Pełny tekst orzeczenia

0.1.Sygn. akt XII K 161/22

0.2.

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 1 lutego 2023 roku

Sąd Okręgowy w Warszawie XII Wydział Karny w składzie:

Przewodnicząca: sędzia Katarzyna Stasiów

Ławnicy: Stanisława Janas

Krzysztof Jastrzębski

Protokolant: Paulina Powązka-Płóciennik

przy udziale prokuratora Tomasza Demsa i Michała Marcinkowskiego

po rozpoznaniu na rozprawie w dniach 28 października 2022 r., 29 listopada 2022 r. i 19 stycznia 2023 r.

sprawy:

1. C. I. syna J. i I. z domu K., urodzonego (...) w W.

2. M. K. syna A. i I. z domu K., urodzonego (...) w W.

3. A. R. syna R. i A. z domu O., urodzonego (...)

oskarżonych o to, że:

I. w dniu 7 kwietnia 2022 roku w W. przy Al. (...) (...), działając wspólnie i w porozumieniu ze sobą, zabrali w celu przywłaszczenia stanowiące własność obywatela Republiki (...) I. K. rzeczy ruchome w postaci pieniędzy w kwocie 60,00 zł, telefonu komórkowego marki S. (...) o wartości 200,00 zł i dokumentów zagranicznych – paszportu, dowodu osobistego i prawa jazdy na dane w/wym. pokrzywdzonego – a także stanowiącego własność (...) z siedzibą w W., a użytkowanego przez w/wym. pokrzywdzonego na mocy zawartej umowy najmu samochodu osobowego marki F. (...) o numerze rej. (...) i dotychczas nieustalonej wartości, po uprzednim użyciu względem w/wym. pokrzywdzonego przemocy w postaci złapania go od tyłu za włosy na głowie oraz posłużeniu się nożem poprzez jego wpierw przyłożenie do szyi w/wym. pokrzywdzonego, a następnie jego dalsze prezentowanie ostrzem skierowanym w stronę pokrzywdzonego, przy czym C. I. i M. K. czynu tego dopuścili się w ciągu 5 lat od odbycia kary pozbawienia wolności w wymiarze nieprzekraczającym 6 miesięcy orzeczonej za umyślne przestępstwo podobne,

tj. o czyn z art. 280 § 2 k.k. w zw. z art. 64 § 1 k.k. odnośnie C. I. i M. K., a z art. 280 § 2 k.k. odnośnie A. R.

a nadto sprawy C. I. oskarżonego o to, że

II. w tym samym dniu co w pkt I. prowadził w ruchu lądowym w obrębie Dzielnicy (...) (...) W. pojazd mechaniczny w postaci samochodu osobowego marki F. (...) o numerze rej. (...), znajdując się w stanie nietrzeźwości (odpowiednio 0,882, 0,918 i 0,893 mg/l ilości alkoholu w wydychanym powietrzu), będąc wcześniej prawomocnie skazanym wyrokiem nakazowym Sądu Rejonowego dla Warszawy Pragi Północ w Warszawie Wydziału III Karnego z dnia 13 stycznia 2022 roku (sygn. akt III K 1304/21) za prowadzenie pojazdu mechanicznego w stanie nietrzeźwości oraz w okresie obowiązywania orzeczonego tym samym wyrokiem w związku ze skazaniem za tamto przestępstwo zakazu prowadzenia wszelkich pojazdów mechanicznych, czym też nie stosował się do orzeczonego przez wskazany sąd zakazu prowadzenia pojazdów,

tj. o czyn z art. 178a § 1 i 4 k.k. w zb. z art. 244 k.k. w zw. z art. 11 § 2 k.k.

III. w dniu 9 grudnia 2021 roku prowadził w ruchu lądowym, poruszając się ul. (...) w W., pojazd mechaniczny w postaci samochodu osobowego marki D. (...) o numerze rej. (...), znajdując się w stanie nietrzeźwości (odpowiednio 0,97, 0,98 , 0,72 i 0,70 mg/l ilości alkoholu w wydychanym powietrzu),

tj. o czyn z art. 178a § 1 k.k.

1. C. I., M. K. i A. R. w ramach czynu zarzucanego im w pkt. I. uznaje za winnych tego, że w dniu 07.04.2022 r. w W. przy Al. (...) (...), działając wspólnie i w porozumieniu oraz z ustaloną osobą, zabrali w celu przywłaszczenia stanowiące własność obywatela Republiki (...) I. K. rzeczy ruchome w postaci telefonu komórkowego marki S. (...) o wartości około 760 zł oraz dokumentów zagranicznych – paszportu, dowodu osobistego i prawa jazdy, a także - stanowiącego własność (...) S.A. z siedzibą we W., a użytkowanego przez ww. pokrzywdzonego na mocy zawartej z leasingobiorcą (...) z siedzibą w W. umowy najmu - samochodu osobowego marki F. (...) o numerze rejestracyjnym (...) o wartości około 45.000 zł, używając wobec pokrzywdzonego przemocy w postaci złapania go od tyłu za włosy na głowie przez M. K. oraz grożąc natychmiastowym użyciem przemocy przez A. R. poprzez przyłożenie do szyi pokrzywdzonego noża introligatorskiego, a następnie jego dalsze prezentowanie ostrzem skierowanym w stronę pokrzywdzonego, przy czym C. I. i M. K. czynu tego dopuścili się w ciągu 5 lat od odbycia kary pozbawienia wolności w wymiarze co najmniej 6 miesięcy orzeczonej za umyślne przestępstwo podobne, tj. popełnienia czynu z art. 280 § 2 k.k. w zw. z art. 64 § 1 k.k. odnośnie C. I. i M. K., a z art. 280 § 2 k.k. odnośnie A. R. i za to C. I. na podstawie art. 280 § 2 k.k. w zw. z art. 64 § 1 k.k. skazuje na karę 4 (czterech) lat pozbawienia wolności;

2. C. I. uznaje za winnego czynu z pkt. II. i za to na podstawie art. 178a § 1 i 4 k.k. w zb. z art. 244 k.k. w zw. z art. 11 § 2 k.k. skazuje go, a na podstawie art. 178a § 4 k.k. w zw. z art. 11 § 3 k.k. wymierza mu karę 2 (dwóch) lat pozbawienia wolności;

3. na podstawie art. 43a § 3 k.k. za czyn z pkt. II orzeka na rzecz Funduszu (...) świadczenie pieniężne w kwocie 30 000 (trzydziestu tysięcy) złotych;

4. na podstawie art. 42 § 3 k.k. orzeka za czyn z pkt. II zakaz prowadzenia wszelkich pojazdów mechanicznych dożywotnio;

5. C. I. uznaje za winnego czynu z pkt. III. i za to na podstawie art. 178a § 1 k.k. skazuje go na karę 1 (jednego) roku pozbawienia wolności;

6. na podstawie art. 43a § 3 k.k. za czyn z pkt. III orzeka na rzecz Funduszu (...) świadczenie pieniężne w kwocie 10 000 (dziesięciu tysięcy) złotych;

7. na podstawie art. 42 § 3 k.k. orzeka za czyn z pkt. III. zakaz prowadzenia wszelkich pojazdów mechanicznych na okres 10 (dziesięciu) lat;

8. na podstawie art. 85 § 1 i 86 § 1 k.k. wymierza C. I. karę łączną 6 (sześciu) lat pozbawienia wolności;

9. na podstawie art. 90 § 2 k.k. wymierza C. I. łączny zakaz prowadzenia wszelkich pojazdów mechanicznych dożywotnio;

10. na podstawie art. 63 § 1 k.k. na poczet orzeczonej łącznej kary pozbawienia wolności zalicza C. I. okres tymczasowego aresztowania od 7 kwietnia 2022 roku o godz. 12:10 do 19 stycznia 2023 roku;

11. M. K. za czyn z pkt. I na podstawie art. 280 § 2 k.k. w zw. z art. 64 § 1 k.k. skazuje na karę 5 (pięciu) lat pozbawienia wolności;

12. na podstawie art. 63 § 1 k.k. na poczet orzeczonej kary pozbawienia wolności zalicza M. K. okres tymczasowego aresztowania od 7 kwietnia 2022 roku o godz. 12:10 do 19 stycznia 2023 roku;

13. A. R. za czyn z pkt. I na podstawie art. 280 § 2 k.k. skazuje na karę 3 (trzech) lat pozbawienia wolności;

14. na podstawie art. 63 § 1 k.k. na poczet orzeczonej kary pozbawienia wolności zalicza A. R. okres tymczasowego aresztowania od 7 kwietnia 2022 roku o godz. 12:45 do 19 stycznia 2023 roku;

15. zasądza od Skarbu Państwa na rzecz obrońcy C. I. adw. J. W. kwotę 2 280 (dwóch tysięcy dwustu osiemdziesięciu) złotych + VAT tytułem wynagrodzenia za obronę z urzędu;

16. zasądza od Skarbu Państwa na rzecz obrońcy M. K. r.pr. P. W. kwotę 2 280 (dwóch tysięcy dwustu osiemdziesięciu) złotych + VAT tytułem wynagrodzenia za obronę z urzędu;

17. zasądza od Skarbu Państwa na rzecz obrońcy A. R. adw. D. R. kwotę 1 680 (jednego tysiąca sześciuset osiemdziesięciu) złotych + VAT tytułem wynagrodzenia za obronę z urzędu;

18. zwalnia oskarżonych od kosztów sądowych, obciążając wydatkami Skarb Państwa.

UZASADNIENIE

Formularz UK 1

Sygnatura akt

XII K 161/22

Jeżeli wniosek o uzasadnienie wyroku dotyczy tylko niektórych czynów lub niektórych oskarżonych, sąd może ograniczyć uzasadnienie do części wyroku objętych wnioskiem. Jeżeli wyrok został wydany w trybie art. 343, art. 343a lub art. 387 k.p.k. albo jeżeli wniosek o uzasadnienie wyroku obejmuje jedynie rozstrzygnięcie o karze i o innych konsekwencjach prawnych czynu, sąd może ograniczyć uzasadnienie do informacji zawartych w częściach 3–8 formularza.

1. USTALENIE FAKTÓW

1.1. Fakty uznane za udowodnione

Lp.

Oskarżony

Czyn przypisany oskarżonemu (ewentualnie zarzucany, jeżeli czynu nie przypisano)

1.1.1.

A. R., C. I., M. K.

W dniu 07.04.2022 r. w W. przy Al. (...) (...), działając wspólnie i w porozumieniu oraz z ustaloną osobą, zabrali w celu przywłaszczenia stanowiące własność obywatela Republiki (...) I. K. rzeczy ruchome w postaci telefonu komórkowego marki S. (...) o wartości około 760 zł oraz dokumentów zagranicznych – paszportu, dowodu osobistego i prawa jazdy, a także - stanowiącego własność (...) S.A. z siedzibą we W., a użytkowanego przez ww. pokrzywdzonego na mocy zawartej z leasingobiorcą (...) z siedzibą w W. umowy najmu - samochodu osobowego marki F. (...) o numerze rejestracyjnym (...) o wartości około 45.000 zł, używając wobec pokrzywdzonego przemocy w postaci złapania go od tyłu za włosy na głowie przez M. K. oraz grożąc natychmiastowym użyciem przemocy przez A. R. poprzez przyłożenie do szyi pokrzywdzonego noża introligatorskiego, a następnie jego dalsze prezentowanie ostrzem skierowanym w stronę pokrzywdzonego, przy czym C. I. i M. K. czynu tego dopuścili się w ciągu 5 lat od odbycia kary pozbawienia wolności w wymiarze co najmniej 6 miesięcy orzeczonej za umyślne przestępstwo podobne, tj. popełnienia czynu z art. 280 § 2 k.k. w zw. z art. 64 § 1 k.k. odnośnie C. I. i M. K., a z art. 280 § 2 k.k. odnośnie A. R..

Przy każdym czynie wskazać fakty uznane za udowodnione

Dowód

Numer karty

Pokrzywdzony I. K. pracował jako kierowca w firmie przewozowej obsługiwanej przez aplikację (...). Korzystał z samochodu osobowego marki F. (...) o numerze rejestracyjnym (...) o wartości około 45 000 złotych. Samochód był własnością (...) S.A. z siedzibą we W.. Leasingobiorcą pojazdu była firma (...) z siedzibą w W., z którą pokrzywdzony miał podpisaną umowę najmu pojazdu.

Dnia 07.04.2022 r. C. I., M. K., T. D. oraz A. R. byli klientami pokrzywdzonego. A. R. zajął miejsce z przodu pojazdu obok kierowcy, M. K. za kierowcą. Obok oskarżonego K. usiadł T. D., a za A. C. I..

W trakcie przejazdu M. K. zapytał pokrzywdzonego, skąd jest, a po usłyszeniu, że z Gruzji, zaczął ubliżać pokrzywdzonemu, uderzać w zagłówek jego fotela. A. R. też zaczął coś głośno mówić do pokrzywdzonego i ustawił radio samochodowe tak głośno, że pokrzywdzonemu przeszkadzało w prowadzeniu samochodu. Dwaj pozostali oskarżeni nie odzywali się.

Oskarżeni K. i R. na chwilę wysiedli z samochodu przy sklepie (...), gdzie zakupili najprawdopodobniej alkohol. Po wypiciu zawartości małych butelek z powrotem wsiedli do samochodu. W toku dalszej jazdy zachowywali się tak samo jak poprzednio – oskarżony K. uderzał w fotel kierowcy, A. R. na nowo ustawił radio bardzo głośno.

Po dotarciu na miejsce docelowe oskarżeni chcieli jechać kawałek dalej do parku. I. K. nie zgodził się, ponieważ bał się oskarżonych. Pokrzywdzony został schwytany od tyłu za włosy przez M. K.. W tym czasie A. R. wyjął wysuwany nóż zwany tapicerskim bądź introligatorskim, przystawił go pokrzywdzonemu do szyi i zażądał telefonu i pieniędzy. Wówczas pokrzywdzony sięgnął ręką do kieszeni, w której miał 60 złotych, ale nie przekazał oskarżonym tych pieniędzy. Korzystając z tego, że M. K. puścił jego włosy, a A. R. odsunął nóż, pokrzywdzony próbował wyjąć kluczyk ze stacyjki pojazdu, co mu się nie udało, a następnie uciekł z samochodu i udał się do swojego pracodawcy - P. G., aby zawiadomić go o zaistniałej sytuacji. C. I. przesiadł się na siedzenie kierowcy i wszyscy oskarżeni odjechali samochodem. Oprócz pojazdu marki F. (...) skradziony został telefon komórkowy marki S. (...) o wartości 200 $, tj. około 760 zł oraz dokumenty zagraniczne.

Zeznania I. K. wraz z tablicami poglądowymi

k. 54-57, k. 62-66, k. 211-213

Protokół oględzin osoby I. K. wraz z materiałem poglądowym

k. 67-69, k. 370-377

Protokół oględzin dokumentu należącego do I. K. wraz z materiałem poglądowym

k. 70-79

Wydruk trasy przejazdu samochodu osobowego marki F. (...) o numerze rejestracyjnym (...)

k. 134, k. 136-137

Kserokopia umowy najmu pojazdu zawartej pomiędzy (...) a I. K.

k. 149-158

Wyjaśnienia M. K. (częściowo)

k. 248-251, k. 284-286, k. 1059

Wyjaśnienia C. I. (częściowo)

k. 1058, k. 224-226, k. 267-269, k. 786-787

Wyjaśnienia A. R. (częściowo)

k. 240-242, k. 279-280

Wyjaśnienia T. D.

k. 232-234, k. 273-275, k. 1058-1059

Protokół oględzin osoby C. I. wraz z materiałem poglądowym

k. 80-90

Protokół oględzin osoby M. K. wraz z materiałem poglądowym

k. 91-99

Protokół oględzin osoby T. D. wraz z materiałem poglądowym

k. 100-110

Protokół oględzin osoby A. R. wraz z materiałem poglądowym

k. 111-120

Wyjaśnienia T. D.

k. 273-275

Protokół oględzin rzeczy znalezionych w samochodzie osobowym marki F. (...) o numerze rejestracyjnym (...)

k. 197-203

Wydruk wizerunku noża odpowiadającego temu, jakim posłużono się wobec pokrzywdzonego

k. 214

Po kradzieży samochodu pojazd zlokalizowano za pomocą systemu (...), następnie zaś zatrzymano sprawców. W pojeździe znajdowali się C. I. oraz M. K.; pozostałych oskarżonych, tj. T. D. i A. R., ujęto w niewielkiej odległości od miejsca zatrzymania pojazdu (wysiedli z niego wcześniej). Skradziony uprzednio pojazd zwrócono P. G..

Zeznania Ł. G. (częściowo)

k. 45-46, k. 1058-1063

Zeznania A. P.

k. 51-52, k. 1058-1063

Zeznania D. G.

k. 48-49, k. 1058-1063

Zeznania P. G. (częściowo)

k. 1058-1063, k. 263-264

Zeznania Ł. K. (częściowo)

k. 1118-1120, k. 41-42

Zeznania I. K.

k. 54-57

Protokół zatrzymania osoby C. I.

k. 3

Protokół zatrzymania osoby M. K.

k. 11

Protokół zatrzymania osoby A. R.

k. 19

Protokół zatrzymania osoby T. D.

k. 27

Stwierdzenie tożsamości A. R.

k. 139

Stwierdzenie tożsamości T. D.

k. 140

Stwierdzenie tożsamości M. K.

k. 141

Dane z nadajnika (...) samochodu osobowego marki F. (...) o numerze rejestracyjnym (...) z dnia 07.04.2022 r.

k. 349-352

Przy oskarżonych znaleziono otwieracz do kapsli z rozkładanym nożykiem; pokrzywdzony na miejscu ujęcia sprawców zaprzeczał, jakoby to miał być nóż, którym grozili mu oskarżeni – tamten miał bowiem dłuższe ostrze, był to nóż introligatorski (tapicerski).

Policjanci, a także P. G. z pracownikiem w poszukiwaniu noża przeszukiwali okolicę miejsca ujęcia sprawców, jednak niczego nie znaleźli. Ww. noża nie znaleziono też w mieszkaniach zajmowanych przez oskarżonych, stąd wniosek, że nóż został wyrzucony w dobrze ukrytym miejscu, zapewne przez oskarżonych, którzy wysiedli ze skradzionego pojazdu jeszcze przed jego zatrzymaniem.

Zeznania Ł. G. (częściowo)

k. 1058-1063

Zeznania D. G.

k. 48-49

Zeznania P. G. (częściowo)

k. 263-264, k. 1058-1063

Zeznania A. (A.) S. (częściowo)

k. 1058-1063, k. 144-146

Zeznania I. K.

k. 54-57, k. 211-213

Protokół przeszukania C. I., jego odzieży i podręcznych przedmiotów

k. 6-7

Protokół przeszukania osoby M. K., jego odzieży i podręcznych przedmiotów

k. 14-15

Protokół przeszukania osoby A. R., jego odzieży i podręcznych przedmiotów

k. 22-23

Protokół przeszukania osoby T. D., jego odzieży i podręcznych przedmiotów

k. 30-31

Protokół przeszukania pojazdu marki F. (...) o numerze rejestracyjnym (...) wraz z materiałem poglądowym

k. 35-37, k. 181-192

Protokół oględzin samochodu osobowego marki F. (...) o numerze rejestracyjnym (...) wraz z materiałem poglądowym

k. 38-40, k. 162-180

Protokół przeszukania pomieszczeń zamieszkiwanych przez A. R.

k. 193-194

Protokół przeszukania pomieszczeń zamieszkiwanych przez M. K.

k. 195-196

Protokół oględzin rzeczy znalezionych w samochodzie osobowym marki F. (...) o numerze rejestracyjnym (...)

k. 197-203

Protokół przeszukania pomieszczeń zamieszkiwanych przez T. D.

k. 206-207

Protokół przeszukania pomieszczeń zamieszkiwanych przez C. I.

k. 208-209

Wydruk wizerunku noża odpowiadającego temu, jakim posłużono się wobec pokrzywdzonego

k. 214

O dokonanym rozboju pokrzywdzony zawiadomił najpierw P. G. (od którego wynajął samochód marki F. (...) o numerze rejestracyjnym (...)), który następnie wspólnie z innym pracownikiem zlokalizował ww. pojazd za pomocą systemu (...) i poinformował Policję o zaistniałym wydarzeniu. Po zatrzymaniu ww. samochodu P. G. i jego pracownik A. S. (1) wybrali się na miejsce zdarzenia, wkrótce dotarł tam również pokrzywdzony. A. S. (1) służył za tłumacza słów pokrzywdzonego opisującego przebieg zdarzenia w języku rosyjskim.

Zeznania P. G. (częściowo)

k. 1058-1063, k. 263-264

Zeznania A. (A.) S. (częściowo)

k. 1058-1063, k. 144-146, k. 204-205

W trakcie popełnienia czynu oskarżeni znajdowali się w stanie nietrzeźwości alkoholowej zwykłej. C. I. oraz M. K. również pod wpływem mefedronu, natomiast A. R. marihuany. W ten stan wprawili się sami.

Stan psychiczny oskarżonych w czasie czynów nie znosił ani nie ograniczał jego zdolności rozpoznania ich znaczenia oraz zdolności pokierowania swoim postępowaniem, ich poczytalność w czasie czynów i postępowania procesowego nie budziła wątpliwości biegłych; mogą oni brać udział w postępowaniu karnym i prowadzić obronę w sposób samodzielny i rozsądny.

Protokół badania stanu trzeźwości C. I. analizatorem wydechu

k. 8

Protokół badania stanu trzeźwości M. K. analizatorem wydechu

k. 16

Protokół badania stanu trzeźwości A. R. analizatorem wydechu

k. 24

Protokół badania stanu trzeźwości T. D. analizatorem wydechu

k. 32

Opinia sądowo-psychiatryczna dotycząca C. I.

k. 410-413

Opinia sądowo-psychiatryczna dotycząca A. R.

k. 464-467

Opinia sądowo-psychiatryczna dotycząca M. K.

k. 470-473

C. I. i M. K. są uzależnieni od alkoholu. M. K. funkcjonuje w głęboko patologicznej rodzinie. A. R. ma zaburzenia osobowości.

Wywiad środowiskowy zawodowego kuratora sądowego dotyczący A. R.

k. 429-434

Wywiad środowiskowy zawodowego kuratora sądowego dotyczący C. I.

k. 402-407

Opinia sądowo-psychiatryczna dotycząca C. I.

k. 410-413

Wywiad środowiskowy zawodowego kuratora sądowego dotyczący M. K.

k. 459-462

Opinia sądowo-psychiatryczna dotycząca A. R.

k. 464-467

Opinia sądowo-psychiatryczna dotycząca M. K.

k. 470-473

Dokumentacja medyczna dotycząca C. I.

k. 498

Dokumentacja medyczna dotycząca M. K.

k. 508-509

Opinia sądowo-psychologiczna dotycząca A. R.

k. 715-725

Opinia sądowo-psychiatryczna dotycząca C. I.

k. 731-732

Dokumentacja medyczna dotycząca A. R.

k. 617-618

Oskarżony A. R. jest niekarany.

Dane o karalności A. R.

k. 360

Oskarżony M. K. dopuścił się czynu w ciągu 5 lat od odbycia kary pozbawienia wolności po odbyciu co najmniej 6 miesięcy kary orzeczonej za umyślne przestępstwo podobne.

Odpis wyroku łącznego Sądu Rejonowego dla Warszawy-Woli w Warszawie, IV Wydziału Karnego, z dnia 24.04.2018 r., sygn. akt IV K 891/17

k. 337-338

Odpis wyroku Sądu Rejonowego dla Warszawy-Woli w Warszawie, III Wydziału Karnego, z dnia 09.12.2016 r., sygn. akt III K 695/16

k. 356-359

Dane o karalności M. K.

k. 361-364

Oskarżony C. I. dopuścił się czynu w ciągu 5 lat od odbycia kary pozbawienia wolności po odbyciu co najmniej 6 miesięcy kary orzeczonej za umyślne przestępstwo podobne.

Dane o karalności dotyczące C. I.

k. 353-354

Odpis wyroku Sądu Rejonowego dla Warszawy-Woli w Warszawie, III Wydziału Karnego, z dnia 09.12.2016 r., sygn. akt III K 695/16

k. 356-359

Lp.

Oskarżony

Czyn przypisany oskarżonemu (ewentualnie zarzucany, jeżeli czynu nie przypisano)

1.1.2.

C. I.

W dniu 07.04.2022 r. prowadził w ruchu lądowym w obrębie Dzielnicy (...) (...) W. pojazd mechaniczny w postaci samochodu osobowego marki F. (...) o numerze rej. (...), znajdując się w stanie nietrzeźwości (odpowiednio 0,882, 0,918 i 0,893 mg/l ilości alkoholu w wydychanym powietrzu), będąc wcześniej prawomocnie skazanym wyrokiem nakazowym Sądu Rejonowego dla Warszawy Pragi Północ w Warszawie Wydziału III Karnego z dnia 13 stycznia 2022 roku (sygn. akt III K 1304/21) za prowadzenie pojazdu mechanicznego w stanie nietrzeźwości oraz w okresie obowiązywania orzeczonego tym samym wyrokiem w związku ze skazaniem za tamto przestępstwo zakazu prowadzenia wszelkich pojazdów mechanicznych, czym też nie stosował się do orzeczonego przez wskazany sąd zakazu prowadzenia pojazdów, tj. o czyn z art. 178a § 1 i 4 k.k. w zb. z art. 244 k.k. w zw. z art. 11 § 2 k.k.

Przy każdym czynie wskazać fakty uznane za udowodnione

Dowód

Numer karty

Dnia 07.04.2022 r. w W. C. I. prowadził samochód osobowy w ruchu lądowym, znajdując się w stanie nietrzeźwości.

Wyjaśnienia C. I.

k. 786-787

Zeznania A. P.

k. 51-52

Zeznania Ł. K. (częściowo)

k. 41-42

Protokół badania stanu trzeźwości C. I. analizatorem wydechu

k. 8

Oskarżony jest osobą uzależnioną od alkoholu.

W chwili czynu był w pełni poczytalny.

Wywiad środowiskowy zawodowego kuratora sądowego dotyczący C. I.

k. 402-407

Opinia sądowo-psychiatryczna dotycząca C. I.

k. 410-413

Dokumentacja medyczna dotycząca C. I.

k. 498

Opinia sądowo-psychiatryczna dotycząca C. I.

k. 731-732

Oskarżony popełnił przestępstwo, będąc wcześniej prawomocnie skazanym wyrokiem nakazowym Sądu Rejonowego dla Warszawy Pragi-Północ w Warszawie Wydziału III Karnego z dnia 13.01.2022 r. (sygn. akt III K 1304/21) za prowadzenie pojazdu mechanicznego w stanie nietrzeźwości oraz w okresie obowiązywania orzeczonego tym samym wyrokiem w zw. ze skazaniem za tamto przestępstwo zakazu prowadzenia wszelkich pojazdów mechanicznych.

Odpis wyroku nakazowego Sądu Rejonowego dla Warszawy Pragi-Północ w Warszawie, III Wydziału Karnego, z dnia 13.01.2022 r., sygn. akt III K 1304/21

k. 755-756

Dowód doręczenia odpisu ww. wyroku nakazowego C. I.

k. 757-758

Lp.

Oskarżony

Czyn przypisany oskarżonemu (ewentualnie zarzucany, jeżeli czynu nie przypisano)

1.1.3.

C. I.

W dniu 9 grudnia 2021 r. prowadził w ruchu lądowym, poruszając się ul. (...) w W., pojazd mechaniczny w postaci samochodu osobowego marki D. (...) o numerze rej. (...), znajdując się w stanie nietrzeźwości (odpowiednio 0,97, 0,98 , 0,72 i 0,70 mg/l ilości alkoholu w wydychanym powietrzu), tj. o czyn z art. 178a § 1 k.k.

Przy każdym czynie wskazać fakty uznane za udowodnione

Dowód

Numer karty

Dnia 09.12.2021 r. w W. C. I. prowadził samochód osobowy, znajdując się w stanie nietrzeźwości.

Wyjaśnienia C. I.

k. 568-569

Zeznania J. G.

k. 561-562

Protokół zatrzymania osoby C. I. z dnia 09.12.2021 r.

k. 544

Protokół badania trzeźwości C. I. analizatorem wydechu

k. 546-549

Oskarżony jest osobą uzależnioną od alkoholu.

W chwili czynu był w pełni poczytalny.

Wywiad środowiskowy zawodowego kuratora sądowego dotyczący C. I.

k. 402-407

Opinia sądowo-psychiatryczna dotycząca C. I.

k. 667-670

Dokumentacja medyczna dotycząca C. I.

k. 498

Opinia sądowo-psychiatryczna dotycząca C. I.

k. 731-732

1.2. Fakty uznane za nieudowodnione

Lp.

Oskarżony

Czyn przypisany oskarżonemu (ewentualnie zarzucany, jeżeli czynu nie przypisano)

1.2.1.

A. R., C. I., M. K.

czyn z art. 280 § 2 k.k. oraz czyn z art. 280 § 2 k.k. w zw. z art. 64 § 1 k.k. (jw. w 1.1.1.)

Przy każdym czynie wskazać fakty uznane za nieudowodnione

Dowód

Numer karty

Oskarżeni zabrali w celu przywłaszczenia rzeczy ruchome w postaci pieniędzy w kwocie 60 zł.

Zeznania I. K.

k. 211-213

2. OCena DOWOdów

2.1. Dowody będące podstawą ustalenia faktów

Lp. faktu z pkt 1.1

Dowód

Zwięźle o powodach uznania dowodu

1.1.1.-1.1.3.

Zeznania I. K.

Zeznania I. K. są najważniejszym dowodem w sprawie. Sąd obdarzył je walorem wiarygodności. Dał wiarę zarówno treści zeznań odnoszących się do popełnionego w stosunku do niego rozboju z użyciem przemocy, jak i odnoszących się do kwestii użycia przez sprawców w czasie rozboju niebezpiecznego narzędzia, jakim jest nóż. Zeznania I. K. są bowiem logiczne, spójne, konsekwentne, ponadto pokrzywdzony nie ma żadnego motywu, aby w czasie złożenia zeznań w jakikolwiek sposób rozminąć się z prawdą. Ponadto, zeznania te znajdują potwierdzenie w wyjaśnieniach złożonych przez jednego z oskarżonych – T. D.. Wskazać również należy, iż pokrzywdzony składał zeznania w bardzo krótkim czasie po zdarzeniu, a zatem pamiętał je bardzo dokładnie – pierwsze zeznania złożył w dniu popełnienia przez oskarżonych przestępstwa (tj. dnia 07.04.2022 r.), następne zaś zaledwie dzień później (08.04.2022 r.).

Nie udało się go przesłuchać w toku rozprawy, jednakże bardzo dobrze przeprowadzone dwa przesłuchania w toku śledztwa są wystarczające dla odtworzenia przebiegu zdarzeń, w których pokrzywdzony uczestniczył.

Wyjaśnienia T. D.

Sąd ocenił wyjaśnienia oskarżonego jako wiarygodne. Jako jedyne spośród wyjaśnień wszystkich oskarżonych (którzy potwierdzili swoje wcześniejsze wyjaśnienia) są całkowicie logiczne, spójne i zgodne z resztą ustaleń, w tym ustaleń dotyczących grożenia nożem pokrzywdzonemu przez jednego z oskarżonych. T. D. miał ponadto w czasie popełnienia czynu najmniejszą zawartość alkoholu w wydychanym powietrzu spośród wszystkich oskarżonych, nie był także pod wpływem żadnych innych substancji, a zatem jego wyjaśnienia należy uznać za najbardziej wiarygodne ze wszystkich wyjaśnień złożonych przez oskarżonych. Nie chcąc obciążać żadnego z kolegów, nie wskazał szczegółów zdarzenia wskazujących na czynny udział któregokolwiek ze współoskarżonych. Te okoliczności udało się jednak sądowi ustalić na podstawie zeznań pokrzywdzonego.

Częściowo wyjaśnienia C. I.

Sąd uznał za wiarygodne wyjaśnienia oskarżonego C. I. w zakresie, w którym przyznał się do popełnienia czynów zarzucanych mu w punktach 1.1.2. i 1.1.3., gdyż są one spójne oraz logiczne, a także korespondują z innymi dowodami zebranymi w sprawie. Ponadto, za wiarygodne uznano zeznania oskarżonego w zakresie, w jakim wskazywał, że w dniu 07.04.2022 r. znajdował się w pojeździe prowadzonym przez I. K. razem z innymi oskarżonymi, a także, że on, M. K. i jeszcze jedna osoba siedzieli na fotelach z tyłu pojazdu. Zeznania te znajdują potwierdzenie w pozostałym zebranym w sprawie materiałem dowodowym.

Częściowo wyjaśnienia M. K.

Sąd ocenił wyjaśnienia M. K. jako częściowo wiarygodne. Sąd dał wiarę owym wyjaśnieniom w zakresie informacji potwierdzających, że oskarżony w dniu 07.04.2022 r. znajdował się w pojeździe prowadzonym przez I. K. (który miał zawieźć oskarżonych w wybrane przez nich miejsce), w którym to pojeździe padły wyzwiska pod adresem pokrzywdzonego, ktoś uderzał w jego zagłówek, wybuchła sprzeczka, I. K. uciekł z samochodu. Wyjaśnienia te są w podanym zakresie spójne oraz logiczne, a także korespondują z innymi dowodami zebranymi w sprawie.

Częściowo wyjaśnienia A. R.

Sąd uznał wyjaśnienia A. R. za wiarygodne w zakresie, w jakim potwierdził on, iż razem z innymi oskarżonymi w dniu 07.04.2022 r. znajdował się w pojeździe prowadzonym przez I. K., zaś wcześniej zażywali oni substancji w postaci alkoholu i mefedronu. Oskarżony wskazał również, że w pojeździe siedział on z przodu obok kierowcy oraz że w domu posiada nóż tapicerski, ponieważ jego ojciec pracuje na budowie. Wyjaśnienia te są w podanym zakresie spójne oraz logiczne, a także korespondują z innymi dowodami zebranymi w sprawie, a zwłaszcza z zeznaniami złożonymi przez I. K..

Częściowo zeznania świadków Ł. G., Ł. K., A. (A.) S., P. G.

Sąd uznał zeznania wymienionych świadków za wiarygodne w całości oprócz fragmentów dotyczących przebiegu zdarzenia w samochodzie osobowym marki F. (...) o numerze rejestracyjnym (...), z powodów wymienionych w punkcie 2.2. niniejszego uzasadnienia. W zakresie, w jakim zeznania te uznano za wiarygodne, są one spójne oraz logiczne, a także znajdują potwierdzenie w pozostałym materiale dowodowym ujawnionym w toku postępowania.

Zeznania pozostałych świadków wymienionych w 1.1.1.-1.1.3.

Sąd ocenił zeznania świadków jako wiarygodne, gdyż są one rzeczowe, konkretne, wewnętrznie i wzajemnie niesprzeczne, jak również znajdują potwierdzenie w pozostałym materiale dowodowym ujawnionym w toku postępowania, na podstawie którego sąd ustalił stan faktyczny w sprawie.

Opinie sądowo-psychiatryczne oraz sądowo-psychologiczne

Na uznanie za w pełni wiarygodne zasługują opinie biegłych psychiatrów i psychologów dotyczące oskarżonych, albowiem biegli w wyczerpujący sposób przedstawili ocenę stanu zdrowia psychicznego oskarżonych oraz dokonali wnikliwej analizy wszelkich okoliczności związanych z ich stanem zdrowia, które mają wpływ na ocenę zdolności do uczestniczenia w postępowaniu i ocenę ich poczytalności w czasie popełnienia czynu. Opinie zostały sporządzone zgodnie z wymogami określonymi w art. 202 k.p.k., przez osoby o niekwestionowanym poziomie wymaganej wiedzy specjalistycznej, w sposób fachowy, wszechstronny i logiczny.

Pozostała dokumentacja

Na uznanie za wiarygodne co do ich treści, formy oraz legalności sporządzenia zasługują dowody z ujawnionych w sprawie dokumentów, m.in. kopii wyroków sądowych czy protokołów badania trzeźwości analizatorem wydechu. Dokumenty zostały sporządzone zgodnie z przepisami prawa. Ich treść nie budziła wątpliwości ani stron, ani sądu.

2.2. Dowody nieuwzględnione przy ustaleniu faktów
(dowody, które sąd uznał za niewiarygodne oraz niemające znaczenia dla ustalenia faktów)

Lp. faktu z pkt 1.1 albo 1.2

Dowód

Zwięźle o powodach nieuwzględnienia dowodu

1.1.1.

Częściowo wyjaśnienia M. K. (k. 248-251, k. 284-286, k. 1059), częściowo wyjaśnienia C. I. (k. 1058, k. 224-226, k. 267-269, k. 786-787)

Sąd uznał za częściowo niewiarygodne wyjaśnienia oskarżonego M. K., a także wyjaśnienia oskarżonego C. I. w zakresie informacji stanowiących opis szczegółów zdarzenia z dnia 07.04.2022 r. Wyjaśnienia złożone przez oskarżonych nie znajdują potwierdzenia wśród innych dowodów zebranych w sprawie, a ponadto wzajemnie się wykluczają – C. I. stwierdził, że oskarżeni nie rozmawiali w ogóle z kierowcą (tj. z pokrzywdzonym I. K.), natomiast M. K. wyjaśnił, że odbyła się sprzeczka z pokrzywdzonym. Oskarżeni zasłaniają się ponadto niepamięcią sekwencji zdarzeń z powodu wypicia zbyt dużej ilości alkoholu i zażycia innych substancji. Ponadto, zauważyć należy, że zgodnie z wyjaśnieniami złożonymi przez M. K. w czasie zdarzenia siedział on za fotelem pasażera, za I. K. usiadł A. R., natomiast obok niego (tj. pokrzywdzonego) z przodu siadł C. I.. Taki opis zdarzenia stoi w oczywistej sprzeczności z zeznaniami złożonymi przez pokrzywdzonego I. K. i z tego powodu należy uznać go za niewiarygodny.

1.1.3.

Protokół zatrzymania osoby M. K. k. 556

Sąd uznał, że wskazany dowód nie ma znaczenia dla ustalenia faktów. Nie wnosi on żadnych informacji, które należałoby uwzględnić przy ocenie czynu zarzucanego oskarżonemu C. I. – M. K. był w tym czasie jedynie pasażerem, a sprawa dotyczy kierowania pojazdem w stanie nietrzeźwości przez C. I.. Przy tym należy zaznaczyć, że ww. zarzut wobec C. I. dotyczy zdarzenia z grudnia 2021 r., a nie rozboju z kwietnia 2022 r., i M. K. nie był tu oskarżonym.

1.1.3.

Protokół badania stanu trzeźwości M. K. analizatorem wydechu k. 560

1.1.1.

Częściowo wyjaśnienia A. R. k. 1059

W ocenie sądu wyjaśnienia złożone w czasie rozprawy przeprowadzonej w dniu 28.10.2022 r. przez oskarżonego A. R. są niewiarygodne. Oskarżony wskazał wówczas, że nie podtrzymuje wyjaśnień złożonych w trakcie postępowania przygotowawczego. Zdaniem sądu niepodtrzymanie przez oskarżonego owych wyjaśnień stanowi jedynie przyjętą przez niego linię obrony mającą na celu uniknięcie poniesienia odpowiedzialności za dokonanie przestępstwa. Zeznania złożone w czasie postępowania przygotowawczego należało uznać za bardziej wiarygodne z powodów wskazanych w punkcie 2.1. Sąd zważył, iż zaprzeczenie przez oskarżonego swoim wcześniejszym bardziej spontanicznym wyjaśnieniom mogło być spowodowane również obawą przed surowszą odpowiedzialnością karną, jako że oskarżony przyznał, iż siedział on z przodu obok kierowcy, a w domu posiada nóż tapicerski – z kolei nie pamięta, czy nóż ten miał przy sobie w chwili popełnienia czynu (istnieje zatem możliwość, że tak). Pokrzywdzony natomiast wskazał, że do jego szyi przykładano właśnie nóż tapicerski, inaczej zwany nożem introligatorskim (w którego posiadaniu mógł być oskarżony) oraz że osoba przykładająca mu do szyi to narzędzie siedziała z przodu obok niego. W kwestii uznania za wiarygodne wyjaśnień oskarżonego, które ten już odwołał, wskazać należy, iż zgodnie z orzecznictwem „Odwołanie wyjaśnień przyznających fakty obciążające oskarżonego nie może automatycznie powodować wyeliminowania ich z materiału dowodowego, bez wniknięcia w konkretne okoliczności zawarte w tych wyjaśnieniach. Obowiązkiem sądu w takiej sytuacji jest natomiast ustosunkowanie się, którą ze sprzecznych wersji uznaje za wiarygodną, a decyzja w tej kwestii powinna być oparta na rozważeniu konkretnych okoliczności danej sprawy” (vide: wyrok Sądu Apelacyjnego w Białymstoku z dnia 12.06.2003 r., sygn. akt II AKa 157/03).

Częściowo zeznania świadków Ł. G. (k. 45-46), Ł. K. (k. 41-42, k. 1118-1120), A. (A.) S. (k. 1058-1063, k. 204-205, k. 144-146), P. G. (k. 263-264, k. 1058-1063)

Sąd uznał zeznania wymienionych świadków za niewiarygodne w zakresie, w jakim opisują oni przebieg zdarzenia w samochodzie osobowym marki F. (...) o numerze rejestracyjnym (...), ponieważ nie byli oni bezpośrednimi świadkami tego zdarzenia. Świadkowie wiedzę na temat ww. zdarzenia zaczerpnęli z tzw. „drugiej ręki”, tj. od I. K., za pośrednictwem jednego z nich – A. S. (2). Wątpliwości sądu wzbudziła kwestia, jakoby to M. K. był – rzekomo zgodnie z twierdzeniami pokrzywdzonego – osobą, która przyłożyła mu nóż do szyi. Tymczasem z trakcie składania zeznań pokrzywdzony wyraźnie zaznaczył, że osobą tą był A. R.. Jak stwierdził sąd, rozbieżność w tej kwestii spowodowana została błędnym zrozumieniem pokrzywdzonego przez słuchających, a zwłaszcza tłumacza - A. S. (3). Wynika to również z zeznań ww. świadka – na k. 204 stwierdził on następująco: „Ja zrozumiałem, że ten rudy [M. K.] przystawiał nóż. On [I. K.] nie rozdzielał, który z mężczyzn ściągnął go za włosy, a który przystawiał nóż”. Osoba A. R., który posługiwał się nożem, mogła zostać więc pomylona z osobą M. K., który – zgodnie z ustaleniami – chwycił pokrzywdzonego za włosy.

3. PODSTAWA PRAWNA WYROKU

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Oskarżony

☒

3.1. Podstawa prawna skazania albo warunkowego umorzenia postępowania zgodna z zarzutem

A. R., C. I., M. K.

Zwięźle o powodach przyjętej kwalifikacji prawnej

W myśl art. 280 § 2 k.k. podlega karze ten, kto kradnie, używając przemocy wobec osoby lub grożąc natychmiastowym jej użyciem albo doprowadzając człowieka do stanu nieprzytomności lub bezbronności, posługując się bronią palną, nożem lub innym podobnie niebezpiecznym przedmiotem lub środkiem obezwładniającym albo działa w inny sposób bezpośrednio zagrażający życiu lub wspólnie z inną osobą, która posługuje się taką bronią, przedmiotem, środkiem lub sposobem. Przedmiotem ochrony powyższego przepisu jest mienie, zdrowie, wolność i nietykalność cielesna człowieka. Rozbój jest przestępstwem niezależnie od wartości przedmiotu kradzieży. We wszystkich typach jest on przestępstwem umyślnym, kierunkowym; można go popełnić tylko w zamiarze bezpośrednim. Należy mieć także na uwadze, iż pojęcie posługiwania się ma znaczenie szersze niż pojęcie używania. Sprawca niekoniecznie musi zatem wykorzystać przedmiot, wystarczy, jeżeli pokaże go pokrzywdzonemu. Kolejnym znamieniem kwalifikującym jest działanie wspólnie z inną osobą, która posługuje się wskazanym przedmiotem lub sposobem.

W związku z powyższym nie ulega wątpliwości, iż oskarżeni C. I., M. K. oraz A. R. swoim działaniem wypełnili znamiona przestępstwa rozboju z kwalifikowanym typem z art. 280 § 2 k.k. Oskarżeni zabrali w celu przywłaszczenia samochód osobowy marki F. (...) o numerze rejestracyjnym (...) wraz z telefonem i dokumentami, używając wcześniej w stosunku do pokrzywdzonego I. K. przemocy. M. K. chwycił go od tyłu za włosy. A. R. przyłożył do szyi pokrzywdzonego nóż, następnie zaś prezentował go ostrzem skierowanym w stronę pokrzywdzonego. Oskarżeni żądali od I. K. wydania telefonu i pieniędzy, zaś gdy ten następnie uciekł z samochodu w obawie o swoje życie, ukradli pojazd warty około 45.000 złotych wraz ze wszystkimi znajdującymi się w nim rzeczami, w tym telefonem i dokumentami zagranicznymi, i odjechali. Za kierownicę wsiadł C. I.. W swoim działaniu oskarżeni K. i R. byli agresywni jeszcze przed zastosowaniem przemocy w stosunku do I. K.. Wzbudziło to w nim strach. Ryzyko naruszenia zdrowia pokrzywdzonego przez oskarżonych istniało tym bardziej, że wszyscy byli w stanie nietrzeźwości, niektórzy także dodatkowo pod wpływem innych substancji psychotropowych. Zażycie tych substancji przez oskarżonych wzmagało w nich agresję.

Warunkiem odpowiedzialności za współsprawstwo jest wykazanie, że współdziałających łączyło porozumienie obejmujące wspólne wykonanie czynu zabronionego zgodnie z przyjętym podziałem ról, a każdy z uczestników porozumienia obejmował świadomością całość znamion określonego czynu zabronionego. Współdziałający muszą mieć świadomość wykonania czynu zabronionego, a zatem przynajmniej wiedzieć o sobie i zdawać sobie sprawę, że podejmowana czynność składa się na realizację wspólnie wykonywanej całości przedsięwzięcia. Nie jest konieczne ustalenie uprzedniej umowy sprawców; wystarczy porozumienie osiągnięte choćby w sposób dorozumiany i najpóźniej w momencie realizacji działań sprawczych, w czasie wykonywania czynu wspólnymi siłami oraz świadomego współdziałania współsprawców w realizacji znamion przestępstwa (vide: wyrok Sądu Apelacyjnego w Krakowie z dnia 14.06.2018 r. sygn. akt II AKa 60/18). Mimo że jedynie jeden z oskarżonych trzymał w ręku nóż, grożąc nim pokrzywdzonemu, pozostali domyślnie zgodzili się na to i na ewentualne użycie tego noża; żaden z oskarżonych nie sprzeciwił się posługiwaniu się nożem ani nie próbował zapobiec jego użyciu. Zachodzi tu zatem przesłanka z art. 280 § 2 k.k. mówiąca o „działaniu wspólnie z inną osobą, która posługuje się taką bronią”. Narzędzie to nie zostało co prawda znalezione na miejscu popełnienia przestępstwa ani w bezpośrednim jego sąsiedztwie, należy jednak pamiętać, że dwoje oskarżonych wysiadło z pojazdu na jakiś czas przed jego zatrzymaniem, miało zatem czas na odpowiednie ukrycie noża. O tym, że sytuacja grożenia użyciem noża rzeczywiście miała miejsce, świadczą zaś nie tylko zeznania pokrzywdzonego I. K., lecz również wyjaśnienia złożone przez T. D. – oskarżonego, którego zawartość alkoholu w wydychanym powietrzu w chwili popełnienia przestępstwa była najmniejsza i który jako jedyny nie znajdował się pod wpływem innych substancji, a zatem który mógł całe zdarzenie zapamiętać najlepiej spośród sprawców.

Podobnie należy ocenić współsprawstwo C. I., który co prawda przemocy osobiście nie stosował, jednakże zaakceptował przebieg zdarzeń łącznie z zaborem samochodu, którego sam stał się kierowcą.

Odjechanie pojazdem po tym, jak pokrzywdzony z niego uciekł, jest zachowaniem wypełniającym znamię czasownikowe „kradnie” z art. 280 k.k. Jak wskazuje orzecznictwo, określenie „kradnie” („zabiera”) odnosi się zarówno do sytuacji, gdy sprawca własnoręcznie odbiera pokrzywdzonemu mienie, które zamierza przywłaszczyć, jak do wypadków, gdy pokrzywdzony pod wpływem groźby użycia gwałtu czy też gwałtu sam natychmiast wydaje napastnikowi żądany przedmiot (vide: wyrok Sądu Apelacyjnego w Łodzi z dnia 06.06.1995 r., sygn. akt II AKr 109/95). Należy ponadto wskazać, iż wszyscy oskarżeni zgodzili się na zabór samochodu i razem nim odjechali. Oskarżeni pozostawali w stanie upojenia alkoholowego, wydawało się im, że mogą wszystko, nie zważali na to, że w samochodzie może być zainstalowany nadajnik (...). Co więcej, mogli o tym nawet nie wiedzieć, czy też się nad taką możliwością w ogóle nie zastanowili.

Wszyscy oskarżeni rozumieli znaczenie prawne przepisów, które złamali, zgodnie z opinią biegłych, którą sąd uznał za wiarygodną, nie mieli ani zniesionej, ani ograniczonej poczytalności w trakcie popełnienia czynu zabronionego.

Odnośnie czynu I, tj. czynu z art. 280 § 2 k.k. w zw. z art. 64 § 1 k.k. odnośnie C. I. i M. K., a z art. 280 § 2 k.k. odnośnie A. R., sąd dokonał następujących zmian w zakresie czynu zarzucanego oskarżonym: po pierwsze, poprawił nazwisko pokrzywdzonego z (...) na (...), która to wersja widnieje w dokumencie należącym do pokrzywdzonego, a która została przez prokuraturę wpisana do aktu oskarżenia błędnie z uwagi na posłużenie się wersją nazwiska nieprawidłowo wpisanego do protokołu przesłuchania pokrzywdzonego. Następnie sąd postanowił nie przypisywać oskarżonym zarzucanego im przez prokuratora zaboru w celu przywłaszczenia pieniędzy w kwocie 60 złotych. Wynika to z treści zeznań złożonych przez pokrzywdzonego, który sam zaznaczył, że nie miał zamiaru tej kwoty wydać. Po trzecie, sąd zmienił występującą w akcie oskarżenia kwotę 200 złotych będącą rzekomą wartością telefonu skradzionego przez oskarżonych na kwotę 760 złotych. Ustalono bowiem, że pokrzywdzony wskazywał, iż wartość telefonu wynosi 200 dolarów, a nie 200 złotych. Według kursu NBP z czerwca 2021 r., tzn. 3,8 złotego za 1$, wartość telefonu wynosiła 760 złotych. Ponadto, stwierdzono, iż ukradziony przez oskarżonych samochód nie ma wartości „nieustalonej”, lecz że był wart około 45.000 złotych, o czym wspomina w swoich zeznaniach świadek P. G.. Wreszcie sąd na podstawie zeznań świadka P. G. ustalił ponadto, iż samochód ten nie był własnością spółki (...), lecz (...) S.A. W związku z powyższym czyn przypisany różni się od zarzucanego, ale nie wykracza poza jego ramy.

Prokurator słusznie uznał, że brak jest dowodów na popełnienie przez oskarżonych czynu z art. 257 k.k., gdyż pokrzywdzony, nie znając języka polskiego, nie rozumiał słów wykrzykiwanych do niego i popełnienia tego przestępstwa można się jedynie domyślać.

☒

3.2. Podstawa prawna skazania albo warunkowego umorzenia postępowania zgodna z zarzutem

C. I., M. K.

Zwięźle o powodach przyjętej kwalifikacji prawnej

Zgodnie z treścią art. 64 § 1 k.k. jeżeli sprawca skazany za przestępstwo umyślne na karę pozbawienia wolności popełnia w ciągu 5 lat po odbyciu co najmniej 6 miesięcy kary umyślne przestępstwo podobne do przestępstwa, za które był już skazany, sąd może wymierzyć karę przewidzianą za przypisane sprawcy przestępstwo w wysokości do górnej granicy ustawowego zagrożenia zwiększonego o połowę. Jest to instytucja tzw. recydywy specjalnej zwykłej.

Zarówno C. I., jak i M. K. popełnili czyn z art. 280 § 2 k.k., opisany szczegółowo w punkcie wyżej, w warunkach recydywy specjalnej zwykłej.

C. I. odbył karę pozbawienia wolności powyżej 6 miesięcy m.in. za przestępstwo kradzieży w okresie od 10.02.2018 r. do 01.04.2019 r., więc popełnił przestępstwo podobne w ciągu 5 lat od odbycia orzeczonej kary (wyrok Sądu Rejonowego dla Warszawy-Woli w Warszawie, sygn. akt III K 695/16).

M. K. odbył karę pozbawienia wolności powyżej 6 miesięcy m.in. za przestępstwo kradzieży w okresie od 23.09.2017 r. do 07.09.2019 r., więc popełnił przestępstwo podobne w ciągu 5 lat od odbycia orzeczonej kary (wyrok Sądu Rejonowego dla Warszawy-Woli w Warszawie, sygn. akt IV K 891/17).

☒

3.3. Podstawa prawna skazania albo warunkowego umorzenia postępowania zgodna z zarzutem

C. I.

Zwięźle o powodach przyjętej kwalifikacji prawnej

Zgodnie z art. 178a § 1 k.k. podlega karze ograniczenia wolności albo pozbawienia wolności do lat 2, kto znajdując się w stanie nietrzeźwości lub pod wpływem środka odurzającego prowadzi pojazd mechaniczny w ruchu lądowym, wodnym lub powietrznym. § 4 ww. przepisu stanowi zaś, że jeżeli sprawca czynu określonego w § 1 był wcześniej prawomocnie skazany za prowadzenie pojazdu mechanicznego w stanie nietrzeźwości albo dopuścił się czynu określonego w § 1 w okresie obowiązywania zakazu prowadzenia pojazdów mechanicznych orzeczonego w związku ze skazaniem za przestępstwo, podlega karze pozbawienia wolności od 3 miesięcy do lat 5. Przedmiotem ochrony niniejszego przepisu jest bezpieczeństwo ruchu lądowego, wodnego i powietrznego oraz życie i zdrowie. Dodatkowym przedmiotem ochrony tego przepisu w zakresie § 4 jest dobro wymiaru sprawiedliwości. Odpowiedzialność prawnokarną pociąga za sobą już sam fakt prowadzenia pojazdu przez osobę znajdującą się w stanie nietrzeźwości lub będącą pod wpływem środka odurzającego, niezależnie od tego, czy pojazd ten był prowadzony w sposób prawidłowy i czy sprowadził konkretne niebezpieczeństwo. Mówiąc zaś o pojeździe mechanicznym, należy pod tym pojęciem rozumieć pojazd zaopatrzony w poruszający go silnik (w tym pojazd samochodowy), jak również pojazd szynowy zasilany z trakcji elektrycznej (vide: wyrok Sądu Najwyższego z dnia 25.10.2007 r., sygn. akt III KK 270/07). Natomiast „stan nietrzeźwości” (zgodnie z art. 115 § 16 k.k.) zachodzi, gdy zawartość alkoholu w 1 dm3 wydychanego powietrza przekracza 0,25 mg albo prowadzi do stężenia przekraczającego tę wartość.

W myśl natomiast art. 244 k.k. kto nie stosuje się do orzeczonego przez sąd zakazu prowadzenia pojazdów, podlega karze pozbawienia wolności od 3 miesięcy do lat 5. Przedmiotem ochrony niniejszego przepisu jest prawidłowe funkcjonowanie wymiaru sprawiedliwości. Dyspozycję art. 244 k.k. wyczerpuje ten, kto nie stosuje się do orzeczonego przez sąd zakazu, który obowiązuje od daty uprawomocnienia się wyroku, bez względu na to, czy i kiedy zrealizuje obowiązek zwrotu dokumentu, a także bez względu na tok postępowania wykonawczego. Tak jak w przypadku przestępstwa z art. 178a k.k., jest to przestępstwo formalne, tzn. takie, do którego znamion nie należy spowodowanie jakiegokolwiek skutku.

Jak stanowi art. 11 § 2 k.k., jeżeli czyn wyczerpuje znamiona określone w dwóch albo więcej przepisach ustawy karnej, sąd skazuje za jedno przestępstwo na podstawie wszystkich zbiegających się przepisów.

Nie ulega wątpliwości, iż oskarżony C. I. dopuścił się zarzucanego mu czynu – w dniu 07.04.2022 r. w W. prowadził samochód osobowy, znajdując się w stanie nietrzeźwości. Ponadto, uczynił to, będąc wcześniej prawomocnie skazanym wyrokiem nakazowym Sądu Rejonowego dla Warszawy Pragi-Północ w Warszawie z dnia 13.01.2022 r. (sygn. akt III K 1304/21) za prowadzenie pojazdu mechanicznego w stanie nietrzeźwości oraz w okresie obowiązywania orzeczonego tym samym wyrokiem w związku ze skazaniem za tamto przestępstwo zakazu prowadzenia wszelkich pojazdów mechanicznych.

Jak wynika z orzecznictwa, czyn polegający na prowadzeniu pojazdu mechanicznego w stanie nietrzeźwym oraz wbrew orzeczonemu zakazowi prowadzenia wszelkich pojazdów mechanicznych powinien był zostać prawidłowo zakwalifikowany z art. 178a § 1 i 4 k.k. i art. 244 k.k. w zw. z art. 11 § 2 k.k., a podstawą wymiaru kary powinien być przepis art. 178a § 4 k.k. (vide: wyrok Sądu Najwyższego z dnia 07.12.2011 r., sygn. akt III KK 211/11). Warto przy tym wspomnieć, że – jak podnosi się w doktrynie – przestępstwo z art. 178a § 4 k.k. jest typem kwalifikowanym do przestępstwa z art. 178 § 1 k.k., a w zakresie jego popełnienia w okresie obowiązywania zakazu prowadzenia pojazdów mechanicznych orzeczonego za przestępstwo – także do art. 244 k.k. (vide: Komentarz do art. 178a k.k., red. Stefański, 2023, wyd. 6).

☒

3.4. Podstawa prawna skazania albo warunkowego umorzenia postępowania zgodna z zarzutem

III

C. I.

Zwięźle o powodach przyjętej kwalifikacji prawnej

W myśl art. 178a § 1 k.k. podlega karze, kto znajdując się w stanie nietrzeźwości lub pod wpływem środka odurzającego prowadzi pojazd mechaniczny w ruchu lądowym, wodnym lub powietrznym. Przedmiotem ochrony niniejszego przepisu jest bezpieczeństwo ruchu lądowego, wodnego i powietrznego oraz życie i zdrowie. Odpowiedzialność pociąga za sobą już sam fakt prowadzenia pojazdu przez osobę znajdującą się w stanie nietrzeźwości lub będącą pod wpływem środka odurzającego, niezależnie od tego, czy pojazd ten był prowadzony w sposób prawidłowy i czy sprowadził konkretne niebezpieczeństwo. Mówiąc zaś o pojeździe mechanicznym, należy pod tym pojęciem rozumieć pojazd zaopatrzony w poruszający go silnik (w tym pojazd samochodowy), jak również pojazd szynowy zasilany z trakcji elektrycznej (vide: wyrok Sądu Najwyższego z dnia 25.10.2007 r., sygn. akt III KK 270/07). Natomiast „stan nietrzeźwości” (zgodnie z art. 115 § 16 k.k.) zachodzi, gdy zawartość alkoholu w 1 dm3 wydychanego powietrza przekracza 0,25 mg albo prowadzi do stężenia przekraczającego tę wartość.

W ocenie sądu oskarżony C. I. niewątpliwie popełnił zarzucany mu czyn, tj. czyn z art. 178a § 1 k.k. W dniu 09.12.2021 r. w W. prowadził bowiem pojazd mechaniczny w postaci samochodu osobowego. W chwili popełnienia czynu znajdował się w stanie nietrzeźwości, co potwierdza protokół z badania analizatorem wydechu.

☐

3.5. Podstawa prawna skazania albo warunkowego umorzenia postępowania niezgodna z zarzutem

Zwięźle o powodach przyjętej kwalifikacji prawnej

☐

3.6. Warunkowe umorzenie postępowania

Zwięzłe wyjaśnienie podstawy prawnej oraz zwięźle o powodach warunkowego umorzenia postępowania

☐

3.7. Umorzenie postępowania

Zwięzłe wyjaśnienie podstawy prawnej oraz zwięźle o powodach umorzenia postępowania

☐

3.8. Uniewinnienie

Zwięzłe wyjaśnienie podstawy prawnej oraz zwięźle o powodach uniewinnienia

4. KARY, Środki Karne, PRzepadek, Środki Kompensacyjne i środki związane z poddaniem sprawcy próbie

Oskarżo-ny

Punkt rozstrzyg-nięcia
z wyroku

Punkt z wyroku odnoszący się
do przypisanego czynu

Przytoczyć okoliczności

C. I.

Kara 4 lat pozbawienia wolności.

Wymierzając oskarżonemu C. I. karę za czyn I, sąd kierował się zasadami określonymi w rozdziale VI kodeksu karnego, w szczególności art. 53 k.k. Sąd wnikliwie analizował zarówno elementy przedmiotowe, jak i podmiotowe czynu z troską, aby wymiar kary spełnił poczucie społecznej sprawiedliwości kary, był adekwatny do stopnia winy i osiągnął swe cele zapobiegawcze i wychowawcze.

Sąd wziął pod uwagę wysoką społeczną szkodliwość czynu popełnionego przez oskarżonego, na który wskazuje przede wszystkim godzenie w ważne dobro chronione prawem, jakim jest mienie, zdrowie, wolność i nietykalność cielesna człowieka. Jednocześnie sąd miał na względzie właściwości i warunki osobiste oskarżonego, który był karany i popełnił czyn, działając w warunkach recydywy.

Jako okoliczność łagodzącą sąd uznał fakt, iż oskarżony działał w tzw. zamiarze nagłym (dolus repentinus). Według doktryny o zamiarze tym można mówić, jeśli stwierdzimy, iż wystąpiła skrócona droga procesu motywacyjnego powstałego pod wpływem emocji (np. impulsu) w stosunku do bodźców zewnętrznych oddziałujących na sprawcę. Procesu takiego nie poprzedza „wewnętrzny proces walki motywów” i z tego względu przestępstwa popełnione z zamiarem bezpośrednim nagłym należy traktować łagodniej od przestępstw z zamiarem przemyślanym, jako że stopień społecznej szkodliwości jest tu niższy (vide: Komentarz do art. 9 k.k., red. Stefański, wyd. 6, 2023).

Wymierzona kara jest zdaniem sądu adekwatna do stopnia zawinienia i szkodliwości społecznej czynu oraz spełni cele prewencji ogólnej i szczególnej, jak również potrzeby w zakresie kształtowania świadomości prawnej społeczeństwa. W ocenie sądu tak ukształtowana kara będzie stanowić odpowiednią represję wobec oskarżonego – adekwatną, a jednocześnie nie nadmiernie dolegliwą.

C. I.

Kara 2 lat pozbawienia wolności.

Wymierzając oskarżonemu C. I. karę za czyn II, sąd kierował się zasadami określonymi w rozdziale VI kodeksu karnego, w szczególności art. 53 k.k. Sąd wnikliwie analizował zarówno elementy przedmiotowe, jak i podmiotowe czynu z troską, aby wymiar kary spełnił poczucie społecznej sprawiedliwości kary, był adekwatny do stopnia winy i osiągnął swe cele zapobiegawcze i wychowawcze.

Sąd wziął pod uwagę wysoką społeczną szkodliwość czynu popełnionego przez oskarżonego, na który wskazuje przede wszystkim godzenie w ważne dobro chronione prawem, jakim jest bezpieczeństwo ruchu lądowego, wodnego i powietrznego oraz życie i zdrowie. Sąd uwzględnił rażące lekceważenie przez oskarżonego zasady ruchu drogowego jak i orzeczonego zakazu prowadzenia pojazdów.

Wymierzona kara jest adekwatna do stopnia zawinienia i szkodliwości społecznej czynu oraz spełni cele prewencji ogólnej i szczególnej, jak również potrzeby w zakresie kształtowania świadomości prawnej społeczeństwa. W ocenie sądu tak ukształtowana kara będzie stanowić odpowiednią represję wobec oskarżonego – adekwatną, a jednocześnie nie nadmiernie dolegliwą.

C. I.

Świadczenie pieniężne w kwocie 30.000 złotych na rzecz Funduszu (...).

Zgodnie z art. 43a § 3 k.k. w razie skazania sprawcy za przestępstwo określone w m.in. art. 178a § 4 sąd orzeka świadczenie pieniężne wymienione w art. 39 pkt 7 (w katalogu środków karnych) na rzecz Funduszu (...) w wysokości co najmniej 10.000 złotych, do wysokości określonej w § 1, tj. 60.000 złotych.

Wymierzony środek karny jest zdaniem sądu adekwatny do stopnia zawinienia i szkodliwości społecznej czynu oraz spełni cele prewencji ogólnej i szczególnej, jak również potrzeby w zakresie kształtowania świadomości prawnej społeczeństwa. W ocenie sądu tak ukształtowany środek karny będzie stanowić odpowiednią, adekwatną represję wobec oskarżonego.

C. I.

Zakaz prowadzenia wszelkich pojazdów mechanicznych dożywotnio.

Zgodnie z art. 42 § 3 k.k. sąd orzeka zakaz prowadzenia wszelkich pojazdów mechanicznych dożywotnio w razie popełnienia przestępstwa określonego w art. 178a § 4, chyba że zachodzi wyjątkowy wypadek, uzasadniony szczególnymi okolicznościami. W przypadku C. I. taki „wyjątkowy wypadek” nie zachodzi, jego czyn nie jest niczym usprawiedliwiony. W związku z powyższym sąd orzekł jak podano wyżej.

C. I.

III

Kara 1 roku pozbawienia wolności.

Wymierzając oskarżonemu C. I. karę za czyn III, sąd kierował się zasadami określonymi w rozdziale VI kodeksu karnego, w szczególności art. 53 k.k. Sąd wnikliwie analizował zarówno elementy przedmiotowe, jak i podmiotowe czynu z troską, aby wymiar kary spełnił poczucie społecznej sprawiedliwości kary, był adekwatny do stopnia winy i osiągnął swe cele zapobiegawcze i wychowawcze.

C. I.

III

Świadczenie pieniężne w kwocie 10.000 złotych na rzecz Funduszu (...).

C. I.

III

Zakaz prowadzenia wszelkich pojazdów mechanicznych na okres 10 lat.

W świetle przepisów prawa karnego sąd orzeka, na okres nie krótszy niż 3 lata, zakaz prowadzenia wszelkich pojazdów albo pojazdów określonego rodzaju, jeżeli sprawca w czasie popełnienia przestępstwa przeciwko bezpieczeństwu w komunikacji był w stanie nietrzeźwości. Oskarżony C. I. w chwili popełnienia czynu znajdował się niewątpliwie w stanie nietrzeźwości, stąd orzeczono, jak podano w wyroku.

C. I.

I-III

Kara łączna 6 lat pozbawienia wolności.

Sąd uznał, że wymierzona oskarżonemu kara łączna jest w pełni adekwatna do stopnia winy i stopnia społecznej szkodliwości popełnionych przez oskarżonego przestępstw. Zgodnie z treścią art. 86§ 1 k.k. sąd wymierza karę łączną w granicach powyżej najwyższej z kar wymierzonych za poszczególne przestępstwa (w przypadku C. I. od 4 lat pozbawienia wolności) do ich sumy (do 7 lat pozbawienia wolności), nie przekraczając jednak 20 lat pozbawienia wolności. W świetle tych regulacji, w ocenie sądu, nie sposób uznać, aby kara łączna była nadmierna, niesprawiedliwa, bądź przekraczała stopień winy czy stopień społecznej szkodliwości popełnionych przestępstw.

C. I.

II-III

Łączny zakaz prowadzenia wszelkich pojazdów mechanicznych dożywotnio.

Zgodnie z art. 90 § 2 k.k. w razie orzeczenia za zbiegające się przestępstwa pozbawienia praw publicznych, zakazów lub obowiązku tego samego rodzaju, sąd stosuje odpowiednio przepisy o karze łącznej. W tej sytuacji, ponieważ orzeczono zakazy tego samego rodzaju (tj. zakaz prowadzenia pojazdów), konieczne było połączenie tych środków.

M. K.

Kara 5 lat pozbawienia wolności.

Wymierzając oskarżonemu M. K. karę za czyn I, sąd kierował się zasadami określonymi w rozdziale VI kodeksu karnego, w szczególności art. 53 k.k. Sąd wnikliwie analizował zarówno elementy przedmiotowe, jak i podmiotowe czynu z troską, aby wymiar kary spełnił poczucie społecznej sprawiedliwości kary, był adekwatny do stopnia winy i osiągnął swe cele zapobiegawcze i wychowawcze.

A. R.

Kara 3 lat pozbawienia wolności.

Wymierzając oskarżonemu A. R. karę za czyn I, sąd kierował się zasadami określonymi w rozdziale VI kodeksu karnego, w szczególności art. 53 i 54 k.k. Sąd wnikliwie analizował zarówno elementy przedmiotowe, jak i podmiotowe czynu z troską, aby wymiar kary spełnił poczucie społecznej sprawiedliwości kary, był adekwatny do stopnia winy i osiągnął swe cele zapobiegawcze i wychowawcze.

Ponadto, jako okoliczność łagodzącą sąd uznał fakt uprzedniej niekaralności oskarżonego.

Fakt, że oskarżony jest młodociany, spowodował orzeczenie najniższej kary. Oskarżony nie zasługuje jednak na nadzwyczajne złagodzenie kary. Zachowanie oskarżonego w chwili popełniania przestępstwa oraz jego postawa w toku procesu – pomimo stosowania tymczasowego aresztowania - wskazują, że kara wyjątkowo łagodna tylko utwierdziłaby go w poczuciu bezkarności.

5. 1Inne ROZSTRZYGNIĘCIA ZAwarte w WYROKU

Oskarżony

Punkt rozstrzygnięcia
z wyroku

Punkt z wyroku odnoszący się do przy-pisanego czynu

Przytoczyć okoliczności

C. I.

I-III

Mając na uwadze, że C. I. został zatrzymany w niniejszej sprawie w dniu 7 kwietnia 2022 roku o godz. 12:10, a następnie zastosowano wobec niego środek zapobiegawczy w postaci tymczasowego aresztowania, sąd na podstawie art. 63 § 1 k.k. zaliczył na poczet orzeczonej wobec niego łącznej kary 6 lat pozbawienia wolności, okres rzeczywistego pozbawienia wolności w sprawie od dnia 7 kwietnia 2022 roku o godz. 12:10 do dnia 19 stycznia 2023 roku.

M. K.

Mając na uwadze, że M. K. został zatrzymany w niniejszej sprawie w dniu 7 kwietnia 2022 roku o godz. 12:10, a następnie zastosowano wobec niego środek zapobiegawczy w postaci tymczasowego aresztowania, sąd na podstawie art. 63 § 1 k.k. zaliczył na poczet orzeczonej wobec niego kary 5 lat pozbawienia wolności, okres rzeczywistego pozbawienia wolności w sprawie od dnia 7 kwietnia 2022 roku, godz. 12:10 do dnia 19 stycznia 2023 roku.

A. R.

Mając na uwadze, że A. R. został zatrzymany w niniejszej sprawie w dniu 7 kwietnia 2022 roku o godz. 12:45, a następnie zastosowano wobec niego środek zapobiegawczy w postaci tymczasowego aresztowania, sąd na podstawie art. 63 § 1 k.k. zaliczył na poczet orzeczonej wobec niego kary 3 lat pozbawienia wolności, okres rzeczywistego pozbawienia wolności w sprawie od dnia 7 kwietnia 2022 roku, godz. 12:45 do dnia 19 stycznia 2023 roku.

1.6. inne zagadnienia

W tym miejscu sąd może odnieść się do innych kwestii mających znaczenie dla rozstrzygnięcia,
a niewyjaśnionych w innych częściach uzasadnienia, w tym do wyjaśnienia, dlaczego nie zastosował określonej instytucji prawa karnego, zwłaszcza w przypadku wnioskowania orzeczenia takiej instytucji przez stronę

7. KOszty procesu

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Przytoczyć okoliczności

O wynagrodzeniu za obronę z urzędu oskarżonego C. I. orzeczono na podstawie obowiązujących w tym zakresie przepisów - po uwzględnieniu treści wyroku Trybunału Konstytucyjnego z 20 grudnia 2022 r. SK 78/21.

O wynagrodzeniu za obronę z urzędu oskarżonego M. K. orzeczono na podstawie obowiązujących w tym zakresie przepisów - po uwzględnieniu treści wyroku Trybunału Konstytucyjnego z 20 grudnia 2022 r. SK 78/21.

O wynagrodzeniu za obronę z urzędu oskarżonego A. R. orzeczono na podstawie obowiązujących w tym zakresie przepisów - po uwzględnieniu treści wyroku Trybunału Konstytucyjnego z 20 grudnia 2022 r. SK 78/21.

Mając na uwadze aktualną sytuację życiową i majątkową oskarżonych oraz orzeczone w stosunku do C. I. świadczenie pieniężne na rzecz Funduszu (...), sąd na podstawie art. 624 § 1 k.p.k. zwolnił ich od ponoszenia kosztów sądowych, obciążając wydatkami Skarb Państwa.

6. Podpis

XII K 161/22

Powołane przepisy:

Korekty wprowadzone przez SAOS:

Informacje o źródle orzeczenia:

Dodatkowe informacje:

Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

UZASADNIENIE