Pełny tekst orzeczenia

Dnia 7 czerwca 2022 r.

Formularz UK 1

Sygnatura akt

II K 1154/19

Jeżeli wniosek o uzasadnienie wyroku dotyczy tylko niektórych czynów lub niektórych oskarżonych, sąd może ograniczyć uzasadnienie do części wyroku objętych wnioskiem. Jeżeli wyrok został wydany w trybie art. 343, art. 343a lub art. 387 k.p.k. albo jeżeli wniosek o uzasadnienie wyroku obejmuje jedynie rozstrzygnięcie o karze i o innych konsekwencjach prawnych czynu, sąd może ograniczyć uzasadnienie do informacji zawartych w częściach 3–8 formularza.

USTALENIE FAKTÓW

0.1.Fakty uznane za udowodnione

Lp.

Oskarżony

Czyn przypisany oskarżonemu (ewentualnie zarzucany, jeżeli czynu nie przypisano)

1.1.1.

A. K.

został uznany za winnego tego, że w dniu 16 lutego 2018 roku w sklepie (...) S.A." przy ulicy (...) w G., działając w celu osiągnięcia korzyści majątkowej usiłował doprowadzić do niekorzystnego rozporządzenia mieniem w kwocie 36.155,65 zł firmę Handlowo – Usługową (...) z siedzibą w G., w ten sposób, że w dniu 16 lutego 2018 roku przedłożył do podpisu kurierowi w/w firmy, będącej podwykonawcą (...) M. S. potwierdzenie nadania dwóch przesyłek o łącznej wartości 36.155,65 zł, to jest:

⚫

paczki o numerze (...) zawierającej sprzęt o łącznej wartości 17.183,01 zł w postaci:

1) Ekspresu D. (...) (...) (...)

2) Komputera A. A. O. (...)- (...)

3) Komputera L. A. O. (...) (...)

4) Laptopa D. (...) [2055] - (...)

5) Laptopa T. (...)

6) Monitora A. (...)

7) Oprogramowania M. (...) dla (...) Domowych i Uczniów (...)

(...) (...)

8) 3 par słuchawek [ (...)-0010] B. (...) czarne (...), (...), (...)

⚫

paczki o numerze (...) zawierającej sprzęt o łącznej wartości 18.972,64 zł w

postaci:

1) Laptopa D. (...)

2) Płyty głównej M. (...) O- (...) [S. (...)-(...) (...)

3) Zasilacza C. (...)-EU - (...)

4) Pamięci (...) (...) S. 8GB - (...)

5) Dysku S. (...) (...)

6) Karty graficznej A. (...) (...) (...)

7) Obudowy Z. (...)

8) 2 zestawów tuszy H. (...) (...)

9) Karty graficznej M. (...) - 602- (...)- (...)

10) Procesora I. (...) (...) (...)

11) Dysku G. (...)GB - (...)

12) Oprogramowania M. (...)/(...) B. (...)

1 3) Dysku S. (...) (...)

14) Pamięci (...) B. (...)

15) Zasilacza C. (...)-EU- (...)

16) Płyty głównej M. (...) 601- (...)- (...)

17) Obudowy Z. Z. (...) (...)

18) Zestawu M. (...)

19) Drukarki E. (...) W. - (...)

20) Obiektywu N. (...) (...) (...)

21) Zegarka G. (...) G. (...) (...)

22) Komputera L. (...)

23) 3 zestawów Samsung B. (...) do T. (...)- (...)

24) Laptopa A. (...) S. G. - (...),

których to przesyłek faktycznie nie przekazał M. S. do doręczenia, oświadczając, że się pomylił i musi zniszczyć dowody nadania, czego jednakże nie uczynił — skutkiem czego, opisany towar wrócił faktycznie na stan sklepu podejrzanego zamiast tytułem zwrotu do centrali firmy (...) S.A. z/s w P. - a następnie A. K. przedłożył w centrali firmy (...) S.A. z/s w P. nieważne dowody nadania twierdząc, iż przedmiotowe przesyłki o nr (...) i (...) zostały faktycznie wydane kurierowi M. S., natomiast winę za brak ich doręczenia ponosi właściciel firmy Handlowo - Usługowej (...) z siedzibą w G., którego to oszustwa podejrzany nie dokonał z uwagi na podjęcie działań wyjaśniających ze strony centrali firmy (...) S.A. z/s w P. i ujawnienia oszustwa podejrzanego, który w opisany sposób działał na szkodę (...) S.A. z/s w P.

tj. za winnego czynu z art. 13 § 1 kk w zw. z art. 286 § 1 kk

Przy każdym czynie wskazać fakty uznane za udowodnione

Dowód

Numer karty

Oskarżony A. K. prowadził działalność gospodarczą pod nazwą (...) A. K. w okresie od kwietnia 2014 r. do listopada 2018 r. polegającą na pośrednictwie w sprzedaży sprzętu elektronicznego i komputerowego. Sprzedaż była prowadzona w oparciu o umowę agencyjną zawartą w dniu 25 marca 2014 r. przez oskarżonego z firmą (...) Spółka Akcyjna z siedzibą w P.. Oskarżony prowadził punkt sprzedaży zlokalizowany w Centrum Handlowym Unia Park w G. przy ul. (...). (...) S.A. jako właściciel sprzętu powierzał go A. K. do sprzedaży, od której oskarżonemu należało się odpowiednie wynagrodzenie prowizyjne.

wyjaśnienia oskarżonego

249-250, 310-312

kopia umowy agencyjnej z dnia 25 marca 2014 r.

414-434

Niejednokrotnie sprzęt znajdujący się w salonie sprzedaży w G. trzeba było odesłać do centrali firmy (...) S.A. Wówczas to oskarżony A. K. zlecał tę czynność kurierowi firmy (...) z siedzibą w W., którego podwykonawcą w G. był S. G., prowadzący działalność pod nazwą (...) . W dniu 16 lutego 2018 r. pracownik w/w firmy - kurier M. S. otrzymał zlecenie odbioru przesyłek. Udał się do salonu przy ul. (...) i odebrał trzy paczki o numerach (...), (...) oraz (...). Numery tych paczek zostały zeskanowane do urządzenia kuriera a następnie doręczone zgodnie ze zleceniem do magazynu głównego (...) S.A. w P..

A. K. dał do podpisu kurierowi egzemplarz protokołu odbioru przesyłki, jednak następnie nie dał mu dla niego drugiego egzemplarza, mówiąc "dałem ci nie ten, poczekaj, wydrukuję drugi" twierdząc, że ten omyłkowy dokument zniszczy. M. S. uwierzył na słowo, gdyż od dłuższego czasu współpracował z tym salonem i dotychczas nie było żadnych problemów. A. K. wydrukował drugi protokół i dał kurierowi ponownie do podpisu, co ten uczynił.

Jak się jednak później okazało, oskarżony A. K. dnia poprzedniego to jest 15 lutego 2018 r. utworzył zlecenie, z którego wynikało, że wysyła do siedziby (...) S.A. dwie paczki o łącznej wartości 36.155,65 zł. Przygotował odpowiednie dokumenty, - protokoły, które dał do podpisu kurierowi w dniu 16 lutego 2018 r. a następnie oświadczył, że je zniszczy. Kiedy kurier rzeczywiście odbierał 3 paczki w dniu 16 lutego 2018 r., A. K. podsunął mu do zeskanowania również wydruki, które dotyczyły rzekomo nadawanych 2 paczek o numerach (...) i (...). Paczki te jednak nie zostały wydane kurierowi. M. S. zeskanował 3 dokumenty sądząc, że każdy z nich dotyczy jednej z paczek, które w tym dniu zabierał. Jednak A. K. sporządził dokumenty tak, że dwie paczki znajdowały się na jednym kodzie, zaś dwie paczki numerach (...) i (...), których fizycznie nie było, umieścił na trzecim dokumencie. W ten sposób wprowadził kuriera w błąd. Kurier będąc jak zwykle w pośpiechu nie sprawdził dokładnie wszystkich numerów paczek. Widząc, że są trzy listy i trzy paczki, założył, że wszystko się zgadza.

Przesyłki nie zostały fizycznie nadane i nigdy nie trafiły do siedziby (...) S.A.

zeznania świadka S. G.

3-4, 312-313, 376-377

zeznania świadka M. S.

44-46v, 377-378

wydruki z systemu z okresu 15-16.02.2018

9-15, 18-30

zeznania świadka K. G.

42-43, 313-313v

zeznania świadka M. D.

53-54v, 378-379

zeznania świadka T. T.

64-66, 389v

listy kurierskie

80-83

potwierdzenie nadania przesyłek (...) i (...)

2, 408-409

pisma z (...)

439, 469

W dwóch przedmiotowych paczkach miał znajdować się sprzęt elektroniczny i komputerowy to jest w paczce o numerze (...) zawierającej sprzęt o łącznej wartości 17.183,01 zł w postaci : Ekspresu D. (...) (...) (...), Komputera A. A. O. (...)- (...), Komputera L. A. O. (...) (...), Laptopa D. (...) [2055] - (...), Laptopa T. (...), Monitora A. (...), Oprogramowania M. (...) dla (...) Domowych i Uczniów (...) (...), 3 par słuchawek [ (...)-0010] B. (...) czarne (...), (...), (...). Natomiast w paczce o numerze (...) zawierającej sprzęt o łącznej wartości 18.972,64 zł miał być sprzęt w postaci: Laptopa D. (...), Płyty głównej M. (...) O- (...) [S. (...)- (...) (...), Zasilacza C. (...)-EU - (...), Pamięci (...) Premier S. 8GB - (...), Dysku S. (...) (...), Karty graficznej A. (...) Ti 4GB - (...), Obudowy Z. (...), 2 zestawów tuszy H. (...) (...), Karty graficznej M. (...) – (...)- (...), Procesora I. (...) (...) - (...), Dysku G. (...)GB - (...), Oprogramowania M. (...)/(...) B. (...), Dysku S. BarraCuda 1TB- (...), Pamięci (...) B. (...), Zasilacza C. (...)-EU- (...), Płyty głównej M. (...) 601- (...)- (...), Obudowy Z. Z. (...)- (...), Zestawu M. (...), Drukarki E. (...) W. - (...), Obiektywu N. (...) (...) (...), Zegarka G. (...) G. Performer - (...), Komputera L. (...), 3 zestawów Samsung B. Keyboard Cover do T. (...) (...) oraz Laptopa A. (...) S. G. - (...).

Zgodnie z deklaracją oskarżonego, wyżej wskazany sprzęt miał być umieszczony w dwóch kartonach. Każda z paczek miała ważyć 31 kg. Jak jednak wykazał eksperyment przeprowadzony przez (...) S.A. jest to fizycznie niemożliwe, aby sprzęt w tej ilości mógł zmieścić się do dwóch największych kartonów firmowych, w których zawsze nadawano przesyłki pomiędzy salonami agencyjnymi a siedzibą firmy. Aby pomieścić taką ilość sprzętu potrzebne byłyby co najmniej 4 największe kartony..

zeznania świadka J. S.

103-105v, 465-466

pismo z (...) S.A.

94-99,

lista brakujących towarów

220

wydruk korespondencji z poczty elektronicznej wraz ze zdjęciami z eksperymentu

224-234

Po około dwóch miesiącach w siedzibie firmy (...) S.A. zorientowano się, że nie dotarły do niej paczki ze sprzętem, które zgodnie z informacją w systemie powinny być zwrócone przez A. K.. Oskarżony tłumaczył, że to firma (...) jest odpowiedzialna za zagubienie przesyłek. (...) S.A. dał wiarę tłumaczeniom oskarżonego i oczekiwał na wyjaśnienie sprawy w (...). Odmówiono wypłaty ubezpieczenia z tytułu utraty przesyłek uznając, że nie zostały one przyjęte do transportu.

zeznania świadka J. S.

103-105v, 465-466

korespondencja z (...) S.A.

221-223

Kiedy wyszło na jaw, że paczki nie dotarły i (...) S.A. zażądał od oskarżonego wyjaśnień, A. J., siostra oskarżonego złożyła reklamację do firmy (...) dotyczącą tych dwóch "zaginionych" paczek. Zrobiła to na prośbę żony oskarżonego, która płacząc informowała ją, że mąż stracił pieniądze i jest w ciężkim stanie psychicznym.

Kurier M. S. wraz z pracownikiem salonu oskarżonego M. D. próbowali ustalić co mogło się stać z przesyłkami. Salon działał jeszcze przez kilka miesięcy. Jednak ostatecznie firma (...) S.A. wypowiedziała umowę oskarżonemu ustalając w wyniku eksperymentu, że przesyłki nie mogły zostać fizyczne nadane za pośrednictwem (...) w dwóch kartonach. (...) S.A. zażądała od oskarżonego rozliczenia się z brakującego towaru.

zeznania świadka A. J.

50-51, 379

zeznania świadka M. D.

53-54v, 378-379

Początkowo współpraca oskarżonego z (...) S.A. z siedzibą w P. układała się poprawnie. Pierwsze sygnały o nieprawidłowościach pojawiły się latem 2017 roku i miały związek z kredytem kupieckim. Nieprawidłowości w towarze pojawiły się w lutym 2018 roku. Firma miała zastrzeżenia co do rzetelności A. K.. Oskarżony dokonywał licznych przesunięć magazynowych, po czym je anulował.

A. K. w okresie objętym zarzutem posiadał zaległości w ZUS a także zalegał z płatnościami za wynajem lokalu. N. posiadał zaległości podatkowych. Posiadał również zaległości wobec (...) S.A. z tytułu niezapłaconych dokumentów sprzedaży, stwierdzono licznie niedobory magazynowe oraz nieprawidłowości przy przesunięciach magazynowych towaru.

zeznania świadka J. S.

103-105v, 465-466

pismo z ZUS O/ w G. oraz pismo z US w G.

102-102v, 109-112

pisma (...) S.A.

108, 114-216

zeznania świadka R. R.

217-218v, 389v

odpis nakazu zapłaty SR w Toruniu w sprawie I Nc 195/19 wraz z pismem komornika i kopią akt sprawy

305-307, 318-343

N. można było ustalić na kogo zostały aktywowane produkty znajdujące się w przedmiotowych paczkach.

pismo z (...) Sp. z o.o.

239

A. K. w chwili popełnienia czynu nie był karany sądownie. W późniejszym okresie został skazany wyrokiem Sądu Rejonowego w Grudziądzu z dnia 1 października 2020 r. w sprawie II K 932/19 za czyn z art. 207 § 1 kk popełniony w okresie od maja 2018 r. do 21 sierpnia 2019 roku na szkodę żony M. K..

karta karna

248

odpis wyroku SR w Grudziądzu w sprawie II K 932/19

474-475

0.1.Fakty uznane za nieudowodnione

Lp.

Oskarżony

Czyn przypisany oskarżonemu (ewentualnie zarzucany, jeżeli czynu nie przypisano)

1.2.1.

A. K.

jak w punkcie 1 wyroku

Przy każdym czynie wskazać fakty uznane za nieudowodnione

Dowód

Numer karty

Za nieudowodnione należało uznać, jakoby oskarżony A. K. fizycznie przekazał w dniu 16 lutego 2018 r. kurierowi M. S. dwie paczki o numerach (...) i (...), zawierające sprzęt o łącznej wartości 36.155,65 zł.

wyjaśnienia oskarżonego

249-250, 310-312

OCena DOWOdów

0.1.Dowody będące podstawą ustalenia faktów

Lp. faktu z pkt 1.1

Dowód

Zwięźle o powodach uznania dowodu

1.1.1

karta karna

dokument urzędowy stanowiący informację z Krajowego Rejestru Karnego, niekwestionowany przez strony

kopia umowy agencyjnej z dnia 25 marca 2014 r.

dokument prywatny zawierający postanowienia umowy agencyjnej pomiędzy oskarżonym a pokrzywdzonym (...) S.A. Wiarygodność tego dokumentu nie była przez nikogo podważana.

korespondencja z (...) S.A.

dokument prywatny, niekwestionowany przez nikogo

lista brakujących towarów

sporządzona przez upoważnionych pracowników (...) S.A., której to wiarygodności również nikt nie kwestionował

listy kurierskie

wydruk z systemu wskazujący na numery poszczególnych paczek skanowanych przez kuriera (...) w inkryminowanym okresie, sąd nie znalazł powodu aby odmówić im wiarygodności

odpis nakazu zapłaty SR w Toruniu w sprawie I Nc 195/19 wraz z pismem komornika i kopią akt sprawy

kopie dokumentów urzędowych oraz akt sprawy, przez nikogo niekwestionowane

odpis wyroku SR w Grudziądzu w sprawie II K 932/19

dokument urzędowy, niekwestionowany przez strony

pisma (...) S.A.

pisma prywatne, które również nie budziły wątpliwości Sądu jako korespondujące z pozostałymi wiarygodnymi dowodami

pisma z (...)

pisma prywatne, w których ogólnie wskazano procedurę odbioru paczek przez kuriera. Wprawdzie (...) ostatecznie nie odpowiedział na pytanie sądu, to jednak w świetle zeznań świadków można było ustalić, że zapis o dacie nadania przesyłki to jest 15 lutego 2018 r. nie oznacza, że tego dnia musiała być odebrana fizycznie przez kuriera. Świadkowie wskazywali, że czasami rzeczywiście mogło się zdarzyć, że dokumenty przygotowano dnia poprzedniego zaś kurier paczki odbierał następnego dnia. Jak jednak ustalono w niniejszej sprawie, na co wskazują wiarygodne zeznania świadka M. S., ani 15 ani 16 lutego 2018 r. nie odebrał od oskarżonego przedmiotowych przesyłek.

pismo z (...) Sp. z o.o.

żadna ze stron nie kwestionowała tego dowodu

pismo z ZUS O/ w G. oraz pismo z US w G.

pisma sporządzone przez upoważnionych pracowników wskazanych urzędów, niekwestionowane przez nikogo

wydruk korespondencji z poczty elektronicznej wraz ze zdjęciami z eksperymentu

sąd uznał, że dowody te są wiarygodne albowiem korespondowały z zeznaniami świadków - w szczególności J. S..

wydruki z systemu z okresu 15-16.02.2018

ich wiarygodność nie budziła wątpliwości sądu stanowiły one wydruk z numerami paczek, skanowanych przez kuriera we wskazanym okresie

zeznania świadka A. J.

sąd co do zasady dał wiarę zeznaniom tego świadka, albowiem były jasne, spójne i konsekwentne a nadto korespondowały z zeznaniami pozostałych świadków, którzy również wskazywali, że to właśnie siostra oskarżonego podjęła się próby wyjaśnienia kwestii zaginięcia przesyłek na prośbę bratowej. Świadek nie miała jednak wiedzy jak rzeczywiście wyglądała kwestia nadania tych przesyłek i czy zostały nadane. Próbowała tylko pomóc bratu, który był w złym stanie psychicznym i najwyraźniej sam nie potrafił zająć się swoimi problemami.

zeznania świadka J. S.

zeznania te w ocenie sądu w całości zasługiwały na walor wiarygodności. Świadek w jasny, rzeczowy, wyczerpujący i konsekwentny sposób opisała jak wyglądała współpraca oskarżonego z (...) S.A. a także jak zaczęła się psuć. Świadek brała udział w eksperymencie, podczas którego jednoznacznie ustalono, że towar wskazany przez oskarżonego jako zwrócony do centrali nie mógł zmieścić się w dwóch największych kartonach firmowych a zatem z pewnością nie został wydany kurierowi.

zeznania świadka K. G.

również były w pełni wiarygodne, albowiem były jasne, spójne i konsekwentne oraz pokrywały się z pozostałymi wiarygodnymi dowodami zgromadzonymi w tej sprawie. Świadek w szczegółowy sposób przedstawił jak wyglądała współpraca oskarżonego z podwykonawcą (...). Świadek w swoich zeznaniach wprost wskazał, że jego intencją nie jest obciążanie kogokolwiek i wyrażał nadzieję, że cała sytuacja jest tylko zwykłą omyłką. N. wskazywał na oskarżonego jako winnego a jedynie przedstawiał fakty.

zeznania świadka M. S.

Zeznania tego świadka miały kluczowe znaczenie w rozstrzygnięciu niniejszej sprawy. To on wykonując swoje zawodowe czynności jako kurier zatrudniony w firmie (...) jako podwykonawcy (...), odbierał paczki z salonu prowadzonego przez oskarżonego. Zeznania M. S. były w ocenie sądu w pełni wiarygodne, albowiem były jasne, szczere, konsekwentne a nadto szczegółowe . Świadek w kategoryczny sposób wskazywał, że w salonie oskarżonego w inkryminowanym okresie był jedynie w dniu 16 lutego 2018 r. i wówczas to odebrał 3 paczki, które następnie zostały przez niego zeskanowane i w konsekwencji doręczone do odbiorcy czyli centrali (...) S.A. Świadek szczerze przyznał, że nie sprawdził dokładnie, choć powinien był, czy numery na liście przewozowym, który początkowo podpisał, zgadzają się z numerami na odbieranych paczkach. N. można jednak przez to uznać, że rzeczywiście zabrał paczki, których nadanie usiłował wykazać oskarżony. Kurier wielokrotnie podkreślał, że zabrał 3 a nie 5 paczek. Podnosił, że te 3 paczki dotarły do odbiorcy, co również zostało potwierdzone przez (...) S.A. Ani wcześniej ani później temu kurierowi nie zdarzyło się, aby jakieś paczki zaginęły. Początkowo kurier próbował wyjaśnić tę sytuację korespondując z pracownikiem oskarżonego M. D.. Jednak później, przypominając sobie przebieg odbioru tych paczek i analizując pozostałe dokumenty stwierdził, że w dniu 16 lutego 2018 r. odbierał tylko 3 paczki a nadto szczerze wyznał, że podpisał list przewozowy nie porównując numerów na paczkach, po czym ten list został zabrany przez oskarżonego i schowany pod biurko a następnie oskarżony wygenerował nowy list. Sąd nie znalazł podstaw aby kwestionować wiarygodność tych zeznań i w konsekwencji w oparciu o nie dokonał ustaleń stanu faktycznego w niniejszej sprawie.

zeznania świadka M. D.

Zeznania tego świadka co do zasady również były wiarygodne jako spójne i konsekwentne. Świadek był pracownikiem oskarżonego jednak zajmował się głównie serwisem sprzętu. N. uczestniczył w nadawaniu czy odbiorze przesyłek, czasami tylko pomagał w ich pakowaniu. N. potrafił wskazać konkretnych okoliczności nadawania owych „zaginionych” paczek. Opisywał jak wyglądała współpraca z (...) S.A. a także jak w późniejszym okresie uległa ona rozwiązaniu. To M. D. starał się wraz z siostrą oskarżonego wyjaśnić zaginięcie paczek i korespondował w tej sprawie z kurierem.

zeznania świadka R. R.

świadek wiarygodny, albowiem jego zeznania także były jasne i konsekwentne a nadto znajdowały potwierdzenie w pozostałych wiarygodnych dowodach

zeznania świadka S. G.

także ten świadek był w ocenie sądu w pełni wiarygodny. J. zeznania były jasne, szczere, wyczerpujące i korelowały z pozostałym materiałem dowodowym zgromadzonym w tej sprawie. Pokrzywdzony przedstawiał okoliczności w których doszło do ujawnienia nieprawidłowości w dokumentacji transportowej. Świadek opisał przebieg odbioru trzech paczek przez jego pracownika co znalazło pełne potwierdzenie w zeznaniach M. S..

zeznania świadka T. T.

świadek wiarygodny, albowiem jego zeznania także były jasne i konsekwentne a nadto znajdowały potwierdzenie w pozostałych wiarygodnych dowodach

0.1.Dowody nieuwzględnione przy ustaleniu faktów
(dowody, które sąd uznał za niewiarygodne oraz niemające znaczenia dla ustalenia faktów)

Lp. faktu z pkt 1.1 albo 1.2

Dowód

Zwięźle o powodach nieuwzględnienia dowodu

1.2.1

zeznania świadka S. M. k. 59-60

zeznania nie miały znaczenia dla rozstrzygnięcia sprawy, albowiem świadek nie miał szczegółowej wiedzy na temat przedmiotowego zdarzenia ani paczek, nie wiedział również jak wygląda procedura zwrotu towarów, gdyż pracował w sekcji przyjęć towarów w D. Serwisu

wyjaśnienia oskarżonego

wyjaśnienia oskarżonego, w których nie przyznał się do popełnienia zarzucanego mu czynu oraz przedstawił swoją wersję wydarzeń, nie zasługują w ocenie sądu na walor wiarygodności. Stanowiły one w ocenie sądu wyłącznie nieskuteczną linię obrony w tej sprawie. Wyjaśnienia te stały bowiem w sprzeczności z zeznaniami wiarygodnych świadków, w szczególności M. S., K. G., S. G. i J. S.. Oskarżony utrzymywał, że paczki o numerach (...) i (...) zostały w dniu 16 lutego 2018 r. odebrane przez kuriera M. S.. Jest to jednak zupełnie niezgodne z tym co twierdzi ów kurier. Jak wynikało z eksperymentu przeprowadzonego w siedzibie firmy (...) S.A. i zeznań świadków, nie było fizycznie możliwym, aby towar został spakowany do dwóch największych firmowych kartonów. Oskarżony podczas wyjaśnień składanych w sądzie wskazał, że z chwilą odebrania paczki przez kuriera to on ponosi za nią odpowiedzialność. N. potrafił wskazać gdzie nastąpiło rzekome zeskanowanie przesyłek. Twierdził, że nie pamięta szczegółów.

W konsekwencji sąd odrzucił jako niewiarygodne wyżej wskazane wyjaśnienia oskarżonego.

potwierdzenie nadania przesyłek (...) i (...)

potwierdzenie nadania "zaginionych" przesyłek, na którym widnieje podpis kuriera M. S.. Sam kurier przyznał, że prawdopodobnie podpisał takie potwierdzenie, ale wskazał jednocześnie, że oskarżony po chwili zabrał je i schował pod biurko, oświadczając, że je zniszczy bo się pomylił. Dlatego też należało uznać, że ten dokument prywatny, nie stanowi wiarygodnego dowodu na rzeczywiste i faktyczne przekazanie tych paczek kurierowi.

PODSTAWA PRAWNA WYROKU

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Oskarżony

☒

3.1. Podstawa prawna skazania albo warunkowego umorzenia postępowania zgodna z zarzutem

1

A. K.

Zwięźle o powodach przyjętej kwalifikacji prawnej

Odpowiedzialności karnej przewidzianej w art. 286 § 1 kk podlega ten, kto, w celu osiągnięcia korzyści majątkowej, doprowadza inną osobę do niekorzystnego rozporządzenia własnym lub cudzym mieniem za pomocą wprowadzenia jej w błąd albo wyzyskania błędu lub niezdolności do należytego pojmowania przedsiębranego działania.

N. każde doprowadzenie innej osoby do niekorzystnego rozporządzenia mieniem stanowi oszustwo. To ostatnie zachodzi tylko wtedy, kiedy sprawca działał w określony sposób, mianowicie wprowadzając w błąd, wyzyskując błąd lub wyzyskując niezdolność pokrzywdzonego do należytego pojmowania przedsiębranego działania (por. Kardas, O wzajemnych relacjach, s. 20). Takie ujęcie wskazuje, że omawiany czyn można popełnić wyłącznie przez działanie. Wprowadzenie w błąd polega na podjęciu przez sprawcę podstępnych zabiegów prowadzących do wywołania u pokrzywdzonego mylnego wyobrażenia o rzeczywistości. Ta postać oszustwa nazywana bywa „oszustwem czynnym” (por. Michalski [w:] Wąsek, Zawłocki II, s. 1133).Stronę podmiotową oszustwa z § 1 stanowi zamiar bezpośredni. Jest to przestępstwo kierunkowe („w celu osiągnięcia korzyści majątkowej”).

Podstawowym kryterium rozgraniczającym oszustwo od niewywiązania się ze zobowiązania o charakterze cywilno-prawnym jest istnienie w chwili zawierania umowy wymaganego przez przepis karny zamiaru bezpośredniego o szczególnym zabarwieniu. N. każda przecież, nawet nierzetelna realizacja stosunku zobowiązaniowego oznacza automatycznie zrealizowanie znamion oszustwa.

Natomiast w świetle art. 13 § 1 kk odpowiada za usiłowanie, kto w zamiarze popełnienia czynu zabronionego swoim zachowaniem bezpośrednio zmierza do jego dokonania, które jednak nie następuje (usiłowanie udolne). Z kolei zgodnie z art. 13 § 2 kk usiłowanie zachodzi także wtedy, gdy sprawca nie uświadamia sobie, że dokonanie jest niemożliwe ze względu na brak przedmiotu nadającego się do popełnienia na nim czynu zabronionego lub ze względu na użycie środka nie nadającego się do popełnienia czynu zabronionego (usiłowanie nieudolne).

Mając powyższe na uwadze, w ocenie Sądu w niniejszej sprawie zostało wykazane ponad wszelką wątpliwość, że oskarżony A. K. działając w celu osiągnięcia korzyści majątkowej, usiłować wprowadzić w błąd zarówno kuriera firmy (...) jak i swojego kontrahenta (...) S.A. co do tego, że dokonał zwrotu towarów wymienionych szczegółowo w rubrum wyroku o łącznej wartości 36.155,65 zł. Jak wskazał sam oskarżony, z chwilą przekazania przesyłek kurierowi to on – w konsekwencji podwykonawca firmy (...) to jest S. G. – ponosiłby odpowiedzialność materialną za te przesyłki oraz ich ewentualną utratę. N. można zatem uznać, że było to usiłowanie nieudolne, albowiem to oskarżony w każdej sytuacji ponosiłby odpowiedzialność materialną za powierzone mu mienie. W przesyłkach tych miało znajdować się mienie stanowiące własność firmy (...) S.A. Mienie to ostatecznie zniknęło ze sklepu oskarżonego, w wyniku kontroli stwierdzono jego brak. Gdyby nie to, że kurier M. S., właściciel firmy (...) a także pracownicy (...) S.A. zorientowali się w próbie oszustwa, to właśnie S. G. jako przewoźnik musiałby pokryć koszty „zagubionych” przesyłek a oskarżony pozostałby poza podejrzeniem, gdyż dysponował podpisem kuriera. Jak jednak sąd ustalił, kurier został wprowadzony w błąd, podpisał dokument, co do którego oskarżony zapewnił go, że jest omyłkowo sporządzony i go zniszczy. Tym dokumentem próbował później posługiwać się oskarżony zrzucając winę za niedoręczenie paczek na kuriera czy też ogólniej rzecz biorąc podwykonawcę (...) czyli fimę S. G..

Tym samym A. K. ostatecznie usiłował doprowadzić swoim zachowaniem (...) S.A. do niekorzystnego rozporządzenia ich mieniem a zatem wypełnił znamiona czynu z art. 13 § 1 kk w zw. z art. 286 § 1 kk.

Mając powyższe na uwadze, orzeczono jak w punkcie 1 wyroku

☐

3.2. Podstawa prawna skazania albo warunkowego umorzenia postępowania niezgodna z zarzutem

Zwięźle o powodach przyjętej kwalifikacji prawnej

☐

3.3. Warunkowe umorzenie postępowania

Zwięzłe wyjaśnienie podstawy prawnej oraz zwięźle o powodach warunkowego umorzenia postępowania

☐

3.4. Umorzenie postępowania

Zwięzłe wyjaśnienie podstawy prawnej oraz zwięźle o powodach umorzenia postępowania

☐

3.5. Uniewinnienie

Zwięzłe wyjaśnienie podstawy prawnej oraz zwięźle o powodach uniewinnienia

KARY, Środki Karne, PRzepadek, Środki Kompensacyjne i
środki związane z poddaniem sprawcy próbie

Oskarżony

Punkt rozstrzygnięcia
z wyroku

Punkt z wyroku odnoszący się
do przypisanego czynu

Przytoczyć okoliczności

A. K.

1

1

W ramach czynu przypisanego oskarżonemu w punkcie 1 wyroku Sąd mógł wymierzyć mu w myśl art. 286 § 1 kk karę od 6 miesięcy do 8 lat pozbawienia wolności .

Art. 14 § 1 kk przewiduje bowiem, że Sąd wymierza karę za usiłowanie w granicach zagrożenia przewidzianego dla danego przestępstwa.

Wymierzając oskarżonemu A. K. karę 6 miesięcy pozbawienia wolności a zatem w dolnej granicy ustawowego zagrożenia Sąd miał na uwadze dyrektywy wymiaru kary wskazane w art. 53 § 1-3 kk.

W konsekwencji sąd doszedł do wniosku, iż orzeczona kara pozostaje w odpowiedniej proporcji do stopnia społecznej szkodliwości popełnionego przez oskarżonego czynu, a także nie przekracza stopnia jego winy. Powinna ona odnieść właściwy skutek w zakresie realizacji dyrektywy prewencji indywidualnej, zarówno w jej wychowawczym jak i zapobiegawczym aspekcie.

Jako okoliczność łagodzącą Sąd uznał głównie uprzednią niekaralność oskarżonego a także fakt, że czyn zakończony został w jego formie stadialnej to jest usiłowania.

Do okoliczności obciążająco wpływających na wymiar kary wobec oskarżonego należało uznać fakt, że
w gruncie rzeczy wykorzystał on zaufanie którym darzyli go kontrahenci. O. działała też wysokość szkody która zostałaby wyrządzona, gdyby nie czujność tych kontrahentów.

Z uwagi na powyższe okoliczności wymierzona została kara pozbawienia wolności w wymiarze 6 miesięcy. Jednocześnie z uwagi na okoliczności obciążające sąd nie zdecydował się na zastosowanie art. 37 a kk, to znaczy na wymierzenie oskarżonemu kary grzywny bądź ograniczenia wolności albowiem w ocenie Sądu byłyby to kary zbyt łagodne do stopnia zawinienia i społecznej szkodliwości czynu.

A. K.

2

1

Zdaniem sądu wzgląd na prewencję indywidualną, a więc dążenie do zapobieżenia popełnieniu przez oskarżonego przestępstw w przyszłości, nie wymagał orzekania wobec niego kary bezwzględnej. Postawa oskarżonego, przede wszystkim dotychczasowa niekaralność oskarżonego wskazywała na to, że w pełni uzasadnione jest oczekiwanie, iż oskarżony nie wejdzie więcej w konflikt z prawem karnym. Wprawdzie oskarżony został w późniejszym okresie skazany, jednak czyn którego dopuścił się w tamtym postępowaniu należał do czynów przeciwko rodzinie i opiece. Dlatego też Sąd uznał, iż cel w postaci oddziaływania korygującego na zachowanie oskarżonego może zostać osiągnięty w warunkach wolnościowych, poprzez orzeczenie kary pozbawienia wolności z warunkowym zawieszeniem. Sąd dostrzegł szansę, iż oskarżony (...) jednak swoje postępowanie i w dalszym życiu będzie przestrzegać porządku prawnego. Zdaniem sądu perspektywa możliwości wykonania kary pozbawienia wolności w wymiarze 6 miesięcy stanowi wystarczającą gwarancję, iż oskarżony nie powróci na drogę przestępstwa.

W konsekwencji sąd na podstawie art. 69 § 1 oraz art. 70 § 1 kk orzekł o warunkowym zawieszeniu wykonania orzeczonej wobec oskarżonego kary na dwuletni okres próby. Zdaniem sądu okres ten uznać należało za wystarczający, by zweryfikować w sposób pełny postawioną wyżej pozytywną prognozę kryminologiczną.

A. K.

3

1

Zawieszając warunkowo wykonanie kary pozbawienia wolności, sąd nałożył na podstawie art. 72 § 1 pkt 4 kk na oskarżonego obowiązek wykonywania pracy zarobkowej w okresie próby miesięcy uznając, że obowiązek ten odpowiednim uzupełnieniem okresu próby i pozwoli na umocnienie w oskarżonych pozytywnych postaw.

A. K.

4

1

Sąd na podstawie art. 71 § 1 kk orzekł wobec oskarżonego grzywnę 50 stawek dziennych przyjmując jedną stawkę za równoważną kwocie 30 zł albowiem wymierzenie jej na innej podstawie nie było możliwe. Oskarżony usiłował oszukać kontrahentów działając w celu osiągnięcia dla siebie wysokiej korzyści majątkowej. Grzywna w orzeczonej wysokości odpowiada dyrektywom wskazanym w art. 33 § 1 i 3 kk i mieści się w możliwościach finansowych oskarżonego.

A. K.

5

1

W realiach niniejszej sprawy, w związku z charakterem czynu popełnionego przez A. K. należało uznać, że dalsze prowadzenie przez oskarżonego działalności gospodarczej związanej z pośrednictwem sprzedaży stanowić może realne ryzyko dla jego potencjalnych kontrahentów. Dlatego też w ramach środka karnego na podstawie art. 41 § 2 kk sąd orzekł zakaz prowadzenia takiej działalności gospodarczej na okres 3 lat uznając, że będzie to okres wystarczający dla osiągnięcia celów kary.

Inne ROZSTRZYGNIĘCIA ZAwarte w WYROKU

Oskarżony

Punkt rozstrzygnięcia
z wyroku

Punkt z wyroku odnoszący się do przypisanego czynu

Przytoczyć okoliczności

inne zagadnienia

W tym miejscu sąd może odnieść się do innych kwestii mających znaczenie dla rozstrzygnięcia,
a niewyjaśnionych w innych częściach uzasadnienia, w tym do wyjaśnienia, dlaczego nie zastosował określonej instytucji prawa karnego, zwłaszcza w przypadku wnioskowania orzeczenia takiej instytucji przez stronę

7.  KOszty procesu

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Przytoczyć okoliczności

6

O kosztach należnych oskarżycielom posiłkowym Sąd orzekł na podstawie art. 627 kpk. Zgodnie z tym przepisem, od skazanego w sprawach z oskarżenia publicznego sąd zasądza koszty sądowe na rzecz Skarbu Państwa oraz wydatki na rzecz oskarżyciela posiłkowego. Wysokość przyznanych wydatków jest adekwatna do stopnia skomplikowania sprawy oraz poniesionych nakładów pracy i kosztów a także liczby stawiennictw w sądzie oraz mieści się w granicach określonych w § 11 ust. 1 pkt 1 i § 11 ust. 2 pkt 3 i § 17 pkt 1 Rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 22 października 2015r. w sprawie opłat za czynności adwokackie (tj. Dz.U. 2015, poz. 1800). Zgodnie bowiem z § 11 ust 7 w/w rozporządzenia, jego przepisy § 11 ust. 1-5 stosuje się odpowiednio do opłat za czynności w postępowaniu karnym i odpowiednio w postępowaniu w sprawach o wykroczenia pełnomocnika powoda cywilnego, pełnomocnika pokrzywdzonego, pełnomocnika oskarżyciela posiłkowego lub oskarżyciela prywatnego.

7

Sąd na podstawie art. 627 kpk w zw. z art. 2 ust. 1 pkt 4 w zw. z art. 3 Ustawy z dnia 23 czerwca 1973r. o opłatach w sprawach karnych (Dz. U. Nr 49 z 1983r. poz. 223 ze zm.) zasądził od oskarżonego na rzecz Skarbu Państwa opłatę w wysokości 120 zł, zaś na podstawie art. 627 kpk obciążył go wydatkami postępowania w kwocie 70 zł. Na kwotę wydatków składały się wydatki postępowania przygotowawczego, tj. opłata za uzyskanie informacji z Krajowego Rejestru Karnego, ryczałt za doręczenia korespondencji, a także wydatki postępowania sądowego w postaci ryczałtu za ze doręczenie korespondencji. Zdaniem sądu oskarżony, który jest osobą młodą i zdrową, korzystał z pomocy obrońcy ustanowionego z wyboru a nadto jak wynikało z zeznań świadków wyjechał do pracy za granicą, powinien i jest w stanie ponieść koszty postępowania w sprawie o czyn zabroniony, którego się dopuścił

Podpis