Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 14 lutego 2014r.

Sąd Okręgowy w Siedlcach IV Wydział Pracy i Ubezpieczeń Społecznych

w składzie:

po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 14 lutego 2014r. w S.

odwołania J. O.

od decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddział w S.

z dnia 28 marca 2013 r. Nr (...)

w sprawie J. O.

przeciwko Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych Oddział w S.

o prawo do renty z tytułu niezdolności do pracy

zmienia zaskarżoną decyzję i ustala J. O. prawo do renty z tytułu częściowej niezdolności do pracy w okresie od dnia 12 lutego 2013r. do dnia 31 grudnia 2015r.

Sygn. akt IV U 546/13

UZASADNIENIE

Decyzją z 28 marca 2013r. znak: (...)Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w S., działając na podstawie art.57 ustawy z 17 grudnia 1998r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych odmówił J. O. prawa do renty z tytułu niezdolności do pracy wskazując, iż u wymienionego Komisja Lekarska ZUS nr (...) z dnia 06.03.2013 r. nie stwierdziła niezdolności do pracy.

Odwołanie od w/w decyzji złożył J. O. wnosząc o jej zmianę i przyznanie prawa do renty z tytułu niezdolności do pracy. Wskazał, że pracował jako zgrzewacz w Fabryce (...) i wykonywana przez niego praca miała niekorzystny wpływ na stan jego zdrowia. Aktualnie jego stan zdrowia jest na tyle poważny, że nie może kontynuować zatrudnienia. Ubezpieczony wskazał, że lekarz orzecznik ZUS orzeczeniem z dnia 7 lutego 2013 r. orzekł, iż jest częściowo niezdolny do pracy do dnia 28 lutego 2015 r. Powyższą decyzję zakwestionowała Komisja Lekarska ZUS, która nie stwierdziła niezdolności do pracy. J. O. podniósł, iż badania przeprowadzone przez Komisję Lekarską były ogólne i nie miały na celu szczegółowego przeanalizowania historii jego choroby. Ubezpieczony wskazał ponadto, że choruje na cukrzycę, na nadciśnienie tętnicze, przewlekłą chorobę wieńcową, w 2011 r. miał przeprowadzoną operację żylaków kończyny dolnej lewej, cierpi na anomalię rozwojową nerki prawej. Stan zdrowia i kwalifikacje zawodowe ubezpieczonego nie pozwalają mu na podjęcie pracy nawet po przekwalifikowaniu, co w konsekwencji sprawia, że jest niezdolny do pracy (odwołanie k. 2-3)

W odpowiedzi na odwołanie organ rentowy wniósł o jego oddalenie, wskazując iż zaskarżona decyzja wydana została na podstawie orzeczenia Komisji Lekarskiej Zakładu Ubezpieczeń Społecznych z 06.03.2013 r. która nie stwierdziła u wnioskodawcy niezdolności do pracy, a odwołanie nie wnosi do sprawy żadnych nowych dowodów faktycznych lub prawnych, które uzasadniałyby zmianę zaskarżonej decyzji (odpowiedź organu rentowego na odwołanie k.4).

Sąd Okręgowy ustalił, co następuje:

Wnioskodawca J. O. dnia 9 stycznia 2013 r. wystąpił do Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddział w S. z wnioskiem o rentę z tytułu niezdolności do pracy (wniosek k.1 akt organu rentowego). Składając powyższy wniosek J. O. był w trakcie pobierania świadczenia rehabilitacyjnego, które pobierał od 18 lutego 2012 r. do 11 lutego 2013 r. (wniosek i kwestionariusz dotyczący okresów składkowych i nieskładkowych k. 1 i k.3 akt organu rentowego). Rozpoznając wniosek organ rentowy skierował wnioskodawcę na badanie przez Lekarza Orzecznika ZUS, który w orzeczeniu z 7 lutego 2013r. ustalił, że wnioskodawca jest częściowo niezdolny do pracy do 28 lutego 2015 r. (wypis z orzeczenia Lekarza Orzecznika z 7 lutego 2013r. k.19 akt organu rentowego).

Na skutek wniesienia przez zastępcę głównego lekarza orzecznika (...) Oddział w S. zarzutu wadliwości powyższego orzeczenia wnioskodawca skierowany został na badanie przez Komisję Lekarską ZUS, która w orzeczeniu z 6 marca 2013r. ustaliła, że wnioskodawca nie jest niezdolny do pracy (zarzut wadliwości do orzeczenia lekarza orzecznika k.20 i wypis z orzeczenia Komisji Lekarskiej ZUS z 6 marca 2013r. k.25 akt organu rentowego). Na podstawie powyższego orzeczenia, zaskarżoną decyzją z 28 marca 2013r. Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w S. odmówił wnioskodawcy J. O. prawa do renty z tytułu niezdolności do pracy (decyzja z 28 marca 2013r. k. 37 akt organu rentowego).

Zespół biegłych lekarzy: diabetologa, okulisty, neurologa, ortopedy, kardiologa w opinii sporządzonej na zlecenie sądu rozpoznał u J. O. przewlekłą chorobę niedokrwienną serca pod postacią stabilnej dusznicy bolesnej III st. wg CCS, chorobę wieńcową z rozsianymi zmianami miażdżycowymi w obu tętnicach wieńcowych, przebyty zabieg plastyki GO LTW z założeniem stentu, nadciśnienie tętnicze z przerostem mięśnia lewej komory, zaburzenia rytmu serca, początkowe zmiany dyskopatyczne bez upośledzenia funkcji narządu osiowego, cukrzycę typu 2 leczoną insuliną, otyłość BMI 33, retinopatię cukrzycową prostą, niezborność nadwzroczną OPL. Biegli sądowi opierając się na przeprowadzonym badaniu ubezpieczonego oraz analizując dokumentację medyczną zawartą w aktach sprawy stwierdzili, że stwierdzone przez nich schorzenia, w obecnym stadium zaawansowania, naruszają sprawność organizmu wnioskodawcy w stopniu uniemożliwiającym mu wykonywanie pracy zarobkowej zgodnie z posiadanymi kwalifikacjami, co czyni ubezpieczonego częściowo niezdolnym do pracy do 31 grudnia 2015 r. (opinia biegłych k. 9-10, 14).

Sąd Okręgowy zważył, co następuje:

Odwołanie wnioskodawcy J. O. jest zasadne i zasługuje na uwzględnienie.

Zgodnie z art.57 ust. 1 i 2 ustawy z 17 grudnia 1998r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (Dz.U. z 2009r., Nr 153, poz.1227 ze zm.) renta z tytułu niezdolności do pracy przysługuje ubezpieczonemu, który spełnił łącznie następujące warunki: jest niezdolny do pracy, ma wymagany okres składkowy i nieskładkowy, a niezdolność do pracy powstała w okresach, o których mowa w art. 6 ust. 1 pkt 1 i 2, pkt 3 lit. b, pkt 4, 6, 7 i 9, ust. 2 pkt 1, 3-8 i 9 lit. a, pkt 10 lit. a, pkt 11-12, 13 lit. a, pkt 14 lit. a i pkt 15-17 oraz art. 7 pkt 1-3, 5 lit. a, pkt 6 i 12, albo nie później niż w ciągu 18 miesięcy od ustania tych okresów, przy czym ostatniego wymogu nie stosuje do ubezpieczonego, który udowodnił okres składkowy i nieskładkowy wynoszący co najmniej 20 lat dla kobiety lub 25 lat dla mężczyzny oraz jest całkowicie niezdolny do pracy.

W myśl art.12 ust.1, 2 i 3 ustawy niezdolną do pracy jest osoba, która całkowicie lub częściowo utraciła zdolność do pracy zarobkowej z powodu naruszenia sprawności organizmu i nie rokuje odzyskania zdolności do pracy po przekwalifikowaniu, przy czym całkowicie niezdolną do pracy jest osoba, która utraciła zdolność do wykonywania jakiejkolwiek pracy, a częściowo niezdolną do pracy jest osoba, która w znacznym stopniu utraciła zdolność do pracy zgodnej z poziomem posiadanych kwalifikacji.

Rozstrzygnięcie o zasadności bądź nie, odwołania wnioskodawcy od decyzji organu rentowego odmawiającej mu prawa do renty z tytułu niezdolności do pracy wymagało ustalenia czy u wnioskodawcy istnieje częściowa lub całkowita niezdolność do pracy. Sporządzona na tę okoliczność opinia biegłych lekarzy: ortopedy, okulisty, neurologa, kardiologa, diabetologa dała podstawy do ustalania, że wnioskodawca od 8 stycznia 2013 r. do 31 grudnia 2015r. jest osobą częściowo niezdolną do pracy. W złożonej opinii biegli lekarze sądowi wskazali, że opiniowany od wielu lat choruje na nadciśnienie tętnicze, chorobę niedokrwienną serca, cukrzycę. W styczniu 2013 r. doszło do nasilenia dolegliwości dusznicowych. Wnioskodawca był hospitalizowany na Oddziale Kardiologii, w wykonanej koronografii stwierdzono istotne zwężenie gałęzi okalającej lewej tętnicy wieńcowej oraz liczne zwężenia 30-50% w obu tętnicach wieńcowych i wykonano plastykę GO z założeniem stentu. Biegły lekarz kardiolog stwierdził, że zaawansowana choroba wieńcowa z licznymi zmianami miażdżycowymi w obu tętnicach wieńcowych, nie spełniających kryterium istotności, które kwalifikowałyby ją do leczenia inwazyjnego, ale w sposób istotny ograniczająca rezerwy krążenia wieńcowego, przy współistnieniu wielu innych chorób, uniemożliwia wykonywanie prac wymagających nakładu wysiłku fizycznego, i skutkuje stwierdzeniem częściowej niezdolności do pracy. Biegły lekarz diabetolog ponadto wskazał, iż współistniejąca z chorobą wieńcową cukrzyca niedostatecznie wyrównana, wymagająca zaostrzenia diety i weryfikacji leczenia dodatkowo przyczynia się do uznania wnioskodawczy za częściowo niezdolnego do pracy. Powyższe nie pozwala wnioskodawcy na podjęcie pełnego zatrudnienia.

Analizując przedmiotową opinię biegłych Sąd doszedł do przekonania, że stanowi ona miarodajny i wiarygodny dowód w sprawie, gdyż wydana została przez lekarzy specjalistów, a ponadto poprzedzona została analizą dokumentacji lekarskiej wnioskodawcy i jego badaniem. Opinia jest spójna i logiczna oraz należycie uzasadniona. Ponadto przedmiotowa opinia nie została również zakwestionowana przez żadną ze stron procesu.

Należy podkreślić, że wnioskodawca ma wykształcenie zawodowe rolnicze i przez cały okres zatrudnienia wykonywał prace fizyczne, pracując jako nawęglacz, pracownik magazynowy, zgrzewacz, operator pras (k. 27-28, k.4, akt organu rentowego). Tego rodzaju praca wymaga dużego wysiłku fizycznego, co jest niewskazane w związku ze zdiagnozowaną u ubezpieczonego chorobą wieńcową i cukrzycą. Wskazane choroby uniemożliwiają bowiem wykonywanie prac wymagających nakładu wysiłku fizycznego.

Stwierdzona u ubezpieczonego częściowa niezdolność do pracy powstała, zgodnie z opinią biegłych lekarzy sądowych w dniu 8 stycznia 2013 r., czyli w czasie pobierania przez ubezpieczonego świadczenia rehabilitacyjnego (art. 7 pkt 1 c ustawy o emeryturach i rentach z FUS), wobec powyższego spełniony jest wymóg z art. 57 ust. 1 pkt 3 wskazanej powyżej ustawy. Ubezpieczony wykazał również wymagany okres składkowy i nieskładkowy wynoszący 5 lat w okresie ostatnich 10 lat przed wniesieniem wniosku o rentę lub przed dniem powstania niezdolności do pracy ( k. 11-13, 35-36 akt organu rentowego).

Zgodnie z art. 100 ust. 1 ustawy o emeryturach i rentach z FUS prawo do świadczeń określonych w ustawie powstaje z dniem spełnienia wszystkich warunków wymaganych do nabycia tego prawa, z zastrzeżeniem ust. 2. Jeżeli ubezpieczony pobiera zasiłek chorobowy, świadczenie rehabilitacyjne lub wynagrodzenie za czas niezdolności do pracy wypłacane na podstawie przepisów Kodeksu pracy, prawo do emerytury, renty z tytułu niezdolności do pracy lub renty szkoleniowej powstaje z dniem zaprzestania pobierania tego zasiłku, świadczenia lub wynagrodzenia (art. 100 ust.2 w/w ustawy). Wobec powyższego oraz mając na uwadze, że ubezpieczony pobierał świadczenie rehabilitacyjne do 11 lutego 2013 r. Sąd przyznał prawo do renty z tytułu częściowej niezdolności od 12 lutego 2013 r.

Mając na uwadze powyższe okoliczności Sąd na podstawie art.477 ¹⁴ §2 kpc zmienił zaskarżoną decyzję i ustalił, że wnioskodawcy przysługuje prawo do renty z tytułu częściowej niezdolności do pracy w okresie od 12 lutego 2013r. do 31 grudnia 2015r.

Mając powyższe na uwadze Sąd orzekł jak w wyroku.