Pełny tekst orzeczenia

Formularz UK 2

Sygnatura akt

IV Ka 744/22

Załącznik dołącza się w każdym przypadku. Podać liczbę załączników:

1

1.  CZĘŚĆ WSTĘPNA

1.1.  Oznaczenie wyroku sądu pierwszej instancji

wyrok Sądu Rejonowego w Tomaszowie Mazowieckim z dnia 8 sierpnia 2022 roku w sprawie II K 266/22

1.2.  Podmiot wnoszący apelację

☐ oskarżyciel publiczny albo prokurator w sprawie o wydanie wyroku łącznego

☐ oskarżyciel posiłkowy

☐ oskarżyciel prywatny

☒ obrońca

☐ oskarżony albo skazany w sprawie o wydanie wyroku łącznego

☐ inny

1.3.  Granice zaskarżenia

1.1.1.  Kierunek i zakres zaskarżenia

☒ na korzyść

☐ na niekorzyść

☐ w całości

☒ w części

☐

co do winy

☒

co do kary

☐

co do środka karnego lub innego rozstrzygnięcia albo ustalenia

1.1.2.  Podniesione zarzuty

Zaznaczyć zarzuty wskazane przez strony w apelacji

☐

art. 438 pkt 1 k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w zakresie kwalifikacji prawnej czynu przypisanego oskarżonemu

☐

art. 438 pkt 1a k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w innym wypadku niż wskazany
w art. 438 pkt 1 k.p.k., chyba że pomimo błędnej podstawy prawnej orzeczenie odpowiada prawu

☐

art. 438 pkt 2 k.p.k. – obraza przepisów postępowania, jeżeli mogła ona mieć wpływ na treść orzeczenia

☐

art. 438 pkt 3 k.p.k. – błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia,
jeżeli mógł on mieć wpływ na treść tego orzeczenia

☒

art. 438 pkt 4 k.p.k. – rażąca niewspółmierność kary, środka karnego, nawiązki lub niesłusznego zastosowania albo niezastosowania środka zabezpieczającego, przepadku lub innego środka

☐

art. 439 k.p.k.

☐

brak zarzutów

1.4.  Wnioski

☒

uchylenie

☒

zmiana

2.  Ustalenie faktów w związku z dowodami
przeprowadzonymi przez sąd odwoławczy

1.5.  Ustalenie faktów

1.1.3.  Fakty uznane za udowodnione

Lp.

Oskarżony

Fakt oraz czyn, do którego fakt się odnosi

Dowód

Numer karty

2.1.1.1.

1.1.4.  Fakty uznane za nieudowodnione

Lp.

Oskarżony

Fakt oraz czyn, do którego fakt się odnosi

Dowód

Numer karty

2.1.2.1.

1.6.  Ocena dowodów

1.1.5.  Dowody będące podstawą ustalenia faktów

Lp. faktu z pkt 2.1.1

Dowód

Zwięźle o powodach uznania dowodu

1.1.6.  Dowody nieuwzględnione przy ustaleniu faktów
(dowody, które sąd uznał za niewiarygodne oraz niemające znaczenia dla ustalenia faktów)

Lp. faktu z pkt 2.1.1 albo 2.1.2

Dowód

Zwięźle o powodach nieuwzględnienia dowodu

3.  STANOWISKO SĄDU ODWOŁAWCZEGO WOBEC ZGŁOSZONYCH ZARZUTÓW i wniosków

Lp.

Zarzut

3.1.

- rażącej niewspółmierności orzeczonej kary w sensie jej surowości - w stosunku do okoliczności podmiotowych i przedmiotowych sprawy;

☐ zasadny

☐ częściowo zasadne

☒ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania zarzutu za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny

Apelacja obrońcy okazała się być niezasadna.

Okoliczności popełnienia przez oskarżonego przypisanego mu czynu nie budzą wątpliwości. Żadna ze stron go nie kwestionowała. Sam oskarżony przyznał się do popełnienia przestępstwa – był także zatrzymany na gorącym uczynku. O tym, iż kierował pojazdem mechanicznym wbrew orzeczonemu sądownie zakazowi oraz wbrew treści określonej decyzji administracyjnej, stanowią dodatkowo odpisy załączonych do akr dokumentów, których wiarygodność oceniono zgodnie z wytycznymi, o jakich mowa w art. 7 kpk. Kwalifikacja prawno-karna czynu tak jak przyjęta postawa wymiaru kary i orzeczonego środka karnego są poprawne.

Po pierwsze sąd odwoławczy zważył, iż postulowana przez apelanta zmiana orzeczonej kary miała mieć uzasadnienie w fakcie zatrudnienia oskarżonego, utrzymywania rodziny, jego przyznania się i wyrażenia skruchy oraz tym, że przedmiotowe zachowanie się M. A. na drodze nie wiązało się ze spowodowaniem jakiegokolwiek zagrożenia dla niebezpieczeństwa drogowego. Tymczasem wszystkie wskazane okoliczności zostały dostrzeżone i należycie ocenione przez sąd rejonowy.

Nie sposób jest także twierdzić, że przedmiotowe zachowanie oskarżonego nie spowodowało żadnego zagrożenia dla innych uczestników ruchu lądowego. Z pewnością jego poziom był zdecydowanie niższy, aniżeli przykładowo jazda kierującego w stanie nietrzeźwości, ale też pozbawienie uprawnień do kierowania pojazdami powoduje, że na określony w zakazie okres czasu dana osoba „wypada” z grona kierowców, a to natomiast wiąże się z tym, że przestają (powinni!) fizycznie kierować. Osoby takie mają więc siłą rzeczy pewne ograniczenia choćby w dotychczasowej praktyce tj. z fizycznym prowadzeniu auta, brak jest także możliwości, by kontrolować stan zdrowia takich kierowców, zdolność do dalszego kierowania pojazdem itd. Oskarżony – tak zakładamy - miał przerwę w kierowaniu pojazdami mechanicznymi od 9 września 2020r. (czyli od daty obowiązywania ostatniego zakazu), a więc blisko dwa lata. Został zatrzymany do kontroli w związku z popełnionym wykroczeniem drogowym polegającym na kierowaniu pojazdem z prędkością przekraczającą prędkość dopuszczalną administracyjnie. Nie przekonuje także argument związany z zatrudnieniem i utrzymywaniem rodziny, albowiem orzeczona kara 10 miesięcy pozbawienia wonności, z przyczyn formalnych, może być odbywana przez M. A. w formie dozoru elektronicznego, co jedynie utrudni, a nie wykluczy świadczenia pracy zarobkowej.

Sąd odwoławczy podnosi, że oskarżony dopuścił się przypisanego czynu w warunkach recydywy, wypełniając kumulatywnie dyspozycje dwóch przestępstw, a uprzednia jego karalność to aż pięć wyroków skazujących, gdzie trzy skazania dotyczą przestępstw przeciwko bezpieczeństwu w ruchu drogowym. Nawet także trzykrotnie odbywanie kary w warunkach izolacji penitencjarnej (co wynika z analizy załączonej karty karnej) nie było w stanie wychować oskarżonego i wdrożyć go życia zgodnego z porządkiem prawnym, skoro po raz kolejny wszedł w konflikt z prawem. Tym samym żadna inna kara, w szczególności wnioskowana samoistna kara grzywny, nie dają nawet minimalnych szans na spełnienie oczekiwanych celów szczególnych.

W orzecznictwie trafnie podkreśla się, że zarzut rażącej niewspółmierności kary, jako zarzut z kategorii ocen, można zasadnie podnosić wówczas, gdy kara jakkolwiek mieści się w granicach ustawowego zagrożenia, to nie uwzględnia w sposób właściwy zarówno okoliczności popełnienia przestępstwa, jak i osobowości sprawcy, innymi słowy - gdy w społecznym odczuciu jest karą niesprawiedliwą ( vide: wyrok Sądu Najwyższego z dnia 11 kwietnia 1985 r., V KRN 178/85, OSNKW 1985, nr 7-8, poz.60). Niewspółmierność zachodzi zatem wówczas, gdy suma zastosowanych kar i innych środków, wymierzonych za przypisane przestępstwa, nie odzwierciedla należycie stopnia szkodliwości społecznej czynu i nie uwzględnia w wystarczającej mierze celów kary - vide: wyrok Sądu Najwyższego z dnia 30 listopada 1990 r., Wr 363/90 (opubl. OSNKW 1991, nr 7-9, poz. 39). Nie chodzi przy tym o każdą ewentualną różnicę co do jej wymiaru, ale o różnicę ocen tak zasadniczej natury, iż karę dotychczas wymierzoną nazwać można byłoby - również w potocznym znaczeniu tego słowa - "rażąco" niewspółmierną, to jest niewspółmierną w stopniu nie dającym się wręcz zaakceptować ( vide: wyrok Sądu Najwyższego z dnia 2 lutego 1995 r., II KRN 198/94, LEX nr 20739).

W ocenie sądu odwoławczego, w składzie rozpoznającym przedmiotowa apelację, rację ma skarżący gdy podnosi, iż orzeczona wobec oskarżonego kara 10 miesięcy pozbawienia wolności jest niewspółmierna do okoliczności sprawy, ale zdaniem tego sądu w innym kierunku tj. w kierunku jej nadmiernej łagodności. Tylko brak kierunku apelacji „na niekorzyść” spowodował, iż wyrok ostatecznie utrzymano w mocy.

Wniosek

- o zmianę wyroku i orzeczenie kary samoistnej grzywny, ewentualnie o uchylenie wyroku i przekazanie sprawy do ponownego jej rozpoznania przez Sąd Rejonowy;

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania wniosku za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny.

- apelacja zmierzająca do zmiany wyroku poprzez złagodzenie zastosowanej represji karnej, a w szczególności poprzez orzeczenie samoistnej kary grzywny nie zasługuje na uwzględnienie z przyczyn wymienionych powyżej; brak podstaw do uchylenia zaskarżonego wyroku i przekazania sprawy do ponownego jej rozpoznania sądowi I instancji;

4.  OKOLICZNOŚCI PODLEGAJĄCE UWZGLĘDNIENIU Z URZĘDU

4.1.

Zwięźle o powodach uwzględnienia okoliczności

5.  ROZSTRZYGNIĘCIE SĄDU ODWOŁAWCZEGO

1.7.  Utrzymanie w mocy wyroku sądu pierwszej instancji

5.1.1.

Przedmiot utrzymania w mocy

- wina, sprawstwo, kara i środki karne;

Zwięźle o powodach utrzymania w mocy

- apelacja nie kwestionowała sprawstwa, jednocześnie nie zdołała podważyć słuszności zaskarżonego wyroku w zakresie orzeczonej kary;

1.8.  Zmiana wyroku sądu pierwszej instancji

5.2.1.

Przedmiot i zakres zmiany

Zwięźle o powodach zmiany

1.9.  Uchylenie wyroku sądu pierwszej instancji

1.1.7.  Przyczyna, zakres i podstawa prawna uchylenia

5.3.1.1.1.

☐ art. 439 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

5.3.1.2.1.

Konieczność przeprowadzenia na nowo przewodu w całości

☐ art. 437 § 2 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

5.3.1.3.1.

Konieczność umorzenia postępowania

☐ art. 437 § 2 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia i umorzenia ze wskazaniem szczególnej podstawy prawnej umorzenia

5.3.1.4.1.

☐ art. 454 § 1 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

1.1.8.  Zapatrywania prawne i wskazania co do dalszego postępowania

1.10.  Inne rozstrzygnięcia zawarte w wyroku

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Przytoczyć okoliczności

6.  Koszty Procesu

Przytoczyć okoliczności

pkt 2

O wydatkach za postępowanie odwoławcze orzeczono w oparciu o treść art. 636§ 1 kpk i art. 8 ustawy o opłatach w sprawach karnych. Zdaniem sądu odwoławczego, mając na uwadze wynik postępowania odwoławczego oraz sytuację materialną oskarżonego, zasadnym jest obciążenie go obowiązkiem poniesienia całości kosztów sądowych powstałych w drugiej instancji.

7.  PODPIS

1.11.  Granice zaskarżenia

Kolejny numer załącznika

1

Podmiot wnoszący apelację

obrońca

Rozstrzygnięcie, brak rozstrzygnięcia albo ustalenie, którego dotyczy apelacja

wyrok Sądu Rejonowego w Tomaszowie Mazowieckim z dnia 08.08.2022r. w sprawie II K 266/22

0.1.1.3.1. Kierunek i zakres zaskarżenia

☒ na korzyść

☐ na niekorzyść

☐ w całości

☒ w części

☐

co do winy

☒

co do kary

☐

co do środka karnego lub innego rozstrzygnięcia albo ustalenia

0.1.1.3.2. Podniesione zarzuty

Zaznaczyć zarzuty wskazane przez strony w apelacji

☐

art. 438 pkt 1 k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w zakresie kwalifikacji prawnej czynu przypisanego oskarżonemu

☐

art. 438 pkt 1a k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w innym wypadku niż wskazany
w art. 438 pkt 1 k.p.k., chyba że pomimo błędnej podstawy prawnej orzeczenie odpowiada prawu

☐

art. 438 pkt 2 k.p.k. – obraza przepisów postępowania, jeżeli mogła ona mieć wpływ na treść orzeczenia

☐

art. 438 pkt 3 k.p.k. – błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia,
jeżeli mógł on mieć wpływ na treść tego orzeczenia

☒

art. 438 pkt 4 k.p.k. – rażąca niewspółmierność kary, środka karnego, nawiązki lub niesłusznego zastosowania albo niezastosowania środka zabezpieczającego, przepadku lub innego środka

☐

art. 439 k.p.k.

☐

brak zarzutów

0.1.1.4. Wnioski

☒

uchylenie

☒

zmiana