Pełny tekst orzeczenia

Przewodniczący:

Sędzia SR Przemysław Palka

Protokolant:

p.o. sekr. sąd. Agnieszka Wołczkiewicz

Formularz UK 1

Sygnatura akt

II K 733/21

Jeżeli wniosek o uzasadnienie wyroku dotyczy tylko niektórych czynów lub niektórych oskarżonych, sąd może ograniczyć uzasadnienie do części wyroku objętych wnioskiem. Jeżeli wyrok został wydany w trybie art. 343, art. 343a lub art. 387 k.p.k. albo jeżeli wniosek o uzasadnienie wyroku obejmuje jedynie rozstrzygnięcie o karze i o innych konsekwencjach prawnych czynu, sąd może ograniczyć uzasadnienie do informacji zawartych w częściach 3–8 formularza.

1.USTALENIE FAKTÓW

Fakty uznane za udowodnione

Lp.

Oskarżony

Czyn przypisany oskarżonemu (ewentualnie zarzucany, jeżeli czynu nie przypisano)

Przy każdym czynie wskazać fakty uznane za udowodnione

Dowód

Numer karty

Fakty uznane za nieudowodnione

Lp.

Oskarżony

Czyn przypisany oskarżonemu (ewentualnie zarzucany, jeżeli czynu nie przypisano)

Przy każdym czynie wskazać fakty uznane za nieudowodnione

Dowód

Numer karty

1.OCena DOWOdów

1.1.  Dowody będące podstawą ustalenia faktów

Lp. faktu z pkt 1.1

Dowód

Zwięźle o powodach uznania dowodu

1.2.  Dowody nieuwzględnione przy ustaleniu faktów
(dowody, które sąd uznał za niewiarygodne oraz niemające znaczenia dla ustalenia faktów)

Lp. faktu z pkt 1.1 albo 1.2

Dowód

Zwięźle o powodach nieuwzględnienia dowodu

1.PODSTAWA PRAWNA WYROKU

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Oskarżony

X

1.3.  Podstawa prawna skazania albo warunkowego umorzenia postępowania zgodna z zarzutem

Zwięźle o powodach przyjętej kwalifikacji prawnej

Kwalifikacja prawna czynu popełnionego przez J. M. nie budzi wątpliwości. Odpowiedzialność za czyn z art. 177 § 2 k.k. zachodzi wtedy, gdy sprawca dopuścił się naruszenia zasad bezpieczeństwa w ruchu lądowym, które określają sposób korzystania z ruchu i są ujęte w odrębnych przepisach. Są to zarówno reguły zawarte w przepisach określających porządek poruszania się na szlakach komunikacyjnych i zachowanie się w typowych dla ruchu sytuacjach lub wyrażone przez przyjęte oznakowanie, oświetlenie, sygnalizację, jak też reguły nieskodyfikowane w sposób szczegółowy, a wynikające z wyżej wymienionych przepisów oraz istoty bezpieczeństwa w ruchu, które muszą znaleźć zastosowanie wszędzie tam, gdzie nie ma precyzyjnej regulacji. Stypizowany w art. 177 § 2 k.k czyn zabroniony jest czynem o powszechnie określonym podmiocie, materialnym, umyślnym lub nieumyślnym co do naruszenia zasad bezpieczeństwa i nieumyślnym co do spowodowania śmierci lub ciężkiego uszczerbku na zdrowiu. Kierujący samochodem J. M. naruszył nieumyślnie zasady bezpieczeństwa w ruchu lądowym w ten sposób, że nie obserwował właściwie sytuacji na drodze przed kierowanym przez siebie pojazdem, w efekcie czego nie dostrzegł przechodzącego prawidłowo przez jezdnie na przejściu dla pieszych W. S.. Kierujący pojazdem miał fizyczną możliwość uniknięcia potracenia pieszego W. a S. gdyby zachował ostrożność i należycie obserwował drogę przed kierowanym przez siebie samochodem. Pomiędzy naruszeniem w sposób nieumyślny przez oskarżonego zasad bezpieczeństwa a zaistnieniem wypadku istniał związek przyczynowo-skutkowy. Okoliczności towarzyszące popełnieniu przez oskarżonego czynu zabronionego z art. 177 § 2 k.k. nie pozwoliły dopatrzeć się w analizowanej sprawie żadnej okoliczności wyłączającej przestępność. Z punktu widzenia warunku przestępności, czyn J. M. uznać trzeba za społecznie szkodliwy w stopniu wyższym niż znikomy.

1.1.  Podstawa prawna skazania albo warunkowego umorzenia postępowania niezgodna z zarzutem

Zwięźle o powodach przyjętej kwalifikacji prawnej

☐

1.4.  Warunkowe umorzenie postępowania

Zwięzłe wyjaśnienie podstawy prawnej oraz zwięźle o powodach warunkowego umorzenia postępowania

☐

1.5.  Umorzenie postępowania

Zwięzłe wyjaśnienie podstawy prawnej oraz zwięźle o powodach umorzenia postępowania

☐

1.6.  Uniewinnienie

Zwięzłe wyjaśnienie podstawy prawnej oraz zwięźle o powodach uniewinnienia

1.KARY, Środki Karne, PRzepadek, Środki Kompensacyjne i środki związane z poddaniem sprawcy próbie

Oskarżony

Punkt rozstrzygnięcia
z wyroku

Punkt z wyroku odnoszący się
do przypisanego czynu

Przytoczyć okoliczności

J. M.

I

II

III

IV

I

I

I

I

Przechodząc do rozstrzygnięć związanych z wymiarem kary wskazać należy, że oskarżony złożył w trybie art. 387 k.p.k. wniosek o wydanie wyroku skazującego bez przeprowadzenia postępowania dowodowego i wymierzenie mu kary 1 roku pozbawienia wolności z warunkowym zawieszeniem jej wykonania na okres próby 3 lat., orzeczenie zakazu prowadzenia wszelkich pojazdów mechanicznych na okres 1 roku, z jednoczesnym orzeczeniem obowiązku zadośćuczynienia w części pokrzywdzonemu za doznaną krzywdę poprzez zapłatę na jego rzecz kwoty 5 tysięcy złotych oraz zasądzenie od oskarżonego na rzecz Skarby Państwa kosztów sądowych. Powyższy wniosek został złożony zgodnie z wymogami określonymi w art. 387 k.k. Sąd wniosek ten uwzględnił, gdyż okoliczności popełnienia przestępstwa i wina oskarżonego nie budziły wątpliwości, a cele postępowania zostaną osiągnięte mimo nieprzeprowadzenia rozprawy w całości. Uwzględnieniu wniosku nie sprzeciwił się prokurator a także procesowy pełnomocnik pokrzywdzonego. Zaproponowana kara, a także środek kompensacyjny, uwzględniały, zdaniem Sądu, ustawowe dyrektywy określone w art. 53 § 1 i 2 k.k., a więc te, by kara spełniła cele prewencji indywidualnej jak i prewencji generalnej, by jej dolegliwość nie przekraczała stopnia winy, oraz wymienione w art. 115 § 2 k.k. okoliczności wpływające na ocenę stopnia społecznej szkodliwości czynu. Sąd zważył także na właściwości i warunki osobiste oskarżonego, jak również przeanalizował dotychczasowy tryb jego życia.

Uwzględniając powyższe, Sąd na podstawie art. 177 § 2 k.k. orzekł wobec oskarżonego J. M. karę 1 (jednego) roku pozbawienia wolności. Na podstawie art. 69 § 1 i 2 k.k. oraz art. 70 § 1 k.k. wykonanie orzeczonej kary pozbawienia wolności warunkowo zawieszono na okres 3 lat tytułem próby.

W ocenie Sądu wina i społeczna szkodliwość czynu przypisanego oskarżonemu są znaczne, ale z uwagi na właściwości i warunki osobiste sprawcy oraz dotychczasowy sposób życia uzasadniają przypuszczenie, że oskarżony będzie przestrzegał porządku prawnego. W związku z pozytywną prognozą kryminologiczną orzeczenie kary pozbawienia wolności z warunkowym zawieszeniem jej wykonania Sąd uznał za zasadne. Orzeczony trzyletni okres próby będzie wystarczający do zweryfikowania postawionej prognozy.

Na podstawie art. 42 § 1 k.k. Sąd za celowe uznał orzeczenie wobec oskarżonego środka karnego zakazu prowadzenia wszelkich pojazdów mechanicznych na okres 1 roku – z uwagi przede wszystkim na prewencyjny ale też i represyjny cel tego zakazu.

Biorąc pod uwagę, że istnienie szkody (w tym także niematerialnej) w chwili orzekania jest zawsze materialnoprawną podstawą orzeczenia o obowiązku jej naprawienia lub zadośćuczynienia, Sąd na podstawie art. 46 § 1 k.k. orzekł wobec oskarżonego obowiązek zadośćuczynienia w części pokrzywdzonemu W. S. za doznaną krzywdę poprzez zapłatę na jego rzecz kwoty 5 tysięcy złotych. Orzeczony obowiązek zadośćuczynienia za doznaną krzywdę nie wyklucza możliwości dochodzenia dodatkowych roszczeń w postępowaniu cywilnym (ar. 415 § 2 k.p.k.).

1.1Inne ROZSTRZYGNIĘCIA ZAwarte w WYROKU

Oskarżony

Punkt rozstrzygnięcia
z wyroku

Punkt z wyroku odnoszący się do przypisanego czynu

Przytoczyć okoliczności

1.6. inne zagadnienia

W tym miejscu sąd może odnieść się do innych kwestii mających znaczenie dla rozstrzygnięcia,
a niewyjaśnionych w innych częściach uzasadnienia, w tym do wyjaśnienia, dlaczego nie zastosował określonej instytucji prawa karnego, zwłaszcza w przypadku wnioskowania orzeczenia takiej instytucji przez stronę

7.  KOszty procesu

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Przytoczyć okoliczności

V

VI

W punkcie V wyroku zasadzono na rzecz oskarżyciela posiłkowego kwotę 1008 złotych tytułem zwrotu kosztów zastępstwa procesowego. Oskarżyciel posiłkowy był na rozprawie reprezentowany przez pełnomocnika – radcę prawnego działającego z wyboru, który wniósł o zasądzenie na jego rzecz kosztów tego zastępstwa według norm przypisanych. Wysokość kwoty (wydatków na rzecz oskarżyciela posiłkowego) została ustalona na podstawie § 11 ust. 2 pkt 3 w zw. z ust. 7 i § 17 pkt 1 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z 22 października 2015 roku w sprawie opłat za czynności radców prawnych (j.t. Dz.U 2018, poz. 265)

Sąd zasądził od oskarżonego na rzecz Skarbu Państwa opłatę w wysokości 180 złotych oraz obciążył go wydatkami poniesionymi w sprawie, uznając, że oskarżony posiada możliwości finansowe, by kwoty te uiścić.

1.1Podpis