Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 30 września 2022r.

Sąd Rejonowy w Kętrzynie I Wydział Cywilny

w składzie następującym:

po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 29 września 2022 r. w K.

sprawy z powództwa G. (...) M. Sp. j. z siedzibą w O.

przeciwko (...) Towarzystwo (...) S.A. z siedzibą w W.

o zapłatę

I.  Zasądza od pozwanego (...) Towarzystwo (...) S.A. z siedzibą w W. na rzecz powoda G. (...) M. Sp. j. z siedzibą w O. kwotę 5.526,16 zł
(pięć tysięcy pięćset dwadzieścia sześć złotych i szesnaście groszy) wraz z ustawowymi odsetkami za opóźnienie za okres od dnia 8.06.2021 r. do dnia zapłaty;

II.  Zasądza od pozwanego (...) Towarzystwo (...) S.A. z siedzibą w W. na rzecz powoda G. (...) M. Sp. j. z siedzibą w O. kwotę 2.780,00 zł (dwa tysiące siedemset osiemdziesiąt złotych) wraz z odsetkami w wysokości odsetek ustawowych za opóźnienie za okres od dnia uprawomocnienia się wyroku do dnia zapłaty;

III.  Nakazuje zwrócić powodowi kwotę 437,00 zł (czterysta trzydzieści siedem złotych) tytułem części niewykorzystanej zaliczki.

UZASADNIENIE

Powód, G. (...) M. Sp. j. z siedzibą w O. wniósł o zasądzenie od pozwanego (...) Towarzystwa (...) S.A. z siedzibą w W. kwoty 5.525,16 zł wraz z odsetkami ustawowymi za opóźnienie od dnia 8 czerwca 2021 r., do dnia zapłaty. Ponadto wniósł o zasądzenie od pozwanego zwrotu kosztów procesu, w tym kosztów zastępstwa procesowego według norm przepisanych. W uzasadnieniu wskazał, że w dniu 11 marca 2021 r., doszło do kolizji, w wyniku której uszkodzony został należący do T. W. pojazd marki F. (...) o nr rej. (...). Sprawca kolizji był ubezpieczony w Towarzystwie (...) pozwanego. W dniu 12 marca 2021 r. T. W. zawarł z powodem umowę najmu, która trwała do dnia 12 kwietnia 2021 r. Legitymacja czynna powoda do dochodzenia roszczenia wynika z umowy cesji wierzytelności w zakresie zwrotu kosztów wynajmu pojazdu zastępczego z dnia 28 kwietnia 2021 r. Powód w dniu
28 kwietnia 2021 r. wystawił fakturę VAT za wynajem pojazdu zastępczego na kwotę 7.130,31 zł. Pozwany uznał roszczenie co do zasady i w dniu 20 maja 2021 r., wypłacił powodowi kwotę 1.605,15 zł. Według powoda, pozwana spółka winna wypłacić pozostałą kwotę 5.525,16 zł. Dalej powód podniósł, że ze względu na fakt, iż pozwany zakwalifikował szkodę w pojeździe jako całkowitą, żądanie zwrotu kosztów najmu pojazdu zastępczego jest uzasadnione. Poszkodowany zwrócił pojazd zastępczy w dniu wydania decyzji o przyznaniu odszkodowania z tytułu szkody całkowitej.

Pozwany (...) S.A. z siedzibą w W. wniósł
o oddalenie powództwa w całości oraz zasądzenie od powoda na rzecz pozwanego kosztów procesu, w tym kosztów zastępstwa procesowego według norm przepisanych wraz
z ustawowymi odsetkami za opóźnienie w spełnieniu świadczenia pieniężnego, za czas od uprawomocnienia się orzeczenia do dnia zapłaty. Pozwany podniósł, iż powód nie uczynił zadość obowiązkowi wynikającemu z art. 6 kc, bowiem nie wykazał w pozwie zasadności wysokości dochodzonego roszczenia. Roszczenie powoda zapłaty kwoty 5.525,16 zł należy w ocenie pozwanego uznać za bezpodstawne. Pozwany co do zasady nie kwestionował swojej odpowiedzialności za zaistniałe zdarzenie komunikacyjne z dnia 11.03.2021 r. o czym świadczy przyznane i wypłacone odszkodowanie z tytułu zwrotu kosztów najmu pojazdu zastępczego w wysokości 1.605,15 zł. Pozwany jako zasadny czas najmu pojazdu zastępczego uznał okres 16 dni. Jednocześnie za pierwsze 3 dni najmu pozwany zweryfikował dobową stawkę najmu pojazdu do kwoty 135,30 zł, czyli średniej stawki występującej na rynku, za pozostałe dni dokonano weryfikacji dobowej stawki pojazdu zastępczego do kwoty 95,25 zł. Powód wskazał, że poszkodowany został poinformowany o możliwości wynajęcia pojazdu zastępczego udostępnionego przez pozwanego oraz tym, że pozwana w przypadku najmu pojazdu zastępczego od innej firmy, pokrywa koszt najmu do akceptowanych przez nią stawek odpowiednich dla klasy pojazdu uszkodzonego. Pozwany uprawniony był do weryfikacji dobowej stawki najmu pojazdu zastępczego, zgodnie z przekazaną poszkodowanemu informacją. Pozwany podniósł też, iż na ogólnodostępnej stronie internetowej pozwanego również można znaleźć szczegółowe i konkretne informacje dotyczące pojazdu zastępczego. w ocenie pozwanego zastosowana przez powoda stawka wynajmu jest zawyżona i nie występuje na rynku lokalnym, a gdyby poszkodowany musiał samodzielnie zapłacić za najem pojazdu, dokonałby uprzednio weryfikacji ofert i wybrałby ofertę cenowo najlepszą. Odnośnie dochodzenia roszczenia o odsetki pozwany podniósł z ostrożności procesowej, iż żądanie powoda dotyczące zasądzenia odsetek
w sposób wskazany w pozwie jest bezpodstawne. W ocenie pozwanego w niniejszej sprawie zasadne jest zasądzenie odsetek ustawowych za opóźnienie co najwyżej od chwili wyrokowania.

Sąd ustalił, co następuje:

W dniu 11 marca 2021 r., doszło do kolizji, w wyniku której uszkodzony został należący do T. W. pojazd marki F. (...) o nr rej. (...). Sprawca kolizji był ubezpieczony w zakresie odpowiedzialności cywilnej w (...) Towarzystwie (...) S.A. z siedzibą w W..

(bezsporne)

Zdarzenie zostało zgłoszone przez poszkodowanego u agenta, u którego zawierał umowę ubezpieczenia i tam poinformowano go o możliwości wynajęcia pojazdu zastępczego i poszkodowany zlecił rozmawiającej z nim osobie, aby taki pojazd mu zorganizowała.
W dniu 12 marca 2021 r. T. W. zawarł z (...) Sp. z o.o. Sp. k. z siedzibą w O. umowę najmu samochodu S. (...), nr rej. (...), na okres od dnia 12.03.2021 r., koniec najmu nastąpił w dniu 12.04.2021 r. Stawka najmu wynosiła 187,00 zł netto za dobę. Poszkodowany potrzebował samochodu, ponieważ w gospodarstwie domowym posiadał tylko jedno auto. Jednocześnie T. W. upoważnił P. C. do reprezentowania go przed ubezpieczycielem w sprawie zorganizowania wynajęcia pojazdu zastępczego.

Pismem z dnia 18.03.2021 r. P. C. poinformował ubezpieczyciela, że poszkodowany od dnia 11.03.2022 r. rozpoczął korzystanie z pojazdu zastępczego, a stawka wynajmu wynosi 206,00 zł za dobę netto. W Tym samym dniu P. C. skontaktował się z infolinią (...), w celu złożenia zlecenia najmu pojazdu zastępczego. Konsultantka poinformowała go, że ze względu na wewnętrzne procedury pojazd zastępczy nie może zostać zorganizowany przez pełnomocnika (pełnomocnictwo zostało ubezpieczycielowi przedłożone) i ubezpieczyciel nie zorganizował pojazdu zastępczego.

Początkowo ubezpieczyciel kwestionował swoją odpowiedzialność za zdarzenie, ale ostatecznie po przeprowadzeniu postępowania likwidacyjnego, decyzją z dnia 12.04.2021 r. ubezpieczyciel uznał szkodę w pojeździe poszkodowanego za całkowitą i przyznał mu odszkodowanie w wysokości 8.310,00 zł. W tym samym dniu poszkodowany zwrócił pojazd zastępczy.

W dniu 28.04.2021 r. (...) Sp. jawna wystawił fakturę za najem na kwotę 7.130,31 zł brutto (5.797,00 zł netto).

W dniu 28.04.2021 r. (...) Sp. z o.o. Sp. k. zawarł z T. W. umowę cesji wierzytelności przysługujących poszkodowanemu w stosunku do (...) Towarzystwa (...) S.A. z siedzibą w W. z tytułu odpowiedzialności na podstawie obowiązkowego ubezpieczenia OC posiadaczy pojazdów w zakresie zwrotu kosztów wynajmu pojazdu zastępczego przez okres potrzebny do przywrócenia pojazdu do stanu sprzed zaistnienia szkody lub do jej likwidacji w ramach szkody całkowitej.

Po zgłoszeniu szkody przez powoda w zakresie kosztów najmu pojazdu zastępczego ubezpieczyciel przyznał i wypłacił odszkodowanie z tego tytułu za 16 dni, w łącznej kwocie 1.605,15 zł, pierwsze 3 dni po stawce 110,00 zł netto / 135,30 zł brutto, pozostałe dni za stawkę 75,00 zł netto / 92,25 zł brutto.

W dniu 01 kwietnia 2021 r. (...) Sp. z o.o. Sp. k. z siedzibą w O. został przekształcony w G. (...) M. Sp. j. z siedzibą w O. w trybie art. 553 §1 ksh. Powstała w wyniku przekształcenia spółka jawna stała się z mocy prawa, na zasadzie kontynuacji, podmiotem wszelkich praw i obowiązków przysługujących przekształcanej spółce komandytowej.

Powyższy stan faktyczny sąd ustalił w oparciu o: umowę najmu – k. 12, cesję wierzytelności – k. 15, fakturę – k. 13, cennik k. 14, pismo k. 17 – 18, zeznania świadka T. W. k. 103-104 oraz P. C. k. 75, nagranie rozmowy z konsultantką – płyta CD – k. 29, pełnomocnictwo – k. 19 i 20, wydruk z KRS – k. 7, decyzja – k.23, 24, potwierdzenie przelewu – k. 25, pismo k. 27, akta szkody płyta CD k. 62)

Sąd zważył, co następuje:

Powództwo zasługuje na uwzględnienie.

Stan faktyczny sprawy był pomiędzy stronami bezsporny w zakresie zaistnienia szkody i jej okoliczności oraz podstaw odpowiedzialności pozwanego. Sąd ustalił stan faktyczny w niniejszej sprawie na podstawie przedłożonych przez powoda i pozwanego dokumentów oraz zeznań świadków T. W. i P. C.. Prawdziwość dokumentów nie była kwestionowana przez strony, nie budziła też wątpliwości Sądu.

Sąd dał wiarę zeznaniom świadków, albowiem były one spójne, logiczne, konsekwentne, zgodne z zasadami doświadczenia życiowego. Sąd uwzględnił także treść rozmowy z konsultantką (...) z nagrania przedłożonego przez powoda.

Z okoliczności sprawy wynika, że pozwany nie kwestionował, co do zasady, iż wynajęcie pojazdu zastępczego przez poszkodowanego T. W. było uzasadnione. Sporem objęta była liczba dni i wysokość kosztów wynajmu w zakresie zastosowanej przez powoda stawki dobowej za wynajem pojazdu zastępczego.

Rozpoznając zasadność samej wysokości żądanego w pozwie roszczenia, Sąd dopuścił dowód z opinii biegłego z zakresu techniki samochodowej S. T. (k. 107- 110), z treści której wynika, iż uwzględniając, że pokrzywdzonemu przysługuje samochód zastępczy odpowiadający klasie samochodu uszkodzonego, do ustalenia stawki najmu należy zastosować stawkę odpowiadającą najmowi samochodu klasy autosegmentu C. Zastosowana przez powoda stawka 187,00 zł za okres 31 dni jest wyższa od średniej stawki najmu pojazdów klasy C, a jednocześnie mieści się w granicach stawek stosowanych za wynajem pojazdów tej klasy na rynku lokalnym miejsca powstania szkody, które wynoszą netto od 89,00 zł do 236,73 zł.

W ocenie Sądu opinia biegłego jest jasna, pełna, rzeczowa, logiczna i wyczerpująca , stąd zasługuje na podzielenie. Opinia nie była również kwestionowana przez żadną ze stron.

Wskazać należy, iż w świetle aktualnych poglądów doktryny i orzecznictwa, nie ulega wątpliwości, iż odpowiedzialnością ubezpieczyciela z tytułu umowy obowiązkowego ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej posiadaczy pojazdów mechanicznych za uszkodzenie albo zniszczenie pojazdu mechanicznego są objęte celowe i ekonomicznie uzasadnione wydatki na najem pojazdu zastępczego. Mając na uwadze zasadę pełnego odszkodowania, wynikającą z art. 361§2 k.c. oraz treść art. 363§1 k.c., miernikiem odszkodowania są ceny występujące na lokalnym rynku - od najniższej do najwyższej (por. m.in. uchwałę SN z dnia 13 czerwca 2003r., III CZP 32/03, uchwalę SN z dnia 17 listopada 2011 r., III CZP 5/11). Na poszkodowanym nie ciąży przy tym obowiązek poszukiwania sprzedawców oferujących swoje usługi najtaniej. Tylko w przypadku wykazania przez zakład ubezpieczeń nielojalnego postępowania, naruszającego obowiązujące wierzyciela - na podstawie art. 354 k.c. - wymogi współpracy z dłużnikiem przy wykonywaniu zobowiązania, można wierzycielowi postawić zarzut powiększenia rozmiarów szkody poprzez wybranie oferty z cenami wyższymi niż obowiązujące na danym rynku lokalnym i zlecić stosowną weryfikację wysokości odszkodowania (vide - wyrok SN z 25.04.2002r., I CKN 1466/99). Tylko wydatki na najem pojazdu zastępczego poniesione przez poszkodowanego, które znacznie przekraczają koszty obowiązujące na danym rynku lokalnym lub koszty zaproponowanego przez ubezpieczyciela skorzystania z takiego pojazdu nie są objęte odpowiedzialnością z tytułu umowy obowiązkowego ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej posiadaczy pojazdów mechanicznych (vide - uchwała Sądu Najwyższego z dnia 24 sierpnia 2017r., III CZP 20/17, OSNC 2018 nr 6, poz. 56).

Z przedłożonej przez powoda faktury VAT wynika, że poszkodowany skorzystał z wynajmu pojazdu z tego samego segmentu jak uszkodzony oraz po cenie segmentu odpowiadającego klasie samochodu uszkodzonego (segment C) za cenę netto 187,00 zł, brutto 230,01 zł za dobę. Jednocześnie z opinii biegłego S. T. wynika, że stawka po jakiej poszkodowany wynajął pojazd u powoda mieści się w granicach stawek stosowanych na rynku lokalnym. Mając to na uwadze należy stwierdzić, iż koszty wynajmu stosowane przez powoda nie są rażąco wygórowane wobec stawek stosowanych na rynku lokalnym. Stąd stawka zastosowana w sprawie przez powoda nie może być traktowana jako nadmierna. Nie można też, w ocenie Sądu, zarzucić poszkodowanemu nielojalnego postępowania, ponieważ wbrew odmiennym twierdzeniom, w ocenie sądu pozwany nie wykazał, iż w sposób jasny i przejrzysty poinformował poszkodowanego o wysokości akceptowanych przez niego stawek wynajmu pojazdu zastępczego. Podkreślić również należy, iż pozwany w toku rozmowy z pełnomocnikiem poszkodowanego, niezasadnie w ocenie sądu odmówił zorganizowania pojazdu zastępczego za jego pośrednictwem.

W ocenie Sądu, za celowy i uzasadniony należy również uznać okres wynajmu pojazdu wskazany przez powoda na 31 dni, t.j. do dnia wydania decyzji o przyznaniu odszkodowania z tytułu szkody całkowitej. Czas wynajmu pojazdu zastępczego przez poszkodowanego uzależniony był wyłącznie od długości prowadzonego przez pozwanego postępowania likwidacyjnego. Poszkodowany zgłosił szkodę niezwłocznie i nie miał wpływu na czas pracy ubezpieczyciela. Samochód zastępczy zwrócił w tym samym dniu, w którym pozwany poinformował go o swojej decyzji dotyczącej przyznanego odszkodowania. W związku z tym nie zasadnym jest uznanie czasu najmu wyłącznie za 16 dni, skoro postępowanie trwało 31 dni, ponieważ pozwany nie może obciążać poszkodowanego konsekwencjami własnych postępowań i nie może w sposób arbitralny, niczym nieuzasadniony, decydować o zasadnym okresie wynajmu pojazdu zastępczego.

W tych okolicznościach Sąd uznał roszczenie powoda za uzasadnione w całości i zasądził na jego rzecz dochodzoną pozwem kwotę.

O odsetkach Sąd orzekł stosownie do żądania pozwu od dnia 26.11.2019 r. Żądanie to znajduje oparcie w art. 481§1 i 2 k.c. w zw. z art. 476 k.c. i art. 14 ust. 1 ustawy z dnia 22 maja 2003 r. o ubezpieczeniach obowiązkowych, Ubezpieczeniowym Funduszu Gwarancyjnym i Polskim Biurze Ubezpieczycieli Komunikacyjnych, mając na uwadze , iż pismem z dnia 19.10.2019 r. powód wezwał pozwanego do zapłaty kwoty wynikającej z wystawionej faktury za najem przez poszkodowana pojazdu zastępczego, a w dniu 2 listopada 2019 r. pozwany uznał w części żądanie powoda i wypłacił część żądanej przez niego kwoty z tytułu wynajmu przez poszkodowaną auta zastępczego.

O kosztach procesu Sąd orzekł na podstawie art. 98 § 1 kpc, stosownie do zasady odpowiedzialności za wynik procesu, obciążając nimi pozwanego, przy czym na koszty należne powodowi składały się opłata od pozwu w kwocie 400 zł , koszty zastępstwa prawnego ustalone zgodnie z § 2 pkt 2 Rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 22.10.2015 r. w sprawie opłat za czynności radców prawnych na kwotę 1800 zł, opłata skarbowa od pełnomocnictwa w kwocie 17 zł , uiszczona przez powoda i wykorzystana do kwoty 563 zł zaliczka na poczet wynagrodzenia biegłego. Stosownie do treści art. 98 § 1 ¹ kpc od kwoty zasądzonej tytułem zwrotu kosztów procesu należą się odsetki, w wysokości odsetek ustawowych za opóźnienie w spełnieniu świadczenia pieniężnego, za czas od dnia uprawomocnienia się orzeczenia, którym je zasądzono, do dnia zapłaty.

Jednocześnie na podstawie art. 84 ustawy o kosztach sądowych w sprawach cywilnych Sąd orzekł o zwrocie powodowi niewykorzystanej zaliczki na poczet wynagrodzenia biegłego w kwocie 437 zł.