Pełny tekst orzeczenia

Formularz UK 2

Sygnatura akt

II Ka 413/22

Załącznik dołącza się w każdym przypadku. Podać liczbę załączników:

1

1.  CZĘŚĆ WSTĘPNA

1.1. Oznaczenie wyroku sądu pierwszej instancji

Wyrok Sądu Rejonowego w Koninie z dnia 2 listopada 2022 r., sygn. akt II K 1477/21.

1.2. Podmiot wnoszący apelację

☒ oskarżyciel publiczny albo prokurator w sprawie o wydanie wyroku łącznego

☐ oskarżyciel posiłkowy

☐ oskarżyciel prywatny

☐ obrońca

☐ oskarżony albo skazany w sprawie o wydanie wyroku łącznego

☐ inny

1.3. Granice zaskarżenia

1.3.1. Kierunek i zakres zaskarżenia

☐ na korzyść

☒ na niekorzyść

☒ w całości

☐ w części

☐

co do winy

☐

co do kary

☐

co do środka karnego lub innego rozstrzygnięcia albo ustalenia

1.3.2. Podniesione zarzuty

Zaznaczyć zarzuty wskazane przez strony w apelacji

☐

art. 438 pkt 1 k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w zakresie kwalifikacji prawnej czynu przypisanego oskarżonemu

☐

art. 438 pkt 1a k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w innym wypadku niż wskazany
w art. 438 pkt 1 k.p.k., chyba że pomimo błędnej podstawy prawnej orzeczenie odpowiada prawu

☐

art. 438 pkt 2 k.p.k. – obraza przepisów postępowania, jeżeli mogła ona mieć wpływ na treść orzeczenia

☒

art. 438 pkt 3 k.p.k. – błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia,
jeżeli mógł on mieć wpływ na treść tego orzeczenia

☐

art. 438 pkt 4 k.p.k. – rażąca niewspółmierność kary, środka karnego, nawiązki lub niesłusznego zastosowania albo niezastosowania środka zabezpieczającego, przepadku lub innego środka

☐

art. 439 k.p.k.

☐

brak zarzutów

1.4. Wnioski

☒

uchylenie

☐

zmiana

2.  Ustalenie faktów w związku z dowodami przeprowadzonymi przez sąd odwoławczy

2.1. Ustalenie faktów

2.1.1. Fakty uznane za udowodnione

Lp.

Oskarżony

Fakt oraz czyn, do którego fakt się odnosi

Dowód

Numer karty

2.1.2. Fakty uznane za nieudowodnione

Lp.

Oskarżony

Fakt oraz czyn, do którego fakt się odnosi

Dowód

Numer karty

2.2. Ocena dowodów

2.2.1. Dowody będące podstawą ustalenia faktów

Lp. faktu z pkt 2.1.1

Dowód

Zwięźle o powodach uznania dowodu

2.2.2. Dowody nieuwzględnione przy ustaleniu faktów
(dowody, które sąd uznał za niewiarygodne oraz niemające znaczenia dla ustalenia faktów)

Lp. faktu z pkt 2.1.1 albo 2.1.2

Dowód

Zwięźle o powodach nieuwzględnienia dowodu

3.  STANOWISKO SĄDU ODWOŁAWCZEGO WOBEC ZGŁOSZONYCH ZARZUTÓW i wniosków

Lp.

Zarzut

Błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę wyroku poprzez przyjęcie, iż zgromadzony materiał dowodowy nie pozwana na przypisanie Ł. Ś. sprawstwa w zakresie zarzucanego mu czynu z art. 13 § 1 k.k. w zw. z art. 62 ust. 2 ustawy z dnia 29 lipca 2005 r. o przeciwdziałaniu narkomanii, podczas gdy prawidłowa analiza zgromadzonego materiału dowodowego oraz okoliczności zdarzenia ocenione we wzajemnym ze sobą powiązaniu prowadzą do przeciwnego wniosku.

☒ zasadny

☐ częściowo zasadny

☐ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania zarzutu za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny

Apelacja okazała się celowa i doprowadziła do uchylenia zaskarżonego wyroku i umorzenia postępowania karnego wobec oskarżonego Ł. Ś. z uwagi na znikomy stopień społecznej szkodliwości przypisanego mu czynu.

Sąd w toku kontroli instancyjnej podzielił zarzut oskarżyciela, iż Sąd orzekający dopuścił się błędu w ustaleniach faktycznych, skutkującego przyjęciem iż oskarżony nie wypełnił znamion zarzucanego mu czynu, podczas gdy prawidłowe ustalenia faktyczne prowadzą do przeciwnego wniosku. Błąd w ustaleniach faktycznych Sądu był konsekwencją przede wszystkim niewłaściwej oceny wyjaśnień oskarżonego Ł. Ś., którym Sąd meriti dał wiarę w całości, ale nie wyciągnął z nich należytych wniosków. Ze stanu faktycznego sprawy wynika bowiem, że oskarżony już wcześniej kupował susz (...), bowiem jak sam wyjaśnił, zakupił już dwukrotnie półtora kilograma suszu, co znalazło potwierdzenie w dokumentach w postaci faktur VAT. W okresie 3 miesięcy zakupił zatem łącznie 2,5 kg suszu. Wyjaśnieniom oskarżonego jakoby nie wiedział co kupuje przeczy przede wszystkim okoliczność, iż po tym gdy dowiedział się, że w miejscu zamieszkania zjawiła się Policja, spalił w piecu około ¾ wcześniej zakupionego suszu. Powyższe wprost wskazuje na fakt, iż oskarżony co najmniej przewidywał taką możliwość i godził się na to, że jest to susz, którego nie można posiadać legalnie, że zawartość (...) w tym suszu jest wyższa niż dopuszczalna w Polsce. Nie może oskarżonego od odpowiedzialności zwalniać, nie mająca większego znaczenia wobec jej ogólności, analiza próbek suszu nr (...) dokonana 12.04.21., skoro uzyskana analiza w żaden sposób nie gwarantował, że badaniu podlegała próbka suszu, który oskarżony nabywał w lipcu 2021r. Zwłaszcza, że oskarżony wiedział, susz ten na konkretne jego zamówienie jest dostarczany przez dostawcę z zagranicy. Zdaniem Sądu odwoławczego, oskarżony z obawy przed prawnymi konsekwencjami podjął więc czynności mające na celu pozbycie się wcześniej nabytego suszu. Świadomość oskarżonego co do przekroczonej zawartości (...) w nabywanym suszu, w odniesieniu do dopuszczalnej w Polsce, wynika także z treści korespondencji jaką prowadzi oskarżony ze sprzedającym, której kopie znajdują się na k. 40-44 akt. Wynika z niej, że oskarżony wiedział, że susz pochodzi spoza Polski, gdzie dopuszczalne są wyższe stężenia (...) (we W. nie przekraczające 0,6%, a w (...) nawet 1%). Z zeznań świadka V. D., który sprzedawał susz oskarżonemu wynikało, że susz kupowali miedzy innymi od dostawcy ze (...) który miał firmę zarejestrowaną w L. (k.611v). Nadto, co znamienne oskarżony domagał się aby był to „ten sam produkt koniecznie”, pisał też, że „jak temat ten sam to pewniej biorę na 100%”. Oskarżony zamówił dużą ilość 2 razy po 500g z uwagi na „dobrą jakość tego produktu”, pomimo iż w dniu dostawy nie dysponował jeszcze wystarczająca ilością gotówki na zapłatę paczki za pobraniem. Oskarżony już wcześniej miał kontakt z środkami odurzającymi i substancjami psychotropowymi, nie był osobą która nigdy nie miała kontaktu z tymi środkami, w związku z czym „dobra jakość produktu”, którego nazwy oskarżony unikał nawet w przedmiotowej korespondencji, każe przyjąć, że oskarżony tak zabiegając o możliwość zakupu tego konkretnego towaru z tego samego źródła, przewidywał możliwość popełnienia czynu zabronionego i godził się na to.

Dla ustalenia odpowiedzialności oskarżonego, wbrew zarzutom Sąd I instancji większego znaczenia nie ma okoliczność, że w związku z zarzutem stawianym oskarżonemu, prokurator nie postawił zarzutu osobie, która sprzedawała ten susz oskarżonemu.

Dlatego rację należało przyznać skarżącemu, że Sąd I instancji, dokonując błędnej oceny ujawnionych w niniejszej sprawie dowodów, dokonał błędnych ustaleń faktycznych co do braku sprawstwa oskarżonego w zakresie zarzucanego mu czynu. Sąd odwoławczy przyjął więc sprawstwo oskarżonego w zakresie czynu z art.13§1k.k. w zw. z art.62ust.2 ustawy o przeciwdziałaniu narkomanii polegającego na tym, że oskarżony w dniu 13.07.21r. w K. przy ul. (...) usiłował wejść w posiadanie wbrew przepisom ustawy, znajdującego się w nadanej do niego paczce InPost środka odurzającego w postaci ziela konopi innych niż włókniste o wadze 891,98 grama, przy czym średnia zawartość sumy delta-9 - (...) i (...) w suszu ziela konopi innych niż włókniste wynosiła 0,73% i była to znaczna ilość środka odurzającego, jednakże zamierzonego celu nie osiągnął z uwagi na zatrzymanie i zabezpieczenie środka odurzającego przez pracownika InPost do czasu przyjazdu policji i oddanie funkcjonariuszom kMP w K..

Aby ocenić jednak czy przypisany oskarżonemu czyn stanowił przestępstwo, konieczna była jego ocena pod względem społecznej szkodliwości i ustalenie, czy była ona wyższa niż znikoma. Zgodnie bowiem z art. 1 § 2 k.k. nie stanowi bowiem przestępstwa czyn, którego społeczna szkodliwość jest znikoma.

Wskazać więc należy, że norma zawarta w ww. przepisie zakłada, iż pewien minimalny stopień społecznej szkodliwości nie wystarcza, aby czyn mógł być uznany za przestępstwo. Czyn, którego społeczna szkodliwość jest znikoma nie jest przestępstwem, a zatem popełnienie takiego czynu nie pociąga za sobą odpowiedzialności karnej. Z powyższego przepisu wynika, że nie popełnia przestępstwa ten, kto dopuszcza się czynu, który wprawdzie zawiera znamiona czynu zabronionego, jednakże ze względu na niską szkodliwość (czynnik obiektywny) i nieznaczny stopień winy (czynnik subiektywny) jest tylko znikomo społecznie szkodliwy. Ustawodawca wyszedł bowiem z założenia, że stosowanie we wszystkich wypadkach do sprawców przestępstw, środków represji karno-sądowej przewidzianej za przestępstwo, nie znajdowałoby społecznego uzasadnienia, a nawet mogłoby spowodować szkodę społeczną. Mówiąc o społecznej szkodliwości czynu należy mieć na uwadze zarówno przedmiotowe jak i podmiotowe elementy czynu, które w swym całokształcie decydują o stopniu tej szkodliwości, co wynika z przepisu art. 115 § 2 k.k. Elementy przedmiotowe składające się na społeczną szkodliwość czynu, to przede wszystkim rodzaj dobra w które godzi przestępstwo, charakter i rozmiar szkody wyrządzonej lub grożącej dobru chronionemu, a także sposób działania sprawcy. Natomiast elementy podmiotowe to pobudki, motywy i cele, a więc procesy psychiczne towarzyszące przestępnemu zachowaniu się lub zachowanie to poprzedzające.

W ocenie Sądu odwoławczego, w oparciu o powyższe kryteria, ocena społecznej szkodliwości czynu oskarżonego pozwala na uznanie jej za znikomą.

Jak wynika bowiem z wydanej opinii z przeprowadzonych badań kryminalistycznych z zakresu chemii, w dostarczonym do badań suszu roślinnym o masie netto 891,98 g średnia zawartość sumy delta-9 - (...) i kwasu (...) wynosiła 0,73 %, było więc niewielkie, podczas gdy aktualnie dopuszczalna ustawowo zawartość to 0,3%. Dobra natomiast jakościowo marihuana posiada stężenie na poziomie 20-25%, a średnie stężenie to 8-10%. Z opinii biegłego wynikało też, że w badanej próbce stwierdził znaczne stężenie (...) i można nawet uznać, że badana próba to próba konopi typu (...) z przekroczeniem (...).

Nadto należy mieć na względzie, iż w sprawie nie ustalono aby oskarżony kupował przedmiotowy susz w innym celu na własny użytek.

Z uwagi na powyższe, nie sposób uznać, by społeczna szkodliwość czynu oskarżonego była wyższa niż znikoma.

W tym stanie rzeczy, Sąd odwoławczy uchylił zaskarżony wyrok i na podstawie art. 17 § 1 pkt. 3 k.p.k. w zw. z art. 1 § 2 k.k. umorzył postępowanie karne o przypisany oskarżonemu czyn.

Wniosek

Uchylenie zaskarżonego wyroku i przekazanie sprawy Sądowi I instancji do ponownego rozpoznania.

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania wniosku za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny.

Sąd w toku kontroli instancyjnej za zasadny uznał wniosek o uchylenie zaskarżonego wyroku, jednakże wobec ustalenia, że czyn oskarżonego charakteryzował się znikomą społeczną szkodliwością nie było potrzeby przekazywani sprawy Sądowi I instancji do ponownego rozpoznania, skoro o umorzeniu z tego powodu postępowania orzec mógł sąd odwoławczy. Dlatego na podstawie art. 17 § 1 pkt 3 k.p.k. w zw. z art. 1 § 2 k.k. Sąd odwoławczy umorzył postępowanie karne wobec oskarżonego o zarzucany mu czyn z art. 13 § 1 k.k. w zw. z art. 62 ust.2 ustawy z 29.07.2005 r. o przeciwdziałaniu narkomanii.

4.  OKOLICZNOŚCI PODLEGAJĄCE UWZGLĘDNIENIU Z URZĘDU

Ocena społecznej szkodliwości czynu przypisanego oskarżonemu.

Zwięźle o powodach uwzględnienia okoliczności

Z uwagi na okoliczności podniesione w punkcie 3 uzasadnienia, nie sposób uznać, by w oparciu o dyrektywy zawarte w art. 115 § 1 k.k., społeczna szkodliwość czynu przypisanego oskarżonemu była wyższa niż znikoma.

5.  ROZSTRZYGNIĘCIE SĄDU ODWOŁAWCZEGO

5.1. Utrzymanie w mocy wyroku sądu pierwszej instancji

Przedmiot utrzymania w mocy

Zwi ęź le o powodach utrzymania w mocy

5.2. Zmiana wyroku sądu pierwszej instancji

Przedmiot i zakres zmiany

Zwi ęź le o powodach zmiany

5.3. Uchylenie wyroku sądu pierwszej instancji

5.3.1. Przyczyna, zakres i podstawa prawna uchylenia

☐ art. 439 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

2.1.

☐ art. 437 § 2 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

I.

Konieczność umorzenia postępowania

☒ art. 437 § 2 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia i umorzenia ze wskazaniem szczególnej podstawy prawnej umorzenia

Z uwagi na uznanie, że społeczna szkodliwość czynu oskarżonego nie była wyższa niż znikoma, Sąd odwoławczy uchylił zaskarżony wyrok i na podstawie art. 17 § 1 pkt 3 k.p.k. w zw. z art. 1 § 2 k.k. umorzył postępowanie karne wobec oskarżonego o zarzucany mu czyn z art. 13 § 1 k.k. w zw. z art. 62 ust.2 ustawy z 29.07.2005 r. o przeciwdziałaniu narkomanii, przyjmując że średnia zawartość sumy delta-9 - (...) i kwasu (...) w suszu ziela konopi innych niż włókniste wynosiła 0,73 % i że była to znaczna ilość środka odurzającego, a nie substancji psychotropowej.

4.1.

☐ art. 454 § 1 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

5.3.2. Zapatrywania prawne i wskazania co do dalszego postępowania

5.4. Inne rozstrzygnięcia zawarte w wyroku

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Przytoczyć okoliczności

6.  Koszty Procesu

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Przytoczyć okoliczności

II.

O kosztach procesu Sąd odwoławczy orzekł na podstawie art. 632 pkt 2 k.p.k. obciążając nimi Skarb Państwa.

7.  PODPIS

Waldemar Cytrowski Agata Wilczewska Anna Klimas

1.3. Granice zaskarżenia

Kolejny numer załącznika

1

Podmiot wnoszący apelację

Prokurator Prokuratury Rejonowej w Koninie

Rozstrzygnięcie, brak rozstrzygnięcia albo ustalenie, którego dotyczy apelacja

brak winy oskarżonego

1.3.1. Kierunek i zakres zaskarżenia

☐ na korzyść

☒ na niekorzyść

☒ w całości

☐ w części

☐

co do winy

☐

co do kary

☐

co do środka karnego lub innego rozstrzygnięcia albo ustalenia

1.3.2. Podniesione zarzuty

Zaznaczyć zarzuty wskazane przez strony w apelacji

☐

art. 438 pkt 1 k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w zakresie kwalifikacji prawnej czynu przypisanego oskarżonemu

☐

art. 438 pkt 1a k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w innym wypadku niż wskazany
w art. 438 pkt 1 k.p.k., chyba że pomimo błędnej podstawy prawnej orzeczenie odpowiada prawu

☐

art. 438 pkt 2 k.p.k. – obraza przepisów postępowania, jeżeli mogła ona mieć wpływ na treść orzeczenia

☒

art. 438 pkt 3 k.p.k. – błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia,
jeżeli mógł on mieć wpływ na treść tego orzeczenia

☐

art. 438 pkt 4 k.p.k. – rażąca niewspółmierność kary, środka karnego, nawiązki lub niesłusznego zastosowania albo niezastosowania środka zabezpieczającego, przepadku lub innego środka

☐

art. 439 k.p.k.

☐

brak zarzutów

1.4. Wnioski

☒

uchylenie

☐

zmiana