Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 5 lutego 2014r.

Sąd Okręgowy w Siedlcach IV Wydział Pracy i Ubezpieczeń Społecznych

w składzie:

Przewodniczący SSO Jerzy Zalasiński

po rozpoznaniu w dniu 5 lutego 2014r. w Siedlcach na rozprawie

odwołania M. C.

od decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddział w S.

z dnia 17 stycznia 2013 r. (Nr (...))

w sprawie M. C.

przeciwko Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych Oddział w S.

o prawo do emerytury

I.  zmienia zaskarżoną decyzję i ustala M. C. prawo do emerytury od dnia 01 stycznia 2013 roku;

II.  zasądza od Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddział w S. na rzecz M. C. kwotę 60,00 (sześćdziesiąt) złotych tytułem zwrotu kosztów zastępstwa procesowego.

Sygn.akt IVU 223/13

UZASADNIENIE

Zaskarżoną decyzją z dnia 17.01.2012r. organ rentowy Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w S. odmówił ubezpieczonemu M. C. prawa do wcześniejszej emerytury motywując to brakiem dowodu wykonywania pracy w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze przez okres 15 lat. Od decyzji tej odwołanie złożył ubezpieczony M. C. wnosząc o jej zmianę i przyznanie prawa do emerytury, gdyż przez okres ponad 15 lat wykonywał prace w szczególnych warunkach w charakterze operatora dźwigu w (...) Przedsiębiorstwie Budownictwa (...) w S..

W odpowiedzi na odwołanie organ rentowy wnosił o jego oddalenie. W uzasadnieniu swojego stanowiska podniósł, że ubezpieczony nie udowodnił okresu pracy w szczególnych warunkach w wymiarze co najmniej 15 lat. Zakład nie zaliczył okresu pracy w (...) Przedsiębiorstwie Budownictwa (...) z uwagi na brak świadectwa wykonywania prac w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze.

Sąd Okręgowy ustalił następujący stan faktyczny.

Ubezpieczony M. C. urodzony dnia (...) złożył w dniu 07.01.2013r. wniosek o emeryturę. Organ rentowy uznał za udowodniony staż ubezpieczeniowy M. C. w rozmiarze 28 lat, 3 miesięcy i 16 dni okresów składkowych i nieskładkowych, w tym 10 lat, 3 miesiące i 18 dni okresu pracy w szczególnych warunkach. Jak wynika z materiału dowodowego zebranego w sprawie, ubezpieczony w okresie od 06.05.1974r. do 15.05.1988r. był zatrudniony w (...) Przedsiębiorstwie Budownictwa (...) w S.. Od dnia nawiązania stosunku pracy do dnia 15.05.1988r. pracował na stanowisku maszynisty dźwigu (ciężkiego sprzętu budowlanego). Na stanowisku tym pracował stale i w pełnym wymiarze czasu pracy. Pracował na żurawiach samojezdnych zaliczanych do ciężkiego sprzętu budowlanego. Wykonywał prace na dźwigu sektorze budownictwa. Powyższy stan faktyczny Sąd ustalił w oparciu o wyjaśnienia ubezpieczonego (k.181v), zeznania świadków: K. B. (k. 19), Z. C. (k.19-19v), S. K. (k.19v), akt ZUS, akt osobowych.

Sąd Okręgowy zważył co następuje.

Odwołanie jest uzasadnione. Zgodnie z art. 184 ust.1 ustawy z dnia 17 grudnia 1998r.o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (Dz.U. Nr 162, poz.1118 ze zm.) ubezpieczonym urodzonym po dniu 31 grudnia 1948 r. przysługuje emerytura po osiągnięciu wieku przewidzianego w art. 32, 33, 39 i 40, jeżeli w dniu wejścia w życie ustawy osiągnęli:

1)okres zatrudnienia w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze wymaganym w przepisach dotychczasowych do nabycia prawa do emerytury w wieku niższym niż 60 lat - dla kobiet i 65 lat - dla mężczyzn oraz

2)okres składkowy i nieskładkowy, o którym mowa w art. 27.

W ocenie Sądu Okręgowego M. C. spełnił powyższe warunki. Udowodnił ponad 25 lat okresów składkowych oraz ponad 15 lat okresów pracy w szczególnych warunkach w rozumieniu przepisów dotychczasowych. Sąd dał wiarę zeznaniom ubezpieczonego, że w okresie od dnia 06.05.1974r. do 15.05.1988r. stale i w pełnym wymiarze czasu pracy pracował w charakterze maszynisty ciężkiego sprzętu budowlanego (dźwigu). Zeznania powoda potwierdzili świadkowie: K. B. (k. 19), Z. C. (k.19-19v), S. K. (k.19v), którzy razem z nim pracowali. Zeznali oni, że ubezpieczony w spornym okresie stale i w pełnym wymiarze czasu pracy wykonywał pracę operatora dźwigu. Sąd uznał ich zeznania za wiarygodne, ponieważ są logiczne, spójne i wzajemnie się uzupełniają. Zeznania te znajdują potwierdzenie w zebranych w sprawie dokumentach, w szczególności w świadectwach pracy, umowach i angażach znajdujących się w aktach osobowych i aktach ZUS. Z akt osobowych wynika, że ubezpieczony pracował wyłącznie jako maszynista ciężkiego sprzętu budowlanego.

Prace, które wykonywał ubezpieczony wymienione są w załączniku A dział V pkt.3 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 07.02.1983r. w sprawie wieku emerytalnego pracowników zatrudnionych w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze (Dz.U. Nr 8, poz. 43 ze zm.) oraz w dziale V pkt. 3 podpunkt 4 zarządzenia nr 9 Ministra Budownictwa i Przemysłu Materiałów Budowlanych z dnia 01.08.1983r. (Dz.Urz. MBiPMB nr 3, poz. 6-8). W sumie okresy pracy w szczególnych warunkach udowodnione w trakcie procesu i uznane przez ZUS wynoszą ponad 15 lat. Ubezpieczony nabył więc prawo do emerytury od miesiąca w którym złożył wniosek.

Mając powyższe na uwadze Sąd Okręgowy na mocy art.477 ¹⁴par.2 kpc orzekł jak w wyroku.