Pełny tekst orzeczenia

Formularz UK 2

Sygnatura akt

II Ka 174/22

Załącznik dołącza się w każdym przypadku. Podać liczbę załączników:

1

1.  CZĘŚĆ WSTĘPNA

0.11.1. Oznaczenie wyroku sądu pierwszej instancji

Wyrok Sądu Rejonowego w Turku z dnia 02 marca 2022r., sygn. akt II K 419/21

0.11.2. Podmiot wnoszący apelację

☐ oskarżyciel publiczny albo prokurator w sprawie o wydanie wyroku łącznego

☐ oskarżyciel posiłkowy

☐ oskarżyciel prywatny

☒ obrońca

☐ oskarżony albo skazany w sprawie o wydanie wyroku łącznego

☐ inny

0.11.3. Granice zaskarżenia

0.11.3.1. Kierunek i zakres zaskarżenia

☒ na korzyść

☐ na niekorzyść

☒ w całości

☐ w części

☐

co do winy

☐

co do kary

☐

co do środka karnego lub innego rozstrzygnięcia albo ustalenia

0.11.3.2. Podniesione zarzuty

Zaznaczyć zarzuty wskazane przez strony w apelacji

☒

art. 438 pkt 1 k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w zakresie kwalifikacji prawnej czynu przypisanego oskarżonemu

☐

art. 438 pkt 1a k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w innym wypadku niż wskazany
w art. 438 pkt 1 k.p.k., chyba że pomimo błędnej podstawy prawnej orzeczenie odpowiada prawu

☒

art. 438 pkt 2 k.p.k. – obraza przepisów postępowania, jeżeli mogła ona mieć wpływ na treść orzeczenia

☒

art. 438 pkt 3 k.p.k. – błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia,
jeżeli mógł on mieć wpływ na treść tego orzeczenia

☐

art. 438 pkt 4 k.p.k. – rażąca niewspółmierność kary, środka karnego, nawiązki lub niesłusznego zastosowania albo niezastosowania środka zabezpieczającego, przepadku lub innego środka

☐

art. 439 k.p.k.

☐

brak zarzutów

0.11.4. Wnioski

☒

uchylenie

☒

Zmiana

2.  Ustalenie faktów w związku z dowodami przeprowadzonymi przez sąd odwoławczy

0.12.1. Ustalenie faktów

0.12.1.1. Fakty uznane za udowodnione

Lp.

Oskarżony

Fakt oraz czyn, do którego fakt się odnosi

Dowód

Numer karty

0.12.1.2. Fakty uznane za nieudowodnione

Lp.

Oskarżony

Fakt oraz czyn, do którego fakt się odnosi

Dowód

Numer karty

0.12.2. Ocena dowodów

0.12.2.1. Dowody będące podstawą ustalenia faktów

Lp. faktu z pkt 2.1.1

Dowód

Zwięźle o powodach uznania dowodu

0.12.2.2. Dowody nieuwzględnione przy ustaleniu faktów
(dowody, które sąd uznał za niewiarygodne oraz niemające znaczenia dla ustalenia faktów)

Lp. faktu z pkt 2.1.1 albo 2.1.2

Dowód

Zwięźle o powodach nieuwzględnienia dowodu

.  STANOWISKO SĄDU ODWOŁAWCZEGO WOBEC ZGŁOSZONYCH ZARZUTÓW i wniosków

Lp.

Zarzut

2.

1.  Obrazę przepisów prawa materialnego tj. art. 177 § 1 kk w zw. z art. 22 ust. 1 i 4 oraz art. 4 ustawy z dnia 20 czerwca 1997r. – Prawo o ruchu drogowym poprzez błędną wykładnie tych przepisów sprowadzających się do bezpodstawnego przyjęcia, że przepisy tej ustawy nakładają na kierującego dokonującego zmianę kierunku jazdy obowiązek upewnienia się, czy nie jest wyprzedzany oraz obowiązek ustąpienia pierwszeństwa pojazdowi, który wykonuje manewr wyprzedzenia,

2.  Obrazę przepisów postępowania, tj. art. 424 § 1 pkt. 2 kpk poprzez niewyjaśnienie podstawy prawnej wyroku, a poprzestanie jedynie na przepisaniu treści zarzutu i przyjętej jego kwalifikacji prawnej,

3.  Art. 170 § 1 pkt. 2 kpk poprzez oddalenie wniosku dowodowego o przeprowadzenie uzupełniającej opinii biegłego z zakresu kryminalistycznej rekonstrukcji wypadków drogowych o pozostałe pytania, tj. 1-12 oraz 15-16 zawarte w piśmie obrońcy z dnia 27.12.21r. albowiem – wbrew twierdzeniom sądu – okoliczności w nich zawarte nie były przedmiotem opinii biegłego z dnia 06.09.21r.

4.  Obrazę przepisów postępowania mająca wpływ na treść wyroku tj. art. 7 kpk poprzez:

- dokonanie dowolnej, a nie swobodnej oceny zeznań pokrzywdzonego J. D. polegającej na bezpodstawnym uznaniu, że zeznania tego pokrzywdzonego są w pełni zgodne z prawdą, szczere, konsekwentne i logiczne oraz że uzupełniają się z opinią biegłego, podczas gdy prawidłowa analiza i ocena tego dowodu powinna prowadzić do wniosku, że zeznania te są niezgodne z prawdą, nieszczere, niekonsekwentne , nielogiczne i nie znajdują oparcia w opinii biegłego z zakresu ruchu drogowego, w konsekwencji obrazy w/w przepisu postępowania, zarzucam sądowi dopuszczenie się błędu w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę wyroku, polegające na bezpodstawnym przyjęciu, że pokrzywdzony J. D. w momencie rozpoczęcia skrętu w lewo przez oskarżoną był w trakcie wyprzedzania oskarżonej i znajdował się na wysokości tyłu jej pojazdu oraz dokonania przez oskarżoną E. W. gwałtownego skrętu czym miała doprowadzić do zderzenia się pojazdów, podczas gdy z zebranego materiału dowodowego wnika, iż pokrzywdzony nie wyprzedzał pojazdu oskarżonej, lecz jedynie zmierzał do jej wyprzedzania, co jednocześnie wyklucza aby do zderzenia pojazdów doszło w wyniku nagłego wykonania skrętu w lewo przez oskarżoną,

- dokonanie dowolnej, a nie swobodnej oceny wyjaśnień oskarżonej E. W. w zakresie, w jakim Sąd nie dał im wiary, a które są konsekwentne, zgodne z prawdą i znajdują wbrew twierdzeniom Sądu oparcie w opinii biegłego z zakresu ruchu drogowego, a zatem w całości powinny one zostać uznane za wiarygodny n dowód w sprawie w konsekwencji obrazy w/w przepisu postępowania, zarzucił sądowi dopuszczenie się błędu w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę wyroku, polegające na bezpodstawnym przyjęciu, że oskarżona E. W. swoim zachowaniem naruszyła zasady ruchu drogowego i doprowadziła do wypadku, podczas gdy z zebranego materiału dowodowego wynika, iż oskarżona sygnalizowała zamiar skrętu w lewo zarówno kierunkowskazem jak i wolną jazda oraz zjechaniem własnym pojazdem do osi jezdni, a także należycie upewniła się czy jej manewr nie spowoduje zagrożenia w ruchu drogowym,

- dokonanie dowolnej a nie swobodnej oceny opinii biegłego z zakresu ruchu drogowego poprzez uznanie opinii biegłego za podstawę ustaleń faktycznych w zakresie, w jakim biegły wskazał, iż oskarżona spowodowała wypadek a pokrzywdzony jedynie przyczynił się do niego, podczas gdy biegły swymi konkluzjami wykroczy k poza zakres swoich kompetencji, a ustalenie odpowiedzialności za zdarzenie jest wyłączną kompetencją sądu orzekającego w sprawie albowiem wymaga wykładni norm ustawy i mieści się w kategoriach ocen prawnych, a nie ustaleń co do faktów czyli przebiegu zdarzenia drogowego, w konsekwencji naruszenia w/w przepisu postępowania, zarzucił sądowi dopuszczenie się błędu w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę wyroku, polegające na bezpodstawnym przyjęciu, iż oskarżona spowodowała wypadek, zaś pokrzywdzony jedynie przyczynił się do wypadku, podczas gdy z zebranego materiału dowodowego wynika, iż pokrzywdzony naruszył zasady o większym ciężarze gatunkowym niż oskarżona.

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania zarzutu za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny

Sąd odwoławczy w toku kontroli apelacyjnej nie dopatrzył się uchybień w ocenie dowodów, którą przeprowadził Sąd I instancji. Ocena dowodów przeprowadzonych w toku postępowania pozostaje pod ochroną prawa procesowego (art. 7 kpk), gdyż została poprzedzona ujawnieniem w toku rozprawy głównej całokształtu okoliczności sprawy (art. 410 kpk) i to w sposób podyktowany obowiązkiem dochodzenia prawdy oraz wyczerpującego i logicznego - z uwzględnieniem wskazań wiedzy i doświadczenia życiowego - uzasadnienia przekonania sądu, zgodnie z wymogami określonymi w art. 424 kpk (por.m.in.: wyrok Sądu Najwyższego z dnia 23 lipca 2003 r., sygn. V KK 375/02, LEX nr 80278).

Sąd wydał wyrok na podstawie analizy całokształtu ujawnionych w toku postępowania okoliczności, mających znaczenie dla przedmiotowego rozstrzygnięcia, wobec czego ocena zgromadzonego w sprawie materiału dowodowego nie uchybia treści art. 410 kpk

Wbrew twierdzeniom skarżącego – Sąd I instancji dokonał w przedmiotowej sprawie prawidłowych ustaleń faktycznych w zakresie sprawstwa oskarżonej co do zarzucanego jej czynu z art. 177 § 1 kk.

Na sprawstwo oskarżonej w niniejszej sprawie wskazuje w sposób nie budzący wątpliwości zebrany materiał dowodowy.

Wbrew twierdzeniom skarżącego obrońcy na sprawstwo oskarżonej wskazują zeznania samego pokrzywdzonego J. D. (1), które Sąd I instancji prawidłowo ocenił jako wiarygodne. Pokrzywdzony od samego początku w sposób konsekwentny przedstawiał przebieg zdarzenia, wskazując, iż po rozpoczęciu manewru wyprzedzania przez niego, kiedy był na wysokości pojazdu oskarżonej – oskarżona wykonała skręt w lewo. Wiarygodność zeznań pokrzywdzonego wzmaga okoliczność, iż przyznał się on także , iż sam poruszał się z prędkością powyżej dopuszczalnej na tamtym terenie. Co najważniejsze jednak – zeznania te zbieżne z ustalenia biegłego z zakresu rekonstrukcji wypadków drogowych.

Wbrew twierdzeniom skarżącego obrońcy – Sąd I instancji dokonał prawidłowej oceny wyjaśnień oskarżonej E. W. (1) , uznając je za niewiarygodne. Odkreślić należy, iż stały one w opozycji do pozostałego materiału dowodowego, który legł u podstaw ustalania stanu faktycznego – w szczególności zeznań pokrzywdzonego J. D. (1) oraz opinii biegłego.

Analogicznie należy traktować zarzuty skarżącej w zakresie opinii biegłego z przeprowadzonych badań wypadku drogowego. Opinia ta jest jasna, pełna i logiczna a także koresponduje z pozostałym materiałem dowodowym.

Z opinii tej wynika w sposób nie budzący wątpliwości, iż przyczyną powstania wypadku drogowego było nieprawidłowe niezgodne z przepisami Prawa o ruchu drogowym postępowanie kierującej samochodem K. (...) E. W. (1), która podczas wykonywania skrętu w lewo nie udzieliła pierwszeństwa przejazdu jadącemu już lewym pasem ruchu kierującemu samochodem B. J. D. (1).

Przy czym biegły też wskazał na przyczynienie się pokrzywdzonego do przedmiotowego zdarzenia, w postaci nadmiernej prędkości, co też nie umknęło uwadze Sądu, jednak stara się nie zauważać skarżący – iż przyczyną powstania wypadku pozostaje zachowanie się oskarżonej.

Wobec powyższego zarzuty skarżącego stanowią jedynie polemikę z prawidłowymi ustaleniami Sądu orzekającego.

Wniosek

- zmianę zaskarżonego wyroku i uniewinnienie oskarżonej od zarzutu popełnienia czynu z art. 177 § 1 kk, po uprzednim dopuszczeniu i przeprowadzeniu dowodu z odpowiedzi na pytania z pisma obrońcy z dnia 27.12.21r.. znajdujących się w uzupełniającej opinii biegłego z zakresu kryminalistycznej rekonstrukcji wypadków drogowych na okoliczność nieprawidłowej obserwacji przedpola jazdy przez pokrzywdzonego, podjęcia przez pokrzywdzonego nieprawidłowej taktyki i techniki jazdy oraz braku możności zaniechania manewru skrętu w lewo przez oskarżoną , ewentualnie w przypadku nie uwzględnienia powyższego wniósł o uchylenie zaskarżonego wyroku i przekazanie sprawy do ponownego rozpoznania

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania wniosku za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny.

Sąd odwoławczy nie podzielił zarzutów zawartych w apelacji obrońcy oskarżonego, a nie znalazł przy tym uchybień podlegających uwzględnieniu z urzędu i powodujących konieczność zmiany bądź uchylenia zaskarżonego rozstrzygnięcia.

4.  OKOLICZNOŚCI PODLEGAJĄCE UWZGLĘDNIENIU Z URZĘDU

1.

Zwięźle o powodach uwzględnienia okoliczności

5.  ROZSTRZYGNIĘCIE SĄDU ODWOŁAWCZEGO

0.15.1. Utrzymanie w mocy wyroku sądu pierwszej instancji

0.11.

Przedmiot utrzymania w mocy

0.1Wina i sprawstwo oskarżonej

Zwięźle o powodach utrzymania w mocy

Wina, sprawstwo oskarżonej nie budzą wątpliwości Sądu Odwoławczego i nie wymagały w tym zakresie ingerencji tegoż Sądu.

0.15.2. Zmiana wyroku sądu pierwszej instancji

0.0.11.

Przedmiot i zakres zmiany

Zwięźle o powodach zmiany

0.1

0.15.3.1. Przyczyna, zakres i podstawa prawna uchylenia

1.1.

☐ art. 439 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

2.1.

Konieczność przeprowadzenia na nowo przewodu w całości

☐ art. 437 § 2 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

3.1.

Konieczność umorzenia postępowania

☐ art. 437 § 2 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia i umorzenia ze wskazaniem szczególnej podstawy prawnej umorzenia

4.1.

☐ art. 454 § 1 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

0.15.3.2. Zapatrywania prawne i wskazania co do dalszego postępowania

0.15.4. Inne rozstrzygnięcia zawarte w wyroku

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Przytoczyć okoliczności

6.  Koszty Procesu

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Przytoczyć okoliczności

II.

III.

Uwzględniając, iż również w toku postępowania odwoławczego oskarżyciel posiłkowy reprezentowany był przez pełnomocnika z wyboru Sąd na podstawie § 11 ust. 2 pkt. 4 Rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 22.10.2015r. w sprawie opłat za czynności adwokackie zasądził na rzecz oskarżyciela posiłkowego kwotę 840 zł tytułem zwrotu poniesionych kosztów pomocy prawnej w postępowaniu odwoławczym.

Sąd na podstawie §17 ust. 2 pkt 4 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 3 października 2016 r. w sprawie ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej przez adwokata z urzędu (tj. Dz. U. z 2019 r., poz. 18) zasądził od Skarbu Państwa na rzecz adwokat N. B. kwotę 516,60 zł z tytułu zwrotu kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej oskarżonej E. W. (1) z urzędu w postępowaniu odwoławczym.

Na podstawie art. 624 kpk Sąd zwolnił oskarżonego od zapłaty na rzecz Skarbu Państwa części kosztów sądowych za postępowanie odwoławcze, całością tych kosztów obciążając Skarb Państwa.

7.  PODPIS

Karol Skocki