Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 7 kwietnia 2014r.

Sąd Okręgowy w Poznaniu w IV Wydziale Karnym Odwoławczym w składzie:

Przewodniczący SSO Ewa Taberska ( spr.)

Protokolant p.o. staż. A. M.

przy udziale B. T. Prokuratora Prokuratury Okręgowej

po rozpoznaniu w dniu 7 kwietnia 2014r.

sprawy R. B. oskarżonego z art. 284 § 2 kk

z powodu apelacji wniesionej przez prokuratora

od wyroku Sądu Rejonowego w Wągrowcu

z dnia 30 grudnia 2013r. sygn. akt II K 1198/13

1.  Zmienia zaskarżony wyrok w punkcie 3 w ten sposób, że na podstawie art. 627 kpk w zw. z art. 2 ust. 1 pkt. 2 i art. 3 ust. 1 ustawy z dnia 23 czerwca 1973r. o opłatach w sprawach karnych (Dz. U. 1983r. nr 49 poz. 223 z późniejszymi zmianami) zasądza od oskarżonego na rzecz Skarbu Państwa koszty procesu za postępowanie przed Sądem I instancji i wymierza mu opłatę w kwocie 160 zł.

2.  W pozostałym zakresie utrzymuje w mocy zaskarżony wyrok.

3.  Zwalnia oskarżonego od zwrotu Skarbowi Państwa kosztów procesu za postępowanie odwoławcze.

E. T.

UZASADNIENIE

Wyrokiem z dnia 30 grudnia 2013 r. Sąd Rejonowy w Wągrowcu (sygn. akt II K 1198/13):

-

uznał R. B. za winnego tego, że w okresie od 1 czerwca do 28 listopada 2013 r. przy ul. (...) w W. dokonał przywłaszczenia powierzonego mu motoru (...) typ 125 wartości 500 zł na szkodę B. P., tj. przestępstwa z art. 284 § 2 k.k. i za to na podstawie art. 284 § 2 wymierzył mu karę 6 miesięcy pozbawienia wolności, której wykonania na postawie art. 69 § 1 i 2 k.k. i art. 70 § 1 pkt 1 k.k. warunkowo zawiesił na okres 2 lat próby,

-

na podstawie art. 33 § 1, 2 i 3 k.k. wymierzył oskarżonemu karę grzywny w licznie 20 stawek dziennych określając wysokość jednej stawki na 10 złotych,

-

na podstawie art. 624 § 1 k.p.k. i art. 17 ust. 1 ustawy z dnia 23 czerwca 1973 roku o opłatach w sprawach karnych zwolnił oskarżonego od zapłaty na rzecz Skarbu Państwa kosztów sądowych.

Powyższy wyrok został zaskarżony w całości przez oskarżyciela publicznego, który zarzucił rozstrzygnięciu obrazę przepisu postępowania, tj. art. 335 § 1 k.p.k., która mogła mieć wpływ na treść orzeczenia, poprzez zwolnienie w całości oskarżonego od zapłaty kosztów sądowych na rzecz Skarbu Państwa – mimo uprzednich uzgodnień w trybie art. 335 § 1 k.p.k. z R. B., iż ma on ponieść koszty sądowe i opłatę sądowe.

Oskarżyciel publiczny wniósł o uchylenie zaskarżonego wyroku i przekazanie sprawy Sądowi Rejonowemu w Wągrowcu do ponownego rozpoznania.

Na rozprawie apelacyjnej prokurator zmodyfikował wniosek końcowy apelacji i wniósł o zmianę zaskarżonego wyroku i obciążenie oskarżonego kosztami za I instancję zgodnie z wnioskiem złożonym w trybie art. 335 § 1 k.p.k.

Sąd Okręgowy zważył co następuje:

Apelacja oskarżyciela publicznego zasługuje na uwzględnienie.

Na wstępie należy podnieść, że skarżący nie kwestionował poczynionych przez Sąd Rejonowy ustaleń faktycznych, ani zastosowanej do przypisanego oskarżonemu czynu kwalifikacji prawnej, jak też rodzaju i wysokości orzeczonej kary.

Ponieważ Sąd Okręgowy nie dostrzegł podstaw do ingerencji w powyższym zakresie w zaskarżony wyrok (brak przesłanek z art. 439 k.p.k. i art. 440 k.p.k.), dlatego też rozważania swoje ograniczy tylko do sformułowanego we wniesionej apelacji zarzutu, to jest do zarzutu naruszenia przez Sąd I instancji przepisu art. 335 § 1 k.p.k.

I tak, w pierwszej kolejności stwierdzić należy, iż zgodnie treścią przepisu art. 335 § 1 k.p.k., po nowelizacji zmieniającej ustawę Kodeks postępowania karnego z dniem 9 listopada 2013 r. (Dz.U.2013.1247), prokurator może dołączyć do aktu oskarżenia wniosek o wydanie wyroku i orzeczenie uzgodnionych z oskarżonym kar lub innych środków przewidzianych w Kodeksie karnym za przypisany mu występek, bez przeprowadzenia rozprawy, jeżeli okoliczności popełnienia przestępstwa nie budzą wątpliwości, a postawa oskarżonego wskazuje, że cele postępowania zostaną osiągnięte. Uzgodnienie może obejmować również poniesienie przez oskarżonego kosztów postępowania.

Jak wynika z akt sprawy, podczas przesłuchania R. B. w postępowaniu przygotowawczym w dniu 12 grudnia 2013 r., wyraził on zgodę na dobrowolne poddanie się odpowiedzialności karnej w trybie art. 335 § 1 k.p.k. i zaproponowaną mu przez prokuratora karę 6 miesięcy pozbawienia wolności z warunkowym zawieszeniem jej wykonania na okres 2 lat tytułem próby, grzywnę w wysokości 20 stawek dziennych po 10 złotych każda oraz dodatkowo na uiszczenie kosztów procesu i opłaty sądowej (k. 27 – 28).

Do aktu oskarżenia wniesionego do Sądu Rejonowego w Wągrowcu w dniu 17 grudnia 2013 r. został dołączony wniosek o skazanie R. B. bez przeprowadzania rozprawy stosownie do uzgodnień poczynionych pomiędzy oskarżonym a prokuratorem. Pomimo tego Sąd Rejonowy w Wągrowcu, procedując w trybie art. 343 k.p.k., uwzględnił wniosek prokuratora w zakresie uzgodnionych z oskarżonym kar pozbawienia wolności i grzywny, pominął jednak uzgodnienia stron co do kosztów sadowych, zwalniając oskarżonego w punkcie 3 wyroku w całości od zapłaty na rzecz Skarbu Państwa kosztów sądowych. Sąd I instancji podniósł w uzasadnieniu zaskarżonego wyroku, iż wprawdzie oskarżony otrzymuje dochody w kwocie 1 200 złotych, jednak za zwolnieniem oskarżonego od obowiązku uiszczenia kosztów sądowych przemawiał fakt, że na jego utrzymaniu pozostaje żona, a orzeczona kara grzywny utrudni mu uiszczenie w przedmiotowej sprawie kosztów sądowych.

Sąd Okręgowy podnosi, iż złożona przez prokuratora w akcie oskarżenia propozycja wymiaru kar i kosztów sądowych poprzedzona była negocjacjami zakończonymi akceptacją zaproponowanego przez podejrzanego wniosku. Jeżeli sąd zamierzał orzec w sposób odmienny niż we wniosku, zgodnie z brzmieniem art. 343 § 7 k.p.k., powinien albo wyznaczyć kolejny termin posiedzenia z udziałem prokuratora i oskarżonego celem umożliwienia modyfikacji przez prokuratora za zgodą oskarżonego złożonego wniosku, albo skierować sprawę do rozpoznania na rozprawie. Sąd orzekający w trybie art. 335 k.p.k. i art. 343 k.p.k. jest bowiem związany wnioskiem umieszczonym przez prokuratora w akcie oskarżenia w tym sensie, że potrzeba dokonania jakichkolwiek w nim zmian, niezależnie od tego, czy na korzyść czy na niekorzyść oskarżonego, wymaga dokonania modyfikacji wniosku z udziałem stron bądź skierowania sprawy do rozpoznania na zasadach ogólnych (zob. wyrok Sądu Najwyższego z dnia 9 listopada 2005 r. sygn. V KK 296/05, Lex nr 164332, wyrok Sądu Najwyższego z dnia 2 lutego 2011 r. sygn. V KK 382/10, Lex 785292). Abstrahując nawet od faktu, iż zgodnie z obecnie obwiązującymi przepisami, uzgodnienie w trybie 335 k.p.k. może obejmować także poniesienie przez oskarżonego kosztów postępowania, również w dotychczasowym orzecznictwie utrwalony był pogląd, że związanie sądu uzgodnieniami w trybie art. 335 k.p.k. i art. 343 k.p.k. wnioskiem dotyczy również rozstrzygnięcia o kosztach procesu ( tak: wyrok Sądu Najwyższego z 20.01.2012 r., III K.K. 414/11, LEX nr 1119524).

Z uwagi na powyższe Sąd ad quem uznał, że obraza art. 343 § 1 k.p.k. w zw. z art. 335 § 1 k.p.k. miała wpływ na treść wyroku i konieczna była korekta zaskarżonego wyroku zgodnie z wnioskiem prokuratora. Sąd Okręgowy na podstawie art. 437 § 2 k.p.k. zmienił zaskarżony wyrok w punkcie 3 w ten sposób, że na podstawie art. 627 k.p.k. w zw. z art. 2 ust. 1 pkt 2 i art. 3 ust. 1 ustawy z dnia 23 czerwca 1973 r. o opłatach w sprawach karnych (Dz. U. 1983 r., nr 49, poz. 223 z póz. zm.), zasądził od oskarżonego na rzecz Skarbu Państwa koszty procesu za postępowanie przed Sądem i instancji i wymierzył mu opłatę w kwocie 160 złotych.

W pozostałym zakresie, nie znajdując podstaw do dalszej ingerencji w zaskarżone orzeczenie, Sąd Odwoławczy wyrok Sądu I instancji utrzymał w mocy.

Kształtując natomiast swe orzeczenie o kosztach, Sąd Okręgowy na podstawie art. 624 § 1 k.p.k. w związku z art. 634 k.p.k., kierując się względami słuszności, zwolnił oskarżonego z obowiązku zapłaty Skarbowi Państwa kosztów procesu za postępowanie odwoławcze i nie wymierzył mu opłaty sądowej za II instancję, gdyż konieczność zmiany zaskarżonego wyroku w postępowaniu odwoławczym była wynikiem oczywistego błędu popełnionego przez Sąd Rejonowy.

E. T.

SSO Ewa Taberska