Pełny tekst orzeczenia

Formularz UK 1

Sygnatura akt

II K 732/22

Jeżeli wniosek o uzasadnienie wyroku dotyczy tylko niektórych czynów lub niektórych oskarżonych, sąd może ograniczyć uzasadnienie do części wyroku objętych wnioskiem. Jeżeli wyrok został wydany w trybie art. 343, art. 343a lub art. 387 k.p.k. albo jeżeli wniosek o uzasadnienie wyroku obejmuje jedynie rozstrzygnięcie o karze i o innych konsekwencjach prawnych czynu, sąd może ograniczyć uzasadnienie do informacji zawartych w częściach 3–8 formularza.

1.  USTALENIE FAKTÓW

1.1.  Fakty uznane za udowodnione

Lp.

Oskarżony

Czyn przypisany oskarżonemu (ewentualnie zarzucany, jeżeli czynu nie przypisano)

1.1.1.

R. L.

w dniu 05 stycznia 2022 r. w W. przy ul. (...) dokonał włamania do mieszkania nr (...) poprzez wyważenie drzwi wejściowych, a następnie z jego wnętrza zabrał w cel przywłaszczenia mienie w postaci stolika do kawy, telewizora marki P. wraz z pilotem, ekspresu do kawy, czajnika elektrycznego, zasilacza marki S., kabla antenowego, zastawy stołowej w postaci talerzy, kubków, koszyków na szklanki, pościeli w postaci kołdry i 2 poduszek, narzuty, 2 kinkietów ściennych, czym spowodował straty na łączną kwotę nie mniejszą niż 4.300 zł na szkodę A. i M. M.

Przy każdym czynie wskazać fakty uznane za udowodnione

Dowód

Numer karty

W nocy z 4/5 stycznia 2022 r. R. L. spożywał w zajmowanym przez siebie mieszkaniu alkohol w towarzystwie kolegi. Po północy R. L., twierdząc, że słyszy krzyki, udał się do mieszkania piętro wyżej, gdzie po wyłamaniu zamka w drzwiach dostał się do jego wnętrza. Z mieszkania tego, należącego do A. i M. M., wykorzystywanego na cele najmu krótkotrwałego, wyniósł sprzęty w postaci stolika do kawy, telewizora marki P. wraz z pilotem, ekspresu do kawy, czajnika elektrycznego, zasilacza marki S., kabla antenowego, zastawy stołowej w postaci talerzy, kubków, koszyków na szklanki, pościeli w postaci kołdry i 2 poduszek, narzuty, 2 kinkietów ściennych. Przedmioty te zaniósł następnie do swojego mieszkania.

W godzinach porannych, po przebudzeniu się, zorientował się, że w jego mieszkaniu znajdują się różne przedmioty, których pochodzenia nie znał. Wyszedł w związku z tym na klatkę schodową, gdzie natknął się na opiekującego się mieszkaniem nr (...) - S. K., którego poinformował, że ma u siebie w mieszkaniu cudze rzeczy. S. K. wszedł do mieszkania oskarżonego, gdzie rozpoznał sprzęty należące do A. i M. M..

Przedmioty te zostały następnie zwrócone reprezentującemu pokrzywdzonych S. K.

wyjaśnienia oskarżonego

22-23, 170-17`

zeznania S. K.

7-10

zeznania E. K.

189

protokół oględzin mieszkania

4-5

pokwitowanie

6

protokół przeszukania mieszkania

33-35

materiał fotograficzny

131, 132

U R. L. nie stwierdzono objawów choroby psychicznej ani objawów upośledzenia umysłowego. Rozpoznano natomiast zaburzenia osobowości, i uzależnienie od substancji psychoaktywnych.

Sprawność intelektualna oskarżonego kształtuje się w normie adekwatnie do wieku i wykształcenia. Klinicznie nie stwierdzono cech organicznego uszkodzenia (...), obecności zaburzeń formy czy treści myślenia.

W czasie czynu R. L. miał zniesioną zdolność rozpoznania znaczenia czynów oraz zniesioną zdolność pokierowania swoim postępowaniem, niemniej był odurzony alkoholem. Wprawił się w stan odurzenia powodując wyłączenie poczytalności, które przewidywał względnie mógł przewidzieć, o czym świadczy jego prawidłowy intelekt, brak uszkodzeniu (...), wie jak działają na niego narkotyki i alkohol, a ponadto miał kilkukrotnie psychozy egzogenne.

opinia sądowo-psychiatryczna oraz uzupełniająca opinia sądowo-psychiatryczna

54-57, 69-71, 93

opinia psychologiczna

81-87

1.2.  Fakty uznane za nieudowodnione

Lp.

Oskarżony

Czyn przypisany oskarżonemu (ewentualnie zarzucany, jeżeli czynu nie przypisano)

1.2.1.

Przy każdym czynie wskazać fakty uznane za nieudowodnione

Dowód

Numer karty

2.  OCena DOWOdów

2.1.  Dowody będące podstawą ustalenia faktów

Lp. faktu z pkt 1.1

Dowód

Zwięźle o powodach uznania dowodu

1.1.1

wyjaśnienia oskarżonego

Depozycje szczere i spontaniczne, nie budzące wątpliwości w zakresie potwierdzonych przez niego okoliczności popełnienia czynu.

zeznania E. K.

Zeznania spontaniczne, nie budzące jakichkolwiek wątpliwości co do prawdziwości opisanych przez świadka zachowań oskarżonego.

zeznania S. K.

Depozycje spójne, rzeczowe, logiczne, w pełni korelujące z materiałami fotograficznymi, protokołami oględzin, stanowiące potwierdzenie okoliczności przyznanych przez oskarżonego

protokół przeszukania mieszkania

sporządzony zgodnie z poszanowaniem obowiązujących przepisów prawa przez funkcjonariusza Policji, nie zainteresowanego wynikiem postępowania. W toku postępowania strony nie kwestionowały prawdziwości zawartych w nim informacji. Sąd z urzędu również nie znalazł powodu do podważenia jego wiarygodności.

protokół oględzin mieszkania

j.w.

opinia sądowo-psychiatryczna oraz uzupełniająca opinia sądowo-psychiatryczna

Biegli rzetelnie i wyczerpująco przedstawili wnioski co do stanu psychicznego oskarżonego w czasie popełnienia czynu w oparciu o wnikliwą analizę materiałów zgromadzonych w aktach sprawy i badanie ambulatoryjne oskarżonego. Opinie sporządzone przez specjalistów w swojej dziedzinie, legitymujących się odpowiednim zakresem kompetencji, wiedzy i doświadczenia nie budziły zastrzeżeń Sądu, nie były również kwestionowane przez strony procesu.

Opinie były jasne, spójne, niesprzeczna wewnętrznie, a wnioski z niej płynące poprzedzone zostały rzetelną analizą dokumentacji medycznej. Brak zatem było podstaw by odmówić waloru wiarygodności i przydatności tym dowodom.

opinia psychologiczna

Opinia pełna, jasna, poprzedzona wnikliwym badaniem oskarżonego.

2.2.  Dowody nieuwzględnione przy ustaleniu faktów
(dowody, które sąd uznał za niewiarygodne oraz niemające znaczenia dla ustalenia faktów)

Lp. faktu z pkt 1.1 albo 1.2

Dowód

Zwięźle o powodach nieuwzględnienia dowodu

3.  PODSTAWA PRAWNA WYROKU

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Oskarżony

☒

3.1. Podstawa prawna skazania albo warunkowego umorzenia postępowania zgodna z zarzutem

I

R. L.

Zwięźle o powodach przyjętej kwalifikacji prawnej

Działanie R. L. wyczerpywało znamiona występku kradzieży z włamaniem, tj. czynu stypizowanego w art. 279 § 1 kk. Dowodzi temu sposób, w jaki dostał się on do mieszkania zlokalizowanego piętro wyżej, przełamując zabezpieczenie w postaci zamka w drzwiach. Z lokalu tego zabrał następnie przedmioty przedstawiające konkretną wartość materialną i przeniósł je do swojego mieszkania. W czasie działania jego zachowanie wskazywało na to, że celem jego jest zagarnięcie tego mienia i jego przywłaszczenie. Umieścił je w swoim mieszkaniu, tym samym w miejscu co do zasady niedostępnym prawowitym właścicielom, ustawiając je u siebie w sposób, które wskazywał na ewentualną chęć ich późniejszego użytkowania. Nadto dokonał wyboru rzeczy użytkowych, łatwo zbywalnych. Ze względu na ich ilość działanie jego wymagało stosunkowo dużego zaangażowania w ich przeniesieniu do swojego mieszkania.

Stopień społecznej szkodliwości tego czynu był zatem wyższy niż znikomy, o czym świadczy fakt, że włamania tego dokonał w stosunku do mieszkania, nie zaś innego mniej istotnego pomieszczenia czy też skrytki. Także ilość zabranych stamtąd rzeczy i ich wartość nie pozwalają uznać tego czynu jak społecznie szkodliwego w stopniu znikomy.

Czyn ten należało uznać jednak za wypadek mniejszej wagi, który to w odniesieniu do przestępstwa z art. 279 § 1 kk przewiduje art. 283 kk.

Istota wypadku mniejszej wagi sprowadza się do szczególnej charakterystyki zachowania realizującego wszystkie znamiona przestępstwa określone w typie podstawowym, która sprawia, że taki czyn sprawcy stanowi przestępstwo zasługujące na łagodniejsze potraktowanie. Wypadek mniejszej wagi zachodzi wówczas, gdy okoliczności popełnienia czynu zabronionego wskazują, że z jednej strony sam czyn charakteryzuje się niewielkim stopniem społecznej szkodliwości, z drugiej zaś - jego sprawca nie jest na tyle niebezpieczny dla społeczeństwa, aby stosować wobec niego zwykłą karę przewidzianą za zrealizowane przez niego przestępstwo.

W judykaturze, jak też w literaturze przedmiotu, podkreśla się, że ocena, czy dany czyn stanowi wypadek mniejszej wagi, powinna opierać się na ocenie wszelkich możliwych okoliczności sprawy, tak obiektywnych, jak i subiektywnych. Podlegają tu badaniu, oprócz wartości przedmiotu czynności wykonawczej i okoliczności czynu, również pobudki i osobowość sprawcy oraz jego zachowanie się po popełnieniu przestępstwa. Innymi słowy te wszystkie okoliczności, które bierze się pod uwagę przy miarkowaniu kary.

Warto w tym miejscu odwołać się do dwóch judykatów Sądu Najwyższego, po pierwsze, postanowienia

Sądu Najwyższego z dnia 22 września 2016 r. w sprawie o sygn. akt V KK 209/16, gdzie sformułowana została teza, że uznanie czynu przestępnego za wypadek mniejszej wagi jest zagadnieniem z zakresu ocen przedmiotowo-podmiotowych znamion czynu, dokonywanych przez pryzmat przesłanek wskazanych w art. 115 § 2 kk i – po wtóre – do postanowienia Sądu Najwyższego z dnia 30 października 2015 r. w sprawie o sygn. akt IV K 235/15, gdzie zaakcentowano, że wypadek mniejszej wagi zachodzi wówczas, gdy znamiona przestępstwa cechuje niewysoka szkodliwość społeczna, zaś jego sprawca nie jest na tyle niebezpieczny dla społeczeństwa, aby zastosować w stosunku do niego zwykłą karę przewidzianą za popełnione przestępstwo.

Wśród znamion strony przedmiotowej istotne znaczenie mają w szczególności: rodzaj dobra, w które godzi przestępstwo, zachowanie się i sposób działania sprawcy, użyte środki, charakter i rozmiar szkody wyrządzonej lub grożącej dobru chronionemu prawem, czas, miejsce i inne okoliczności popełnienia czynu oraz odczucie szkody przez pokrzywdzonego. Dla elementów strony podmiotowej istotne są: stopień zawinienia oraz motywy i cel działania sprawcy.

Stopień społecznej szkodliwości czynu jest podstawowym kryterium oceny czy dany czyn można zakwalifikować jako wypadek mniejszej wagi.

W tym konkretnym przypadku zarówno znamiona przedmiotowe jak i podmiotowe przemawiały za uznaniem tego czynu za wypadek mniejszej wagi.

W sferze tych pierwszych należy dostrzec okoliczności popełnienia tego czynu, a mianowicie to, że działanie oskarżonego nie było nacechowane premedytacją, nie było wcześniej planowane ani też przygotowywane, użyte przez niego środki zmierzające do przełamania zabezpieczenia w postaci zamków w drzwiach proste, wręcz prozaiczne, w czasie dokonania tego czynu swoim zachowaniem nie wywołał niepokoju u osób, którym to mieszkanie zostało czasowo powierzone.

Najistotniejsze jest natomiast to, że szkody wyrządzone swoim działaniem oskarżony niezwłocznie naprawił, porozumiał się z pokrzywdzonymi, nie czekając na jakiekolwiek rozstrzygnięcie sądu. Oni sami zaś czują się usatysfakcjonowani kwotą odszkodowania, jaką od oskarżonego otrzymali. Nie można również pominąć faktu, że osobami pokrzywdzonymi działaniem oskarżonego są jego aktualni sąsiedzi mieszkający piętro wyżej, którzy nie czują wobec oskarżonego żadnego żalu, dlatego też z racji pozostawania oskarżonego w tym środowisku zasadne było utrzymanie tych pozytywnych relacji między tymi osobami.

W sferze znamion podmiotowych należy dostrzec, że czynu tego oskarżony dopuścił się działając w warunkach psychozy egzogennej, ale też odurzenia wywołanego spożytym alkoholem. W wyniku tego miał zniesioną zdolność rozpoznania znaczenia czynu i pokierowania swoim postępowaniem, przy czym w stan ten wprawił się sam mogąc przewidywać te konsekwencje zważywszy na swój prawidłowy intelekt, brak uszkodzeń (...) i powszechną wiedzę co do działania narkotyków i alkoholu.

Niezwłocznie jednak po odzyskaniu należytego oglądu rzeczywistości, już następnego dnia przyznał się do tego czynu, ujawnił, że jest w posiadaniu rzeczy nie należących do niego, na co wskazywał świadek S. K., wyraził skruchę, na co wskazywała funkcjonariusz Policji wykonująca czynności tego dnia - E. K..

Z powyższych względów Sąd, oceniając, że stopień społecznej szkodliwości tego czynu nie jest znaczny, warunkowo umorzył postępowanie karne wobec R. L. na okres próby wynoszący dwa lata. Zastosowanie tej instytucji probacyjnej jest w przypadku tego oskarżonego jak najbardziej uzasadnione. Spełnione zostały nie tylko warunki formalne, jak uprzednia niekaralność sprawcy, ale także przemawiały za tym okoliczności tego czynu, pozwalające ocenić jego stopień społecznej szkodliwości jako nie będący znaczny. Odnośnie stopnia winy należy dostrzec, że oskarżony tego typu zachowań, będąc pod wpływem alkoholu, dopuścił się pierwszy raz. Dotychczas w jego życiu nie wystąpiły podobne incydenty, jest osobą prowadzącą ustabilizowany tryb życia, pracującą, gdzie oceniany jest jako pracownik rzetelny. Sytuację, która wynikła na skutek spożytego alkoholu, uznać należało za zupełnie wyjątkową. Oskarżony jest również osobą jeszcze młodą, która zważywszy na stan zdrowia psychicznego, podlegać winna w pierwszej kolejności terapeutycznemu oddziaływaniu, nie zaś - karaniu.

Mając na uwadze, że oddziaływanie terapeutyczne jest procesem długotrwałym, niezbędne było wyznaczenie odpowiedniego okresu próby, który pozwoli na zweryfikowanie, czy ta pozytywna prognoza co do osoby oskarżonego była trafna. Jest to czas, w którym osiagnięte zostaną - o ile oskarżony będzie kontynuował podjętą przez siebie terapię - pozytywne efekty, możliwa też będzie weryfikacja, czy przestrzega on nałożonych na niego zobowiązań i czy przestrzega porządku prawnego. Ustalenie tego okresu próby w wymiarze dłuższym byłoby natomiast - zdaniem Sądu - nieuzasadnione dotychczasową postawą oskarżonego, który prowadzi ustabilizowany tryb życia. Jakakolwiek bowiem chęć zmiany zatrudnienia i odcięcia się przez niego od zdarzeń z przeszłości odsuwałyby te możliwości w czasie, czyniąc dla niego taką perspektywę nadmiernie odległą. Ważne jest też umożliwienie takim osobom jak oskarżony wejście w kolejną dekadę życia bez takich "zaszłości".

☐

3.2. Podstawa prawna skazania albo warunkowego umorzenia postępowania niezgodna z zarzutem

Zwięźle o powodach przyjętej kwalifikacji prawnej

☐

3.3. Warunkowe umorzenie postępowania

Zwięzłe wyjaśnienie podstawy prawnej oraz zwięźle o powodach warunkowego umorzenia postępowania

☐

3.4. Umorzenie postępowania

Zwięzłe wyjaśnienie podstawy prawnej oraz zwięźle o powodach umorzenia postępowania

☐

3.5. Uniewinnienie

Zwięzłe wyjaśnienie podstawy prawnej oraz zwięźle o powodach uniewinnienia

4.  KARY, Środki Karne, PRzepadek, Środki Kompensacyjne i
środki związane z poddaniem sprawcy próbie

Oskarżony

Punkt rozstrzygnięcia
z wyroku

Punkt z wyroku odnoszący się
do przypisanego czynu

Przytoczyć okoliczności

R. L.

II

II

Z uwagi na to, że czynu tego oskarżony dopuścił się po tym, jak sam wprowadził się w stan odurzenia, a przeprowadzone badania psychiatryczne i psychologiczne potwierdziły u niego zespół uzależnienia, konieczne było - na podstawie art. 67 § 3 kk w zw. z art. 72 § 1 pkt 5 i 6 kk - nie tylko zobowiązanie go do powstrzymania się od nadużywania alkoholu lub używania innych środków odurzających, ale także zobowiązanie go do poddania się terapii, którą oskarżony w okresie próby winien kontynuować. Tylko tą drogą możliwe jest osiągnięcie przez niego celu, jakim jest zapobieżenie naruszania przez niego porządku prawnego, w tym w szczególności popełnienia nowych czynów zabronionych.

5.  Inne ROZSTRZYGNIĘCIA ZAwarte w WYROKU

Oskarżony

Punkt rozstrzygnięcia
z wyroku

Punkt z wyroku odnoszący się do przypisanego czynu

Przytoczyć okoliczności

6.  inne zagadnienia

W tym miejscu sąd może odnieść się do innych kwestii mających znaczenie dla rozstrzygnięcia,
a niewyjaśnionych w innych częściach uzasadnienia, w tym do wyjaśnienia, dlaczego nie zastosował określonej instytucji prawa karnego, zwłaszcza w przypadku wnioskowania orzeczenia takiej instytucji przez stronę

7.  KOszty procesu

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Przytoczyć okoliczności

Na podstawie art. 626 § 1 kpk, art. 627 kpk w zw. art. 629 kpk oraz art. 7 Ustawy z dnia 23 czerwca 1973 r. o opłatach w sprawach karnych zasądzono od R. L. na rzecz Skarbu Państwa kwotę 588,18 zł (pięćset osiemdziesiąt osiem złotych 18/100) tytułem zwrotu części wydatków oraz kwotę 60,00 zł (sześćdziesiąt złotych 00/100) tytułem opłaty, a w pozostałym zakresie na podstawie art. 624 § 1 kpk koszty sądowe przejęte zostały na rachunek Skarbu Państwa. W odniesieniu do zakresu wydatków, jakimi oskarżony został obciążony, Sąd kierował się postawą, jaką oskarżony prezentował w czasie tej czynności, a mianowicie częściowo postawą symylacyjną, na co wskazywała biegła, a co wymagało z jej strony wnikliwszej oceny uzyskanych wyników badań. Do kosztów, które winien oskarżony ponieść, należał też ryczał za doręczenia i informacje z KRK.

W pozostałym zakresie z uwagi na stan zdrowia psychicznego, nie będącego stanem zawinionym przez oskarżonego, a będącym bezwzględną przesłanką do przeprowadzenia badań sądowo-psychiatrycznych z urzędu, względy słuszności przemawiały za nieobciążaniem go tymi kosztami.

7.  Podpis

sędzia Justyna Koska-Janusz