Pełny tekst orzeczenia

Formularz UK 2

Sygnatura akt

II A Ka 120/22

Załącznik dołącza się w każdym przypadku. Podać liczbę załączników:

2

1.  CZĘŚĆ WSTĘPNA

1.1.  Oznaczenie wyroku sądu pierwszej instancji

Wyrok Sądu Okręgowego we Wrocławiu z 18 stycznia 2022 roku, sygnatura akt III K 62/21

1.2.  Podmiot wnoszący apelację

☒ oskarżyciel publiczny albo prokurator w sprawie o wydanie wyroku łącznego

☐ oskarżyciel posiłkowy

☐ oskarżyciel prywatny

☒ obrońca

☐ oskarżony albo skazany w sprawie o wydanie wyroku łącznego

☐ inny

1.3.  Granice zaskarżenia

1.1.1.  Kierunek i zakres zaskarżenia

☒ na korzyść

☒ na niekorzyść

☒ w całości

☒ w części

☒

co do winy

☒

co do kary

☐

co do środka karnego lub innego rozstrzygnięcia albo ustalenia

1.1.2.  Podniesione zarzuty

Zaznaczyć zarzuty wskazane przez strony w apelacji

☐

art. 438 pkt 1 k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w zakresie kwalifikacji prawnej czynu przypisanego oskarżonemu

☐

art. 438 pkt 1a k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w innym wypadku niż wskazany
w art. 438 pkt 1 k.p.k., chyba że pomimo błędnej podstawy prawnej orzeczenie odpowiada prawu

☐

art. 438 pkt 2 k.p.k. – obraza przepisów postępowania, jeżeli mogła ona mieć wpływ na treść orzeczenia

☒

art. 438 pkt 3 k.p.k. – błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia,
jeżeli mógł on mieć wpływ na treść tego orzeczenia

☒

art. 438 pkt 4 k.p.k. – rażąca niewspółmierność kary, środka karnego, nawiązki lub niesłusznego zastosowania albo niezastosowania środka zabezpieczającego, przepadku lub innego środka

☐

art. 439 k.p.k.

☐

brak zarzutów

1.4.  Wnioski

☐

uchylenie

☒

zmiana

2.  Ustalenie faktów w związku z dowodami
przeprowadzonymi przez sąd odwoławczy

1.5.  Ustalenie faktów

1.1.3.  Fakty uznane za udowodnione

Lp.

Oskarżony

Fakt oraz czyn, do którego fakt się odnosi

Dowód

Numer karty

2.1.1.1.

1.1.4.  Fakty uznane za nieudowodnione

Lp.

Oskarżony

Fakt oraz czyn, do którego fakt się odnosi

Dowód

Numer karty

2.1.2.1.

1.6.  Ocena dowodów

1.1.5.  Dowody będące podstawą ustalenia faktów

Lp. faktu z pkt 2.1.1

Dowód

Zwięźle o powodach uznania dowodu

1.1.6.  Dowody nieuwzględnione przy ustaleniu faktów
(dowody, które sąd uznał za niewiarygodne oraz niemające znaczenia dla ustalenia faktów)

Lp. faktu z pkt 2.1.1 albo 2.1.2

Dowód

Zwięźle o powodach nieuwzględnienia dowodu

3.  STANOWISKO SĄDU ODWOŁAWCZEGO WOBEC ZGŁOSZONYCH ZARZUTÓW i wniosków

Lp.

Zarzut

3.1.

Sąd odwoławczy na zasadzie art. 423 § 1a kpk ograniczył uzasadnienie do zarzutów apelacji prokuratora co do M. K. (1) oraz zarzutów apelacji obrońcy M. K. (1), albowiem postępowanie co do oskarżonego W. M. (1) umorzono z uwagi na śmierć tego oskarżonego.

Prokurator zaskarżonemu wyrokowi zarzucił:

błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia i mający wpływ na jego treść polegający na błędnym przyjęciu, że oskarżony M. K. (1) nie popełnił przestępstwa z art. 280 § 2 k.k., podczas gdy prawidłowa analiza materiału dowodowego zgromadzonego w sprawie prowadzi do wniosku przeciwnego.

☒ zasadny

☐ częściowo zasadny

☐ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania zarzutu za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny

Zarzut błędu w ustaleniach faktycznych należy uznać za zasadny, aczkolwiek bardziej prawidłowe byłoby postawienie obok niego również zarzutu obrazy art. 7 kpk. Nie ulega bowiem wątpliwości, iż błąd ten był wynikiem nieprawidłowej oceny dowodów, a zwłaszcza zeznań pokrzywdzonego W. S. (1).

Nie można się zgodzić ze stanowiskiem Sądu I instancji, iż oskarżeni nie działali w celu osiągnięcia korzyści majątkowej i nie dążyli do zaboru pokrzywdzonemu portfela z pieniędzmi. W.S. wyraźnie przecież zeznał, iż w trakcie bicia sprawcy żądali od niego, aby "dawał kasę". Konsekwentnie podawał, iż został mu wówczas odebrany portfel. Oczywiście co do samego faktu pozbawienia go władztwa nad tą rzeczą można się dopatrzeć w relacjach pokrzywdzonego pewnych sprzeczności. W czasie pierwszego przesłuchania (k.32-33) stwierdził, iż portfel wyjął sam i dał go M. K.. Podał przy tym, że uczynił to z obawy przed agresywnym zachowaniem oskarżonych. W trakcie kolejnego przesłuchania w postępowaniu przygotowawczym (k.343) zeznał, iż portfel "chyba wyjął mu K.". Na rozprawie świadek nie potrafił podać już dokładnie jak doszło do utraty portfela. Tych sprzeczności nie można jednak interpretować jako takich, które podważają wersję pokrzywdzonego co do tego, iż doszło do kradzieży. Słusznie podnosi prokurator, iż można je wyjaśnić albo dynamicznym charakterem zdarzenia, albo upływem czasu. Istotne jest natomiast, iż W.S. był konsekwentny co do tego, iż portfel został mu zabrany. Ustalenie Sądu I instancji, iż w wyniku zajścia portfel przypadkowo znalazł się pod kanapą, są całkowicie dowolne i nie znajdują potwierdzenia w materiale dowodowym. Nie potwierdza tego ani pokrzywdzony, ani nawet relacje oskarżonych. Ma także rację oskarżyciel publiczny, iż miejsce ujawnienia przez policję portfela w mieszkaniu W. M. przemawia za wiarygodnością zeznań W.S. w tym zakresie. Znaleziono go przecież we wnętrzu sakwy znajdującej się w wózku należącym do W. M..

Podobnie za błędne należy uznać ustalenie Sądu I instancji, iż w portfelu nie było pieniędzy. Sąd również w tej kwestii nie dał wiary relacjom pokrzywdzonego powołując się na rzekomo istotne sprzeczności. Należy jednak zauważyć, że W. S. za każdym razem podawał, że w portfelu znajdowały się pieniądze oraz karta Delikatesy Centrum. Trafnie zauważa prokurator, iż w związku z tym rozbieżności co do kwoty podawanej przez pokrzywdzonego nie są na tyle ważkie, by odmówić wiary jego zeznaniom. Podawana na rozprawie kwota 500 złotych wynikać bowiem mogła z upływu czasu oraz zasugerowania się kwotą jaką w dniu zdarzenia przekazał mu pracodawca. Istotne jest, iż według W.S. w portfelu znajdowały się pieniądze, że zostały mu skradzione w trakcie zajścia i że ich nie odzyskał. Trafnie też podkreśla w apelacji oskarżyciel publiczny, iż po odczytaniu zeznań złożonych w toku śledztwa pokrzywdzony stwierdził, że mogła to być kwota niższa od tej, która wskazał na rozprawie. Sąd Okręgowy odnosząc się do ujawnionego w mieszkaniu banknotu 100-złotowego przyjął, iż należał on do W. M.. Należy jednak zauważyć, iż Sąd I instancji nie dostrzegł i nie wyjaśnił istotnych sprzeczności w wyjaśnieniach tego oskarżonego. Podał on przecież w czasie przesłuchania w postępowaniu przygotowawczym (k. 98-99), iż nie wie do kogo należy ten banknot (a zatem nie należał do niego). Na rozprawie natomiast powiedział, że był on jego własnością.

Za trafne uznać należy ustalenie, iż przedmiotem zaboru nie był srebrny łańcuszek należący do W. S.. Z uwagi na jego cechy nie można wykluczyć, iż został on zerwany w trakcie zdarzenia w sposób przypadkowy, czego ostatecznie nie wyklucza sam pokrzywdzony.

Reasumując, stwierdzić należy, iż wskutek niezgodnej z wymogami określonymi w art. 7 kpk oceny materiału dowodowego, Sąd Okręgowy popełnił błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia przyjmując, iż oskarżony M. K., dopuścił się przestępstwa z art. 158 § 1 kk i art. 190 § 1 kk w zw. z art. 11 § 2 kk. Błąd ten niewątpliwie miał przy tym wpływ na treść tego orzeczenia. Prawidłowa ocena dowodów, w tym w szczególności zeznań pokrzywdzonego, powinna doprowadzić do ustalenia, iż oskarżony swoim zachowaniem wyczerpał ustawowe znamiona czynu określonego w art. 280 § 2 kk. M. K. groził bowiem pokrzywdzonemu pozbawieniem życia oraz wspólnie i w porozumieniu z inną ustaloną osoba używał przemocy wobec W.S. w postaci kopania nogami i bicia pięściami, przy czym współsprawca posłużył się niebezpiecznym narzędziem w postaci nożyczek. Działając przy tym w celu osiągnięcia korzyści majątkowej, zabrał pokrzywdzonemu portfel, w którym znajdowały się pieniądze w kwocie 340 złotych. Trzeba podkreślić, iż przedmiot użyty przez współsprawcę czyli nożyczki w realiach niniejszej sprawy, zarówno z uwagi na swoje właściwości jak i sposób użycia, stanowi bez wątpień przedmiot podobnie niebezpieczny jak nóż.

Jeżeli chodzi o wymiar kary za przypisane ostatecznie oskarżonemu przestępstwo, to Sąd Apelacyjny wymierzył ją w najniższej granicy ustawowego zagrożenia, uznając że będzie to adekwatne do stopnia winy. Oskarżony ten był co prawda wcześniej karany, należy jednak zauważyć, że Sąd I instancji nie dostrzegł istotnych okoliczności przemawiających na korzyść M. K.. O ile można się zgodzić, że to on zwrócił się do W. M. o przyniesienie noża, to przecież nie on używał w trakcie rozboju niebezpiecznego narzędzia w postaci nożyczek ale właśnie współsprawca. Nie uwzględnił także Sąd Okręgowy częściowego przyznania się M. K. do winy, a konkretnie do pobicia pokrzywdzonego. Oczywiście stopień społecznej szkodliwości czynu jest znaczny, ale głównie z uwagi na sposób działania współsprawcy.

Wniosek

W pisemnej apelacji prokurator wniósł o uchylenie zaskarżonego wyroku i przekazanie sprawy do ponownego rozpoznania. Na rozprawie oskarżyciel publiczny zmodyfikował treść wniosku i wniósł o zmianę wyroku poprzez uznanie oskarżonego za winnego czynu opisanego w akcie oskarżenia i przyjęcie kwalifikacji z art. 280 § 2 kk.

☒ zasadny

☐ częściowo zasadny

☐ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania wniosku za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny.

Wniosek sformułowany przez prokuratora na rozprawie odwoławczej zasługuje na uwzględnienie. Sąd Okręgowy popełnił błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia przyjmując, iż oskarżony M. K., dopuścił się przestępstwa z art. 158 § 1 kk i art. 190 § 1 kk w zw. z art. 11 § 2 kk.

3.2.

Obrońca oskarżonego M. K. (1) zaskarżonemu wyrokowi zarzucił:

1)  naruszenie art. 53 § 2 k.k. w zw. art. 32 § 3 kk. i art. 69 § 1 i 2 k.k., polegającego na:

- wymierzeniu kary pozbawienia wolności bez warunkowego zawieszenia jej wykonania pomimo tego, że oskarżony był w niniejszej sprawie pozbawiony wolności od 27.09.2020 r. do 9.06.2021 r., nieadekwatnie w stosunku do rodzaju i rozmiaru ujemnych następstw przestępstwa, oraz bez faktycznego uwzględnienia zachowania oskarżonego po popełnieniu przestępstwa, w tym faktu że oskarżony w swoich wyjaśnieniach szczegółowo opisał swoje zachowanie, a współoskarżony potwierdził je;

- niezastosowanie przez Sąd kary nie izolacyjnej, wskutek błędnego ustalenia, że oskarżony pełnił rolę prowokatora „kierownika” zdarzenia, podczas gdy nie ma dowodów na tę okoliczność, tylko w tej części zeznania pokrzywdzonego zostały uznane za wiarygodne, tymczasem, pokrzywdzony już przed wizyta u oskarżonego M. był mocno pod wpływem alkoholu, nie pamiętał w jakich sklepach robił zakupy, co kupił, ile pieniędzy wydał, nie ma przesłanek do uznania, że nagle po zmianie miejsca spożywania alkoholu i kontynuowania picia pamiętał zdarzenie lepiej niż oskarżeni, których zeznania w tym zakresie był zgodne i przeciwne zeznaniom pokrzywdzonego.

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania zarzutu za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny

Zarzut powyższy należy odnieść do kary wymierzonej oskarżonemu za przestępstwo z art. 158 § 1 kk i art. 190 § 1 kk w zw. z art. 11 § 2 kk. Nie można się zgodzić z kwestionowaniem przez obrońcę braku świadomości oskarżonego używania przez W. M. niebezpiecznego narzędzia w postaci nożyczek. Zeznania pokrzywdzonego w tym zakresie są stanowcze i konsekwentne i słusznie uznane zostały przez Sąd Okręgowy za wiarygodne. Wynika zaś z nich jednoznacznie, iż to M. K. zwrócił się do współsprawcy słowami "dawaj nóż" a następnie w czasie gdy W. M. zadawał ciosy nożyczkami oskarżony bił i kopał W.S.. Trafnie ocenił Sąd I instancji wyjaśnienia oskarżonego i W. M. jako niewiarygodne. Zwrócić trzeba uwagę, iż wyjaśnienia tego drugiego są sprzeczne nie tylko z relacją pokrzywdzonego, ale i w dużej części z wersją M. K..

Sam wymiar kary orzeczonej za przypisany oskarżonemu przez Sąd Okręgowy czyn nie może być uznany za rażąco niewspółmiernie surowy. Nie bierze autor apelacji uprzedniej karalności M. K. oraz znacznego stopnia społecznej szkodliwości czynu skierowanego przeciwko życiu i zdrowiu pokrzywdzonego.

Wniosek:

o zmianę zaskarżonego wyroku w części dyspozytywnej poprzez złagodzenie wymierzonej oskarżonemu kary pozbawienia wolności poprzez orzeczenie kary w wymiarze kary rzeczywistego pozbawienia wolności od 27.09.2020 r. do 9.06.2021 r. i zaliczenie na poczet tak orzeczonej kary – kary faktycznie odbytej.

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania wniosku za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny.

Kara pozbawienia wolności orzeczona przez Sąd I instancji nie może być uznana za rażąco surową. Tym samym brak jest podstaw do jej obniżenia.

4.  OKOLICZNOŚCI PODLEGAJĄCE UWZGLĘDNIENIU Z URZĘDU

4.1.

Zwięźle o powodach uwzględnienia okoliczności

5.  ROZSTRZYGNIĘCIE SĄDU ODWOŁAWCZEGO

1.7.  Utrzymanie w mocy wyroku sądu pierwszej instancji

5.1.1.

Przedmiot utrzymania w mocy

Zwięźle o powodach utrzymania w mocy

1.8.  Zmiana wyroku sądu pierwszej instancji

5.2.1.

Przedmiot i zakres zmiany

Zmiana kwalifikacji prawnej czynu przypisanego M. K. i wymierzenie surowszej kary pozbawienia wolności.

Zwięźle o powodach zmiany

Sąd I instancji popełnił błąd w ustaleniach faktycznych uznając, iż oskarżony nie dopuścił się czynu określonego w art. 280 § 2 kk.

1.9.  Uchylenie wyroku sądu pierwszej instancji

1.1.7.  Przyczyna, zakres i podstawa prawna uchylenia

5.3.1.1.1.

Uchylenie wyroku co do W. M. (1) i umorzenie postępowania wobec tego oskarżonego.

☒ art. 439 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

Oskarżony zmarł w trakcie postępowania odwoławczego.

5.3.1.2.1.

Konieczność przeprowadzenia na nowo przewodu w całości

☐ art. 437 § 2 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

5.3.1.3.1.

Konieczność umorzenia postępowania

☐ art. 437 § 2 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia i umorzenia ze wskazaniem szczególnej podstawy prawnej umorzenia

5.3.1.4.1.

☐ art. 454 § 1 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

1.1.8.  Zapatrywania prawne i wskazania co do dalszego postępowania

1.10.  Inne rozstrzygnięcia zawarte w wyroku

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Przytoczyć okoliczności

6.  Koszty Procesu

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Przytoczyć okoliczności

I

Z uwagi na zgon oskarżonego W. M. (1) i konieczność umorzenia postępowania co do tego oskarżonego na podstawie art. 632 pkt 2 kpk kosztami postępowania w tej części obciążono Skarb Państwa.

V

Ponieważ wynagrodzenie obrońcy z urzędu oskarżonego M. K. (1) nie zostało opłacone w całości ani w części należało zasądzić od Skarbu Państwa na rzecz adwokata M. K. (2) wynagrodzenie za obronę oskarżonego w postępowaniu odwoławczym.

VI

Oskarżonego M. K. (1) na podstawie art. 624 § 1 kpk w zw. z art. 634 kpk zwolniono z obowiązku uiszczenia kosztów sądowych za postępowanie odwoławcze.

7.  PODPIS

SSA Maciej Skórniak SSA Jarosław Mazurek SSA Janusz Godzwon

1.11.  Granice zaskarżenia

Kolejny numer załącznika

1

Podmiot wnoszący apelację

prokurator

Rozstrzygnięcie, brak rozstrzygnięcia albo ustalenie, którego dotyczy apelacja

przypisanie oskarżonym czynu z art. 158 kk zamiast z art. 280 kk

0.1.1.3.1. Kierunek i zakres zaskarżenia

☐ na korzyść

☒ na niekorzyść

☒ w całości

☐ w części

☒

co do winy

☐

co do kary

☐

co do środka karnego lub innego rozstrzygnięcia albo ustalenia

0.1.1.3.2. Podniesione zarzuty

Zaznaczyć zarzuty wskazane przez strony w apelacji

☐

art. 438 pkt 1 k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w zakresie kwalifikacji prawnej czynu przypisanego oskarżonemu

☐

art. 438 pkt 1a k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w innym wypadku niż wskazany
w art. 438 pkt 1 k.p.k., chyba że pomimo błędnej podstawy prawnej orzeczenie odpowiada prawu

☐

art. 438 pkt 2 k.p.k. – obraza przepisów postępowania, jeżeli mogła ona mieć wpływ na treść orzeczenia

☒

art. 438 pkt 3 k.p.k. – błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia,
jeżeli mógł on mieć wpływ na treść tego orzeczenia

☐

art. 438 pkt 4 k.p.k. – rażąca niewspółmierność kary, środka karnego, nawiązki lub niesłusznego zastosowania albo niezastosowania środka zabezpieczającego, przepadku lub innego środka

☐

art. 439 k.p.k.

☐

brak zarzutów

0.1.1.4. Wnioski

☐

uchylenie

☒

zmiana

1.12.  Granice zaskarżenia

Kolejny numer załącznika

2

Podmiot wnoszący apelację

obrońca oskarżonego M. K. (1)

Rozstrzygnięcie, brak rozstrzygnięcia albo ustalenie, którego dotyczy apelacja

wymiar kary pozbawienia wolności

0.1.1.3.1. Kierunek i zakres zaskarżenia

☒ na korzyść

☐ na niekorzyść

☐ w całości

☒ w części

☐

co do winy

☒

co do kary

☐

co do środka karnego lub innego rozstrzygnięcia albo ustalenia

0.1.1.3.2. Podniesione zarzuty

Zaznaczyć zarzuty wskazane przez strony w apelacji

☐

art. 438 pkt 1 k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w zakresie kwalifikacji prawnej czynu przypisanego oskarżonemu

☐

art. 438 pkt 1a k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w innym wypadku niż wskazany
w art. 438 pkt 1 k.p.k., chyba że pomimo błędnej podstawy prawnej orzeczenie odpowiada prawu

☐

art. 438 pkt 2 k.p.k. – obraza przepisów postępowania, jeżeli mogła ona mieć wpływ na treść orzeczenia

☐

art. 438 pkt 3 k.p.k. – błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia,
jeżeli mógł on mieć wpływ na treść tego orzeczenia

☒

art. 438 pkt 4 k.p.k. – rażąca niewspółmierność kary, środka karnego, nawiązki lub niesłusznego zastosowania albo niezastosowania środka zabezpieczającego, przepadku lub innego środka

☐

art. 439 k.p.k.

☐

brak zarzutów

0.1.1.4. Wnioski

☐

uchylenie

☒

zmiana