Pełny tekst orzeczenia

UZASADNIENIE

W dniu 13.01.2023 o godz 09.30 w B. przy ulicy (...) zakład wulkanizacyjny T. (...) funkcjonariusze policji wykonywali obowiązki służbowe w związku z zatrzymaniem obwinionego Ł. G.

Na miejscu w pomieszczeniu biurowym zastali mężczyznę którego wygląd odpowiadał osobie Pana G.. Mężczyzna został poinformowany o celu interwencji. Następnie po podaniu podstawy prawnej legitymowania oraz podstawy faktycznej legitymowania podjęto czynności samego legitymowania. Mężczyzna kategorycznie odmawiał udzielenia informacji co do własnej tożsamości twierdząc, że działania policjantów są bezprawne. Funkcjonariusze policji poprosili o dokument potwierdzający tożsamość. Obwiniony z oświadczył ,że nie posiada dowodu osobistego i powiedział, że ma na imię Ł. M. podając drugie imię jako nazwisko. Oświadczył też, że nie posiada nazwiska. Dane osoby zostały sprawdzone w bazie KSIP. Obwiniony nie stosował się do poleceń i nie chciał dobrowolnie wyjść z pomieszczenia. Został poinformowany o użyciu środków przymusu bezpośredniego. Ł. G. dalszym ciągu oponował zasadność podjętych czynności. W związku z powyższym użyto siły fizycznej oraz kajdanek. Obwiniony został dowieziony do KPP B.. Doprowadzonemu okazano nakaz doprowadzenia jednak odmówił złożenia podpisu. W czasie podjętych czynności kontynuował rozmowę telefoniczną z mężczyzną podającym się za pełnomocnika, który namawiał go do niestosowania się do poleceń funkcjonariuszy.

(dowód: notatka urzędowa k. 5, zeznania P. K. k. 8, potwierdzenie pouczenia k. 6)

Sąd Rejonowy zważył co następuje:

Zebrany w sprawie materiał dowodowy jednoznacznie wskazuje na sprawstwo obwinionego Ł. G.. Świadczą o tym głównie zeznania bezpośredniego świadka zdarzenia. P. K.. Świadek był obiektywny, bezstronny i nie miał żadnych powodów by bezpodstawnie pomawiać Ł. G.. Notatkę urzędową Sąd Traktuje jako dowód bezsporny.

W związku z powyższym Sąd Rejonowy uznał, że w dniu 13.01.2023 r., około g. 09:30, w B. na ul. (...), wbrew ciążącemu na nim obowiązkowi, odmówił podania swoich danych personalnych funkcjonariuszowi z mocy ustawy upoważnionemu do legitymowania, a następnie umyślnie wprowadził w błąd co do tożsamości własnej umundurowanego funkcjonariusza Policji czym wypełnił dyspozycję wykroczenie z art. 65 § 1 i 2 k.w. Znamię czasownikowe polega na wprowadzeniu w błąd. Zwrot "wprowadzić w błąd" oznacza, że ktoś spowodował czyjąś pomyłkę lub powstanie u kogoś mylnego przekonania albo niepoprawnego rozumowania na dany temat. wykroczenie ma charakter formalny ( M. Kulik, w: M. Mozgawa, Kodeks wykroczeń, 2009, s. 245; T. Bojarski, Polskie prawo wykroczeń, 2005, s. 168). Do jego dokonania nie jest konieczne wystąpienie skutku w postaci faktycznego wprowadzenia organu lub instytucji w błąd ( W. Jankowski, w: T. Grzegorczyk, Kodeks wykroczeń, 2013, s. 303). Bez znaczenia jest to, czy organ ten lub instytucja dały wiarę nieprawdziwym stwierdzeniom sprawcy, czy nastąpiły jakiekolwiek konsekwencje oparcia się na nieprawdziwych danych uzyskanych od sprawcy. Dokonanie czynu następuje w momencie udzielenia nieprawdziwej informacji, potwierdzenia błędnej informacji posiadanej przez organ lub niewyprowadzenia organu z błędu. Zatem obwiniony odmawiając podania danych, a także twierdząc, że ma na imię Ł. a na nazwisko M. wypełnił dyspozycję art. 65 § 1 i 2 k.w.

Sąd zgodnie z art. 9 § 2 k.w wymierzył obwinionemu łącznie karę według swojego uznania, w granicach przewidzianych przez ustawę, oceniając stopień społecznej szkodliwości czynów i biorąc pod uwagę cele kary w zakresie społecznego oddziaływania oraz cele zapobiegawcze i wychowawcze, które ma ona osiągnąć w stosunku do ukaranego biorąc pod uwagę w szczególności rodzaj i rozmiar szkody wyrządzonej wykroczeniem, stopień winy, pobudki, sposób działania, jak również właściwości, warunki osobiste i majątkowe sprawcy, jego stosunki rodzinne, sposób życia przed popełnieniem i zachowanie się po popełnieniu wykroczenia. W związku z tym Sąd wymierzył obwinionemu karę grzywny w kwocie 300 zł. Tak ukształtowana kara spełni swe cele zapobiegawcze w zakresie indywidualnym jak i ogólnym.

Sąd na podstawie art. 118 § 1 k.p.w. obciążył obwinionego zryczałtowanymi wydatkami w kwocie 100 zł uznając, że ich uiszczenie przez obwinionego nie będzie dla niego zbyt uciążliwe.

Opłatę Sąd wymierzył na podstawie art. 21 ust 2 w zw. z art. 3 ust. Ustawy o opłatach w sprawach karnych.