Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 10 grudnia 2021r.

Sąd Rejonowy w Rybniku Wydział IV Rodzinny i Nieletnich

w składzie następującym:

Przewodniczący: sędzia Ewa Woźniczka

Protokolant: Beata Doleżych

po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 3 grudnia 2021r. w R.

sprawy z powództwa małoletniego G. O. działającego przez matkę B. M.

przeciwko A. O.

o alimenty

1)  uchyla wyrok zaoczny z dnia 29 czerwca 2021 roku;

2)  zasądza od pozwanego A. O. na rzecz małoletniego powoda G. O. alimenty w kwocie:

- po 600 zł (sześćset złotych) miesięcznie począwszy od dnia 1 października 2020 roku do dnia 31 maja 2021 roku;

- po 900 zł (dziewięćset złotych) miesięcznie począwszy od dnia 1 czerwca 2021 roku

płatne do rąk matki małoletniego powoda B. M. do dnia 10 – go każdego miesiąca z ustawowymi odsetkami w razie opóźnienia w terminie płatności którejkolwiek z rat;

3)  oddala powództwo w pozostałym zakresie;

4)  zasądza od pozwanego A. O. na rzecz małoletniego powoda kwotę 2700 zł (dwa tysiące siedemset złotych) tytułem kosztów zastępstwa procesowego;

5)  zasądza od pozwanego A. O. na rzecz Skarbu Państwa (Sąd Rejonowy w Rybniku) kwotę 750 zł (siedemset pięćdziesiąt złotych) tytułem kosztów sądowych;

6)  odstępuje od obciążania małoletniego powoda kosztami procesu;

7)  nadaje wyrokowi w punkcie 2 rygor natychmiastowej wykonalności co do rat płatnych od 1 lutego 2021 roku i klauzulę wykonalności w zakresie tych rat.

Sygn. akt IV RC 193/21

UZASADNIENIE WYROKU

Małoletni G. O. działający przez matkę B. M. domagał się zasądzenia od pozwanego alimentów w kwocie po 800 zł miesięcznie, płatnych do dnia 10 każdego miesiąca, z ustawowymi odsetkami w razie zwłoki w płatności którejkolwiek z rat, począwszy od 1 października 2020 roku.

W uzasadnieniu pozwu podano, że małoletni powód pochodzi z nieformalnego związku pozwanego i B. M.. Pozwany uznał swoje ojcostwo wobec małoletniego powoda przed kierownikiem Urzędu Stanu Cywilnego. Relacje rodziców małoletniego uległy pogorszeniu na skutek nadużywania alkoholu przez pozwanego. W sierpniu 2020 roku pozwany podjął stacjonarne leczenie odwykowe, a po jego zakończeniu przeprowadził się do swoich rodziców, gdzie zamieszkał na stałe. Od tego czasu nie partycypuje w kosztach utrzymania małoletniego powoda. Pozwany jest zatrudniony na stanowisku pracownika magazynowego. Jego możliwości zarobkowe matka powoda oceniła na kwotę 3500 zł netto miesięcznie. Pozwany posiada uprawnienia zawodowe kierowcy w transporcie międzynarodowym. W zeznaniu podatkowym za 2017 rok pozwany osiągnął przychód w kwocie 59.600 zł. Usprawiedliwione wydatki małoletniego powoda oceniono w pozwie na kwotę co najmniej 1000 zł miesięcznie. Matka powoda zamieszkuje wraz z synem w domu stanowiącym własność pozwanego. Podjęła pracę w charakterze pomocy nauczyciela, co pozwala jej jedynie na zaspokojenie podstawowych potrzeb syna. W najbliższym czasie planuje wynająć mieszkanie (k. 3-6).

Pozwany pierwotnie nie zajął stanowiska w sprawie. W zakreślonym przez Sąd terminie nie złożył odpowiedzi na pozew. Zaistniały zatem wszelkie przesłanki uzasadniające wydanie wyroku zaocznego. Sąd uwzględnił twierdzenia strony powodowej, zasądzając od pozwanego na rzecz małoletniego powoda alimenty w kwocie po 800 zł miesięcznie płatne począwszy od dnia 1 października 2020 roku (k. 35).

Pozwany, dochowując ustawowego terminu dwóch tygodni, złożył sprzeciw od wyroku zaocznego, wnosząc o jego częściowe uchylenie i oddalenie powództwa ponad kwotę 500 zł. W uzasadnieniu podał, że wbrew twierdzeniom matki powoda, pozwany nie posiada uprawnień zawodowych kierowcy w transporcie międzynarodowym i nie może jeździć po Europie ciężarówkami o ładowności do 40 ton. Pozwany ma jedynie uprawnienia do kierowania pojazdami kategorii B. W momencie podjęcia leczenia odwykowego pozwany nie mógł pracować i stąd też nie łożył na utrzymanie małoletniego powoda. Pozwany szuka mieszkania do wynajęcia gdyż rodzice nie chcą, aby dalej z nimi mieszkał. Od kwietnia 2021 roku łoży regularnie na utrzymanie małoletniego powoda kwotę 500 zł miesięcznie zgodnie z porozumieniem wypracowanym z jego matką. Pozwany spłaca zadłużenie kredytowe i nie jest w stanie obecnie łożyć alimentów przewyższających kwotę 500 zł miesięcznie (k. 39-41).

Strona powodowa zmodyfikowała pierwotne żądanie pozwu, domagając się zasądzenia od pozwanego alimentów w kwocie po 1200 zł miesięcznie, płatnych do dnia 10 każdego miesiąca, z ustawowymi odsetkami w razie zwłoki w płatności którejkolwiek z rat, począwszy od 1 października 2020 roku. Podniosła, że w trakcie nin. postępowania matka powoda wraz z synem zmuszona została do wyprowadzki z mieszkania pozwanego, co wiązało się ze zwiększeniem kosztów mieszkaniowych. Począwszy od 16 czerwca 2021 roku wynajmuje mieszkanie. Ponadto u małoletniego powoda zdiagnozowano zaburzenia neurologiczne oraz wadę wzroku (astygmatyzm), co spowodowało wzrost usprawiedliwionych kosztów utrzymania powoda. Matce powoda nie przedłużono również umowę o pracę w szkole w charakterze pomocy nauczyciela. Jest osobą bezrobotną oraz korzysta z zasiłku dla bezrobotnych (k. 89-93).

Na rozprawie w dniu 3 grudnia 2021 roku pozwany zadeklarował, że byłby skłonny do zawarcia ugody przy ustaleniu kwoty alimentów po 650 zł miesięcznie. Strona przeciwna jednakże oświadczyła, że taka kwota jest niewystarczająca (k. 145).

Sąd ustalił.

Małoletni G. O. ur. (...) pochodzi z nieformalnego związku (...) i pozwanego. Pozwany uznał swoje ojcostwo wobec małoletniego powoda przed kierownikiem Urzędu Stanu Cywilnego. Rodzice małoletniego powoda pozostawali w nieformalnym związku przez blisko 10 lat. Od października 2020 roku mieszkają osobno. Przyczyną rozpadu ich związku było uzależnienie pozwanego od alkoholu.

Małoletni powód ma obecnie 9 lat. Kontynuuje edukację w szkole podstawowej w S.. Raz w tygodniu uczęszcza na korepetycje z języka angielskiego. Powód bierze również udział w wyjazdach na basen organizowanych przez szkołę. U małoletniego powoda zdiagnozowano schorzenia neurologiczne, problemy z przetwarzaniem sensorycznym oraz zaburzenia rozwoju w zakresie umiejętności szkolnych. Małoletni stale zażywa witaminy wspomagające rozwój. U powoda rozpoznano również wrodzoną wadę wzroku tj. astygmatyzm oraz lekki zez. Małoletni powód co miesiąc uczęszcza na wizyty do okulisty do J. oraz do neurologa do W.. Poza tym wskazane jest podjęcie dodatkowych ćwiczeń wzroku w gabinecie okulistycznym.

Miesięczne koszty utrzymania małoletniego powoda przedstawiają się następująco: wyżywienie 500 zł, odzież i obuwie ok. 200 zł, środki czystości i higieniczne 100 zł, lekarstwa ok. 150 zł, witaminy 100 zł, wizyty u neurologa i okulisty 250 zł, dojazdy do szkoły 400 zł, wymiana okularów 600 zł co dwa lata/ 25 zł miesięcznie, ubezpieczenie i komitet rodzicielski ok. 64 zł, rozrywka 50 zł, wycieczki szkolne 600 zł rocznie/ 50 zł miesięcznie, telefon 70 zł, wyjazd wakacyjny ok. 2000 zł rocznie/ 166 zł miesięcznie, koszty mieszkaniowe przypadające na małoletniego powoda 845 zł, tj. łącznie ok. 2970 zł (z uwzględnieniem kosztów mieszkaniowych).

Matka powoda B. M. ma obecnie 47 lat. Posiada wykształcenie średnie w kierunku technik elektro – energetyk, lecz nigdy nie pracowała w wyuczonym zawodzie. Leczy się ginekologicznie oraz choruje na rwę kulszową i z tego powodu nie może dźwigać cięższych przedmiotów. Nie posiada orzeczenia o stopniu niepełnosprawności. Początkowo zajmowała się wyłącznie wychowywaniem małoletniego powoda. Następnie w 2017 roku podjęła pracę w punkcie obsługi klienta w sklepie (...) w wymiarze ¾ etatu, gdzie pracowała przez 3 lata osiągając wynagrodzenie ok. 1400 zł netto miesięcznie. Kolejno otrzymała ofertę podjęcia pracy w szkole na pełny etat. Podjęła pracę w Szkole Podstawowej nr (...) w Ż. w charakterze pomocy nauczyciela dla dzieci z zespołem (...) i inną niepełnosprawnością w ramach umowy zawartej na czas określony. Osiągała wynagrodzenie w granicach 2000-2100 zł netto miesięcznie. Umowa o pracę uległa rozwiązaniu w dniu 30 czerwca 2021 roku z upływem czasu, na który była zawarta. Matka powoda nie otrzymała propozycji pracy w szkole od września 2021 roku. Przy czym zapewniono ją, że gdy wystąpi ponownie zapotrzebowanie na pomoc nauczyciela to otrzyma stosowną informację i będzie mogła wrócić do pracy. W trakcie pracy w szkole ukończyła kurs pedagogiczny, dzięki czemu mogła pracować z dziećmi. Uzyskała także tytuł technika kosmetologii po ukończeniu szkoły policealnej. Przed narodzinami małoletniego powoda prowadziła salon kosmetyczno – fryzjerski w J.. Następnie musiała sprzedać w/w salon w celu dokonania spłaty byłego męża w wyniku podziału majątku wspólnego. W wyniku podziału majątku dorobkowego otrzymała samochód, a były mąż ruchomości stanowiące wyposażenie mieszkania. Aktualnie B. M. jest zarejestrowana w Powiatowym Urzędzie Pracy jako osoba bezrobotna. Otrzymuje zasiłek dla osób bezrobotnych w wysokości 980 zł netto miesięcznie. Szuka pracy, złożyła dokumenty rekrutacyjne do prywatnego przedszkola. Czeka również na informację od dyrektora szkoły, w której poprzednio pracowała. Rodzice B. M. są na emeryturze. W razie wyprowadzki starszego syna, ojciec zaproponował jej pomoc finansową w kosztach mieszkaniowych. Ze związku małżeńskiego ma dwóch dorosłych synów w wieku 24 i 26 lat. Młodszy z synów nadal mieszka z matką. Ukończył szkołę i od 19 roku życia podjął pracę zawodową. Aktualnie pracuje w firmie budowlanej za wynagrodzeniem rzędu 3000-3500 zł netto miesięcznie. Na rzecz opłat mieszkaniowych przekazuje regularnie kwotę 800 – 1000 zł miesięcznie oraz dokłada się do kosztów zakupu wyżywienia przekazując co miesiąc kwotę 300-400 zł. W przyszłości chce się jednak usamodzielnić i zamieszkać osobno. B. M. począwszy od 16 czerwca 2021 roku wynajmuje lokal mieszkalny w Ż. o łącznej powierzchni 63m2, który składa się z salonu, dwóch sypialni, przedpokoju, łazienki z WC oraz pomieszczenia gospodarczego. Czynsz najmu wynosi 2000 zł miesięcznie.

B. M. nie dokładała się do spłaty kredytu hipotecznego zaciągniętego przez pozwanego na zakup domu jednorodzinnego. W momencie gdy pozwany podjął stacjonarne leczenie odwykowe i nie pracował, zajmowała się wychowaniem małoletniego powoda i pozostawała bez środków do życia.

Okoliczne Powiatowe Urzędu Pracy dysponują ofertami pracy dla osób posiadających wykształcenie średnie z uwzględnieniem doświadczenia zawodowego matki powoda m.in. na stanowisku kasjera – sprzedawcy, sprzedawcy RTV i AGD, zarówno w pełnym jak i niepełnym wymiarze czasu pracy, co najmniej za minimalnym wynagrodzeniem.

Pozwany ma obecnie 43 lata. Pozwany jest ogólnie zdrowy, nie choruje przewlekle. Ma problemy z kręgosłupem, jednak nie podjął specjalistycznego leczenia ani nie posiada orzeczenia o stopniu niepełnosprawności. Posiada wykształcenie zawodowe w kierunku montera instalacji budowlanych. Nigdy nie pracował w zawodzie. Posiada uprawnienia do prowadzenia pojazdów kategorii B do 3,5 tony. W przeszłości zajmował się rozbiórką samochodów. Następnie podjął pracę w hurtowni materiałów budowlanych jako operator wózka widłowego. Później pracował przez cztery lata jako montażysta bram i drzwi przeciwpożarowych w firmie (...). Z powodu zmniejszenia wynagrodzenia z kwoty 3500 zł netto do kwoty 2700 zł netto pozwany zrezygnował z tej pracy. Podjął pracę jako kierowca busa w B., a następnie w firmie (...) jako kierowca z obsługą paczkomatów. Osiągał wówczas wynagrodzenie rzędu 2800-3500 zł netto miesięcznie. W sierpniu 2020 roku pozwany zrezygnował z pracy i podjął stacjonarne leczenie uzależnienia od alkoholu. Po zakończeniu leczenia odwykowego podjął kolejną pracę w hurtowni części do ciągników i maszyn rolniczych, gdzie pracował około 6 miesięcy osiągając wynagrodzenie w granicach 1800 – 1900 zł netto miesięcznie. Zrezygnował z tej pracy z powodu zbyt niskich zarobków oraz problemów z kręgosłupem, które uniemożliwiają dźwiganie i przenoszenie przedmiotów. Umowy o pracę zostały rozwiązane za porozumieniem stron. Obecnie pozwany jest zatrudniony w ramach umowy o pracę na ½ etatu w firmie (...) z siedzibą w U.”. Osiąga wynagrodzenie rzędu 1600 – 1700 zł netto miesięcznie. Pozwany twierdzi, że nie był w stanie podjąć pracy na pełny etat z powodu konieczności robienia przerw w kierowaniu pojazdami.

W trakcie związku z matką powoda pozwany nabył nieruchomość w postaci domu jednorodzinnego. Zaciągnął kredyt hipoteczny na kwotę ok. 250 000 zł na 25 lat. Wysokość rat kredytowych początkowo wynosiła 1200 zł, a później została obniżona do kwoty 970 zł miesięcznie, raty nie były płacone regularnie. Po zakończeniu leczenia odwykowego pozwany nie wrócił do domu z powodu problemów w relacji z matką powoda. Ostatecznie sprzedał dom za kwotę 300 000 zł, którą w całości przeznaczył na spłatę powstałego zadłużenia. Mieszkał u swoich rodziców przez 2-3 miesiące, a następnie wynajął pokój w P. ze wspólną kuchnią i łazienką, gdzie nadal mieszka. Miesięczne wydatki pozwanego przedstawiają się następująco: koszt najmu pokoju 700 zł, woda i prąd 40 zł, śmieci 20 zł kwartalnie/ ok. 6,50 zł miesięcznie, opał ok. 100 zł, wyżywienie 450 zł, odzież, obuwie i środki higieniczne 200 zł, telefon 20 zł, paliwo 120 zł, tj. łącznie ok. 1636 zł.

Pozwany posiada zaległości w zapłacie za koszty energii elektrycznej na kwotę ok. 4500 zł, przy czym zarzuca, że zadłużenie powstało w okresie gdy nie mieszkał już w domu.

Po zakończeniu leczenia odwykowego pozwany początkowo utrzymywał abstynencję. Od lipca 2021 roku zaczął ponownie spożywać alkohol, jak wyjaśnił z powodu problemów ze sprzedażą domu oraz komornikami. Pozwany nie podjął jeszcze dalszego leczenia odwykowego. Z powodu problemów alkoholowych pozwany doznawał stanów lękowych w trakcie prowadzenia pojazdów mechanicznych.

Pozwany na rzecz małoletniego powoda płaci regularnie alimenty w kwocie po 500 zł miesięcznie. W trakcie kontaktów z małoletnim powodem pozwany kupuje synowi drobne prezenty rzeczowe oraz ubrania. Kupił także małoletniemu deskorolkę za kwotę rzędu 600-700 zł. oraz przekazał mu kwotę 800 zł na zakup roweru. Zabiera również syna na wycieczki w góry.

Dowód: umowa kredytu k. 45- 54, zawiadomienie o wysokości rat k. 57, harmonogram spłat k. 59-62, umowa o pracę k. 63, zaświadczenie o dochodach k. 81, świadectwo pracy k. 82, karta informacyjna leczenia szpitalnego k. 83, zestawienie kosztów utrzymania powoda k. 91, zeznanie podatkowe PIT-37 k. 84-87, historia choroby k. 95-96, decyzja k. 97, umowa najmu lokalu mieszkalnego k. 98-99, polisa ubezpieczeniowa k. 100-102, umowa k. 104-106, rachunki i faktury k. 109-111, informacja szkoły k. 122, informacja PUP k. 124-126, 128,133-134, zaświadczenie o zatrudnieniu k. 131, potwierdzenie przelewu bankowego k. 135-139, oferty pracy k. 140-144, zeznania B. M. k. 145v- 146v, zeznania pozwanego k. 146v-147.

Powyższy stan faktyczny Sąd ustalił w oparciu o dowody przeprowadzone w sprawie, zarówno wnioskowane przez strony, jak i przeprowadzone przez Sąd z urzędu. Zgromadzony materiał dowodowy oceniono zasadniczo jako spójny, logiczny i wzajemnie się uzupełniający. Zeznania stron w szerokim zakresie pokrywały się z informacjami zawartymi w dokumentach przedłożonych do akt sprawy, których strony nie kwestionowały.

Strony nie składały dalszych wniosków dowodowych, a przeprowadzone postępowanie Sąd uznał za wystarczające do merytorycznego rozstrzygnięcia sprawy.

Sąd zważył.

W myśl art. 347 k.p.c. w razie wniesienia sprzeciwu po ponownym rozpoznaniu sprawy sąd wydaje wyrok, którym wyrok zaoczny w całości lub części utrzymuje w mocy albo uchyla go i orzeka o żądaniu pozwu, bądź też pozew odrzuca lub postępowanie umarza.

Wobec skutecznego wniesienia sprzeciwu, Sąd sprawę rozpoznał na nowo, ustalając, iż wyrok zaoczny wymagał uchylenia i ponownego rozstrzygnięcia o żądaniu pozwu,
z poniższym uzasadnieniem (pkt 1 sentencji).

Zgodnie z regulacją art. 133 § 1 k.r.io. każdy z rodziców obowiązany jest do świadczeń alimentacyjnych względem dziecka, które nie jest jeszcze w stanie utrzymać się samodzielnie, chyba że dochody z majątku dziecka wystarczają na pokrycie kosztów jego utrzymania i wychowania. Zakres świadczeń alimentacyjnych ustawodawca określił w art. 135 § 1 k.r.io., uzależniając go z jednej strony od usprawiedliwionych potrzeb uprawnionego, z drugiej zaś od możliwości zarobkowych i majątkowych zobowiązanego. Przez usprawiedliwione potrzeby należy rozumieć te, których zaspokojenie zapewni podmiotowi uprawnionemu do alimentów odpowiedni rozwój fizyczny i duchowy. Będą to zatem nie tylko elementarne potrzeby polegające na zapewnieniu minimum egzystencji lecz również te, których celem jest stworzenie warunków bytowania stosownie do wieku uprawnionego, stanu jego zdrowia i innych okoliczności, których uprawniony nie jest w stanie własnymi siłami sobie zapewnić.

Należy przy tym podkreślić, że opisane, usprawiedliwione potrzeby w przypadku dziecka uprawnionego do alimentów powinny być przy tym oceniane całościowo, a zatem nie tylko na podstawie wieku, lecz również miejsca pobytu dziecka, jego środowiska, możliwości zarobkowych podmiotów zobowiązanych do jego utrzymania i całego szeregu okoliczności każdego konkretnego wypadku.

Pojęcia usprawiedliwionych potrzeb nie można przy tym - co jednoznacznie wskazano w orzecznictwie Sądu Najwyższego - odrywać od pojęcia zarobkowych i majątkowych możliwości zobowiązanego. Pojęcia te (usprawiedliwione potrzeby uprawnionego i możliwości majątkowe oraz zarobkowe zobowiązanego) w praktyce pozostają bowiem we wzajemnej zależności i obie te przesłanki wzajemnie na siebie rzutują, zwłaszcza przy ustaleniu przez sąd wysokości alimentów (wyrok Sądu Najwyższego z dnia 10 października 1969 roku, III CRN 350/69, OSNPG 1970/2/15). Konkludując powyższe, przy ocenie zakresu obowiązku alimentacyjnego należy brać pod uwagę zatem również usprawiedliwione potrzeby własne zobowiązanego (wyrok Sądu Najwyższego z dnia 28 listopada 1975 roku, III CRN 330/75, LEX nr 7777).

Nadto zgodnie z poglądem Sądu Najwyższego wyrażonym w tezie IV wytycznych w zakresie wykładni prawa i praktyki sądowej w sprawach o alimenty, dzieci mają prawo do równej stopy życiowej z rodzicami (uchwała pełnego składu Izby Cywilnej i Administracyjnej z dnia 16 grudnia 1987 roku III CZP 91/86).

Bezspornym w niniejszej sprawie jest fakt, że małoletni powód jest dzieckiem niesamodzielnym i nie ma możliwości, aby poczynić starania w celu samodzielnego utrzymania. Małoletni powód nie dysponuje również jakimkolwiek majątkiem, który mógłby stanowić jego źródło utrzymania. Dlatego też całość kosztów utrzymania małoletniego obciąża jego rodziców.

Sąd uznał wydatki małoletniego powoda podawane w toku postępowania zasadniczo za usprawiedliwione.

Koszty te nie należą do standardowych kosztów utrzymania dziecka w wieku powoda, zwłaszcza od okresu gdy nastąpiła przeprowadzka powoda do wynajmowanego mieszkania. Niemniej jednak Sąd uznał ich wysokość za usprawiedliwioną, mając na uwadze to, że matka małoletniego nie ma możliwości zaspokojenia potrzeb mieszkaniowych dziecka w inny sposób niż poprzez najem mieszkania, jak i to, że w ostatnich miesiącach nastąpiło spiętrzenie problemów zdrowotnych małoletniego, co wymagało podjęcia niezwłocznych działań, w tym w postaci pełnopłatnych świadczeń zdrowotnych oraz mając na względzie rzeczywiste koszty utrzymania przy uwzględnieniu obecnych cen towarów i usług.

Należy wskazać, iż matka małoletniego powoda obowiązek alimentacyjny względem małoletniego syna wykonuje głównie poprzez osobiste starania o jego wychowanie i opiekę.

Z kolei możliwości zarobkowe pozwanego kształtują się obecnie bez wątpienia na wyższym poziomie aniżeli matki powoda. Pozwany jest zatrudniony w ramach umowy o pracę na ½ etatu w firmie (...) z siedzibą w U.”. Osiąga wynagrodzenie rzędu 1600 – 1700 zł netto miesięcznie. Przy czym w ocenie Sądu pozwany jest w stanie i powinien poczynić stosowne kroki w celu podjęcia pracy na pełny etat, zwłaszcza że w toku postępowania nie wykazał w żaden sposób, że ma przeciwwskazania zdrowotne do pracy w wyższym wymiarze czasu, a nadto posiada doświadczenie zawodowe w pracy na różnych stanowiskach.

Ponadto fakt uzależnienia od alkoholu oraz konieczność kontynuowania terapii odwykowej w żaden sposób nie kolidują z możliwością pracy na pełny etat. Rzeczą pozwanego jest rozwiązanie problemu alkoholowego i nie może tym problemem tłumaczyć ograniczeń w świadczeniu pracy. W ocenie Sądu pozwany ma realne możliwości osiągania dochodów na poziomie 3000 – 3500 zł netto miesięcznie.

W realiach niniejszej sprawy koniecznym było dokonanie stosownej korekty wysuniętego żądania, przy uwzględnieniu wzrostu usprawiedliwionych wydatków po stronie małoletniego powoda w trakcie nin. postępowania oraz uwzględniając okoliczność, że alimenty co do zasady powinny służyć zaspokajaniu bieżących potrzeb uprawnionego.

Sąd zasądził od pozwanego na rzecz małoletniego powoda alimenty w kwocie po 600 zł miesięcznie, począwszy od dnia 1 października 2020 roku do dnia 31 maja 2021 roku. W tym okresie usprawiedliwione wydatki małoletniego powoda pozostawały bowiem na niższym poziomie niż obecnie. Powód wraz z matką mieszkał wówczas w domu stanowiącym własność pozwanego, nie chorował i nie korzystał ze specjalistycznej opieki lekarskiej. Miesięczne koszty utrzymania powoda kształtowały się na poziomie co najmniej 1000 zł miesięcznie, a matka powoda była wówczas zatrudniona w szkole na stanowisku pomocy nauczyciela i posiadała wyższe możliwości zarobkowe.

Z kolei począwszy od dnia 1 czerwca 2021 roku Sąd ustalił alimenty w kwocie po 900 zł miesięcznie, gdyż istotnie wzrosły usprawiedliwione koszty utrzymania powoda. Wskazać należy, że od 16 czerwca 2021 roku matka powoda wynajmuje mieszkanie, co generuje stosunkowo wysokie koszty. Ponadto z dniem 31 czerwca 2021 roku z matką powoda rozwiązano umowę o pracę w szkole z powodu braku zapotrzebowania kadrowego. Matka powoda pozostaje bez pracy. Jest zarejestrowana w Powiatowym Urzędzie Pracy jako osoba bezrobotna oraz pobiera zasiłek dla bezrobotnych w kwocie zaledwie 980 zł netto miesięcznie. Podnieść również należy, że u małoletniego powoda zdiagnozowano schorzenia neurologiczne, problemy z przetwarzaniem sensorycznym, zaburzenia rozwoju w zakresie umiejętności szkolnych oraz wrodzoną wadę wzroku tj. astygmatyzm oraz lekki zez. Małoletni powód co miesiąc uczęszcza na wizyty do okulisty oraz do neurologa. Poza tym wskazane jest podjęcie dodatkowych ćwiczeń wzroku w gabinecie okulistycznym. W toku postępowania strona powodowa wykazała, że zdiagnozowane schorzenia powoda generują znaczne koszty związane m.in. ze specjalistyczną opieką medyczną.

W pozostałym zakresie powództwo oddalono mając na uwadze to, że obowiązek partycypowania w kosztach utrzymania małoletniego obciąża także jego matkę. Matka powoda powinna poczynić odpowiednie kroki w celu podjęcia pracy zawodowej i poprawy swojej sytuacji finansowej zwłaszcza, że posiada stosowne doświadczenie zawodowe. Wskazać również należy, że okoliczne Powiatowe Urzędy Pracy dysponują ofertami pracy zarówno w pełnym jak i niepełnym wymiarze czasu pracy, co najmniej za minimalnym wynagrodzeniem.

W ocenie Sądu kwoty tak ustalonych alimentów leżą w zasięgu możliwości majątkowych i zarobkowych pozwanego oraz nie spowodują po jego stronie uszczerbku w usprawiedliwionych dobrach własnych.

O odsetkach na wypadek opóźnienia w płatności którejkolwiek z rat alimentacyjnych orzeczono w myśl przepisu art. 481 § 1 i 2 k.c., natomiast o natychmiastowej wykonalności punktu 2 wyroku Sąd orzekł na mocy art. 333 § 1 pkt 1 k.p.c. Ponadto, zgodnie z art. 1082 k.p.c. nadano z urzędu klauzulę wykonalności odnośnie punktu 2 uzasadnianego wyroku.

Sąd stosownie do art. 98 § 1 i § 3 k.p.c. i art. 100 k.p.c. oraz § 2 pkt 5 Rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości w sprawie opłat za czynności adwokackie z dnia z dnia 22 października 2015 r. (Dz.U. z 2015 r. poz. 1800) zasądził od pozwanego na rzecz powoda kwotę 2700 zł. Ponoszenie przez pozwanego tych kosztów jest konsekwencją uwzględnienia powództwa w zakresie 75%, powód bowiem w takim zakresie utrzymał się w żądaniu.

Mając na uwadze art. 102 k.p.c. oraz nieposiadanie przez małoletniego własnych dochodów, zasadnym było odstąpienie od obciążania go kosztami procesu.

Nadto z mocy art. 113 ust. 1 ustawy o kosztach sądowych w sprawach cywilnych Sąd zasądził od pozwanego na rzecz Skarbu Państwa kwotę 750 zł tytułem kosztów sądowych, od uiszczenia których strona powodowa była zwolniona z mocy prawa.