Pełny tekst orzeczenia

Formularz UK 2

Sygnatura akt

VI ka 1326/21

Załącznik dołącza się w każdym przypadku. Podać liczbę załączników:

1

1.  CZĘŚĆ WSTĘPNA

0.11.1. Oznaczenie wyroku sądu pierwszej instancji

Wyrok Sądu Rejonowego dla Warszawy Pragi- Północ w Warszawie z dnia 8.10.2021r. sygn. VIII K 840/19

0.11.2. Podmiot wnoszący apelację

☐ oskarżyciel publiczny albo prokurator w sprawie o wydanie wyroku łącznego

☐ oskarżyciel posiłkowy

☐ oskarżyciel prywatny

☒ obrońca

☐ oskarżony albo skazany w sprawie o wydanie wyroku łącznego

☐ inny

0.11.3. Granice zaskarżenia

0.11.3.1. Kierunek i zakres zaskarżenia

☒ na korzyść

☐ na niekorzyść

☒ w całości

☐ w części

☐

co do winy

☐

co do kary

☐

co do środka karnego lub innego rozstrzygnięcia albo ustalenia

0.11.3.2. Podniesione zarzuty

Zaznaczyć zarzuty wskazane przez strony w apelacji

☐

art. 438 pkt 1 k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w zakresie kwalifikacji prawnej czynu przypisanego oskarżonemu

☐

art. 438 pkt 1a k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w innym wypadku niż wskazany
w art. 438 pkt 1 k.p.k., chyba że pomimo błędnej podstawy prawnej orzeczenie odpowiada prawu

☒

art. 438 pkt 2 k.p.k. – obraza przepisów postępowania, jeżeli mogła ona mieć wpływ na treść orzeczenia

☐

art. 438 pkt 3 k.p.k. – błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia,
jeżeli mógł on mieć wpływ na treść tego orzeczenia

☐

art. 438 pkt 4 k.p.k. – rażąca niewspółmierność kary, środka karnego, nawiązki lub niesłusznego zastosowania albo niezastosowania środka zabezpieczającego, przepadku lub innego środka

☐

art. 439 k.p.k.

☐

brak zarzutów

0.11.4. Wnioski

☒

uchylenie

☒

zmiana

2.  Ustalenie faktów w związku z dowodami przeprowadzonymi przez sąd odwoławczy

0.12.1. Ustalenie faktów

0.12.1.1. Fakty uznane za udowodnione

Lp.

Oskarżony

Fakt oraz czyn, do którego fakt się odnosi

Dowód

Numer karty

2.1.1.1.

A. S.

Oskarżona nie była karana.

Karta karna

267

2.1.1.2.

j.w.

Oskarżona w 2021r. nie złożyła deklaracji PIT.

E-puap

266

2.1.1.3.

j.w.

Oskarżona nie figuruje w ewidencji kierowców naruszających przepisy ruchu drogowego.

Ewidencja

269

2.1.1.4.

j.w.

Oskarżona miała możliwości zatrzymania samochodu i uniknięcia wypadku także w sytuacji gdyż pieszy przechodził ze strony lewej na prawą ul. (...) w W..

Wszystkie fakty odnoszą się co czynu z art. 177 § 2 k.k.

Opinia biegłego T. D.

243-247

0.12.1.2. Fakty uznane za nieudowodnione

Lp.

Oskarżony

Fakt oraz czyn, do którego fakt się odnosi

Dowód

Numer karty

0.12.2. Ocena dowodów

0.12.2.1. Dowody będące podstawą ustalenia faktów

Lp. faktu z pkt 2.1.1

Dowód

Zwięźle o powodach uznania dowodu

2.1.1.1.

Karta karna

Dowód wiarygodny. Dokument wystawiony przez właściwy organ w ramach kompetencji.

2.1.1.2.

e-puap

j.w.

2.1.1.3.

Ewidencja kierowców naruszających przepisy ruchu drogowego

j.w.

2.1.1.4.

Opinia biegłego

Opinia biegłego T. D. uwzględnia wyjaśnienia oskarżonej, według której pieszy wkroczył na jezdnię z lewej strony od pasa zieleni. Biorąc pod uwagę kierunek poruszania się pokrzywdzonego, opisany przez oskarżoną, aby doszło do obrażeń ciała W. R. opisanych w protokole sekcji zwłok, musiałby się przed potrąceniem obrócić o 180 stopni gdyż jego obrażenia wskazują, iż do kontaktu z samochodem doszło lewą stroną jego ciała. Ponadto rozpatrując ten wariant wydarzeń, w chwili wkroczenia pieszego na jezdnię z lewej strony samochód oskarżonej znajdowałby się w odległości 44 m od pieszego. Oskarżona reagując na wkroczenie pieszego na jezdnię, nawet z lewej strony, byłaby w stanie zatrzymać swój samochód przed torem poruszania się pokrzywdzonego. Wniosek ten wynika z symulacji zdarzenia przeprowadzonej przez biegłego T. D., której wyniki zostały przedstawione w opinii dodatkowej. Oskarżona prowadziła samochód z prędkością 51,5 km/h zaś do zatrzymania samochodu w momencie wkraczania pieszego także z lewej strony jezdni, potrzebowała 39 m - przy uwzględnieniu czasu reakcji na nagłą sytuację na drodze i prędkości poruszania się pokrzywdzonego. Opinia biegłego jest wiarygodna bowiem jej wnioski zostały udokumentowane przekonującą symulacją zdarzenia. Ponadto została wydana przez biegłego posiadającego dużą wiedzę i doświadczenie z zakresu rekonstrukcji wypadków drogowych.

0.12.2.2. Dowody nieuwzględnione przy ustaleniu faktów
(dowody, które sąd uznał za niewiarygodne oraz niemające znaczenia dla ustalenia faktów)

Lp. faktu z pkt 2.1.1 albo 2.1.2

Dowód

Zwięźle o powodach nieuwzględnienia dowodu

.  STANOWISKO SĄDU ODWOŁAWCZEGO WOBEC ZGŁOSZONYCH ZARZUTÓW i wniosków

Lp.

Zarzut

3.1.

-obraza przepisów postępowania, która mogła mieć wpływ na teść orzeczenia, poprzez naruszenie art.7 k.p.k. polegająca na dokonaniu przez sąd I instancji oceny zgromadzonego w sprawie materiału dowodowego w sposób sprzeczny z zasadami prawidłowego rozumowania oraz niezgodnie ze wskazaniami wiedzy i doświadczenia życiowego, w szczególności w zakresie, w jakim sąd uznał za wiarygodne i przydatne do ustalania stanu faktycznego sprawy, zeznania świadka A. T., pomimo, iż świadek zeznała, że nie widziała momentu wypadku z udziałem oskarżonej ponieważ w momencie zdarzenia świadek zajęta była patrzeniem w telefon a także w zakresie, w jakim sąd ustalił na podstawie uznanych za ujawnione zeznań świadka M. K. stan faktyczny sprawy, w szczególności fakt przechodzenia poszkodowanego przez jezdnię od strony prawej do lewej, pomimo, że świadek ten wskazywał, że był zaskoczony ponieważ nie widział by ktokolwiek przechodził przez ulicę, a także poprzez uznanie za niewiarygodne wyjaśnienia oskarżonej co do przebiegu wypadku, co miało niewątpliwie wpływ na treść orzeczenia, ponieważ w konsekwencji doprowadziło sąd do błędnego ustalenia faktycznego poprzez przyjęcie, że poszkodowany przekraczał jezdnię od strony prawej do lewej a w związku z tym mógł on zostać zauważony przez oskarżoną w odległości około 39 metrów, co jakoby umożliwiało oskarżonej zatrzymanie pojazdu przed torem ruchu W. R. przy należytej obserwacji jezdni na podstawie ustalonych faktów sąd w konsekwencji przypisał winę oskarżonej:

- obrazę przepisów postępowania, która mogła mieć wpływ na treść orzeczenia, poprzez naruszenie art. 391 § 1 k.p.k. w zw. z art. 410 k.p.k. polegujące na ujawnieniu bez odczytania zeznań świadka M. K. złożonych przez niego w postępowaniu przygotowawczym i odstąpieniu od przesłuchanie w.w. świadka bezpośrednio przed sądem, podczas gdy w sprawie nie ziściła się przesłanka uniemożliwiająca doręczenie wezwania dla wskazanego świadka, ponieważ sąd nie podjął wystarczających środków ukierunkowanych na ustalenie miejsca pobytu świadka, co jest tym bardziej rażące w sytuacji, w której był to jedyny znany z imienia i nazwiska świadek, jaki naocznie widział przebieg wypadku z udziałem oskarżonej w związku z czym jego przesłuchanie przed sądem mogło okazać się kluczowe dla wyjaśnienia wątpliwości w sprawie, dotyczących przebiegu zdarzenie a więc było to uchybienie, które mogło mieć wpływ na wynik sprawy ponieważ skutkowało ustaleniem przez sąd błędnego, niekorzystnego dla oskarżonej stanu faktycznego sprawy a ponadto w konsekwencji uchybienia, oskarżona w ramach postępowania została de facto pozbawiona prawa do obrony ponieważ nie mogła w ramach przewodu sądowego zadawać w.w. świadkowi pytań, ukierunkowanych na wyjaśnienie wątpliwość i sprzeczności, zawartych w zeznaniach złożonych przez tego świadka w postępowaniu przygotowawczym;

- obrazę przepisów postępowania, która mogła mieć wypływ na treść orzeczenia, poprzez naruszenie art. 5 § 2 k.p.k. , polegającą na rozstrzygnięciu niedających się usunąć wątpliwości na niekorzyść oskarżonej, jeśli bowiem przyjąć, jak to uczynił sąd, że nie można było doręczyć wezwania na przesłuchanie świadkowi M. K., natomiast zeznania i w.w. świadka z postępowania przygotowawczego zawierały istotne niejasności i sprzeczności, świadek A. T. nie widziała zaś przebiegu zdarzenie z udziałem oskarżonej, natomiast w ramach postępowania przywoławczego zostały popełnione niedające się usunąć błędy w zakresie zabezpieczenia dowodów umożliwiające ustalenie stanu faktycznego sprawy nie zabezpieczenie monitoringu z miejsca zdarzenia, który na etapie postępowania sądowego było już niedostępny, nie zabezpieczono imion nazwisk i adresów naocznych świadków zdarzenia, znajdujących się na pobliskich przystankach komunikacji miejskiej, to w takiej sytuacji należało uznać, że w sprawie pozostały niedające się usunąć wątpliwości w zakresie stanu faktycznego i w konsekwencji wątpliwości te należało rozstrzygnąć na korzyść oskarżonej uznając ją za niewinną zarzucanego jej czynu, sąd natomiast w sytuacji braku dowodów jasno przemawiających za winą oskarżonej uznał ją za winną zarzucanego jej czynu, więc uchybienie to miało wpływ na wynik postępowania.

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania zarzutu za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny

Zarzut nie jest zasadny.

Ustalenia faktyczne dokonane przez sąd I instancji są prawidłowe zaś ocena materiału dowodowego została dokonana zgodnie z zasadami logicznego rozumowania, wskazaniami wiedzy i doświadczenia życiowego, czyli nie jest oceną dowolną lecz zgodnie z art. 7 k.p.k. znajduje oparcie w przeprowadzonych i ujawnionych na rozprawie dowodach. Kierunek poruszania się pieszego W. R. został ustalony na podstawie zeznań złożonych na etapie postępowania przygotowawczego przez świadka A. T. gdyż bezpośrednio po zdarzeniu była pewna, że pieszy poruszał się przechodząc przez jezdnię od strony przystanku autobusowego położonego na wysokości ulicy (...) w W. w kierunku pasa zieleni, czyli ze strony prawej na lewą i na lewym pasie doszło do potrącenia przez samochód prowadzony przez oskarżoną. Świadek na rozprawie przed sądem I instancji nie była już pewna, z jakiego kierunku poruszał się pieszy gdyż będąc pasażerem samochodu prowadzonego przez świadka M. K. jadącego bezpośrednio za samochodem oskarżonej, nie obserwowała drogi przed sobą. O kierunku poruszania się pieszego powiedział jej świadek M. K., prowadzący samochód jadący bezpośrednio za samochodem oskarżonej. Złożone przez świadka zeznania nawiązują do zeznań złożonych na etapie postępowania przygotowawczego przez świadka M. K.. Świadek ten w dniu zdarzenia prowadził samochód jadąc za oskarżoną lewym pasem jezdni ul. (...) ale nie widział kierunku poruszania się pieszego. Jedynie wydedukował na podstawie okoliczności zdarzenia, że pieszy przechodził od przystanku autobusowego z prawej strony ul. (...) na lewą bowiem gdyby pieszy przechodził od strony pasa zieleni czyli ze strony lewej na prawą to na pewno by go zauważył. W okolicznościach zdarzenia świadek M. K. miał czas jak i możliwości zauważenia pieszego wchodzącego na od strony lewej w światłach oświetlenia latarni miejskich oraz w światłach samochodu oskarżonej jadąc bezpośrednio za jej pojazdem. Skoro nie zauważył pieszego z lewej strony to zasadnie sąd I instancji uznał, iż pieszy przekraczał jezdnię ze strony prawej na lewą. Dodatkowo za takim ustaleniem przemawia także charakter obrażeń pieszego, które koncentrują się po lewej stronie jego ciała czyli stronie mającej bezpośredni kontakt z jadącym samochodem. Przemieszczanie się pokrzywdzonego i charakter potrącenia opisują obie opinie biegłych z zakresu ruchu drogowego. Ponadto wyjaśnienia oskarżonej oraz zeznania świadków A. T. oraz M. K. wskazują jednoznacznie, że po prawym i środkowym pasie nie przyjeżdżały inne pojazdy. Pokrzywdzony W. R. miał więc możliwość przejścia dwóch pasów ruchu - prawego i środkowego, zanim doszło do potrącenia na pasie lewym. Sąd odwoławczy w celu sprawdzenia linii obrony oskarżonej przeprowadził dodatkowy dowód z opinii biegłego. Opinia biegłego T. D. uwzględnia wyjaśnienia oskarżonej, według której pieszy wkroczył na jezdnię z lewej strony od pasa zieleni. Jednak w tym wypadku, aby doszło do obrażeń pieszego opisanych w protokole sekcji zwłok, musiałby się przed potraceniem obrócić o 180 stopni gdyż jego obrażenia wskazują, iż do kontaktu z samochodem doszło lewą stroną jego ciała. Ponadto rozpatrując ten wariant wydarzeń, w chwili wkroczenia pieszego na jezdnię z lewej strony samochód oskarżonej znajdowałby się w odległości 44 m od pokrzywdzonego. Oskarżona reagując na wkroczenie pieszego na jezdnię, nawet z lewej strony, byłaby w stanie zatrzymać swój samochód przed torem poruszania się W. R.. Wniosek ten wynika z symulacji zdarzenia przeprowadzonej przez biegłego T. D., której wyniki zostały przedstawione w opinii dodatkowej. Oskarżona prowadziła samochód z prędkością 51,5 km/h zaś do zatrzymania samochodu w momencie wkraczania pieszego, także z lewej strony jezdni, potrzebowała 39 m - przy uwzględnieniu czasu reakcji na nagłą sytuację na drodze i prędkości poruszania się pieszego. Tak więc, w obu wypadkach poruszania się pieszego, zarówno z prawej strony na lewą, jak to ustalił sąd I instancji, oraz z lewej na prawą, jak wyjaśniała oskarżona wynika wniosek, że nie obserwowała prawidłowo drogi i miała możliwość w obu wariantach zatrzymania samochodu przed potrąceniem pieszego. Należy wskazać, iż pomimo podjętych prób nie został przesłuchany na rozprawie odwoławczej świadek M. K.. Sąd odwoławczy ustalił w danych pesel, że świadek nie ma aktualnego adresu zameldowania, nie odpowiedział także na wezwanie telefoniczne. Jednak w świetle dodatkowej opinii biegłego T. D. brak bezpośredniego przesłuchania świadka M. K., nie miał wpływu na treść wyroku. Należy więc podzielić, uznając je za prawidłowe, ustalenia faktyczne dokonane przez sąd I instancji. Do wypadku drogowego doszło na skutek nieprawidłowej obserwacji drogi przez oskarżoną, która potraciła pieszego W. R.. Na skutek doznanych obrażeń ciała pokrzywdzony zmarł w szpitalu. Na stopień zawinienia oskarżonej ma także wpływ uwzględnione przez sąd I instancji, znaczne przyczynienie się pokrzywdzonego do powstania wypadku, gdyż przechodził przez jezdnię w miejscu niedozwolonym.

Wniosek

1.ponowne podjęcie próby ustalenia adresu, a w razie niepowodzenia – poprzez poszukiwanie przez policje świadka M. K., a następnie dopuszczenie i przeprowadzenie dowodu z zeznań tego świadka, który jest jedynym znanymi , naocznym świadkiem zdarzenia z udziałem oskarżonej, w celu wyjaśnienia wątpliwość co do przebiegu wypadku i doprecyzowania zeznań , złożonych przez ww świadka w postępowaniu przygotowawczym a także umożliwienia oskarżonej i jej obrońcy zadawania pytań świadkowi;

2.przeprowadzenie wnioskowanej przez obrońcę w piśmie z dnia 20 sierpnia 2021r. uzupełniającej opinii biegłego sądowego, uwzgledniającej alternatywny przebieg wypadku drogowego z udziałem oskarżonej, zgodny ze złożonymi przez nią wyjaśnieniami;

3.o zmianę zaskarżonego wyroku i uniewinnienie oskarżonej od popełnienia zarzucanego jej czynu;

4.ewentualnie o uchylenie zaskarżonego wyroku i przekazanie sprawy do ponownego rozpoznania sądowi I instancji;

5. zwrot kosztów obrony na rzecz oskarżonej w wypadku uniewinnienia;

☐ zasadny

☒ częściowo zasadny

☐ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania wniosku za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny.

1.  Sąd odwoławczy podjął działania w celu ustalenia adresu miejsca zamieszkania świadka M. K.. Jednak te działania nie doprowadziły do ustalenia miejsca pobytu świadka. Świadek ten w dniu zdarzenia prowadził samochód jadąc za oskarżoną lewym pasem jezdni ul. (...) ale nie widział kierunku poruszania się pieszego. Jedynie wydedukował na podstawie okoliczności zdarzenia, że pieszy przechodził od przystanku autobusowego z prawej strony ul. (...) na lewą bowiem gdyby pieszy przechodził od strony pasa zieleni czyli ze strony lewej na prawą to na pewno by go zauważył. Należy wskazać, iż brak bezpośredniego przesłuchania tego świadka nie miał wpływu na treść wyroku z uwagi na przeprowadzenie przez sąd odwoławczy dodatkowej opinii biegłego T. D. odnoszącej się do wyjaśnień złożonych przez oskarżoną. Z dodatkowej opinii biegłego wynika, że oskarżona miała możliwość uniknięcia wypadku rozpatrując wariant, iż pieszy W. R. wkroczył na jezdnie od strony lewej i kierował się na prawo.

2.Sąd odwoławczy na wniosek obrońcy przeprowadził dowód z dodatkowej opinii biegłego uwzgledniającej alternatywny przebieg wypadku drogowego z udziałem oskarżonej, zgodny ze złożonymi przez nią wyjaśnieniami. Rozpatrując ten wariant wydarzeń, w chwili wkroczenia pieszego na jezdnię z lewej strony samochód oskarżonej znajdowałby się w odległości 44 m od pieszego. Oskarżona reagując na wkroczenie pieszego na jezdnię, nawet z lewej strony, byłaby w stanie zatrzymać swój samochód przed torem poruszania się pieszego. Wniosek ten wynika z symulacji zdarzenia przeprowadzonej przez biegłego T. D., której wyniki zostały przedstawione w opinii dodatkowej. Oskarżona prowadziła samochód z prędkością 51,5 km/h zaś do zatrzymania samochodu w momencie wkraczania pieszego także z lewej strony jezdni potrzebowała 39 m - przy uwzględnieniu czasu reakcji na nagłą sytuację na drodze i prędkości poruszania się pieszego. Tak więc, w obu wypadkach poruszania się pieszego, zarówno z prawej strony na lewą, jak to ustalił sąd I instancji, oraz z lewej na prawą, jak wyjaśniała oskarżona wynika wniosek, że nie obserwowała prawidłowo drogi i miała możliwość w obu wariantach, zatrzymania samochodu przed potrąceniem pieszego.

3.Wniosek o zmianę zaskarżonego wyroku i uniewinnienie oskarżonej od popełnienia zarzucanego jej czynu nie jest zasadny. Ustalenia faktyczne dokonane przez sąd I instancji są prawidłowe.

4.Wniosek o uchylenie zaskarżonego wyroku i przekazanie sprawy do ponownego rozpoznania sądowi I instancji nie jest zasadny. Materiał dowodowy został uzupełniony przez sąd odwoławczy i jest kompletny.

5. Wniosek o zwrot kosztów obrony z wyboru oskarżonej nie znajduje podstawy prawnej gdyż sąd odwoławczy wyrok skazujący utrzymał w mocy.

4.  OKOLICZNOŚCI PODLEGAJĄCE UWZGLĘDNIENIU Z URZĘDU

1.

Zwięźle o powodach uwzględnienia okoliczności

5.  ROZSTRZYGNIĘCIE SĄDU ODWOŁAWCZEGO

0.15.1. Utrzymanie w mocy wyroku sądu pierwszej instancji

0.11.

Przedmiot utrzymania w mocy

0.1Wina i kara

Zwięźle o powodach utrzymania w mocy

Wina oskarżonej polegała na nieprawidłowej obserwacji drogi i potrąceniu pieszego przechodzącego jezdnię od strony prawej na lewą. Została ustalona na podstawie opinii biegłych, wynikach sekcji zwłok, z którymi korespondują zeznania świadków A. T. i M. K. złożone w postępowaniu przygotowawczym. Kara wymierzona oskarżonej uwzględnia znaczny stopień przyczynienia się pokrzywdzonego, który przekraczał jezdnię w miejscu niedozwolonym.

0.15.2. Zmiana wyroku sądu pierwszej instancji

0.0.11.

Przedmiot i zakres zmiany

Zwięźle o powodach zmiany

0.15.3. Uchylenie wyroku sądu pierwszej instancji

0.15.3.1. Przyczyna, zakres i podstawa prawna uchylenia

1.1.

☐ art. 439 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

2.1.

Konieczność przeprowadzenia na nowo przewodu w całości

☐ art. 437 § 2 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

3.1.

Konieczność umorzenia postępowania

☐ art. 437 § 2 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia i umorzenia ze wskazaniem szczególnej podstawy prawnej umorzenia

4.1.

☐ art. 454 § 1 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

0.15.3.2. Zapatrywania prawne i wskazania co do dalszego postępowania

0.15.4. Inne rozstrzygnięcia zawarte w wyroku

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Przytoczyć okoliczności

6.  Koszty Procesu

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Przytoczyć okoliczności

2 .

Na podstawie art. 624 § 1 k.p.k. uwagi na sytuację finansową oskarżonej, sąd odwoławczy zwolnił ją od uiszczenia kosztów sądowych w drugiej instancji. Po wypadku oskarżona ma problemy z wykonywaniem pracy handlowca, gdyż wiąże się to z prowadzeniem samochodu. Bardzo przeżyła to zdarzenie i pozostał jej uraz i lęk przed prowadzeniem pojazdu. ( k- 276v)

7.  PODPIS

SSR (del.) Małgorzata Nowak- Januchta SSO Ludmiła Tułaczko SSO Agnieszka Wojciechowska- Langda

0.11.3. Granice zaskarżenia

Kolejny numer załącznika

1

Podmiot wnoszący apelację

Obrońca

Rozstrzygnięcie, brak rozstrzygnięcia albo ustalenie, którego dotyczy apelacja

Wina

0.11.3.1. Kierunek i zakres zaskarżenia

☒ na korzyść

☐ na niekorzyść

☒ w całości

☐ w części

☐

co do winy

☐

co do kary

☐

co do środka karnego lub innego rozstrzygnięcia albo ustalenia

0.11.3.2. Podniesione zarzuty

Zaznaczyć zarzuty wskazane przez strony w apelacji

☐

art. 438 pkt 1 k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w zakresie kwalifikacji prawnej czynu przypisanego oskarżonemu

☐

art. 438 pkt 1a k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w innym wypadku niż wskazany
w art. 438 pkt 1 k.p.k., chyba że pomimo błędnej podstawy prawnej orzeczenie odpowiada prawu

☒

art. 438 pkt 2 k.p.k. – obraza przepisów postępowania, jeżeli mogła ona mieć wpływ na treść orzeczenia

☐

art. 438 pkt 3 k.p.k. – błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia,
jeżeli mógł on mieć wpływ na treść tego orzeczenia

☐

art. 438 pkt 4 k.p.k. – rażąca niewspółmierność kary, środka karnego, nawiązki lub niesłusznego zastosowania albo niezastosowania środka zabezpieczającego, przepadku lub innego środka

☐

art. 439 k.p.k.

☐

brak zarzutów

0.11.4. Wnioski

☒

uchylenie

☒

zmiana