Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 5 stycznia 2023 r.

Sąd Rejonowy Gdańsk-Północ w Gdańsku I Wydział Cywilny

w składzie:

Przewodniczący: Sędzia Marek Jasiński

po rozpoznaniu 5 stycznia 2023 r. w G.

na posiedzeniu niejawnym

sprawy z powództwa (...) Spółki Akcyjnej z siedzibą w W.

przeciwko E. I.

o zapłatę

utrzymuje w mocy w całości wyrok zaoczny Sądu Rejonowego Gdańsk-Północ w Gdańsku wydany 9 grudnia 2021 roku w sprawie o sygn. akt I C 647/21.

Sygn. akt I C 647/21

UZASADNIENIE

Pozwem z 9 kwietnia 2021 r. powód: (...) Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą w G. domagała się zasądzenia do E. I. kwoty 1629,90 zł wraz z odsetkami ustawowymi za opóźnienie od dnia wniesienia pozwu w elektronicznym postępowaniu upominawczym, tj. od 29 września 2020 r. do dnia zapłaty oraz kosztów procesu, w tym kosztów poniesionych w elektronicznym postępowaniu upominawczym, według norm przepisanych.

Roszczenie swe powód wywodził z zawartej z pozwanym umowy o świadczenie usług telekomunikacyjnych z 25 października 2018 r., która rozwiązana została z przyczyn leżących po stronie pozwanego przed upływem okresu, na jaki została zawarta. Wartość niespłaconych należności wynikających z zawartej umowy na dzień sporządzenia salda wynosi 1629,90 zł i obejmowała należności z nieopłaconych faktur, kary umowne oraz skapitalizowane odsetki ustawowe za opóźnienie.

Powód wskazał również, że niniejsze postępowanie stanowi kontynuację postępowania w elektronicznym postępowaniu upominawczym przez Sądem Rejonowym Lublin-Zachód w Lublinie, sygn. akt(...).

Wyrokiem zaocznym z 9 grudnia 2021 r. Sąd Rejonowy Gdańsk-Północ w Gdańsku orzekł zgodnie z żądaniem pozwu.

Od powyższego wyroku zaocznego pozwany E. I. złożył sprzeciw, zaskarżając wyrok w całości i wnosząc o jego uchylenie, zarzucając, że nie zgadza się z wysokością kwoty zasądzonej w postępowaniu oraz wskazując, że wielokrotnie zwracał się do powoda o wyjaśnienie dochodzonych kwot oraz o polubowne załatwienie sprawy.

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

25 października 2018 r. pomiędzy (...) Spółką Akcyjną z siedzibą w W. jako operatorem i E. I. zawarta została umowa o świadczenie usług telekomunikacyjnych nr (...) na warunkach oferty promocyjnej.

Umowa została zawarta na czas określony, tj. do 25 października 2020 r., przy czym w przypadku niewypełnienia przez abonenta obowiązku ponoszenia opłat z umowy, mogła zostać ona rozwiązana przez T-M. ze skutkiem natychmiastowym. W takim przypadku, T-M. przysługiwało roszczenie o zwrot równowartości udzielonej abonentowi ulgi w ramach oferty promocyjnej w kwocie 1680 zł do maksymalnej wysokości 2349,99 zł. Kwota ta ulegała proporcjonalnemu zmniejszeniu za okres od dnia zawarcia umowy do jej rozwiązania.

Integralną częścią umowy były Warunki oferty promocyjnej „T-M. bez limitu z telefonem na 24 miesiące 36 rat. Oferta rodzinna”, a ponadto Regulamin świadczenia usług telekomunikacyjnych na rzecz abonentów T-M.. Jednym z podstawowych obowiązków abonenta było terminowe, tj. do 15-go dnia cyklu rozliczeniowego, uiszczanie należności z tytułu wystawionych przez operatora faktur.

dowód: umowa wraz z warunkami oferty promocyjnej i regulaminem – k. 9-23.

E. I. nie dokonał terminowej zapłaty z faktur nr (...) na łączną kwotę 360,13 zł, na skutek czego, pismem z 27 września 2019 r. (...) S.A. wypowiedziała mu umowę o świadczenie usług telekomunikacyjnych, wskazując, że utrzymujące się na jego koncie abonenckim zadłużenie stanowi naruszenie umowy. Rozwiązanie umowy miało nastąpić z dniem 6 listopada 2019 r. Obciążony został również kwotę 1160,80 zł tytułem opłaty za wcześniejsze rozwiązanie umowy zawartej w ofercie promocyjnej.

(...) S.A. wezwała E. I. do zapłaty kwoty 1522,48 zł, na którą składały się należności z tytułu niezapłaconych faktur oraz odsetki za zwłokę.

dowód: kopie faktur – k. 34-39, wypowiedzenie umowy wraz z dowodem nadania i doręczenia oraz dalszą korespondencją – k. 24-34.

Sąd zważył, co następuje:

Powyższy stan faktyczny Sąd ustalił na podstawie zaoferowanych przez stronę powodową dowodów w postaci dokumentów prywatnych: kopii umowy wraz z warunkami promocji i regulaminem, dalszej korespondencji stron, w tym oświadczenia o wypowiedzeniu umowy, a także dokumentów rozliczeniowych: faktur i noty obciążeniowej (k. 29v.). Ich autentyczność i wiarygodność nie była w toku procesu kwestionowana przez strony, nie budziła również wątpliwości Sądu.

W niniejszej sprawie bezsporne było to, że strony łączyła umowa o świadczenie usług telekomunikacyjnych z 25 października 2018 r. Umowa o świadczenie usług telekomunikacyjnych jest umową nazwaną, uregulowaną przepisami ustawy z dnia 16 lipca 2004 r. Prawo telekomunikacyjne (Dz. U. z 2004 r. nr 171, poz. 1800 ze zm.).

Istota sporu sprowadzała się do oceny zasadności roszczenia co do wysokości, bowiem w sprzeciwie od wyroku zaocznego pozwany podniósł, że nie zgadza się z wysokością zasądzonej kwoty.

Zgodnie z treścią art. 6 k.c., ciężar udowodnienia faktu spoczywa na osobie, która z faktu tego wywodzi skutki prawne. Przepis ten określa reguły dowodzenia, tj. przedmiot dowodu oraz osobę, na której spoczywa ciężar udowodnienia faktów mających istotne znaczenie dla rozstrzygnięcia sprawy. Zaznaczyć też trzeba, że przy rozpoznawaniu sprawy na podstawie przepisów kodeksu postępowania cywilnego rzeczą sądu nie jest zarządzenie dochodzeń w celu uzupełnienia lub wyjaśnienia twierdzeń stron i wykrycia środków dowodowych pozwalających na ich udowodnienie, ani też Sąd nie jest zobowiązany do przeprowadzenia z urzędu dowodów zmierzających do wyjaśnienia okoliczności istotnych dla rozstrzygnięcia sprawy (art. 232 k.p.c.). Obowiązek przedstawienia dowodów spoczywa na stronach (art. 3 k.p.c.), a ciężar udowodnienia faktów mających dla rozstrzygnięcia sprawy istotne znaczenie (art. 227 k.p.c.) spoczywa na stronie, która z faktów tych wywodzi skutki prawne. Zaprzeczenie dokonane przez stronę procesową powoduje, że istotne dla rozstrzygnięcia sprawy okoliczności stają się sporne i muszą być udowodnione. W razie ich nieudowodnienia Sąd oceni je na niekorzyść strony, na której spoczywał ciężar dowodu, chyba że miał możność przekonać się o prawdziwości tych twierdzeń na innej podstawie.

Powód, składając do akt kopie dokumentów w postaci umowy, warunków oferty promocyjnej, a także dokumentów rozliczeniowych, wykazał swoje roszczenie tak co do zasady, jak i co do wysokości. Tymczasem pozwany, mimo pouczenia go przy doręczeniu odpisu wyroku zaocznego o obowiązku przedstawienia w sprzeciwie wszystkich twierdzeń i dowodów pod rygorem ich pominięcia w dalszym toku postepowania (k. 50) – stosownie do przepisu art. 344 § 2 k.p.c. - ograniczył się jedynie do stwierdzenia, że nie zgadza się z wysokością zasądzonej kwoty, nie uzasadniając jednakże swojego stanowiska i nie podnosząc jednakże żadnych skonkretyzowanych zarzutów przeciwko żądaniu pozwu, w tym żadnych okoliczności faktycznych niweczących roszczenie, np. zarzutu spełnienia świadczenia, czy też konkretnych zarzutów dotyczących wyliczenia dochodzonej pozwem kwoty. Takie konkretne zarzuty nie zostały również wskazane w ramach wysłuchania strony na piśmie w trybie art. 15zzs ² ustawy z 2 marca 2020 r. o szczególnych rozwiązaniach związanych z zapobieganiem, przeciwdziałaniem i zwalczaniem C.-19, innych chorób zakaźnych i wywołanych nimi sytuacji kryzysowych.

Zgodnie z przepisem art. 347 k.p.c., po ponownym rozpoznaniu sprawy sąd wydaje wyrok, którym wyrok zaoczny w całości lub części utrzymuje w mocy albo uchyla go i orzeka o żądaniu pozwu, bądź też pozew odrzuca lub postępowanie umarza. Przepis art. 332 § 2 stosuje się odpowiednio. W konsekwencji Sąd uznał, że w sprawie nie zachodzą podstawy do uchylenia wyroku zaocznego z 9 grudnia 2021 r. i wyrok ten utrzymał w mocy w całości.

Sygn. akt I C 647/21

ZARZĄDZENIE

Dnia 10 lutego 2023 r.

1.  (...)

2.  (...)

3.  (...)

Sędzia Marek Jasiński