Pełny tekst orzeczenia

Formularz UK 2

Sygnatura akt

II.Ka 384/22

Załącznik dołącza się w każdym przypadku. Podać liczbę załączników:

1

1.CZĘŚĆ WSTĘPNA

0.1.Oznaczenie wyroku sądu pierwszej instancji

Wyrok Sądu Rejonowego w Suwałkach z dnia 29.07.2022r. w sprawie o sygn. akt II.K 88/22

0.1.Podmiot wnoszący apelację

☐ oskarżyciel publiczny albo prokurator w sprawie o wydanie wyroku łącznego

☐ oskarżyciel posiłkowy

☐ oskarżyciel prywatny

☒ obrońca

☐ oskarżony albo skazany w sprawie o wydanie wyroku łącznego

☐ inny

0.1.Granice zaskarżenia

0.0.1.Kierunek i zakres zaskarżenia

☒ na korzyść

☐ na niekorzyść

☒ w całości

☐ w części

☐

co do winy

☐

co do kary

☐

co do środka karnego lub innego rozstrzygnięcia albo ustalenia

0.0.1.Podniesione zarzuty

Zaznaczyć zarzuty wskazane przez strony w apelacji

☒

art. 438 pkt 1 k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w zakresie kwalifikacji prawnej czynu przypisanego oskarżonemu

☐

art. 438 pkt 1a k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w innym wypadku niż wskazany w art. 438 pkt 1 k.p.k., chyba że pomimo błędnej podstawy prawnej orzeczenie odpowiada prawu

☒

art. 438 pkt 2 k.p.k. – obraza przepisów postępowania, jeżeli mogła ona mieć wpływ na treść orzeczenia

☒

art. 438 pkt 3 k.p.k. – błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia, jeżeli mógł on mieć wpływ na treść tego orzeczenia

☒

art. 438 pkt 4 k.p.k. – rażąca niewspółmierność kary, środka karnego, nawiązki lub niesłusznego zastosowania albo niezastosowania środka zabezpieczającego, przepadku lub innego środka

☐

art. 439 k.p.k.

☐

brak zarzutów

0.1.Wnioski

☒

uchylenie

☒

zmiana

1.Ustalenie faktów w związku z dowodami
przeprowadzonymi przez sąd odwoławczy

0.1.Ustalenie faktów

0.0.1.Fakty uznane za udowodnione

Lp.

Oskarżony

Fakt oraz czyn, do którego fakt się odnosi

Dowód

Numer karty

2.1.1.1.

M. P. (1)

niekaralność oskarżonej

informacja z KRK

813

2.1.1.2.

M. P. (1)

jaka była kondycja finansowa działalności gospodarczej prowadzonej przez oskarżoną w okresie objętym zarzutami, w tym wypłacalności finansowej, perspektyw rozwoju

opinia biegłej z zakresu rachunkowości

840-847

0.0.1.Fakty uznane za nieudowodnione

Lp.

Oskarżony

Fakt oraz czyn, do którego fakt się odnosi

Dowód

Numer karty

2.1.2.1.

0.1.Ocena dowodów

0.0.1.Dowody będące podstawą ustalenia faktów

Lp. faktu z pkt 2.1.1

Dowód

Zwięźle o powodach uznania dowodu

2.1.1.1

informacja z KRK

potwierdza uprzednią niekaralność oskarżonej

2.1.1.2

opinia biegłej M. P. (2) z zakresu rachunkowości i finansów przedsiębiorstw, księgowości, podatków, ekonomii, mikroekonomicznych zagadnień przedsiębiorstw, ekonomiczno-finansowej analizy przedsiębiorstw, rachunkowości śledczej przedsiębiorstw

Z opinii biegłej z zakresu rachunkowości i finansów wynika, że działalność gospodarcza oskarżonej M. P. (1) w okresie VI.2003r. - XII.2003r. była efektywna, przynosiła zysk i powinna być kontynuowana, ponieważ zapewniała nadwyżkę na pokrycie kosztów. Decyzja o zaprzestaniu produkcji była błędna. W grudniu 2003r., kiedy oskarżona zamknęła działalność gospodarczą przynosiła ona największe przychody, co miało odzwierciedlenie w nakładach na kapitał ludzki i materiałach do produkcji.

0.0.1.Dowody nieuwzględnione przy ustaleniu faktów
(dowody, które sąd uznał za niewiarygodne oraz niemające znaczenia dla ustalenia faktów)

Lp. faktu z pkt 2.1.1 albo 2.1.2

Dowód

Zwięźle o powodach nieuwzględnienia dowodu

Nie dotyczy.

1.STANOWISKO SĄDU ODWOŁAWCZEGO WOBEC ZGŁOSZONYCH ZARZUTÓW i wniosków

Lp.

Zarzut

3.1.

Obrazy przepisów postępowania, która miała wpływ na jego treść, tj.

1) art. 4 kpk w zw. z art. 7 kpk w zw. z art. 410 kpk poprzez dowolną i subiektywną ocenę zgromadzonego materiału dowodowego, dokonaną bez uwzględnienia i rozważenia wszystkich dowodów, tj.

- uznaniu, że oskarżona działała od początku w zamiarze doprowadzenia do niekorzystnego rozporządzenia mieniem przez M. R., podczas gdy dowody w sprawie wykazują, iż w grudniu 2003r. prowadziła ona działalność gospodarczą i wydatkowała znaczne środki na zakup materiału do produkcji, zatrudniała i ubezpieczała pracowników oraz wykonywała remonty pomieszczeń, co świadczy o zamiarze dalszego prowadzenia działalności gospodarczej,

- uznaniu za wiarygodne zeznań świadka T. S. i oparcie rozstrzygnięcia m.in. na podstawie jej zeznań podczas, gdy świadek subiektywnie oceniała działalność oskarżonej, w tym pozostawała z nią w konflikcie i chciała przejąć jej działalność gospodarczą, co świadkowi zresztą się udało, a więc zeznania świadka powinny być oceniane przez pryzmat całokształtu materiału dowodowego;

2) art. 4 kpk w zw. z art. 7 kpk w zw. z art. 410 kpk poprzez dowolną i subiektywną ocenę zgromadzonego materiału dowodowego dokonaną bez uwzględnienia i rozważenia dowodów, tj. bezpodstawnym stwierdzeniu, że już 11 września 2003r. podczas udzielenia pierwszej pożyczki, oskarżona nie miała zamiaru jej spłacić mimo, iż żaden dowód w sprawie nie wskazuje na taką tezę,

3) art. 167 kpk w zw. z art. 2 § 2 kpk poprzez brak dążenia przez Sąd do ustalenia obiektywnej prawdy w sprawie i niedopuszczenie z urzędu dowodu z opinii biegłego z zakresu rachunkowości, który na podstawie zgromadzonego materiału dowodowego, w tym w szczególności dokumentacji księgowej przedłożonej przez oskarżoną, stwierdziłby jaka była sytuacja finansowa działalności prowadzonej przez oskarżoną w kryminogennym okresie, a także, czy istniała realna szansa spłaty zaciągniętych u pokrzywdzonego zobowiązań, co ma bezpośredni wpływ na treść orzeczenia wydanego w sprawie,

4) rażącą obrazę przepisów postępowania, która miała wpływ na treść wyroku, tj. art. 415 § 1 zd. 2 kpk poprzez orzeczenie o środku kompensacyjnym w postaci obowiązku naprawienia szkody, pomimo istnienia prawomocnego rozstrzygnięcia w tym samym przedmiocie Sądu cywilnego, co stanowi naruszenie klauzuli antykumulacyjnej.

☒ zasadny

☐ częściowo zasadny

☐ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania zarzutu za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny

Sąd Okręgowy podzielił stanowisko obrońcy oskarżonej w zakresie obrazy przepisów postępowania oraz dokonania przez Sąd I instancji błędnych ustaleń faktycznych sprawy.

Podstawowym kryterium, które powinno być wzięte przez Sąd pod uwagę przy badaniu wyczerpania, bądź nie przez oskarżoną znamion występku określonego w art. 286 § 1 kk jest udowodnienie M. P. (1) zamiaru bezpośredniego dokonania oszustwa. Inaczej rzecz ujmując, aby można było ustalić sprawstwo i winę oskarżonej w zakresie wyczerpania przez nią czynu z art. 286 kk trzeba udowodnić, że oskarżona zawierając umowy o pożyczki gotówkowe z M. R. na łączną kwotę 90.000 złotych zamierzała, tj. jej celem z góry założonym było nie oddanie pożyczkodawcy powyższej kwoty.

Zgodnie ze stanowiskiem Sądu Najwyższego wyrażonym m.in. w postanowieniu Sądu Najwyższego z dnia 4 stycznia 2011r. w sprawie o sygn. akt III.KK 181/10 - przestępstwo oszustwa określone w art. 286 § 1 kk jest przestępstwem umyślnym, zaliczanym do tzw. celowościowej odmiany przestępstw kierunkowych. Charakterystyczny dla strony podmiotowej tego przestępstwa zamiar bezpośredni powinien obejmować zarówno cel działania sprawcy, jak i sam sposób działania zmierzającego do zrealizowania tego celu. Przypisanie przestępstwa z art. 286 § 1 kk wiąże się z wykazaniem, że sprawca obejmował swoją świadomością i zamiarem bezpośrednim kierunkowym wprowadzenie w błąd innej osoby oraz to, że doprowadza ją w ten sposób do niekorzystnego rozporządzenia mieniem.

Takie działanie oskarżonej, zdaniem Sądu Okręgowego, nie wynika z materiału dowodowego sprawy. Przeciwnie - po zawarciu pożyczki z M. M. T. P. (1) środki przeznaczone z pożyczki przeznaczała m.in. na opłacanie wynagrodzeń, pracowników, remont zakładu, zakup surowców. O powyższym świadczą m.in. wyjaśnienia samej oskarżonej, dokumenty przedłożone przez obrońcę podczas rozprawy przed Sądem, zeznania świadków. Pierwsza umowa pożyczki między M. P. (1) a M. R. została zawarta w dniu 11.09.2003r., kolejna 04.12.2003r. oraz w dniu 16.12.2003r. aneksowana 10.09 i 03.12.2004r., poprzez określenie terminu spłaty pożyczki do końca 2005r. Natomiast, jak zasadnie wywodzi obrońca oskarżonej, z dokumentów przedstawionych przed Sądem I instancji podczas drugiego rozpoznania sprawy wynika, że przed datą zawarcia umów pożyczek i w ich trakcie oskarżona zamawiała towar, planowała zakup maszyn, dokonywała niezbędnych remontów dzierżawionych powierzchni. Świadczą o tym oferty dostawy niezbędnego sprzętu do produkcji wystawione z datą 14, 16.11.2003r. oraz z 19.01.2004r., zeznania świadków, m.in. E. W., częściowe zeznania T. S.. Co więcej w okresie zawieranych pożyczek z M. R. prowadzona przez oskarżoną działalność przynosiła zyski. Wynika to z dokumentów finansowo-księgowych załączonych przez obrońcę oskarżonej do akt sprawy ale także z dowodu z opinii biegłej z zakresu rachunkowości i finansów dopuszczonego przed Sądem II instancji (w tym zakresie Sąd Okręgowy uwzględnił wniosek obrońcy o uzupełnienie postępowania dowodowego poprzez zasięgnięcie opinii biegłego z zakresu rachunkowości na okoliczność zbadania kondycji finansowej firmy oskarżonej w okresie objętym zarzutem). Z powyższych dokumentów wynika, że działalność gospodarcza oskarżonej w okresie od VI.2003r. do XII.2003r. była efektywna, przynosiła zysk, co więcej biegła sądowa stwierdziła, że działalność ta powinna być kontynuowana, ponieważ zapewniała nadwyżkę na pokrycie kosztów, natomiast decyzja o zaprzestaniu produkcji była błędna.

Powyższe dowody z dokumentów w żaden sposób nie deprecjonują wyjaśnień oskarżonej składanych na różnych etapach sprawy. Początkowo wyjaśniała ona, że zamknęła działalność z uwagi na brak środków pieniężnych na działalność firmy, gdyż nie generowała ona zysków, chciała być w porządku wobec pracowników. Oskarżona podawała również, że prowadziła zakład produkcyjny a jej działalność polegała na produkcji toreb plastikowych, maszyny i budynki dzierżawiła od firmy (...) w S., umowa dzierżawy była zawarta do końca 2003r. Co istotne dzierżawa zakładu została wypowiedziana z końcem 2003r. przez T. S., która wydzierżawiała oskarżonej zakład produkcyjny wraz z maszynami (k. 439v). W związku z tym, że umowa dzierżawy nie została oskarżonej przedłużona, aby nie generować dodatkowych kosztów M. T. P. musiała zrezygnować z dostaw surowców, gdyż nie miała lokalu, gdzie działalność gospodarcza mogła być kontynuowana. W pierwszym rzędzie chciała uregulować wynagrodzenia dla pracowników. Zachowanie oskarżonej decydującej się na zamknięcie działalności okazało się normalnym, zachowawczym działaniem. Posiadając bowiem wiedzę o braku lokalu, gdzie działalność gospodarcza przez nią prowadzona mogłaby być prowadzona w dalszym ciągu, zamknęła ją. W związku z powyższym nie osiągała dochodów z produkcji, a nie chcąc pozostawić pracowników bez wypłaty wynagrodzeń zdecydowała się w pierwszej kolejności na zabezpieczenie finansowe pracowników. W tym zakresie Sąd I instancji uznając za wiarygodne zeznania świadka T. S. nie ocenił ich prawidłowo wobec pozostałych zgromadzonych w aktach sprawy dowodów. Dodatkowo wbrew stanowisku Sądu I instancji wyjaśnienia oskarżonej nie uległy zmianie a jedynie w toku prowadzonego postępowania oskarżona dopytywana m.in. o powody zamknięcia działalności odpowiadała rozwiewając tym samym wątpliwości, które się pojawiały. Powyższe skutkowało, jak wskazuje obrońca w apelacji dowolną i subiektywną oceną zgromadzonego materiału dowodowego, m.in. polegającą na bezpodstawnym stwierdzeniu, że już 11 września 2003r. podczas udzielenia pierwszej pożyczki, oskarżona nie miała zamiaru jej spłacenia.

Jednocześnie niektóre podnoszone przez obrońcę zarzuty z uwagi na prawomocne uniewinnienie oskarżonej stały się bezprzedmiotowe, chociażby zarzut dotyczący obrazy przepisów postępowania w postaci art. 415 § 1 zd. 2 kpk poprzez orzeczenie o środku kompensacyjnym w postaci obowiązku naprawienia szkody.

Wniosek

- uniewinnienie oskarżonej od popełnienia zarzucanego jej czynu, obciążenie kosztami postępowania Skarb Państwa, ewentualnie uchylenie zaskarżonego orzeczenia i przekazanie sprawy do ponownego rozpoznania Sądowi Rejonowemu w Suwałkach,

- uzupełnienie postępowania dowodowego w sprawie poprzez dopuszczenie dowodu z opinii biegłego z zakresu rachunkowości na okoliczność kondycji finansowej działalności gospodarczej oskarżonej w kryminogennym okresie, w tym wypłacalności finansowej i perspektywy rozwoju biorąc pod uwagę czynione nakłady i wielkość osiąganej produkcji.

☒ zasadny

☐ częściowo zasadny

☐ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania wniosku za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny.

Wniosek obrońcy w zakresie uniewinnienia oskarżonej od zarzucanego jej czynu okazał się słuszny. Przeprowadzone postępowanie dowodowe zarówno przed Sądem I, jak i II instancji (w zakresie uwzględnienia wniosku obrońcy o opinię biegłej z zakresu rachunkowości) nie dostarczyło podstaw do przyjęcia sprawstwa i winy M. P. (1) co do zarzucanego jej czynu z art. 286 § 1 kk na szkodę M. R..

3.2.

Błędu w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia mającego wpływ na treść wydanego rozstrzygnięcia poprzez uznanie, pomimo szeregu dokumentów księgowych, że w kryminogennym okresie kondycja finansowa firmy oskarżonej była zła, a sama oskarżona zaciągając pożyczki nie miała zamiaru ich spłaty, podczas gdy oskarżona zrezygnowała z dobrze płatnej, etatowej pracy by prowadzić działalność związaną z produkcją torebek plastikowych, gdyż branża ta była niszowa i przynosiła wysokie zyski.

☒ zasadny

☐ częściowo zasadny

☐ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania zarzutu za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny

Mając na uwadze cały materiał dowodowy sprawy Sąd Odwoławczy podzielił także zarzut obrońcy oskarżonej w zakresie dokonania przez Sąd orzekający błędnych ustaleń faktycznych sprawy. Umowy pożyczki niewątpliwie zostały zawarte przez M. P. (1) z M. R., czego ona sama nie kwestionuje, jednakże nie w celu oszukania pożyczkodawcy, a w celu rozwoju prowadzonej działalności gospodarczej w postaci produkcji toreb plastikowych. Świadczą o tym dokumenty księgowo - finansowe oskarżonej, wyjaśnienia M. P. (1) oraz zeznania świadków, w tym T. S. dzierżawiącej oskarżonej cały zakład produkcyjny wraz z maszynami, głównej księgowej E. W., która w okresie prowadzenia działalności przez oskarżoną zajmowała się księgowością, naliczaniem płac pracownikom, fakturowaniem. Świadek E. K. W. wskazywała, że w całym okresie działalności prowadzonej przez oskarżoną był ruch, nie pamiętała przestojów w pracy, były faktury zakupów, sprzedaży. Świadek podawała również, że o wypowiedzeniu umowy dzierżawy oskarżonej dowiedziała się po Świętach Bożego Narodzenia od M. T P., która przekazała pracownikom oficjalnie, że z przyczyn od niej niezależnych zakład będzie zamknięty.

Zakład produkcyjny wraz z pracownikami został przejęty przez panią S.. Powyższe zeznania świadka, a także T. S., która nie kwestionowała, że wypowiedziała umowę dzierżawy oskarżonej i że faktycznie doszło do przejęcia przez nią działalności prowadzonej przez oskarżoną, czynią ustalenia faktyczne sprawy dokonane przez Sąd I instancji błędnymi. Zamiarem M. P. (1) była bowiem kontynuacja prowadzonej działalności, która przynosiła zyski, jednakże na skutek wypowiedzenia umowy dzierżawy oskarżona została pozbawiona zarówno lokalu, gdzie produkcja toreb faktycznie miała miejsce, a także sprzętu koniecznego do jego kontynuowania, a w związku z powyższym nie mogła osiągać dochodów, a w ślad za tym nie posiadała środków na spłatę pożyczek, które zaciągnęła u M. R..

Umknęło Sądowi rejonowemu to, iż T. S. wypowiedziała oskarżonej umowę dzierżawy zakładu, po czym niezwłocznie ze swym wspólnikiem rozpoczęła działalność gospodarczą w tym samym miejscu, w tej samej branży, przy wykorzystaniu tej samej kadry i wyposażenia. Powyższe działania ewidentnie można potraktować jako przejęcie działalności gospodarczej oskarżonej, a powodem była jej opłacalność. Zachowania T. S. działającej w imieniu właścicieli było co najmniej dwuznaczne.

Sąd rejonowy także nie poczynił dalszych ustaleń w zakresie tego jak była sytuacja majątkowa oskarżonej po wypowiedzeniu umowy dzierżawy, ustalenia te są potrzebne do tego by stwierdzić jaki był powód nie spłacenia pożyczek. Oskarżona rozpoczęła działalność gospodarczą rezygnując z dobrze płatnej pracy, zainwestowała wszystkie środki, w tym pokrzywdzonego, w rozwój zakładu (materiały, surowce, wreszcie koszty osobowe) – licząc, jak zresztą wynika z opinii biegłej zasadnie, na zyski które będą wygenerowane w wyniku produkcji. Tak zapewne by się stało gdyby nie decyzja o rozwiązaniu dzierżawy podjęta przez T. S. – aczkolwiek słuszna ze względów formalnych to jednak doprowadziła do natychmiastowej utraty przez oskarżoną źródeł potencjalnego dochodu. Nie mogła go niczym zastąpić, a jej majątek osobisty nie wystarczył na pokrycie zadłużenia.

Oczywiście kwestie racjonalności podejmowanych niektórych działań przez oskarżoną mogą być kwestionowane np. rozpoczęcie działalności gospodarczej bez zapewnienia jej stabilnego finansowania, bez zapewnienia sobie swoistego zabezpieczenia finansowego na wypadek trudności, czy dopuszczenie do zaległości w opłacie czynszu co pozwoliło na rozwiązanie umowy dzierżawy – jednakże nawet negatywna ich ocena w żaden sposób nie ma wpływu na ocenę zamiaru bezpośredniego, w jakim w zakresie przestępstwa oszustwa, miałaby działać T. P. (1). Ten zamiar, w tej konkretnej sprawie, nie może być dorozumiany z dalszych następstw odnośnie braku skutecznego wyegzekwowania wierzytelności – a tak uczynił Sąd rejonowy.

W taki sposób dokonana ocena dowodów nie pozwala przyjąć umyślnego sprawstwa oskarżonej, z góry powziętego zamiaru w celu osiągnięcia korzyści majątkowej co do zarzucanego jej czynu z art. 286 § 1 kk. Powyższe stanowisko Sądu Okręgowego poparte jest również opinią biegłego z zakresu rachunkowości i finansów przedsiębiorstw, z której wynika, że przychody z prowadzonej przez oskarżoną działalności od czerwca do grudnia 2003r. stale rosły, a w grudniu 2003r., kiedy zapadła decyzja o zamknięciu działalności osiągnęła przychód największy w stosunku do pozostałych miesięcy - k. 843. W ślad za większymi przychodami rosły także nakłady na kapitał ludzki oraz nakłady na materiały do produkcji, co przedstawiają zestawienia tabelaryczne opinii - k. 843.

Wniosek

Uniewinnienie oskarżonej od popełnienia zarzucanego jej czynu, obciążenie kosztami postępowania Skarb Państwa, ewentualnie uchylenie zaskarżonego orzeczenia i przekazanie sprawy do ponownego rozpoznania Sądowi Rejonowemu w Suwałkach.

☒ zasadny

☐ częściowo zasadny

☐ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania wniosku za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny.

Błędne ustalenia faktyczne sprawy dokonane przez Sąd I instancji wbrew dostępnym dowodom już na etapie postępowania przed Sądem I instancji nie pozwoliły na utrzymanie w mocy orzeczenia skazującego wobec oskarżonej. Postępowanie nie wykazało zamiaru umyślnego i bezpośredniego M. T. P. oszukania M. R. w postaci braku spłaty zaciągniętych u niego pożyczek. Na skutek zamknięcia działalności gospodarczej oskarżona (de facto wymuszonego zarówno błędnymi decyzjami oskarżonej, która nie uiszczała rat czynszu ale też działaniami innych osób, które niezwłocznie przejęły tę działalność gospodarczą i ją dalej prowadziły) utraciła źródło dochodów, nie otrzymywała przy tym żadnych innych dochodów (z poprzedniej pracy zrezygnowała, by móc prowadzić firmę) a w związku z tym utraciła płynność finansową i tak jak wyjaśniała - została z długami, nieuregulowanymi należnościami wobec pracowników. Jednakże jej celem nie było oszukanie pożyczkodawcy a rozwijanie i inwestowanie w prowadzoną działalność, natomiast wypowiedziana umowa dzierżawy skutecznie jej to uniemożliwiła.

3.3.

Obrazy przepisów prawa materialnego tj. art. 286 § 1 kk poprzez jego zastosowanie i uznanie, iż czyn zarzucany oskarżonej wypełnia znamiona ww. przestępstwa, podczas gdy powinien być kwalifikowany jako wypadek mniejszej wagi, tj. art. 286 § 3 kk.

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania zarzutu za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny

Wobec uniewinnienia oskarżonej od zarzucanego jej czynu ustosunkowanie się do zarzutu obrazy prawa materialnego okazało się niecelowe.

Wniosek

Zmiana opisu czynu zarzucanego oskarżonej a w konsekwencji zmiana pkt I i II wyroku z dn. 29.07.2022r. i uznanie, iż czyn zarzucany oskarżonej należy kwalifikować z art. 286 § 3 kk a przez to w miejsce warunkowo zawieszonej kary pozbawienia wolności, warunkowe umorzenie postępowania wobec oskarżonej na okres 2 lat.

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania wniosku za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny.

Wobec uniewinnienia oskarżonej od zarzucanego jej czynu ustosunkowanie się do zarzutu obrazy prawa materialnego okazało się zbędne.

3.4.

Rażącej niewspółmierność orzeczonej wobec oskarżonej kary poprzez orzeczenie kary jednego roku i sześciu miesięcy pozbawienia wolności z warunkowym jej zawieszeniem na okres 4 lat, podczas gdy zdarzenie będące przedmiotem postępowania miało miejsce 19 lat temu, co do zasady ma charakter stricte cywilnoprawny, związane jest z ryzykiem gospodarczym, oskarżona nigdy nie wchodziła w konflikt z prawem, jest osobą niekaraną, cieszy się bardzo dobrą opinią i zaufaniem w środowisku lokalnym, nie jest osobą zdemoralizowaną ani przejawiającą skłonności do naruszania norm społecznych, a wymierzona kara w przypadku jej zarządzenia prowadzi do osadzenia oskarżonej na półtora roku w zakładzie karnym.

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania zarzutu za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny

Wobec uniewinnienia oskarżonej od zarzucanego jej czynu ustosunkowanie się do zarzutu rażącej niewspółmierności orzeczonej wobec oskarżonej kary okazało się zbędne.

Wniosek

Zmiana opisu czynu zarzucanego oskarżonej a w konsekwencji zmiana pkt I i II wyroku z dn. 29.07.2022r. i uznanie, iż czyn zarzucany Oskarżonej należy kwalifikować z art. 286 § 3 kk a przez to w miejsce warunkowo zawieszonej kary pozbawienia wolności, warunkowe umorzenie postępowania wobec oskarżonej na okres 2 lat.

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania wniosku za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny.

Wobec uniewinnienia oskarżonej od zarzucanego jej czynu ustosunkowanie się do zarzutu rażącej niewspółmierności orzeczonej wobec oskarżonej kary okazało się zbędne.

1.OKOLICZNOŚCI PODLEGAJĄCE UWZGLĘDNIENIU Z URZĘDU

4.1.

Nie dotyczy.

Zwięźle o powodach uwzględnienia okoliczności

Nie dotyczy.

1.ROZSTRZYGNIĘCIE SĄDU ODWOŁAWCZEGO

0.1.Utrzymanie w mocy wyroku sądu pierwszej instancji

5.1.1.

Przedmiot utrzymania w mocy

Nie dotyczy.

Zwięźle o powodach utrzymania w mocy

Nie dotyczy.

0.1.Zmiana wyroku sądu pierwszej instancji

5.2.1.

Przedmiot i zakres zmiany

Błędne ustalenia faktyczne sprawy dokonane przez Sąd I instancji, które musiały skutkować wydaniem przez Sąd Okręgowy orzeczenia reformatoryjnego polegającego na uniewinnieniu oskarżonej M. P. (1) od popełniania zarzucanego jej czynu.

Zwięźle o powodach zmiany

Podstawowe powody zmiany orzeczenia zostały szczegółowo wskazane przy omawianiu poszczególnych zarzutów apelacji, Sąd odstąpi więc od ich powielania w tym miejscu, zaznaczając jedynie, iż oskarżona swym zachowaniem nie wyczerpała znamion czynu zabronionego określonych w art. 286 § 1 kk w postaci działania w zamiarze bezpośrednim doprowadzenia innej osoby do niekorzystnego rozporządzenia mieniem poprzez wprowadzenie jej w błąd.

0.1.Uchylenie wyroku sądu pierwszej instancji

0.0.1.Przyczyna, zakres i podstawa prawna uchylenia

5.3.1.1.1.

Nie dotyczy.

☐ art. 439 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

Nie dotyczy.

5.3.1.2.1.

Konieczność przeprowadzenia na nowo przewodu w całości

☐ art. 437 § 2 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

Nie dotyczy.

5.3.1.3.1.

Konieczność umorzenia postępowania

☐ art. 437 § 2 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia i umorzenia ze wskazaniem szczególnej podstawy prawnej umorzenia

Nie dotyczy.

5.3.1.4.1.

Nie dotyczy.

☐ art. 454 § 1 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

Nie dotyczy.

0.0.1.Zapatrywania prawne i wskazania co do dalszego postępowania

Nie dotyczy.

0.1.Inne rozstrzygnięcia zawarte w wyroku

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Przytoczyć okoliczności

Nie dotyczy.

1.Koszty Procesu

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Przytoczyć okoliczności

II.

W związku z uniewinnieniem oskarżonej od popełnienia zarzucanego jej czynu Sąd na mocy art. 632 pkt 1 kpk kosztami procesu za obie instancje obciążył Skarb Państwa.

1.PODPIS

Sędzia Piotr Szydłowski

0.1.Granice zaskarżenia

Kolejny numer załącznika

1

Podmiot wnoszący apelację

obrońca oskarżonej

Rozstrzygnięcie, brak rozstrzygnięcia albo ustalenie, którego dotyczy apelacja

uznanie M. P. (1) winnej zarzucanego jej czynu

0.1.1.3.1. Kierunek i zakres zaskarżenia

☒ na korzyść

☐ na niekorzyść

☒ w całości

☐ w części

☐

co do winy

☐

co do kary

☐

co do środka karnego lub innego rozstrzygnięcia albo ustalenia

0.1.1.3.2. Podniesione zarzuty

Zaznaczyć zarzuty wskazane przez strony w apelacji

☒

art. 438 pkt 1 k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w zakresie kwalifikacji prawnej czynu przypisanego oskarżonemu

☐

art. 438 pkt 1a k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w innym wypadku niż wskazany w art. 438 pkt 1 k.p.k., chyba że pomimo błędnej podstawy prawnej orzeczenie odpowiada prawu

☒

art. 438 pkt 2 k.p.k. – obraza przepisów postępowania, jeżeli mogła ona mieć wpływ na treść orzeczenia

☒

art. 438 pkt 3 k.p.k. – błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia, jeżeli mógł on mieć wpływ na treść tego orzeczenia

☒

art. 438 pkt 4 k.p.k. – rażąca niewspółmierność kary, środka karnego, nawiązki lub niesłusznego zastosowania albo niezastosowania środka zabezpieczającego, przepadku lub innego środka

☐

art. 439 k.p.k.

☐

brak zarzutów

0.1.1.4. Wnioski

☒

uchylenie

☒

zmiana