Pełny tekst orzeczenia

UZASADNIENIE

(...) Państwowe Spółka Akcyjna w W. wniosła pozew przeciwko Wspólnocie Mieszkaniowej przy ul. (...) w Ś. o zapłatę kwoty 21.206,71 zł z odsetkami ustawowymi za opóźnienie od 13.08.2021r., oraz kwoty 16.290,68 zł z odsetkami ustawowymi za opóźnienie od 7.08.2021r. do dnia zapłaty, tytułem należności, wynikających z faktur nr (...), wystawionych zgodnie z umową, łączącą strony, zawarta w dniu 8.07.2020r. na dostawę wody zimnej oraz odprowadzanie ścieków z/do sieci (...).

Strona pozwana wniosła o oddalenie powództwa, zarzucając nieudowodnienie roszczenia co do zasady – wobec zapłaty kwot wynikających z faktur zaliczkowych za zimną wodę i ścieki za okres od 1.01 do 31.12.2020r.; oraz nieudowodnienie roszczenia co do wysokości – wobec wystawienia przez powoda faktur rozliczeniowych nr (...) i (...), na łączną kwotę 37.497,39 zł, za zużycie 2.424,2 m ³ wody, podczas, gdy faktycznie zużycie wody przez pozwaną w 2020 roku wyniosło 697 m ³, a zatem o 1.727,20 m ³ mniej, i opiewa na kwotę 12.247,14 zł, która została przez pozwaną uiszczona w całości. Pozwana wskazała, że to wodomierz główny, zamontowany w budynku przy ul. (...) oraz liczniki w poszczególnych lokalach odzwierciedlają faktyczne zużycie wody przez członków Wspólnoty – w okresie 1.01 – 31.12.2020r. zużycie to wyniosło 697 m ³ - w dniu 1.01.2020r. wodomierz wskazywał na 72 m ³, a w dniu 31.12.2020r. na 769 m ³, a nie, jak twierdzi strona powodowa – 2.424,20 m ³. Pozwana podniosła, że zapłaciła w 2020r. łącznie 12.247,14 zł, co stanowi sumę kwot jednostkowych, wynikających z faktur, obejmujących cały 2020r., czym wywiązała się w całości z zobowiązania do uiszczania comiesięcznych opłat za media, zgodnie z zawartą umową. Niezależnie od tego, strona pozwana zakwestionowała wzrost ceny za wodę, począwszy od listopada 2020r., z 4,52 zł do 7,99 zł za m ³, a w przypadku ścieków – z 7,84 zł do 11,01 zł.

W piśmie procesowym z dnia 23.08.2022r. strona powodowa podtrzymała dotychczasowe stanowisko. w odpowiedzi na zarzuty pozwanej podniosła, że faktury VAT zostały wystawione z uwagi na skalkulowanie stawki zaliczki za 1 m ³ mediów, wskazując, że po ustaleniu rzeczywistych ostatecznych kosztów stawka uległa podwyższeniu. Podniosła, że zgodnie z łączącą strony umową, zmiana stawek lub sposobu dokonywania rozliczeń za poszczególne media, dokonywana na podstawie i zgodnie z zasadami, wynikającymi z Regulaminu, nie powodowała konieczności wprowadzenia zmian w umowie. Informacje o zmianach podawane były jako informacja dodatkowa na fakturze, którą należy traktować jako wzorzec umowny, który zmienia się w toku trwania stosunku zobowiązaniowego o charakterze ciągłym i zgodnie z art. 384 ¹ kc, wiąże drugą stronę, jeżeli zostały zachowane wymagania określone w art. 384 kc, a strona nie wypowiedziała umowy. Z ostrożności procesowej, strona powodowa wniosła o dopuszczenie dowodu z opinii biegłego sądowego na okoliczność ustalenia wysokości rzeczywistych kosztów dostarczenia mediów (stawka za 1 m ³).

Stan faktyczny:

Pozwana Wspólnota Mieszkaniowa przy ul. (...) w Ś. (którą tworzy 9 lokali) powstała z wyodrębnienia zabudować z terenu stacji kolejowej w Ś.. Do 2019r. był to jeden kompleks, zarządzany przez (...) S.A.

Z uwagi na brak infrastruktury wodociągowo – kanalizacyjnej na ul. (...) w Ś., pozwana Wspólnota zmuszona była korzystać z sieci, będącej własnością (...) S.A.

Strony zawarły umowa nr (...).022.DM. (...).2019 o rozliczanie kosztów mediów, na podstawie której (...) S.A. zezwoliła na pobór zimnej wody i odprowadzanie ścieków przez użytkownika Wspólnotę Mieszkaniową przy ul. (...) w Ś., przez instalacje należące do (...) S.A., do/z obiektu (...). Strona pozwana, jako użytkownik, zobowiązała się do uiszczania opłat za media według zasad określonych w Regulaminie, który stanowił Załącznik nr 2 do umowy, za miesięczne okresy rozliczeniowe, na podstawie faktur VAT, w terminie 21 dni od daty wystawienia faktury. Szczegółowe zasady ustalania opłat za media, w tym sposób ustalania ilości zużywanych mediów oraz wysokość stawek, obowiązujących w pierwszym okresie rozliczeniowym, określono w Załączniku nr 1. Zmiana stawek lub sposobu dokonywania rozliczeń za poszczególne media, dokonywana na podstawie i zgodnie z zasadami, wynikającymi z Regulaminu, nie powodowała konieczności wprowadzenia zmian w umowie. Informacje o wielkości i rodzaju zmian wynikać miały z otrzymanej faktury VAT (§ 2 umowy). Umowa została zawarta na czas nieokreślony od dnia 1.12.2019r.

W Załączniku nr 1 do umowy ustalono zaliczkę:

- za 70 m ³ zimnej wody za miesiąc w kwocie 316,40 zł, według stawki netto z uwzględnieniem wskaźnika celu inflacyjnego (4,41 zł/m ³ + 2,5%) w wys. 4,52 zł/m ³, zawierając w rubryce Uwagi zapis: „WM kolejowa 5 i 6 – udział %: 85% z licznika”;

- zaliczkę za 70 m ³ odprowadzonych ścieków za miesiąc w kwocie 548,80 zł netto, według stawki netto z uwzględnieniem wskaźnika celu inflacyjnego w wys. 7,84 zł/m ³ (7,65 zł/m ³ = 2,5%).

Procedura reklamacyjna, dotycząca rozliczeń, przedstawionych na fakturze, została uregulowana w postanowieniach § 34 i nast. Regulaminu. Rozpatrzenie reklamacji i udzielenie odpowiedzi powinno nastąpić w terminie 30 dni, a gdy niezbędne będzie przeprowadzenie pomiarów i kontroli urządzeń pomiarowych, wówczas termin rozpatrzenia reklamacji nie powinien przekroczyć 60 dni.

Dowód:

umowa nr (...).022.DM. (...).2019 o rozliczanie kosztów mediów (k-92-98, 125-130);

Załącznik nr 1 do umowy (k-131)

Regulamin rozliczeń kosztów M. obowiązujący w (...) S.A. (k-28 i nast.)

W dniu 11.02.2020r. strona powodowa wystawiła pozwanej fakturę nr (...) na kwotę 4.089,79 zł, z terminem płatności wyznaczonym na dzień 3.03.2020r., za dostawę wody (314 m ³ x 4,41 zł netto = 1384,74 zł) i odbiór ścieków (314 m ³ x 7,65 zł netto = 2402,10 zł). Faktura obejmowała okres rozliczeniowy przypadający od dnia 1.05.2019r. do 30.11.2019r. Należności z tytułu faktycznego bieżącego zużycia wody i odprowadzania ścieków zostały przez stronę powodową ustalone na poziomie 4.089,79 zł (zużycie za 7 miesięcy, tj. ok. 570 zł/m-c).

Dowód:

faktura nr (...) (k-99)

W fakturach zaliczkowych, wystawianych przez stronę powodową w 2020 roku, do października, obciążano pozwaną opłatą za zimną wodę i odbiór ścieków za 70 m ³ wg stawki 4,52 zł netto/m ³ wody i 7,84 zł netto/m ³ ścieków (+ 8% VAT), tj. 934,41 zł miesięcznie. W fakturach zaliczkowych za listopad i grudzień 2020r. stawki za wodę i odbiór ścieków zostały podwyższone do kwot odpowiednio 8,01 zł netto i 11,19 zł netto/m ³, tj. 1451,52 zł miesięcznie.

Dowód:

faktury (k-58,59,60,61,62,63,64,65,66,67,68)

W dniu 16.07.2021r. strona powodowa wystawiła fakturę rozliczeniową za dostawę wody w okresie od 1.01 do 31.12.2020r., nr (...), obciążając pozwaną kwotą 16.290,68 zł, wskazując, że zgodnie z dotychczasowymi fakturami zaliczkowymi należność z tego tytułu wynosiła 4628,22 zł, a winno być 20.918,90 zł, wobec zużycia w ilości 2424,20 m ³ po cenie 7,99 zł netto.

Dowód:

faktura nr (...) (k-69-70)

W dniu 22.07.2021r. strona powodowa wystawiła fakturę rozliczeniową za odbiór ścieków w okresie od 1.01 do 31.12.2020r., nr (...), obciążając pozwaną kwotą 21.206,71 zł, wskazując, że zgodnie z dotychczasowymi fakturami zaliczkowymi należność z tego tytułu wynosiła 7618,92 zł (brutto), a winno być 28.825,63 zł, wobec zużycia w ilości 2424,20 m ³ (2852 m ³ x 85%) po cenie 11,01 zł netto. W Uwagach wskazano, że odczyt licznika (...) w dniu 31.12.2019r. wynosił 348 m ³, a w dniu 31.12.2020r. - 3200 m ³.

Dowód:

faktura nr (...) (k-55-56)

Pozwana Wspólnota zwracała się do strony powodowej o informację, czy z przyłącza studzienki przy roku ul. (...) w Ś. są zaopatrywane inne budynki, stwierdzając, że dane z licznika nr (...), stanowiącego własność (...) S.A., wskazywały na rażąco wysokie zużycie, znacznie przewyższające sumę zużycia, wynikającą z liczników w lokalach członków Wspólnoty. Z tego powodu w budynku pozwanej Wspólnoty w dniu 27.11.2019r. zamontowano wodomierz, którego stan na dzień 1.01.2020r. wskazywał 72 m ³.

W dniu 14.09.2021r. odbyło się spotkanie z udziałem przedstawicieli zarządcy pozwanej Wspólnoty i strony powodowej. (...) S.A. zapewnili, że od studzienki, zlokalizowanej na rogu budynku przy ul. (...) w Ś. pobór wody był zapewniony tylko do budynków przy ul. (...) w Ś.. Dokonano zamknięcia zaworów wodnych w trzech budynkach w celu sprawdzenia, czy zmniejszy się pobór wody z licznika w studzience. Po zamknięciu zaworów głównych w budynkach nie zmniejszył się pobór wody. O godzinie 10:22 spisano licznik ze stanem (...), (...), o godzinie 10:35 – mimo zakręcenia zaworów - stan licznika wskazywał na (...), (...). Ponieważ pracownicy (...) S.A. Oddział w K. twierdzili, że nie mają wiedzy, aby było inne przyłącze (przyłącza), na zlecenie pozwanej Wspólnoty oraz Wspólnoty przy ul. (...) w Ś., przeprowadzone zostały prace ziemne, mające na celu wykrycie przyczyn ponadnormatywnego poboru wody w budynku w budynku przy ul. (...). Podczas wykonywania prac ziemnych natrafiono na odnogę instalacji wodociągowej, która nie była naniesiona na mapę, przekazaną przez pracownika (...). Odnoga była czynna i znajdowała się pod ciśnieniem. Podczas zleconych prac doszło do uszkodzenia fragmentu odnogi łyżką koparki i nastąpił intensywny wypływ wody, który ustał po zakręceniu zaworu w studzience wodomierzowej. Uszkodzona odnoga została zaczopowana i pozostała w ziemi. Odnoga była skierowana w kierunku obiektu tzw. małego dworca. Po zamknięciu zaworów w budynkach mieszkalnych nr (...) i po odkręceniu zaworu w studzience wyciek wody nie ustał. Po dalszych pracach ziemnych odkryto kolejną odnogę do obiektu tzw. rozdzielni. Koszt zleconych prac wyniósł 10.455 zł, która to kwota została pokryta przez pozwaną Wspólnotę. Pozwana pisemnie poinformowała stronę powodową o powyższych ustaleniach, wskazując, że punktów poboru wody było więcej, aniżeli budynek pozwanej Wspólnoty.

Dowód:

korespondencja e-mail (k-100-105);

zlecenie wykonania prac ziemnych Zakładowi (...) sp.j. w Ś. z dnia 11.10.2021r. (k-106);

notatka służbowa pracownika (...) Sp. z o.o. K. W. z dnia 13.10.2021r. (k-108)

protokół końcowego odbioru robót z dnia 13.10.2021r. (k-109v., 108v.)

faktura za wykonanie prac ziemnych z dnia 20.10.2021r. (k-109)

pismo strony pozwanej do strony powodowej z dnia 14.12.2021r. (k-110-113)

zeznania świadków: K. W. (2), A. W., K. T. (k-138-139), L. W. (k-144).

Sąd zważył, co następuje:

Powództwo nie zasługiwało na uwzględnienie.

Poza sporem było, że strony łączyła umowa o rozliczanie kosztów mediów, na podstawie której (...) S.A. zezwoliła pozwanej Wspólnocie na pobór zimnej wody i odprowadzanie ścieków, przez instalacje należące do (...) S.A., do/z budynku, położonego w Ś. przy ul. (...), zawarta na czas nieokreślony począwszy od 1.12.2019r. Strona pozwana, jako użytkownik, zobowiązała się do uiszczania opłat za media według zasad określonych w Regulaminie, który stanowił Załącznik nr 2 do umowy, za miesięczne okresy rozliczeniowe, na podstawie faktur VAT, w terminie 21 dni od daty wystawienia faktury. Szczegółowe zasady ustalania opłat za media, w tym sposób ustalania ilości zużywanych mediów oraz wysokość stawek, obowiązujących w pierwszym okresie rozliczeniowym, określono w Załączniku nr 1. Poza sporem było, że pozwana zapłaciła w 2020r. łącznie 12.247,14 zł, co stanowi sumę kwot jednostkowych, wynikających z faktur, obejmujących cały 2020r. Strona powodowa nie zaprzeczyła także faktom, podanym w odpowiedzi na pozew, że faktyczne zużycie wody przez pozwaną w 2020 roku wyniosło 697 m ³ i opiewa na kwotę 12.247,14 zł, co wynika ze wskazań wodomierza głównego, zamontowanego w budynku przy ul. (...) oraz liczników w poszczególnych lokalach członków Wspólnoty – w okresie 1.01 – 31.12.2020r. zużycie to wyniosło 697 m ³ - w dniu 1.01.2020r. wodomierz wskazywał na 72 m ³, a w dniu 31.12.2020r. na 769 m ³. Strona powodowa w żaden sposób faktów tych nie kwestionowała, domagając się zarazem zapłaty dalszej kwoty na podstawie faktur rozliczeniowych nr (...) i (...), wystawionych na łączną kwotę 37.497,39 zł, za zużycie 2.424,2 m ³ wody, a zatem o 1.727,20 m ³ więcej, niż wynika to ze wskazać wodomierza, zainstalowanego w budynku Wspólnoty. Strona powodowa jednocześnie w ogóle nie odniosła się do zarzutów pozwanej, zawartych w odpowiedzi na pozew, a także we wcześniejszych przedprocesowych pismach pozwanej Wspólnoty, która zwracała uwagę, że dane z licznika nr (...), będącego własnością (...) S.A., wskazywały na rażąco wysokie zużycie, znacznie przewyższające sumę zużycia, wynikającą z liczników w lokalach członków Wspólnoty. Zarzuty pozwanej znalazły potwierdzenie w przeprowadzonych w niniejszym postępowaniu w.w. dowodach, z których wynika, że po przeprowadzeniu na zlecenie pozwanej Wspólnoty prac ziemnych, wykryto przyczynę ponadnormatywnego poboru wody, wykazywanego na liczniku powoda – podczas wykonywania prac ziemnych natrafiono na odnogę instalacji wodociągowej, która nie była naniesiona na mapę, przekazaną przez pracownika (...) S.A., odnoga była czynna i znajdowała się pod ciśnieniem i była skierowana do innego obiektu, niż budynek Wspólnoty. Po dalszych pracach ziemnych odkryto kolejną odnogę do obiektu tzw. rozdzielni, pomimo wcześniejszych zapewnień przedstawicieli (...) S.A., że pobór wody był zapewniony tylko do budynków mieszkalnych przy ul. (...). Pozwana pisemnie poinformowała stronę powodową o powyższych ustaleniach, wskazując, że punktów poboru wody było więcej, aniżeli budynek pozwanej Wspólnoty. Strona powodowa nie odniosła się do tych zarzutów w żaden sposób, ani w postępowaniu reklamacyjnym (przewidzianym przez umowę, łączącą strony), ani w toku niniejszego postępowania. Pomimo obowiązku, przewidzianego w art. 210 § 2 kpc, nie złożyła oświadczenia co do twierdzeń strony pozwanej, dotyczących istotnych faktów, i nie wyszczególniła tych faktów, jako te którym zaprzecza (konstrukcja generalnego zaprzeczenia co do "wszystkich faktów" jest nieskuteczna procesowo). Złożenie bądź nie oświadczenia przez stronę należy do jej czynności dyspozytywnych, zatem sąd nie może strony przymusić do złożenia takiego oświadczenia. Jednak konsekwencjami niezłożenia omawianego oświadczenia przez stronę mogą być skutki procesowe przewidziane w art. 230 kpc. Po doręczeniu stronie powodowej odpisu odpowiedzi na pozew, nie ustosunkowała się ona do okoliczności, wynikających z dołączonych dokumentów i zeznań powołanych świadków. W odpowiedzi na zarzuty pozwanej, ograniczyła się do zaprezentowania ogólnikowego wywodu o możliwości jednostronnej zmiany (podwyższenia) stawki za wodę i odbiór ścieków, bez odwołania się do skonkretyzowanych w odpowiedzi na pozew i dołączonych do niej dokumentach okoliczności. Również na rozprawie pełnomocnik powoda, z uwagi na nieusprawiedliwioną nieobecność, nie ustosunkował się do przedmiotowych okoliczności. W tym stanie rzeczy Sąd miał podstawy do uznania, że strona pozwana wykazała wynikające z powołanych dowodów (w.w. zeznań świadków i dokumentów) fakty, a strona powodowa musi ponieść negatywne konsekwencje nie wypełnienia przez nią określonego w art. 210 § 2 kpc ciężaru złożenia oświadczenia co do twierdzeń strony przeciwnej. W tym stanie rzeczy należało uznać, że strona powodowa w sposób nieuprawniony obciążyła pozwaną Wspólnotę zawyżonymi kosztami dostarczonej wody i odbioru ścieków, w całkowitym oderwaniu od faktycznego zużycia, opierając się jedynie na stanie licznika, stanowiącego własność strony powodowej, którego wskazanie obejmowało zużycie wody przez inne jeszcze obiekty, niż budynek obciążonej strony pozwanej, co ta skutecznie wykazała w niniejszym postępowaniu. Przyjmując zatem, że członkowie pozwanej Wspólnoty mieszkaniowej zużyli w 2020r. 697 m ³, co wynika ze wskazań wodomierza głównego, zamontowanego w budynku nr (...) przy ul. (...) oraz ze wskazań poszczególnych liczników, zamontowanych w lokalach, brak jest podstaw do obciążania pozwanej należnościami, odpowiadającymi dużo większemu zużyciu na poziomie 2.424,2 m ³, jak wynika to z faktur rozliczeniowych, stanowiących podstawę dochodzonego roszczenia, niezależnie od jednostronnej zmiany (podwyższenia) stawki na wodę i odbiór ścieków. W tej ostatniej kwestii strona powodowa także nie wykazała swojego roszczenia, uzurpując sobie nieograniczone prawo do zmiany stawek za media, które zawsze będą wiązać użytkownika, jeśli nie skorzysta z prawa do wypowiedzenia umowy. Nawet przyjmując, że podwyższenie stawek za wodę i odbiór ścieków w trakcie trwania umowy, nie wymagało zmiany jej treści, to jednak rzeczą powoda było wykazanie, że zmiana ta została dokonana na podstawie i zgodnie z zasadami, wynikającymi z Regulaminy oraz odpowiadała obciążeniom na rzecz przedsiębiorstwa wodociągowo – kanalizacyjnego. Tymczasem strona powodowa nie wskazała ani sposobu, ani konkretnych postanowień Regulaminu, o którym mowa wyżej, na podstawie których, w oparciu o przyjęte wskaźniki, dokonała podwyższenia stawek i zmiany sposobu rozliczania za przedmiotowe usługi. Zgodnie z § 23 ust. 1 Regulaminu, użytkownik zobowiązany był do uiszczania opłaty z tytułu rozliczenia kosztów wody, doprowadzanej do lokalu (punktu odbioru mediów - § 2), wynikającej z iloczynu stawki za wodę, ustalonej zgodnie z ust. 9 lub 10, skorygowanej o wskaźnik celu inflacyjnego oraz wyrażonej m m ³ miesięcznej wielkości zużycia wody. Wielkość zużycia wody wyliczana miała być w lokalach opomiarowanych wg średniego miesięcznego rzeczywistego zużycia wynikającego ze wskazań licznika indywidualnego za ostatni okres rozliczeniowy (ust. 3). Stawka za wodę mogła być skalkulowana w oparciu o rzeczywiste całkowite koszty zakupu (omówione w ust. 8) lub wytworzenia wody (omówione w ust. 7) dla danego ujęcia, poniesione w ostatnim okresie rozliczeniowym (ust. 6). W § 23 ust.9 przewidziano wzór, według którego należało obliczyć stawkę za zużycie wody dla ujęć, na których wszystkie lokale są w pełni opomiarowane, zaś w ust. 10 – dla ujęć, na których nie wszystkie lokale są w pełni opomiarowane, gdzie, w pierwszym przypadku, istotne znaczenie miała wysokość kosztów zakupu lub wytworzenia wody (ust. 6) oraz ilość dostarczonej wody. Do rozliczenia kosztów ścieków zastosowanie miały odpowiednio postanowienia Rozdziału 6, dotyczącego rozliczania wody (§24 Regulaminu). Powołując się na uprawnienie do jednostronnej zmiany stawek i sposobu dokonywania rozliczeń, strona powodowa zarazem nie wykazała, że odbyło się to na podstawie i zgodnie z zasadami, wynikającymi z Regulaminu (art. 6 kc), nie przedstawiła sposobu dokonania rozliczenia mediów w spornym okresie, co wymagałoby uwzględnienia kosztów, o którym mowa w § 23 ust. 6 Regulaminu, oraz ustalenia rzeczywistej ilości wody, dostarczonej do budynku Wspólnoty, okoliczności te zostały całkowicie pominięte przez stronę powodową, co uniemożliwiało weryfikację przez Sąd jej twierdzeń o zmianie stawki na podstawie i w zgodzie z umową i Regulaminem.

Istotnym w sprawie jest, że pozwana Wspólnota Mieszkaniowa (którą tworzy 9 lokali) powstała z wyodrębnienia zabudowań z terenu stacji kolejowej w Ś.. Do 2019r. był to jeden kompleks, zarządzany przez (...) S.A. Z uwagi na brak infrastruktury wodociągowo – kanalizacyjnej na ul. (...) w Ś., pozwana zmuszona była korzystać z sieci, będącej własnością (...) S.A. Wypowiedzenie przedmiotowej umowy wiązałoby się z brakiem dostępu do wody i niemożnością odprowadzania ścieków. Uprawnienie powoda do jednostronnej zmiany stawki i sposobu rozliczania kosztów, bez jednoczesnego dookreślenia okoliczności warunkujących wystąpienie podstaw do zmiany, dawało powodowi możliwość arbitralnej i dowolnej zmiany umowy, przy czym użytkownik został de facto pozbawiony możliwości weryfikacji zasadności wprowadzonych zmian i ich obiektywnego uzasadnienia. Takie działanie nie zasługuje na ochronę prawną jako sprzeczne z zasadami współżycia społecznego (art. 5 kc). Informowanie użytkownika o jednostronnej zmianie warunków umowy o świadczenie usług, zawartej na czas nieokreślony, w zakresie elementów przedmiotowo istotnych umowy, tj. ceny usługi, bez wskazania przesłanek, które umożliwiły powodowi podwyższenie ceny w trakcie umowy należy ocenić jako naruszające dobre obyczaje. Niewątpliwie, możliwość niczym nieograniczonej, nie podlegającej weryfikacji, zmiany wiążącego strony stosunku prawnego, poprzez zmianę wzorca umowy w czasie jej trwania, w szczególności w części dotyczącej ceny usługi, stwarza stan niepewności w obrocie prawnym, zwłaszcza dla słabszej strony jaką jest strona pozwana, zmuszona korzystać z sieci, będącej własnością powoda. Ten ostatni znajduje się bowiem na lepszej pozycji od użytkownika, gdyż to on przedstawia wzorzec umowy i kształtuje jego postanowienia. Sytuacja ta prowadzi zatem do naruszenia zasady równości stron.

Niezależnie od powyższego, istotnym było, że strona powodowa obciążyła pozwaną Wspólnotę kosztami za przedmiotowe usługi w oderwaniu od rzeczywistego zużycia wody przez członków Wspólnoty, mieszkających w lokalach usytuowanych w budynku nr (...) przy ul. (...). Z okoliczności sprawy wynika, co wykazała pozwana, że licznik nr (...), będący własnością powoda, którego wskazania służyły mu do rozliczania z pozwaną kosztów mediów, wskazywał zużycie nie tylko lokaltorów budynku Wspólnoty, ale także co najmniej dwóch innych obiektów, niezależnych od pozwanej. Dane z tego licznika wskazywały na rażąco wysokie zużycie, znacznie przewyższające sumę zużycia, wynikającą z liczników w lokalach członków Wspólnoty oraz na wodomierzu zamontowanym w budynku nr (...). Zabiegi i starania pozwanej Wspólnoty nie doprowadziły do wyjaśnienia tej spornej kwestii przez (...) S.A. – właściciela instalacji. Termin do rozpatrzenia reklamacji użytkownika, przewidziany w § 34 i nast. Regulaminu, minął bezskutecznie. Pozwana na swój koszt ustaliła przyczynę rażąco wysokich wskazań licznika, należącego do powoda, odbiegających znacznie od zużycia, wskazanego na wodomierzu w budynku. Brak jest podstaw do uznania, aby to pozwana ponosiła odpowiedzialność za ujawnione znaczne ubytki wody, co uzasadniałoby obciążenie jej większymi kosztami zużycia. Nie można w tych okolicznościach uwzględnić stanowiska powoda, aby umowa, która stanowiła podstawę dochodzonych w niniejszej sprawie roszczeń, pozwalała na obciążanie kontrahenta opłatami za usługi, których nie zamawiał i nie pobrał. Uwzględniając zatem zarzut nieudowodnienia roszczenia co do wysokości, Sąd oddalił powództwo.

Wysokość rzeczywistych kosztów dostarczenia mediów (stawka za 1 m ³) była w niniejszej sprawie istotna i sporna, jednakże okoliczność ta nie mogła być wykazana za pomocą dowodu z opinii biegłego, o co wnioskowała strona powodowa, skoro nie wskazała ona jakiego rodzaju wiadomości specjalne miałyby tu być pomocne do ustalenia przedmiotowej okoliczności. Do chwili zamknięcia rozprawy strona powodowa nie uzupełniła tego wniosku, nie zgłosiła też zastrzeżeń do oddalenia tego wniosku przez Sąd, w trybie art. 162 kpc.

Orzeczenie w pkt II wyroku oparto na przepisach art. 98§ 1, 1 ¹ i 3 kpc. Powód, jako przegrywający sprawę, powinien zwrócić pozwanej koszty procesu, w skład których wchodzą: wynagrodzenie pełnomocnika, będącego adwokatem, w stawce minimalnej, uzależnionej od wartości przedmiotu sporu, i opłata skarbowa od pełnomocnictwa (3600 zł + 17 zł).