Pełny tekst orzeczenia

UZASADNIENIE

Zaskarżonym wyrokiem z dnia 19 sierpnia 2022r. Sąd Rejonowy oddalił powództwo M. T. przeciwko (...) SA w Ł. o zapłatę 4475,25 zł oraz orzekł o kosztach procesu.

Sąd Rejonowy ustalił, że w dniu 26 kwietnia 2019 r. na parkingu przy ul. (...) w Ś. powód M. T. zauważył, iż w jego samochodzie A. (...) nr rej (...) doszło do uszkodzeń powłoki lakierniczej w lewych przednich drzwiach. Powód wskazał, że odpowiedzialność za spowodowanie uszkodzeń ponosi kierujący pojazdem marki V. (...) o nr rej (...)-R. G.. W dniu zdarzenia R. G. udostępnił dokumenty powodowi do dochodzenia odszkodowania. W trakcie likwidacji szkody powód korzystał z pojazdu zastępczego T. (...) w okresie od 28 maja 2019 r. do 11 czerwca 2019 r. W dniu 28 maja 2019r. M. T. dokonał na rzecz Z. B. cesji wierzytelności z tytułu ubezpieczenia (...) posiadaczy pojazdów mechanicznych za szkody wynikające z wypadku do jakiego doszło (...). z udziałem samochodu A. (...) o numerze rej. (...). Decyzją z 29 lipca 2019r. strona pozwana odmówiła powodowi wypłaty odszkodowania. W listopadzie 2019r. powód otrzymał od firmy (...) wezwanie do zapłaty faktury za najem pojazdu w kwocie 2144,20 zł., w związku z informacją ze pozwany odmówił uznania roszczenia i zapłaty powyższej faktury za wynajem pojazdu powodowi.

Rozważając tak poczynione ustalenia faktyczne Sąd Rejonowy uznał, że powództwo nie zasługiwało na uwzględnienie. Powołując przepisy art. 822 i 6 kc Sąd stanął na stanowisku, że powód nie sprostał wymogowi wykazania, że przysługuje mu dochodzone roszczenie. Sąd wskazał, że w rozpoznawanej sprawie zachodzi ewidentny brak legitymacji czynnej powoda, gdyż w dniu 28 maja 2019r. M. T. dokonał na rzecz Z. B. cesji wierzytelności z tytułu ubezpieczenia (...) posiadaczy pojazdów mechanicznych za szkody wynikające z wypadku do jakiego doszło (...). z udziałem samochodu A. (...) o numerze Rej (...) i to Z. B. dochodził na podstawie tej umowy cesji roszczeń odszkodowawczych od strony pozwanej w postępowaniu likwidacyjnym. Ponadto na marginesie Sąd zauważył, że powód w żaden sposób nie wykazał, iż pokrył koszty pojazdu zastępczego, gdyż jako dowód przedłożył jednie fakturę, natomiast w żaden sposób nie wykazał, iż uiścił wskazaną w fakturze należność.

W apelacji od powyższego wyroku powód zarzucił:

- naruszenie przepisów postępowania, tj. art. 3 w zw. z art. 235 ¹ w zw. z art. 229 w zw. z art. 232 zd. 2 w zw. z art. 327 ¹ § 1 pkt 1 kpc,

- naruszenie przepisów postępowania tj. art. 233 § 1 w zw. z art. 327 ¹ § 1 pkt 1 kpc

a ponadto wniósł o dopuszczenie nowego dowodu z dokumentu w postaci odstąpienia od umowy cesji datowanego na 20 czerwca 2019r., celem potwierdzenia faktu, że powód odstąpił od umowy cesji zawartej ze Z. B., dotyczącej roszczeń objętych pozwem.

Wskazując na powyższe zarzuty oraz składając wskazany wyżej wniosek, powód wniósł o zmianę zaskarżonego wyroku i zasądzenie na jego rzecz od strony pozwanej kwoty 4.371,95 zł. z ustawowymi odsetkami za opóźnienie oraz o zasądzenie kosztów procesu za obie instancje.

Sąd Okręgowy rozpoznając apelację zważył co następuje. Zaskarżony wyrok podlegał uchyleniu, a sprawa przekazaniu do ponownego rozpoznania przez Sąd pierwszej instancji, który nie rozpoznał istoty sprawy, jak i wydanie wyroku wymaga przeprowadzenia postępowania dowodowego w kwestiach mających w sprawie kluczowe znaczenie (art. 386 § 4 w zw. z art. 505 ^{( 12 )}§ 1 kpc). Czyniąc ustalenia faktyczne oraz rozważania Sąd Rejonowy ograniczył się do uznania powództwa za pozbawiane podstaw wyłącznie z przyczyny braku legitymacji czynnej powoda, na skutek dokonania przez niego na rzecz osoby trzeciej cesji wierzytelności w dniu 28 maja 2019r. z tytułu ubezpieczenia (...) posiadaczy pojazdów mechanicznych za szkody wynikające z wypadku do jakiego doszło „(...).”, co już, wobec błędnego stanowiska Sądu (a co najmniej jego przedwczesności, o czym także w dalszych rozważaniach), na podstawie aktualnie zebranego materiału, co do braku legitymacji czynnej powoda, skutkowało nierozpoznaniem istoty sprawy. Pomijając prawdopodobnie omyłkowo wskazaną datę tejże cesji (znajdującej się na k. (...) akt likwidacji szkody – płyta (...)– (...), przede wszystkim wskazać należy, że powód dołączył do apelacji dokument z 20 czerwca 2019r. (k. (...)), z którego wynika, że odstąpił on od powyższej umowy cesji. Uzasadnione zaś wydaje się jego stanowisko zawarte w apelacji, że skoro dokument ten został podpisany również przez cesjonariusza z umowy z dnia 28 maja 2019r. Z. B., to wydaje się, że akceptował on powrotną cesję wierzytelności na powoda. W sytuacji zaś kwestionowania, przy ponownym rozpoznaniu sprawy, przez stronę pozwaną tego ponownego przeniesienia wierzytelności na poszkodowanego M. T., rzeczą pozwanej będzie wykazanie odmiennego stanu rzeczy, m. in. przez dopuszczenie i przeprowadzenie dowodu z przesłuchania powoda i w charakterze świadka Z. B. na okoliczność ewentualnie innego zamiaru stron cesji oraz celu i istoty tak sporządzonego dokumentu z dnia 20 czerwca 2019r. Nie było zaś podstaw do uznania za spóźnione dołączenia tego dokumentu przez powoda dopiero do apelacji, skoro Sąd Rejonowy, jak trafnie zarzucał skarżący, powołał umowę cesji z dnia 28 maja 2019r., jako podstawę swojego rozstrzygnięcia w uzasadnieniu zaskarżonego wyroku, mimo braku wskazywania na fakt dokonania tejże cesji przez pozwaną w toku całego postępowania pierwszoinstancyjnego, jak i braku powoływania jej dokumentu. Oczywistym wprawdzie jest, że brak legitymacji strony jest kwestią prawa materialnego braną przez sąd po uwagę z urzędu, tym niemniej jednak, jak już wskazano, istotnym w sprawie jest, że wobec wyżej opisanego stanu rzeczy, potrzeba powołania dowodu podważającego przyjęcie przez Sąd Rejonowy braku legitymacji powoda na skutek powyższej cesji, pojawiała się dopiero w apelacji od wyroku kończącego postępowanie pierwszoinstancyjne.

Zupełnie nie ma również racji Sąd pierwszej instancji wskazując, wprawdzie na marginesie, że powód, dołączając jedynie fakturę obejmującą jego zobowiązanie wobec firmy wynajmującej auta zastępcze, nie wykazał, że uiścił wierzycielowi wskazaną w niej należność, a tym samym, że poniósł koszty najmu pojazdu zastępczego, a co również, w ocenie Sądu, miałoby czynić jego roszczenie bezzasadnym. Po pierwsze bowiem w sytuacji istnienia zobowiązania ubezpieczyciela do pokrycia szkody, bez wątpienia skutkowałoby zasadnością roszczenia powoda wobec pozwanej już samo obciążenie go przez wynajmującego pojazd zastępczy zobowiązaniem zapłaty wynikającym z faktury z dnia 24 października 2019r., nr (...) (k. (...)). Samo bowiem ciążenie na powodzie powyższego zobowiązania zapłaty czyniłoby już jego roszczenie wobec ubezpieczyciela w tym zakresie zasadnym. Kwestia ta jednak nie ma istotniejszego znaczenia w okolicznościach sprawy, gdyż, jak również trafnie podniósł w apelacji skarżący, uszło uwagi Sądu Rejonowego, że powód jednak przedstawił dowód dokonanej przez niego zapłaty w dniu 6 maja 2020r. (k. (...)) na rzecz, jak wyjaśnił w uzasadnieniu apelacji, nabywcy wierzytelności w drodze cesji od firmy wynajmującej pojazd zastępczy, a z którego to dowodu jednoznacznie wynika, że płatność nastąpiła tytułem faktury nr (...), a zatem obejmującej powyższą należność z tytułu wynajmu pojazdu zastępczego.

Rozpoznając sprawę ponowienie Sąd Rejonowy przeprowadzi niezbędne dowody, poczyni na ich podstawie szczegółowe i rzeczowe ustalenia faktyczne oraz należycie je rozważy, dotyczące kwestii: po pierwsze skutków i istoty wskazywanego wyżej odstąpienia przez powoda od umowy cesji z 20 czerwca 2019r. (a o których już wyżej mowa), po drugie , co najistotniejsze i kluczowe w rozpoznawanej sprawie, istnienia odpowiedzialności za zdarzenie sprawcy (R. G.) posiadającego ubezpieczenie (...) u strony pozwanej, którego wersja zdarzeń (choć budząca wątpliwości wobec zmiany stanowiska, przy wcześniejszym, bezpośrednio po zdarzeniu, przyjęciu swojej odpowiedzialności), jest rozbieżna z wersją powoda, po trzecie uzasadnionego czasu i wysokości kosztów najmu pojazdu zastępczego i wreszcie po czwarte uzasadnionych kosztów naprawy pojazdu powoda, wynikających z opinii biegłego, która nie została jakkolwiek zakwestionowana przez żadną ze stron postępowania, a ponadto co do wszystkich innych kwestii, które będą istotne dla merytorycznego orzeczenia o żądaniu powoda.

Z powyższych względów Sąd Okręgowy, na podstawie powołanych przepisów art. 386 § 4 w zw. z art. 505 ¹² § 1 kpc, uchylił zaskarżony wyrok i przekazał sprawę sądowi pierwszej instancji do ponownego rozpoznania.

Sygn. akt II Ca 1041/22 01.06.2021r.

ZARZĄDZENIE

1.  (...)

2.  (...)

3.  (...)