Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

19 października 2022 roku

Sąd Rejonowy w Wąbrzeźnie I Wydział Cywilny w składzie następującym:

Przewodniczący: sędzia Ludmiła Dulka-Twarogowska

Protokolant: st. sekr. sąd. Arleta Ratajczak

po rozpoznaniu w dniu 12 października 2022 roku w Wąbrzeźnie

na rozprawie

sprawy z powództwa: (...) z siedzibą w W.

przeciwko: K. D. (poprzednio K.)

- o zapłatę

1)  zasądza od pozwanej K. D. (poprzednio K.) na rzecz powódki (...) z siedzibą w W. 864,23 zł (osiemset sześćdziesiąt cztery złote dwadzieścia trzy grosze) wraz z odsetkami ustawowymi za opóźnienie naliczanymi:

- od kwoty 515,21 zł (pięćset piętnaście złotych dwadzieścia jeden groszy) za okres od 11 lutego 2018 roku do dnia zapłaty,

- od kwoty 349,02 zł (trzysta czterdzieści dziewięć złotych dwa grosze) za okres od 03 kwietnia 2018 roku do dnia zapłaty;

2)  oddala powództwo w pozostałej części;

3)  zasądza od powódki (...) z siedzibą w W. na rzecz pozwanej K. D. (poprzednio K.) 390,19 zł (trzysta dziewięćdziesiąt złotych dziewiętnaście groszy) wraz z odsetkami ustawowymi za opóźnienie od tej kwoty od dnia uprawomocnienia się niniejszego orzeczenia do dnia zapłaty, tytułem zwrotu kosztów procesu.

Sędzia

Ludmiła Dulka-Twarogowska

Sygnatura akt: I C 172/21 upr

ZARZĄDZENIE

1.  (...);

1.  (...).

W., 19 października 2022 r.

Sędzia

Ludmiła Dulka-Twarogowska

Sygn. akt I C 172/21 upr

UZASADNIENIE

W dniu (...) r. powódka(...) S.A. z siedzibą w W. wystąpiła do Sądu z pozwem domagając się zasądzenia od K. D. (poprzednio K.) kwoty 3.336,95 zł wraz z odsetkami ustawowymi za opóźnienie od kwot: 411,88 zł od 22 listopada 2017 r. do dnia zapłaty, 515,21 zł od 22 grudnia 2017 r. do dnia zapłaty, 515,21 zł od 11 lutego 2018 r. do dnia zapłaty, 515,21 zł od 03 kwietnia 2018 r. do dnia zapłaty, 515,21 zł od 03 kwietnia 2018 r. do dnia zapłaty, 515,21 zł od 25 kwietnia 2018 r. do dnia zapłaty i 349,02 zł od 24 maja 2018 r. do dnia zapłaty, a także kosztów procesu (k.3-5).

W odpowiedzi na pozew pozwana wniosła o oddalenie powództwa w całości (k.64-67).

W dalszych pismach procesowych oraz na rozprawie każda ze stron podtrzymała swoje stanowiska (k.73-74v. k.86, k.115 - protokół rozprawy z 13 lipca 2022 r., czas zapisu: od 00:07:39, k.225 - protokół rozprawy z 12 października 2022 r., czas zapisu: od 01:00:47).

Sprawa podlegała rozpoznaniu w postępowaniu uproszczonym.

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

Od (...) r. pozwana wynajmowała lokal powódki położony przy ul. (...) w K.. Łącząca strony umowa najmu z(...) r., której przedmiotem był wskazany lokal została zawarta na czas określony do(...) r.

W dniu (...)r. strony zawarły porozumienie w sprawie rozwiązania tej umowy z dniem (...) r., przy czym zgodnie z pkt 4 porozumienia pozwana zobowiązała się do ponoszenia na rzecz powódki kosztów miesięcznego czynszu do czasu wyłonienia nowego najemcy w trybie przetargu, nie dłużej jednak niż do 23 września 2019 r.

W oparciu o zawarte porozumienie pozwana opłacała czynsz najmu do (...)r., a następnie odmówiła dalszych spłat.

Zgodnie z instrukcją wynajmowania lokali mieszkalnych (...) oraz wytycznymi do tej instrukcji, zgodę na wynajmem lokalu mieszkalnego na okres nieprzekraczający 3 lat wyraża dyrektor operacyjny ds. nieruchomości w formie decyzji, na podstawie wniosku komórki merytorycznej ON o wyrażenie zgody na wynajem. Przed sporządzeniem wniosku komórka merytoryczna ON zobowiązana jest do pozyskania z RS informacji o zbędności powierzchni do prowadzenia działalności statutowej związanej ze świadczeniem usług pocztowych. Informacje należy pozyskać nie wcześniej niż na 1 miesiąc przed sporządzeniem wniosku. Komórka merytoryczna ON jest obowiązana do wykonania analizy wartości rynkowej przedmiotu rozporządzenia. Wniosek wraz z załącznikami, po akceptacji właściwego kierownika komórki merytorycznej ON, przedkładany jest dyrektorowi ON w celu zatwierdzenia. W przypadku wniesienia przez dyrektora ON zastrzeżeń, wniosek wraca do komórki merytorycznej ON w celu dokonania w terminie 5 dni roboczych stosownej korekty, a następnie ponownie jest przedkładany dyrektorowi ON w celu zatwierdzenia. Komórka merytoryczna przygotowuje projekt decyzji w sprawie wyrażenia zgody na wynajem, a w terminie 3 dni roboczych od akceptacji wniosku, przekazuje projekt decyzji do pracownika odpowiedzialnego w ON za realizację zadań w zakresie opracowywania projektów wewnętrznych aktów prawnych. Pracownik ten w terminie 3 dni roboczych dokonuje analizy projektu. W przypadku braku uwag pracownik parafuje projekt decyzji i przedkłada go dyrektorowi ON celem zatwierdzenia. Decyzja podlega publikacji w terminie 3 dni roboczych. Komórka merytoryczna ON po otrzymaniu decyzji w terminie 3 dni roboczych wszczyna procedurę wyłonienia najemcy w trybie określonym decyzją, w tym przygotowuje projekt decyzji w sprawie powołania co najmniej 3-osobowej komisji (stałej lub doraźnej) do przygotowania i prowadzenia procedury wyłonienia najemcy. Komisja rozpoczyna prace w terminie 3 dni roboczych. Z przeprowadzonych prac komicja sporządza protokół i przedkłada go dyrektorowi ON do zatwierdzenia. Wyłonienie najemcy lokalu mieszkalnego następuje w drodze przetargu, konkursu ofert lub negocjacji cen, a o wyborze procedury decyduje dyrektor operacyjny. Wyłonienie najemcy odbywa się 2-etapowo, a I etap stanowi procedura wewnętrzna - wśród pracowników. Jeżeli w wyniku przetargu nie uda się wyłonić najemcy, może zostać zastosowany konkurs ofert, natomiast tryb negocjacji cen może zostać zastosowany wyłącznie w przypadku otrzymania oferty pisemnej na najem. Na podstawie zaakceptowanego przez dyrektora ON protokołu z przeprowadzenia procedury wewnętrznej (I etap) zakończonej skutkiem negatywnym, komisja w terminie 3 dni roboczych podejmuje czynności związane w wyłonieniem najemcy. Komisja w terminie 3 dni roboczych sporządza projekt ogłoszenia w prasie o wynajmie lokalu. Termin wskazany w ogłoszeniu, jako termin przeprowadzenia procedury nie może być krótszy niż 7 dni od daty ukazania się ogłoszenia.

W dniu (...) r. I. M. - pracownik powódki w pionie infrastruktury, zwróciła się do (...) B. o informację, czy lokal mieszkalny położony przy ul. (...) w K. nadal jest zbędny do potrzeb działalności statutowej powoda, a (...) r. uzyskała potwierdzenie.(...) r. został sporządzony wniosek w sprawie wyrażenia zgody na wynajem. W dniu (...) r. dyrektor operacyjny ds. nieruchomości wydał decyzję nr (...) w sprawie wyrażenia zgody na wynajem lokalu mieszkalnego położonego przy ul. (...) w K., natomiast w kolejnej decyzji nr (...) powołał komisję przetargową do przeprowadzenia postępowania na wynajem lokalu.

Od (...) do (...) przeprowadzone przez powódkę sześć przetargów zakończyło się brakiem ofert. Dopiero przetarg z (...) r. został rozstrzygnięty z uwagi na złożenie jednej oferty, a umowę z nowym najemcą zawarto (...) r., o czym powódka powiadomiła pozwaną.

W oparciu o zawarte porozumienie z dnia 7 lutego 2017 r. powódka wystawiła faktury VAT o nr:

- (...)_ (...)_ (...) z 7 listopada 2017 r. na kwotę 515,21 zł (z której do zapłaty pozostała kwota 411,88 zł) z terminem płatności do 21 listopada 2017 roku,

- (...)_ (...)_ (...) z 7 grudnia 2017 r. na kwotę 515,21 zł z terminem płatności do 21 grudnia 2017 r.,

- (...)_ (...) z 27 stycznia 2018 r. na kwotę 515,21 zł z terminem płatności do 10 lutego 2018 r.,

- (...)_ (...) z 19 marca 2018 r. na kwotę 515,21 zł z terminem płatności do 2 kwietnia 2018 r.,

- (...)_ (...) z 19 marca 2018 r. na kwotę 515,21 zł z terminem płatności do 2 kwietnia 2018 r.,

- (...)_ (...) z 10 kwietnia 2018 r. na kwotę 515,21 zł z terminem płatności do 24 kwietnia 2018 r.,

- (...)_ (...) z 9 maja 2018 r. na kwotę 515,21 zł (z której do zapłaty pozostała kwota 349,02 zł) z terminem płatności do 23 maja 2018 r.,

których płatnościami obciążył pozwaną.

Pismami z 20 stycznia 2020 roku powódka wezwała pozwaną do zapłaty 3.336,95 zł.

Dowody:

- umowy najmu wraz z aneksem (k.19-24, k.25-28);

- faktury VAT (k.9-17);

- porozumienie (k.18);

- protokoły zdawczo-odbiorcze (k.29-31, k.32-34);

- uchwały Zarządu (...) z załącznikami (k.128-144, k. 145-160);

- wytyczne (162-180);

- wniosek w sprawie wyrażenia zgody na wynajem (k.189-193);

- decyzje dyrektora ON (k.199-200);

- dokumentacja dot. przetargów (k.201-219);

- zawiadomienie o podpisaniu umowy najmu (k.220);

- wezwania do zapłaty (k.6-8);

- zeznania świadka I. R. (k.115v - protokół rozprawy z 13 lipca 2022 roku, czas zapisu: od 00:12:49);

- zeznania świadka I. M. (k.224-224v - protokół rozprawy z 12 października 2022 roku, czas zapisu: od 00:06:36);

- zeznania pozwanej (k.224v - protokół rozprawy z 12 października 2022 roku, czas zapisu: od 00:45:00).

Sąd zważył, co następuje:

Powództwo okazało się częściowo uzasadnione.

Stan faktyczny w niniejszej sprawie został ustalony przez Sąd w oparciu o zaprezentowane przez stronę powodową dowody z dokumentów, a także zeznania świadków oraz pozwanej, które Sąd uznał za wiarygodne.

Bezspornie strony łączył stosunek najmu zawartego na okres od (...), który zgodnie z treścią zawartego porozumienia z (...) r. uległ rozwiązaniu z dniem (...), zaś pozwana zobowiązała się do ponoszenia na rzecz powódki równowartości miesięcznego czynszu do czasu wyłonienia nowego najemcy w trybie przetargu, nie dłużej jednak niż do dnia (...) r. Zgodnie z zawartym porozumieniem pozwana zdała lokal (...)r., a następnie do października 2017 r. uiszczała uzgodnione należności.

Strona powodowa w oparciu o zobowiązanie pozwanej zawarte w porozumieniu z dnia (...) r. domaga się od pozwanej zapłaty należności za okres od listopada 2017 r. do maja 2018 r. w oparciu o wystawione faktury VAT.

Zgodnie z art. 353 § 1 k.c. zobowiązanie polega na tym, że wierzyciel może żądać od dłużnika świadczenia, a dłużnik powinien świadczenie spełnić.

Na podstawie art. 1 pkt 1 ustawy z dnia 13 kwietnia 2018 r. o zmianie ustawy – Kodeks cywilny oraz niektórych innych ustaw (Dz.U.2018.1104) do kodeksu cywilnego został wprowadzony przepis art. 117 § 2 ¹ k.c., zgodnie z którym, po upływie terminu przedawnienia nie można domagać się zaspokojenia roszczenia przysługującego przeciwko konsumentowi. W wyniku wskazanej nowelizacji art. 118 k.c. otrzymał brzmienie, zgodnie z którym: jeżeli przepis szczególny nie stanowi inaczej, termin przedawnienia dla roszczeń związanych z prowadzeniem działalności gospodarczej wynosi 3 lata; jednakże koniec terminu przypada na ostatni dzień roku kalendarzowego, chyba że termin przedawnienia jest krótszy. Jak wynika z art. 5 ust. 1 i 2 wskazanej ustawy, do roszczeń powstałych przed dniem jej wejścia w życie i w tym dniu - tj. 9 lipca 2018 r. - jeszcze nieprzedawnionych stosuje się od tej chwili przepisy o przedawnieniu określone w nowej ustawie. Jeżeli zgodnie z nowymi przepisami kodeksu cywilnego termin przedawnienia jest krótszy niż według przepisów zmienionych, bieg terminu przedawnienia rozpoczyna się z dniem wejścia w życie niniejszej ustawy. Jeżeli jednak przedawnienie rozpoczęte przed dniem wejścia w życie nowelizacji nastąpiłoby przy uwzględnieniu dotychczasowego terminu przedawnienia wcześniej, przedawnienie następuje z upływem tego wcześniejszego terminu. Ponadto w myśl art. 5 ust. 4 tej ustawy w stosunku do roszczenia przeciwko konsumentowi Sąd ma obowiązek z urzędu uwzględnić okres przedawnienia także do istniejących roszczeń, nawet jeżeli konsument nie podniósł takiego zarzutu.

Powódka jest przedsiębiorcą, natomiast pozwaną należy uznać za konsumenta w rozumieniu art. 22 ¹ k.c., ponieważ jako osoba fizyczna dokonała z przedsiębiorcą czynności prawnej niezwiązanej bezpośrednio z jej działalnością gospodarczą lub zawodową.

Na gruncie niniejszej sprawy termin przedawnienia wynosił 3 lata (art. 118 k.c.).

Jak wynika z przedłożonych przez powódkę faktur nr (...)_ (...)_ (...) oraz (...)_ (...)_ (...), terminy ich płatności przypadały odpowiednio: 21 listopada 2017 r. oraz 21 grudnia 2017 r., a więc przedawnienie roszczeń o zapłatę zawartych w nich kwot (411,88 zł oraz 515,21 zł) nastąpiło z upływem 31 grudnia 2020 r., skoro powódka wystąpiła z pozwem dopiero 19 lipca 2021 r. Sąd nie znalazł podstaw do zastosowania art. 117 ¹ k.c. pozwalającego na nieuwzględnienie upływu terminu przedawnienia roszczenia przysługującego przeciwko konsumentowi, ponieważ nie występuje żaden szczególny przypadek i nie przemawiają za tym względy słuszności. W tej sytuacji w pkt 2 wyroku oddaleniu podlegało roszczenie o zapłatę 927,09 zł.

W firmie powódki obowiązywała szczegółowa procedura dotycząca wynajmowania lokali mieszkalnych zawarta w wewnętrznych uchwałach zarządu. Zgodnie z tą procedurą w dniu 7 czerwca 2017 r. został sporządzony wniosek w sprawie wyrażenia zgody na wynajem przedmiotowego lokalu mieszkalnego. Wprawdzie przedłożony przez powoda dokument nie zawiera podpisów, to jednak, jak wynika z zeznań świadka I. M., został mu nadany bieg w dacie sporządzenia. Tym samym przyjąć należy, iż począwszy od 7 czerwca 2017 r. do dnia 6 października 2017 r. dyrektor operacyjny ds. nieruchomości procedował w przedmiocie wydania decyzji o wyrażeniu zgody na wynajem lokalu mieszkalnego.

Zgodnie z art. 354 § 2 k.c., wierzyciel powinien współdziałać przy wykonywaniu zobowiązania zgodnie z jego treścią i w sposób odpowiadający jego celowi społeczno-gospodarczemu oraz zasadom współżycia społecznego, a jeżeli istnieją w tym zakresie ustalone zwyczaje – także w sposób odpowiadający tym zwyczajom. Sąd stoi na stanowisku, iż wydanie przez dyrektora decyzji powinno nastąpić bez zbędnej zwłoki, w okresie nie dłuższym niż miesiąc, podobnie jak to ma miejsce przy załatwianiu spraw w postępowaniu administracyjnym (art. 35 k.p.a.). W ocenie Sądu analizowanie wniosku przez dyrektora ON w niniejszej sprawie trwało zbyt długo, a strona powodowa nie przedstawiła żadnych dowodów pozwalających na stwierdzenie, iż okres 4 miesięcy był konieczny z uwagi na potrzebę uzupełnienia braków wniosku, etc. Tym samym należy stwierdzić, iż przez 3 miesiące wierzyciel dopuścił się opieszałości, za którą nie powinna ponosić odpowiedzialności finansowej strona pozwana, dlatego w pkt 2 wyroku oddaleniu podlegało roszczenie o zapłatę faktur za trzy kolejne miesiące o nr (...)_ (...), (...)_ (...) oraz (...)_ (...), na łączną kwotę 1.545,63 zł wraz z odsetkami za opóźnienie.

Stronę pozwaną w oparciu o zawarte porozumienie obciąża zobowiązanie do zapłaty należności objętych fakturami VAT o nr (...)_ (...) i (...)_ (...), na łączną kwotę 864,23 zł wraz z odsetkami ustawowymi za opóźnienie w zapłacie każdej z nich, tj. od kwoty 515,21 zł od 11 lutego 2018 roku do dnia zapłaty oraz od kwoty 349,02 zł od 3 kwietnia 2018 roku do dnia zapłaty, dlatego Sąd orzekł jak w pkt 1 wyroku.

Jednocześnie wskazać należy, iż zgodnie z art. 353 ¹ k.c. strony zawierając porozumienie z (...) r. mogły ułożyć stosunek prawny według swego uznania, zgodnie z zasadą swobody umów. Sąd nie dopatrzył się w tym zakresie, aby treść porozumienia lub cel sprzeciwiały się właściwości (naturze) stosunku, ustawie, czy też zasadom współżycia społecznego. Wszak dzięki porozumieniu pozwana mogła zmienić lokal mieszkalny (szybciej zakończyć stosunek najmu zawarty na czas określony, bez możliwości wypowiedzenia przez siebie), ograniczając znacznie jego koszty. Nie sposób także doszukać się istnienia we wspomnianym porozumieniu postanowień niedozwolonych w rozumieniu art. 385 ¹ k.c., czy też przesłanek do zastosowania art. 5 k.c.

O kosztach procesu w pkt 3 wyroku postanowiono w myśl art. 100 k.p.c. Pozwana przegrała proces w 25,90 %, jej koszty procesu wniosły 917 zł, a powinny 526,81 zł, przy łącznych kosztach stron – 2.034 zł. Dlatego Sąd zasądził od powódki na rzecz pozwanej kwotę 390,19 zł wraz z odsetkami ustawowymi za opóźnienie od dnia uprawomocnienia się wyroku do dnia zapłaty, tytułem zwrotu kosztów procesu.

Sędzia

Ludmiła Dulka-Twarogowska

Pouczenie: (...) (...) (...)

ZARZĄDZENIE

1.  (...)

2.  (...)

-(...);

3.  (...).

W., dnia 8 listopada 2022 roku

Sędzia Ludmiła Dulka-Twarogowska