Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 06 grudnia 2022 roku

Sąd Rejonowy w Wąbrzeźnie I Wydział Cywilny w składzie następującym:

Przewodniczący: Sędzia Ludmiła Dulka - Twarogowska

po rozpoznaniu w dniu 06 grudnia 2022 roku w Wąbrzeźnie

na posiedzeniu niejawnym

sprawy z powództwa: R. N.

przeciwko: (...) S.A. z siedzibą w S.

- o zapłatę,

1)  oddala powództwo w całości;

2)  zasądza od powódki R. N. na rzecz pozwanego (...) S.A. z siedzibą w S. 607,38 zł (sześćset siedem złotych trzydzieści osiem groszy) wraz z odsetkami ustawowymi za opóźnienie za okres od dnia uprawomocnienia się wyroku do dnia zapłaty, tytułem zwrotu kosztów procesu;

3)  nakazuje pobrać od powódki R. N. na rzecz Skarbu Państwa – Sądu Rejonowego w Wąbrzeźnie 470,89 zł (czterysta siedemdziesiąt złotych osiemdziesiąt dziewięć groszy) tytułem sądowych poniesionych tymczasowo przez Skarb Państwa na wynagrodzenie biegłego.

Sędzia

Ludmiła Dulka – Twarogowska

Sygn. akt: I C 4/21 upr

POUCZENIE

1.  (...)

2.  (...)

3.  (...) (...) (...)

ZARZĄDZENIE

1.  (...) C;

2.  (...)

3.  (...)

Sędzia

Ludmiła Dulka – Twarogowska

W., dnia 06 grudnia 2022 r.

Sygn. akt I C 4/21 upr

UZASADNIENIE

W dniu (...) roku powódka R. N. wystąpiła do Sądu z pozwem skierowanym przeciwko pozwanemu (...) S.A. z siedzibą w S., w którym domagała się zasądzenia na swoją rzecz kwot: 4.500 zł tytułem zadośćuczynienia za doznaną krzywdę wraz z odsetkami za opóźnienie od dnia 11 stycznia 2020 roku do dnia zapłaty, 3.286,49 zł tytułem zwrotu kosztów leczenia wraz z odsetkami za opóźnienie od dnia 11 stycznia 2020 roku do dnia zapłaty, 1.718,79 zł tytułem zwrotu kosztów dojazdów wraz z odsetkami za opóźnienie od dnia 11 stycznia 2020 roku do dnia zapłaty, a ponadto również kosztów procesu (k.2-4).

W odpowiedzi na pozew pozwany wniósł o oddalenie powództwa w całości i zasądzenie od powódki na swoją rzecz kosztów procesu (k.160-165).

W toku procesu strony podtrzymały swoje stanowiska (k.173-174, protokół rozprawy z dnia 25 czerwca 2021 roku, czas zapisu: od 00:02:40, k.222).

Sprawa podlegała rozpoznaniu w postępowaniu uproszczonym.

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

W dniu (...) roku na ul. (...) w T. kierowca pojazdu marki O. (...) o nr rej (...) naruszając zasady ruchu drogowego najechał na tył pojazdu kierowanego przez powódkę marki O. (...) o nr rej. (...), która zatrzymała się na skrzyżowaniu dróg przed sygnalizacją świetlną. Po zdarzeniu powódka wysiadła z pojazdu, po czym zjechała na pobocze, a następnie pojechała do miejsca pracy.

Okoliczności bezsporne, ponadto dowody:

- karta wypadku (k.8-8v);

- oświadczenie powypadkowe poszkodowanego (k.9-10);

- częściowo zeznania powódki (protokół rozprawy z 25 czerwca 2021 roku, czas zapisu: od 00:08:06).

Po zdarzeniu powódka była wielokrotnie badana, jednak nie stwierdzono u niej żadnych obiektywnych skutków zdarzenia drogowego z(...)roku, czy obrażeń mogących odpowiadać definicjom zawartym w tabelach procentowego uszczerbku na zdrowiu Ministerstwa Pracy i Ubezpieczeń, czy typowych tabel towarzystw ubezpieczeniowych – żadnych złamań, zwichnięć, a jedynie rozpoznano zmiany dyskopatyczno-zwyrodnieniowe, które były adekwatne do jej wieku. Przeprowadzone badania RTG oraz rezonans kręgosłupa nie wykazały żadnych zmian pourazowych, a jedynie samoistne zwyrodnieniowe, nie mające żadnego związku ze zdarzeniem drogowym. W trakcie szeregu wizyt lekarskich powódka podawała liczne objawy, które subiektywnie wiązała ze zdarzeniem drogowym, jednak badania przedmiotowe oraz radiologiczne nie potwierdzały doznania przez nią żadnych istotnych obrażeń, czy innych obiektywnych skutków zdrowotnych. U powódki została przeprowadzona operacja kręgosłupa szyjnego z powodu zmian zwyrodnieniowych. Wskazania do tej operacji w żaden sposób nie były związane ze zdarzeniem z dnia 8 grudnia 2016 roku. Od strony neurochirurgicznej brak jest podstaw do stwierdzenia związku stanu zdrowia powódki w zakresie kręgosłupa szyjnego z tym zdarzeniem, a jej uszczerbek na zdrowiu wskutek wskazanego zdarzenia wynosi 0%.

Dowody:

- dokumentacja medyczna dot. powódki (k.11-72);

- opinia biegłego z zakresu neurochirurgii (k.208-211).

Pismem z (...) roku powódka zgłosiła pozwanemu szkodę osobową związaną ze zdarzeniem z(...) roku i domagała się zapłaty kwoty 40.000 zł tytułem zadośćuczynienia za krzywdę. Następnie z piśmie z (...) roku skierowanym do pozwanego powódka uzupełniła swoje roszczenia o zwrot kosztów dojazdów na leczenie – 2.318,23 zł, zwrot kosztów leczenia – 3.345,05 zł, zwrot kosztów opieki oraz pomocy w codziennych czynnościach – 11.950 zł, wypłatę miesięcznej renty na zwiększone potrzeby – 300 zł, wypłatę renty wyrównawczej – 1.800 zł, zwrot utraconych korzyści – 4.782,91 zł. Decyzją z 10 stycznia 2020 roku pozwany po przeprowadzeniu postępowania szkodowego nr (...) odmówił wypłaty zadośćuczynienia oraz odszkodowania argumentując, iż dostarczona dokumentacja medyczna wskazuje wyłącznie na zmiany chorobowe – samoistna dyskopatia szyjna o podłożu degeneracyjnym, bez związku przyczynowo skutkowego ze zdarzeniem drogowym.

Dowody:

- zgłoszenie szkody (k.142-143);

- uzupełnienie roszczeń (k.144-145);

- decyzja pozwanego (k.146-147);

- dokumentacja likwidacji szkody na płycie CD (k.167).

Sąd zważył, co następuje:

Roszczenie powódki okazało się nieuzasadnione.

W niniejszym postępowaniu powódka dochodziła zadośćuczynienia w kwocie 4.500 zł za doznaną w wyniku zdarzenia drogowego szkodę niemajątkową tzw. krzywdę oraz odszkodowania w kwocie łącznej 5.005,28 zł.

Podstawę odpowiedzialności pozwanego za szkodę w zakresie będącym przedmiotem sprawy określają przepisy art. 822 i następne k.c. Zgodnie z art. 822 § 1 k.c. przez umowę ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej ubezpieczyciel zobowiązuje się do zapłacenia określonego w umowie odszkodowania za szkody wyrządzone osobom trzecim, wobec których odpowiedzialność za szkodę ponosi ubezpieczający albo ubezpieczony.

Zawarcie umowy ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej nakłada zatem na ubezpieczyciela obowiązek naprawienia szkody w razie nastąpienia określonego w umowie wypadku. Adresatem tego świadczenia odszkodowawczego jest osoba trzecia, która doznała uszczerbku majątkowego lub niemajątkowego, jakkolwiek samo zdarzenie wyrządzające szkodę obciąża ubezpieczonego, a nie ubezpieczyciela. Ubezpieczyciel staje się zobowiązanym wobec poszkodowanego z racji umowy wiążącej go z ubezpieczającym. Przesłanką powstania obowiązku świadczenia przez ubezpieczyciela z tytułu umowy ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej jest stan odpowiedzialności cywilnej ubezpieczającego (ubezpieczonego) za szkodę wyrządzoną osobie trzeciej. Odpowiedzialność zakładu ubezpieczeń obejmuje tylko i wyłącznie świadczenie, do spełnienia którego byłby w konkretnym przypadku zobowiązany sprawca. Jak wynika z art. 822 § 4 k.c., uprawniony do odszkodowania w związku ze zdarzeniem objętym umową ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej może dochodzić roszczenia bezpośrednio od ubezpieczyciela.

W myśl art. 34 ust. 1 ustawy z dnia 22 maja 2003 r. i Polskim Biurze Ubezpieczycieli Komunikacyjnych (Dz.U.2016.2060 j.t. z późn.zm.) z ubezpieczenia OC posiadaczy pojazdów mechanicznych przysługuje odszkodowanie o ubezpieczeniach obowiązkowych, Ubezpieczeniowym Funduszu Gwarancyjnym, jeżeli posiadacz lub kierujący pojazdem mechanicznym są obowiązani do odszkodowania za wyrządzoną w związku z ruchem tego pojazdu szkodę, której następstwem jest śmierć, uszkodzenie ciała, rozstrój zdrowia bądź też utrata, zniszczenie lub uszkodzenie mienia.

Zgodnie z powyższymi unormowaniami, dla przyjęcia odpowiedzialności pozwanego konieczne jest wykazanie, że za szkodę wyrządzoną powodowi ponosi odpowiedzialność ubezpieczający, natomiast ubezpieczyciel odpowiada w takich samych granicach, w jakich odpowiadałby sprawca szkody.

Okoliczności przedmiotowego zdarzenia, w szczególności, iż sprawcą zdarzenia drogowego z (...) roku był kierowca pojazdu marki O. (...) o nr rej (...) nie budziły wątpliwości i nie stanowiły przedmiotu sporu pomiędzy stronami. Bezsporne było także, iż pojazd sprawcy w dacie zdarzenia był objęty obowiązkowym ubezpieczeniem odpowiedzialności cywilnej posiadaczy pojazdów mechanicznych (OC) na skutek umowy ubezpieczenia zawartej z pozwanym. Pozwany kwestionował zasadność roszczenia powódki stojąc na stanowisku, iż wskazywane przez nią urazy i dolegliwości nie pozostają w związku przyczynowym ze zdarzeniem drogowym.

W celu ustalenia obrażeń odniesionych przez powódkę wskutek zdarzenia z (...) roku, powstania długotrwałego lub trwałego uszczerbku na zdrowiu wskutek powstałych obrażeń, wystąpienia dolegliwości, które rzutują na aktywność życiową powódki oraz okresu w jakim odczuwała ona/będzie odczuwać skutki wypadku, powstania wskutek zdarzenia obrażeń powodujących znaczne dolegliwości bólowe, został dopuszczony i przeprowadzony zawnioskowany przez powódkę dowód z opinii biegłego z zakresu neurochirurgii.

Z wydanej przez biegłego opinii wynika, iż po zdarzeniu powódka była wielokrotnie badana, jednak nie stwierdzono u niej żadnych obiektywnych skutków zdarzenia drogowego z (...) roku, czy obrażeń mogących odpowiadać definicjom zawartym w tabelach procentowego uszczerbku na zdrowiu Ministerstwa Pracy i Ubezpieczeń, czy typowych tabel towarzystw ubezpieczeniowych – żadnych złamań, zwichnięć, a jedynie rozpoznano zmiany dyskopatyczno-zwyrodnieniowe, które były adekwatne do jej wieku. Przeprowadzone badania RTG oraz rezonans kręgosłupa nie wykazały żadnych zmian pourazowych, a jedynie samoistne zwyrodnieniowe, nie mające żadnego związku ze zdarzeniem drogowym. W trakcie szeregu wizyt lekarskich powódka podawała liczne objawy, które subiektywnie wiązała ze zdarzeniem drogowym, jednak badania przedmiotowe oraz radiologiczne nie potwierdzały doznania przez nią żadnych istotnych obrażeń, czy innych obiektywnych skutków zdrowotnych. U powódki została przeprowadzona operacja kręgosłupa szyjnego z powodu zmian zwyrodnieniowych. Wskazania do tej operacji w żaden sposób nie były związane ze zdarzeniem z (...) roku. Od strony neurochirurgicznej brak jest podstaw do stwierdzenia związku stanu zdrowia powódki w zakresie kręgosłupa szyjnego z tym zdarzeniem, a jej uszczerbek na zdrowiu wskutek wskazanego zdarzenia wynosi 0%.

Opierając się na przedstawionej przez powódkę dokumentacji medycznej oraz wnioskach zawartych w opinii biegłego za nieuprawnioną należało uznać próbę powiązania dolegliwości zdrowotnych R. N. ze zdarzeniem drogowym, w którym uczestniczyła.

Opinia biegłego była jasna, pełna, nie zawierała wewnętrznych sprzeczności, zaś autorytet i wiedza osoby ją wydającej nie budziły wątpliwości Sądu. Występujące w opinii stwierdzenia były poparte rzeczową, logiczną i spójną argumentacją, biegły wskazał przesłanki swojego rozumowania, a podstawę wnioskowania stanowiły przede wszystkim posiadane przez niego wiadomości specjalne, które w oparciu o zgromadzoną w aktach dokumentację medyczną doprowadziły do sformułowania wniosków końcowych, które Sąd w całości podziela.

Wprawdzie strona powodowa zgłosiła zarzuty do opinii biegłego, jednak w ocenie Sądu nie są one uzasadnione. Wbrew zarzutom, bez znaczenia pozostaje kwestia noszenia przez powódkę kołnierza ortopedycznego, czy jej wyłącznie subiektywnych odczuć, iż źródłem zgłaszanych dolegliwości jest zdarzenie drogowe, skoro nie znajdują one potwierdzenia w dokumentacji lekarskiej oraz wydanej na jej podstawie opinii biegłego neurochirurga. Wnioski zawarte w opinii mają charakter kategoryczny, odpowiada ona na postawione tezy dowodowe, jest należycie uzasadniona, a zawarta w niej analiza pozwala skontrolować rozumowanie, co do trafności wnioskowania. Natomiast zarzuty strony powodowej okazały się jedynie polemiczne. Stąd Sąd nie znalazł żadnych podstaw, aby zasięgać opinii uzupełniającej lub opinii innego biegłego, o co nawet nie wnioskowała strona powodowa.

Nawet gdyby przyjąć, iż w związku ze zdarzeniem drogowym z (...) roku powódka doznała jakichkolwiek cierpień, to były one nieznaczne i nie uzasadniają przyznania zadośćuczynienia za krzywdę. Bezzasadne było także domaganie się zwrotu kosztów leczenia oraz kosztów dojazdu do placówek medycznych, skoro przeprowadzone leczenie nie pozostawało w związku ze skutkami przedmiotowego zdarzenia.

W tej sytuacji w pkt 1 wyroku Sąd w całości oddalił powództwo.

O kosztach procesu w pkt 2 wyroku postanowiono w myśl art. 98 § 1, 1 ¹ i 2 k.p.c. Pozwany wygrał niniejszą sprawę w całości, dlatego powódka jest zobowiązana do zwrotu na jego rzecz kosztów procesu. Zasądzona z tego tytułu kwota 6707,38 zł obejmuje: 600 zł uiszczonej i wydatkowanej zaliczki na poczet wynagrodzenia biegłego oraz 7,38 zł opłaty za poświadczenie notarialne pełnomocnictwa.

W pkt 3 wyroku Sąd nakazał pobrać od powódki kwotę 470,89 zł tytułem kosztów sądowych poniesionych tymczasowo przez Skarb Państwa na wynagrodzenie biegłego. Podstawę prawną wskazanego rozstrzygnięcia stanowił art. art. 113 ust. 1 w zw. z art. 83 ust. 2 ustawy z dnia 28 lipca 2005 roku o kosztach sądowych w sprawach cywilnych (Dz.U.2020.755 j.t.).

Sędzia

Ludmiła Dulka-Twarogowska

Pouczenie: (...) (...) (...)

ZARZĄDZENIE

1.  (...)

2.  (...)

- (...);

3.  (...)

W., 11 stycznia 2023 r.

Sędzia Ludmiła Dulka-Twarogowska