Pełny tekst orzeczenia

Formularz UK 1

Sygnatura akt

II K 1823/22

Jeżeli wniosek o uzasadnienie wyroku dotyczy tylko niektórych czynów lub niektórych oskarżonych, sąd może ograniczyć uzasadnienie do części wyroku objętych wnioskiem. Jeżeli wyrok został wydany w trybie art. 343, art. 343a lub art. 387 k.p.k. albo jeżeli wniosek o uzasadnienie wyroku obejmuje jedynie rozstrzygnięcie o karze i o innych konsekwencjach prawnych czynu, sąd może ograniczyć uzasadnienie do informacji zawartych w częściach 3–8 formularza.

USTALENIE FAKTÓW

Fakty uznane za udowodnione

Lp.

Oskarżony

Czyn przypisany oskarżonemu (ewentualnie zarzucany, jeżeli czynu nie przypisano)

1.1.1.

M. G.

W dniu 25 lipca 2022 roku około godz. 07:45 na drodze krajowej nr (...) w m. (...) na wysokości (...), kierując pojazdem marki C. (...) o nr rej. (...), nieumyślnie naruszył zasady bezpieczeństwa w ruchu lądowym w ten sposób, że najechał na tył poprzedzającego pojazdu marki T. (...) o nr rej. (...) poruszającego się w tym samym kierunku, który w wyniku uderzenia zjechał na przeciwległy pas ruchu doprowadzając do zderzenia z pojazdem marki H. (...) o nr rej (...), poruszającego się z przeciwnego kierunku, w wyniku czego kierujący pojazdem marki T., J. K. doznał obrażeń ciała w postaci stłuczenia płuca prawego, otarcia naskórka obu przedramion i otarcia naskórka łokcia prawego, zasinienia lewego przedramienia, stłuczenia okolicy biodra prawego, tj. naruszenie czynności narządu ciała – czynności oddechowej na czas powyżej siedmiu dni oraz kierującym pojazdem marki H., B. P. doznał obrażeń ciała w postaci złamania kompresyjnego trzonu kręgu L1 kręgosłupa odcinka lędźwiowego, otarcia naskórka brzucha oraz obu kończyn górnych, zasinienia obu kończyn górnych, tj. naruszenie czynności narządu ciała – ruchomości kręgosłupa w odcinku lędźwiowym na czas powyżej siedmiu dni, tj. o czyn z art. 177 § 1 k.k.

Przy każdym czynie wskazać fakty uznane za udowodnione

Dowód

Numer karty

Kierowanie przez M. G. w dniu 25 lipca 2022 roku około godz. 07:45 na drodze krajowej nr (...) w m. (...) na wysokości (...), pojazdem marki C. (...) o nr rej. (...) oraz nieumyślnie naruszenie zasad bezpieczeństwa w ruchu lądowym przez oskarżonego w ten sposób, że najechał na tył poprzedzającego pojazdu marki T. (...) o nr rej. (...) poruszającego się w tym samym kierunku, który w wyniku uderzenia zjechał na przeciwległy pas ruchu doprowadzając do zderzenia z pojazdem marki H. (...) o nr rej (...), poruszającego się z przeciwnego kierunku.

Wyjaśnienia M. G.

k. 109-110

Zaznania świadka B. P.

k. 52-53,

k. 113-114

Zaznania świadka

J. K.

k. 82-83,

k. 126-127

Zaznania świadka S. M.

k.75-76

Protokół oględzin pojazdu marki C. (...) o nr rej. (...)

k. 11-12

Protokół oględzin pojazdu marki T. (...) o nr rej. (...)

k. 13-14

Protokół oględzin pojazdu marki H. (...) o nr rej (...)

k. 15-16

Protokół oględzin miejsca wypadku drogowego

k. 17-18,

Zdjęcia z miejsca zdarzenia i szkic

k. 22-23

Protokół badania stanu trzeźwości analizatorem wydechu B. P.

k. 4

Protokół badania stanu trzeźwości analizatorem wydechu J. K.

k. 6

Protokół badania stanu trzeźwości analizatorem wydechu M. G.

k. 9

Naruszenie u J. K. czynności narządu ciała na czas powyżej siedmiu dni oraz poniesienie przez pokrzywdzonego szkody w związku z zaistniałym zdarzeniem

Opinia sądowo-lekarska

k. 59-61

Zdjęcia, rachunki i koszty przedstawione przez pokrzywdzonego w zakresie poniesionej szkody

k. 128-134,

k. 165-181

Naruszenie u B. P. czynności narządu ciała na czas powyżej siedmiu dni

Opinia sądowo-lekarska

k. 78-79

Uzupełniająca opinia sądowo-lekarska

k. 139-141

(...) opinia lekarska

k. 184-187

Dotychczasowa niekaralność M. G.

Informacje dotyczące karalności z Krajowego Rejestru Karnego

k. 88

Uprzednie dopuszczenie się przez M. G. naruszenia przepisów ruchu drogowego

Zaświadczenie o wpisach w ewidencji kierowców naruszających przepisy ruchu drogowego

k. 57

Fakty uznane za nieudowodnione

Lp.

Oskarżony

Czyn przypisany oskarżonemu (ewentualnie zarzucany, jeżeli czynu nie przypisano)

Przy każdym czynie wskazać fakty uznane za nieudowodnione

Dowód

Numer karty

OCena DOWOdów

1.1.  Dowody będące podstawą ustalenia faktów

Lp. faktu z pkt 1.1

Dowód

Zwięźle o powodach uznania dowodu

1.1.1.

Wyjaśnienia M. G.

W świetle zgromadzonego materiału dowodowego wiarygodność wyjaśnień oskarżonego nie budzi żadnych wątpliwości. Oskarżony przyznał się do zarzuconego mu czynu, wskazując, że nie zdążył zareagować w odpowiednim czasie – nie zdążył wyhamować, wskutek czego podjął manewr ucieczki na pas awaryjny uderzając w prawy tylni róg jadącego przed nim samochodu marki T., który z kolei zjechał na przeciwległy pas i u uderzył w jadący z naprzeciwka pojazd marki H.. Przedstawiony przez Oskarżonego mechanizm spowodowania wypadku drogowego znajduje potwierdzenie zeznaniach pokrzywdzonych oraz naocznego świadka zdarzenia.

Zaznania świadka B. P.

Nie ma podstaw, by kwestionować prawdziwość zeznań pokrzywdzonego. Jego depozycje odnośnie okoliczności związanych z wypadkiem drogowym są spójne z wyjaśnieniami oskarżonego i zeznaniami pokrzywdzonego oraz naocznego świadka zdarzenia. Zeznania świadka odnoszące się do doznanych przez niego obrażeń są spójne z powołaną na tę okoliczność opinią sądowo-lekarską.

Zaznania świadka J. K.

Nie ma podstaw, by kwestionować prawdziwość zeznań pokrzywdzonego. Jego depozycje odnośnie okoliczności związanych z wypadkiem drogowym są spójne z wyjaśnieniami oskarżonego i zeznaniami pokrzywdzonego oraz naocznego świadka zdarzenia. Zeznania świadka odnoszące się do doznanych przez niego obrażeń są spójne z powołaną na tę okoliczność opinią sądowo-lekarską. Pokrzywdzony w swoich zeznaniach wskazywał również na poniesioną szkodę, co z kolei potwierdzają przedłożone przez niego zdjęcia, rachunki i koszty.

Zaznania świadka S. M.

Zeznania naocznego świadka zdarzenia w momencie wypadku są rzeczowe, jasne, logiczne, konsekwentne i spójne. Pokrywają się zarówno z wyjaśnieniami oskarżonego jak i z depozycjami pokrzywdzonych. Ich prawdziwość nie budzi wątpliwości, bowiem tworzą logiczną i przekonywującą całość, uzupełniając w konsekwencji zgromadzony w sprawie materiał dowodowy. Ponadto przedmiotowe zeznania nie zawierają żadnych sprzeczności - ani wewnętrznych niespójności, przez co pozwalają na ustalenie w niniejszej sprawie stanu faktycznego.

Protokoły oględzin pojazdu

Dowód niekwestionowany przez żadną ze stron, spójny i logiczny, którego prawdziwość nie budzi wątpliwości.

Protokół oględzin miejsca wypadku drogowego

Zdjęcia z miejsca zdarzenia i szkic

Dowód niekwestionowany przez żadną ze stron, spójny i logiczny, którego prawdziwość nie budzi wątpliwości. Przedstawiony dowód znajduje potwierdzenie w wyjaśnieniach oskarżonego, zeznaniach pokrzywdzonych oraz świadka.

Protokół badania stanu trzeźwości uczestników zdarzenia

Z przedmiotowego dowodu bezspornie wynika, iż oskarżony oraz pokrzywdzeni byli trzeźwi w czasie zdarzenia - dowód niekwestionowany przez żadną ze stron, spójny i logiczny, którego prawdziwość nie budzi wątpliwości.

Opinia sądowo-lekarska dotycząca J. K.

Wydający je biegły zapoznał się z dokumentacją medyczną pokrzywdzonego, a także notatką urzędową i protokołem przesłuchania świadka i na podstawie fachowej wiedzy w zakresie medycyny oraz doświadczenia odniósł się do uszkodzeń ciała, których doznał J. K.. Z uwagi na powyższe, Sąd poczynił na podstawie powołanej ekspertyzy ustalenia dotyczące stanu faktycznego. Przedłożona opinia sądowo-lekarska była jasna, wyczerpująca, rzetelna i spójna, natomiast przedstawione przez biegłego wnioski zostały należycie uzasadnione.

Zdjęcia, rachunki i koszty przedstawione przez pokrzywdzonego w zakresie poniesionej szkody

Dowód niekwestionowany przez żadną ze stron, z którego wynika, iż pokrzywdzony J. K. poniósł szkodę materialną w wyniku zaistniałego zdarzenia.

Opinia sądowo-lekarska dotycząca B. P.

Uzupełniająca opinia sądowo-lekarska dotycząca B. P.

(...) opinia lekarska dotycząca B. P.

Wydający je biegły zapoznał się z dokumentacją medyczną pokrzywdzonego, a także notatką urzędową oraz protokołem przesłuchania świadka i na podstawie fachowej wiedzy w zakresie medycyny oraz doświadczenia odniósł się do uszkodzeń ciała, których doznał B. P.. Z uwagi na powyższe Sąd poczynił na podstawie wskazanej ekspertyzy ustalenia dotyczące stanu faktycznego. Przedłożona opinia sądowo-lekarska była jasna, wyczerpująca, rzetelna i spójna, natomiast przedstawione przez biegłego wnioski zostały należycie uzasadnione. Przedłożona prywatna opinia lekarska również potwierdza, że u B. P. doszło do naruszenia czynności narządu ciała na czas powyżej siedmiu dni.

Informacje dotyczące karalności z Krajowego Rejestru Karnego

Zaświadczenie o wpisach w ewidencji kierowców naruszających przepisy ruchu drogowego

Dokumenty urzędowe zostały sporządzone w prawnie przewidzianej formie, przez odpowiednie organy w zakresie ich kompetencji, przez co należy uznać je za wiarygodne. Ich prawdziwość nie budzi wątpliwości – dokumenty są rzetelne, natomiast strony w tym zakresie nie wnosiły żadnych zastrzeżeń.

1.2.  Dowody nieuwzględnione przy ustaleniu faktów
(dowody, które sąd uznał za niewiarygodne oraz niemające znaczenia dla ustalenia faktów)

Lp. faktu z pkt 1.1 albo 1.2

Dowód

Zwięźle o powodach nieuwzględnienia dowodu

PODSTAWA PRAWNA WYROKU

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Oskarżony

☒

1.3.  Podstawa prawna skazania albo warunkowego umorzenia postępowania zgodna z zarzutem

I

M. G.

Zwięźle o powodach przyjętej kwalifikacji prawnej

Zgodnie z treścią art. 177 § 1 k.k., karze pozbawienia wolności do lat 3 podlega ten, kto, naruszając, chociażby nieumyślnie, zasady bezpieczeństwa w ruchu lądowym, wodnym lub powietrznym, powoduje nieumyślnie wypadek, w którym inna osoba odniosła obrażenia ciała określone w art. 157 § 1 (naruszenie czynności narządu ciała lub rozstrój zdrowia trwający dłużej niż 7 dni, inny niż określony w art. 156 § 1 – tj. inny niż ciężki uszczerbek na zdrowiu w postaci pozbawienia człowieka wzroku, słuchu, mowy, zdolności płodzenia, innego ciężkiego kalectwa, ciężkiej choroby nieuleczalnej lub długotrwałej, choroby realnie zagrażającej życiu, trwałej choroby psychicznej, całkowitej albo znacznej trwałej niezdolności do pracy w zawodzie lub trwałego, istotnego zeszpecenia lub zniekształcenia ciała).

Zgodnie z art. 19 ust. 2 pkt 2 i 3 ustawa z dnia 20 czerwca 1997 r. - Prawo o ruchu drogowym (t.j. Dz. U. z 2022 r. poz. 988 z późn. zm.), kierujący pojazdem jest obowiązany: hamować w sposób niepowodujący zagrożenia bezpieczeństwa ruchu lub jego utrudnienia oraz utrzymywać odstęp niezbędny do uniknięcia zderzenia w razie hamowania lub zatrzymania się poprzedzającego pojazdu.

Należy wskazać, iż kwalifikacja prawna czynu popełnionego przez oskarżonego nie budziła wątpliwości. M. G. nieumyślnie naruszył zasady bezpieczeństwa w ruchu lądowym w ten sposób, że w dniu 25 lipca 2022 roku około godz. 07:45 na drodze krajowej nr (...) w m. (...)na wysokości (...), kierując pojazdem marki C. (...) o nr rej. (...), najechał na tył poprzedzającego pojazdu marki T. (...) o nr rej. (...) poruszającego się w tym samym kierunku, który w wyniku uderzenia zjechał na przeciwległy pas ruchu doprowadzając do zderzenia z pojazdem marki H. (...) o nr rej (...), poruszającego się z przeciwnego kierunku.

Skutkiem naruszenia tych przepisów było przedmiotowe zdarzenie drogowe, w wyniku którego kierujący pojazdem marki T., J. K. doznał obrażeń ciała w postaci stłuczenia płuca prawego, otarcia naskórka obu przedramion i otarcia naskórka łokcia prawego, zasinienia lewego przedramienia, stłuczenia okolicy biodra prawego, tj. naruszenie czynności narządu ciała – czynności oddechowej na czas powyżej siedmiu dni oraz kierującym pojazdem marki H., B. P. doznał obrażeń ciała w postaci złamania kompresyjnego trzonu kręgu L1 kręgosłupa odcinka lędźwiowego, otarcia naskórka brzucha oraz obu kończyn górnych, zasinienia obu kończyn górnych, tj. naruszenie czynności narządu ciała – ruchomości kręgosłupa w odcinku lędźwiowym na czas powyżej siedmiu dni. Zachowanie oskarżonego miało ścisły związek z następstwami, które wystąpiły w wyniku zaistniałego zdarzenia.

Zebrany w sprawie materiał dowodowy jednoznacznie wskazuje, że oskarżony dopuścił się popełnienia zarzucanego mu czynu z art. 177 § 1 k.k. Przez swoje zachowanie oskarżony naruszył przepisy ruchu drogowego, w tym zasady bezpieczeństwa w ruchu lądowym, a jego wina nie budzi żadnych wątpliwości. Przyczyną zdarzenia było nieprawidłowe postępowanie oskarżonego, przy czym zarzucanego mu czynu oskarżony dopuścił się nieumyślnie i nieumyślnie naruszył również opisane wyżej zasady ruchu drogowego, co wynikało z nieprawidłowej reakcji w obliczu zaistniałych okoliczności.

☐

1.1.  Podstawa prawna skazania albo warunkowego umorzenia postępowania niezgodna z zarzutem

Zwięźle o powodach przyjętej kwalifikacji prawnej

☒

1.4.  Warunkowe umorzenie postępowania

I

M. G.

Zwięzłe wyjaśnienie podstawy prawnej oraz zwięźle o powodach warunkowego umorzenia postępowania

Sąd ustalając, iż wina i społeczna szkodliwość czynu zarzucanego oskarżonemu, który wyczerpał znamiona występku z art. 177 § 1 k.k. nie są znaczne, a okoliczności jego popełnienia nie budzą wątpliwości, na mocy art. 66 § 1 k.k. i art. 67 § 1 k.k. warunkowo umorzył postępowanie na okres 2 lat tytułem próby.

Zgodnie z treścią art. 66 § 1 k.k., Sąd może warunkowo umorzyć postępowanie karne, jeżeli wina i społeczna szkodliwość czynu nie są znaczne, okoliczności jego popełnienia nie budzą wątpliwości, a postawa sprawcy niekaranego za przestępstwo umyślne, jego właściwości i warunki osobiste oraz dotychczasowy sposób życia uzasadniają przypuszczenie, że pomimo umorzenia postępowania będzie przestrzegał porządku prawnego, w szczególności nie popełni przestępstwa.

Orzeczenie o warunkowym umorzeniu jest orzeczeniem o charakterze materialnym rozstrzygającym o przedmiocie procesu, którym jest kwestia odpowiedzialności karnej oskarżonego za zarzucony mu czyn. Podstawą orzeczenia o warunkowym umorzeniu postępowania jest przekonanie Sądu o istnieniu winy sprawcy. Każdy wyrok warunkowo umarzający postępowanie karne zawiera stwierdzenie winy, ponieważ każdy taki wyrok opiera się na ustaleniu, że stopień winy danego przestępstwa nie jest znaczny. Występek, którego dopuścił się oskarżony ma charakter nieumyślny.

Sąd zdecydował o zastosowaniu w niniejszym postępowaniu instytucji warunkowego umorzenia (instytucji pośredniej pomiędzy skazaniem, a bezwarunkowym umorzeniem postępowania), gdyż wina i stopnień społecznej szkodliwości czynu nie są znaczne, a okoliczności popełnienia czynu nie budzą żadnych wątpliwości.

Należy podkreślić, że na podstawie art. 115 § 2 k.k., przy ocenie stopnia społecznej szkodliwości czynu, sąd bierze pod uwagę rodzaj i charakter naruszonego dobra, rozmiary wyrządzonej lub grożącej szkody, sposób i okoliczności popełnienia czynu, wagę naruszonych przez sprawcę obowiązków, jak również postać zamiaru, motywację sprawcy, rodzaj naruszonych reguł ostrożności i stopień ich naruszenia.

W pierwszej kolejności Sąd uwzględnił rodzaj i charakter dobra prawnego, w które godzi czyn zabroniony. Czyn oskarżonego bez wątpienia godził w dobro prawne w postaci zdrowia i życia. Ta uwaga pozostaje w bezpośrednim związku z kolejną przesłanką stopnia społecznej szkodliwości wskazaną przez ustawę, czyli rozmiarem wyrządzonej lub grożącej szkody. W tym miejscu należy zauważyć, że naruszenie czynności narządu ciała na czas powyżej siedmiu dni, jakiego doznali pokrzywdzeni należy do znamion przestępstwa stypizowanego w art. 177 § 1 k.k. Stan zdrowia pokrzywdzonych został ustalony na podstawie opinii sądowo-lekarskiej, którą sporządził biegły w oparciu o fachową wiedzę w zakresie medycyny oraz doświadczenie, a przedstawione przez biegłego wnioski nie budzą w tym zakresie żadnych zastrzeżeń, bowiem zostały należycie uzasadnione.

Szczególnie istotną przesłanką w przypadku oskarżonego był sposób i okoliczności popełnienia czynu, na które składa się szeroki zakres okoliczności wyznaczonych ramami czasu, miejsca i kontekstu sytuacyjnego zaistniałego w ustalonym stanie faktycznym. Należy również zwrócić uwagę na wagę naruszonych przez sprawcę obowiązków, rodzaj naruszonych reguł ostrożności i stopień ich naruszenia. Działanie oskarżonego było efektem nieumyślnego naruszenia zasad bezpieczeństwa w ruchu lądowym. Zgodnie z art. 9 § 2 k.k., czyn zabroniony popełniony jest nieumyślnie, jeżeli sprawca nie mając zamiaru jego popełnienia, popełnia go jednak na skutek niezachowania ostrożności wymaganej w danych okolicznościach, mimo że możliwość popełnienia tego czynu przewidywał albo mógł przewidzieć. Przenosząc rozważania na grunt niniejszej prawy wskazać należy, że z taką sytuacją mamy do czynienia w niniejszej sprawie, co również wskazuje na to, iż wina i stopnień społecznej szkodliwości czynu nie są znaczne. Oskarżony, wskutek nieprawidłowej reakcji w obliczu zaistniałego zdarzenia, najechał na tył poprzedzającego pojazdu marki T. (...) o nr rej. (...) poruszającego się w tym samym kierunku, który w wyniku uderzenia zjechał na przeciwległy pas ruchu doprowadzając do zderzenia z pojazdem marki H. (...) o nr rej (...), poruszającego się z przeciwnego kierunku.

Należy podkreślić, że okoliczności popełnienia przez oskarżonego zarzucanego mu czynu w świetle zgromadzonego materiału dowodowego nie budzą żadnych wątpliwości. Oskarżony od początku postępowania w swoich wyjaśnieniach przyznawał się do winy, a jego wyjaśnienia w pełni pokrywają się i uzupełniają ze zgromadzonym w sprawie wiarygodnym materiałem dowodowym, tworząc w ten sposób logiczną i przekonywującą całość, dającą podstawę do ustalenia stanu faktycznego w niniejszej sprawie.

M. G. jest osobą młodą, szczerze przyznał się do winy, a jego postawa właściwości i warunki osobiste wskazują, że nie jest on osobą zdemoralizowaną, przejawiającą lekceważenie dla obowiązującego porządku prawnego. Podkreślenia wymaga fakt, iż dokonując oceny w zakresie możliwości zastosowania warunkowego umorzenia postępowania sąd wziął pod uwagę dotychczasową niekaralność oskarżonego. Oskarżony wprawdzie uprzednio dopuścił się naruszenia przepisów ruchu drogowego, jednak miało to charakter incydentalny. Można zatem w sposób uzasadniony stwierdzić, iż w stosunku do oskarżonego zachodzi pozytywna prognoza kryminologiczna.

Należy podkreślić, że odpowiedzialność karna to odpowiedzialność realizowana przez stosowanie wobec sprawcy przestępstwa wszelkich środków reakcji karnej, a nie tylko kar. Warunkowe umorzenie postępowania karnego jest jednym z najłagodniejszych środków reakcji karnej na przestępstwo, ale pozostaje formą odpowiedzialności karnej sprawcy i podobnie jak kara zawiera w sobie element dolegliwości. Warto jednocześnie podkreślić, że skorzystanie z instytucji warunkowego umorzenia postępowania następuje pod pewnymi warunkami. Sąd na podstawie art. 67 § 1 k.k. wyznaczył oskarżonemu okres próby wynoszący 2 lata, który pozwoli we wskazanym okresie kontrolować jego zachowanie i zweryfikować przestrzeganie obowiązującego porządku. Oskarżony ma świadomość, że niewypełnienie przez niego zasad warunkowego umorzenia postępowania będzie pociągało za sobą podjęcie postępowania oraz możliwość ewentualnego skazania. W ocenie Sądu w zakresie prewencji indywidualnej zasadnicze znaczenie ma już samo przeprowadzenie postępowania karnego, które z uwagi na młody wiek oskarżonego z wysokim stopniem prawdopodobieństwa powstrzyma go od ponownego popełnienia przestępstwa.

Czyn będący przedmiotem niniejszego postępowania jest przypadkiem, w którym stopień społecznego niebezpieczeństwa czynu jest co prawa wyższy niż znikomy, lecz z uwagi na cechy oskarżonego, Sąd uznał, że nie jest konieczne sięganie do wyroku skazującego i kary dla osiągnięcia jego poprawy. Jak już wcześniej zostało wskazane, działanie oskarżonego miało charakter incydentu. Zdaniem Sądu skazanie M. G. byłoby dla niego rażąco niesprawiedliwe. Na uwzględnienie zasługuje nie tylko to, że oskarżony był dotychczas niekarany, ale również postawa jaką zaprezentował w toku postępowania, czyli fakt przyznania się do winy oraz wyrażenia szczerej skruchy i refleksja nad własnym zachowaniem. Sposób życia oskarżonego, jego właściwości i warunki osobiste wskazują na to, że warunkowe umorzenie postępowania odniesie wobec niego pozytywne skutki w zakresie prewencji indywidualnej, które jednocześnie pozwoli w okresie próby zweryfikować pozytywną prognozę, stanowiącą postawę zastosowania instytucji warunkowego umorzenia postępowania. W świetle zaistniałych okoliczności jest to adekwatna reakcja karna na czyn oskarżonego.

☐

1.5.  Umorzenie postępowania

Zwięzłe wyjaśnienie podstawy prawnej oraz zwięźle o powodach umorzenia postępowania

☐

1.6.  Uniewinnienie

Zwięzłe wyjaśnienie podstawy prawnej oraz zwięźle o powodach uniewinnienia

KARY, Środki Karne, PRzepadek, Środki Kompensacyjne i środki związane z poddaniem sprawcy próbie

Oskarżony

Punkt rozstrzygnięcia
z wyroku

Punkt z wyroku odnoszący się
do przypisanego czynu

Przytoczyć okoliczności

M. G.

II.

I.

Na podstawie art. 67 § 3 k.k. Sąd zasądził od oskarżonego na rzecz B. P. nawiązkę w wysokości 5000 zł (pięć tysięcy złotych), a na rzecz J. K. nawiązkę w wysokości 3000 zł (trzy tysiące złotych). W zaistniałym stanie faktycznym Sąd uznał, że nawiązka będzie stanowiła odpowiednią formę kompensaty w procesie karnym. Sąd uznał, że zasądzona kwota jest odpowiednia biorąc pod uwagę zaistniałe okoliczności. Pokrzywdzeni mogą dochodzić swoich roszczeń w zakresie odszkodowania i zadośćuczynienia na drodze postępowania cywilnego.

1Inne ROZSTRZYGNIĘCIA ZAwarte w WYROKU

Oskarżony

Punkt rozstrzygnięcia
z wyroku

Punkt z wyroku odnoszący się do przypisanego czynu

Przytoczyć okoliczności

M. G.

III.

IV.

I.

W celu wzmocnienia wydźwięku kary, na mocy art. 67 § 3 k.k. Sąd orzekł wobec oskarżonego zakaz prowadzenia wszelkich pojazdów mechanicznych na okres 1 (jednego) roku, co jest adekwatne do okoliczności sprawy. Na mocy art. 63 § 4 k.k. Sąd na poczet orzeczonego zakazu prowadzenia pojazdów zaliczył zatrzymanie prawa jazdy począwszy od dnia 25.07.2022 r.

6. inne zagadnienia

W tym miejscu sąd może odnieść się do innych kwestii mających znaczenie dla rozstrzygnięcia,
a niewyjaśnionych w innych częściach uzasadnienia, w tym do wyjaśnienia, dlaczego nie zastosował określonej instytucji prawa karnego, zwłaszcza w przypadku wnioskowania orzeczenia takiej instytucji przez stronę

7.  KOszty procesu

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Przytoczyć okoliczności

V.

Sąd zasądził od oskarżonego na rzecz pokrzywdzonego B. P. 1200 zł (tysiąc dwieście złotych) tytułem zwrotu kosztów pomocy prawnej udzielonej z wyboru uznając za zasadne pokrycie przez oskarżonego wskazanych kosztów.

VI.

Sąd zwalnił oskarżonego od uiszczenia opłaty, a kosztami postępowania obciąża Skarb Państwa uwzględniając aktualną sytuację rodzinną i finansową oskarżonego.

1Podpis