Pełny tekst orzeczenia

Formularz UK 1

Sygnatura akt

II K 1837/21

Jeżeli wniosek o uzasadnienie wyroku dotyczy tylko niektórych czynów lub niektórych oskarżonych, sąd może ograniczyć uzasadnienie do części wyroku objętych wnioskiem. Jeżeli wyrok został wydany w trybie art. 343, art. 343a lub art. 387 k.p.k. albo jeżeli wniosek o uzasadnienie wyroku obejmuje jedynie rozstrzygnięcie o karze i o innych konsekwencjach prawnych czynu, sąd może ograniczyć uzasadnienie do informacji zawartych w częściach 3–8 formularza.

1.  USTALENIE FAKTÓW

1.1.  Fakty uznane za udowodnione

Lp.

Oskarżony

Czyn przypisany oskarżonemu (ewentualnie zarzucany, jeżeli czynu nie przypisano)

1.1.1.

K. W., J. W. (1)

W nieustalonym miejscu ze skutkiem w L., w okresie od 2 września 2020 r. do dnia 3 listopada 2020 r. wspólnie i w porozumieniu doprowadzili – w celu osiągnięcia korzyści majątkowej – (...) Sp. z o.o. z siedzibą w L. do niekorzystnego rozporządzenia mieniem w postaci środków pieniężnych w kwocie 23.554,39 zł oraz usiłowali doprowadzić do niekorzystnego rozporządzenia mieniem w kwocie 94.217,54 zł poprzez wprowadzenie ww. spółki w błąd co do stanu technicznego pojazdu, pochodzenia dostarczonego towaru oraz roku jego produkcji, tj. zestawu przeładunkowego (...)po uprzednim usunięciu oryginalnej tablicy znamionowej zestawu przeładunkowego (...), rękaw elastyczny, (...)., a następnie po zamontowaniu tablicy znamionowej zestawu przeładunkowego (...), co uprawdopodobnić miało fakt, iż towar jest nowy.

Przy każdym czynie wskazać fakty uznane za udowodnione

Dowód

Numer karty

1. S. S. nabył za kwotę 36 285 zł w dniu 1 lipca 2020 roku zestaw przeładunkowy typ (...), który następnie w dniu 3 listopada 2020 roku został odkupiony przez (...) Sp. z o.o. za kwotę 45 000 zł. Ze S. S. transakcję przeprowadził K. W., a na umowie sprzedaży samochodu podpisał się J. W. (1).

- pismo z(...) w Z.

- zeznania S. S.

- faktura VAT nr (...)

- umowa sprzedaży samochodu

k. 56

k. 155v, 209v

k. 156

k. 157-159

2. W dniu 2 września 2020 roku (...) Sp. z o.o. złożyła (...) Sp. z o.o. ofertę zakupu nowej maszyny, tj. zestawu przeładunkowego (...) za kwotę 117 771,93 zł brutto. Rozmowy sprzedażowe z ramienia (...) Sp. z o.o. prowadził K. W., który zapewniał, że sprzęt będzie nowy i przewieziony z (...).

- oferta (...)

- zeznania K. K.

- zeznania Z. K.

k. 63

k. 48

k. 231v

3. (...) Sp. z o.o. wniosła zaliczkę w wysokości 23 554,39 zł brutto, a w późniejszym czasie miała dodatkowo uiścić kwotę 94 217,54 zł.

- potwierdzenie wykonania przelewu

- oświadczenie o otrzymaniu zaliczki

k. 73

k. 74

4. W dniu 24 listopada 2020 roku maszynę dostarczono do (...) Sp. z o.o. Na liście przewozowym podpisał się J. W. (1). Maszyna w dniu dostarczenia posiadała liczne ślady użytkowania. Prezes zarządu (...) Sp. z o.o. K. K. odmówił podpisania protokołu odbioru. Stopień zużycia maszyny wynosił 20% i był nieadekwatny do wieku.

- list przewozowy

- dokumentacja zdjęciowa z dnia odbioru maszyny

- zeznania K. K.

- opinia biegłego

k. 80

k. 48

k. 221-227

5. Tabliczka znamionowa dostarczonego zestawu przeładunkowego (...) nosiła numer(...) i wskazywała na rok 2020. Nie była to oryginalna tabliczka producenta maszyny. Błędne, zasadnicze oznaczenia włącznie z typem oznaczenia i numerem fabrycznym wskazywały na jej przerobienie.

opinia biegłego

protokół oględzin

k. 221-227

k. 161-179

6. W listopadzie 2020 roku, przed dostarczeniem (...) Sp. z o.o. sprzedanej maszyny, K. W. skontaktował się z firmą (...) Sp. z o.o. z zapytaniem, czy może we własnym zakresie w imieniu firmy odnowić zakupiony w 2018 roku zestaw przeładunkowy (...) (...). Dodatkowo poprosił o pustą tabliczkę znamionową do wybijania numerów seryjnych i daty produkcji po odnowieniu maszyny. Maszyna nie pojawiła się w fabryce powyższej firmy.

zeznania R. F. (1)

zeznania D. K.

zeznania O. K.

pismo (...) Sp. z o.o. i faktury

- pismo K.

k. 201v-202

k. 149v

k. 151-154

k. 456

k. 470

7. K. W. oraz J. W. (1) nie byli karani sądownie.

karta karna

243-244

1.2.  Fakty uznane za nieudowodnione

Lp.

Oskarżony

Czyn przypisany oskarżonemu (ewentualnie zarzucany, jeżeli czynu nie przypisano)

1.2.1.

Przy każdym czynie wskazać fakty uznane za nieudowodnione

Dowód

Numer karty

2.  OCena DOWOdów

2.1.  Dowody będące podstawą ustalenia faktów

Lp. faktu z pkt 1.1

Dowód

Zwięźle o powodach uznania dowodu

Zeznania K. K. i Z. K.

Sąd dał wiarę w całości zeznaniom K. K. i Z. K., które były ze sobą zbieżne. Przedstawiona przez nich relacja związana ze złożeniem przez oskarżonych oferty zakupu przedmiotowej maszyny, a następnie okoliczności jej sprzedaży była spójna, logiczna i konsekwentna.

Zeznania świadków korelowały z innymi dowodami zgromadzonymi w sprawie, w szczególności z opinią biegłego, która potwierdziła przedstawione przez nich zarzuty wprowadzenia w błąd co do stanu technicznego zakupionej maszyny oraz jej pochodzenia.

Zeznania S. S.

Zeznania jasne i logiczne, brak podstaw do ich kwestionowania. Świadek potwierdził fakt zakupu maszyny(...) z 2018 roku, a następnie jej odsprzedaży (...) Sp. z o.o. Jako osoby odkupującego od niego przedmiotową maszynę świadek rozpoznał oskarżonych.

Zdaniem Sądu nie ma podstaw do podważenia wiarygodności tych zeznań. Świadek potwierdził ich wiarygodność przedstawiając stosowne dokumenty (faktury, umowa sprzedaży) oraz zdjęcia.

Zeznania D. K., (...), R. F.

Zeznania świadków były ze sobą zbieżne i wzajemnie się uzupełniały. Świadkowie wskazali, że maszyna sprzedana (...) Sp. z o.o. nigdy nie trafiła do firmy (...) Sp. z o.o., w celu jej odnowienia a oskarżeni mieli we własnym zakresie odnowić przedmiotową maszynę, stąd poprosili o nową (czystą) tabliczkę znamionową. Zeznania uzupełnione zostały stosownymi dokumentami.

Oceniając je przez pryzmat pozostałego zebranego w sprawie materiału dowodowego, Sąd uznał je za logiczne, a jednocześnie wskazujące na pozorujące działania podjęte przez oskarżonych. Sąd nie znalazł powodów dla odmówienia im wiarygodności.

Opinia biegłego z zakresu wyceny maszyn

Opinia biegłego rzeczoznawcy z zakresu wyceny maszyn, jako podmiotu fachowego, nie budzi żadnych wątpliwości. Jest ona jasna, pełna i nie zawiera żadnych wewnętrznych sprzeczności. Wobec tego Sąd nie znalazł żadnych powodów, dla których mógłby odmówić wiarygodności przedmiotowej opinii.

Karta karna, dokumentacja handlowa, dokumentacja fotograficzna

Sporządzone w odpowiedniej formie przez podmioty uprawnione do ich wystawienia. Nie były kwestionowane przez żadną ze stron, nie budziły również wątpliwości co do ich autentyczności, a czynności które dokumentowały zostały przeprowadzone w sposób rzetelny i prawidłowy. Sąd w całości uznał je za wiarygodne

2.2.  Dowody nieuwzględnione przy ustaleniu faktów
(dowody, które sąd uznał za niewiarygodne oraz niemające znaczenia dla ustalenia faktów)

Lp. faktu z pkt 1.1 albo 1.2

Dowód

Zwięźle o powodach nieuwzględnienia dowodu

Wyjaśnienia K. W.

Sąd nie dał wiary wyjaśnieniom oskarżonego, który wskazał, że sprzedał maszynę nową i nieużywaną, a ewentualne ślady użytkowania zostały spowodowane przez pokrzywdzoną Spółkę. Ponadto za niewiarygodne została uznana ta część wyjaśnień, w której oskarżony wskazywał, że to producent zamontował nową tabliczkę znamionową z polskimi oznaczeniami maszyny.

Wyjaśnienia oskarżonego nie znajdują potwierdzenia w zgromadzonym materiale dowodowym, z którego jednoznacznie wynika, że pokrzywdzona Spółka zakupiła maszynę noszącą ślady użytkowania i posiadającą przerobioną przez oskarżonych tabliczkę znamionową. Wyjaśnieniom oskarżonego w szczególności przeczą zeznania S. S., który wskazał, że już w momencie sprzedaży Spółce (...) maszyna była maszyną eksploatowaną, a fakt odnowienia w fabryce (...) Sp. z o.o. i zamontowaniu przez nich nowej tabliczki znamionowej nie znajduje odzwierciedlenia w zeznaniach D. K., O. K. i R. F. (1) a także informacji o braku przesłąnia takiej tabliczki (k. 465).

Wyjaśnienia J. W.

Sąd nie dał wiary wyjaśnieniom oskarżonego, który wskazał, że nie miał nic wspólnego z zarzucanym czynem, a sprawami związanymi ze sprzedażą maszyną opisanej w zarzucie zajmował się wyłącznie jego brat K. W. oraz J. K..

Powyższe jest sprzeczne z zebranym w sprawie materiałem dowodowym. Z zeznań S. S. wynika, że oskarżony brał udział w zakupie od niego przedmiotowej maszyny. Ponadto widnieje on jako wystawiający fakturę dla pokrzywdzonej (...) Sp. z o.o., a także on wysłał do pokrzywdzonej Spółki przedmiotową maszynę.

Nie sposób również uznać, że z uwagi na stanowisko jakie pełnił w sprzedającej Spółce (prezes zarządu (...) Sp. z o.o., będący uprawnionym do jednoosobowego zarządzania Spółką), nie miał wiedzy o sprzedaży przedmiotowej maszyny

3.  PODSTAWA PRAWNA WYROKU

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Oskarżony

☒

3.1. Podstawa prawna skazania albo warunkowego umorzenia postępowania zgodna z zarzutem

I

K. W., J. W. (1)

Zwięźle o powodach przyjętej kwalifikacji prawnej

Oszustwo jest przestępstwem o którym mowa w art. 286 k.k. Jest to przestępstwo kierunkowe, które może być popełnione tylko z zamiarem bezpośrednim. Zachowaniem karalnym na gruncie w/w przepisu jest doprowadzenie do niekorzystnego rozporządzenia mieniem przez wprowadzenie w błąd albo wyzyskanie błędu lub wyzyskanie niezdolności do należytego pojmowania przedsiębranego działania. Wszelkie inne sposoby wywołania skutku w postaci niekorzystnego rozporządzenia mieniem pozostają poza zakresem kryminalizacji art. 286 § 1 k.k.

Wprowadzenie w błąd oznacza zachowanie prowadzące do powstania u danej osoby błędu, a więc fałszywego odzwierciedlenia rzeczywistości w świadomości tej osoby. Ustawa karna nie zawiera w tym zakresie żadnych ograniczeń, w związku z tym wprowadzenie w błąd jest możliwe przy wykorzystaniu wszelkich sposobów i metod. Wyzyskanie błędu polega więc na wykorzystaniu przez sprawcę już istniejących, niezgodnych z rzeczywistością opinii lub wyobrażeń osoby rozporządzającej mieniem, przy jednoczesnym braku jakiejkolwiek aktywności sprawcy zmierzającej do skorygowania błędnego wyobrażenia o rzeczywistości przez pokrzywdzonego. Z kolei wyzyskanie niezdolności osoby do należytego pojmowania przedsiębranego działania polega na doprowadzeniu w jakikolwiek sposób do niekorzystnego rozporządzenia mieniem przez osobę nieposiadającą zdolności do prawidłowej oceny podejmowanych działań, co może wynikać np. z braku odpowiedniego rozwoju psychicznego, młodego wieku, upośledzenia umysłowego.

Oszustwo jest przestępstwem materialnym. Skutek stanowi niekorzystne rozporządzenie mieniem. „Niekorzystne rozporządzenie mieniem”, o którym mowa w art. 286 § 1 k.k., może być uznane takie rozporządzenie, które jest niekorzystne z punktu widzenia osoby pokrzywdzonej. Do momentu, kiedy rozporządzenie nastąpi, można mówić tylko o usiłowaniu oszustwa – z chwilą rozporządzenie zostaje ono dokonane.

Przenosząc powyższe rozważania na realia rozpatrywanej sprawy należy uznać, że swoimi działaniami oskarżeni wyczerpali znamiona przestępstwa z art. 286 § 1 k.k. W celu osiągnięcia korzyści majątkowej J. W. (1) i K. W. doprowadzili (...) Sp. z o.o. z siedzibą w L. do niekorzystnego rozporządzenia mieniem poprzez wprowadzenie w/w Spółki w błąd co do stanu technicznego oraz pochodzenia dostarczonego urządzenia tj. zestawu przeładunkowego(...). Wbrew złożonej ofercie i zapewnieniom oskarżonych, zgodnie z którymi miała zostać dostarczona nowa, nieużywana i wyprodukowana w 2020 roku maszyna, dostarczono zestaw przeładunkowy posiadający widoczne ślady użytkowania. Zużycie nieadekwatne do wieku potwierdził biegły, który w chwili oględzin ocenił stopień zużycia maszyny na 20%. Ponadto sprzęt posiadał przerobioną tablicę znamionową.

Fakt sprzedaży maszyny nowej dla (...) sp. z o.o. miały potwierdzić pozorujące działania podjęte przez K. W. i J. W. (1). W tym celu zwrócili się oni do (...) Sp. z o.o. z siedzibą w R. z zapytaniem o możliwość odnowienia maszyny z (...) roku we własnym zakresie i poprosili o nową tabliczkę znamionową w celu wybicia numerów seryjnych i daty produkcji po odnowieniu maszyny. W związku z tym w 2020 roku został zrobiony refakturing tej samej maszyny, a do (...) Sp. z o.o. maszyna, wbrew wyjaśnieniom K. W., nigdy nie wróciła. Umieszczenie zdarzeń w czasie tj. najpierw złożenie (...) Sp. z o.o. oferty sprzedaży, a dopiero później skontaktowanie się z (...) Sp. z o.o. w kwestii odnowienia maszyny, tylko potwierdza przestępny cel działania oskarżonych. Nie ulega również wątpliwości, że oskarżeni mieli świadomość jaki sprzęt oferowali pokrzywdzonym.

Na poczet wystawionej faktury (...) Sp. z o.o. dokonała przelewu zaliczki w kwocie 23 554,39 zł. Zgodnie ze złożoną ofertą zestaw przeładunkowy miał kosztować 117 771,93 zł. W związku z tym, w ocenie Sądu, należy przyjąć, że dokonanie czynu z art. 286 § 1 k.k. nastąpiło co do kwoty 23 554,39 zł, a co do pozostałej części (tj. 94 217,54 zł) należy przyjąć w kwalifikacji prawnej czynu usiłowanie oszustwa, gdyż do rozporządzenia mieniem nie doszło.

Z uwagi na to, że oskarżeni sprzedając oferowany zestaw przeładunkowy usunęli jego oryginalną tablicę znamionową a następnie zamontowali w jej miejsce tabliczkę znamionową z nowymi numery indentyfikacyjnymi po to, by wprowadzić w błąd nabywcę i uzyskać korzyść majątkową,właściwa była kwalifikacja kumulatywna z art. 286 i 306 k.k.

Przestępstwo z art. 306 k.k. ma charakter powszechny i jego sprawcą może być zarówno producent danego towaru lub urządzenia, jak i jego sprzedawca. Popełnić je można zarówno w zamiarze bezpośrednim, jak w zamiarze ewentualnym. W/w czyn zabroniony polega na usunięciu, podrobieniu lub przerobieniu znaków identyfikacyjnych, daty produkcji lub daty przydatności towaru lub urządzenia. Znakami identyfikacyjnymi są oryginalne oznaczenia towaru lub urządzenia pozwalające na ustalenie ich tożsamości.

Przez pojęcie usunięcia należy rozumieć pozbawienie towaru lub urządzenia oryginalnych znaków identyfikacyjnych, oznaczenia daty produkcji bądź daty przydatności. Usunięciu temu może towarzyszyć opatrzenie towaru lub urządzenia nowymi oznaczeniami. Z kolei przez pojęcie podrabiania należy rozumieć czynności zmierzające do nadania produktowi oznaczeń, których on wcześniej nie posiadał, a których celem jest wywołanie przekonania, iż pochodzą one od innego wystawcy. O przerobieniu można mówić w przypadku modyfikacji istniejących oznaczeń.

Oskarżeni usuwając tabliczkę znamionową, a w jej miejsce montując nieoryginalną tabliczkę producenta maszyny wyczerpali znamiona przestępstwa z art. 306 k.k. Po pierwsze, oskarżeni nie byli uprawnieni do zamontowania czystej tabliczki znamionowej i naniesienia na nią nowych numerów identyfikacyjnych. Po drugie, co wynika z opinii biegłego, firma (...) Sp. z o.o. która nadała tabliczkę znamionową nie jest producentem maszyny, a jedynie prowadzi sprzedaż hurtową. Po trzecie, tabliczka znamionowa zawiera błędne, zasadnicze oznaczenia, włącznie z typem maszyny i numerem fabrycznym.

W rozpatrywanej sprawie należało przyjąć, że K. W. i J. W. (1) działali wspólnie i w porozumieniu. O współsprawstwie nie może decydować sam zamiar popełnienia przestępstwa lecz konkretnie podejmowane czynności w czasie realizowania jego znamion, istotnych z punktu widzenia osiągnięcia tego celu, pozwalające stwierdzić, że mamy do czynienia z współwykonywaniem czynu przez więcej niż jedną osobę. Z zebranego materiału dowodowego nie ulega wątpliwości, że sprawami związanymi z kupnem a następnie sprzedażą maszyny zajmował się przede wszystkim K. W.. Jednak wkład J. W. (1) był na tyle istotny, że należało przyjąć, iż umożliwiał on, a nie tylko ułatwiał wykonanie wspólnego zamiaru. Jako prezes zarządu (...) Sp. z o.o., będąc uprawnionym do jednoosobowego zarządzania Spółką, miał wiedzę o sprzedaży maszyny, w szczególności wystawiając na nią fakturę, a także wysyłając ją do pokrzywdzonej Spółki.

☐

3.2. Podstawa prawna skazania albo warunkowego umorzenia postępowania niezgodna z zarzutem

Zwięźle o powodach przyjętej kwalifikacji prawnej

☐

3.3. Warunkowe umorzenie postępowania

Zwięzłe wyjaśnienie podstawy prawnej oraz zwięźle o powodach warunkowego umorzenia postępowania

☐

3.4. Umorzenie postępowania

Zwięzłe wyjaśnienie podstawy prawnej oraz zwięźle o powodach umorzenia postępowania

☐

3.5. Uniewinnienie

Zwięzłe wyjaśnienie podstawy prawnej oraz zwięźle o powodach uniewinnienia

4.  KARY, Środki Karne, PRzepadek, Środki Kompensacyjne i
środki związane z poddaniem sprawcy próbie

Oskarżony

Punkt rozstrzygnięcia
z wyroku

Punkt z wyroku odnoszący się
do przypisanego czynu

Przytoczyć okoliczności

K. W., J. W. (1)

I-II, IV

I

Stopień winy był większy niż średni. Oskarżeni nie znajdowali się w anormalnej sytuacji motywacyjnej i mieli możliwość wyboru zachowania zgodnego z prawem.

Stopień społecznej szkodliwości czynu był znaczny. Powyższa ocena stopnia społecznej szkodliwości czynu wynikała z analizy przesłanek podmiotowych i przedmiotowych określonych w art. 115 § 2 k.k.

Na jego podwyższenie miał wpływ rodzaj i charakter atakowanego dobra, gdyż przestępstwo oszustwa zagrożonego jest wyłącznie karą pozbawienia wolności w wymiarze do 8 lat. Ponadto swoim zachowaniem oskarżeni wypełnił znamiona więcej niż jednego czynu zabronionego. Stopień społecznej szkodliwości czynu podwyższał również rozmiar wyrządzonej lub grożącej szkody – oskarżeni doprowadzili pokrzywdzoną Spółkę do niekorzystnego rozporządzenia mieniem w kwocie ponad 20 tys. zł, a usiłowali – do ponad 90 tys. zł. Sąd nie znalazł powodów do obniżenia oceny stopnia społecznej szkodliwości czynu również w motywacji oskarżonych. Oskarżeni działali w celu osiągnięcia korzyści majątkowej nie posiadając ku temu racjonalnych motywów, kierując się chęcią wzbogacenia.

Na podwyższenie stopnia winy wobec J. W. (1) miał fakt, że oskarżony nie dołożył należytej staranności, jakiej oczekiwać należało od osoby prowadzącej działalność gospodarczą na kierowniczym stanowisku.

Na obniżenie stopnia społecznej szkodliwości czynu miały wpływ okoliczności jego popełnienia, w szczególności fakt, że oszukańcze działanie dotyczyło jednej maszyny.

Okolicznością łagodzącą, która miała wpływ na ukształtowanie się wymiaru kary była niekaralność oskarżonych oraz dążenie do polubownego rozwiązania sprawy. Okolicznością obciążają było działanie wspólnie i w porozumieniu.

Powyższe przesłanki miały wpływ na wymierzenie wobec każdego z oskarżonych kary pozbawienia wolności w dolnej granicy zagrożenia ustawowego, tj. w wymiarze 6 miesięcy pozbawienia wolności.

Niewątpliwie orzeczona kara zrealizuje cele zarówno w zakresie oddziaływania zapobiegawczego w stosunku do oskarżonych, uzmysławiając im naganność popełniania przestępstw w przyszłości, kształtując ich postawę, lecz także w ramach prewencji generalnej - unaoczniając społeczeństwu nieopłacalność popełnienia tego typu przestępstw.

Jednocześnie Sąd zastosował wobec oskarżonego oskarżonych warunkowe zawieszenie wykonania orzeczonej kary. Sąd miał na uwadze, że ta instytucja przysługuje jedynie wobec sprawców, co do których istnieje pozytywna prognoza resocjalizacyjna na przyszłość.

Kluczowe znaczenie w przyjęciu pozytywnej prognozy kryminologicznej miały warunki osobiste oskarżonych, w szczególności dotychczasowy sposób życia. Ponadto z ustaleń faktycznych wynika, że oskarżeni nie byli uprzednio karani sądownie. W ocenie Sądu niskie jest prawdopodobieństwo, że pomimo zawieszenia wykonania kary, powrócą na drogę przestępstwa. Tym samym w rozpatrywanej sprawie, zgodnie z art. 69 § 1 k.k., warunkowe zawieszenie wykonania kary pozbawienia wolności będzie wystarczające dla osiągnięcia w stosunku do oskarżonych celów postępowania. Orzeczony przez Sąd okres dwóch lat próby będzie właściwy do wykazania się przez oskarżonych wolą nie popełniania więcej czynów zabronionych oraz potwierdzeniem zasadności zastosowania wobec nich instytucji warunkowego zawieszenia wykonania kary.

Orzeczenie obowiązku probacyjnego jest nierozerwalnie związane z warunkowym zawieszeniem wykonania orzeczonej kary pozbawienia wolności. Z art. 72 § 1 k.k. wynika obowiązek orzeczenia przynajmniej jednego z nich, chyba że wobec sprawcy orzeczony zostanie środek kary. Dlatego, stosownie do treści art. 72 § 1 pkt 1 k.k., Sąd zobowiązał oskarżonych do informowania Sądu na piśmie o przebiegu okresu próby raz na 6 miesięcy. W ocenie Sądu, dolegliwość orzeczonego środka probacyjnego nie będzie przekraczała stopnia winy sprawcy, spełniając jednocześnie wymóg ustawowy orzeczenia przynajmniej jednego z obowiązków probacyjnych.

K. W., J. W. (1)

III

I

Sąd mając na uwadze niedopuszczenie do powstania wrażenia bezkarności sprawcy wobec którego kara pozbawienia wolności została warunkowo zawieszona, a który działał w celu osiągnięcia korzyści majątkowej, zdecydował się na podstawie art. 33 § 2 k.k. wymierzyć wobec oskarżonych J. W. (1) i K. W. karę po 60 stawek dziennych grzywny, ustalając wysokość jednej stawki na kwotę 50 złotych.

Ustalając liczbę stawek dziennych Sąd kierował się stopniem społecznej szkodliwości czynu jakiego dopuścili się oskarżeni, jak również stopniem zawinienia. Przy ustaleniu wysokości jednej stawki dziennej miało znaczenie kryteria majątkowo-osobiste określone w art. 33 § 3 k.k. Uiszczenie kary grzywny w przewidzianej wysokości jest w zasięgu możliwości finansowych oskarżonych.

5.  Inne ROZSTRZYGNIĘCIA ZAwarte w WYROKU

Oskarżony

Punkt rozstrzygnięcia
z wyroku

Punkt z wyroku odnoszący się do przypisanego czynu

Przytoczyć okoliczności

6.  inne zagadnienia

W tym miejscu sąd może odnieść się do innych kwestii mających znaczenie dla rozstrzygnięcia,
a niewyjaśnionych w innych częściach uzasadnienia, w tym do wyjaśnienia, dlaczego nie zastosował określonej instytucji prawa karnego, zwłaszcza w przypadku wnioskowania orzeczenia takiej instytucji przez stronę

7.  KOszty procesu

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Przytoczyć okoliczności

V, VI

O kosztach sądowych Sąd orzekł na podstawie art. 627 k.p.k. w zw. z art. 633 k.p.k. oraz art. 2 ust. 1 pkt 3 i art. 3 ust. 1 ustawy z dnia 23 czerwca 1973 roku o opłatach w sprawach karnych.

Sąd nie znalazł podstaw w niniejszej sprawie do zwolnienia oskarżonych od opłat sądowych oraz obciążenia wydatkami Skarbu Państwa. Odstępstwo od zasady ponoszenia kosztów sądowych w sprawach z oskarżenia publicznego ma charakter wyjątkowy. Decydując o takim zwolnieniu, sąd jest w szczególności zobowiązany do wskazania okoliczności, na podstawie których ustalił, że uiszczenie kosztów sądowych byłoby zbyt uciążliwe ze względu na jej sytuację rodzinną, majątkową i wysokość dochodów.

Z akt rozpatrywanej sprawy, w szczególności z wyjaśnień oskarżonych złożonych w postępowaniu przygotowawczym, nie wynika, że obciążenie kosztami sądowymi będzie dla nich nadmiernie uciążliwe. Wysokość kosztów sądowych w niniejszej sprawie nie jest nadmiernie wysoka, biorąc pod uwagę ich możliwości zarobkowe oraz sytuację osobistą i rodzinną każdego z nich. W protokole przesłuchania jako podejrzany K. W. zadeklarował comiesięczny dochód w wysokości 2700 zł netto, otrzymywany z zatrudnienia jako handlowiec. Co więcej oskarżony jest osobą młodą, stosunkowo zdrową (oświadczył, że leczy się na nadciśnienie tętnicze), posiadający na utrzymaniu jedną osobę (córkę). Z kolei J. W. (1) wskazał na dochód w wysokości 2000 zł netto miesięcznie. On również jest osobą młodą, zdrową, a ponadto kawalerem nie posiadającym nikogo na utrzymaniu.

W związku z powyższym, można niewątpliwie uznać, że oskarżeni będą mieli możliwości pozyskania środków na pokrycie należności sądowych.

Sąd na podstawie art. 633 k.p.k. podzielił wydatki postępowania na dwie równe części i obciążył kwotą 844,01 zł każdego z oskarżonych. Opłaty sądowe określone w ustawie o opłatach w sprawach karnych nie podlegały rozłożeniu według zasad słuszności na podstawie art. 633 k.p.k., gdyż związane są z rodzajem i rozmiarem kary orzeczonej wobec każdego z oskarżonych.

Na podstawie art. 627 kpk Sąd zasądził od oskarżonych solidarnie na rzecz oskarżyciela posiłkowego kwotę 2.280 złotych tytułem zwrotu kosztów zastępstwa procesowego.

7.  Podpis