Pełny tekst orzeczenia

Formularz UWŁ

Sygnatura akt

II K 1/22

Jeżeli został złożony wniosek o uzasadnienie wyroku jedynie co do rozstrzygnięcia o karze i o innych konsekwencjach prawnych, można wypełnić część 3–8 formularza

1.USTALENIE FAKTÓW

0.1. Wyroki wydane wobec skazanego

Lp.

Sąd, który wydał wyrok albo wyrok łączny

Data wyroku albo wyroku łącznego

Sygnatura akt sprawy

1.

Sądu Rejonowego w Brodnicy

9 sierpnia 2019 r.

II K 227/19

2.

Sądu Rejonowego w Białymstoku

13 września 2019 r.

II K 1020/19

3

Sądu Rejonowego w Ostródzie VII Zamiejscowy Wydział karny w Morągu

7 września 2020 r.

II K 72/20

4

Sądu Rejonowego w Sokółce

30 listopada 2020 r.

II K 689/19

5

Sądu Rejonowego w Słupsku

9 września 2022 r.

II K 387/20

6

Sądu Rejonowego w Ciechanowie

15 marca 2021 r.

II K 885/19

7

Sądu Rejonowego w Szczytnie

8 kwietnia 2021 r.

II K 233/20

0.1.1.2. Inne fakty

1.2.1. Fakty uznane za udowodnione

Lp.

Fakt oraz czyn, do którego fakt się odnosi

Dowód

Numer karty

1.

Uprzednia karalność D. M. skazanego prawomocnymi wyrokami:

1.1. Sądu Rejonowego w Brodnicy z 9 sierpnia 2019 roku, w sprawie II K 227/19 za przestępstwo z 286 § 1 k.k. popełnione w dniu 6 lipca 2018 roku na karę 6 (sześciu) miesięcy pozbawienia wolności z warunkowym zawieszeniem jej wykonania na okres 2 (dwóch) lat tytułem próby

2. Sądu Rejonowego w Białymstoku z 13 września 2019 roku, w sprawie II K 1020/19 za czyny z art. 286 § 1 k.k. opisane w punkcie 1-3 ww. wyroku, popełnione w dniu 10 października 2018 r., 10 października 2018 r., 12 października 2018 roku w ramach ciągu przestępstw na karę 9 (dziewięciu) miesięcy pozbawienia wolności z warunkowym zawieszeniem jej wykonania na okres 2 (dwóch) lat tytułem próby; orzeczono grzywnę w wymiarze 50 (pięćdziesięciu) stawek dziennych przyjmując wysokość stawki dziennej na kwotę 100 (stu) złotych; w dniu 24 czerwca 2020 roku wykonano karę grzywny

3. Sądu Rejonowego w Ostródzie VII Zamiejscowy Wydział karny w Morągu z 7 września 2020 roku w sprawie II K 72/20 za przestępstwo z 286 § 1 k.k. w zw. z art. 12 § 1 k.k. popełnione w okresie od bliżej nieustalonego dnia października 2018 r. do 22 stycznia 2019 roku na karę 6 (sześciu) miesięcy pozbawienia wolności; kara odbyta

4. Sądu Rejonowego w Sokółce z 30 listopada 2020 roku, w sprawie II K 689/19 za czyny z art. 286 § 1 k.k. opisane w punkcie 1-3 ww. wyroku, popełnione w dniu 18 lutego 2019 roku oraz 20 lutego 2019 roku, w dniu 18 lutego 2019 roku, w dniu 18 lutego 2019 roku w ramach ciągu przestępstw na karę 10 (dziesięciu) miesięcy pozbawienia wolności z warunkowym zawieszeniem jej wykonania kary na okres 3 (trzech) lat tytułem próby

5. Sądu Rejonowego w Słupsku z 9 września 2020 roku, w sprawie II K 387/20 utrzymanym w mocy wyrokiem Sądu Okręgowego w Słupsku z dnia 20 kwietnia 2021 roku, za przestępstwo z art. 286 § 1 k.k. w zw. z art. 12 § 1 k.k. popełnione w dniu 7 września 2019 roku i 11 września 2019 roku na karę 1 (jednego) roku i 6 (sześciu) miesięcy pozbawienia wolności; skazany odbywał karę pozbawienia wolności w okresie od 15 października 2021 roku, godz. 11:15 do dnia 12 maja 2022 roku, kiedy to na mocy postanowienia Sądu Okręgowego w Ostrołęce został warunkowo przedterminowo zwolniony z odbycia reszty kary pozbawienia wolności;

6. Sądu Rejonowego w Ciechanowie z 15 marca 2021 roku w sprawie II K 885/19 za przestępstwo z art. 286 § 1 k.k. popełnione 16 lutego 2019 roku na karę 10 (dziesięciu) miesięcy pozbawienia wolności z warunkowym zawieszeniem jej wykonania na okres 2 (dwóch) lat tytułem próby; orzeczono grzywnę w wymiarze 50 (pięćdziesięciu) stawek dziennych przyjmując wysokość stawki dziennej na kwotę 20 (dwudziestu) złotych

7. Sądu Rejonowego w Szczytnie z 8 kwietnia 2021 roku, w sprawie II K 233/20 utrzymanym w mocy wyrokiem Sądu Okręgowego w Olsztynie z 19 października 2021 r. za czyny z art. 286 § 1 k.k. opisane w punkcie I-IV ww. wyroku, popełnione w dniu 8 maja 2018 roku, 10 września 2018 roku, 16 sierpnia 2018 roku, 14 września 2018 roku w ramach ciągu przestępstw na karę 8 (miesięcy) miesięcy pozbawienia wolności z warunkowym zawieszeniem jej wykonania kary na okres 2 (dwóch) lat tytułem próby

8. Ocena zachowania skazanego w ZK określona została jako prawidłowa i własciwa a stopień demoralizacji jako umiarkowany. Był dziesięciokrotnie nagradzany regulaminowo, nie wnioskowano o wymierzenie kary dyscyplinarnej. Przestrzegał ustalonego w jednostce regulaminu i porządku dnia. Deklaruje krytyczny stosunek do popełnionych przestępstw. Od chwili osadzenia zainteresowany podjęciem pracy, zatrudniony na rzecz zakładu karnego a następnie odpłatnie na rzecz kontrahenta zewnętrznego, wypowiadającego się bardzo pozytywnie pracy skazanego. Bierze udział w pracach społecznych.

Na wniosek dyrektora Zakładu Karnego w P. na mocy postanowienia Sądu Okręgowego w Ostrołęce został warunkowo przedterminowo zwolniony z odbycia reszty kary pozbawienia wolności;

Ad. 1

- karta karna

- odpis wyroku II K 227/19

Ad. 2.

- karta karna

- odpis wyroku II K 1020/19

Ad. 3

- karta karna

- odpis wyroku II K 72/20

Ad. 4

- karta karna

- odpis wyroku II K 689/19

Ad. 5

- karta karna

- odpis wyroku II K 387/20

- odpis wyroku VI Ka 15/21

- odpis postanowienia Sądu Okręgowego w Ostrołęce

Ad. 6

- karta karna

- odpis wyroku II K 885/19

Ad. 7

- karta karna

- odpis wyroku II K 233/20

- odpis wyroku VII Ka 627/21

Ad.8

- opinia o skazanym wraz informacją o pobytach i orzeczeniach

k. 54,

k. 82-82v

Ad. 2

k. 54

- k. 72-72v

Ad. 3

- k. 54,

- k. 80-80v

Ad. 4

- k. 54

- k. 70-70v

Ad. 5

- k. 54v

- k. 76-77

- k. 78

- k. 112-113

Ad. 6

- k. 54v

- k. 74-74v

Ad. 7

- k. 54v

- k. 59-60

- k. 61

Ad. 8

- k. 55-57

1.2.2. Fakty uznane za nieudowodnione

Lp.

Fakt oraz czyn, do którego fakt się odnosi

Dowód

Numer karty

Nie stwierdzono

1.Ocena Dowodów

0.1. Dowody będące podstawą ustalenia faktów

Lp. faktu z pkt 1.2.1

Dowód

Zwięźle o powodach uznania dowodu

Ad.1,2,3,4,5,6,7,

Ad.8.

- Karta karna,

- odpisy wyroków,

- informacje o pobytach i orzeczeniach (zakresie i terminie rozpoczęcia wykonywania kar),

- opinia o skazanym

- karta karna została sporządzona przez powołaną do tego instytucje;

- prawomocne wyroki w sprawach wyżej wymienionych;

- niekwestionowany dokument urzędowy sporządzony przez uprawniony organ w sposób rzetelny, niebudzący zastrzeżeń;

- opinia o skazanym sporządzona przez uprawnioną osobę ze wskazaniem konkretnych zachowań skazanego. Opinia szczegółowa, jasna i pełna, uwzględniająca wszystkie aspekty procesu resocjalizacji skazanego.

0.1.2.2. Dowody nieuwzględnione przy ustaleniu faktów

0.2.(dowody, które sąd uznał za niewiarygodne oraz niemające znaczenia dla ustalenia faktów)

Lp. faktu z pkt 1.2.1 albo 1.2.2

Dowód

Zwięźle o powodach nieuwzględnienia dowodu

Nie dotyczy

1.PODSTAWa KARY ŁĄCZNEJ

Lp.

Sąd, który wydał wyrok albo wyrok łączny, data wydania wyroku albo wyroku łącznego i sygnatura akt sprawy

Kary lub środki karne podlegające łączeniu

1.

Sąd Rejonowy w Brodnicy, 9 sierpnia 2019 r., sygn. II K 227/19,

kara 6 (sześciu) miesięcy pozbawienia wolności z warunkowym zawieszeniem jej wykonania na okres 2 (dwóch) lat tytułem próby

2.

Sąd Rejonowy w Białymstoku, 13 września 2019 r., sygn. II K 1020/19,

kara 9 (dziewięciu) miesięcy pozbawienia wolności z warunkowym zawieszeniem jej wykonania na okres 2 (dwóch) lat tytułem próby; kara grzywny w wymiarze 50 (pięćdziesięciu) stawek dziennych przy przyjęci wysokości stawki dziennej na kwotę 100 (stu) złotych; kara grzywny wykonana

3

Sąd Rejonowy w Ostródzie VII Zamiejscowy Wydział Karny w Morągu, 7 września 2020r., sygn. II K 72/20

- kara 6 (sześciu) miesięcy pozbawienia wolności; kara odbyta

4

Sąd Rejonowy w Sokółce, 30 listopada 2020 r., sygn. II K 689/19

kara 10 (dziesięciu) miesięcy pozbawienia wolności z warunkowym zawieszeniem jej wykonania kary na okres 3 (trzech) lat tytułem próby

5

Sąd Rejonowy w Ciechanowie, 15 marca 2021 r., sygn. II K 885/19

kara 10 (dziesięciu) miesięcy pozbawienia wolności z warunkowym zawieszeniem jej wykonania na okres 2 (dwóch) lat tytułem próby; kara grzywny w wymiarze 50 (pięćdziesięciu) stawek dziennych przy przyjęciu wysokości stawki dziennej na kwotę 20 (dwudziestu) złotych

6

Sąd Rejonowy w Szczytnie, 8 kwietnia 2021 r., sygn. II K 233/20, Sąd Okręgowy w Olsztynie, 19 października 2021r., sygn. VII Ka 627/21

kara 8 (miesięcy) miesięcy pozbawienia wolności z warunkowym zawieszeniem jej wykonania kary na okres 2 (dwóch) lat tytułem próby

Zwięźle o powodach połączenia kar lub środków karnych z wyjaśnieniem podstawy prawnej

Zgodnie z treścią art. 569 § 1 k.p.k. Sąd wydaje wyrok łączny, jeżeli zachodzą warunki do orzeczenia kary łącznej w stosunku do osoby prawomocnie skazanej wyrokami różnych sądów.

W dniu 24 czerwca 2020 r. do szło do zmiany przepisów o karze łącznej, stanowiącej w dużej części powrót w tym zakresie do rozwiązań obowiązujących do dnia 30 czerwca 2015 r. Na mocy aktualnie obowiązujących przepisów, jeżeli sprawca popełnił dwa lub więcej przestępstw, zanim zapadł pierwszy wyrok, chociażby nieprawomocny, co do któregokolwiek z tych przestępstw i wymierzono za nie kary tego samego rodzaju albo inne podlegające łączeniu, sąd orzeka karę łączną, biorąc za podstawę kary z osobna wymierzone za zbiegające się przestępstwa. Wydaniu wyroku łącznego nie stoi przy tym na przeszkodzie, że poszczególne kary wymierzone za należące do ciągu przestępstw lub zbiegające się przestępstwa zostały już w całości albo i w części wykonane. Przepis art. 86 § 1 k.k. przy wymiarze kary łącznej nakazuje brać pod uwagę kary jednostkowe wymierzone za poszczególne przestępstwa pozostające w zbiegu realnym, nie zaś uprzednio orzeczone kary łączne. Również art. 85 k.k. przy oznaczaniu kary łącznej nakazuje „brać za podstawę kary z osobna wymierzone za zbiegające się przestępstwa”. Zauważyć trzeba więc, że podstawy orzekania kary łącznej – zgodnie z przepisami art. 85 k.k. i art. 86 § 1 k.k. – nie przewidują dalszych reguł, które pozwalałby na modyfikacje granic kary łącznej, chociażby przez respektowanie uprzednio orzeczonych już kar łącznych.

Zgodnie z art. 81 ust. 1 i 2 ustawy z 19 czerwca 2020 r. o dopłatach do oprocentowania kredytów bankowych udzielanych przedsiębiorcom dotkniętym skutkami COVID-19 oraz o uproszczonym postępowaniu o zatwierdzenie układu w związku z wystąpieniem COVID-19 (Dz. U. 2020, poz. 1086) przepisy rozdziału IX kodeksu karnego, w brzmieniu dotychczasowym, stosuje się do kar prawomocnie orzeczonych (wszystkich) przed dniem wejścia w życie tej ustawy, to jest przed dniem 24 czerwca 2020 roku, natomiast w brzmieniu nadanym tą ustawą, stosuje się do kar prawomocnie orzeczonych (wszystkich) po dniu jej wejścia w życie. W ustawie przewidziano więc przepisy intertemporalne, tym niemniej dotyczą one jedynie dwóch wskazanych wyżej sytuacji: gdy kary zostały prawomocnie orzeczone przed dniem wejścia w życie ustawy, tj. przed dniem 24 czerwca 2020 r., lub też gdy kary zostały prawomocnie orzeczone po dniu wejścia w życie tej ustawy. Regulacji tej trudno nie określić inaczej niż jako kontrfaktycznej, z tej racji, ze możliwa jest sytuacja, w której część skazań nastąpiła przed dniem 24 czerwca 2020 r. a część po tej dacie, a pomimo to w dalszym ciągu zachodzą warunki do wydania wyroku łącznego w oparciu o przepisu nowe lub dotychczasowe (lub jedne i drugie jednocześnie). Brak sformułowania (wyrażenia wyjątku) w analizowanej ustawie, analogicznego do zawartego w art. 19 ust. 1 ustawy z 20 lutego 2015 r. o zmianie ustawy kodeks karny oraz niektórych innych ustaw (Dz.U. 2015, poz. 396) nowelizującego rozdział IX k.k. – w brzmieniu „chyba, że zachodzi potrzeba orzeczenia kary łącznej w związku z prawomocnym skazaniem po dniu wejścia w życie niniejszej ustawy” – nie oznacza zdaniem Sądu a quo, że w stosunku do sytuacji zbiegu skazań przed dniem 24 czerwca 2020 r. i po tej dacie nie należy stosować ustawy względniejszej dla skazanego. Odnosząc powyższe rozważania prawne do realiów niniejszej sprawy, zauważyć trzeba, że kary zapadłe w wyrokach w sprawie II K 227/19 i II K 1020 uprawomocniły się przed dniem wejścia w życie ustawy nowelizacyjnej z dnia 19 czerwca 2020 r., podczas gdy kary orzeczone w pozostałych sprawach zyskały walor prawomocności dopiero po dacie jej wejścia w życie.

Porównując obowiązujące regulacje Sąd wskazuje, że zgodnie z art. 85 §1 i §2 k.k., w brzmieniu obowiązującym przed dniem 24 czerwca 2020 roku, podstawą orzeczenia kary łącznej są wymierzone i podlegające wykonaniu w całości lub w części kary lub kary łączne za przestępstwa, za które wymierzono kary tego samego rodzaju albo inne podlegające łączeniu. Koniecznym warunkiem orzekania kary łącznej jest zatem, aby te łączone kary lub kary łączne podlegały wykonaniu, przy czym niezbędne jest, by kary te na dzień orzekania kary łącznej mogły być wykonane w całości lub w części, w sposób określony dla danej kary w Kodeksie karnym wykonawczym.

Z kolei zgodnie z art. 85 §1 k.k. w brzmieniu obowiązującym po wskazanym dniu 24 czerwca 2020 r., sąd orzeka karę łączną jeżeli sprawca popełnił dwa lub więcej przestępstw, zanim zapadł pierwszy wyrok, chociażby nieprawomocny, co do któregokolwiek z tych przestępstw i wymierzono za nie kary tego samego rodzaju albo inne podlegające łączeniu; przy czym sąd orzekając karę łączną, bierze za podstawę kary z osobna wymierzone za zbiegające się przestępstwa. Zawarty w art. 85 § 1 k.k. zwrot „zanim zapadł pierwszy wyrok” odnosi się do pierwszego chronologicznie wyroku, który zapadł przed popełnieniem przez sprawce kolejnego (kolejnych) przestępstwa. Oceny realnego zbiegu dokonywać należy z perspektywy postepowania sprawcy – czy kolejnych przestępstw dopuścił się po wydaniu wobec niego wyroku (kolejnych wyroków) czy przed nim (nimi).

Zestawiając daty popełnienia czynów przypisanych skazanemu w sprawach II K 1020/19, II K 72/20, II K 689/19, II K 885/19 i II K 233/20 oraz datę wydania wyroku w sprawie II K 227/19 (tj. w dniu 9 sierpnia 2019 r.) uznać należało, że w stosunku do skazanego zachodziłyby warunki do orzeczenia kary łącznej, obejmującego wymienione skazania, skoro przestępstwa w wymienionych sprawach popełnione zostały przed wydaniem pierwszego chronologicznie wyroku,

Nie ulega zatem wątpliwości, że obecnie obowiązujący stan prawny jest bardziej korzystny dla skazanego. Przepis art. 89 §1 k.k. przewiduje, że w razie skazania za zbiegające się przestępstwa na kary pozbawienia wolności z warunkowym zawieszeniem i bez warunkowego zawieszenia ich wykonania Sąd może warunkowo zawiesić wykonanie kary łącznej w wymiarze nieprzekraczającym roku, jeżeli sprawca w czasie popełnienia każdego z tych przestępstw nie był skazany na karę pozbawienia wolności i jest to wystarczające do osiągnięcia wobec niego celów kary, a w szczególności zapobieżenia powrotowi do przestępstwa.

Przedstawiona na wstępie konfiguracja wyroków oraz zasada łączenia kar określona powyżej pozwalała na orzeczenie w niniejszej sprawie kary łącznej. W wymienionych i podlegających łączeniu sprawach za przestępstwa będące przedmiotem postępowania wymierzono kary tego samego rodzaju, ponadto kary nie zostały dotąd wykonane, ich wykonanie warunkowo zawieszono, zaś skazany popełnił przestępstwa w sytuacji, kiedy nie doszło do rozpoczęcia wykonywania kar.

1.WYMIAR KARY

Przytoczyć okoliczności, które sąd uwzględnił przy wymiarze kary łącznej

Sąd wymierza karę łączną powyżej najwyższej z kar wymierzonych za poszczególne przestępstwa do ich sumy nie przekraczając 20 lat pozbawienia wolności (art. 86 § 1 k.k.).

Wymierzając karę łączną pozbawienia wolności, Sąd wziął pod uwagę przede wszystkim cele zapobiegawcze i wychowawcze, które kara ma osiągnąć w stosunku do skazanego, a także potrzeby w zakresie kształtowania świadomości prawnej społeczeństwa, które to społeczne oddziaływanie kary dyktowane jest koniecznością przekonania społeczeństwa o nieuchronności kary za naruszenie dóbr chronionych prawem, o nieopłacalności zamachów na te dobra i wyrobieniem właściwego poczucia sprawiedliwości. Przyjęte w art. 85a k.k. rozwiązanie rozstrzyga wprost kwestię statusu, kształtu i przede wszystkim możliwości wykorzystania w procesie wymiaru kary łącznej dyrektyw prewencyjnych (indywidualno-prewencyjnej oraz generalno-prewencyjnej) odpowiadających w swej treści dyrektywom wyrażonym w art. 53 § 1 k.k. Biorąc pod uwagę, że za sprawą art. 85a k.k. dyrektywy prewencyjne znajdują „wprost” zastosowanie w procesie wymiaru kary łącznej, jak też i to, że dyrektywy te są wykorzystywane na etapie wymiaru kar jednostkowych, Sąd uznaje, że dyrektywy te powinny być odnoszone do wszystkich przestępstw, stanowiących podstawę wymiaru kary łącznej, w formule globalnej, całościowej. Kara łączna zachowuje wszak charakter instytucji podsumowującej działalność przestępczą sprawcy obejmującej całościową ocenę jego zachowań w postaci jednej kary łącznej. Przy orzekaniu kary łącznej znajdują zastosowanie wszystkie dyrektywy określone w art. 53 § 1 k.k., w tym także limitująca wymiar kary dyrektywa stopnia zawinienia, jak też, pełniąca takąż funkcję o charakterze limitującym jej górną granicę, dyrektywa stopnia społecznej szkodliwości czynu, współdeterminujące, tym samym też współwyznaczające rozmiar indywidualnych i generalno-pozytywnych potrzeb prewencyjnych. Potrzeba dokonania globalnej oceny wszystkich zbiegających się przestępstw pozwala na ustalenie czy w danym przypadku zachodzą okoliczności, które przemawiają za zsumowaniem dolegliwości czy też za zastosowaniem zasady absorpcji. Kara łączna będąca karą za całokształt przestępczej działalności nie może przestać być jednak karą sprawiedliwą. Należy zauważyć przy tym, że art. 86 § 1 k.k. nie wyklucza możliwości wymiaru kary łącznej według zasad kumulacji, nie istnieje też żadne ustawowe wymaganie orzekania kary łącznej w sposób korzystny dla skazanego (wyrok SN z 21 sierpnia 2007 r., II KK 96/07, OSNKW 2008, nr 1, poz. 6.). Stwierdzić przy tym trzeba, że zasadę absorpcji -uwzględniając, że całkowita absorpcja jest obecnie wykluczona z uwagi na brzmienie przepisu art. 86 § 1 k.k. - nakazującą ukształtować karę łączną na poziomie zbliżonym do wysokości najwyższej spośród kar jednostkowych, stosuje się w wymiarze kary łącznej wyjątkowo. Skoro bowiem w przypadku szczególnej postaci realnego zbiegu przestępstw (wskazanej w art. 91 § 1 k.k.) podstawową dyrektywą szczególną wymiaru kary jest dyrektywa asperacji, to nie ma powodów, by właśnie tej dyrektywy nie uznać za priorytetową (zasadniczą) w przypadku wymiaru kary łącznej za realny zbieg przestępstw.

Poza wskazanymi dyrektywami prewencyjnymi – mającymi przy wymiarze kary łącznej jednoznacznie priorytetowy status (art. 85a k.k.) – uzupełniającymi przesłankami, ocenianymi jednakowoż w perspektywie wyżej wskazanych dyrektyw prewencyjnych wymiaru kary, są tzw. szczególne dyrektywy wymiaru kary orzekanej w wyroku łącznym na podstawie prawomocnie wymierzonych za zbiegające się przestępstwa kar jednostkowych. Wymaga to więc uwzględnienia związku podmiotowo-przedmiotowego zachodzącego między poszczególnymi przestępstwami, wyznaczonego przede wszystkim przez podobieństwo (jednorodność) rodzajowe zbiegających się przestępstw, motywację, zwartość czasowo-miejscową popełnienia każdego z nich, wskazujących na paralelę z przypadkami pomijalnego zbiegu przestępstw, czynu ciągłego lub konstrukcji ciągu przestępstw.

Sąd uznał, że nie ma aktualnie potrzeby poddania skazanego resocjalizacji w warunkach izolacji penitencjarnej. D. M., na co wskazuje jego pozytywna opinia z zakładu karnego niewątpliwie nie jest typem niebezpiecznego przestępcy dopuszczającego się ciężkich przestępstw kryminalnych, którego należałoby bezwzględnie izolować od społeczeństwa, aby uchronić je przed czynami skazanego. Sąd uznał, że w stosunku do skazanego, który nie wykazuje cech demoralizacji, wychowawczy efekt da dalsze poddanie go próbie, natomiast izolacja w zakładzie karnym byłaby w tym przypadku niecelowa, a nawet szkodliwa.

Sąd uznaje, że orzeczona kara łączna 1 (jednego) roku pozbawienia wolności z warunkowym zawieszeniem jej wykonania na okres próby 3 (trzech) lat uwzględnia wszystkie wskazane okoliczności, jest zgodna z zasadą trafnej reakcji karnej i w sposób właściwy zrealizuje swoje funkcje wychowawcze i zapobiegawcze wobec skazanego dając sposobność do jego dalszej resocjalizacji w warunkach wolnościowych. Kierując się celami sprawiedliwościowymi i prewencyjnymi – stosownie do art. 72 § 1 pkt 1 k.k., Sąd zobowiązał skazanego do informowania Sądu o przebiegu okresu próby na piśmie z częstotliwością raz na 6 miesięcy, dzięki czemu możliwa będzie kontrola przestrzegania prawa przez skazanego.

Sąd połączył skazanemu orzeczone wyrokami II K 1020/19 i II K 885/19 kary grzywny określając na nowo wysokość stawki dziennej, uwzględniając wskazania art. 33 § 3 k.k. przy czym wysokość stawki dziennej nie przekraczała wysokości najwyższej ustalonej poprzednio.

1.Wymiar Środka karnego

Przytoczyć okoliczności, które sąd uwzględnił przy łącznym wymiarze środka karnego

1.Inne ROZSTRZYGNIĘCIA Zawarte w WYROKU łĄCZNym

Zwięźle o powodach uzasadniających inne rozstrzygnięcia z wyroku łącznego, w tym umorzenie postępowania, zaliczenie okresów na poczet kary łącznej

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Przytoczyć okoliczności

IV

V

VI

na poczet orzeczonej w pkt IV wyroku kary łącznej grzywny zaliczono skazanemu kwotę uiszczonej w całości – w sprawie II K 1020/19 – kary grzywny

zgodnie z art. 576 § 1 k.k., w zakresie nieobjętym wyrokiem łącznym, wyroki pozostawiono do oddzielnego wykonania

z uwagi na niedopuszczalność połączenia kary odniesieniu do wyroku II K 387/20 Sąd umorzył w tym zakresie postepowanie w przedmiocie wydania wyroku łącznego

1.KOszty procesu

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Przytoczyć okoliczności

VII

Skazanego zwolniono z ponoszenia kosztów uwagi na jego sytuację materialną

1.PODPIS