Pełny tekst orzeczenia

Przewodniczący:

Sędzia SO Agnieszka Karłowicz

Protokolant:

st. sekr. sąd. Beata Defut-Kołodziejak

Formularz UK 2

Sygnatura akt

II Ka 869/22

Załącznik dołącza się w każdym przypadku. Podać liczbę załączników:

2

1.  CZĘŚĆ WSTĘPNA

1.1. Oznaczenie wyroku sądu pierwszej instancji

Wyrok Sądu Rejonowego w Mińsku Mazowieckim z dnia 28 września 2022r. w sprawie II K 580/21.

1.2. Podmiot wnoszący apelację

☒ oskarżyciel publiczny albo prokurator w sprawie o wydanie wyroku łącznego

☒ oskarżyciel posiłkowy

☐ oskarżyciel prywatny

☐ obrońca

☐ oskarżony albo skazany w sprawie o wydanie wyroku łącznego

☐ inny

1.3. Granice zaskarżenia

1.3.1. Kierunek i zakres zaskarżenia

☐ na korzyść

☒ na niekorzyść

☒ w całości

☐ w części

☐

co do winy

☐

co do kary

☐

co do środka karnego lub innego rozstrzygnięcia albo ustalenia

1.3.2. Podniesione zarzuty

Zaznaczyć zarzuty wskazane przez strony w apelacji

☐

art. 438 pkt 1 k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w zakresie kwalifikacji prawnej czynu przypisanego oskarżonemu

☐

art. 438 pkt 1a k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w innym wypadku niż wskazany
w art. 438 pkt 1 k.p.k., chyba że pomimo błędnej podstawy prawnej orzeczenie odpowiada prawu

☒

art. 438 pkt 2 k.p.k. – obraza przepisów postępowania, jeżeli mogła ona mieć wpływ na treść orzeczenia

☒

art. 438 pkt 3 k.p.k. – błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia,
jeżeli mógł on mieć wpływ na treść tego orzeczenia

☐

art. 438 pkt 4 k.p.k. – rażąca niewspółmierność kary, środka karnego, nawiązki lub niesłusznego zastosowania albo niezastosowania środka zabezpieczającego, przepadku lub innego środka

☐

art. 439 k.p.k.

☐

brak zarzutów

1.4. Wnioski

☒

uchylenie

☐

zmiana

2.  Ustalenie faktów w związku z dowodami przeprowadzonymi przez sąd odwoławczy

2.1. Ustalenie faktów

2.1.1. Fakty uznane za udowodnione

Lp.

Oskarżony

Fakt oraz czyn, do którego fakt się odnosi

Dowód

Numer karty

----

----

----------------------

-----------------------------------------------------------

-----------

-------------

2.1.2. Fakty uznane za nieudowodnione

Lp.

Oskarżony

Fakt oraz czyn, do którego fakt się odnosi

Dowód

Numer karty

------

---------------------

------------------------------------------------------------

-------------

-------------

2.2. Ocena dowodów

2.2.1. Dowody będące podstawą ustalenia faktów

Lp. faktu z pkt 2.1.1

Dowód

Zwięźle o powodach uznania dowodu

----------------

------------------------------------

--------------------------------------------------------------------------

2.2.2. Dowody nieuwzględnione przy ustaleniu faktów
(dowody, które sąd uznał za niewiarygodne oraz niemające znaczenia dla ustalenia faktów)

Lp. faktu z pkt 2.1.1 albo 2.1.2

Dowód

Zwięźle o powodach nieuwzględnienia dowodu

-----------------

------------------------------------

-------------------------------------------------------------------------

3.  STANOWISKO SĄDU ODWOŁAWCZEGO WOBEC ZGŁOSZONYCH ZARZUTÓW i wniosków

Lp.

Zarzut

`

Prokurator wyrokowi zarzucił:

I.  obrazę przepisów postępowania mającą wpływ na treść orzeczenia, a mianowicie art. 2 § 2 kpk, art. 4 kpk, art. 7 kpk i art. 410 kpk poprzez całkowite zaniechanie poddaniu analizie okoliczności przemawiających na niekorzyść oskarżonego W. Ś. (1), wybiórczą, a przez to zupełnie dowolną interpretację zgromadzonego materiału dowodowego i w konsekwencji zanegowanie możliwości ustalenia prawdy materialnej, co skutkowało niesłusznym uniewinnieniem oskarżonego od popełnienia zarzucanych mu czynów;

II.  błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia i mający wpływ na jego treść, polegający na przyjęciu przez Sąd mylnego poglądu, iż zebrany w sprawie materiał dowodowy nie pozwala na uznanie w sposób nie budzący wątpliwości, że W. Ś. (1) dopuścił się zarzucanych przestępstw, podczas gdy prawidłowa i wnikliwa ocena zebranego w sprawie materiału dowodowego prowadzi do wniosku przeciwnego.

Oskarżyciel posiłkowy zarzucił wyrokowi, że został oparty na błędnie ocenionym materiale dowodowym, a w szczególności dokonano błędnej oceny wyjaśnień oskarżonego W. Ś. (1).

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadne

Zwięźle o powodach uznania zarzutu za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny

Na wstępie należy podnieść, iż w ocenie Sądu Okręgowego zasadność ocen i wniosków wyprowadzonych przez Sąd I instancji z okoliczności ujawnionych w toku przewodu sądowego, odpowiada zasadom logicznego rozumowania i zasadom doświadczenia życiowego. Fakt ten nie pozwala zatem przyjąć, iż w niniejszej sprawie Sąd przekroczył granice swobodnej oceny dowodów, a tym samym, dopuścił się błędu w ustaleniach faktycznych, mogącego mieć wpływ na treść wydanego orzeczenia. Odnosząc się do problemu błędu w ustaleniach faktycznych, wskazać należy, iż zgodnie z powszechnie akceptowanym stanowiskiem Sądu Najwyższego, ustalenia faktyczne wyroku tylko wtedy nie wykraczają poza ramy swobodnej oceny dowodów, gdy poczynione zostały na podstawie wszechstronnej analizy przeprowadzonych dowodów, których ocena nie wykazuje błędów natury faktycznej czy logicznej, zgodna jest ze wskazaniami wiedzy i doświadczenia życiowego oraz prowadzi do sędziowskiego przekonania, odzwierciedleniem którego powinno być uzasadnienie orzeczenia ( wyrok SN z dnia 5 września 1974r., II KR 114/74 OSNKW 1975, nr 2, poz. 28).

W ocenie Sądu Odwoławczego dokonana przez Sąd Rejonowy w Mińsku Mazowieckim ocena dowodów jest w pełni zgodna z wymogami płynącymi ze wskazanego wyżej orzeczenia Sądu Najwyższego. Sąd I instancji w prawidłowy sposób zebrał i ocenił dowody oraz okoliczności ujawnione w toku postępowania, a na ich podstawie poczynił prawidłowe ustalenia faktyczne. Nie budzi także wątpliwości, że postępowanie w przedmiotowej sprawie zostało przeprowadzone starannie, a ocena materiału dowodowego dokonana przez Sąd I instancji jest dokładna, nie wykazuje błędów logicznych i nie wykracza poza ramy swobodnej oceny dowodów chronionej przepisem art. 7 kpk. Ponadto uzasadnienie zaskarżonego wyroku odpowiada wymogom art. 424 kpk i pozwala na kontrolę odwoławczą prawidłowości rozstrzygnięcia. Tamże Sąd I instancji szczegółowo wskazał dowody, którym dał wiarę oraz wyjaśnił z jakich powodów na taką jego ocenę zasłużyły. Również szczegółowo wskazał dowody, którym waloru wiarygodności odmówił i precyzyjnie oraz przekonywująco wyjaśnił, z jakich przyczyn na wiarę nie zasługują. W ocenie Sądu Okręgowego w Siedlcach ustalenia poczynione w tym zakresie przez Sąd Rejonowy są zatem prawidłowe i należy stwierdzić stanowczo, iż Sąd ten nie popełnił błędu, jaki zarzuca mu skarżący w swojej apelacji.

Według apelującego dokonana przez Sąd I instancji ocena kluczowych w sprawie dowodów jest nietrafna i została nakierowana na przyjęcie wyłącznie korzystnej dla oskarżonego wersji zdarzenia, z którym to twierdzeniem nie sposób się zgodzić. Skarżący przedstawiają własną wersję ustaleń faktycznych, ale nie wskazują z jakich dowodów te ustalenia mają wynikać, można wskazać, że przestawiają własną alternatywną wersję, ale nie opierają jej na materiale dowodowym.

Sąd Okręgowy podzielił argumenty Sądu I instancji i jego wątpliwości czy doszło do rzeczywistego pokrzywdzenia K. I. (1). W przedmiotowej sprawie nie można tracić z pola widzenia, że pokrzywdzonym w chwili zaistnienia czynów był K. I. (2). W zakresie czynu z punktu I należy wskazać, że z woli K. I. (2) oskarżony otrzymał dostęp do jego pomieszczeń poprzez przekazanie kluczy do domu w chwili wyjazdu do szpitala (zeznania świadka J. G.), a więc wydaje się, że pokrzywdzony okazał mu całkowite zaufanie i wolę, aby sprawował opiekę nie tylko nad majątkiem, ale również dokumentami, w tym kartą płatniczą. Oskarżony wskazał, że już wcześniej dokonywał płatności kartą pokrzywdzonego, a nawet znał pin do karty, który podał podczas rozprawy. W tym zakresie te twierdzenia nie zostały skutecznie zanegowane. Tak samo nie zostały zanegowane wyjaśnienia oskarżonego, co było przedmiotem transakcji płatniczych dokonanych kartą pokrzywdzonego, od czasu jego pobytu w szpitalu. Niewątpliwe pokrzywdzony przebywał w szpitalu do 31 grudnia 2019 roku, a oskarżony w tym czasie odwiedzał go dokonując niezbędnych zakupów np. piżamy czy przyborów higienicznych. Nie można przyjąć, jak twierdził prokurator, że oskarżony miał 8 razy „pomylić się” dokonując płatności kartą. Oskarżony nigdy takich okoliczności nie podnosił w swoich wyjaśnieniach. Oskarżony wskazał, że rzeczywiście pomylił się płacąc za jedzenie i paliwo jednego dnia, ale pozostałe płatności zostały dokonane w sklepach i marketach, a więc mogły dotyczyć zakupów opisywanych przez oskarżonego, a dokonanych dla K. I. (2). (k.22-24). Oskarżyciel nie wykazał, że oskarżony dokonał płatności za swoje produkty, a nie produkty dla pokrzywdzonego przebywającego w szpitalu. Wobec braku możliwości przesłuchania pokrzywdzonego nie można stwierdzić czy rzeczywiście te transakcje odbyły się poza jego aprobata i czy rzeczywiście czuje się pokrzywdzony tymi zachowaniami. Pokrzywdzonego i oskarżonego nie łączyły węzły bliższego pokrewieństwa, ale wydaje się, że ich wzajemne zaufanie wynikało z ich szczególnie dobrych relacji, wzajemnej pomocy i wsparciu w chorobie czy trudnych sytuacjach życiowych. To właśnie ta więź spowodowała przekazanie przez pokrzywdzonego kluczy do domu oskarżonemu oraz zgody na przechowanie dokumentów. Nie ma podstaw, aby przyjąć, że oskarżony dokonał kradzieży z włamaniem opisanej w pkt I zarzutu, a argumenty Sądu Rejonowego zawarte na k. 265 akt sprawy, co do braku zamiaru należy w pełni podzielić.

W zakresie czynu z punktu III skarżący podniósł, że istnieją poszlaki wskazujące, że to oskarżony dokonał zaboru przedmiotów wskazanych w zarzucie. Jednocześnie należy podkreślić, że oskarżony W. Ś. (1) przez całe postępowanie nie przyznawał się do popełnienia zarzuconego mu czynu, a z faktu posiadania kluczy do posesji pokrzywdzonego nie można wnioskować o popełnieniu tego czynu przez oskarżonego. W toku postępowania przygotowawczego nie dokonano oględzin pomieszczeń mieszkalnych czy gospodarczych, a więc nie można stanowczo wskazać, że inna osoba nie dokonała przełamania zabezpieczeń, a następnie kradzieży. Zeznania T. I. cechują się zmiennością, która została zauważona przez Sąd I instancji i właściwie oceniona (k.266 ostatni akapit). Uzupełniając te argumenty należy wskazać, że T. I. miał zgodzić się na przechowanie kosiarki przez oskarżonego celem jej zabezpieczenia (k.146), choć nie darzył go zaufaniem i był niezadowolony z odmowy przekazania kluczy do domu. W toku składania pierwszych zeznań, o tak istotnej okoliczności nie wspominał, nie wykazywał kosiarki jako przedmiotu będącego w posiadaniu oskarżonego, którego nie chce mu zwrócić. T. I. mówił o glebogryzarce, przyczepce samochodowej i wkrętarce nie podając żadnych bliższych danych dotyczących tych przedmiotów. Oskarżony nie mógł powiedzieć T. I. (k.5), że zabrał przyczepkę, jeżeli w toku postępowania ustalono, że znajduje się ona w posiadania, od dnia zawarcie umowy w dniu 21 sierpnia 2019 roku innej osoby. Wydaje się, że te twierdzenia oskarżonego oskarżyciel publiczny uwzględnił, bo nie zawarł w opisie czynu z punktu III właśnie tego przedmiotu. Rolą Sądu w tym postępowaniu, wbrew twierdzeniom oskarżyciela posiłkowego, nie była prawnokarna ocena zachowania A. S., zaś postępowania w zakresie czynów z art. 270 kk czy art. 278 kk zostały umorzone. W tym miejscu należy wskazać, że zarzut z pkt III jest niekompletny, bo nie zawiera znamienia czasownikowego, a więc w zasadzie nie wiadomo co miał zrobić oskarżony w przedmiotami tam opisanymi. Również wyjaśnienia oskarżonego, że miał otrzymać od K. I. (2) glebogryzarkę jako rozliczenie za wykonaną prace nie zostało podważone, przy uwzględnieniu również zeznań świadka B. G., które nie zostały przez skarżących zanegowane. Nieprawdziwe są twierdzenia oskarżyciela posiłkowego, że oskarżony w toku postępowania sądowego przyznał się do popełnienia zarzucanych mu czynów, gdyż jego postawa procesowe była wprost przeciwna (k.144v). Trudno przyjąć tezę skarżącego o istnieniu łańcucha poszlak wskazującego na popełnienie przez oskarżonego czynu z punktu III.

Istotne znaczenie w przedmiotowej sprawie miały zeznania T. I. złożone w dniu 5 marca 2019 roku, z których wynika, że miał świadomość gdzie znajdują się dokumenty osobiste jego ojca, zaś w domu poszukiwał dokumentów związanych z gospodarstwem i majątkiem - nakazów płatniczych, dokumentów dotyczących maszyn, ale nic takiego nie znalazł. Nie ulega wątpliwości, że oskarżony nie chciał oddać oskarżycielowi posiłkowemu kluczy do domu, bo uznawał, że ma obowiązek pilnować posesji, liczył, że K. I. (2) wyzdrowieje i wróci o swojego miejsca zamieszania. T. I. w dniu 29 grudnia 2019 roku poprosił oskarżonego o przekazanie mu dowodu osobistego i legitymacji ubezpieczeniowej ojca celem przeniesienia go do domu opiekuńczo - leczniczego. Oskarżony niezwłocznie zwrócił te dokumenty i pokrzywdzony 31 grudnia 2019 roku został przyjęty do placówki. Brak jest w tych zeznaniach twierdzeń, aby oskarżyciel posiłkowy domagał się zwrotu pozostałych dokumentów osobistych, nie domagał się również ich zwrotu w formie pisemnej. W tym miejscu należy wskazać, że T. I. już w toku postępowania sądowego wskazał odmienne okoliczności, odnośnie pierwszego pobytu w domu ojca i braku wiedzy gdzie znajdują się dokumenty ojca, co wskazuje na zmienność tych zeznań oraz jedocześnie próbę wskazania, że ujawniły się okoliczności związane z zaborem kolejnych przedmiotów. W tym zakresie Sąd w pełni podzielił ocenę zeznań tego świadka dokonaną przez Sąd I instancji. Nie można zapominać, że osobą uprawnioną do dysponowania dokumentami był pokrzywdzony i to on zdecydował o przekazaniu dokumentów oskarżonemu (k.81). K. I. (2) został ubezwłasnowolniony w dniu 28 stycznia 2020 roku, a dopiero 15 czerwca 2020 T. I. został wyznaczony opiekunem prawnym dla ojca i mógł zarządzać jego majątkiem.

Ponadto nie należy utożsamiać czynności sprawczych z art. 276 kk z terminem „posiada”. W doktrynie i judykaturze ugruntowany jest pogląd, że ukrycie dokumentów polega na utajnieniu miejsca jego przechowywania, zaś usunięcie dokumentów obejmuje czynności prowadzące do uczynienie go niedostępnym dla osoby uprawnionej. Osoba uprawniona - pokrzywdzony wiedział kto dysponuje jego dokumentami i celem działania oskarżonego było przechowanie ich do czasu powrotu K. I. (2) do zdrowia. Również T. I. sam wskazał, że wiedział gdzie znajdują się dokumenty ojca, a po żądaniu wydania dowodu osobistego i legitymacji zostały mu przekazane. Po skierowaniu żądania policji wydania pozostałych dokumentów, oskarżony je przekazał. Wbrew twierdzeniom oskarżyciela publicznego oskarżony nie zataił, że jest w posiadaniu dokumentów K. I. (2), nie ukrył ich, a po otrzymaniu wezwania do zwrotu przekazał je oskarżycielowi posiłkowemu, a następnie policji. Na marginesie należy wskazać, że zarzut obejmuje również kartę płatniczą, co do której nie było żądania wydania oraz obejmuje okres do 5 marca 2020 roku, choć część dokumentów została przekazana w grudniu 2019 roku.

Reasumując powyższe stwierdzić należy, iż z całą pewnością ocena zgromadzonego w tejże sprawie materiału dowodowego poczyniona przez Sąd Rejonowy nie charakteryzuje się niepewnością. Ocena ta, zdaniem Sądu Odwoławczego, była wnikliwa i oparta na kompletnym materiale dowodowym, nie zawiera zatem wad o jakich podnosi w swojej apelacji prokurator i oskarżyciel posiłkowy, a jako taka nie pozwoliła na przypisać oskarżonemu popełnienia zarzucanych mu przestępstw, co skutkować musiało jego uniewinnieniem od zarzucanych aktem oskarżenia czynów, co słusznie uczynił Sąd Rejonowy, a Sąd Okręgowy podzielił jego stanowisko w tym zakresie, utrzymując zaskarżony wyrok w mocy.

Wniosek

Prokurator i oskarżyciel posiłkowy wnosili o uchylenie zaskarżonego wyroku i przekazanie sprawy Sądowi Rejonowemu w Mińsku Mazowieckim do ponownego rozpoznania.

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania wniosku za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny.

Bezzasadność zarzutów warunkowała bezzasadność wniosku.

4.  OKOLICZNOŚCI PODLEGAJĄCE UWZGLĘDNIENIU Z URZĘDU

1.

---------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

Zwięźle o powodach uwzględnienia okoliczności

----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

5.  ROZSTRZYGNIĘCIE SĄDU ODWOŁAWCZEGO

5.1. Utrzymanie w mocy wyroku sądu pierwszej instancji

1.

Przedmiot utrzymania w mocy

Zaskarżony wyrok utrzymano w mocy.

Zwięźle o powodach utrzymania w mocy

Bezzasadność zarzutów powodowała bezzasadność wniosku.

5.2. Zmiana wyroku sądu pierwszej instancji

1.

Przedmiot i zakres zmiany

-------------------------------------------------------------------------------------------

Zwięźle o powodach zmiany

---------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

5.3. Uchylenie wyroku sądu pierwszej instancji

5.3.1. Przyczyna, zakres i podstawa prawna uchylenia

1.1.

-------------------------------------------------------------------------------

☐ art. 439 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

--------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

2.1.

Konieczność przeprowadzenia na nowo przewodu w całości

☐ art. 437 § 2 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

3.1.

Konieczność umorzenia postępowania

☐ art. 437 § 2 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia i umorzenia ze wskazaniem szczególnej podstawy prawnej umorzenia

---------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

4.1.

----------------------------------------------------------------------------------

☐ art. 454 § 1 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

--------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

5.3.2. Zapatrywania prawne i wskazania co do dalszego postępowania

--------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

5.4. Inne rozstrzygnięcia zawarte w wyroku

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Przytoczyć okoliczności

------------------

----------------------------------------------------------------------------------------------------------

6.  Koszty Procesu

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Przytoczyć okoliczności

II., III.

O kosztach postępowania odwoławczego rozstrzygnięto na podstawie art. 633 kpk i art. 636 § 2 kpk uznając, iż wydatki postępowania odwoławczego ponosi Skarb Państwa i na podstawie art. 13 ust. 2 i art. 17 ustawy z dnia 23 czerwca 1973 r. o opłatach w sprawach karnych (tekst jedn. Dz. U. z 1983 r., Nr 49, poz. 223 z późn. zm.), zwolniono oskarżyciela posiłkowego od opłaty mając na względzie zasady słuszności. Na podstawie §11 ust. 2 pkt 4 rozporządzenia z dnia 22 października 2015 r. w sprawie opłat za czynności adwokackie (Dz.U.2015.1800 ze zm.) i art. 632 pkt 2 kpk Sąd Okręgowy zasądził od Skarbu Państwa na rzecz oskarżonego 840 złotych tytułem kosztów zastępstwa procesowego w postępowaniu odwoławczym.

7.  PODPIS

1.3. Granice zaskarżenia

Kolejny numer załącznika

1

Podmiot wnoszący apelację

oskarżyciel publiczny

Rozstrzygnięcie, brak rozstrzygnięcia albo ustalenie, którego dotyczy apelacja

wyrok Sądu Rejonowego w Mińsku Mazowieckim z dnia 28 września 2022r. sygn. akt II K 580/21

1.3.1. Kierunek i zakres zaskarżenia

☐ na korzyść

☒ na niekorzyść

☒ w całości

☐ w części

☐

co do winy

☐

co do kary

☐

co do środka karnego lub innego rozstrzygnięcia albo ustalenia

1.3.2. Podniesione zarzuty

Zaznaczyć zarzuty wskazane przez strony w apelacji

☐

art. 438 pkt 1 k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w zakresie kwalifikacji prawnej czynu przypisanego oskarżonemu

☐

art. 438 pkt 1a k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w innym wypadku niż wskazany
w art. 438 pkt 1 k.p.k., chyba że pomimo błędnej podstawy prawnej orzeczenie odpowiada prawu

☒

art. 438 pkt 2 k.p.k. – obraza przepisów postępowania, jeżeli mogła ona mieć wpływ na treść orzeczenia

☒

art. 438 pkt 3 k.p.k. – błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia,
jeżeli mógł on mieć wpływ na treść tego orzeczenia

☐

art. 438 pkt 4 k.p.k. – rażąca niewspółmierność kary, środka karnego, nawiązki lub niesłusznego zastosowania albo niezastosowania środka zabezpieczającego, przepadku lub innego środka

☐

art. 439 k.p.k.

☐

brak zarzutów

1.4. Wnioski

☒

uchylenie

☐

zmiana

1.3. Granice zaskarżenia

Kolejny numer załącznika

2

Podmiot wnoszący apelację

oskarżyciel posiłkowy

Rozstrzygnięcie, brak rozstrzygnięcia albo ustalenie, którego dotyczy apelacja

wyrok Sądu Rejonowego w Mińsku Mazowieckim z dnia 28 września 2022r. sygn. akt II K 580/21

1.3.1. Kierunek i zakres zaskarżenia

☐ na korzyść

☒ na niekorzyść

☒ w całości

☐ w części

☐

co do winy

☐

co do kary

☐

co do środka karnego lub innego rozstrzygnięcia albo ustalenia

1.3.2. Podniesione zarzuty

Zaznaczyć zarzuty wskazane przez strony w apelacji

☐

art. 438 pkt 1 k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w zakresie kwalifikacji prawnej czynu przypisanego oskarżonemu

☐

art. 438 pkt 1a k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w innym wypadku niż wskazany
w art. 438 pkt 1 k.p.k., chyba że pomimo błędnej podstawy prawnej orzeczenie odpowiada prawu

☒

art. 438 pkt 2 k.p.k. – obraza przepisów postępowania, jeżeli mogła ona mieć wpływ na treść orzeczenia

☐

art. 438 pkt 3 k.p.k. – błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia,
jeżeli mógł on mieć wpływ na treść tego orzeczenia

☐

art. 438 pkt 4 k.p.k. – rażąca niewspółmierność kary, środka karnego, nawiązki lub niesłusznego zastosowania albo niezastosowania środka zabezpieczającego, przepadku lub innego środka

☐

art. 439 k.p.k.

☐

brak zarzutów

1.4. Wnioski

☒

uchylenie

☐

zmiana