Pełny tekst orzeczenia

POSTANOWIENIE

Dnia 11 kwietnia 2022 r.

Sąd Rejonowy w Pruszkowie III Wydział Rodzinny i Nieletnich

w składzie następującym:

Przewodniczący: sędzia Mirosław Barszcz

Protokolant: starszy sekretarz sądowy Katarzyna Nowicka

po rozpoznaniu w dniu 5 kwietnia 2022 r. w Pruszkowie

na rozprawie

sprawy z wniosku A. B.

z udziałem M. B. (1)

o zmianę wyroku rozwodowego w przedmiocie wykonywania władzy rodzicielskiej nad mał. K. B. oraz o zmianę kontaktów

postanawia:

1.  stwierdzić brak podstaw do pozbawienia władzy rodzicielskiej M. B. (1) nad małoletnim synem K. B. urodzonym (...);

2.  stwierdzić brak podstaw do ograniczenia władzy rodzicielskiej M. B. (1) nad małoletnim synem K. B. urodzonym (...);

3.  zobowiązać A. B. i M. B. (1) do wymiany informacji w sprawach dotyczących małoletniego syna K. B. za pomocą smsów bądź poczty elektronicznej co najmniej dwa razy w miesiącu;

4.  zobowiązać A. B. i M. B. (1) do oddzielnego odbycia warsztatów zwiększających ich predyspozycje rodzicielskie w terminie trzech miesięcy od uprawomocnienia się orzeczenia, a następnie złożenia w ciągu kolejnego miesiąca zaświadczenia to potwierdzającego do akt niniejszego postępowania;

5.  oddalić wniosek A. B. o zmianę kontaktów M. B. (1) z małoletnim synem, pozostawiając w tym zakresie kontakty orzeczone wyrokiem Sądu Okręgowego w Warszawie z dnia (...)roku sygn. akt VI C 1304/16;

6.  zobowiązać M. B. (1) do ograniczenia obecności osób trzecich podczas jego kontaktów z małoletnim synem K. B.;

7.  zobowiązać A. B. i M. B. (1) do ograniczenia przekazywania małoletniemu informacji dotyczących konfliktów między nimi;

8.  ustalić, iż wnioskodawczyni i uczestnik ponoszą koszty własnego udziału w sprawie;

9.  koszty postępowania przejąć na rachunek Skarbu Państwa.

UZASADNIENIE

Do Sądu Rejonowego w Pruszkowie dnia 28 czerwca 2019 r. wpłynął wniosek A. B. o sądowy zakaz wywozu małoletniego K. B. z kraju. k.4

Pismem z dnia 16 września 2019 r. A. B. cofnęła swój wniosek, co jednak nie wywołało skutku wobec treści art. 512§ 2 kpc.

W dniu 19 września 2019 r. M. B. (1) wniósł o oddalenie wniosku A. B. i o zobowiązanie matki małoletniego do wydawania K. B. ojcu w terminach kontaktów orzeczonych przez Sąd Okręgowy i do nieprzeszkadzania w ich realizacji, a także do zobowiązania A. B. do wydawania M. B. (1) dziecka w okresie ferii i wakacji wraz z dokumentem tożsamości w postaci dowodu osobistego małoletniego, przy czym uczestnik zwróci dokument po zakończonym kontakcie. k.26

Pismem z dnia 7 listopada 2019 r. A. B. zmodyfikowała swój wniosek i wniosła o pozbawienie władzy rodzicielskiej M. B. (1) nad małoletnim K. B., ewentualnie o ograniczenie władzy rodzicielskiej do decydowania w sprawach zdrowotnych oraz o ograniczenie kontaktów ojca z małoletnim do spotkań w co drugą sobotę od godz. 10.00 do godz. 13.00 w obecności kuratora, w drugi dzień świąt od godz. 10.00 do godz. 18.00 i o pozbawienie uczestnika możliwości zabierania syna na wyjazdy wakacyjne i feryjne. k.36-43

Dnia 26 listopada 2019 r. do sprawy wpłynęła odpowiedź na wniosek M. B. (1), który wniósł o oddalenie wniosku o pozbawienie władzy rodzicielskiej nad małoletnim K. B. czy ewentualne jej ograniczenie oraz o ograniczenie kontaktów z synem. k.182-199

Pismem z dnia 4 kwietnia 2022 r. pełnomocnik A. B. zajął ostateczne stanowisko, wnosząc o zmianę wyroku rozwodowego w przedmiocie kontaktów M. B. (1) z K. B. w ten sposób, że będą odbywały się: w I i III sobotę i niedzielę miesiąca w godz. 10.00-18.00 poza miejscem zamieszkania małoletniego, bez obecności osób trzecich, w obecności kuratora przez pierwszych 10 spotkań od momentu uprawomocnienia się orzeczenia, ze zobowiązaniem uczestnika do przyprowadzania i odprowadzania chłopca do miejsca zamieszkania. Ponadto strona wnioskująca wniosła o zobowiązanie M. B. (1) do uczestnictwa w warsztatach podnoszących umiejętności rodzicielskie. k.550-552

Przed zamknięciem rozprawy dnia 5 kwietnia 2022 r. pełnomocnik A. B. wniósł o pozbawienie władzy rodzicielskiej M. B. (1) albo o ograniczenie do kwestii informowania o sprawach zdrowotnych dziecka. W zakresie kontaktów zajął stanowisko jak w piśmie z dnia 4 kwietnia 2022 r. Pełnomocnik uczestnika wniósł o oddalenie wniosków w całości. k.555v, nagranie k.557

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

K. B. urodzony (...) pochodzi ze związku małżeńskiego M. B. (1) i A. B. rozwiązanego przez rozwód wyrokiem Sądu Okręgowego w Warszawie z dnia (...)r. w sprawie o sygn. akt VI C 1304/16. Ze związku tego pochodzi również małoletnia N. B. urodzona (...) Sąd Okręgowy (...). N. B. przez kilka lat nie miała kontaktu z ojcem, w związku z czym Sąd Okręgowy nie orzekł o kontaktach N. B. z M. B. (1) i skierował ją wraz z rodzicami na (...), która ostatecznie nie doszła do skutku. Kontakty małoletniego K. B. z ojcem zostały dotychczas ustalone wyrokiem Sądu Okręgowego w Warszawie z dnia(...)r. poza miejscem zamieszkania małoletniego: a) (...).

Kontakty M. B. (1) z synem były realizowane regularnie do października 2019 r. W wakacje w 2019 r. kontakty odbyły się w dniach 1-7 lipca i 1-8 sierpnia. Ojciec w lipcu wyjechał z synem oraz ze swoją młodszą córką P. do parku rozrywki w Z., do U. oraz do K.. W sierpniu M. B. (1) był ze swoim ojcem oraz z K. i P. w miejscowości C.. Pomimo tego, iż małoletni K. cieszył się na spotkania z ojcem, po wakacjach zaczął odmawiać kontaktów weekendowych i zgłaszał matce, że chciałby, aby ojciec poświęcał więcej czasu wyłącznie jemu. K. B. skarżył się, że w wakacje przyrodnia siostra i córka znajomych ojca były dla niego nieprzyjemne oraz że musiał się nimi zajmować. Małoletni nie chciał się kąpać u ojca i przebierać w pidżamę. Sytuacja ta wzbudziła niepokój A. B., ponieważ już wcześniej po spotkaniach z ojcem małoletni wykazywał nadmierne zainteresowanie sferą seksualną. Małoletni nadal spotykał się z ojcem w środy. Między rodzicami K. B. dochodziło do kolejnych konfliktów. Podczas jednego z terminów kontaktów interweniowała Policja. M. B. (1) przyjechał po syna. Małoletni K. wyszedł w towarzystwie A. B.. Nie chciał iść do ojca. Interwencja nie przyniosła żadnej zmiany sytuacji. M. B. (1) odstąpił więc od kontaktu. Odmowa kontaktu zbiegła się z urodzinami siostry N..

Postanowieniem z dnia 6 grudnia 2019 roku Sąd Rejonowy w Pruszkowie ustalił, że na czas toczącego się postępowania kontakty M. B. (1) z małoletnim synem K. B. będą odbywały się na zasadach określonych w wyroku Sądu Okręgowego w Warszawie z dnia (...)roku sygn. akt VI C 1304/16 za wyjątkiem dwóch najbliższych od daty wydania postanowienia kontaktów weekendowych, które to kontakty miały rozpocząć się z udziałem kuratora sądowego.

Kontakty z udziałem kuratora przy rozpoczęciu kontaktów odbyły się w dniach 25 stycznia 2020 r. i 8 lutego 2020 r. Przekazanie dziecka odbyło się bez problemu. Dalsze spotkania małoletniego z ojcem, przez cały czas trwania postępowania, odbywały się regularnie.

K. B. był poddawany ocenom (...), która wskazywała na pewne (...). Małoletni pozostawał pod opieką (...)w W. w związku z trudnościami dziecka w sferze(...). Zgodnie z opinią (...)w P. małoletni został objęty w szkole pomocą (...)w formie zajęć logopedycznych. Od 2018 r. do jesieni 2021 r. uczęszczał na spotkania z (...)szkolnym. Małoletni uczy się bardzo dobrze. Nie ma żadnych problemów w szkole.

M. B. (1) ma 49 lat. Posiada wyższe wykształcenie. Zatrudniony jest na etat. Pracuje zazwyczaj zdalnie. Jego zainteresowaniem jest (...). Wraz z grupą przyjaciół założył (...). M. B. (1) posiada czteroletnią córkę ze związku z (...)- P. B.. Matka dziewczynki przebywa poza granicami kraju. M. B. (1) wychowuje ją samodzielnie z pomocą swoich rodziców, z którymi mieszka w W.. Często przebywa u partnerki w W.. Zabiera do niej dzieci i spędzają wspólnie czas.

M. B. (1) spłaca kredyt hipoteczny. Płaci alimenty na rzecz syna w kwocie 1500 zł miesięcznie, które przekazywane są za pośrednictwem komornika sądowego. Ojciec małoletniego posiada dostęp do dziennika elektronicznego K. B. i wykupił małoletniemu opiekę medyczna w M.. Mimo to nie uczestniczy w zebraniach i zazwyczaj nie uczęszcza z synem na wizyty lekarskie. W ostatnim czasie odbyła się jedna wizyta u okulisty.

A. B. ma 46 lat. Mieszka z synem P.. Do zeszłego roku mieszkała również z córką N.. N. B. sprawiała problemy wychowawcze, nieprawidłowo realizowała obowiązek szkolny, bardzo późno wracała od chłopaka. Małoletnia (...)zamieszkała z partnerem. Z matką miała kontakt wyłącznie, gdy odbywały wspólnie wizyty u (...). Nawiązała ponownie kontakt z ojcem i oskarżyła matkę o stosowanie wobec niej przemocy. (...).

A. B. posiada wyższe wykształcenie. Jest (...). Pracowała w (...). Przez długi czas była zarejestrowana w Powiatowym Urzędzie Pracy w P.. W okresie od (...) do (...)r. otrzymywała zasiłek w kwocie 2645,80zł. Ponadto utrzymywała rodzinę z alimentów od byłego męża i świadczenia 500+. Obecnie przekazuje córce pieniądze. A. B. posiada zarejestrowaną działalność gospodarczą, która jest obecnie zawieszona. Matka małoletniego zajmowała się (...).

A. B. odbyła (...). Od 2011 r. odbywała spotkania z (...). Odbywała takie spotkania również z N. B. w (...). Od 2016 r. A. B. uczęszczała do (...), a obecnie pozostaje pod opieką (...).

Pomiędzy A. B. i M. B. (1) istnieje wieloletni konflikt. Rodzice małoletniego pałają do siebie niechęcią. Wikłają K. B. w konflikt lojalnościowy, obciążają dziecko emocjonalnie. Ich predyspozycje rodzicielskie są obniżone. K. B. jest związany z obojgiem rodziców. Matka jest dla niego rodzicem pierwszoplanowym, sprawuje nad synem codzienną pieczę. Małoletni potrzebuje jednak szerokich kontaktów z ojcem. Ma potrzebę spędzania z nim czasu, jednakże z uwagi na fakt, iż kontakty odbywają się z udziałem osób trzecich (córki M. B. (1), partnerek, znajomych) dziecko czuje się przez ojca ignorowane. K. B. wymaga dodatkowej uwagi ojca, która będzie skupiona wyłączenia na nim. Małoletni nie potrafi sobie poradzić z sytuacją rodzinną i wbrew twierdzeniom M. B. (1) nie do końca akceptuje jego nową partnerkę. Ojciec małoletniego w pewnych zakresach nie dostrzega rzeczywistych potrzeb emocjonalnych syna.

Sąd ustalił powyższy stan faktyczny w oparciu o następujące dowody: wyrok VI C 1304/16 k.5, postanowienie VI C 1304/16 k.6, korespondencja k.7, 90-94, 116-117,119-138, 146-160, 207, 257, 278, 288-294, odpis skrócony aktu urodzenia k.15, opinia (...)k.47-48, ocena (...)k.49-53, 57-63, informacja o gotowości dziecka do podjęcia nauki w szkole podstawowej k.54-56, zaświadczenie i opinia (...)k.64-71, zaświadczenie k.72, 284-286, 331, historia choroby k.73-79, plan działań wspierających dziecko k.80, opinia k.81, transkrypcja k.82-87, 258-277, 408-409, 418-419, wydruk z portalu k.88, 161165, nagranie - płyta cd k.166, 295, 410, pismo k.204-205, 279-283, 442, postanowienie VI Nsm 935/17 k.206, fotografie k.208-248, opinia (...) k.287, przesłuchanie A. B. k.296v-297v, nagranie k.299, 403v, nagranie k.405 przesłuchanie M. B. (1) k.297v-298, nagranie k.299, 403v, nagranie k.405 przesłuchanie świadka J. M. k.400v-401, nagranie k.405, przesłuchanie świadka W. K. k.401-401v, nagranie k.405, przesłuchanie świadka W. S. k.401v-402, nagranie k.405, przesłuchanie świadka J. B. k.402-403, nagranie k.405, przesłuchanie świadka M. C. k.403-403v, nagranie k.405, wydruk z dziennika elektronicznego k.465-467, opinia (...) k.517-525.

Sąd posiłkowo opierał się na sprawozdaniu z wywiadu kuratora sądowego k.9-10, 353, 380, a także na aktach postępowania wykonawczego III Opm 55/18 i rozwodowego VI C 1304/169.

Ustalenia Sądu znajdują uzasadnienie w przeprowadzonych dowodach, które zostały powołane przy ustalaniu podstawy faktycznej w niniejszej sprawie. Wskazać należy, że dokumenty złożone do sprawy przez strony nie budziły wątpliwości Sądu. Zostały one złożone w kserokopiach, jednak strony nie kwestionowały ich prawdziwości.

Sąd postanowił pominąć dowód z zeznań świadków A. M. i B. M. na podstawie art. 235 ² § 1 pkt 2 kpc, jako nieistotne dla niniejszego postępowania.

Sąd postanowił pominąć dowód z zeznań świadków M. B. (2) i N. G. na podstawie art. 235 ² § 1 pkt 5 kpc, jako zmierzające do przedłużenia postępowania.

Sąd postanowił pominąć dowód z uzupełniającej opinii na podstawie art. 235 ² § 1 pkt 2 i 5 kpc, jako nieistotne i zmierzające do przedłużenia postępowania.

Istotnym dowodem w niniejszym postepowaniu była opinia (...)w Warszawie sporządzona przez biegłych w sposób wyczerpujący i rzetelny. Opinia ta była jasna, odnosząca się do całości tezy dowodowej. Stanowiła narzędzie dla Sądu umożliwiające wydanie zgodnego z dobrem dziecka rozstrzygnięcia. Sąd umożliwił pełnomocnikom zajęcie stanowiska w zakresie treści opinii. Została ona zakwestionowana przez A. B., a M. B. (1) miał zastrzeżenia dotyczące punktu V zawierającego wnioski na temat jego predyspozycji rodzicielskich. W ocenie Sądu nie było podstaw do kwestionowania wniosków zawartych w opinii oraz samej jej treści. Nie było potrzeby przeprowadzania dowodu z opinii uzupełniającej.

Zeznania świadków Sąd uznał za wiarygodne w zakresie niezbędnym dla niniejszego postępowania. Przesłuchanie świadka J. M. Sąd musiał ocenić krytycznie wobec niedopełnienia wymogów formalnych sporządzania opinii w sprawach uczniów.

Przesłuchanie uczestników Sąd oceniał przez pryzmat istniejącego miedzy nimi wieloletniego konfliktu i chęci przedstawienia swojej osoby jako rodzica w jak najlepszym świetle.

Sąd zważył, co następuje:

Niniejsze postępowanie dotyczyło uregulowania kilku kwestii dotyczących relacji małoletniego K. B. z jego rodzicami. Pierwotny wniosek A. B. dotyczył zakazania M. B. (1) wywozu z kraju ich wspólnego syna. Wnioskodawczyni cofnęła wniosek, jednakże z uwagi na niepokojące informacje przedstawione przez matkę małoletniego w piśmie procesowym Sąd na podstawie art. 512§ 2 kpc prowadził dalej postępowanie. Kolejne wnioski A. B. dotyczyły pozbawienia M. B. (1) władzy rodzicielskiej nad K. B., ewentualnie jej ograniczenia do uzyskiwania informacji o stanie zdrowia dziecka, a także znacznego ograniczenia kontaktów uczestnika z synem. Ostatecznie Sąd nie przychylił się do żadnego z wniosków, jednakże postanowił wydać zarządzenia z urzędu mające na celu poprawę sytuacji wychowawczej K. B..

Stosownie do treści art. 107 § 1 kro jeżeli władza rodzicielska przysługuje obojgu rodzicom żyjącym w rozłączeniu, sąd opiekuńczy może ze względu na dobro dziecka określić sposób jej wykonywania i utrzymywania kontaktów z dzieckiem. Sąd pozostawia władzę rodzicielską obojgu rodzicom, jeżeli przedstawili zgodne z dobrem dziecka pisemne porozumienie o sposobie wykonywania władzy rodzicielskiej i utrzymywaniu kontaktów z dzieckiem. W braku porozumienia, o którym mowa w § 1, sąd, uwzględniając prawo dziecka do wychowania przez oboje rodziców, rozstrzyga o sposobie wspólnego wykonywania władzy rodzicielskiej i utrzymywaniu kontaktów z dzieckiem. Sąd może powierzyć wykonywanie władzy rodzicielskiej jednemu z rodziców, ograniczając władzę rodzicielską drugiego do określonych obowiązków i uprawnień w stosunku do osoby dziecka, jeżeli dobro dziecka za tym przemawia (art. 107 § 2 kro).

Należy wskazać, iż sprawy z zakresu stosunków między rodzicami i dziećmi należą do spraw szczególnych, odbiegających od typowych spraw cywilnych. W niniejszych sprawach decyzje podejmowane przez sąd muszą być dokonywane ze szczególną rozwagą i oceną wszystkich, nawet bezpośrednio niewiążących się z postępowaniem czynników. Wynika to z tego, iż decyzje te mogą i wielokrotnie mają wpływ na kształtowanie osobowości, psychiki osób małoletnich – którym należy się wyjątkowa ochrona.

W każdym wypadku wydając orzeczenie sąd w sprawach rodzinnych i opiekuńczych kieruje się nadrzędnym celem, jakim jest dobro dziecka. Pod tym szerokim pojęciem należy przede wszystkim rozumieć takie wartości, które są konieczne do prawidłowego rozwoju fizycznego i duchowego dziecka. W pierwszej kolejności Sąd uwzględnia właśnie tę przesłankę, która ma pierwszeństwo przed dobrem rodziców dziecka bądź też wyłącznie ich interesem.

Stosownie do treści art. 111 § 1 kro jeżeli władza rodzicielska nie może być wykonywana z powodu trwałej przeszkody albo jeżeli rodzice nadużywają władzy rodzicielskiej lub w sposób rażący zaniedbują swe obowiązki względem dziecka, sąd opiekuńczy pozbawi rodziców władzy rodzicielskiej. Pozbawienie władzy rodzicielskiej może być orzeczone także w stosunku do jednego z rodziców.

Żadna z powyżej wskazanych przesłanek nie zachodzi w przypadku M. B. (1). Sąd nie dopatrzył się żadnych okoliczności przemawiających za koniecznością pozbawienia uczestnika władzy rodzicielskiej. Co więcej, mimo braku porozumienia między rodzicami małoletniego, Sąd nie zdecydował się na ograniczenie władzy rodzicielskiej M. B. (1), a w szczególności w sposób wskazany przez A. B., który faktycznie prowadziłby do pozbawienia uczestnika władzy rodzicielskiej.

Niniejsze postępowanie uległo przedłużeniu z uwagi na pandemię i długi okres oczekiwania na opinię. Początkowo sytuacja małoletniego budziła duży niepokój Sądu. Z biegiem czasu sytuacja ulegała poprawie, stabilizacji. Zostały wykluczone niepokojące wątki podnoszone przez wnioskodawczynię, m. in. w zakresie wywozu dziecka za granicę. Dobro dziecka w chwili obecnej nie wymaga ograniczenia władzy rodzicielskiej M. B. (1). Mimo, iż nie jest on na co dzień zaangażowany w sprawy dotyczące syna, to jednak posiada wgląd do dziennika elektronicznego, zapewnił dziecku opiekę medyczną, z której ostatecznie skorzystał i wybrał się z K. B. do okulisty.

K. B. potrzebuje udziału obojga rodziców w jego życiu. Ingerencja we władzę rodzicielską M. B. (1) i powierzenie jej A. B. mogłaby doprowadzić do rozluźnienia więzi między małoletnim a jego ojcem i umniejszenia autorytetu M. B. (1) jako rodzica. Wnioskodawczyni, świadomie czy też nie, indukuje synowi negatywny obraz ojca. Dobro dziecka wymaga do prawidłowego rozwoju społecznego, emocjonalnego obecności obojga rodziców. Jedynym rozwiązaniem w tej sytuacji jest prawidłowa współpraca A. B. i M. B. (1) na płaszczyźnie rodzicielskiej. Uczestnicy świadomie podjęli decyzję o posiadaniu dzieci, a zatem winni się odpowiedzialnie wywiązywać z roli rodziców i chronić dziecko, a nie wciągać je w spory między sobą.

W tym miejscu należy zaznaczyć, iż popieranie przez wnioskodawczynię wniosku o pozbawienie władzy rodzicielskiej uczestnika na końcowym etapie postępowania, po okresie wielomiesięcznego realizowania kontaktów z ojcem, po zapoznaniu się z opinią (...), wskazywało na niezrozumienie ogólnie pojętego dobra dziecka i na działanie na szkodę dziecka ze strony wnioskodawczyni. To tym bardziej wskazywało na zasadność braku ingerencji we władzę rodzicielską uczestnika.

Z uwagi na powyższe na podstawie art. 107 i 111 kro Sąd orzekł jak w punktach 1- 2 postanowienia.

Stosownie do treści art. 109 kro jeżeli dobro dziecka jest zagrożone, sąd opiekuńczy wyda odpowiednie zarządzenia. Sąd opiekuńczy może w szczególności: zobowiązać rodziców oraz małoletniego do określonego postępowania, w szczególności do pracy z asystentem rodziny, realizowania innych form pracy z rodziną, skierować małoletniego do placówki wsparcia dziennego, określonych w przepisach o wspieraniu rodziny i systemie pieczy zastępczej lub skierować rodziców do placówki albo specjalisty zajmujących się terapią rodzinną, poradnictwem lub świadczących rodzinie inną stosowną pomoc z jednoczesnym wskazaniem sposobu kontroli wykonania wydanych zarządzeń.

Sąd przyjmując za własne wnioski opinii (...) postanowił wydać odpowiednie zarządzenia opiekuńcze dotyczące K. B.. W pierwszej kolejności Sąd zobowiązał rodziców małoletniego do wymiany informacji w sprawach dotyczących małoletniego syna za pomocą smsów bądź poczty elektronicznej co najmniej dwa razy w miesiącu. Sąd miał na uwadze, iż bezpośrednie kontakty uczestników są niemożliwe, jednakże nie ma przeciwskazań ku temu, by porozumiewali się za pomocą wiadomości tekstowych. Umożliwi to prawidłowe sprawowanie władzy rodzicielskiej przez oboje rodziców i pozwoli M. B. (1) na większe zaangażowanie w istotne sprawy dotyczące syna, co z pewnością zostanie dostrzeżone przez małoletniego.

Ponadto Sąd zobowiązał A. B. i M. B. (1) do oddzielnego odbycia (...)w terminie trzech miesięcy od uprawomocnienia się orzeczenia, a następnie do złożenia w ciągu kolejnego miesiąca zaświadczenia to potwierdzającego do akt niniejszego postępowania. Zarówno w ocenie Sądu, jak i biegłych sporządzających opinię na potrzeby niniejszej sprawy uczestnicy wykazują pewne deficyty predyspozycji rodzicielskich. Ma to związek z konfliktem między nimi. Materiał dowody bezspornie wskazuje na wciąganie K. B. w konflikt lojalnościowy przez A. B. oraz na niedostrzeganie przez M. B. (1) potrzeb emocjonalnych syna i utożsamianie ich ze swoimi. Postawa zarówno ojca, jak i matki zagraża dobru dziecka.

Ponownego podkreślenia wymaga, iż małoletni potrzebuje w swoim życiu udziału zarówno ojca, jak i matki. Rodzice K. B. rozwiedli się, od lat nie mieszkają razem, lecz konflikt między nimi pozostał. Z załączonych do akt transkrypcji rozmów nagranych przez A. B. wynika, iż faktycznie małoletni był niezadowolony ze spotkań z ojcem. Jednakże wnioskodawczyni nie podjęła próby rozmowy z synem w celu odnalezienia faktycznej przyczyny problemu, lecz w sposób dorozumiany cedowała na dziecko negatywny obraz uczestnika, kierując się własnymi doświadczeniami z życia małżeńskiego. Niejako utwierdzała dziecko w przekonaniu, że to ona jest lepszym, bardziej kochającym rodzicem. Dodatkowo K. B. negatywny obraz ojca przedstawiała starsza siostra. Nie miało miejsca, jak domniemywała A. B., przekraczanie (...)przez M. B. (1) w stosunku do dziecka czy nawet (...). Ostatecznie okazało się, że K. B. potrzebuje większej uwagi ze strony ojca, poświęcenia czasu wyłącznie jemu, nieskupianie się na innych osobach (osobach trzecich czy siostrze przyrodniej) podczas kontaktu. Małoletni rzeczywiście wykazywał deficyt kontaktów z ojcem, a nie lęk przed ich realizacją. W tym miejscu należy jednak zaznaczyć, iż M. B. (1) skupiając się na własnych potrzebach i utożsamianiu potrzeb dziecka ze swoimi nie dostrzegł, że syn czuje się deprecjonowany. Warsztaty nałożone w orzeczeniu mogą odbywać się w trybie online, co eliminuje podnoszone przez uczestnika ograniczenia czasowe w ich realizacji.

Mając powyższe na uwadze na podstawie art. 109 kro Sąd orzekł jak punktach 3-4 postanowienia.

Na podstawie art. 113 § 1 kro niezależnie od władzy rodzicielskiej rodzice oraz ich dziecko mają prawo i obowiązek utrzymywania ze sobą kontaktów. Art. 113 ¹§ 1 kro wskazuje, iż jeżeli dziecko przebywa stale u jednego z rodziców, sposób utrzymywania kontaktów z dzieckiem przez drugiego z nich rodzice określają wspólnie, kierując się dobrem dziecka i biorąc pod uwagę jego rozsądne życzenia; w braku porozumienia rozstrzyga sąd opiekuńczy.

Stosownie do treści przepisu art. 113 ² § 1 kro jeżeli wymaga tego dobro dziecka, sąd opiekuńczy ograniczy utrzymywanie kontaktów rodziców z dzieckiem. Sąd opiekuńczy może w szczególności zezwolić na spotykanie się z dzieckiem tylko w obecności drugiego z rodziców albo opiekuna, kuratora sądowego lub innej osoby wskazanej przez sąd lub ograniczyć kontakty do określonych sposobów porozumiewania się na odległość (§ 2).

Art. 113 ⁵ kro stanowi, iż Sąd opiekuńczy może zmienić rozstrzygnięcie w sprawie kontaktów, jeżeli wymaga tego dobro dziecka.

Dotychczas kontakty M. B. (1) z synem orzeczone zostały w wyroku rozwodowym. A. B. wniosła o znaczne ograniczenie kontaktów, orzeczenie ich bez nocowania i z udziałem kuratora sądowego podczas pierwszych 10 spotkań.

Wniosek ten nie zasługiwał na uwzględnienie. K. B. potrzebuje szerokich kontaktów z ojcem. Zebrany w sprawie obszerny materiał dowodowy nie wskazuje na to, aby M. B. (1) stanowił zagrożenie dla syna. Jak zostało powyżej podniesione, nie zostało wykazane naruszenia w sferze (...)ani zachowania agresywne wobec syna. Wątpliwości w tym zakresie nie były sygnalizowane przez biegłych. Nie potwierdził się również pierwotny zarzut A. B., jakoby uczestnik miał zamiar wywiezienia syna do A.. Z pewnością do powyższych zarzutów nie doszłoby, gdyby rodzice poprawili komunikację między sobą, mając na względzie dobro dziecka.

Podsumowując, obecna sytuacja K. B. pozwala na pozostawienie kontaktów w formie określonej wyrokiem rozwodowym. Przebieg kontaktów w okresie trwania niniejszego postepowania nie generował żadnych problemów z ich dalszą realizacją. Nie zaistniały żadne przesłanki uzasadniające orzeczenie udziału kuratora sądowego podczas kontaktów. Dwukrotny udziału kuratora podczas początkowej fazy kontaktów utwierdził Sąd w przekonaniu o braku niechęci małoletniego do spotkań z ojcem. Przez wielomiesięczny okres trwania postępowania nie dochodziło do jakichkolwiek nieprawidłowości w ich przebiegu. Wprowadzenie kuratora w przebieg kontaktów stanowiłby ograniczenie zdecydowanie nadmierne i nieadekwatne do obecnej sytuacji dziecka. Rodziłoby to też znaczne, nieuzasadnione koszty. Należy też podkreślić, iż w świetle opinii (...) małoletni K. B. wykazuje dużą potrzebę spędzania czasu z ojcem bez udziału osób trzecich, a udział kuratora w kontaktach niweczyłoby zapewnienie tej bliskości przez wiele kolejnych spotkań.

Mając powyższe na uwadze Sąd oddalił wniosek o zmianę kontaktów jak w punkcie 5. postanowienia.

Stosownie do treści art. 113 ⁴ kro Sąd opiekuńczy, orzekając w sprawie kontaktów z dzieckiem, może zobowiązać rodziców do określonego postępowania, w szczególności skierować ich do placówek lub specjalistów zajmujących się terapią rodzinną, poradnictwem lub świadczących rodzinie inną stosowną pomoc z jednoczesnym wskazaniem sposobu kontroli wykonania wydanych zarządzeń.

K. B. wymaga większej atencji ze strony ojca. Każdorazowo kontakty odbywają się w obecności osób trzecich. M. B. (1) wyjeżdża z synem do znajomych, spędza czas z partnerkami. Ponadto uczestnik samodzielnie opiekuje się młodszą córką. Małoletni K. czuje się marginalizowany przez ojca. Zrozumiałym dla Sądu jest, że M. B. (1) stara się zorganizować czas dla dzieci w sposób atrakcyjny, jednakże winien poświęcić więcej uwagi wyłącznie synowi. P. B. spędza czas z ojcem na co dzień. Mimo tego, że dzieci są ze sobą związane i uczestniczą we wspólnych zabawach, mogą okazywać zazdrość o rodzica i jest to naturalne. Nie mniej jednak z uwagi na fakt, iż M. B. (1) znacznie mniej czasu spędza z synem winien zorganizować opiekę na przykład dziadków dla córki i skupić się na małoletnim K.. W sytuacji, gdy uczestnik nie zaspokoi potrzeb emocjonalnych syna, małoletni nie będzie akceptować partnerek ojca i pogorszą się jego relacje z przyrodnią siostrą.

Dodatkowo Sąd zobowiązał A. B. i M. B. (1) do ograniczenia przekazywania małoletniemu informacji dotyczących konfliktów między nimi, by nie obciążać małoletniego sytuacja rodzinną, z którą w tak młodym wieku nie potrafi sobie poradzić.

Z uwagi na powyższe Sąd orzekł jak w punktach 6 i 7 postanowienia.

Podjęcie przez uczestników współpracy rodzicielskiej i zastosowanie się do powyższych zaleceń z pewnością poprawi sytuację małoletniego K. B. i zabezpieczy dobro dziecka. Wzajemna niechęć byłych małżonków do siebie w żadnym razie nie powinna wpływać na relacje małoletniego dziecka z jego najbliższymi, których obecność jest niezbędna do prawidłowego rozwoju.

Sąd ustalił, iż zgodnie z treścią przepisu art. 520 § 1 kpc każdy uczestnik ponosi koszty postępowania związane ze swym udziałem w sprawie.

Z uwagi na zwolnienie A. B. w całości od kosztów sądowych koszty postępowania zostały przejęte na rachunek Skarbu Państwa.