Pełny tekst orzeczenia

Formularz UK 1

Sygnatura akt

II K 8/21

Jeżeli wniosek o uzasadnienie wyroku dotyczy tylko niektórych czynów lub niektórych oskarżonych, sąd może ograniczyć uzasadnienie do części wyroku objętych wnioskiem. Jeżeli wyrok został wydany w trybie art. 343, art. 343a lub art. 387 k.p.k. albo jeżeli wniosek o uzasadnienie wyroku obejmuje jedynie rozstrzygnięcie o karze i o innych konsekwencjach prawnych czynu, sąd może ograniczyć uzasadnienie do informacji zawartych w częściach 3–8 formularza.

1.USTALENIE FAKTÓW

Fakty uznane za udowodnione

Lp.

Oskarżony

Czyn przypisany oskarżonemu (ewentualnie zarzucany, jeżeli czynu nie przypisano)

I

D. B.

Czyn zarzucany

II. w dniu 20 listopada 2020 roku przy ul. (...) w W., woj. (...)- (...), działając wspólnie i w porozumieniu z innymi osobami wziął udział pobiciu K. S. w ten sposób, że przytrzymując jedną ręką pokrzywdzonego uderzał go wielokrotnie pięścią po głowie przez co naraził w/w na bezpośrednie niebezpieczeństwo utraty życia albo nastąpienia skutku określonego w art. 156 § 1 k.k. lub art. 157 § 1 k.k.,

tj. o czyn z art. 158 § 1 k.k.

Przy każdym czynie wskazać fakty uznane za udowodnione

Dowód

Numer karty

Czyn II

1.  W dniu 20 listopada 2022 roku przy ul. (...) doszło między K. S. a D. B., siedzącym w samochodzie, do wymiany zdań. Następnie D. B. wysiadł z samochodu i uderzył K. S. dwukrotnie pięścią w głowę. W momencie schylenia głowy i skulenia się uderzać pięściami po ciele zaczęło go pozostałych dwóch mężczyzn, którzy wybieli z samochodu, którym poruszał się D., B.. M. P. i D. S. słysząc krzyki K. S. przybiegły i odciągnęły od niego D. B. i pozostałych mężczyzn. Sprawcy uciekli z terenu posesji

2.  K. S. doznał stłuczenia głowy z otarciami naskórka i podbiegnięciami krwawymi w okolicy twarzy. Obrażenia, których doznał K. S. nie zagrażały bezpośrednio życiu ani nastąpienia skutku określonego w art. 156 § 1 k.k. lub art. 157 § 1 k.k. i spowodowały uszczerbek na zdrowiu na okres poniżej siedmiu dni.

Czyn II

Ad. 1

- Zeznania świadka K. S.

- zeznania świadka M. P.

- zeznania świadka D. S.

Ad. 2

- protokół oględzin osoby z dok. fotograficzną

- opinia sądowo-lekarska

Czyn II

Ad. 1

- k. 9-9v

- k. 13v-14, k.90v-91

- k. 17v-19, k. 90v

Ad. 2

- k. 4347

- k. 54

Fakty uznane za nieudowodnione

Lp.

Oskarżony

Czyn przypisany oskarżonemu (ewentualnie zarzucany, jeżeli czynu nie przypisano)

I

D. B.

Czyn zarzucany

II. w dniu 20 listopada 2020 roku przy ul. (...) w W., woj. (...)- (...), działając wspólnie i w porozumieniu z innymi osobami wziął udział pobiciu K. S. w ten sposób, że przytrzymując jedną ręką pokrzywdzonego uderzał go wielokrotnie pięścią po głowie przez co naraził w/w na bezpośrednie niebezpieczeństwo utraty życia albo nastąpienia skutku określonego w art. 156 § 1 k.k. lub art. 157 § 1 k.k.,

tj. o czyn z art. 158 § 1 k.k.

Przy każdym czynie wskazać fakty uznane za nieudowodnione

Dowód

Numer karty

Czyn II

Sposób działania oskarżonego i innych dwóch osób świadczą, że pokrzywdzony K. S. w czasie zdarzenia narażony był na niebezpieczeństwo utraty życia labo nastąpienia skutków wymienionych w art. 156 § 1 k.k. lub w art. 157 § 1 k.k.

czyn II

- opinia sądowo-lekarska

k. 54

1.OCena DOWOdów

1.1.  Dowody będące podstawą ustalenia faktów

Lp. faktu z pkt 1.1

Dowód

Zwięźle o powodach uznania dowodu

Czyn II

Ad. 1 z pkt 1.1.

Ad. 2 z pkt 1.1.

Czyn II

Ad. 1

- zeznania świadka K. S.

- zeznania świadka M. P.

- zeznania świadka D. S.

Ad. 2

- protokół oględzin osoby z dok. fotograficzną

- opinia sądowo-lekarska

Czyn II

Ad.1

- szczera, spontaniczna i konsekwentna wypowiedź świadka. Zeznania złożone na podstawie tego co świadkowi wiadomo. Zeznania świadka wiarygodne i będące podstawą czynienia ustaleń faktycznych.

- szczera i spontaniczna wypowiedź świadka, dokładnie opisująca zaobserwowane zdarzenie. Depozycje świadka znajdują odzwierciedlenie w pozostałym materiale dowodowym

- zeznania świadka logiczne, jednoznaczne, złożone na podstawie tego, co świadkowi wiadomo

Ad. 2

- dokument sporządzony przez kompetentną osobę w ramach wykonywanych przez nią czynności w sposób prawidłowy, w zgodzie ze stosownymi regulacjami prawnymi określającymi ich formę i treść. Żadna ze stron nie kwestionowała treści dokumentu. Sąd zaś dokonując jego kontroli od strony formalnej i zawartości merytorycznej nie dopatrzył się jego fałszowania przez podrabianie lub przerabiania

- opinia sporządzona przez specjalistę. Opinia jest stanowcza i jednoznaczna w swych wnioskach. Sąd podzielił ustalenia opinii gdyż jej ustalenia są jasne, niesprzeczne oparte na zgromadzonej dokumentacji i wiedzy.

1.2.  Dowody nieuwzględnione przy ustaleniu faktów
(dowody, które sąd uznał za niewiarygodne oraz niemające znaczenia dla ustalenia faktów)

Lp. faktu z pkt 1.1 albo 1.2

Dowód

Zwięźle o powodach nieuwzględnienia dowodu

Ad. 1. z pkt 1.2.

Opinia sądowo-lekarska

Czyn I

Ad.

- brak podstaw do kwestionowania opinii w zakresie wskazującym na brak narażenia pokrzywdzonego wskutek działania oskarżonego i dwóch pozostałych osób na bezpośrednie niebezpieczeństwo utraty życia lub nastąpienia skutku określonego w art. 156 § 1 k.k. lub w art. 157 § 1 k.k. Opinia sporządzona przez specjalistę.

1.PODSTAWA PRAWNA WYROKU

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Oskarżony

☐

1.3.  Podstawa prawna skazania albo warunkowego umorzenia postępowania zgodna z zarzutem

Zwięźle o powodach przyjętej kwalifikacji prawnej

X

1.1.  Podstawa prawna skazania albo warunkowego umorzenia postępowania niezgodna z zarzutem

Zwięźle o powodach przyjętej kwalifikacji prawnej

Przypisanie przestępstwa z art. 158 § 1 k.k. wymaga stwierdzenia, że zachowanie osób biorący udział w pobiciu zagrażało utratą życia, ciężkim lub średnim uszczerbkiem na zdrowiu i to zagrażało bezpośrednio, to jest rzeczywiście. Występek z art. 158 § 1 k.k. ma charakter materialny, będąc przestępstwem tzw. konkretnego narażenia na niebezpieczeństwo. Jakkolwiek więc do jego znamion nie należy spowodowanie obrażeń ciała, to jednak zaistnieć musi konkretne niebezpieczeństwo powstania wymaganych treścią normy obrażeń. Bezpośrednie niebezpieczeństwo utraty życia lub pozostałych skutków wymienionych w przepisie art. 158 § 1 k.k. zajdzie więc wówczas, gdy ze względu na sposób lub miejsce działania uczestników bójki lub pobicia (np. użycie przez jedną osobę niebezpiecznego przedmiotu, kopanie po głowie, miejsce zatargu, warunki czasu i miejsca zdarzenia) nastąpienie takich skutków jest prawdopodobne w tak wysokim stopniu, że przedstawiają się one jako nieuchronne, jednakże ze względu na szczęśliwy zbieg okoliczności skutki takie nie następują. Pokrzywdzony K. S. w realiach sprawy na takie bezpośrednie niebezpieczeństwo narażony nie był. Sąd więc, po uprzednim pouczeniu stron, w oparciu o art. 399 § 1 k.p.k. dokonał zmiany kwalifikacji zarzucanego oskarżonemu czynu z czynu określonego w akcie oskarżenia z art. 158 § 1 k.k. na czyn z art. 157 § 2 k.k. popełniony we współsprawstwie. Czyn będący przedmiotem osądu był jednak tożsamym zdarzeniem faktycznym, którego objęcie ściganiem stanowiło wyraz woli oskarżyciela publicznego. Charakter obrażeń powstałych u pokrzywdzonego wyczerpuje znamię skutku z art. 157 § 2 k.k. Czynność sprawcza „powoduje” obejmuje każdą postać zachowania, które może prowadzić do zaistnienia sutku określonego w tym przepisie. Między zachowaniem a skutkiem zachodzi związek zarówno na płaszczyźnie ontologicznej jak i normatywnej. Z istoty konstrukcji współsprawstwa wynika natomiast to, że każdy ze współsprawców ponosi odpowiedzialność za całość popełnionego wspólnie i w porozumieniu przestępstwa, a więc także i w tej części, w jakiej znamiona czynu zabronionego zostały wypełnione zachowaniem innego ze współsprawców a decydujące w tym zakresie jest to, czy współdziałający dążyli do tego samego celu wspólnymi siłami – communi auxilio, w ramach wspólnego (także konkludentnego) porozumienia – communi consilio. Współsprawcy odpowiadają za skutki podjętego wspólnie i w porozumieniu zachowania niezależnie od tego, który z uczestników spowodował poszczególne obrażenia ciała pokrzywdzonego albo nawet ich w ogóle nie spowodował, jeżeli są one konsekwencją dokonanego wspólnie przestępstwa. Każdy bowiem ze współsprawców odpowiada za działania współsprawcy, które obejmował swoim zamiarem, czy to ramach ustalonego planu, czy też porozumienia konkludentnego w trakcie przestępstwa i akceptował je, więc uznał za wspólne. Uderzenie przez D. B. zaraz po wyjściu z samochodu dwukrotnie pięścią w głowę nie pozostawiało wątpliwości co do napastliwego charakteru zachowań oskarżonego. Podbiegnięcie przez dwóch nieustalonych mężczyzn do pokrzywdzonego oznaczało nic innego jak przyłączenie się przez nich – przez zadawanie ciosów – do ataku po stronie D. B..

☐

1.4.  Warunkowe umorzenie postępowania

Zwięzłe wyjaśnienie podstawy prawnej oraz zwięźle o powodach warunkowego umorzenia postępowania

☐

1.5.  Umorzenie postępowania

Zwięzłe wyjaśnienie podstawy prawnej oraz zwięźle o powodach umorzenia postępowania

1.6.  Uniewinnienie

Zwięzłe wyjaśnienie podstawy prawnej oraz zwięźle o powodach uniewinnienia

1.KARY, Środki Karne, PRzepadek, Środki Kompensacyjne i środki związane z poddaniem sprawcy próbie

Oskarżony

Punkt rozstrzygnięcia
z wyroku

Punkt z wyroku odnoszący się
do przypisanego czynu

Przytoczyć okoliczności

D. B.

III

I i II

Za czyn z puntu II, Sąd w oparciu o dyspozycje art. 157 § k.k. wymierzył oskarżonemu karę 8 miesięcy pozbawienia wolności a za czyn z punktu I wymierzył oskarżonemu karę 5 miesięcy pozbawienia wolności. Sąd uznał tak ukształtowane kary za racjonalne, współmierne do stopnia winy i społecznej szkodliwości czynów i które to kary osiągną cele zapobiegawcze i wychowawcze w stosunku do oskarżonego a także potrzeby w zakresie kształtowania świadomości prawnej społeczeństwa, które to społeczne oddziaływanie kary dyktowane jest koniecznością przekonania społeczeństwa o nieuchronności kary za naruszenie dóbr chronionych prawem, o nieopłacalności zamachów na te dobra i wyrobieniem właściwego poczucia sprawiedliwości. Cele te Sąd uwzględnił także wymierzając D. B. karę łączną. Sąd uznaje, że jakkolwiek przy orzekaniu kary łącznej znajdują zastosowanie wszystkie dyrektywy określone w art. 53 § 1 k.k., w tym także limitująca wymiar kary dyrektywa stopnia zawinienia, jak też pełniąca takąż funkcję o charakterze limitującym jej górna granicę dyrektywa stopnia społecznej szkodliwości czynu, to jednak kara łączna będąca karą za całokształt przestępczej działalności nie może przestać być karą sprawiedliwa, racjonalną i proporcjonalną. Uwzględniając tzw. szczególne dyrektyw wymiaru kary, a więc związek podmiotowo-przedmiotowy zachodzący między poszczególnymi przestępstwami wyznaczany przez podobieństwo rodzajowe zbiegających się przestępstw, motywację, zwartość czasowo-miejscową, Sąd wymierzył oskarżonemu karę łączną 10 (dziesięciu) miesięcy pozbawienia wolności.

1.1Inne ROZSTRZYGNIĘCIA ZAwarte w WYROKU

Oskarżony

Punkt rozstrzygnięcia
z wyroku

Punkt z wyroku odnoszący się do przypisanego czynu

Przytoczyć okoliczności

D. B.

III

I i II

Na poczet orzeczonej kary pozbawienia wolności Sąd zaliczył oskarżonemu okres rzeczywistego pozbawienia oskarżonego wolności w sprawie.

1.6. inne zagadnienia

W tym miejscu sąd może odnieść się do innych kwestii mających znaczenie dla rozstrzygnięcia,
a niewyjaśnionych w innych częściach uzasadnienia, w tym do wyjaśnienia, dlaczego nie zastosował określonej instytucji prawa karnego, zwłaszcza w przypadku wnioskowania orzeczenia takiej instytucji przez stronę

7.  KOszty procesu

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Przytoczyć okoliczności

V

Mając na uwadze brak danych dotyczących zatrudnienia i osiąganego wynagrodzenia przez oskarżonego zwolniono go w całości od zapłaty na rzecz Skarbu Państwa kosztów sądowych

1.1Podpis