Pełny tekst orzeczenia

UZASADNIENIE

Powódka (...) spółka akcyjna w W. w dniu 21 marca 2022 roku wniosła przeciwko pozwanej (...) spółce z ograniczoną odpowiedzialnością w G. o zapłatę kwoty 66 226,07 zł wraz z wraz z ustawowymi odsetkami za opóźnienie liczonymi od kwot: 9,79 zł od dnia 21 marca 2022 r. do dnia zapłaty, 7,70 zł od dnia 21 marca 2022 r. do dnia zapłaty, 54 485,62 zł od dnia 9 lipca 2021 r. do dnia zapłaty, 180,83 zł od dnia 22 lipca 2021 r. do dnia zapłaty, 1230 zł od dnia 1 kwietnia 2021 r. do dnia zapłaty, 3321 zł od dnia 29 kwietnia 2021 r. do dnia zapłaty, 1210,13 zł od dnia 31 grudnia 2020 r. do dnia zapłaty, 1230 zł od dnia 4 lutego 2021 r. do dnia zapłaty, 1230 zł od dnia 4 marca 2021 r. do dnia zapłaty oraz o zasądzenie kosztów procesu. Powódka podała, że o to samo roszczenie przeciwko pozwanej wniosła pozew w Elektronicznym Postępowaniu Upominawczym do Sądu Rejonowego Lublin - Zachód w Lublinie, VI Wydziału Cywilnego (sygn. akt Nc-e 1584744/21), gdzie na skutek stwierdzenia braku podstaw do wydania nakazu zapłaty Sąd umorzył postępowanie, w związku z czym wniosła o uwzględnienie kosztów poniesionych przez powódkę w tym postępowaniu na podstawie art. 505 ³⁷§ 2 zd. 2 k.p.c.

Na dochodzoną pozwem kwotę składają się zaległe faktury, odsetki na kwoty 9,79 zł i 7,70 zł, kwota 54 485,62 zł, jaką obciążyła pozwaną z uwagi na rozwiązanie umowy przed upływem okresu na jaki została zawarta z przyczyn leżących po stronie pozwanej oraz kwota 180,83 zł stanowiąca równowartość kwoty 40 euro naliczona z tytułu rekompensaty za koszty odzyskiwania należności.

W dniu 1 kwietnia 2022 roku Sąd Rejonowy Szczecin-Centrum w Szczecinie XI Wydział Gospodarczy wydał nakaz zapłaty w postepowaniu upominawczym, w którym uwzględnił żądanie pozwu.

Pozwana wniosła sprzeciw od nakazu zapłaty, w którym zaskarżyła nakaz zapłaty w całości, wniosła o oddalenie powództwa i zasądzenie na jej rzecz kosztów procesu.

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

W dniu 20 grudnia 2019 r., a następnie w z związku z przekształceniem pozwanej w dniu 2 stycznia 2020 r. pozwana zawarła z powódką umowę o świadczenie usług telekomunikacyjnych nr (...) na czas określony. W jej ramach pozwana miała mieć zapewnioną transmisję do K. o prędkości łącza 10 GB/s oraz do C. o prędkości łącza 1 GB/s. Usługi te nie były oferowane równolegle. Zgodnie z treścią § 13 pkt 8 i 9 regulaminu N., powódka miała prawo rozpocząć naliczanie opłat w sytuacji niepodpisania protokołów, w terminie 3 dni od daty jego przedstawienia i braku przekazania w formie pisemnej uzasadnionych uwag do prawidłowości działania usługi.

W momencie uruchomienia usługi transmisji do K., prowadzone były prace zmierzające do uruchomienia sieci do C.. Sieć do K. oparta była na sieci kolejowej. Z uwagi na cykliczne prace remontowe następował szereg awarii, co powodowało, że pojawiały się problemy w utrzymaniu stałości parametrów transmisji. Często było tak, że prędkość ta oscylowała w granicach 3 GB/s.

Powódka 27 marca 2020 r. przesłała pozwanej protokoły przekazania portów abonenckich w zakresie świadczonej usługi, tj. NE 10G./s :WO (...) i WO (...), a także dla usługi 1G./s WO (...) i WO (...) celem podpisania i odesłania. Przesłane mailem wyniki testów pomiarów dotyczyły transmisji do K.. Pomimo licznych zapewnień ze strony powódki sieć do C. nigdy nie została uruchomiona. Pozwana nie odesłała podpisanych protokołów i zgłaszała reklamacje przedstawicielowi powódki w zakresie braku transmisji z punktu w C..

Test poprawności łącza z dnia 30 marca 2020 r. wykonany przez pracowników powódki został wykonany niepoprawnie. Jak się okazało, w trakcie wykonywania testu użyta została inna wkładka światłowodowa niż ta, na której świadczona była usługa, technik użył swojej wkładki w urządzeniu testującym, nie podłączając tej, która była w switchu pozwanej. Podczas gdy powinien on się odbyć na docelowej wkładce, która w tym wypadku jest elementem istotnym, od którego w dużej mierze zależą wspomniane już wyżej parametry łącza. Powódka przesyłała pozwanej testy dotyczące transmisji do K..

Z uwagi na niedziałające łącze, które powódka w ramach łączącej strony umowy miała zagwarantować, pozwana nie była w stanie zapewnić szeregu usług swoim klientom. Pozwana wielokrotnie informowała powódkę o zaistniałych problemach technicznych oraz o niewywiązywaniu się z umowy w sposób właściwy. W tym celu składała również telefoniczne monity.

W odpowiedzi na zgłoszenia reklamacyjne powódka podnosiła, że usługi powódki zostały aktywowane 30 marca 2020 r. i od tej daty wystawiane są rachunki. W dalszej korespondencji stron powódka wskazywała, że uwagi pozwanej nie dotyczą nieprawidłowości po stronie powódki, ale że to pozwana nie korzysta z usługi powódki.

W rozmowach z przedstawicielem powódki - M. N. - pozwana została poinformowana, iż powódka nie jest w stanie zabezpieczyć poprawności łącza objętego umową i zagwarantować stałych parametrów zgodnie ze wskazaniami wedle umowy. Prowadziła z powódką rozmowy w zakresie zmiany usługi i zapewnienia łącza zapasowego, której jednak okazały się bezskuteczne. Pozwana wobec powyższego nawiązała współpracę z innym operatorem, który zapewnił jej transmisję w punkcie w C..

Pozwana nigdy nie korzystała z transmisji danych do C., na skutek czego zawarła umowę z innym operatorem, który był w stanie zapewnić ciągłość świadczonych usług.

Dowód:

- umowa przeniesienia prawa i obowiązków nr (...) k.34-35,

- umowa o świadczenie usług telekomunikacyjnych nr (...) k.36-38, 85-87,

-zamówienie usług transmisji danych do umowy o świadczenie usług telekomunikacyjnych nr (...) k.39-40,

- regulamin świadczenia usług przez Spółki Grupy (...) k.41-47,88-94,

- korespondencja mailowa , wyniki testów – k. 141 i nast.

- zeznania świadka M. D. k.203v-204,

- zeznania świadka G. N. k.212-213,

- zeznania za pozwaną P. K. k.204v-205.

Powódka tytułem świadczonych usług wystawiła na pozwaną:

- fakturę Vat nr (...) z dnia 16 grudnia 2020 r. na kwotę 3321 zł z terminem płatności 30 grudnia 2021 r. wraz ze specyfikacją, że dotyczy ona abonamentu dla lokalizacji w K. (za okres 12 grudnia 2020 -11 stycznia 2021 r. C. i G. ;

- fakturę Vat nr (...) z dnia 20 stycznia 2021 r. na kwotę 3 340,87 zł z terminem płatności 3 lutego 2021 r. wraz ze specyfikacją, że dotyczy ona abonamentu dla lokalizacji w K. (za okres 12 stycznia – 11 lutego 2021 r.– 850 zł), C. (za okres 12 stycznia – 11 lutego 2021 r.– 500 zł i G. (za okres 12 stycznia – 11 lutego 2021 r.– 850 zł),

-fakturę Vat nr (...) z dnia 17 lutego 2021 r. na kwotę 3 331,59 zł z terminem płatności 3 marca 2021 r. wraz ze specyfikacją, że dotyczy ona abonamentu dla lokalizacji w K. (za okres 12 luty -11 marca 2021 r.– 850 zł), C. (za okres 12 luty -11 marca 2021 r.– 500 zł i G. (za okres 12 luty -11 marca 2021 r.– 850 zł),

- fakturę Vat nr (...) z dnia 17 marca 2021 r. na kwotę 3 330,79 zł z terminem płatności 31 marca 2021 r. wraz ze specyfikacją, że dotyczy ona abonamentu dla lokalizacji w K. (za okres 12 marca -11 kwietnia – 850 zł), C. (za okres 12 marca -11 kwietnia – 500 zł i G. (za okres 12 marca -11 kwietnia 2021 r.– 850 zł),

- fakturę Vat nr (...) z dnia 14 kwietnia 2021 r. na kwotę 3 321 zł z terminem płatności 28 kwietnia 2021 r. wraz ze specyfikacją, że dotyczy ona abonamentu dla lokalizacji w K. (za okres 12 kwietnia -11 maja 2021 r.– 850 zł), C. (12 kwietnia -11 maja 2021 r. – 500 zł i G. (12 kwietnia -11 maja 2021 r.– 850 zł),

- fakturę Vat nr (...) z dnia 19 maja 2021 r. z terminem płatności 2 czerwca 2021 r. wraz ze specyfikacją, że dotyczy ona abonamentu dla lokalizacji w K. (za okres 12 maja-11 czerwca 2021 r.– 850 zł), C. (12 maja-11 czerwca 2021 r.– 500 zł i G. (12 maja-11 czerwca 2021 r.– 850 zł).

Pozwana żądała od powódki skorygowania faktur i pomniejszenia ich wartości o wartość usługi dot. punktu w C., która nigdy nie została uruchomiona ani przez pozwaną odebrana. Wobec braku zrealizowania umowy i zamówienia w zakresie transmisji dot. C. dokonywała płatności co do kwoty 2091 zł, to jest jedynie za zrealizowaną część umowy, tj. za transmisję danych do K., z wyjątkiem C., za co odmawiała zapłaty. Powyższe wskazywane było w tytułach przelewu należności na rzecz powódki. Pozwana opłaciła jedną fakturę także za abonament dot. C., co uczyniła omyłkowo.

Dowód:

- faktury wraz ze specyfikacjami k.48-59,

- potwierdzenie transakcji nr (...) z dnia 26 kwietnia 2021 r. k.119,

- potwierdzenie transakcji nr (...) z dnia 26 kwietnia 2021 r. k.119,

- potwierdzenie transakcji nr (...) z dnia 16 marca 2021 r. k.118,

- potwierdzenie transakcji nr (...) z dnia 24 lutego 2021 r. k.120

- potwierdzenie transakcji nr (...) z dnia 2 lutego 2021 r. k.117,

- zeznania za pozwaną P. K. k.204v-205,

Powódka wystawiła także dwie noty odsetkowe:

- nr (...) na kwotę 9,79 zł z tytułu opóźnienia w płatności za faktury: nr (...) opłaconej w dniu 24 lutego 2021 r., nr (...) opłaconej w dniu 24 lutego 2021 r. i nr (...) opłaconej w dniu 16 marca 2021 r. – płatną do dnia 31 marca 2021 r.

- nr (...) z dnia 19 maja 2021 r. na kwotę 7,70 zł z tytułu opóźnienia w płatności faktury nr (...) opłaconej w dniu 26 kwietnia 2021 r.

Niesporne, nadto dowód:

- noty obciążeniowe k.60,61.

Powódka wezwała pozwaną do zapłaty za faktury nr (...) w kwocie 1210,13 zł, nr (...) w kwocie 1230 zł i zapłaty za notę odsetkową nr (...).

Pozwana odnosząc się do wezwania do zapłaty wyjaśniła, że nie dokona zapłaty za usługi naliczone za dostarczanie usług do G. i C., gdyż pomimo zapewnień usługa nigdy nie została uruchomiona.

Powódka w dniu 24 czerwca 2021 r. wystawiła na pozwaną notę obciążeniową nr (...) na kwotę 54 485,62 zł z terminem płatności 8 lipca 2021 r. z tytułu opłaty wyrównawczej o wartości przyznanej ulgi.

Powódka w dniu 7 lipca 2021 r. wystawiła na pozwaną notę obciążeniową nr (...) na kwotę 180,83 zł z terminem płatności 21 lipca z tytułu opłaty windykacyjnej – opłaty za poniesione koszty windykacji.

Dowód:

- wezwanie do zapłaty z dnia 24 sierpnia 2021 r. k.64-65,

- pismo pełnomocnika pozwanej z dnia 21 lipca 2021 r. k.99-160,

- pismo pozwanej z dnia 3 września 2021 r. k.101-102

- pismo pełnomocnika pozwanej z dnia 6 października 2021 r. k.103-105,

- pismo pełnomocnika pozwanej z dnia 9 listopada 2021 r. k.106-107,

- pismo powódki z dnia 5 lutego 2021 r. k.108-109,

- wiadomość e-mail z dnia 16 lutego 2021 r. k.110,

- pismo powódki z dnia 23 lutego 2021 r. k.111,

- wiadomość e-mail z dnia 24 stycznia 2021 r. k.112,

- pismo powódki z dnia 1 lutego 2021 r. k.113 -114,

- wiadomość e-mail z dnia 12 stycznia 2021 r. k.115,

- korespondencja mailowa z dnia 27 marca 2020 r. wraz z załącznikami (protokoły x 2) k.141-145,

- korespondencja mailowa z dnia 23 kwietnia 2020 r. k.146-147,

- dokument stanowiący wydruk z systemu po przeprowadzeniu testu usługi 10G./s k.148-155,

- noty k.62,63,

- zeznania świadka M. D. k.203v-204,

- zeznania świadka G. N. k.212-213,

- zeznania za pozwaną P. K. k.204v-205,

Dokonując ustaleń stanu faktycznego w sprawie, Sąd oparł się na treści przedłożonych do akt dowodów z dokumentów. Strony nie kwestionując autentyczności tych dokumentów, wyciągały częściowo odmienne wnioski. Przy czym pozwana konsekwentnie podnosiła, że przesłane pozwanej mailem testy pomiarów, złożone do akt niniejszej sprawy w formie wydruku, są to logi dotyczące transmisji do K., a nie C.. Jako szczere i prawdziwe sąd ocenił zeznania przesłuchanych w sprawie świadków pozwanej, brak było podstaw do kwestionowania ich wiarygodności, gdyż korespondowały z pozostałym materiałem dowodowym. Zeznania przedstawiciela pozwanej, przesłuchanego w charakterze strony, sąd uznał za szczere, zgodne z rzeczywistym stanem faktycznym.

Sąd zważył, co następuje:

Powództwo nie zasługiwało na uwzględnienie.

W ocenie sądu strony niniejszego postępowania łączyła umowa o świadczenie usług usług telekomunikacyjnych, na podstawie której powódka zobowiązała się do zapewnienia na rzecz pozwanej transmisji we wskazanych punktach w relacji G. – K. oraz G. – C., za co pozwana zobowiązana była zapłacić wynagrodzenie. Powódka podała, że wystawiła z tego tytułu sporne faktury, które zostały w całości bądź części nieopłacone. Nadto z uwagi na regulowanie wcześniejszych zobowiązań po terminie płatności powódka wystawiła pozwanej dwie noty odsetkowe na kwoty 9,79 zł i 7,70 zł. Dodatkowo z uwagi na rozwiązanie umowy przed upływem okresu, na jaki została zawarta z przyczyn leżących po stronie pozwanej, obciążyła pozwaną notą obciążeniową na kwotę 54 485,62 zł tytułem opłaty wyrównawczej z art. 57 ust. 6 Prawa telekomunikacyjnego. Powódka podała, że pozwana pomimo wezwania jej do zapłaty i podjęcia próby pozasądowego rozwiązania sporu pozwana nie uregulowała należnych pozwanej kwot.

Pozwana potwierdziła fakt zawarcia umowy z powódką, w ramach której miała mieć zapewnioną transmisję do K. o prędkości łącza 10 GB/s oraz do C. – o prędkości łącza 1 GB/s. Podała, że usługi te nie były oferowane równolegle. Pozwana podała, że sieć do C. ostatecznie nie została ukończona i pozwana nigdy nie korzystała z tej transmisji. Nadto podniosła, że łącze do K. nie zapewniało stałości parametrów transmisji oscylując z reguły koło 3 GB/s. Podnosiła, że częściowa zapłata wynikała z braku transmisji danych w relacji C. – G..

W odpowiedzi na sprzeciw od nakazu zapłaty powódka podała z kolei, że pozwana nie podpisała i nie odesłała żadnego z wysłanych protokołów usługi, tj. NE 10G./s :WO (...) i WO (...), a także dla usługi 1G./s WO (...) i WO (...), a usługa 10G./s została wykonana i przemierzona prawidłowo, pozwana rozpoczęła korzystanie z tej usługi z chwilą fizycznego uruchomienia, jeszcze przed wysyłką protokołów. Podała, że w odniesieniu do usługi 1 G./s została ona przygotowana przez powódkę, ale nie została zmierzona z uwagi na brak dostępu do lokalu po stronie C.. Pozwana zobowiązała się odebrać usługę w budynku (...), do którego na czas pandemii dostęp był utrudniony, jednak wiedząc o tym powódka zapewniła pozwaną, że udzieli niezbędnego wsparcia, gdyby pojawił się problem z aktywacją tej usługi. Ostatecznie łącze zostało przemierzone i jest sprawne, lecz wg informacji uzyskanych od techników, pozwana nie rozpoczęła korzystania z tej usługi, pomimo gotowości usługi zrealizowania obowiązku wynikającego z umowy przez powoda.

Sąd na podstawie zgromadzonego materiału dowodowego ustalił, że usługa transmisji C. – G. nigdy nie została przez powódkę uruchomiona, a przesłane logi dotyczą usługi w zakresie transmisji do K.. Pozwana nie odesłała powódce protokołów, jako że kwestionowała uruchomienie usługi oraz poprawność wykonanych testów, podnosząc, że są one nierzetelne, odbyły się z pominięciem urządzeń pozwanej, a przesłane wyniki – logi , dotyczą transmisji do K.. Powyższe potwierdziły zeznania przesłuchanych w sprawie świadków pozwanej oraz jej przedstawiciela, a powódka nie naprowadziła żadnych dowodów przeciwnych, w szczególności z zeznań świadków - pracowników, którzy mieli aktywować usługę i którzy potwierdziliby, że przesłane logi dotyczą istotnie C., a nie K..

Powódka dochodząc zapłaty za sporne faktury, nie wykazała zasadności kwoty należnej tytułem wynagrodzenia za transmisję do C.. Natomiast pozwana w dokonanych potwierdzeniach przelewu uwzględniała jedynie należność za transmisję do K.. Z tych przyczyn również noty odsetkowe nie są wystawione zasadnie. Trzeba przypomnieć, że to na powódce spoczywał ciężar wykazania zasadności i wysokości dochodzonych pozwem roszczeń, gdyż to powódka była inicjatorami żądań w tym zakresie (art. 6 k.c.).

Podobne uwagi dotyczą wyliczenia tzw. opłaty wyrównawczej z art. 57 ust. 6 Prawa telekomunikacyjnego, albowiem powódka po pierwsze nie wykazała, w jaki sposób naliczyła powyższą kwotę, a przede wszystkim nie wykazała zasadności rozwiązania umowy z winy leżącej po stronie pozwanej. Zwraca uwagę, że brak jest w aktach wypowiedzenia umowy stron, a przedstawione przez pozwaną w sprzeciwie i w toku dalszego procesu okoliczności wskazują, że to powódka nie świadczyła usługi należycie, a w zakresie transmisji do C. – w ogóle. Skoro nie wiadomo, kiedy umowa została rozwiązana, to sąd nie jest również w stanie zdekodować, w jaki sposób powódka wyliczyła kwotę 54.485,62 zł z tytułu rozwiązania umowy przez upływem terminu, jak również, czy ostatnie dwie faktury, których pozwana nie opłaciła wcale, dotyczą okresu sprzed rozwiązania umowy. Innymi słowy, powódka nie wykazała, iż zgodnie z zawartą umową była uprawniona do naliczania wynagrodzenia za usługę transmisji do C., ani tzw. opłaty wyrównawczej (art. 6 k.c.), natomiast postępowanie dowodowe wskazuje, że wskazane należności są nienależne. Zdaniem sądu kwestionowane przez pozwaną wyniki pomiarów nie stanowią dowodu na uruchomienie usługi w relacji C. – G.. Powódka w szczególności nie naprowadziła wniosku dowodowego z opinii biegłego sądowego na tę okoliczność. Sąd nie dysponuje wiedzą specjalną z zakresu informatyki, czy telekomunikacji, aby ocenić, czy powyższe wykresy, w powiązaniu z twierdzeniami powoda, w istocie oddają wykonywane przez powoda usługi. Mając na uwadze powyższe, Sąd doszedł do przekonania, że powódka nie wykazała zasadności roszczenia o wynagrodzenie z tytułu świadczonych usług, bo stosownie do reguł zawartych w art. 6 k.c. i art. 232 k.p.c. winna przedstawić okoliczności tworzące roszczenie i dowody na ich poparcie. Podobne uwagi dotyczą roszczenia odsetkowego i opłaty wyrównawczej.

Z tych względów powództwo, w tym roszczenie o zapłatę kosztów odzyskiwania należności , podlegało oddaleniu, o czym orzeczono w punkcie I wyroku.

W punkcie II wyroku rozstrzygnięto o kosztach procesu na podstawie art. 98 § 1 k.p.c. Pozwana wygrała proces w całości. Mając na względzie, że na koszty pozwanego złożyły się wynagrodzenie zawodowego pełnomocnika 5400 zł oraz dwie opłaty od pełnomocnictw procesowych (34 zł), koszty poniesione przez pozwanego wyniosły ogółem 5434 zł, więc taką też kwotę Sąd zasądził na rzecz pozwanego, wraz z odsetkami.

ZARZĄDZENIE

1.  (...)

2.  (...)

3.  (...)