Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 31 stycznia 2020r.

Sąd Rejonowy Szczecin – Prawobrzeże i Zachód w Szczecinie Wydział I Cywilny

w składzie:

Przewodniczący: Sędzia Sądu Rejonowego Anita Wolska

Protokolant: Tomasz Zacharewicz

po rozpoznaniu w dniu 21 stycznia 2020r. w Szczecinie

na rozprawie

sprawy z powództwa (...) Spółka Akcyjna z siedzibą w W.

przeciwko M. J.

o zapłatę

I.oddala powództwo.

II.zasądza od powoda na rzecz pozwanego kwotę 3.617 zł ( trzy tysiące sześćset siedemnaście złotych ) tytułem zwrotu kosztów procesu.

III.nakazuje pobrać od powoda na rzecz Skarbu Państwa- Sądu Rejonowego Szczecin – Prawobrzeże i Zachód w Szczecinie kwotę 163 zł ( sto sześćdziesiąt trzy złote) tytułem nieuiszczonych kosztów sądowych.

Sędzia Sądu Rejonowego Anita Wolska

Sygn. akt I C 473/19 upr

UZASADNIENIE

Pozwem złożonym w dniu 17 września 2017r. w elektronicznym postępowaniu upominawczym powód (...) Spółka Akcyjna z siedzibą w W. wniósł o zasądzenie na jego rzecz od pozwanego M. J. kwoty 10.932,26 zł wraz z odsetkami ustawowymi za opóźnienie od dnia wniesienia pozwu do dnia zapłaty. Nadto o zasądzenie od pozwanego na jego rzecz kosztów procesu, w tym kosztów zastępstwa procesowego według norm przepisanych w kwocie łącznej 2.538,37 zł..

W uzasadnieniu zgłoszonego żądania powodowa spółka wskazała, że w dniu 31 stycznia 2017r. strony zawarły umowę pożyczki nr (...). Powód wyjaśnił, że zgodnie z postanowieniami tej umowy na łączne zobowiązanie do spłaty składała się całkowita kwota pożyczki 7.000 zł, prowizja za udzielenie pożyczki 2.618 zł, opłata przygotowawcza w kwocie 40 zł, wynagrodzenie z tytułu świadczeń w ramach Elastycznego Planu Spłat w kwocie 1.122 zł , odsetki umowne w kwocie 543,54 zł. Powód podał, że łączne zobowiązanie do spłaty, wynikające z przedmiotowej umowy wynosiło 11.323,54 zł. W związku z nieterminową spłatą pożyczki powód zgodnie z postanowieniami umowy naliczył odsetki od przeterminowanego zadłużenia za okres od dnia 02 lutego 2017r. do 01 lipca 2017r. w kwocie 100,91 zł. Odsetki za opóźnienie naliczone zostały od zaległej kwoty brutto pożyczki w wysokości ostatniej aktualnej rocznej stopy oprocentowania pożyczki wynoszącej zgodnie z umową pożyczki 10.00 % powiększonej o 4 punkty procentowe, przy czym wysokości stopy procentowej odsetek za opóźnienie jednak nie może być wyższa od maksymalnych odsetek za opóźnienie, o których mowa w art. 481 § 2 ¹ k.c. Jako wartość końcową zaległego kapitału wskazano – 4.372,18 zł. Jednocześnie wskazano, iż pozwany z tytułu niniejszej umowy dokonał wpłat w łącznej wysokości 43,99 zł , z czego 3,99 zł stanowią spłacone odsetki umowne, a 40 zł spłacone odsetki za opóźnienie w spłatach rat. W związku z wypowiedzeniem umowy ( z dniem 18 lipca 2017r.) do uregulowania całości zobowiązania wynikającego z przedmiotowej umowy w ocenie strony powodowej pozostaje kwota 10.932,26 zł ( w tym 10.495,66 zł z tytułu kapitału pożyczki , kwota 375,69 zł tytułem należnych odsetek umownych oraz kwota 60,91 zł tytułem należnych odsetek za opóźnienie w spłatach rat) albowiem umowa pożyczki stała się natychmiast wymagalną z tą datą.

W dniu 16 października 2017r. został wydany nakaz zapłaty w postępowaniu upominawczym zgodnie z żądaniem pozwu.

W dniu 07 stycznia 2019r. pozwany wywiódł sprzeciw od wydanego w postepowaniu elektronicznym nakazu zapłaty. Zaskarżył niniejsze orzeczenie w całości, podnosząc zarzut niewykazania istnienia oraz wysokości roszczenia. Jednocześnie wnosząc o oddalenie powództwa i zasądzenie od powoda na rzecz pozwanego zwrotu kosztów procesu według norm przepisanych. W uzasadnieniu podniesiono, iż powód powinien udowodnić istnienie stosunku prawnego między stronami oraz jego treść, także rozliczenie wpłat. Nadto podniesiono, iż obciążająca pozwanego prowizja w kwocie 2.618 zł została naliczona w oparciu o postanowienia umowy rażąco sprzeczne z dobrymi obyczajami i interesem konsumenta w rozumieniu art. 385 ¹ § 1 k.c.

Postanowieniem z dnia 14 stycznia 2019r. w związku ze skutecznie wniesionym sprzeciwem stwierdzono utratę mocy wydanego nakazu zapłaty w całości oraz o przekazaniu niniejszej sprawy do rozpoznania tut. Sądowi. Odpis sprzeciwu został doręczony pełnomocnikowi powoda w dniu 09 kwietnia 2019r.

W dniu 02 maja 2019r. do akt sprawy wpłynęły dwa pisma profesjonalnego pełnomocnika powoda, pierwsze datowane 23 kwietnia 2019r.( k.41-43), zawierające oświadczenie, iż odpis pisma został wysłany listem poleconym na adres pełnomocnika strony pozwanej. Także pismo z 10 kwietnia 2019r. do którego dołączono m.in. historię spłat, umowę pożyczki z 31.01.2017r., wypowiedzenie umowy pożyczki z 18.07.2017r., przedsądowe wezwanie do zapłaty z 01.09.2017r., informacje o spłacie zadłużenia. Nie dołączono do niego potwierdzenia nadania tego pisma do rąk pełnomocnika pozwanego ani nie zamieszczono oświadczenia, iż odpis pisma został wysłany listem poleconym na adres pełnomocnika strony pozwanej. W toku postępowania pełnomocnik powoda złożył jeszcze pismo z 29 maja 2019r.

Na rozprawie w dniu 21 stycznia 2020r. pełnomocnik pozwanego podtrzymał swoje dotychczasowe stanowisko w sprawie i oświadczył, iż zostało mu doręczone pismo z 23 kwietnia 2019r., oraz z 29 maja 2019r., jednakże bez żadnych załączników o których jednakże te pisma nie wspominają. Nadto oświadczył, iż nie zostało mu doręczone pismo z dnia 10 kwietnia 2019r.

Odpis sprzeciwu został doręczony pełnomocnikowi powoda w dniu 9 kwietnia 2019 r., a pismo z dnia 10 kwietnia 2019 r. zostało nadane w dniu 23 kwietnia 2019 r.

Pełnomocnik pozwanego w zaistniałej sytuacji na podstawie art. 132 § 1 zd. 3 k.p.c. wniósł o zwrot tego pisma.

Przewodnicząca zarządziła zwrot pisma datowanego 10 kwietnia 2019 r. wraz z załącznikami na podstawie art. 132 § 1 k.p.c. albowiem z treści niniejszego pisma nie wynikało, aby zostało doręczone pełnomocnikowi pozwanego i brak potwierdzenia nadania go. W zaistniałej sytuacji pełnomocnik pozwanego wniósł o oddalenie powództwa z uwagi na nieudowodnienie istnienia roszczenia strony powodowej co do zasady i co do wysokości. Nadto wniósł o zasądzenie kosztów zastępstwa procesowego i orzeczenia zwrotu kosztów ściągniętych przez komornika w wysokości wskazanej przez stronę powodową.

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

Pozwany M. J. w dniu 01 czerwca 2017r. zawarł umowę o pracę z (...) Serwis Sp. z o.o. na okres próbny od dnia 01 września 2017r. do dnia 30 listopada 2017r. Niniejsza umowa została przedłużona na czas określony od dnia 01 grudnia 2017r. do dnia 31 maja 2018r. Poprzednia umowę o pracę pozwanego z (...) S.A. została rozwiązana za porozumieniem stron z dniem 31 sierpnia 2017r.

Dowód:

- kopia umów o pracę k.18,21,

- podanie k.19.

Sąd zważył co następuje:

Wytoczone w niniejszej sprawie powództwo okazało się niezasadne jako nieudowodnione.

Strona powodowa upatrywała podstawy prawnej zgłoszonego żądania w zawartej z pozwanym umowie pożyczki z dnia 31 stycznia 2017r.

Ponieważ powód domagał się od pozwanego zapłaty świadczenia z tytułu zawartej umowy pożyczki, podstawowym faktem prawotwórczym, który powinien był wykazać, było zawarcie przez pozwanego przedmiotowej umowy pożyczki, potwierdzającej okoliczność istnienia oraz treści uzgodnień stron odnośnie przedmiotowego stosunku zobowiązaniowego.

W tym miejscu wskazać należy, iż strona powodowa przedłożyła do pisma z dnia 10 kwietnia 2019r. ( nadanego w dniu 23 kwietnia 2019r.) m.in. historię spłat, umowę pożyczki z 31.01.2017r., wypowiedzenie umowy pożyczki z 18.07.2017r., przedsądowe wezwanie do zapłaty z 01.09.2017r., informacje o spłacie zadłużenia. Jednakże nie dołączono do niego potwierdzenia nadania tego pisma do rąk pełnomocnika pozwanego ani nie zamieszczono oświadczenia, iż odpis pisma został wysłany listem poleconym na adres pełnomocnika strony pozwanej. W toku postępowania pełnomocnik pozwanego oświadczył, iż nie otrzymał pisma z 10 kwietnia 2019r.

Zgodnie z art. 132§ 1 k.p.c. w toku sprawy adwokat, radca prawny, rzecznik patentowy oraz Prokuratoria Generalna Rzeczypospolitej Polskiej doręczają sobie nawzajem bezpośrednio odpisy pism procesowych z załącznikami. W treści pisma procesowego wniesionego do sądu zamieszcza się oświadczenie o doręczeniu odpisu pisma drugiej stronie albo o jego nadaniu przesyłką poleconą. Pismo niezawierające powyższego oświadczenia podlega zwrotowi bez wzywania do usunięcia tego braku. § 1 ¹. Przepis § 1 nie dotyczy wniesienia pozwu wzajemnego, apelacji, skargi kasacyjnej, zażalenia, sprzeciwu od wyroku zaocznego, sprzeciwu od nakazu zapłaty, zarzutów od nakazu zapłaty, wniosku o zabezpieczenie powództwa, skargi o wznowienie postępowania, skargi o stwierdzenie niezgodności z prawem prawomocnego orzeczenia i skargi na orzeczenia referendarza sądowego, które należy złożyć w sądzie z odpisami dla strony przeciwnej.§ 1 ². Przepis § 1 nie dotyczy pism wnoszonych za pośrednictwem systemu teleinformatycznego, podlegających doręczeniu adwokatowi, radcy prawnemu, rzecznikowi patentowemu lub Prokuratorii Generalnej Rzeczypospolitej Polskiej, którzy dokonali wyboru wnoszenia pism za pośrednictwem systemu teleinformatycznego i nie zrezygnowali z doręczenia elektronicznego.§ 1 ³Pisma procesowe z załącznikami, z wyłączeniem pism wymienionych w § 1 ¹, adwokat, radca prawny, rzecznik patentowy oraz Prokuratoria Generalna Rzeczypospolitej Polskiej doręczają sobie nawzajem bezpośrednio wyłącznie w postaci elektronicznej, jeżeli złożą sądowi zgodne oświadczenia odpowiedniej treści i podadzą do wiadomości sądu używane do tego dane kontaktowe, w szczególności adres poczty elektronicznej lub numer faksu. Oświadczenia nie podlegają odwołaniu, a zastrzeżenia warunku lub terminu uważa się za nieistniejące. Na zgodny wniosek stron lub w innych uzasadnionych przypadkach sąd zarządza odstąpienie od takiego sposobu doręczania.§ 2. Doręczenie adresatowi może nastąpić także przez wręczenie mu pisma bezpośrednio w sekretariacie sądu.

W zaistniałym stanie rzeczy na rozprawie w dniu 21 stycznia 2020r. Przewodnicząca na podstawie art. 132 § 1 k.p.c. zwróciła pismo pełnomocnika powoda z 10 kwietnia 2019r. wraz z załącznikami ( t.j. wszystkimi dołączonymi dowodami z dokumentów w sprawie).

informacje o jednostce

To musiało prowadzić do stwierdzenia, iż wobec zarzutów pozwanego co do istnienia i wysokości dochodzonego roszczenia strona powodowa pozostała bierna. W rezultacie Sąd nie był w stanie nie tylko dokonać rzetelnej rekonstrukcji treści stosunku prawnego łączącego strony, ale nawet ustalić, że doszło do jego zawiązania. Jest to o tyle istotne zwłaszcza w kontekście stanowiska strony pozwanej, bo ciężar wykazania tego, że doszło do zawarcia umowy z pozwanym w tym zakresie spoczywał na powodzie. To on bowiem wywodził skutki prawne, w postaci istnienia zobowiązania do spłaty zadłużenia z faktu zawarcia przedmiotowej umowy. Zgodnie zaś z art. 6 k.c. ciężar udowodnienia faktu spoczywa na osobie, która z tego faktu wywodzi skutki prawne, co znajduje odzwierciedlenie na gruncie procedury cywilnej w treści art. 232 k.p.c. W efekcie skutkiem braku wykazania przez stronę prawdziwości twierdzeń o faktach istotnych dla sprawy jest tylko to, że twierdzenia takie zasadniczo nie będą mogły leżeć u podstaw sądowego rozstrzygnięcia. Strona, która nie udowodni przytoczonych twierdzeń, utraci korzyści, jakie uzyskałaby aktywnym działaniem.

Mając powyższe na względzie stwierdzić należało, że powód nie zdołał wykazać podstawy do obciążenia pozwanego obowiązkiem zapłaty żądanego świadczenia. W sprawie niniejszej fakt istnienia zobowiązania nie został przez powoda udowodniony.

W tej sytuacji w świetle zebranego w sprawie materiału dowodowego należało stwierdzić, że powód nie uczynił zadość obowiązkowi ciążącemu na nim stosownie do treści art. 232 k.p.c. W konsekwencji wywiedzione powództwo podlegało oddaleniu, o czym orzeczono w punkcie pierwszym wyroku.

W punkcie drugim wyroku na podstawie art. 98 § 1 k.p.c. rozstrzygnięto w przedmiocie kosztów procesu. W niniejszym postępowaniu pozwany okazał się stroną wygrywającą sprawę w całości. W konsekwencji Sąd obciążył powoda kwotą 3.617 zł stanowiącą wynagrodzenie pełnomocnika pozwanego w wysokości 3.600 zł wynikającej z § 2 pkt 5 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 22 października 2015r. w sprawie opłat za czynności radców prawnych (Dz. U z 2015r. poz.1804 ze zm.) oraz kwotę 17 zł tytułem opłaty skarbowej od pełnomocnictwa. Zaznaczenia wymaga, iż z uwagi na przedmiot postępowania i role procesowe, w których występowały strony brak było podstaw do zwrotu kosztów ściągniętych przez komornika w wysokości wskazanej przez stronę powodową. Natomiast orzeczenie w punkcie trzecim wyroku znajduje swoją podstawę prawną w treści art. 113 ust.1 ustawy z dnia 28 lipca 2005r. o kosztach sądowych w sprawach cywilnych( t.j. Dz.U. z 2016r. poz. 623 ze zm.) albowiem powód uiścił przy wnoszeniu pozwu tytułem opłaty sądowej jedynie kwotę 137 zł z należnej opłaty w kwocie 300 zł ( na podstawie art. 28 pkt 4 przywołanej powyżej ustawy).

Sędzia Sądu Rejonowego Anita Wolska

Sygn. akt I C 473/19 upr Dnia 17 lutego 2020r.

ZARZĄDZENIE

1.  (...)

2.  (...)

3.  (...)

4.  (...)

Sędzia Sądu Rejonowego Anita Wolska