Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 6 maja 2014 roku

Sąd Rejonowy dla Warszawy – Śródmieścia w Warszawie II Wydział Karny

w składzie:

Przewodniczący: Sędzia Sądu Rejonowego Wojciech Łączewski

w obecności:

Protokolant: Dagmara Muzyczak, Sylwia Adamczyk, apl. sędz. Liwia Bednarska

w obecności Prokuratora Prokuratury Okręgowej w Warszawie Krzysztofa Stańczuka, Beaty Czubaszek – Buśkiewicz, Renaty Wieśniakowskiej i Lesława Bożka

po rozpoznaniu w dniach 4 grudnia 2012 roku, 4 stycznia 2013 roku, 21 marca 2013 roku, 13 czerwca 2013 roku, 13 sierpnia 2013 roku, 19 listopada 2013 roku, 20 stycznia 2014 roku, 18 marca 2014 roku i 30 kwietnia 2014 roku

na rozprawie

sprawy M. Ż., córki A. i K. z domu W., urodzonej dnia (...) w R.

oskarżonej o to, że:

I.  w dniu 28 grudnia 2006 roku, w W., działając jako członek zarządu firmy (...) Sp. z o.o. w M., w celu uzyskania dla tej firmy dofinansowania w kwocie 12232,93 zł z Europejskiego Funduszu Rozwoju Regionalnego oraz ze środków publicznych, w ramach Sektorowego Programu Operacyjnego – Wzrost konkurencyjności przedsiębiorstw lata 2004 – 2006, złożyła w Ministerstwie Gospodarki Departament Wdrażania Programów wniosek nr (...) o to dofinansowanie przedkładając, jako załącznik nierzetelną fakturę VAT nr (...) wystawioną przez firmę (...) Sp. z o.o. dokumentującą działania gospodarcze, których w rzeczywistości ta firma nie dokonała, to jest o czyn z art. 297 §1 k.k.;

II.  w dniu 6 marca 2007 roku, w W., działając jako członek zarządu firmy (...) Sp. z o.o. w M., w celu uzyskania dla tej firmy dofinansowania w kwocie 20000 zł z Europejskiego Funduszu Rozwoju Regionalnego oraz ze środków publicznych, w ramach Sektorowego Programu Operacyjnego – Wzrost konkurencyjności przedsiębiorstw lata 2004 – 2006, złożyła w Ministerstwie Gospodarki Departament Wdrażania Programów wniosek nr (...) o to dofinansowanie przedkładając, jako załączniki nierzetelne faktury VAT nr (...) wystawione przez firmę (...) Sp. z o.o. dokumentujące działania gospodarcze, których w rzeczywistości ta firma nie dokonała, to jest o czyn z art. 297 §1 k.k.;

III.  w dniu 23 maja 2007 roku, w W., działając jako członek zarządu firmy (...) Sp. z o.o.w M., w celu uzyskania dla tej firmy dofinansowania w kwocie 18779,30 zł z Europejskiego Funduszu Rozwoju Regionalnego oraz ze środków publicznych, w ramach Sektorowego Programu Operacyjnego – Wzrost konkurencyjności przedsiębiorstw lata 2004 – 2006, złożyła w Ministerstwie Gospodarki Departament Wdrażania Programów wniosek nr (...)o to dofinansowanie przedkładając, jako załącznik nierzetelną fakturę VAT nr (...)wystawioną przez firmę (...) Sp. z o.o.dokumentującą działania gospodarcze, których w rzeczywistości ta firma nie dokonała, to jest o czyn z art. 297 §1 k.k.;

IV.  w dniu 18 czerwca 2007 roku, w W., działając jako członek zarządu firmy (...) Sp. z o.o.w M., w celu uzyskania dla tej firmy dofinansowania w kwocie 19579,41 zł z Europejskiego Funduszu Rozwoju Regionalnego oraz ze środków publicznych, w ramach Sektorowego Programu Operacyjnego – Wzrost konkurencyjności przedsiębiorstw lata 2004 – 2006, złożyła w Ministerstwie Gospodarki Departament Wdrażania Programów wniosek nr (...)o to dofinansowanie przedkładając, jako załącznik nierzetelne faktury VAT nr (...)wystawione przez firmę (...) Sp. z o.o.oraz o numerze (...) wystawioną przez (...)dokumentujące działania gospodarcze, których w rzeczywistości te firmy nie dokonały, to jest o czyn z art. 297 §1 k.k.;

V.  w dniu 18 lipca 2007 roku, w W., działając jako członek zarządu firmy (...) Sp. z o.o. w M., w celu uzyskania dla tej firmy dofinansowania w kwocie 16500,09 zł z Europejskiego Funduszu Rozwoju Regionalnego oraz ze środków publicznych, w ramach Sektorowego Programu Operacyjnego – Wzrost konkurencyjności przedsiębiorstw lata 2004 – 2006, złożyła w Ministerstwie Gospodarki Departament Wdrażania Programów wniosek nr (...) o to dofinansowanie przedkładając, jako załącznik nierzetelne faktury VAT nr (...) wystawione przez firmę (...) Sp. z o.o. dokumentujące działania gospodarcze, których w rzeczywistości ta firma nie dokonała, to jest o czyn z art. 297 §1 k.k.;

VI.  w dniu 17 sierpnia 2007 roku, w W., działając jako członek zarządu firmy (...) Sp. z o.o. w M., w celu uzyskania dla tej firmy dofinansowania w kwocie 16954,57 zł z Europejskiego Funduszu Rozwoju Regionalnego oraz ze środków publicznych, w ramach Sektorowego Programu Operacyjnego – Wzrost konkurencyjności przedsiębiorstw lata 2004 – 2006, złożyła w Ministerstwie Gospodarki Departament Wdrażania Programów wniosek nr (...) o to dofinansowanie przedkładając, jako załącznik nierzetelne faktury VAT nr (...) wystawione przez firmę (...) Sp. z o.o. dokumentujące działania gospodarcze, których w rzeczywistości ta firma nie dokonała, to jest o czyn z art. 297 §1 k.k.;

VII.  w dniu 29 lutego 2008 roku, w W., działając jako członek zarządu firmy (...) Sp. z o.o. w M., w celu uzyskania dla tej firmy dofinansowania w kwocie 20000 zł z Europejskiego Funduszu Rozwoju Regionalnego oraz ze środków publicznych, w ramach Sektorowego Programu Operacyjnego – Wzrost konkurencyjności przedsiębiorstw lata 2004 – 2006, złożyła w Ministerstwie Gospodarki Departament Wdrażania Programów wniosek nr (...) o to dofinansowanie przedkładając, jako załącznik nierzetelne faktury VAT nr F (...), (...), (...) wystawione przez firmę (...) Sp. z o.o. dokumentujące działania gospodarcze, których w rzeczywistości ta firma nie dokonała, to jest o czyn z art. 297 §1 k.k.;

VIII.  w dniu 29 lutego 2008 roku, w W., działając jako członek zarządu firmy (...) Sp. z o.o.w M., w celu uzyskania dla tej firmy dofinansowania w kwocie 19896,41 zł z Europejskiego Funduszu Rozwoju Regionalnego oraz ze środków publicznych, w ramach Sektorowego Programu Operacyjnego – Wzrost konkurencyjności przedsiębiorstw lata 2004 – 2006, złożyła w Ministerstwie Gospodarki Departament Wdrażania Programów wniosek nr (...)o to dofinansowanie przedkładając, jako załącznik nierzetelne faktury VAT nr (...)wystawione przez firmę (...) Sp. z o.o.oraz o nr (...) wystawioną przez firmę (...)dokumentujące działania gospodarcze, których w rzeczywistości te firmy nie dokonały, to jest o czyn z art. 297 §1 k.k.;

IX.  w dniu 4 marca 2008 roku, w W., działając jako członek zarządu firmy (...) Sp. z o.o.w M., w celu uzyskania dla tej firmy dofinansowania w kwocie 19844,90 zł z Europejskiego Funduszu Rozwoju Regionalnego oraz ze środków publicznych, w ramach Sektorowego Programu Operacyjnego – Wzrost konkurencyjności przedsiębiorstw lata 2004 – 2006, złożyła w Ministerstwie Gospodarki Departament Wdrażania Programów wniosek nr (...)o to dofinansowanie przedkładając, jako załącznik nierzetelne faktury VAT nr (...)wystawioną przez firmę (...) Sp. z o.o.oraz o nr (...) wystawioną przez firmę (...)dokumentujące działania gospodarcze, których w rzeczywistości ta firmy nie dokonały, to jest o czyn z art. 297 §1 k.k.;

X.  w dniu 28 kwietnia 2008 roku, w W., działając jako członek zarządu firmy (...) Sp. z o.o. w M., w celu uzyskania dla tej firmy dofinansowania w kwocie 19996,81 zł z Europejskiego Funduszu Rozwoju Regionalnego oraz ze środków publicznych, w ramach Sektorowego Programu Operacyjnego – Wzrost konkurencyjności przedsiębiorstw lata 2004 – 2006, złożyła w Ministerstwie Gospodarki Departament Wdrażania Programów wniosek nr (...) o to dofinansowanie przedkładając, jako załącznik nierzetelne faktury VAT nr (...) wystawione przez firmę (...) Sp. z o.o. dokumentujące działania gospodarcze, których w rzeczywistości ta firma nie dokonała, to jest o czyn z art. 297 §1 k.k.

I.  oskarżoną M. Ż. uznaje za winną popełnienia zarzucanych jej w pkt I – X aktu oskarżenia czynów, z których każdy wyczerpuje dyspozycję art. 297 §1 k.k., z tym, że przyjmuje, iż czyny te stanowią ciąg przestępstw określony w art. 91 §1 k.k. i skazuje ją, a na podstawie art. 297 §1 k.k. w zw. z art. 91 §1 k.k. wymierza jej karę 2 (dwóch) lat pozbawienia wolności;

II.  na podstawie art. 69 §1 i §2 k.k. w zw. z art. 70 §1 pkt 1 k.k. wykonanie orzeczonej wobec oskarżonej M. Ż. w pkt I wyroku kary pozbawienia wolności warunkowo zawiesza tytułem próby na okres 3 (trzech) lat;

III.  na podstawie art. 71 §1 k.k. wymierza oskarżonej M. Ż. grzywnę w wysokości 200 (dwieście) stawek dziennych, ustalając, na podstawie art. 33 §3 k.k., wysokość jednej stawki dziennej na kwotę 80 (osiemdziesiąt) złotych;

IV.  na podstawie art. 626 §1 k.p.k. w zw. z art. 627 k.p.k. w zw. z art. 616 §2 k.p.k. zasądza od oskarżonej M. Ż. na rzecz Skarbu Państwa kwotę 90 (dziewięćdziesiąt) złotych tytułem wydatków i na podstawie art. 1 w zw. z art. 2 ust. 1 pkt 4 w zw. z art. 3 ust. 2 ustawy z dnia 23 czerwca 1973 roku o opłatach w sprawach karnych (tekst jednolity: Dz. U. Nr 49 z 1983 roku, poz. 223 z późn. zm.) kwotę 1900 (tysiąc dziewięćset) złotych tytułem opłaty.

Sygn. akt II K 1096/11

UZASADNIENIE

Sąd Rejonowy dla Warszawy – Śródmieścia w Warszawie rozpoznając sprawę oskarżonej M. Ż. ustalił następujący stan faktyczny.

M. Ż. była wspólnikiem i prezesem zarządu spółki z ograniczoną odpowiedzialności (...) z siedzibą w M. (dowód: odpis pełny z Krajowego Rejestru Sądowego, k. 216 – 218 – tom XI).

W Ministerstwie Gospodarki utworzony został Wydział Wdrażania Programów Operacyjnych, którego urzędnicy zajmowali się wsparciem w ramach programów operacyjnych związanych z dofinansowaniem z Unii Europejskiej. Jednym z takich programów był Sektorowy Program Operacyjny – Wzrost konkurencyjności przedsiębiorstw w latach 2004 – 2006. Przedsiębiorca zainteresowany otrzymaniem wsparcia składał wiosek podlegający ocenie, a w przypadku pozytywnej oceny zawierana była umowa. Odbywało się to korespondencyjnie, tzn. po podpisaniu umowy o dofinansowanie projektu w ministerstwie dokument był przesyłany do przedsiębiorcy do podpisania, a jeden z egzemplarzy był odsyłany od ministerstwa. (dowód: zeznania świadka J. G., k. 2; zeznania świadka A. C., k. 1627)

Jednym z beneficjentów, to znaczy uczestników programu była (...) spółka z ograniczoną odpowiedzialnością w M.. Spółka ta, a właściwie reprezentująca ją M. Ż. złożyła szereg wniosków o dofinansowanie udziału w targach międzynarodowych, co skutkowało podpisaniem szeregu umów i aneksów na warunkach wyżej podanych. Realizacja wniosków odbywała się w drodze refundacji, a mianowicie po przedstawieniu wniosku rozliczeniowego wraz z dokumentacją księgową dokonywano wypłaty. W przypadku (...) spółki z ograniczoną odpowiedzialnością w M. do każdego ze składanych wniosków przedstawiano faktury, które dotyczyły różnego rodzaju usług związanych z uczestnictwem w targach międzynarodowych. Przedstawiano również, bo taki wymóg przewidywały reguły programu, wyciągi z rejestru działalności gospodarczej, zaświadczenia o nadaniu numerów REGON I NIP, itp. (dowód: zeznania świadka J. G., k. 2; zeznania świadka A. C., k. 1627)

W dniu 28 grudnia 2006 roku reprezentująca (...) spółkę z ograniczoną odpowiedzialnością w M. członek zarządu M. Ż. złożyła w Ministerstwie Gospodarki wniosek nr (...) w celu uzyskania dla tej firmy dofinansowania w kwocie 12232,93 zł z Europejskiego Funduszu Rozwoju Regionalnego oraz ze środków publicznych w ramach Sektorowego Programu Operacyjnego – Wzrost konkurencyjności przedsiębiorstw lata 2004 – 2006. Jako załącznik do przedmiotowego wniosku M. Ż. przedstawiła nierzetelną fakturę VAT o numerze (...), która została wystawiona przez (...) spółkę z ograniczoną odpowiedzialnością w D.. Faktura ta dokumentowała działania gospodarcze, których w rzeczywistości (...) spółka z ograniczoną odpowiedzialnością w D. nie dokonała na rzecz (...) spółki z ograniczoną odpowiedzialnością w M., a mianowicie projekt i wydruk ulotek reklamowych (...). (dowód: wniosek, k. 215; faktura VAT Nr (...), k. 126)

W dniu 6 marca 2007 roku reprezentująca (...) spółkę z ograniczoną odpowiedzialnością w M. członek zarządu M. Ż. złożyła w Ministerstwie Gospodarki wniosek nr (...) w celu uzyskania dla tej firmy dofinansowania w kwocie 20000 zł z Europejskiego Funduszu Rozwoju Regionalnego oraz ze środków publicznych w ramach Sektorowego Programu Operacyjnego – Wzrost konkurencyjności przedsiębiorstw lata 2004 – 2006. Jako załącznik do przedmiotowego wniosku M. Ż. przedstawiła dwie nierzetelne faktury VAT o numerach (...), które zostały wystawione przez (...) Serwis spółkę z ograniczoną odpowiedzialnością w B.. Faktury te dokumentowały działania gospodarcze, których w rzeczywistości (...) Serwis spółka z ograniczoną odpowiedzialnością w B. nie dokonała na rzecz (...) spółki z ograniczoną odpowiedzialnością w M.. Faktury te dotyczyły projektu graficznego materiałów reklamowych (faktura VAT Nr (...)) oraz druku cenników (faktura VAT Nr (...)). (dowód: wniosek, k. 312; faktura VAT Nr (...), k. 584; faktura VAT Nr (...), k. 586)

W dniu 23 maja 2007 roku reprezentująca (...) spółkę z ograniczoną odpowiedzialnościąw M.członek zarządu M. Ż.złożyła w Ministerstwie Gospodarki wniosek nr (...)w celu uzyskania dla tej firmy dofinansowania w kwocie 18779,30 zł z Europejskiego Funduszu Rozwoju Regionalnego oraz ze środków publicznych w ramach Sektorowego Programu Operacyjnego – Wzrost konkurencyjności przedsiębiorstw lata 2004 – 2006. Jako załącznik do przedmiotowego wniosku M. Ż.przedstawiła nierzetelną fakturę VAT o numerze (...), która została wystawiona przez (...) spółkę z ograniczoną odpowiedzialnościąw S.. Faktura ta dokumentowała działania gospodarcze, których w rzeczywistości (...) spółka z ograniczoną odpowiedzialnościąw S.nie dokonała na rzecz (...) spółki z ograniczoną odpowiedzialnościąw M.. Faktura dotyczyła projektu i wydruku katalogów na targi w P.. (dowód: wniosek, k. 772; faktura VAT Nr (...), k. 807)

W dniu 18 czerwca 2007 roku reprezentująca (...) spółkę z ograniczoną odpowiedzialnościąw M.członek zarządu M. Ż.złożyła w Ministerstwie Gospodarki wniosek nr (...)w celu uzyskania dla tej firmy dofinansowania w kwocie 19579,41 zł z Europejskiego Funduszu Rozwoju Regionalnego oraz ze środków publicznych w ramach Sektorowego Programu Operacyjnego – Wzrost konkurencyjności przedsiębiorstw lata 2004 – 2006. Jako załącznik do przedmiotowego wniosku M. Ż.przedstawiła dwie nierzetelne faktury VAT o numerach (...), które zostały wystawione przez (...) spółkę z ograniczoną odpowiedzialnościąw S.oraz nierzetelną fakturę wystawioną przez (...)o numerze (...). Faktury te dokumentowały działania gospodarcze, których w rzeczywistości (...) spółka z ograniczoną odpowiedzialnościąw S.i (...)nie dokonały na rzecz (...) spółki z ograniczoną odpowiedzialnościąw M.. Faktury te dotyczyły materiałów reklamowych na targi w M.(faktura VAT Nr (...)), wydruku cenników na targi w M.(faktura VAT Nr (...)) oraz dowozu towaru na targi w M.(faktura VAT Nr (...).02/09). (dowód: wniosek, k. 388; faktura VAT Nr (...), k. 404; faktura VAT Nr (...), k. 409; faktura VAT Nr (...).02/09, k. 411)

W dniu 18 lipca 2007 roku reprezentująca (...) spółkę z ograniczoną odpowiedzialnością w M. członek zarządu M. Ż. złożyła w Ministerstwie Gospodarki wniosek nr (...) w celu uzyskania dla tej firmy dofinansowania w kwocie 16500,09 zł z Europejskiego Funduszu Rozwoju Regionalnego oraz ze środków publicznych w ramach Sektorowego Programu Operacyjnego – Wzrost konkurencyjności przedsiębiorstw lata 2004 – 2006. Jako załącznik do przedmiotowego wniosku M. Ż. przedstawiła trzy nierzetelne faktury VAT o numerach (...), które zostały wystawione przez (...) spółkę z ograniczoną odpowiedzialnością w S.. Faktury te dokumentowały działania gospodarcze, których w rzeczywistości (...) spółka z ograniczoną odpowiedzialnością w S. nie dokonała na rzecz (...) spółki z ograniczoną odpowiedzialnością w M.. Dotyczyły one materiałów reklamowych na targi w D. (faktury VAT Nr (...)) oraz wydruku cenników na targi w D. (faktura VAT Nr (...)). (dowód: wniosek, k. 1153; faktura VAT Nr (...), k. 1181; faktura VAT Nr (...), k. 1185; faktura VAT Nr (...), k. 1189)

W dniu 17 sierpnia 2007 roku reprezentująca (...) spółkę z ograniczoną odpowiedzialnością w M. członek zarządu M. Ż. złożyła w Ministerstwie Gospodarki wniosek nr (...) w celu uzyskania dla tej firmy dofinansowania w kwocie 16954,57 zł z Europejskiego Funduszu Rozwoju Regionalnego oraz ze środków publicznych w ramach Sektorowego Programu Operacyjnego – Wzrost konkurencyjności przedsiębiorstw lata 2004 – 2006. Jako załącznik do przedmiotowego wniosku M. Ż. przedstawiła dwie nierzetelne faktury VAT o numerach (...), które zostały wystawione przez (...) spółkę z ograniczoną odpowiedzialnością w S.. Faktury te dokumentowały działania gospodarcze, których w rzeczywistości (...) spółka z ograniczoną odpowiedzialnością w S. nie dokonała na rzecz (...) spółki z ograniczoną odpowiedzialnością w M.. Faktury te dotyczyły materiałów reklamowych na targi w N. (faktura VAT Nr (...)) oraz materiałów reklamowych (faktura VAT Nr (...)). (dowód: wniosek, k. 5; faktura VAT Nr (...), k. 29; faktura VAT Nr (...), k. 35)

W dniu 29 lutego 2008 roku reprezentująca (...) spółkę z ograniczoną odpowiedzialnością w M. członek zarządu M. Ż. złożyła w Ministerstwie Gospodarki wniosek nr (...) w celu uzyskania dla tej firmy dofinansowania w kwocie 20000 zł z Europejskiego Funduszu Rozwoju Regionalnego oraz ze środków publicznych w ramach Sektorowego Programu Operacyjnego – Wzrost konkurencyjności przedsiębiorstw lata 2004 – 2006. Jako załącznik do przedmiotowego wniosku M. Ż. przedstawiła trzy nierzetelne faktury VAT o numerach (...), które zostały wystawione przez (...) spółkę z ograniczoną odpowiedzialnością w S.. Faktury te dokumentowały działania gospodarcze, których w rzeczywistości (...) spółka z ograniczoną odpowiedzialnością w S. nie dokonała na rzecz (...) spółki z ograniczoną odpowiedzialnością w M.. Faktury te dotyczyły materiałów reklamowych na targi w Wielkiej Brytanii (faktura VAT Nr (...)) oraz materiałów reklamowych (faktura VAT Nr (...) i faktura VAT Nr (...)). (dowód: wniosek, k. 873; faktura VAT Nr (...), k. 916; faktura VAT Nr (...), k. 922; faktura VAT Nr (...), k. 922)

W dniu 29 lutego 2008 roku reprezentująca (...) spółkę z ograniczoną odpowiedzialnościąw M.członek zarządu M. Ż.złożyła w Ministerstwie Gospodarki wniosek nr (...)w celu uzyskania dla tej firmy dofinansowania w kwocie 19896,41 zł z Europejskiego Funduszu Rozwoju Regionalnego oraz ze środków publicznych w ramach Sektorowego Programu Operacyjnego – Wzrost konkurencyjności przedsiębiorstw lata 2004 – 2006. Jako załącznik do przedmiotowego wniosku M. Ż.przedstawiła dwie nierzetelne faktury VAT o numerach (...), które zostały wystawione przez (...) spółkę z ograniczoną odpowiedzialnościąw S.oraz nierzetelną fakturę wystawioną przez (...)o numerze (...). Faktury te dokumentowały działania gospodarcze, których w rzeczywistości (...) spółka z ograniczoną odpowiedzialnościąw S.i (...)nie dokonały na rzecz (...) spółki z ograniczoną odpowiedzialnościąw M.. Faktury te dotyczyły materiałów reklamowych na targi w K.(faktura VAT Nr (...)) oraz dowozu eksponatów na targi w K.(faktura VAT Nr (...)). (dowód: wniosek, k. 1259; faktura VAT Nr (...), k. 1318; faktura VAT Nr (...), k. 1327; faktura VAT Nr (...).02/03, k. 1309)

W dniu 4 marca 2008 roku reprezentująca (...) spółkę z ograniczoną odpowiedzialnościąw M.członek zarządu M. Ż.złożyła w Ministerstwie Gospodarki wniosek nr (...)w celu uzyskania dla tej firmy dofinansowania w kwocie 19844,90 zł z Europejskiego Funduszu Rozwoju Regionalnego oraz ze środków publicznych w ramach Sektorowego Programu Operacyjnego – Wzrost konkurencyjności przedsiębiorstw lata 2004 – 2006. Jako załącznik do przedmiotowego wniosku M. Ż.przedstawiła dwie nierzetelne faktury VAT o numerach (...), które zostały wystawione przez (...) spółkę z ograniczoną odpowiedzialnościąw S.oraz nierzetelną fakturę wystawioną przez (...)o numerze (...). Faktury te dokumentowały działania gospodarcze, których w rzeczywistości (...) spółka z ograniczoną odpowiedzialnościąw S.i (...)nie dokonały na rzecz (...) spółki z ograniczoną odpowiedzialnościąw M.. Faktury te dotyczyły materiałów reklamowych na targi w R.(faktura VAT Nr (...)), wydruku cenników na targi w R.(faktura VAT Nr (...)) oraz dowozu eksponatów na targi w R.(faktura VAT Nr (...)). (dowód: wniosek, k. 1015; faktura VAT Nr (...), k. 1057; faktura VAT Nr (...), k. 1058; faktura VAT Nr (...), k. 1050)

W dniu 28 kwietnia 2008 roku reprezentująca (...) spółkę z ograniczoną odpowiedzialnością w M. członek zarządu M. Ż. złożyła w Ministerstwie Gospodarki wniosek nr (...) w celu uzyskania dla tej firmy dofinansowania w kwocie 19996,81 zł z Europejskiego Funduszu Rozwoju Regionalnego oraz ze środków publicznych w ramach Sektorowego Programu Operacyjnego – Wzrost konkurencyjności przedsiębiorstw lata 2004 – 2006. Jako załącznik do przedmiotowego wniosku M. Ż. przedstawiła dwie nierzetelne faktury VAT o numerach (...), które zostały wystawione przez (...) spółkę z ograniczoną odpowiedzialnością w S.. Faktury te dokumentowały działania gospodarcze, których w rzeczywistości (...) spółka z ograniczoną odpowiedzialnością w S. nie dokonała na rzecz (...) spółki z ograniczoną odpowiedzialnością w M.. Faktury te dotyczyły materiałów reklamowych na targi w L. (faktura VAT Nr (...)) oraz materiałów reklamowych (faktura VAT Nr (...)). (dowód: wniosek, k. 1408; faktura VAT Nr (...), k. 1470; faktura VAT Nr (...), k. 1464)

(...) spółka z ograniczoną odpowiedzialnością w M. na żadnym etapie trwania Sektorowego Programu Operacyjnego – Wzrost konkurencyjności przedsiębiorstw lata 2004 – 2006 nie zakwalifikowała się do kontroli (dowód: zeznania świadka J. G., k. 2).

Stan faktyczny został ustalony na podstawie wskazanych wyżej dowodów.

Oskarżona na etapie postępowania przygotowawczego oraz przed sądem nie przyznała się do popełnienia zarzucanego jej czynu, odmówiła składania wyjaśnień i odpowiedzi na pytania.

Na rozprawie w dniu 13 czerwca 2013 roku oskarżona M. Ż.oświadczyła, że chciałaby złożyć uzupełniające wyjaśnienia, po czym wyjaśniła, iż M. F.świadczył dla jej firmy różnego typu usługi, w tym zlecała mu druk materiałów reklamowych i ulotek. Oskarżona, jak oświadczyła, wiedziała, że M. F.ma wiele firm, a z wieloma firmami współpracuje, dlatego dawała mu zlecenia. Nie było dla niej istotne, która z firm (...)wykona dla niej daną usługę. Kluczowe było to, by materiały były dobrej jakości i zostały dowiezione na czas. Zamawiała materiały u M. F., a on wskazywał firmę, która dane zlecenie wykona. Przesyłała faksem zamówienie, które zawierało ilość, datę i miejsce dostarczenia materiałów. Materiały docierały w wyznaczonym terminie, była wystawiana faktura, dokonywana była płatność. W związku z tym, jak stwierdziła oskarżona, nie miała przesłanek, żeby sądzić, iż z fakturami lub firmami jest coś nie tak, że są one nierzetelne. Wskazywała, iż w trakcie przeszukania biura Policja zabezpieczyła materiały reklamowe. Do prokuratury dostarczyła faktury, materiały reklamowe i dowody zapłaty. Zakwestionowane faktury były weryfikowane przez Śląskie Centrum Przedsiębiorczości (ŚCP), którego pracownicy zanim wypłacą dotację to zawsze rzetelnie weryfikują przedstawiane dokumenty, a w tym przypadku materiały reklamowe. W tym przypadku obowiązkiem było przedstawienie fizycznie materiałów reklamowych, do których o dotację będą się starać. Warunkiem dotacji było przedstawienie dokumentów, a także fotografii, na której widoczne były targi i materiały reklamowe. ŚCP miało różne sposoby weryfikacji, w tym była nawet kontrola na targach, gdzie pracownicy sprawdzili materiały. M. F.nigdy nie proponował jej wystawienia nierzetelnych faktur kosztowych. Nawet nie wiedziała, że on tym się zajmuje. Takich informacji nie miała od państwa Ciesielskich, z którymi wcześniej nie rozmawiała i nie ma z nimi żadnych relacji, poza tym, że wynajmuje od nich biuro. (...) spółka z ograniczoną odpowiedzialnościąmiała kontrolę z urzędu skarbowego i nikt nie zwrócił uwagi, że coś jest nie tak z dokumentami, fakturą, czy firmą; nie było zastrzeżeń. Jak stwierdziła, nie miała w związku z tym wątpliwości, czy podstaw, żeby myśleć, że coś jest nie tak. Firma (...)nie miała żadnych korzyści z pozyskania nierzetelnych faktur dlatego, że w tym czasie miała nadpłatę podatku VAT. Nie miałoby to sensu, żeby starać się o faktury kosztowe.

Wyjaśnieniom oskarżonej M. Ż. dano wiarę w części, w jakiej przyznała ona, że współpracowała z M. F., któremu zlecała druk materiałów reklamowych i ulotek. Tego rodzaju twierdzenia oskarżonej nie budzą wątpliwości, o ile zestawi się je z zeznaniami świadka M. F., który przyznał, iż współpracował z oskarżoną w ramach szeroko przez siebie prowadzonej działalności gospodarczej. Świadek wskazał firmy, w ramach których świadczył usługi oraz przedsiębiorstwa, w których był wspólnikiem lub udziałowcem. Bez znaczenia są stwierdzenia oskarżonej, jakoby istotne było to, by materiały były dobrej jakości i zostały dowiezione na czas, gdyż nie ma to związku z zarzutami, które są jej postawione w niniejszym postępowaniu. Nie ma również żadnego znaczenia to, iż oskarżona otrzymywała zamawiane produkty, czy też dokonywała za nie płatności, a wreszcie (...) spółka z ograniczoną odpowiedzialnością w M. miałaby pozytywnie przejść wszelkie kontrole.

Oskarżona zdaje się nie rozumieć, że nierzetelność faktur nie polega na tym, że dane usługi nie zostały wykonane, a na tym, że wykonały je podmioty inne niż wystawcy faktur, którymi się posługiwała. W tym należy upatrywać sprzecznej wewnętrznie linii obrony oskarżonej, co wynika z jej uzupełniających wyjaśnień. M. Ż. stwierdziła przecież, że współpracowała z M. F., u którego zamawiała materiały, a on wskazywał firmę, która dane zlecenie wykona. Fakt współpracy potwierdził M. F., który składając zeznania podał, że świadcząc usługi związane z targami dla (...) spółki z ograniczoną odpowiedzialnością w M. na większość z nich wystawiał tzw. faktury kosztowe. Polegało to na tym, że fakturę wystawiała firma będąca faktycznie zarejestrowana, prowadząca rejestry księgowe oraz składająca na bieżąco deklaracje do urzędu skarbowego, aczkolwiek faktura wystawiana była na usługi niewykonane lub wykonane w części albo w całości przez inny podmiot. O tego typu sytuacji oskarżona musiała mieć wiedzę, gdyż trudno ją, jako osobę prowadzącą działalność gospodarczą podejrzewać o tego typu niefrasobliwość, która polegałaby na tym, iż nie wie, u kogo zamawia daną usługę.

W związku z tym wyjaśnieniom oskarżonej nie dano wiary w części, w której nie przyznała się do popełnienia zarzucanych jej czynów i stwierdziła, że po dotarciu do niej materiałów była wystawiana faktura i następowała płatność. O ile nie jest kwestionowane, że po wystawieniu faktury następowała za nią płatność, o tyle nie sposób przyjąć, iż faktura, która była wystawiana była rzetelna. Oskarżona miała przesłanki, by sądzić, iż faktury są nierzetelne, a wystawiające je firmy działają w sposób nieprawidłowy, to znaczy wystawiają faktury za usługi, których faktycznie nie wykonały. Zeznania świadka M. F. nie pozostawiają wątpliwości, co do tego, że wykonując usługi przedstawiał (...) spółce z ograniczoną odpowiedzialnością w M., czyli M. Ż. faktury z firm dających koszty, a zatem z (...) spółki z ograniczoną odpowiedzialnością, (...) spółki z ograniczoną odpowiedzialnością, (...) spółki z ograniczoną odpowiedzialnością i PHU (...). Co prawda, M. Ż. nie prosiła świadka o wystawianie faktur kosztowych, czy o poradę w tym zakresie, ale jak ocenił świadek – a z oceną tą nie sposób się nie zgodzić – musiała ona zdawać sobie sprawę z tego, czym są faktury kosztowe. Tego rodzaju przemyślenia świadka sąd podziela, skoro M. F. stwierdził, że M. Ż. wiedziała, iż zajmuje się on „dawaniem kosztów”. Trudno też przypuszczać, by osoba będąca członkiem zarządu spółki kapitałowej nie wiedziała, czym są tzw. faktury kosztowe. To, że oskarżona nie prosiła M. F. o załatwienie tego typu faktur nie ma żadnego znaczenia, skoro świadek wykonywał usługi, a faktury dostarczane były przez firmy, które usług faktycznie nie wykonywały. Trudno uznać, by M. Ż. o tym nie wiedziała, bowiem musiałaby spostrzec, iż otrzymuje fakturę z firmy, z której usługi nie zamawiała, chociaż usługa, jako taka została wykonana.

Dochód M. F. w przypadku tego typu działalności polegał na tym, że wykonując usługę na rzecz (...) spółki z ograniczoną odpowiedzialnością w M., to jest M. Ż. nie wystawiał na nią faktury, a „legalizował” tego rodzaju działalność dostarczając fakturę wystawioną przez inną firmę, która faktycznie usługi nie wykonała. To właśnie w tym należy upatrywać popełnienia przez oskarżoną zarzucanego jej czynu – to jest przedstawiania faktur nierzetelnych w celu uzyskania świadczenia pieniężnego na określony cel gospodarczy. Zarzucana M. Ż. nierzetelność nie sprowadza się do tego, iż nie zamawiała ona szeroko pojętych materiałów reklamowych, czy też nie uczestniczyła w targach. W tym zakresie wyjaśnieniom oskarżonej dano wiarę, podobnie jak dano wiarę zeznaniom świadka M. F., który przyznał, że organizował wysyłkę i sam zawoził eksponaty na targi, a także w nich uczestniczył. Rzecz w tym, że jak wynika z zeznań świadka M. F. na targach pojawiały się materiały wykonane przez jego firmę, ale nie było materiałów wykonanych przez (...) spółkę z ograniczoną odpowiedzialnością, (...) spółkę z ograniczoną odpowiedzialnością, czy (...) spółkę z ograniczoną odpowiedzialnością. Podobnie usług transportowych nie świadczyło przedsiębiorstwo (...). Fakt, że oskarżona miałaby ufać M. F. i nie wnikała w to, z jakiej firmy są jej dostarczane faktury w żaden sposób nie uwalnia jej od odpowiedzialności za zarzucone jej czyny. M. F. stanowczo stwierdził, że być może wystawiał pojedyncze faktury na usługi realizowane dla (...), aczkolwiek większość faktur byłą dla tej spółki dostarczona z tzw. firm kosztowych. Zarzuty przypisane oskarżonej w wyroku nie dotyczą jednak posłużenia się fakturami wystawionymi przez M. F. w ramach prowadzonej przez niego działalności.

W procederze wystawiania tzw. faktur kosztowych współdziałał z M. F. G. J., który stwierdził, iż w tej współpracy przewijała się firma (...), jakkolwiek świadek ten nigdy nie miał z oskarżoną styczności. To również potwierdza wersję, iż oskarżona musiała wiedzieć, że faktury, którymi się posługuje są nierzetelne. Trudno bowiem uznać, że współpracując z określoną firmą nie poznała jej przedstawiciela, a składając zamówienia opierała się wyłącznie na pośredniku, jakim był w tym przypadku M. F.. Byłoby to nieracjonalne również z gospodarczego punktu widzenia, gdyż angażowanie pośrednika do tego typu działalności siłą rzeczy skutkować musiałoby powiększeniem ceny za zamawiany towar, czy usługę. Fakt współpracy z M. Ż. wynika z zeznań zarówno M. F., jak i G. J.. Współpraca G. J. z M. F. wyglądała tak, że to ten ostatni „zamawiał” określoną fakturę wskazując kwotę oraz tytuł, z jakiego faktura jest wystawiana. Następnie, tak przygotowana faktura była przesyłana M. F., a G. J. otrzymywał stosowną gratyfikację.

W tym procederze uczestniczył również P. D., co przyznał składając zeznania i stwierdził, że wystawiał, jako (...) spółka z ograniczoną odpowiedzialnością faktury kosztowe dla (...). W spółce (...) pełniąc funkcję prezesa był de facto figurantem, nie orientował się w przedmiocie działalności spółki, jakkolwiek o tym, że usługi, na które były wystawiane faktury nie zostały wykonane dowiedział się dopiero, gdy został zatrzymany. Również w tym przypadku aktualne pozostają poczynione wyżej rozważania odnoszące się do realiów gospodarczych prowadzonej przez oskarżoną działalności w zakresie zamawiania towarów i usług.

Współpraca M. F. i G. J. nie obejmowała firm (...) oraz firmy (...), gdyż było to wyłączną domeną M. F..

Zeznania świadka M. F., G. J. i P. D. uznano za wiarygodne, gdyż są one szczere, spójne, logiczne, wewnętrznie niesprzeczne, a także korelują one ze sobą i się uzupełniają.

W tej sytuacji linia obrony przyjęta przez oskarżoną nie może zostać przy tym uznana za skuteczną, gdyż dla M. Ż. dyskredytujące jest to, że pełniąc funkcję prezesa spółki i prowadząc działalność nie interesowała się dokumentami, które spółka przez nią reprezentowana otrzymywała, a które były fundamentalne, już nawet nie z punktu widzenia otrzymania dofinansowania, ale przede wszystkim księgowości, w tym płatności za zamówione towary i usługi na rzecz podmiotów, które faktycznie nie wykonywały czynności na rzecz (...).

Zeznaniom świadka J. G. dano wiarę w części, w jakiej świadek opisała zasady funkcjonowania Sektorowego Programu Operacyjnego – Wzrost konkurencyjności przedsiębiorstw w latach 2004 – 2006, a także w części, w jakiej świadek opisała swoją pracę w Ministerstwie Gospodarki, w tym czynności związane z finansowaniem w ramach wymienionego wyżej programu spółki (...). Zeznania świadka w tym zakresie są szczere, spójne i logiczne, a także wewnętrznie niesprzeczne. Nie sposób natomiast było dać wiary zeznaniom świadka J. G., która stwierdziła, że faktury przedstawiane wraz z wnioskami składanymi przez spółkę (...) były wystawiane wyłącznie przez (...) spółkę z ograniczoną odpowiedzialnością w S., gdyż jak wynika ze znajdujących się w aktach sprawy dokumentów nie tylko ta spółka miała świadczyć usługi na rzecz spółki reprezentowanej przez oskarżoną. W ocenie sądu nie wpływa to w żaden sposób na wiarygodność pozostałych zeznań świadka J. G., gdyż w polu widzenia sądu pozostaje czas, jaki upłynął pomiędzy wydarzeniami opisywanymi przez świadka, a momentem złożenia zeznań w niniejszym postępowaniu, a przede wszystkim liczba wniosków, które wpłynęły do wydziału Ministerstwa Gospodarki kierowanego przez świadka.

Dano wiarę zeznaniom świadka A. C., gdyż zeznania te są szczere, spójne, logiczne, wewnętrznie niesprzeczne, a przede wszystkim znajdują potwierdzenie w materiale dowodowym, takim, jak dokumenty w postaci poszczególnych wniosków składanych przez (...) spółkę z ograniczoną odpowiedzialnością w M.. Zauważyć należy, że świadek zajmowała się opiniowaniem wniosków składanych między innymi przez spółkę reprezentowaną przez oskarżoną, przy czym szczegółowo opisała ogólną procedurę związaną z realizacją wniosków.

Za wiarygodne uznano dokumenty znajdujące się w aktach sprawy, które zostały ujawnione na podstawie art. 394 §1 i §2 k.p.k. Dokumenty te zostały sporządzone przez kompetentne osoby w ramach wykonywanych przez nie czynności, a strony w toku przewodu sądowego nie kwestionowały ich prawdziwości; również sąd dokonując ich kontroli od strony formalnej i zawartości merytorycznej nie dopatrzył się uchybień ani śladów wskazujących na ich fałszowanie przez podrabianie lub przerabianie.

Powyższe rozważania, co oczywiste, nie dotyczą dokumentów w postaci faktur VAT:

- o numerze (...) która została wystawiona przez (...) spółkę z ograniczoną odpowiedzialnościąw D.;

- o numerach (...)i (...), które zostały wystawione przez (...) Serwis spółkę z ograniczoną odpowiedzialnościąw B.;

- o numerach (...), (...), (...), (...), (...), (...), (...), (...), (...), (...), (...), (...), (...), (...), (...), (...) i (...), które zostały wystawione przez (...) spółkę z ograniczoną odpowiedzialnością w S.;

- (...), (...)i (...), które zostały wystawione przez (...).

Wymienione dokumenty są nierzetelne i stanowią w istocie dowód popełnienia przez oskarżoną M. Ż. zarzucanych jej czynów.

Mając na uwadze powyższe rozważania Sąd Rejonowy dla Warszawy – Śródmieścia w Warszawie stwierdził, że wina oskarżonej M. Ż. nie budzi wątpliwości oraz została w pełni udowodniona.

Prokurator Prokuratury Okręgowej w Warszawie oskarżył M. Ż. o popełnienie dziesięciu występków, z których każdy wyczerpuje dyspozycję art. 297 §1 k.k., które miałyby polegać na tym, że przedkładała ona w różnych dniach w Departamencie Wdrażania Programów Ministerstwa Gospodarki, jako członek zarządu firmy (...) sp. z o.o. w M. wnioski, w celu uzyskania dofinansowania z Europejskiego Funduszu Rozwoju Regionalnego oraz ze środków publicznych w ramach Sektorowego Programu Operacyjnego – Wzrost konkurencyjności przedsiębiorstw lata 2004 – 2006 w różnych kwotach, dołączając do tych wniosków nierzetelne faktury VAT dokumentujące działania gospodarcze, które w rzeczywistości nie zostały dokonane.

Oskarżona M. Ż. jest pełnoletnia, a sąd nie dopatrzył się żadnych okoliczności, które mogłyby poddać w wątpliwość jej poczytalność w chwili popełnienia zarzucanych jej czynów. Oskarżona nigdy nie leczyła się psychiatrycznie, psychologicznie i odwykowo ( vide wyjaśnienia oskarżonej M. Ż., k. 181v – tom X).

Przepis art. 297 §1 k.k. penalizuje przedłożenie podrobionego, przerobionego, poświadczającego nieprawdę albo nierzetelnego dokumentu albo nierzetelnego, pisemnego oświadczenia dotyczącego okoliczności o istotnym znaczeniu w celu uzyskania dla siebie lub kogoś innego, od banku lub jednostki organizacyjnej prowadzącej podobną działalność gospodarczą na podstawie ustawy albo od organu lub instytucji dysponujących środkami publicznymi – kredytu, pożyczki pieniężnej, poręczenia, gwarancji, akredytywy, dotacji, subwencji, potwierdzenia przez bank zobowiązania wynikającego z poręczenia lub z gwarancji lub podobnego świadczenia pieniężnego na określony cel gospodarczy, instrumentu płatniczego lub zamówienia publicznego, przy czym przekładany dokument musi mieć istotne znaczenia dla uzyskania wymienionego wsparcia finansowego, instrumentu płatniczego lub zamówienia.

W związku z ustalonym stanem faktycznym dalsze rozważania dotyczyć będą wyłącznie powołanego przepisu w zakresie, w jakim przewiduje on odpowiedzialność karną osoby, która w celu uzyskania dla spółki dofinansowania od organu lub instytucji dysponujących środkami publicznymi, przedłożyła nierzetelne faktury dotyczące okoliczności o istotnym znaczeniu dla uzyskania takiego wsparcia finansowego, to jest podobnego do wymienionych w tym przepisie świadczenia pieniężnego na określony cel gospodarczy.

M. Ż. była członkiem zarządu (...) spółki z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą w M., która posiadała prawo do reprezentacji spółki. Reprezentowana przez oskarżoną spółka była zainteresowana otrzymaniem dofinansowania z Europejskiego Funduszu Rozwoju Regionalnego oraz ze środków publicznych – w ramach Sektorowego Programu Operacyjnego – Wzrost konkurencyjności przedsiębiorstw w latach 2004 – 2006. W związku z tym zawarła szereg umów w Ministerstwie Gospodarki Departamencie Wdrażania Programów po uprzednim złożeniu wniosków o uzyskanie dofinansowania działalności spółki. Skutkiem tego, celem ostatecznego uzyskania wsparcia finansowego, to jest świadczenia pieniężnego na określony cel gospodarczy, było przedkładanie faktur VAT dokumentujących wydatki w ramach poszczególnych projektów realizowanych przez (...).

Przez „przedkładanie” rozumieć należy wszelkie działania polegające na składaniu dokumentów, oddawaniu ich do przejrzenia lub oceny, a także na występowaniu z dokumentami lub oświadczeniami w stosunku do organu lub osoby.

W doktrynie i orzecznictwie nie budzi większych wątpliwości to, że faktura VAT jest dokumentem w rozumieniu art. 115 §14 k.k., a więc przedmiotem, z którym związane jest określone prawo, który także z racji treści stanowi dowód stosunku prawnego lub okoliczności mającej znaczenie prawne. Dokument taki – faktura VAT – nierzetelny, to dokument zawierający, między innymi, nieprawdziwe informacje, które mogą sugerować adresatowi istnienie stanu rzeczy niezgodnego z prawdą.

Przyjąć należy, iż przedstawiane przez oskarżoną faktury VAT były nierzetelne, skoro dokumentowały działania gospodarcze nie mające miejsca w rzeczywistości w tym znaczeniu, że określonych usług, czy towarów nie dostarczały spółki będące wystawcami faktur. Bezspornie oskarżona musiała mieć wiedzę, co do tych faktów, a wynika to z przedstawionej wyżej oceny dowodów.

M. Ż., działając jako członek zarządu (...) spółki z ograniczoną odpowiedzialnością w M. posługiwała się nierzetelnymi dokumentami, to jest fakturami VAT przedkładając je w Ministerstwie Gospodarki Departamencie Wdrażania Programów, a więc w instytucji dysponującej środkami publicznymi, czy to w ramach Sektorowego Programu Operacyjnego – Wzrost konkurencyjności przedsiębiorstw w latach 2004 – 2006, czy to środkami z Europejskiego Funduszu Rozwoju Regionalnego. Definicja środków publicznych jest zawarta w ustawie z dnia 30 czerwca 2005 roku o finansach publicznych, która obowiązywała w dacie popełnienia przez oskarżoną poszczególnych przestępstw. Zgodnie z tą definicją środkami publicznymi są, między innymi, środki pochodzące z Unii Europejskiej, a także środki, którymi dysponują instytucje publiczne.

Działając w ten sposób, to jest przedkładając nierzetelne faktury VAT oskarżona chciała uzyskać dla spółki (...), której była wspólnikiem, i w zarządzie której zasiadała inne podobne świadczenie na określony cel gospodarczy, to jest zrefundowanie działalności spółki i wzrost jej konkurencyjności na rynku. To inne podobne świadczenie miało postać swoistej „dotacji” – było do niej zbliżone w ten sposób, iż miało charakter bezzwrotnego świadczenia finansowego pochodzącego ze środków publicznych o charakterze celowym. W realiach niniejszej sprawy otrzymywane przez (...) spółkę z ograniczoną odpowiedzialnością środki finansowe muszą zostać nazwane innym podobnym świadczeniem finansowym, gdyż same w sobie dotacją nie były – a tylko były do niej podobne.

Bezspornie przedstawiane przez oskarżoną nierzetelne faktury VAT miały istotne znaczenie dla uzyskania takiego wsparcia finansowego, ponieważ bez ich przedstawienia spółka (...) nie mogłaby uzyskać dofinansowania działalności, o które to się starała.

W realiach niniejszej sprawy nie ma zatem żadnych wątpliwości, co do tego, iż swoim działaniem M. Ż. w każdym z przypadków zrealizowała dyspozycję wskazanego przepisu.

Sąd, analizując zebrany w sprawie materiał dowodowy doszedł do przekonania, że zarzucane oskarżonej czyny stanowią ciąg przestępstw w rozumieniu art. 91 §1 k.k. Zgodnie z dyspozycją tego przepisu, jeżeli sprawca popełnia w podobny sposób, w krótkich odstępach czasu, dwa lub więcej przestępstw, zanim zapadł pierwszy wyrok, chociażby nieprawomocny, co do któregokolwiek z tych przestępstw sąd orzeka jedną karę na podstawie przepisu, którego znamiona każde z tych przestępstw wyczerpuje, w wysokości do górnej granicy ustawowego zagrożenia zwiększonego o połowę. Istnieją zatem cztery przesłanki warunkujące przyjęcie konstrukcji ciągu przestępstw, a zatem tożsamość kwalifikacji każdego z przestępstw składających się na ciąg, podobny sposób popełnienia tych przestępstw, krótkie odstępy czasu pomiędzy poszczególnymi przestępstwami oraz brak wyroku, chociażby nieprawomocnego co do któregokolwiek z nich, który zapadł w okresie między pierwszym a ostatnim z przestępstw.

Na gruncie niniejszej sprawy wszystkie te przesłanki zostały spełnione. W akcie oskarżenia zarzucono M. Ż., a w wyroku przypisano jej popełnienie dziesięciu występków o tożsamej kwalifikacji prawnej, a zatem przestępstw z art. 297 §1 k.k. Oskarżona popełniła powyższe czyny działając w podobny sposób, to jest przedstawiając w odpowiedniej instytucji nierzetelne faktury. W tej sytuacji uznać należało, że przestępstwa te zostały popełnione w takich okolicznościach, które występują w odniesieniu do każdego z nich, przy czym nie zostały one uwzględnione w ustawowym zestawie znamion danego typu czynu zabronionego. Czyny przypisane oskarżonej dzielą krótkie odstępy czasu, a co do żadnego z nich nie został wydany wcześniej, chociażby nieprawomocny wyrok.

Mając powyższe na uwadze, sąd doszedł do przekonania, że zachowania oskarżonej we wskazanych okresach złożyły się na ciąg przestępstw. Zmieniono zatem kwalifikację prawną przypisanych oskarżonej czynów na podstawie art. 399 §1 k.k.

Kierując się dyrektywami zawartymi w art. 3 k.k. oraz art. 53 §1 i §2 k.k. Sąd Rejonowy dla Warszawy – Śródmieścia w Warszawie uznał, że adekwatną dla oskarżonej M. Ż. za popełnienie przestępstw popełnionych w warunkach przepisu art. 91 §1 k.k. karą, będzie kara 2 lat pozbawienia wolności.

Kara ta została wymierzona według własnego uznania, z baczeniem na to, by była ona orzeczona w granicach przewidzianych przez ustawę, przy czym górną jej granicę wyznaczał stopień zawinienia, a dolną potrzeby prewencji ogólnej.

Jednocześnie w polu widzenia sądu pozostawało to, by orzeczona kara nie przekroczyła stopnia winy, który uznano za wysoki. Oskarżona jest osobą dostatecznie dojrzałą, prowadzi działalność gospodarczą, w czym nie jest nowicjuszem i nie zachodzą żadne okoliczności wyłączające winę, czy też ją umniejszające, a ponadto ma ona zdolność rozpoznania obowiązujących w społeczeństwie norm i ma pełną świadomość, co do zachowań zakazanych.

Orzeczona kara uwzględnia stopień społecznej szkodliwości czynu, który uznano za wysoki.

Przy ocenie stopnia społecznej szkodliwości czynu wzięto pod uwagę, stosownie do przepisu art. 115 §2 k.k., działalnie przez oskarżoną przeciwko obrotowi gospodarczemu, a stopień społecznej dezaprobaty wyraził się w tym przypadku w ukształtowaniu przez ustawodawcę dolnego progu ustawowego zagrożenia karą. Szkoda łączna, na którą złożyły się wszystkie działania oskarżonej musi zostać uznana za znaczną, oczywiście w potocznym, a nie prawnym znaczeniu tego słowa. Obiektywna wartość mienia, które na skutek działań oskarżonej zostało wyłudzone do takich znacznych się zalicza. Popełniając poszczególne czyny składające się na ciąg przestępstw, co oczywiste, M. Ż. działała w podobny sposób, aczkolwiek konsekwentnie dążyła do uzyskania odpowiedniego wsparcia finansowego. Mając na uwadze swobodę oskarżonej w starannym działaniu waga naruszonych przez sprawczynię obowiązków jawi się, jako znaczna. Swoim zachowaniem oskarżona naruszyła podstawowe obowiązki rzetelnego działania i nie wykazała się, jako prowadząca działalność w ramach spółki elementarną odpowiedzialnością i ostrożnością. Co więcej, działaniem swoim M. Ż. godziła w prawidłowość, rzetelność i uczciwość obrotu gospodarczego, gdyż jej zachowanie miało skutek nie tylko dla uzyskania wsparcia finansowego, ale również dotyczyło powstawania konkretnych obowiązków podatkowych po stronie innych niż właściwe podmiotów.

Bezspornie oskarżona działała z premedytacją, ponieważ poszczególne czyny składające się na ciąg przestępstw zostały przez nią obmyślone, natomiast współpracując z M. F., a pośrednio z G. J. i P. D. dość dokładnie zaplanowała okoliczności ich popełnienia. Bezspornie okolicznością obciążającą jest działanie oskarżonej z chęci zysku dla spółki, którą reprezentowała i była wspólnikiem. Oznacza to, iż M. Ż. działała z niskiej pobudki, a sąd tego rodzaju okoliczność podkreśla, gdyż chęć zysku nie należy do istoty przypisanego oskarżonej przestępstwa.

Niektóre z okoliczności wzięto pod uwagę nie tylko przy ocenia stopnia społecznej szkodliwości czynu, ale również przy wymiarze kary, stosownie do treści przepisu art. 115 §2 k.k. i art. 53 §2 k.k., a mianowicie motywację oskarżonej, która zasługuje, jako działanie z chęci zysku na szczególne potępienie. Również rodzaj i stopień naruszenia ciążących na sprawczyni obowiązków musiał znaleźć odzwierciedlenie w odpowiednio wyższym wymiarze kary. W polu widzenia sądu przy wymiarze kary pozostawało niewyrażenie przez oskarżoną skruchy i żalu, a także niestaranie się o naprawienie wyrządzonej szkody, czy zadośćuczynienie społecznemu poczuciu sprawiedliwości. Działanie oskarżonej miało przełożenie nie tylko na materię niniejszej sprawy, ale również na kwestie podatkowe, wprowadzenie do obrotu dokumentów nierzetelnych, przy czym rozmiar ujemnych następstw przestępstw, o ile weźmie się pod uwagę kwotę dofinansowania uzyskaną łącznie ze środków publicznych jawi się, jako znaczny.

Jako okoliczności łagodzące potraktowane dotychczasowy sposób życia M. Ż., w tym jej niekaralność. Brak uprzedniej karalności oskarżonej (dane o karalności, k. 1629) z racji jej wieku świadczy o tym, że dotychczas pozytywnie funkcjonowała w społeczeństwie. Również długi okres czasu pomiędzy przestępstwami składającymi się na ciąg przestępstw i datą wyrokowania może zostać potraktowany, jako okoliczność łagodząca, gdyż w tym okresie oskarżona nie popełniła innych przestępstw, co świadczy o tym, iż mimo braku kary poprawiła się, żyje uczciwie i pracuje – co oznacza, że surowe karanie nie jest celowe.

W ocenie sądu wymierzona w ten sposób kara powinna odnieść właściwy skutek zarówno w zakresie prewencji indywidualnej, jak i ogólnej.

W zakresie prewencji indywidualnej orzeczona kara winna skłonić oskarżoną do ponownej analizy zachowania i zapobiec powrotowi do przestępstwa oraz wzmocnić w oskarżonej poczucie odpowiedzialności za penalizowane przepisami zachowanie.

W zakresie prewencji ogólnej orzeczona kara uświadomi społeczeństwu, iż popełnienie przestępstwa z art. 297 §1 k.k. wiąże się z adekwatną reakcją wymiaru sprawiedliwości.

Mając na uwadze dodatnią prognozę kryminologiczną dotyczącą oskarżonej M. Ż. zdecydowano się na warunkowe zawieszenie wykonania kary pozbawienia wolności na okres próby wynoszący 3 lata.

Dodatnią prognozę kryminologiczną ustalono na podstawie prowadzenia przez oskarżoną ustabilizowanego trybu życia i niekaralności. Ustalając okres próby na 3 lata sąd kierował się tym, by okres ten zapewniał skuteczne wychowawcze oddziaływanie na skazanego, a jednocześnie wymógł na nim zachowanie zgodne z normami prawa. Okres próby umożliwi także zweryfikowanie trafności postawionej w stosunku do oskarżonego dodatniej prognozy kryminologicznej.

Mając na uwadze fakt warunkowego zawieszenia wykonania oskarżonej M. Ż. kary pozbawienia wolności sąd wymierzył mu, na podstawie art. 71 §1 k.k., grzywnę w wysokości 200 stawek dziennych z ustaleniem wysokości jednej stawki dziennej na kwotę 80 złotych.

Wysokość grzywny orzeczonej obok kary pozbawienia wolności dostosowana jest do stopnia społecznej szkodliwości czynu przypisanego oskarżonej M. Ż. w wyroku, a nadto uwzględnia jej sytuację majątkową.

Stwierdzić należy, że wymiar grzywny orzekanej na podstawie art. 71 §1 k.k. powinien być także w zasadzie proporcjonalny do orzekanej kary pozbawienia wolności. Wobec skorzystania przez sąd z możliwości warunkowego zawieszenia wykonania orzeczonej kary pozbawienia wolności, grzywna stanowi w istocie jedyną realną dolegliwość pozwalającą odczuć oskarżonej M. Ż. materialnie naganność postępowania, więc również w oparciu o ten fakt ustalono jej wysokość, przy czym liczba stawek dziennych uwzględnia społeczną szkodliwość zarzuconego, a w wyroku przypisanego oskarżonej czynu, a wysokość stawki dziennej ustalona została przy uwzględnieniu jej możliwości finansowych.

W realiach niniejszej sprawy orzeczona grzywna będzie de facto jedyną faktyczną dolegliwością związaną ze skazaniem oskarżonej za popełnione przestępstwo, nie można bowiem, a priori, zakładać, że dojdzie do zarządzenia wykonania kary pozbawienia wolności wobec oskarżonego, co do którego, przynajmniej na etapie rozpoznania sprawy i wyrokowania, istniała dodatnia prognoza kryminologiczna.

Stosownie do treści art. 626 §1 k.p.k. w orzeczeniu kończącym postępowanie sąd określa, kto, w jakiej części i zakresie ponosi koszty procesu.

Na koszty sądowe składają się opłaty oraz wydatki poniesione przez Skarb Państwa od chwili wszczęcia postępowania, w myśl art. 616 §2 pkt 1 i 2 k.p.k.

W niniejszej sprawie opłata od orzeczonej kary pozbawienia wolności wynosi 300 złotych, stosownie do treści art. 2 ust. 1 pkt 4 ustawy z dnia 23 czerwca 1973 roku o opłatach w sprawach karnych (tekst jednolity: Dz. U. Nr 49 z 1983 roku, poz. 223 z późn. zm., zwana dalej ustawą o opłatach w sprawach karnych). Opłata od grzywny wynosi, zgodnie z treścią art. 3 ust. 2 ustawy o opłatach w sprawach karnych, 10 procent od kwoty wymierzonej grzywny, a zatem w niniejszej sprawie 1600 złotych. Reasumując, łącznie opłata od orzeczonej kary pozbawienia wolności oraz grzywny wynosi 1900 złotych.

Na wydatki w niniejszej sprawie składają się:

- na podstawie art. 618 §1 pkt 1 k.p.k. i §1 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 18 czerwca 2003 roku w sprawie wysokości i sposobu obliczania wydatków Skarbu Państwa w postępowaniu karnym (Dz. U. Nr 108, poz. 1026 z późn. zm.) ryczałt za doręczenia w wysokości łącznie 40 złotych, odrębnie za postępowanie przygotowawcze i postępowanie przed sądem;

- na podstawie art. 618 §1 pkt 10 k.p.k. i §1 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 14 sierpnia 2003 roku w sprawie określenia wysokości opłaty za wydanie informacji z Krajowego Rejestru Karnego (Dz. U. Nr 151, poz. 1468) koszty związane z uzyskaniem zaświadczenia z Krajowego Rejestru Karnego w wysokości 50 złotych.

Łącznie wydatki w niniejszej sprawie wynoszą 90 złotych i taką też kwotę zasądzono od oskarżonej M. Ż. nie dopatrując się, czy to w przypadku opłaty, czy wydatków istnienia podstaw do zastosowania przepisu art. 624 §1 k.p.k.

Mając na uwadze powyższe rozważania i na podstawie powołanych powyżej przepisów Sąd Rejonowy dla Warszawy – Śródmieścia w Warszawie orzekł, jak w części dyspozytywnej wyroku.