Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 13 lipca 2022 roku

Sąd Okręgowy Warszawa – Praga w Warszawie Wydział I Cywilny

w składzie:

Przewodniczący: SSO Agnieszka Gradowska-Okrój

po rozpoznaniu w dniu 13 lipca 2022 roku na posiedzeniu niejawnym

sprawy z powództwa (...) Banku S. A. w W.

przeciwko J. R.

o zapłatę

zasądza od J. R. na rzecz (...) Bank Spółka Akcyjna z siedzibą w W. 148.502,59 (sto czterdzieści osiem tysięcy pięćset dwa 59/100) zł wraz z ustawowymi odsetkami za opóźnienie od dnia 06 lipca 2021 r. do dnia zapłaty oraz kwotę 12.843 (dwanaście tysięcy osiemset czterdzieści trzy) zł tytułem kosztów procesu, w tym kwotę 5.417 (pięć tysięcy czterysta siedemnaście) zł tytułem kosztów zastępstwa procesowego.

Sygn. akt I C 2322/21

UZASADNIENIE

Powód (...) Bank S.A. z siedzibą w W. w pozwie z dnia 13 października 2021 r. (data stempla na kopercie k. 39) wniesionym przeciwko J. R. wniósł o orzeczenie nakazem zapłaty w postępowaniu upominawczym, że pozwany ma zapłacić na rzecz powoda kwotę 148.502,59 zł wraz z odsetkami ustawowymi za opóźnienie liczonymi od dnia wniesienia pozwu w elektronicznym postępowaniu upominawczym do dnia zapłaty, jak też o zasądzenie od pozwanego na rzecz powoda kosztów procesu, w tym kosztów elektronicznego postępowania upominawczego oraz kosztów zastępstwa procesowego według norm przepisanych wraz z opłatą skarbową od pełnomocnictwa.

W przypadku skierowania sprawy do rozpoznania w postępowaniu zwykłym bądź w wypadku skutecznego wniesienia sprzeciwu od nakazu zapłaty powód wniósł o zasądzenie od pozwanego na rzecz powoda kwoty 148.502,59 zł wraz z odsetkami ustawowymi za opóźnienie o których mowa w art. 481 § 2 k.c., liczonymi od dnia wniesienia pozwu w elektronicznym postępowaniu upominawczym do dnia zapłaty jak i zasądzenie od pozwanego na rzecz powoda kosztów procesu, w tym kosztów elektronicznego postępowania upominawczego oraz kosztów zastępstwa procesowego według norm przepisanych wraz z opłata skarbową od pełnomocnictwa.

Uzasadniając powództwo wskazał, że pozwany w dniu 27 marca 2018 r. zawarł z powodem umowę kredytu nr (...), na podstawie której powód udostępnił pozwanemu kwotę kredytu w wysokości 155.613,54 zł. Jako że pozwany nie wywiązywał się należycie ze spłaty kredytu, po uprzednim wezwaniu do zapłaty powód wypowiedział umowę. Podejmowane przez powoda próby pozasądowego porozumienia nie przyniosły skutku. Bank o roszczenie wytoczył powództwo w Elektronicznym Postępowaniu Upominawczym, umorzonym postanowieniem z dnia 26 sierpnia 2021 r. Dochodzona pozwem kwota obejmuje niespłacony kapitał w kwocie 136.117,92 zł, odsetki umowne w kwocie 6.203,98 zł, odsetki umowne za opóźnienie w kwocie 6.180,69 zł ( pozew k. 5-7, pisma procesowe powoda k. 125-126, 166).

Wobec niestwierdzenia podstaw do wydania nakazu zapłaty, sprawie nadano bieg w postępowaniu zwykłym. W odpowiedzi na pozew pozwany J. R. podniósł zarzut nieważności postępowania, wnosząc przy tym o obciążenie powoda kosztami procesu. Pozwany podniósł brak umocowania wnoszącego pozew pełnomocnika powoda, w związku z zaprzestaniem pełnienia funkcji członka zarządu banku przez osobę, która reprezentowała powoda przy udzielaniu pełnomocnictwa ( odpowiedź na pozew k. 121-121v, pismo procesowe pozwanego k. 169-170).

W trakcie procesu powód nie wyraził zgody na mediację ( pismo procesowe powoda k. 125).

Sąd Okręgowy ustalił następujący stan faktyczny.

Pozwany J. R. w dniu 27 marca 2018 r. zawarł z powodowym (...) Bank S.A. z siedzibą w W. umowę nr (...) o kredyt konsolidacyjny (zwana dalej umową). Na mocy umowy kredytu pozwany otrzymał od powoda kwotę 155.613,54 zł z przeznaczeniem na: 1) potrzeby konsumpcyjne kredytobiorcy w wysokości 78.000,00 zł, 2) spłatę zobowiązań kredytowych kredytobiorcy szczegółowo wymienionych w § 1 ust. 1 pkt 2 umowy oraz 3) zapłatę kosztów kredytu w postaci prowizji za udzielenie kredytu w wysokości 26.438,74 zł (§ 1 ust. 1 umowy).

Kwotę udzielonego kredytu kredytobiorca zobowiązał się spłacić wraz z należnymi odsetkami umownymi w 120 równych ratach kapitałowo-odsetkowych płatnych nie później niż do 23 dnia każdego miesiąca, na zasadach i warunkach określonych w umowie (§ 1 ust. 4 umowy).

Oprocentowanie kredytu było liczone według stopy zmiennej (§ 2 ust. 1). Oprocentowanie w całym okresie kredytowania stanowiło sumę stawki referencyjnej WIBOR 3M i marży w wysokości 8.29 punktów procentowych, stałej w trakcie trwania umowy (§ 2 ust. 2). Oprocentowanie kredytu na dzień zawarcia umowy wynosiło 9.99% w stosunku rocznym (§ 2 ust. 3). Dla pierwszego okresu obrachunkowego, do obliczenia wysokości oprocentowania bank stosował stawkę WIBOR 3M z przedostatniego dnia roboczego poprzedzającego dzień uruchomienia kredytu w wysokości 1.70% (§ 2 ust. 4). Zmiana oprocentowania w kolejnych, 3-miesięcznych okresach obrachunkowych, następowała w wyniku zmiany stawki WIBOR 3M z przedostatniego dnia roboczego poprzedzającego dzień spłaty raty kredytu (§ 2 ust. 5). W trakcie trwania umowy oprocentowanie nie mogło przekraczać wysokości odsetek maksymalnych w rozumieniu art. 359 § 2 ¹ kodeksu cywilnego, tj. dwukrotności sumy stopy referencyjnej Narodowego Banku Polskiego i 3,5 punktów procentowych (§ 2 ust. 6).

Całkowita kwota do zapłaty przez kredytobiorcę na dzień zawarcia umowy wynosiła 246.772,20 zł. Na całkowitą kwotę do zapłaty składała się całkowita kwota kredytu w wysokości 129.174,80 zł (kwota nie obejmująca kosztów kredytu wskazanych w § 1 ust. 1 pkt 3 umowy), całkowity koszt kredytu, który na dzień zawarcia umowy naliczony szacunkowo wynosił 117.597,40 zł (§ 4 ust. 2). Na całkowity koszt kredytu składały się: 1) należne odsetki umowne w wysokości 911.58,66 zł; 2) prowizja za udzielenie kredytu w wysokości 26.438,74 zł (§ 4 ust. 3). Roczna rzeczywista stopa oprocentowania wynosiła na dzień zawarcia umowy wynosiła 15,66% (§ 4 ust. 4).

Spłaty rat kapitałowo-odsetkowych kredytobiorca dokonywać miał zgodnie z terminami i w wysokości określonej w doręczonym aktualnym harmonogramie spłat (§ 5 ust. 1). Kredytobiorca zobowiązany był dokonywać spłaty na rachunek kredytu o numerze wskazanym w § 5 ust. 2 umowy, tj. rachunek nr (...).

Należność niespłacona w terminie wynikającym z umowy albo spłacona w niepełnej wysokości stanowiła w całości lub w części niespłaconej zadłużenie przeterminowane poczynając od dnia następnego po terminie spłaty wynikającym z umowy. O powstaniu zadłużenia przeterminowanego bank informował kredytobiorcę w pierwszej kolejności poprzez wiadomości wysyłane drogą elektroniczną oraz poprzez kontakty telefoniczne. Bank ponadto wysyłał monity pisemne. Pierwszy monit były wysyłany nie wcześniej niż w 2. dniu występowania zadłużenia przeterminowanego. W sytuacji gdy zadłużenie przeterminowane nie zostanie uregulowane, mógł zostać wysłany kolejny monit, nie wcześniej niż w 31 dniu występowania zadłużenia przeterminowanego. W przypadku dalszego braku spłaty, nie wcześniej niż w 60 dniu występowania zadłużenia przeterminowanego, bank mógł wysłać kolejny monit. W sytuacji nieuregulowania zadłużenia, pomimo działań podjętych przez bank, bank ma prawo wypowiedzieć umowę i po upływie okresu wypowiedzenia, w sytuacji dalszego występowania zadłużenia przeterminowanego wystąpić na drogę sądową celem uzyskania tytułu wykonawczego na podstawie którego nastąpi wszczęcie egzekucji komorniczej wobec kredytobiorcy. Wypowiedzenie umowy poprzedzone jest wezwaniem do zapłaty przewidzianym w art. 75c Prawo bankowe, tj wezwaniem kredytobiorcy do dokonania spłaty zaległości w terminie 14 dni roboczych od daty otrzymania wezwania, w przypadku niedotrzymania przez kredytobiorcę warunków udzielenia kredytu albo w razie utraty przez kredytobiorcę zdolności kredytowej. Jeżeli należności nie zostaną uregulowane w całości w wyznaczonym terminie, jak również w sytuacji, w której złożony przez kredytobiorcę wniosek o restrukturyzację zadłużenia zostanie odrzucony, bank miał prawo wypowiedzieć umowę (§ 7 ust. 1).

Bank zastrzegał sobie prawo obciążenia kredytobiorcy kosztami powstałymi w wyniku niewywiązywania się kredytobiorcy z postanowień umowy: 1) odsetkami od zadłużenia przeterminowanego, 2) ewentualnymi kosztami sądowymi, egzekucyjnymi zgodnie z powszechnie obowiązującymi przepisami oraz 3) opłatami za prowadzenie monitoringu (§ 7 ust. 2). Zadłużeniem przeterminowanym były wszelkie należności wynikające z zaciągniętego kredytu niespłacone w terminie lub wysokości określonej w umowie. Bank ma prawo do obciążenia kredytobiorcy odsetkami od zadłużenia przeterminowanego (§ 7 ust. 3). Odsetki od zadłużenia przeterminowanego są naliczane od dnia, w którym spłata należności miała nastąpić do dnia poprzedzającego jego spłatę (§ 7 ust. 4). Oprocentowanie zadłużenia przeterminowanego było równe wysokości odsetek maksymalnych za opóźnienie w rozumieniu art. 481 § 2 ¹ kodeksu cywilnego i w dniu zawarcia umowy wynosiło 14% w stosunku rocznym (§ 7 ust. 5). Zmiana oprocentowania zadłużenia przeterminowanego następowała w przypadku zmiany wysokości odsetek maksymalnych za opóźnienie (§ 7 ust. 6).

Wypowiedzenie umowy regulował § 8, stosownie do którego umowa rozwiązuje się z zachowaniem 30-dniowego terminu wypowiedzenia bądź w każdym czasie – za porozumieniem stron (§ 8 ust. 1). Bank miał prawo wypowiedzieć umowę w przypadku wystąpienia jednej z poniższych sytuacji: 1) braku terminowej spłaty zobowiązania z tytułu udzielonego kredytu na zasadach określonych niniejszą umową, 2) utraty zdolności kredytowej kredytobiorcy, 3) negatywnej ocenie ryzyka kredytowego kredytobiorcy przez bank, 4) stwierdzeniu przez bank zagrożenia w spłacie kredytu, 5) ujawnienie złożenia przez kredytobiorcę nieprawdziwych oświadczeń lub fałszywych dokumentów, 6) wypowiedzenie innych umów o produkty bankowe zawartych z kredytobiorcą , 7) wszczęcie przez uprawniony organ egzekucyjny egzekucji z majątku kredytobiorcy, 8) wszczęcie przez bank postępowania sądowo-egzekucyjnego przeciwko kredytobiorcy (§ 8 ust. 2). Stosownie do § 13 ust. 1 pkt 1 integralną część umowy stanowił harmonogram spłat. Pozwany otrzymał od powoda dokument Formularza Informacyjnego, wyjaśniającego warunki umowy, jak i prognozowany harmonogram spłaty kredytu ( umowa kredytu k. 20-23, Formularz Informacyjny k. 132-133v, Prognozowany Harmonogram spłaty kredytu k. 134-135)

Kredyt został uruchomiony w dniu 27 marca 2018 r. Pozwany regulował raty kredytu nieregularnie, w sposób niezgodny z harmonogramem. Ostatnia operacja tytułem spłaty kredytu miała miejsce w dniu 15 września 2020 r.

( okoliczności bezsporne, elektroniczne zestawienie operacji rachunku nr (...) k. 128-130, dyspozycja uruchomienia kredytu k. 131, historia finansowa uznań dla rachunku nr (...) k. 136 - 161)

Po czynnościach upominawczych przewidzianych w § 7 umowy, powód skierował do pozwanego ostateczne wezwanie do zapłaty, doręczone pozwanemu w dniu 13 listopada 2020 r. Zawierało ono wezwanie do dokonania w terminie 14 dni roboczych, licząc od dnia otrzymania, spłaty zadłużenia przeterminowanego w kwocie 3.811,21 zł oraz pouczenie o możliwości złożenia w terminie 14 dni roboczych od dnia otrzymania pisma, wniosku o restrukturyzację zadłużenia ( okoliczność bezsporna, ostateczne wezwanie do zapłaty k. 24, historia przesyłki k. 25).

Wobec nieuregulowania przez pozwanego zaległości, w dniu 15 grudnia 2020 r. powód wypowiedział pozwanemu umowę z zachowaniem 30-dniowego okresu wypowiedzenia, licząc od daty doręczenia pisma. W piśmie wypowiadającym umowę powód określił kwotę zaległości z tytułu umowy na 5.733,00 zł. Pozwany podjął pismo z oświadczeniem o wypowiedzeniu umowy w dniu 21 grudnia 2020 r. ( wypowiedzenie umowy k. 26-26v, potwierdzenie odbioru k. 27-27v)

Powód nie uregulował zaległości w terminie wypowiedzenia umowy. W dniu 16 lutego 2021 r. powód skierował do pozwanego przedsądowe wezwanie do zapłaty, wzywając do zapłaty wymagalnego zadłużenia z tytułu umowy, które na dzień 15 lutego 2021 r. wynosiło 142.654,79 zł, w tym kapitał w kwocie 136.117,92 zł, odsetki umowne w kwocie 6.203,98 zł, odsetki karne w kwocie 332,89 zł. Pozwany podjął pismo z wezwaniem do zapłaty w dniu 25 lutego 2021 r. ( przedsądowe wezwanie do zapłaty k. 28, potwierdzenie odbioru k. 29-29v).

Pozwany nie spłacił zadłużenia. Bank nie przystał na propozycję powoda restrukturyzacji zadłużenia. Wymagalne zadłużenie pozwanego względem powoda z tytułu umowy kredytu nr (...), w dniu 11 października 2021 r. stanowił niespłacony kapitał w kwocie 136.117,92 zł, odsetki umowne w kwocie 6.203,98 zł, odsetki umowne za opóźnienie w kwocie 6.180,69 zł ( okoliczności bezsporne, wyciąg z ksiąg bankowych k. 8, 50).

Powód w dniu 6 lipca 2021 r. wytoczył przeciwko pozwanemu przed Sądem Rejonowym Lublin-Zachód w Lublinie powództwo w elektronicznym postępowaniu upominawczym, postępowanie toczyło się pod sygn. akt VI Nc-e 969597/21. W dniu 2 sierpnia 2021 r. referendarz sądowy w Sądzie Rejonowym Lublin-Zachód w Lublinie wydał nakaz zapłaty w postępowaniu upominawczym, nakazując pozwanemu zapłatę na rzecz powoda kwoty 148.502,59 zł z odsetkami ustawowymi za opóźnienie od dnia 6 lipca 2021 r. do dnia zapłaty oraz kwotę 5.457 zł tytułem zwrotu kosztów procesu z odsetkami ustawowymi za opóźnienie od dnia uprawomocnienia się nakazu zapłaty do dnia zapłaty. Pozwany wniósł skuteczny sprzeciw od nakazu zapłaty. Postanowieniem z dnia 26 sierpnia 2021 r. referendarz sądowy w Sądzie Rejonowym Lublin-Zachód w Lublinie umorzył postępowanie w całości ( pozew w EPU k. 51-57, nakaz zapłaty w EPU k. 57, potwierdzeniem odbioru przez pozwanego nakazu zapłaty k. 58, sprzeciw od nakazu zapłaty k. 59-63, postanowienie z dnia 26 sierpnia 2021 r. k. 71-72).

Pełnomocnictwa procesowego pełnomocnikowi powoda r.pr. T. G. w dniu 1 stycznia 2016 r. udzielili w imieniu powoda działający łącznie członkowie jego zarządu: wiceprezes zarządu K. C., wiceprezes zarządu K. S. ( pełnomocnictwo k. 90, wydruk informacji z KRS powoda k. 92-113).

Wiceprezes zarządu powoda K. C. na datę udzielenia pełnomocnictwa procesowego pełnomocnikowi powoda r. pr. T. G. był członkiem zarządu powoda (wpis w KRS nr 11 z dnia 17 lipca 2009 r., wykreślenie w KRS - wpis nr 68 z dnia 8 sierpnia 2017 r.). Wiceprezes zarządu powoda K. S. na datę udzielenia pełnomocnictwa procesowego pełnomocnikowi powoda r. pr. T. G. była członkiem zarządu powoda (wpis w KRS nr 21 z dnia 19 grudnia 2011 r., wykreślenie w KRS - wpis nr 79 z dnia 6 czerwca 2018 r.). Do składania oświadczeń woli w imieniu powodowego banku (wpis w KRS nr 1) upoważnieni byli dwaj członkowie zarządu działający łącznie albo jeden członek zarządu działający łącznie z prokurentem lub pełnomocnikiem ( wydruk informacji z KRS powoda k. 92-113).

Powyższe ustalenia zostały dokonane na podstawie okoliczności między stronami bezspornych – a mianowicie tego, iż umowa była zawarta, kredyt był uruchomiony a pozwany ostatecznie zaprzestał jego obsługi oraz że powód wypowiedział umowę po wezwaniu do zapłaty, dopełniając przy tym przewidzianych czynności upominawczych. Sąd ocenił powyższe mając na uwadze treść art. 229 i 230 k.p.c. Okoliczności te nie tylko nie były przez stronę pozwaną w niniejszym postępowaniu kwestionowane, przez co należało je uznać za przyznane (art. 230 k.p.c.), ale ponadto zostały przez powodowy bank wykazane zgromadzonym w sprawie materiałem dowodowym w postaci dokumentów.

Sąd poczynił ustalenia na podstawie ww. dokumentów, które uznał za w pełni wiarygodne i autentyczne, a których wiarygodność była zakwestionowana przez pozwanego. Ustalenie wysokości zadłużenia pozwanego względem banku było możliwe dzięki złożonej przez powoda historii kredytu ( k. 136-161), spójnej z treścią złożonego przez powoda wyciągu z ksiąg bankowych ( k. 8). Nr rachunku (...) ujęty w historii kredytu odpowiadał nr-owi rachunku przewidzianemu do obsługi umowy w § 5 ust. 2 umowy. Sąd uznał też za w pełni wartościowy dowód w postaci wyciągu z ksiąg banku, datowanego na dzień 11 października 2021 r., bowiem opatrzony był on podpisem osoby upoważnionej do składania oświadczeń w zakresie praw i obowiązków majątkowych banku, co wykazano pełnomocnictwem ( k. 30), jak również był opatrzony pieczęcią banku, przez co spełniał wymogi art. 95 ust. 1 Prawa bankowego.

Sąd zważył co następuje.

Podstawę prawną obowiązku spłaty udzielonego kredytu stanowi art. 69 ust. 1 ustawy Prawo bankowe, zgodnie z którym przez umowę kredytu bank zobowiązuje się oddać do dyspozycji kredytobiorcy na czas oznaczony w umowie kwotę środków pieniężnych z przeznaczeniem na ustalony cel, a kredytobiorca zobowiązuje się do korzystania z niej na warunkach określonych w umowie, zwrotu kwoty wykorzystanego kredytu wraz z odsetkami w oznaczonych terminach spłaty oraz zapłaty prowizji od udzielonego kredytu. Uprawnienie banku do wypowiedzenia umowy kredytu wynika z art. 75 ust. 1 ustawy Prawo bankowe, który przewiduje je w szczególności w razie niedotrzymania przez kredytobiorcę warunków udzielenia kredytu. Strony skonkretyzowały to uprawnienie w zawartej umowie kredytu, uzgadniając w sposób odpowiadający treści art. 75 ust. 2 Prawa bankowego, iż termin wypowiedzenia umowy kredytu przez bank wynosi 30 dni (§ 8 ust. 1 umowy). Zgodnie z art. 75c ust. 1 Prawa bankowego jeżeli kredytobiorca opóźnia się ze spłatą zobowiązania z tytułu udzielonego kredytu, bank wzywa go do dokonania spłaty, wyznaczając termin nie krótszy niż 14 dni roboczych, przy czym w wezwaniu, o którym mowa w ust. 1, bank informuje kredytobiorcę o możliwości złożenia, w terminie 14 dni roboczych od dnia otrzymania wezwania, wniosku o restrukturyzację zadłużenia (art. 75c ust. 2). Bank powinien na wniosek kredytobiorcy, umożliwić restrukturyzację zadłużenia poprzez zmianę określonych w umowie warunków lub terminów spłaty kredytu, jeżeli jest uzasadniona dokonaną przez bank oceną sytuacji finansowej i gospodarczej kredytobiorcy (art. 75c ust. 3 Prawa bankowego).

W sprawie jest bezspornym, że pozwany nie realizował spłaty otrzymanego kredytu zgodnie z harmonogramem, ostatecznie jej zaprzestając. Sam pozwany w sprzeciwie od nakazu zapłaty w elektronicznym postępowaniu upominawczym podniósł, że wpływ na to miały problemy finansowe pracodawcy pozwanego w związku z pandemią koronawirusa. W związku z tym zaprzestał on regularnych spłat, powstała zaległość i pozwany zwracał się do powoda o restrukturyzację zadłużenia ( k. 61-63). Powód wykazał przy tym, iż po stwierdzeniu zaległości i podjętych czynnościach upominawczych skierował do pozwanego wezwanie do zapłaty, w terminie 14 dni roboczych od otrzymania wezwania, zawierające pouczenie o możliwości restrukturyzacji kredytu. Do restrukturyzacji kredytu nie doszło. Podkreślenia wymaga, że powód nie miał formalnego obowiązku pozytywnego rozpoznania zawnioskowanej przez pozwanego restrukturyzacji, jest to decyzja od banku, winna ona zależeć od racjonalnych względów, które ocenia bank. O ile powiadomienie kredytobiorcy o możliwości restrukturyzacji zadłużenia jest obowiązkiem banku, który jak już wskazano został przez bank dochowany, to bank nie ma obowiązku uwzględnienia każdego wniosku o restrukturyzację, ponieważ zależy to od dokonanej przez bank oceny sytuacji finansowej i gospodarczej kredytobiorcy. Pozwany przy tym nie przedstawił żadnych dowodów na okoliczność faktycznego uniemożliwienia mu złożenia wniosku o restrukturyzację, jak też innego nierzetelnego działania banku w zakresie takiego wniosku. Jako że pozwany pomimo wezwania w dalszym ciągu nie regulował spłaty zgodnie z umową, powód skutecznie wypowiedział umowę kredytu i postawił w stan wymagalności całość zobowiązania. Wypowiedzenie nie zostało więc dokonane w sposób nagły i zaskakujący dla kredytobiorcy, nastąpiło po wystosowaniu odpowiedniego wezwania. Umowa kredytu była ważna i obowiązująca. Wypowiedzenie umowy kredytu skutkowało obowiązkiem zwrotu przez kredytobiorcę wykorzystanego kredytu w całości z upływem terminu wypowiedzenia, bowiem utraciły moc oznaczone w umowie terminy spłaty w ratach.

Pozwany w niniejszym postepowaniu nie zakwestionował podnoszonych przez powoda okoliczności co do prawidłowości czynności upominawczych banku uprzedzających wypowiedzenie umowy. Co charakterystyczne, nie kwestionował również istnienia i wysokości zadłużenia, także na etapie elektronicznego postępowania upominawczego. Podniesiony zarzut pozwanego, że w dniu wniesienia pozwu aktywny w sprawie pełnomocnik powoda r.pr T. G. nie był do tego umocowany, co by prowadziło do nieważności postepowania, nie zasługiwał na uwzględnienie. Zarzut ten pozostawał w związku z zaprzestaniem pełnienia funkcji członka zarządu banku przez osobę, która reprezentowała powoda przy udzielaniu pełnomocnictwa, tj. K. S., jak też nieczytelnością podpisu pod pełnomocnictwem. Pozew został wniesiony przez pełnomocnika procesowe powoda adw. K. K. ( pozew k. 7), która przedłożyła pełnomocnictwo ogólne procesowe z dnia 20 lutego 2015 r. ( pełnomocnictwo k. 30), udzielone jej przez działających łącznie wiceprezesów zarządu K. C. i W. S.. Umocowanie do reprezentacji powoda przez te osoby w tej dacie wynikało też z Krajowego Rejestru Sądowego ( vide k. 109 – wpisy nr 11 i 68, 21 i 68). Umocowanie do reprezentacji powoda przez r.pr. T. G., który ujawnił się w procesie na etapie ponownego wniesienia pozwu po brakach formalnych ( k. 43), zostało przez powoda należycie wykazane potwierdzonym za zgodność z oryginałem dokumentem pełnomocnictwa, udzielonego przez osoby widniejące w KRS jako umocowane do jego udzielenia, na co już wskazano. Na dokumencie pełnomocnictwa widnieją pieczęcie imienne udzielających go członków zarządu, nieczytelność złożonych na nim podpisów bynajmniej nie jest więc okolicznością podważającą wiarygodność tego dokumentu. Ponieważ pełnomocnictwo procesowe zostało udzielone przez powodowy bank, a członkowie zarządu działając łącznie reprezentowali bank w charakterze jego organu, fakt odwołania określonego członka zarządu nie ma żadnego wpływu na dalszą ważność udzielonego wcześniej pełnomocnictwa. Zarzut pozwanego nie był więc zasadny. Brak jest podstaw do uznania postępowania za nieważne w jakimkolwiek zakresie, na zasadzie art. 379 pkt 2 k.p.c, tj. nienależytego umocowania pełnomocnika strony.

Zawierając umowę, pozwany w ocenie Sądu działał w charakterze konsumenta (art. 22 ¹ k.c.), bowiem nic nie wskazuje aby umowa była związana bezpośrednio z jego działalnością gospodarczą lub zawodową. Mając na uwadze datę wniesienia pozwu w EPU (dzień 6 lipca 2021 r.), datę uruchomienia kredytu, trzyletni termin przedawnienia roszczenia banku związanego z prowadzeniem działalności gospodarczej i zasadę, że koniec terminu przedawnienia przypada na ostatni dzień roku kalendarzowego (art. 118 k.c.), nie sposób jest twierdzić aby roszczenie banku jakkolwiek było przedawnione.

W załączonym do akt wyciągu z ksiąg bankowych wskazana jest kwota niespłaconego kapitału w wysokości 136.117,92 zł, odsetek umownych w kwocie 6.203,98 zł, oraz odsetek umownych za opóźnienie w kwocie 6.180,69 zł. Kwoty te łącznie składają się na zasądzoną na rzecz powoda kwotę 148.502,59 zł, stanowiąc zaległość pozwanego względem banku. Pozwany nie kwestionował tych kwot, zarówno jeśli chodzi o kapitał jak i odsetki. Bank zasadnie dochodził zwrotu należności. Roszczenie powoda pokrywa się z bilansem złożonym w wykazie dotyczącym rachunku bankowego, który obsługiwał umowę kredytową, żądanie odsetkowe znajduje podstawę w łączącej strony umowie. Powód też w sposób wyraźny i jasny wskazał, jak odsetki były naliczane (k. 6v-7).

Mając na uwadze powyższe, powód wykazał dochodzone roszczenie tak co do zasady jak i co do wysokości, wskazując na relewantne postanowienia umowy oraz powołując się na dokumenty, w tym wyciąg z ksiąg banku i historię kredytu. Kredyt istotnie wbrew postanowieniom umowy był niespłacony i został wypowiedzeniem powoda postawiony w stan wymagalności.

Mając na uwadze powyższe, Sąd zasądził powództwo w całości.

O obowiązku zwrotu kosztów sądowych od strony pozwanej na rzecz powoda Sąd orzekł na zasadzie art. 98 § 1 k.p.c., bowiem strona pozwana przegrała sprawę w całości. Równocześnie mieć należało na uwadze regulację art. 505 ³⁷ § k.p.c., w myśl którego jeżeli w terminie trzech miesięcy od dnia wydania postanowienia o umorzeniu elektronicznego postępowania upominawczego powód wniesie pozew przeciwko pozwanemu o to samo roszczenie w postępowaniu innym niż elektroniczne postępowanie upominawcze, skutki prawne, które ustawa wiąże z wytoczeniem powództwa, następują z dniem wniesienia pozwu w elektronicznym postępowaniu upominawczym. Na żądanie stron sąd, rozpoznając sprawę, uwzględni koszty poniesione przez strony w elektronicznym postępowaniu upominawczym. Wobec zgłoszonego żądania powoda, w kosztach procesu należało uwzględnić poniesioną przez powoda w elektronicznym postępowaniu upominawczym kwotę tytułem opłaty od pozwu, w wysokości 1857 zł. Kwota ta łącznie z kwotą uiszczoną tytułem opłaty od pozwu w niniejszym postępowaniu – 5.569 zł, daje kwotę 7.426 zł. Zasądzeniu podlegała też kwota wynagrodzenia pełnomocnika powoda – adwokata, ustalona zgodnie z § 2 pkt 6 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 22 października 2015 r. w sprawie opłat za czynności adwokackie oraz opłaty skarbowej od pełnomocnictwa, łącznie w kwocie 5.417 zł. Łącznie tytułem kosztów procesu powodowi od pozwanego należy się kwota 12.843 zł.

Mając powyższe na względzie, na podstawie powołanych przepisów, Sąd orzekł jak w sentencji.

SSO Agnieszka Gradowska-Okrój

ZARZĄDZENIE

(...)

SSO Agnieszka Gradowska-Okrój