐

3.5.  Uniewinnienie

Zwięzłe wyjaśnienie podstawy prawnej oraz zwięźle o powodach uniewinnienia

4.  KARY, Środki Karne, PRzepadek, Środki Kompensacyjne i środki związane z poddaniem sprawcy próbie

Oskarżony

Punkt rozstrzygnięcia
z wyroku

Punkt z wyroku odnoszący się
do przypisanego czynu

Przytoczyć okoliczności

P. W.

I, II.

I.

Rozważając nad wymiarem kary Sąd kierował się dyrektywami wymieniony w art. 53 k.k., a zatem Sąd baczył by dolegliwość kary nie przekraczała stopnia winy, uwzględnił stopień społecznej szkodliwości czynu oraz wziął pod uwagę cele zapobiegawcze i wychowawcze, które kara winna osiągnąć w stosunku do oskarżonego jak i potrzeby w zakresie kształtowania świadomości prawnej społeczeństwa. Wymierzając karę, Sąd uwzględnił w szczególności motywację i sposób zachowania się sprawcy, rodzaj i stopień naruszenia ciążących na sprawcy obowiązków, rodzaj i rozmiar ujemnych następstw przestępstwa, właściwości i warunki osobiste sprawcy, sposób życia przed popełnieniem przestępstwa.

Stopień społecznej szkodliwości czynu oskarżonego jest w ocenie Sądu znaczny, przy czym znaczna społeczna szkodliwość czynu wypływa zarówno z charakteru naruszeń jak i okoliczności popełnienia czynu. Trzeba bowiem zauważyć, że oskarżony jako rosły, silny mężczyzna, wykorzystał przewagę nad bezbronną, zataczającą się kobietą, ponad 20 lat od niego młodszą. Podczas szeregu czynności wykonawczych nie cofnął się pomimo obserwowanego bólu u pokrzywdzonej, dalej zadawał jej obrażenia.

Na wymiar kary wymierzonej oskarżonemu miał także wpływ stopień jego zawinienia. Oskarżony dopuścił się przypisanego mu czynu umyślnie, w zamiarze bezpośrednim. Nadto, pobił pokrzywdzoną tego samego dnia dwa razy, doprowadzając do naruszenia czynności narządu ciała pokrzywdzonej na czas dłuższy aniżeli dni siedem oraz naraził ją na bezpośrednie niebezpieczeństwo utraty lub powstania ciężkiego uszczerbku na zdrowiu.

Na niekorzyść oskarżonego należało uznać jego dotychczasową karalność. Oskarżony jest wysoce zdemoralizowany, nie przestrzega porządku prawnego, jego system aksjologiczny ukształtowany jest niewłaściwie, antyspołecznie. Zachowanie oskarżonego jest nacechowane gwałtownością i agresją, przez co będąc pod wpływem alkoholu (ale nie tylko) nie panuje nad swoimi emocjami. Jest wówczas zdolny do popełniania przestępstw.

Wina oskarżonego w ocenie Sądu jest bezsprzeczna i nie pozostawia najmniejszych wątpliwości. W tym zakresie oskarżony musiał ponieść konsekwencje swojego sprawczego zachowania.

Biorąc pod uwagę charakter czynu jakiego dopuścił się oskarżony, Sąd doszedł do przekonania, że wymierną i właściwą w odczuciu społecznym będzie kara pozbawienia wolności. Oskarżony będąc uprzednio skazywany korzystał z dobrodziejstw wymiaru kary, jednak kolejne popełnione przestępstwo przeciwko życiu i zdrowiu sprawia, iż prognoza kryminologiczna oskarżonego jest negatywna, a co za tym idzie wyrzeczenie kary innej niż kara bezwzględnie izolacyjna sprawiłoby, że cele kary nie zostaną osiągnięte.

Zatem, Sąd w punkcie I wyroku, wymierzył oskarżonemu karę 1 roku pozbawienia wolności. Orzeczenie kary we wspomnianym wymiarze okazało się konieczne. W ocenie Sądu, tylko izolacja penitencjarna przyniesie pozytywne wyniki resocjalizacji oskarżonego. Orzeczona wobec oskarżonego kara pozbawienia wolności jest sprawiedliwa i słuszna w odczuciu społecznym. Tym samym spełni wymogi prewencji generalnej, jak również stanowi zasłużoną dolegliwość jaka spotyka sprawców przestępstw naruszających pozostające pod ochroną prawa dobra. Kara ta jest również współmierna do stopnia winy.

Sąd ukształtował obowiązek kompensacyjny na kwotę 800,00 złotych tytułem nawiązki, albowiem szkoda odniesiona przez pokrzywdzoną nie daje się wprost oszacować, a niewątpliwie została ona poniesiona w wymiarze niematerialnym. Oskarżony spowodował swoim zachowaniem strach, obawę pokrzywdzonej, obrażenia jej ciała, a zatem doszło do wyrządzenia krzywdy, którą należy choćby w takim kształcie jak orzeczono wyrównać pokrzywdzonej. Sąd stoi na stanowisku, że wyższa kwota wiązałaby się dla oskarżonego z niewspółmierną dolegliwością, nadto orzeczona kwota zrealizuje podstawową zasadę kompensaty.

W ocenie Sądu, orzeczona wobec oskarżonego kara pozbawienia wolności w połączeniu z orzeczonym obowiązkiem nawiązki ma realny wymiar prewencyjny.

5.  Inne ROZSTRZYGNIĘCIA ZAwarte w WYROKU

Oskarżony

Punkt rozstrzygnięcia
z wyroku

Punkt z wyroku odnoszący się do przypisanego czynu

Przytoczyć okoliczności

1.

II.

1.

Sąd wymierzył nawiązkę na rzecz pokrzywdzonej S. K. w wysokości 800 zł, uznając, że będzie to korzystane dla wzmocnienia oddziaływania kary i będzie stanowiło rekompensatę dla pokrzywdzonej za doznane cierpienia.

1.6. inne zagadnienia

W tym miejscu sąd może odnieść się do innych kwestii mających znaczenie dla rozstrzygnięcia,
a niewyjaśnionych w innych częściach uzasadnienia, w tym do wyjaśnienia, dlaczego nie zastosował określonej instytucji prawa karnego, zwłaszcza w przypadku wnioskowania orzeczenia takiej instytucji przez stronę

7.  KOszty procesu

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Przytoczyć okoliczności

III, IV.

Na mocy §1 – 3 i §4 ust. 3, §17 ust. 2 pkt 3 oraz §20 Rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 3 października 2016 roku w sprawie ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej przez adwokata z urzędu, Sąd przyznał od Skarbu Państwa na rzecz adw. J. T. kwotę 619,92 złotych wraz z podatkiem VAT w stawce 23 % - tytułem nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej oskarżonemu z urzędu w postępowaniu sądowym. Przyznana kwota odzwierciedla ilość rozpraw na jakich obrońca stawał, stopień zawiłości sprawy, niezbędny nakład pracy potrzebny do przygotowania się do skutecznego reprezentowania oskarżonego.

Ponadto, w pkt IV wyroku, na zasadzie art. 626 §1 k.p.k. i art. 624 §1 k.p.k., Sąd zwolnił oskarżonego od ponoszenia kosztów sądowych oraz opłaty od kary. Wypada nadmienić, że oskarżony nie posiada stałego źródła dochodu, nie posiada oszczędności ani majątku, a głównym ciężarem wynikającym z przedmiotowego postępowania pozostającym do spełnienia winno być spełnienie obowiązku kompensacyjnego orzeczonego w pkt II wyroku.

6.  Podpis

/-/ Sędzia Izabela Hantz – Nowak