Pełny tekst orzeczenia

Formularz UK 1

Sygnatura akt

IIK 477/20

Jeżeli wniosek o uzasadnienie wyroku dotyczy tylko niektórych czynów lub niektórych oskarżonych, sąd może ograniczyć uzasadnienie do części wyroku objętych wnioskiem. Jeżeli wyrok został wydany w trybie art. 343, art. 343a lub art. 387 k.p.k. albo jeżeli wniosek o uzasadnienie wyroku obejmuje jedynie rozstrzygnięcie o karze i o innych konsekwencjach prawnych czynu, sąd może ograniczyć uzasadnienie do informacji zawartych w częściach 3–8 formularza.

1.USTALENIE FAKTÓW

0.1.Fakty uznane za udowodnione

Lp.

Oskarżony

Czyn przypisany oskarżonemu (ewentualnie zarzucany, jeżeli czynu nie przypisano)

1.1.1.

1. J. T.

K.

2. R.

K.

VI.  W dniu 15 sierpnia 2020 roku, w m. R., gm. R. słownie groził K. P. spaleniem domu, przy czym groźba ta wzbudziła u w/w obawę jej spełnienia tj. występek art. 190§1 kk.

VII.  W dniu 15 sierpnia 2020 roku, w m. R., gm. R. uderzając dwukrotnie trzymanym w ręku przedmiotem wykonanym z bliżej nieokreślonego tworzywa przypominającym pałkę K. P. po głowie naruszył jego nietykalność cielesną, czym działał na jego szkodę tj. występku z art. 217§1 kk.

VIII.  W dniu 15 sierpnia 2020 roku, w m. R., gm. R. słownie groził K. P. pobiciem oraz pozbawieniem życia, przy czym groźny te wzbudziły u w/w uzasadnioną obawę ich spełnienia tj. występku z art. 190§1 kk.

IX.  W dniu 15 sierpnia 2020 roku, w m. R., gm. R. uderzając trzymanym w ręku przedmiotem w postaci teleskopowej metalowej pałki zakończonej kulką K. P. w tułów, naruszył jego nietykalność cielesną czym działał na jego szkodę tj. występku z art. 217§1 kk.

X.  W dniu 15 sierpnia 2020 roku, w m. R., gm. R. poprzez uderzenia pałką w telefon komórkowy marki S. (...) dokonał jego zniszczenia powodując straty w wysokości 1470,00 zł na szkodę K. P., przy czym czyn ten stanowi wypadek mniejszej wagi tj. występku z art. 288§2 kk

Przy każdym czynie wskazać fakty uznane za udowodnione

Dowód

Numer karty

Czyn III

1.  Spotkanie w dniu 15.08.2020 r. przed godziną 18:00 w R. gmina R. mieszkającego w tej miejscowości K. P. w pobliżu posesji jego matki z R. K., który poruszał się skuterem i przebywał w tej miejscowości u rodziców prowadzących działalność gospodarcza polegających na wynajmowaniu domków, podczas którego oskarżony poinformował pokrzywdzonego, że już nie żyje oraz że zaraz przyjedzie z ojcem i pobiją go.

2.  Powrót R. K. po spotkaniu z K. P. do domu rodziców i następnie po upływie około 15 minut, podczas których opowiedział ojcu – oskarżonemu J. K. (w dalszej części J. K.) o tym spotkaniu ich wspólny wyjazd jego samochodem do pokrzywdzonego.

Czyn II i IV

1.  Przyjazd oskarżonych pod posesję K. P. i po opuszczeniu samochodu wejście na jej teren, a następnie udanie się przez nich w kierunku pokrzywdzonego, który w tym czasie przebywał za domem, przy czym J. K. trzymając w ręku przedmiot wykonany z bliżej nieokreślonego tworzywa przypominający pałkę szedł obchodząc dom z jednej strony zaś R. K. z drugiej również trzymając w ręku przedmiot w postaci metalowej teleskopowej pałki zakończonej metalową kulką.

2.  Atak oskarżonego J. K., który zbliżając się do pokrzywdzonego przez cały czas mówił m.in. żeby podszedł do niego i że zobaczy co teraz z nim będzie, a następnie gdy upewniał się on gdzie jest jego syn idący z drugiej strony domu uderzył go z niewielką siła trzymanym w ręku przedmiotem w głowę zaś gdy K. P. zorientował się, że próbuje uderzyć go również trzymaną w ręku pałką teleskopowa R. K. i uchylając się unikał tych uderzeń, po raz kolejny otrzymał uderzenie w głowę, które zadał mu jego ojciec i tym razem trzymanym w ręku przedmiotem także z niewielką siłą.

3.  Ucieczka K. P. po otrzymaniu drugiego uderzenia przez J. K. w kierunku ulicy, przy której położny jest dom, podczas której biegnąc zorientował się będąc już od frontu budynku na podjeździe, że wypadł mu telefon, w związku z czym zatrzymał się żeby go podnieść, a następnie zauważył podbiegającego do niego R. K., który wykorzystując to uderzył go trzymaną w ręku pałką teleskopową w tułów, przy czym uderzenie to z uwagi na to, iż zostało zadane z niewielka siłą nie spowodowało żadnych obrażeń.

Czyn V

1.  Uderzenie przez oskarżonego R. K. końcówką trzymanej w ręku pałki teleskopowej zakończonej kulką w leżący na podjeździe telefon komórkowy pokrzywdzonego marki S. (...) wartości 1470,00 zł, w wyniku którego zniszczył go i ucieczka w tym czasie K. P. na ulicę.

Czyn I

1.  Wyjście oskarżonych za pokrzywdzonym na zewnątrz posesji, a nadto w związku z tym, że w pobliżu pojawiły się inne osoby udanie się przez nich w kierunku samochodu przed zajęciem miejsc w którym J. K. grożąc mu spaleniem domu radził żeby wyprowadził się ze wsi i następnie ich odjazd oraz powrót w tym czasie K. P. na posesję i wezwanie przez niego policji.

Zeznania świadków:

K. P.

A. J. (1)

Zeznania świadków:

K. P.

A. J. (1)

Wyjaśnienia oskarżonych:

J. K.

R. K.

Zeznania świadków:

K. P.

A. J. (1)

M. S. (1)

Zeznania świadków:

K. P.

M. S. (1)

Opinia biegłego z zakresu medycyny M. S. (2)

Opinia biegłej sądowej z zakresu neurologii medycyny sądowej I. S.

oraz ustna opinia uzupełniająca

Zeznania świadków:

K. P.

M. S. (1)

Opinia biegłej sądowej z zakresu neurologii medycyny sądowej I. S.

oraz ustna opinia uzupełniająca

Zeznania świadków:

K. P.

M. S. (1)

Protokół oględzin wraz z dokumentacja zdjęciową

Pismo pokrzywdzonego

Pokwitowanie

Polecenie przelewu

Zestawienie rat

Zeznania świadków:

K. P.

M. S. (1)

P. B.

Maszynopis z zapisów w notatniku służbowych sierż. sztab. P. B.

k. 96-97 oraz k. 3 i 30v-31 w części odczytanej w trybie art. 391§1 kpk

k. 118v-119

j/w

j/w

k. 94-95v

k. 95v-96

j/w

j/w

k. 120-120v oraz. 15v w części odczytanej w trybie art. 391§1 kpk

j/w oraz k. 260-260v

j/w

k. 157

k. 173-177

k. 215v

j/w

j/w

j/w

j/w

/w

j/w

k. 7-9

k. 14 załącznika adresowego

k. 15 załącznika adresowego

k. 16 załącznika adresowego

k. 17 załącznika dresowego

j/w

j/w

k. 119-119v

k. 135

0.1.Fakty uznane za nieudowodnione

Lp.

Oskarżony

Czyn przypisany oskarżonemu (ewentualnie zarzucany, jeżeli czynu nie przypisano)

1.2.1.

1. J. T.

K.

2. R.

K.

I.  W dniu 15 sierpnia 2020 roku, w m. R., gm. R. słownie groził K. P. spaleniem domu, przy czym groźba ta wzbudziła u w/w obawę jej spełnienia tj. występek art. 190§1 kk.

II.  W dniu 15 sierpnia 2020 roku, w m. R., gm. R. uderzając dwukrotnie trzymanym w ręku przedmiotem wykonanym z bliżej nieokreślonego tworzywa przypominającym pałkę K. P. po głowie naruszył jego nietykalność cielesną, czym działał na jego szkodę tj. występku z art. 217§1 kk.

III.  W dniu 15 sierpnia 2020 roku, w m. R., gm. R. słownie groził K. P. pobiciem oraz pozbawieniem życia, przy czym groźny te wzbudziły u w/w uzasadnioną obawę ich spełnienia tj. występku z art. 190§1 kk.

IV.  W dniu 15 sierpnia 2020 roku, w m. R., gm. R. uderzając trzymanym w ręku przedmiotem w postaci teleskopowej metalowej pałki zakończonej kulką K. P. w tułów, naruszył jego nietykalność cielesną czym działał na jego szkodę tj. występku z art. 217§1 kk.

V.  W dniu 15 sierpnia 2020 roku, w m. R., gm. R. poprzez uderzenia pałką w telefon komórkowy marki S. (...) dokonał jego zniszczenia powodując straty w wysokości 1470,00 zł na szkodę K. P. przy czym czyn ten stanowi wypadek mniejszej wagi tj. występku z art. 288§2 kk

Przy każdym czynie wskazać fakty uznane za nieudowodnione

Dowód

Numer karty

Czyn I i II

Twierdzenie oskarżonego J. K., że wprawdzie przyjechał samochodem z synem do pokrzywdzonego po tym jak wrócił on skuterem do domu i opowiedział o ich spotkaniu podczas którego opluł go on i kopnął w skuter tylko dlatego, że jeździł i kurzył, aby wyjaśnić takie zachowanie z jego strony, jednak zaprzeczył temu żeby uderzył go lub groził mu oraz żeby zrobił to jego syn, a nadto żeby zniszczył mu telefon dodając, ze to K. P. będąc pod działaniem alkoholu nadepnął na jego telefon, który wypadł mu gdy odsunął się aby uniknąć uderzenia jakie chciał mu zadać.

Czyn III, IV i V

Twierdzenie oskarżonego R. K., że gdy przejeżdżał 15.08.2020 r. skuterem obok posesji matki pokrzywdzonego spotkał go i powiedział mu dzień dobry, to on zaczepił go plując w niego, a następnie kopnął w bok skutera w wyniku czego przewrócił się na prawą stronę oraz wyzwał go dodając, że po tym jak wrócił do domu i opowiedział ojcu o zachowaniu K. P. pojechali do niego gdyż ojciec chciał wyjaśnić takie zachowanie z jego strony i wówczas będąc pod wpływem alkoholu to on zachowywał się agresywnie w stosunku do nich.

Wyjaśnienia oskarżonego

J. K.

Wyjaśnienia oskarżonego

R. K.

k. 94v-95

k. 95v-96 i k. 48-48v w części odczytanej w trybie art. 389§1 kpk

1.OCena DOWOdów

0.1.Dowody będące podstawą ustalenia faktów

Lp. faktu z pkt 1.1

Dowód

Zwięźle o powodach uznania dowodu

Ad. III pkt 1

Ad. III pkt 2

Ad. II i IV pkt 1

Ad. III pkt 2

Ad. II i IV pkt 3

Ad. V pkt 1

Ad. I pkt 1

Zeznania świadków:

K. P.

A. J. (1)

Zeznania świadków:

K. P.

A. J. (1)

Wyjaśnienia oskarżonych:

J. K.

R. K.

Zeznania świadków:

K. P.

A. J. (1)

M. S. (1)

Zeznania świadków:

K. P.

M. S. (1)

Opinia biegłego z zakresu medycyny M. S. (2)

Opinia biegłej sądowej z zakresu neurologii medycyny sądowej I. S.

oraz ustna opinia uzupełniająca

Zeznania świadków:

K. P.

M. S. (1)

Opinia biegłej sądowej z zakresu neurologii medycyny sądowej I. S.

oraz ustna opinia uzupełniająca

Zeznania świadków:

K. P.

M. S. (1)

Protokół oględzin wraz z dokumentacja zdjęciową

Pismo pokrzywdzonego

Pokwitowanie

Polecenie przelewu

Zestawienie rat

Zeznania świadków:

K. P.

M. S. (1)

P. B.

Maszynopis z zapisów w notatniku służbowych sierż. sztab. P. B.

Z zeznań pokrzywdzonego K. P. wynika, że konflikt pomiędzy nim i oskarżonymi dotyczył zachowania R. K., który skuterem wodnym o dużej mocy silnika pływał w pobliżu kei należącej do jego ojczyma, przy której przycumowane są łodzie żaglowe oraz motorowe i robiąc duża falę powodował, że uderzały one o siebie i uszkadzały się, na co zwrócił uwagę ich znajomemu. Zeznał nadto, że 15.08.2020 r. od osób, które były na jego kempingu dowiedział się, że R. K. podjeżdżał skuterem pod posesje jego matki, gdzie szukał go. Gdy podjechał on kolejny raz spotkał go tam i wówczas zagroził, że zaraz przyjedzie z ojcem, z którym pobije go oraz pozbawią życia. To, że K. P. spotkał się w tym dniu z R. K. w pobliżu posesji matki potwierdziła w złożonych zeznaniach mieszkająca również w R. A. J. (1). Z jej zeznań wynika nadto, że doszło pomiędzy nimi do krótkiej rozmowy, podczas której obaj krzyczeli oraz że pokrzywdzony pchnął oskarżonego. Zaprzeczyła natomiast temu żeby R. K. przewrócił się i żeby upadł również skuter, którym poruszał się. Zeznaniom pokrzywdzonego obraz A. J. (1) sąd dał wiarę, gdyż w zasadzie tworzą one spójną i logiczna całość. Nie można również wykluczyć, że po wypowiedzeniu przez oskarżonego gróźb pokrzywdzony zareagował na nie słownie oraz że udając się w kierunku swojej posesji odepchnął go. Za niewiarygodne uznać natomiast należy wyjaśnienia oskarżonego R. K. zarówno w części dotyczącej tego, że plunął on na niego jak i odnośnie tego, że kopnął skuter w wyniku czego przewrócił się on na prawą stronę, czego nie potwierdziła świadek A. J. (1).

Bezspornym jest, co wynika z zeznań pokrzywdzonego, że po spotkaniu z R. K. udał się on do swojego domu zaś oskarżony odjechał. . Z wyjaśnień oskarżonego wynika, że pojechał do domu rodziców, gdzie opowiedział ojcu o spotkaniu z pokrzywdzonym. Twierdził nadto, że to ojciec zdecydował żeby pojechać do K. P., co potwierdził w złożonych wyjaśnieniach J. K.. Następnie jego samochodem pojechali do pokrzywdzonego. W tej części sąd wyjaśnieniom oskarżonych dał wiarę. Nie ma również żadnych podstaw, aby kwestionować w tej części zeznania pokrzywdzonego, który zauważył samochód oskarżonych, gdy podjechali pod jego posesję, po upływie około 15-20 minut od jego spotkania z R. K., co potwierdziła także w złożonych zeznaniach A. J. (1).

Oskarżeni gdy wysiedli z samochodu udali się w kierunku bramki w ogrodzeniu, przez którą wchodzi się na działkę K. P.. Zauważył ich zarówno pokrzywdzony jak i jego kolega M. S. (1), z którym przebywali w tym czasie za domem. Ich przyjazd, o czym była mowa już wyżej, zauważyła również A. J. (1). Zeznała ona nadto, że obaj oskarżeni będąc pod posesją K. P., który był na jej terenie wymachiwali rękoma. Dodała, że nie wie co się tam później wydarzyło, gdyż poszła do swojego domu. Również w tej części zeznania pokrzywdzonego, A. J. (2) i M. S. (1) tworzą spójną oraz wzajemnie uzupełniając]a się całość., co mając na uwadze sad dał im wiarę. K. P. oraz M. S. (1) zeznali nadto, że oskarżeni po wejściu na posesje rozdzielili się w ten sposób, iż obchodząc dom starszy z nich szedł z jednej jego strojnych zaś młodszy z drugiej, a nadto obaj trzymali w rękach przedmioty przypominające wyglądem pałki, przy czym J. K. miał pałkę długości około 50 cm wykonana z bliżej nieokreślonego tworzywa zaś K. K. (2) tzw. pałkę teleskopową zakończoną kulka. Sąd nie miał żadnych wątpliwości, co do wiarygodności ich zeznań także w tej części z przyczyn, które wskazano wyżej.

Jako pierwszy, co wynika z zeznań zarówno pokrzywdzonego jak i jego znajomego M. S. (1) zbliżył się do niego oskarżony J. K., który idąc w jego kierunku przez cały czas mówił żeby podszedł do niego oraz że zobaczy co teraz z nim będzie. Następnie wykorzystując moment nieuwagi K. P., z którego zeznań wynika, że upewniał się gdzie jest R. K. idący w jego kierunku z drugiej strony domu, zadał mu on uderzenie trzymanym w ręku przedmiotem przypominającym pałkę w głowę. W związku z tym, że było ono zadane z niewielką siłą pokrzywdzony uchylił się przed kolejnym, jednak gdy zorientował się, że również R. K. chce uderzyć go trzymaną w ręku pałką teleskopową odskakując w bok w prawdzie uniknął tego uderzenia, jednak ponownie został uderzony w głowę pałka przez jego ojca J. K.. Również drugie uderzenie miało niewielką siłę i wykorzystując to pokrzywdzony zaczął uciekać. Jego zeznania potwierdził M. S. (1), który widząc co się dzieje zaczął biec w kierunku oskarżonych żeby pomóc koledze. Z powodów, które wskazano wyżej sąd nie miał wątpliwości odnośnie wiarygodności ich zeznań.

To, że oba uderzenia zostały zadane z niewielką siłą i nie spowodowały widocznych obrażeń wynika z opinii biegłego z zakresu medycyny M. S. (2) oraz biegłej sądowej z zakresu neurologii i medycyny sądowej I. S.. W szczególności biegła z zakresu medycyny sądowej w ustnej opinii uzupełniającej zwróciła uwagę na charakterystyczne ślady jakie pozostawiają na ciele narzędzia typu teleskopowa plastikowa lub gumowa pałka w postaci dwupasmowatych podbiegnięć krwawych, których u pokrzywdzonego nie stwierdzono, co może świadczyć m.in. o tym, że uderzenia te były zadane z niewielką siłą. W konkluzji biegła stwierdziła odmiennie niż biegły M. S. (2), że niewielki obrzęk w obrębie głowy, na który wskazywał pokrzywdzony i uderzenie w okolicy tułowia stanowiły jedynie naruszenie nietykalności cielesnej w rozumieniu art. 217§1 kk. Nadto w związku z tym, że nie powstały na jego ciele żadne widoczne ślady i urazy zdaniem biegłej w wyniku uderzeń tych zadanych z niewielką siłą nie został on narażony na wystąpienie skutków określonych w art. 158§1 kk. Opinie biegłej oraz wnioski w niej zawarte sąd w pełni podzielił uznając je za przekonujące i poparte logiczną argumentacją. Z uwagi na to, że biegły M. S. (2) nie był w stanie wydać jednoznacznej opinii nie stanowiła ona podstawy dokonanych przez sąd ustaleń.

Uciekając po otrzymaniu drugiego uderzenia w kierunku ulicy, przy której położony jest dom K. P. będąc już od frontu budynku na podjeździe zatrzymał się na chwilę, żeby podnieść telefon, gdyż wypadł mu on. Wówczas podbiegł do niego R. K., który wykorzystując to uderzył go trzymaną w ręku pałką teleskopowa w tułów. Również to uderzenie zadane było z niewielką siłą dlatego nie spowodowało jakiegokolwiek śladu i urazu, co wykazała w opinii sądowej biegła sądowa z zakresu medycyny sądowej I. S.. Opinię biegłej oraz wnioski w niej zawarte o czym była mowa wyżej, sad w pełni podzielił. Za wiarygodne sad uznał także zeznania pokrzywdzonego oraz M. S. (1) w tej części.

Po uderzeniu pokrzywdzonego oskarżony R. K. widząc leżący na podjeździe jego telefon komórkowy marki S. (...) tym razem z dużą siłą uderzył w niego końcówka trzymanej w ręku pałki teleskopowej niszcząc go. Takie zachowanie oskarżonego potwierdził w złożonych zeznaniach zarówno pokrzywdzony jak i jego kolega M. S. (1). O punktowym uderzeniu narzędziem, które mogło być zakończone metalową kulką z dużą siłą świadczą przeprowadzone oględziny miejsca, w którym znaleziono telefon oraz dokumentacja zdjęciowa sporządzona z tej czynności. Z przedłożonej przez pokrzywdzonego dokumentacji wynika, że kupił go on 20.06.2020 r. za kwotę 1470,00 zł. Zarówno zeznania świadków jak i przedłożoną dokumentację sąd uznał za wiarygodne.

Pokrzywdzony obawiając się tego, że oskarżeni mogą ponownie zaatakować go wybiegł przez bramkę w ogrodzeniu na zewnątrz posesji. Również oskarżeni co wynika z zeznań K. P. i M. S. (1) udali się za nim jednak widząc gromadzące się w pobliżu osoby zaczęli iść w kierunku samochodu. Przed zajęciem w nim miejsc oskarżony J. K. krzycząc do pokrzywdzonego groził, że spali mu dom i radził żeby w związku z tym wyprowadził się ze wsi. Następnie obaj odjechali zaś K. P. obawiając się gróźb zdecydował się wezwać policję. Przybyłemu na miejsce funkcjonariuszowi policji w osobie sierż. sztab. P. B. opisał przebieg zdarzeń z udziałem oskarżonych co potwierdził on w złożonych zeznaniach oraz w opisie interwencji zawartym w notatniku służbowym. Z zeznań świadka P. B. wynika, że K. P. przyznał w rozmowie z nim, że pił alkohol w postaci piwa, którego woń była od niego wyczuwalna. Zeznaniom P. B. oraz pokrzywdzonego i M. S. (1) także w tej części sąd dał wiarę. Wątpliwości nie budzi również wiarygodność zapisów zawartych w notatniku służbowym, które sporządził P. B. w związku z podjęta interwencją.

0.1.Dowody nieuwzględnione przy ustaleniu faktów
(dowody, które sąd uznał za niewiarygodne oraz niemające znaczenia dla ustalenia faktów)

Lp. faktu z pkt 1.1 albo 1.2

Dowód

Zwięźle o powodach nieuwzględnienia dowodu

Ad. I i II

Ad. III, IV i V

Wyjaśnienia oskarżonego J. K.

Wyjaśnienia oskarżonego R. K.

Wyjaśnieniom oskarżonego, w których nie przyznał się on do popełnienia zarzucanych czynów twierdząc, że w prawdzie pojechał samochodem z synem do pokrzywdzonego, po tym jak przyjechał on skuterem do domu i opowiedział jak opluł go on i kopnął w skuter tylko dlatego, że jeździł i kurzył, co przeszkadzało mu, jednocześnie zaprzeczył żeby uderzył go lub groził mu oraz żeby zrobił to jego syn, a nadto, że zniszczył mu telefon dodając, że to K. P. będąc pod działaniem alkoholu nadepnął na jego telefon, który wypadł mu gdy odsunął się od niego gdy chciał go uderzyć sąd nie dał wiary. Uznając, że są one niewiarygodne sąd miał na uwadze to, że nie znalazły one potwierdzenia w zeznaniach świadka A. J. (1), która przesłuchano na wniosek obrońcy oskarżonych ale także to, że są sprzeczne z zeznaniami pokrzywdzonego i M. S. (1) oraz zapisami jego relacji z przebiegu tego zdarzenia zawartymi w notatniku służbowym P. B.. Dla oceny wiarygodności wyjaśnień oskarżonego J. K. nie bez znaczenie pozostaje również to, że są one sprzeczne z wyjaśnieniami współoskarżonego, jego syna R. K.. Z powodów wskazanych wyżej są one zdaniem sądu gołosłowne i w związku z tym uznać należy je za przyjętą linię obrony zmierzająca do uniknięcia odpowiedzialności karnej.

Również wyjaśnieniom oskarżonego R. K., który nie przyznał się do popełnienia zarzucanych mu aktem oskarżeniu czynów twierdząc, że gdy przejeżdżał 15.08.2020 r. skuterem obok posesji matki pokrzywdzonego spotkał go i powiedział mu dzień dobry, to on zaczepił go plując w niego, a następnie kopnął w bok skutera w wyniku czego przewrócił się na prawą stronę oraz wyzywał go dodając, ze po tym jak wrócił do domu i opowiedział ojcu o zachowaniu K. P., gdy pojechali do niego, gdyż ojciec chciał wyjaśnić takie zachowanie z jego strony będąc pod wpływam alkoholu był agresywny w stosunku do nich, sąd nie dał wiary z tych samych powodów które wskazano dokonując oceny wyjaśnień jego ojca oskarżonego J. K..

Za niemające znaczenia dla ustalenia faktów w powyższej sprawie sąd uznał natomiast zeznania świadka S. K. (k. 118v).

1.PODSTAWA PRAWNA WYROKU

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Oskarżony

☒

3.1. Podstawa prawna skazania albo warunkowego umorzenia postępowania zgodna z zarzutem

1a

1b

3a

3b

3c

J. K.

R. K.

Zwięźle o powodach przyjętej kwalifikacji prawnej

Pobiciem w rozumieniu art. 158§1kk jest czynna napaść dwóch lub więcej osób na inną osobę lub osoby, przy czym w zdarzeniu tym występuje wyraźny podział ról na napastników i napadniętych (broniących się). Karany jest jedynie udział w takim zajściu, którego intensywność i agresywność osób uczestniczących stwarza poważne zagrożenie dla życia lub zdrowia ludzkiego (por. A. Marek, komentarz do art. 158kk, LEX 2007 wyd. IV). Zarówno w doktrynie, jak i w orzecznictwie zgodnie przyjmuje się, że podmiotem przestępstwa z art. 158§1kk jest każdy, kto w jakikolwiek sposób bierze udział w pobiciu, co oznacza, że może to być każda forma świadomego współdziałania uczestników pobicia, a w jej ramach również każdy środek użyty do ataku na inną osobę(inne osoby), jeżeli wspólne działanie powoduje narażenie człowieka na bezpośrednie niebezpieczeństwo utraty życia albo nastąpienia skutku wskazanego w art. 156§1kk lub w art. 157§1kk. Odpowiedzialność za udział w pobiciu ma bowiem charakter wspólnej odpowiedzialności za następstwa działania, co stanowi odstępstwo od zasady indywidualizacji odpowiedzialności karnej. Sprawcy odpowiadają niezależnie od tego, czy można ustalić, który z nich spowodował konkretne następstwa, ale pod warunkiem, że każdy możliwość ich następstw przewidywał, albo mógł przewidzieć. Dla bytu przestępstwa określonego w art. 158kk nie jest także niezbędne, aby każdy z uczestników pobicia zadał pokrzywdzonemu (lub pokrzywdzonym) choćby jeden cios w postaci uderzenie, kopnięcia lub naruszenia w jakikolwiek inny sposób jego nietykalności cielesnej. Wystarczy by sprawca swoim zachowaniem np. stworzeniem warunków ułatwiających działania bezpośrednich sprawców, postawą, a nawet samą obecnością wśród osób czynnie występujących przeciwko pokrzywdzonemu, zwiększył u niego zagrożenie i przyczynił się do wzrostu dysproporcji siły pomiędzy sprawcami pobicia i pokrzywdzonym. Przestępstwo pobicia określone w art. 158§1kk może być popełnione tylko umyślne zarówno w zamiarze bezpośrednim jak i ewentualnym. Sprawca bierze zatem umyślnie udział w pobiciu, ze świadomością, że pobicie zagraża bezpośrednio życiu lub w poważnym stopniu zdrowiu człowieka i tego chce lub przynajmniej na to się godzi(porusza m.in. postanowienie SN z dn.22.04.2009r. IVKK 14/09; wyrok SN z dn.28.07.1972r. Rw 692/72, OSN KW 1972, nr 11, poz. 181; postanowienie SN z dn.07.09.2004r., IIKK 377/03, LEX nr 137739, wyrok SA we Wrocławiu z dn. 12.12.2012r. IIAKa 362/12; wyrok SA w Krakowie z dn.13.02.2008r. IIAKa 5/08; Kodeks karny, Cześć szczególna, Komentarz do art. 158kk pod. red. A. Zoll, t. II, wydanie II, Zakamycze 2006r., s. 358-371).

Do znamion przestępstwa z art. 157§2 kk należy skutek w postaci naruszenia czynności ciała lub rozstroju zdrowia na czas nie dłuższy niż 7 dni. W przypadku powyższego występku ważny jest także minimalny czas trwania tego naruszenia, ponieważ pozwala on odróżnić to przestępstwo od naruszenia nietykalności cielesnej z art. 217kk. Za naruszenie nietykalności cielesnej może być natomiast uznane tylko takie zdarzenie, które nie powoduje zmian anatomicznych lub fizycznych w organizmie człowieka i nie pozostawia na jego ciele żadnych lub, co najwyżej nieznaczny lub przemijający ślad w postaci, np. niewielkiego i krótkotrwałego zasiniania lub obrzęku. W pojęciu naruszenia nietykalności cielesnej mieści się, zatem również spowodowanie nawet niewielkich następstw fizycznych u pokrzywdzonego, takich jak np. siniaki, zadrapania, mikrourazy (patrz nadal aktualne stanowisko Sądu Najwyższego wyrażone w wyroku z 09.09.1969 r., VKRN 106/69, OSN KW 1970 nr 1 poz. 3; wyrok z 17.10.1973 r. Rw 872/73, OSN KW 1973 nr 12, poz. 173; Kodeks karny – część szczególna komentarz, pod red. A. Zoll, tom II, Wydanie II, Zakamycze 2006).

W świetle omówionego wyżej materiału dowodowego, który sad obdarzył przymiotem wiarygodności w szczególności mając na uwadze opinię biegłej z zakresu medycyny sądowej I. S. sąd uznał, że brak jest podstaw do przyjęcia, że w wyniku zdarzenia, do którego doszło w dniu 15.08.2020 r. objętego zarzutami stawianymi oskarżonemu J. K. w pkt II aktu oskarżenia zaś R. K. w pkt IV aktu oskarżenia z art. 158§1 kk, podejrzany K. P. został narażony na bezpośrednie niebezpieczeństwo utraty życia albo nastąpienie skutków określonych w art. 156§1 kk lub art. 157§1 kk. Mając na uwadze powyższą opinię sąd w związku z tym czyn zarzucany J. K. w pkt II aktu oskarżenia oraz R. K. w pkt IV aktu oskarżenia zakwalifikował z art. 217§1 kk.

Występek groźby karalnej określony w art. 190§1 kk jest przestępstwem materialnym i w związku z tym do jego dokonania konieczne jest wystąpienie skutku w postaci wzbudzenia w zagrożonym uzasadnionej obawy, że groźba będzie spełniona. Pokrzywdzony musi, więc potraktować groźbę poważnie i uważać jej spełnienie za rzeczywiście możliwe. W doktrynie i orzecznictwie podnosi się, że subiektywna obawa pokrzywdzonego i jego przekonanie o prawdopodobieństwie realizacji groźby muszą być uzasadnione, tzn. że zarówno okoliczności, w jakich groźba została wyrażona jak i osoba grożącego robią wrażenie na obiektywnym, normalnie wrażliwym obserwatorze, iż groźba wyrażona została na serio i daje podstawy do uzasadnionej obawy. Forma groźby nie ma znaczenia. Groźba może być wyraźna lub wyrażona w sposób dorozumiany np. gestem, czy słowem lub innym zachowaniem się, które w zamierza grożącego ma być zrozumiane jako groźba popełnienia przestępstwa i w rzeczywistości może być tak zrozumiana, jednak zawsze musi zostać przez sprawcę wyrażona. Tak więc do dokonania tego przestępstwa, a w szczególności do wystąpienia znamienia groźby nie jest w związku z tym konieczne jej werbalizowanie. Może ona być formowana w sposób konkludentny przez zachowanie sprawcy (patrz: Kodeks karny, część szczególna komentarz, tom II, wydanie II Zakamycze 2006 r. pod red. A. Zoll; wyrok SA w Krakowie z dnia 04.07.2002 r. w sprawie IIAKa 163/2002, KZS 2002 z.7-8 poz. 44, Wyrok SA w Krakowie z 05.07.2017 r., IIIAKa 100/17).

Uwzględniając powyższe uwagi stwierdzić należy, że w świetle omówionych wyżej dowodów oskarżeni czynami zarzucanymi im w pkt I i III aktu oskarżenia w pełni wyczerpali znamiona występku z art. 190§1 kk.

Zniszczenie, uszkodzenie lub uczynienie cudzej rzeczy niezdatną do użytku zostało spenalizowane w art. 288§1 kk. Zniszczenie i uszkodzenie rzeczy nie różnią się jakościowo, lecz tylko ilościowo i polegają na powodowaniu fizycznych zmian w strukturze rzeczy. W wypadku zniszczenia rzeczy zachodzi jej całkowite unicestwienie bądź uszkodzenie idące tak daleko, że rzecz przestaje przynależeć do tego rodzaju do jakiego należała przed czynem. Uszkodzenie stanowi natomiast naruszenie substancji rzeczy bez jej unicestwienia. Uczynienie rzeczy niezdatna do użytku to nie możność używania jej zgodnie z przeznaczeniem, bez fizycznego naruszenia jej substancji. Przestępstwo określone w art. 288§1 kk może być popełnione tylko umyślnie w obu postaciach zamiaru. Występek ten należy do czynów przepołowionych, a kryterium przepołowienia jest wartość spowodowanej szkody, która jeżeli nie przekracza 500 zł to czyn podlega kwalifikacji z art. 124 §1 kw.

Nie ulega zdaniem sądu wątpliwości, że oskarżony R. K. mając na uwadze powyższe uwagi swoim zachowaniem opisanym w pkt V aktu oskarżenia w pełni wyczerpał znamiona występku z art. 288§1 kk. Uwzględniając ustalenia dotyczące wartości zniszczonego telefonu komórkowego wynoszącej 1470,00 zł, a tym samym rozmiar wyrządzonej przez oskarżonego szkody sąd doszedł do przekonania, że czyn ten stanowi wypadek mniejszej wagi określony w art. 288§2 kk.

☐

3.2. Podstawa prawna skazania albo warunkowego umorzenia postępowania niezgodna z zarzutem

------------------

------------------

Zwięźle o powodach przyjętej kwalifikacji prawnej

------------------

☐

3.3. Warunkowe umorzenie postępowania

------------------

------------------

Zwięzłe wyjaśnienie podstawy prawnej oraz zwięźle o powodach warunkowego umorzenia postępowania

------------------

☐

3.4. Umorzenie postępowania

------------------

------------------

Zwięzłe wyjaśnienie podstawy prawnej oraz zwięźle o powodach umorzenia postępowania

------------------

☐

3.5. Uniewinnienie

------------------

------------------

Zwięzłe wyjaśnienie podstawy prawnej oraz zwięźle o powodach uniewinnienia

------------------

1.KARY, Środki Karne, PRzepadek, Środki Kompensacyjne i
środki związane z poddaniem sprawcy próbie

Oskarżony

Punkt rozstrzygnięcia
z wyroku

Punkt z wyroku odnoszący się
do przypisanego czynu

Przytoczyć okoliczności

J. K.

R. K.

1a

1b

2

3a

3b

3c

4

3c

1a

1b

2

3a

3b

3c

4

3c

Uznając oskarżonego J. K. za winnego popełnienia czynu zarzucanego mu aktem oskarżenia w pkt I i czynu przypisanego w pkt 1b wyroku sąd skazał go :

a)  na podstawie art. 190§1 kk w zw. z art. 33§1 i 3 kk na karę grzywny w wysokości 30 stawek dziennych, przyjmując iż jedna stawka dzienna równa się kwocie 30 złotych;

b)  na podstawie art. 217§1 kk w zw. z art. 33§1 i 3 kk na karę grzywny w wysokości 50 stawek dziennych, przyjmując iż jedna stawka dzienna równa się kwocie 30 złotych.

Wymierzając powyższe kary sąd miał na uwadze jako okoliczności obciążające niewątpliwie wysoki stopień zawinienia oskarżonego wynikający z popełnienia zarzucanych mu czynów z winy umyślnej z zamiarem bezpośrednim oraz ich społecznej szkodliwości wyrażającej się w rodzaju, wielości i charakterze naruszonych dóbr jakimi są życie, zdrowie i wolność każdego człowieka. Przyjmując wysokość stawki dziennej w kwocie 30 zł sąd miał na uwadze wysokość dochodów osiąganych przez oskarżonego oraz jego sytuację materialną.

W związku z tym, że zostały spełnione przesłanki określone w art. 85§1 kk, na podstawie art. 85a kk i art. 86§1 kk sąd łącząc orzeczone kary jednostkowe wymierzył oskarżonemu karę łączną grzywny w wysokości 65 stawek dziennych, przyjmując iż jedna stawka dzienna równa się kwocie 30 złotych.

Uznając oskarżonego R. K. za winnego popełnienia czynów zarzucanych mu aktem oskarżenia w pkt III i V oraz czynu przypisanego mu w pkt 3b wyroku sąd skazał go :

a)  na podstawie art. 190§1 kk w zw. z art. 33§1 i 3 kk na karę grzywny w wysokości 30 stawek dziennych, przyjmując iż jedna stawka dzienna równa się kwocie 20 złotych;

b)  na podstawie art. 217§1 kk w zw. z art. 33§1 i 3 kk na karę grzywny w wysokości 40 stawek dziennych, przyjmując iż jedna stawka dzienna równa się kwocie 20 złotych;

c)  na podstawie art. 288§2 kk w zw. z art. 33§1 i 3 kk na karę grzywny w wysokości 40 stawek dziennych, przyjmując iż jedna stawka dzienna równa się kwocie 20 złotych.

Wymierzając powyższe kary sąd miał na uwadze jako okoliczności obciążające niewątpliwie wysoki stopień zawinienia oskarżonego wynikający z popełnienia zarzucanych mu czynów z winy umyślnej z zamiarem bezpośrednim oraz ich społecznej szkodliwości wyrażającej się w rodzaju, wielości i charakterze naruszonych dóbr jakimi są życie, zdrowie i wolność każdego człowieka. Przyjmując wysokość stawiki dziennej w granicach minimalnych określonych w przepisie art. 33§3 kk sąd miał na uwadze sytuację materialną oskarżonego.

W związku z tym, że zostały spełnione przesłanki określone w art. 85§1 kk, na podstawie art. 85a kk i art. 86§1 kk sąd łącząc orzeczone kary jednostkowe wymierzył oskarżonemu karę łączną grzywny w wysokości 65 stawek dziennych, przyjmując iż jedna stawka dzienna równa się kwocie 30 złotych.

Mając na uwadze to, że czynem zarzucanym w pkt V aktu oskarżenia oskarżony R. K. zniszczył telefon komórkowy wartości 1470,00 zł działając tym na szkodę pokrzywdzonego sąd na podstawie art. 46§1 kk zobowiązał go do naprawienia szkody w całości poprzez zapłatę na rzecz K. P. powyższej kwoty.

1.Inne ROZSTRZYGNIĘCIA ZAwarte w WYROKU

Oskarżony

Punkt rozstrzygnięcia
z wyroku

Punkt z wyroku odnoszący się do przypisanego czynu

Przytoczyć okoliczności

-------------

-------------

-------------

-------------

1.inne zagadnienia

W tym miejscu sąd może odnieść się do innych kwestii mających znaczenie dla rozstrzygnięcia,
a niewyjaśnionych w innych częściach uzasadnienia, w tym do wyjaśnienia, dlaczego nie zastosował określonej instytucji prawa karnego, zwłaszcza w przypadku wnioskowania orzeczenia takiej instytucji przez stronę

-------------

1.KOszty procesu

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Przytoczyć okoliczności

5

Mając na uwadze ustalenia dotyczące sytuacji materialnej oskarżonych oraz nie znajdując podstaw do zwolnienia ich od ponoszenia kosztów procesu sąd na podstawie art. 3 ust. 1 ustawy z dnia 23.06.1973 r. o opłatach w sprawach karnych i art. 633 kpk zasądził na rzecz Skarbu Państwa:

c)  od oskarżonego J. K. tytułem opłaty kwotę 195,00 złotych;

d)  od oskarżonego R. K. tytułem opłaty kwotę 150,00 złotych,

i obciążył ich kosztami sądowymi w pozostałym zakresie w częściach równych tj. każdego w kwocie 533,15 złotych kierując się zasadą słuszności.

1.Podpis