Pełny tekst orzeczenia

Sygn. akt II Cz 551/13

POSTANOWIENIE

Dnia 30 grudnia 2013 r.

Sąd Okręgowy w Bydgoszczy Wydział II Cywilny - Odwoławczy

w następującym składzie:

Przewodniczący: SSO Aurelia Pietrzak

po rozpoznaniu w dniu 30 grudnia 2013 r. w Bydgoszczy

na posiedzeniu niejawnym sprawy

z powództwa W. B., J. S., P. B., D. H., K. S.

przeciwko Agencji (...)Oddział (...) w B.

o ustalenie opłaty z tytułu użytkowania wieczystego

na skutek zażalenia powódki D. H. na postanowienie o kosztach sądowych zawarte w punkcie 2 (drugim) wyroku z dnia 12 kwietnia 2013 roku Sądu Rejonowego w Szubinie V Zamiejscowy Wydział Cywilny w Nakle nad Notecią, sygn. akt V C 8/13

postanawia:

oddalić zażalenie.

sygn. akt: II Cz 551/13

UZASADNIENIE

Postanowieniem zawartym w punkcie 2 wyroku Sądu Rejonowego w Szubinie z dnia 12 kwietnia 2013 r. w sprawie z powództwa D. H., P. B., W. B., K. S. i J. S. przeciwko Agencji (...)Oddział (...) w B. o ustalenie, Sąd nakazał ściągnąć na rzecz Skarbu Państwa – Sądu Rejonowego w Szubinie kwotę 411,56 zł od powódki D. H.. Orzeczenie to było konsekwencją ustalenia wysokości opłaty z tytułu użytkowania wieczystego na 2011 r. nieruchomości należącej do powódki na kwotę 415,80 zł (punkt 1 wyroku).

W uzasadnieniu rozstrzygnięcia o kosztach procesu Sąd Rejonowy wskazał, że strony nie poniosły żadnych kosztów w sprawie. Rozliczeniu podlegały jedynie koszty opinii biegłego tymczasowo wyłożone przez Skarb Państwa w kwocie 1057,74 zł. Powódka D. H. przegrała proces w 38,90 %, zatem winna je ponieść w kwocie 411,46 zł. Natomiast pozwana winna uiścić pozostałą kwotę 646,28 zł, z racji tego, że przegrała sprawę w 61,10 %. Zatem takie kwoty Sąd nakazał ściągnąć od stron na rzecz Skarbu Państwa.

Powyższe postanowienie zostało zaskarżone przez powódkę D. H., która wskazała, że koszty sądowe powinna ponieść w całości pozwana, albowiem dokonana przez nią wycena gruntu była zawyżona, co doprowadziło do wszczęcia postępowania.

Pozwana nie zajęła stanowiska w przedmiocie zażalenia powódki D. H..

Sąd Okręgowy zważył, co następuje:

Zażalenie nie jest zasadne.

Przechodząc do jego rozpoznania Sąd Okręgowy zwraca uwagę, że zgodnie z art. 113 ust. 1 ustawy z dnia 28 lipca 2005 r. o kosztach sądowych w sprawach cywilnych (tekst jednolity – Dz. U. 2010 r. nr 90, poz. 594 ze zm.; dalej: „uksc”) kosztami sądowymi, których strona nie miała obowiązku uiścić, sąd w orzeczeniu kończącym sprawę w instancji obciąży przeciwnika, jeżeli istnieją do tego podstawy, przy odpowiednim zastosowaniu zasad obowiązujących przy zwrocie kosztów procesu.

W postępowaniu cywilnym obowiązuje zasada odpowiedzialności za wynik procesu, która została wyrażona w art. 98 § 1 kpc. Zgodnie z tym przepisem strona przegrywająca obowiązana jest zwrócić przeciwnikowi na jego żądanie koszty niezbędne do celowego dochodzenia praw i celowej obrony. W przypadku częściowego tylko uwzględnienia żądań, w myśl art. 100 kpc, koszty te należy wzajemnie znieść lub stosunkowo rozdzielić. Sąd może jednak włożyć na jedną ze stron obowiązek zwrotu wszystkich kosztów, jeżeli jej przeciwnik uległ tylko co do nieznacznej części swego żądania albo gdy określenie należnej mu sumy zależało od wzajemnego obrachunku lub oceny sądu. Nie ulega wątpliwości, że w skład kosztów procesu wchodzą także koszty sądowe.

Z racji ustalenia wysokości opłaty z tytułu użytkowania wieczystego na 2011 r. nieruchomości będącej własnością powódki na kwotę 415,80 zł, Sąd Rejonowy prawidłowo zastosował w sprawie art. 100 kpc, dokonując stosunkowego rozliczenia kosztów opinii biegłego. Słusznie Sąd pierwszej instancji przyjął, że powódka przegrała sprawę w 38,90 %, a zatem w tym zakresie powinna ona ponieść koszty tej opinii (1057,74 zł x 38,90 %), co daje kwotę 411,46 zł. Skoro tymczasowo koszty opinii zostały wyłożone ze Skarbu Państwa, Sąd Rejonowy słusznie orzekł o obciążeniu powódki powyższą kwotą w myśl art. 113 ust. 1 uksc. Pozostałe należności z tytułu sporządzenia opinii, w myśl tych samych zasad, zostały nałożone na pozwaną stosownie do jej przegranej w sprawie.

Jednocześnie zauważyć należy, iż przegrana powódki nie była nieznaczna, wobec tego nie było podstaw do zastosowania art. 100 zd. 2 kpc.

Mając powyższe na uwadze, Sąd Okręgowy na podstawie art. 385 kpc w zw. z art. 397 § 2 kpc oddalił zażalenie.

II Cz 551/13

Podstawa prawna:

Powołane przepisy:

Korekty wprowadzone przez SAOS:

Informacje o źródle orzeczenia:

Dodatkowe informacje:

Pełny tekst orzeczenia

POSTANOWIENIE

UZASADNIENIE