Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 16 maja 2014r.

Sąd Okręgowy w Siedlcach IV Wydział Pracy i Ubezpieczeń Społecznych

w składzie:

Przewodniczący SSO Katarzyna Antoniak

po rozpoznaniu w dniu 16 maja 2014r. w Siedlcach na rozprawie

odwołania W. M.

od decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddział w S.

z dnia 10 września 2013 r. (Nr (...) )

w sprawie W. M.

przeciwko Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych Oddział w S.

o prawo do emerytury

zmienia zaskarżoną decyzję i ustala prawo W. M. do emerytury od 1 sierpnia 2013 roku.

Sygn. akt: IV U 1244/13 UZASADNIENIE

Decyzją z 10 września 2013r. znak: (...)Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w S., działając na podstawie art.184 ustawy z 17 grudnia 1998r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych oraz przepisów rozporządzenia Rady Ministrów z 7 lutego 1983r. w sprawie wieku emerytalnego pracowników zatrudnionych w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze odmówił W. M. prawa do emerytury wskazując, że ubezpieczony nie udowodnił, iż do dnia 1 stycznia 1999r. osiągnął 15-letni staż pracy w szczególnych warunkach, wykonywanej stale i w pełnym wymiarze czasu pracy. Organ rentowy podniósł, że udowodniony przez ubezpieczonego staż pracy w szczególnych warunkach wynosi 2 lata, 2 miesiące i 5 dni i obejmuje okres zatrudnienia od 17 lutego 1975r. do 13 kwietnia 1977r. w Kopalni (...).

Odwołanie od w/w decyzji złożył W. M. wnosząc o jej zmianę i ustalenie mu prawa do emerytury. W uzasadnieniu odwołania wskazał, że do stażu pracy w szczególnych warunkach powinien być doliczony okres pracy w Ż. Zakładach (...) w Ż. od 16 lutego 1975r. do 31 grudnia 1992r. W tym czasie pracował on na stanowiskach: obuwnik, brygadzista montażu, mistrz szwalni i montażu oraz brakarz międzyoperacyjny i praca na każdym z tych stanowisk powinna być zaliczona do stażu pracy w szczególnych warunkach (odwołanie k.2-6).

W odpowiedzi na odwołanie organ rentowy wniósł o jego oddalenie powołując się na przepisy prawa i uzasadnienie zawarte w zaskarżonej decyzji (odpowiedź organu rentowego na odwołanie k.7-8).

Sąd ustalił, co następuje:

Ubezpieczony W. M. w dniu (...) ukończył 60-ty rok życia. W dniu 19 sierpnia 2013r. wystąpił do Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddział w S. z wnioskiem o ustalenie prawa do emerytury (wniosek o emeryturę z 19 sierpnia 2013r. k.1 akt emerytalnych). Na podstawie przedłożonych do wniosku dokumentów organ rentowy ustalił, że na dzień 1 stycznia 1999r. ubezpieczony udowodnił staż ubezpieczeniowy w wymiarze 26 lat, 2 miesiące i 12 dni, z czego okresy składkowe wynoszą 25 lat, 6 miesięcy i 13 dni, a okresy nieskładkowe 7 miesięcy i 29 dni. Ponadto organ rentowy ustalił, że do dnia 1 stycznia 1999r. ubezpieczony nie udowodnił 15 lat pracy w szczególnych warunkach wykonywanej stale i w pełnym wymiarze czasu pracy. Staż pracy w takich warunkach wynosi 2 lata, 2 miesiące i 5 dni i obejmuje okres zatrudnienia w Kopalni (...) od 17 lutego 1975r. do 23 kwietnia 1977r. Z uwagi na brak wymaganego ustawą stażu pracy w szczególnych warunkach w wymiarze 15 lat decyzją z 10 września 2013r. organ rentowy odmówił ubezpieczonemu przyznania emerytury (decyzja z 10 września 2013r. k.29 akt emerytalnych).

Ubezpieczony był zatrudniony w Ż. Zakładach (...) w Ż. od 21 stycznia 1974r. do 31 grudnia 1992r. w pełnym wymiarze czasu pracy (świadectwo pracy z 11 stycznia 1993r. k.5 akt rentowych). Zgodnie z zapisami w w/w świadectwie pracy oraz z dokumentacją zawartą w aktach osobowych ubezpieczonego po rocznym okresie zatrudnienia na stanowisku robotnika gospodarczego (od 21 stycznia 1974r. do 15 lutego 1975r.), od 16 lutego 1975r. do 31 maja 1985r. ubezpieczony zatrudniony był na stanowisku obuwnika. Faktyczny okres zatrudnienia na stanowisku obuwnika - po odjęciu okresu służby wojskowej trwającej od 17 lutego 1975r. do 23 kwietnia 1977r. - obejmował czas od 24 kwietnia 1977r. do 31 maja 1985r. ,tj. 8 lat, 1 miesiąc i 6 dni. Od 1 czerwca 1985r. do 31 października 1988r., a zatem przez 3 lata i 5 miesięcy ubezpieczony w dalszym ciągu pracował jako obuwnik, z tym że od tej pory dodatkowo pełnił funkcję brygadzisty montażu (zaakceptowany wniosek przełożonego z 31 maja 1985r. o powierzenie ubezpieczonemu funkcji brygadzisty montażu k.35 akt osobowych ubezpieczonego). Od 1 listopada 1988r. pracodawca powierzył ubezpieczonemu obowiązki mistrza szwalni i montażu (pismo pracodawcy z 1 listopada 1988r. o powierzeniu ubezpieczonemu obowiązków mistrza szwalni i montażu k.44 akt osobowych). Na stanowisku tym ubezpieczony zatrudniony był do 30 kwietnia 1992r., a zatem przez 3 lata i 6 miesięcy. Od 1 maja 1992r. pracodawca powierzył ubezpieczonemu stanowisko brakarza międzyoperacyjnego, na którym to stanowisku ubezpieczony pracował do końca zatrudnienia ,tj. do 31 grudnia 1992r., czyli przez okres 8 miesięcy (pismo pracodawcy z 28 stycznia 1992r. o wypowiedzeniu ubezpieczonemu warunków pracy i płacy ze skutkiem na 30 kwietnia 1992r. k.56 akt osobowych ubezpieczonego).

Będąc zatrudnionym na stanowisku obuwnika - również w okresie kiedy powierzono mu funkcję brygadzisty, ubezpieczony pracował na wydziale montażu, gdzie na specjalnej maszynie frezarce frezował ,tj. wyrównywał podeszwy gotowych już butów. Ubezpieczony był tzw. brygadzista pracującym i jako brygadzista wykonywał tę sama prace, co wcześniej , a dodatkowo rozdzielał pracę innych pracowników zatrudnionych na montażu - zajmujących się frezowaniem spodów, drasaniem spodów (czyszczeniem przed sklejeniem), ćwiekowaniem boków. Pracując na stanowisku mistrza szwalni i montażu ubezpieczony nadzorował proces pracy oraz jakość produkcji na dwóch działach – montażu, gdzie wcześniej pracował oraz na szwalni, gdzie szyto i sklejano cholewki butów. Łącznie w obu działach pracowało około 70 pracowników. Przedmiotowe przedsiębiorstwo produkowało wyłącznie skórzane obuwie. Pracując na ostatnim stanowisku – brakarza międzyoperacyjnego ubezpieczony kontrolował jakość buta gotowego do zapakowania i w razie wad kwalifikował obuwie do drugiego gatunku lub poprawy (zeznania świadków: J. G. k.16v-17 – nagranie od minuty 15 do 20 i M. M. k.17 – nagranie od minuty 20 do 26 oraz zeznania ubezpieczonego k.17-17v - nagranie od minuty 28 do 29 i k.16-16v – nagranie od minuty 1 do 12).

Ubezpieczony nie przystąpił do otwartego funduszu emerytalnego (okoliczność niesporna).

Sąd zważył, co następuje:

Odwołanie W. M. podlegało uwzględnieniu.

Zgodnie z art.184 ust.1 i 2 ustawy z 17 grudnia 1998r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (Dz.U.z 2009r. Nr 153, poz.1227 ze zm.) ubezpieczonym urodzonym po dniu 31 grudnia 1948r. przysługuje emerytura po osiągnięciu wieku emerytalnego przewidzianego w art.32, jeżeli w dniu wejścia w życie ustawy ,tj. w dniu 1 stycznia 1999r. osiągnęli okres zatrudnienia w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze wymaganym w przepisach dotychczasowych do nabycia prawa do emerytury w wieku niższym niż 60 lat dla kobiet i 65 lat dla mężczyzn oraz osiągnęli okres składkowy i nieskładkowy, o którym mowa w art.27 ustawy, a także nie przystąpili do otwartego funduszu emerytalnego albo złożyli wniosek o przekazanie środków zgromadzonych na rachunku w otwartym funduszu emerytalnym, za pośrednictwem Zakładu, na dochody budżetu państwa. W myśl przywołanego wyżej art.32 ust.1 i 4 ustawy pracownikom zatrudnionym w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze przysługuje emerytura w wieku 55 lat dla kobiet i 60 lat dla mężczyzn, a w myśl przywołanego wyżej art.27 ustawy wymagany okres składkowy i nieskładkowy wynosi co najmniej 20 lat dla kobiet i 25 lat dla mężczyzn. Zgodnie z §4 ust.1 pkt 3 rozporządzenia Rady Ministrów z 7 lutego 1983r. w sprawie wieku emerytalnego pracowników zatrudnionych w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze (Dz.U. Nr 8, poz.43 ze zm.) pracownik, który wykonywał prace w szczególnych warunkach, wymienione w wykazie A załącznika do rozporządzenia, nabywa prawo do emerytury w w/w wieku jeżeli ma wymagany okres zatrudnienia (co najmniej 25 lat mężczyzna), w tym co najmniej 15 lat pracy w warunkach szczególnych. Ponadto zgodnie z §2 ust.1 przedmiotowego rozporządzenia okresami pracy uzasadniającymi prawo do świadczeń na zasadach określonych w rozporządzeniu są okresy, w których praca w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze jest wykonywana stale i w pełnym wymiarze czasu pracy obowiązującym na danym stanowisku.

Rozstrzygnięcie niniejszej sprawy wymagało zbadania, czy ubezpieczony spełnia przesłankę wymaganego okresu pracy w szczególnych warunkach. Poza sporem pozostawało bowiem, że ubezpieczony osiągnął wymagany ustawą wiek oraz spełniła przesłankę ogólnego stażu ubezpieczenia. Ubezpieczony podnosił, że to stażu pracy w szczególnych warunkach należy doliczyć okres zatrudnienia w Ż. Zakładach (...) w Ż., gdzie od chwili powrotu po odbyciu zasadniczej służby wojskowej ,tj. od 24 kwietnia 1977r. pracował na stanowisku obuwnika, a następnie jako brygadzista oraz mistrz szwalni i montażu i wykonywał prace zaliczane do pracy w szczególnych warunkach. Analizując zgromadzony w sprawie materiał dowodowy w postaci dowodów z dokumentów, zeznań świadków (współpracowników ubezpieczonego z okresu zatrudnienia w powyższym przedsiębiorstwie) oraz z zeznań samego ubezpieczonego Sąd doszedł do przekonania, że powyższe twierdzenia ubezpieczonego są słuszne. Z przedstawionych wyżej ustaleń faktycznych wynika, że w okresie zatrudnienia na stanowisku obuwnika, w tym również po powierzeniu ubezpieczonemu funkcji brygadzisty, a zatem łącznie przez okres 11 lat, 6 miesięcy i 6 dni (8 lat, 1 miesiąc i 6 dni plus 3 lata i 5 miesięcy) ubezpieczony wykonywał pracę polegającą na wykańczaniu podeszw obuwia skórzanego. Wskazana praca zaliczana jest do pracy w szczególnych warunkach o czym stanowi wykaz A dział VII poz.14 załącznika do w/w rozporządzenia Rady Ministrów z 7 lutego 1983r. w sprawie wieku emerytalnego pracowników zatrudnionych w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze (prace związane ze szlifowaniem, klejeniem i wykańczaniem wyrobów przemysłu skórzanego). Należy przy tym podkreślić, że do wskazanego okresu pracy Sąd doliczył okres 3 lat i 5 miesięcy pracy ubezpieczonego na stanowisku obuwnika przy jednoczesnym pełnieniu funkcji brygadzisty. Z dokonanych ustaleń wynika bowiem, że ubezpieczony był tzw. brygadzistą pracującym ,tj. wykonywał dotychczasową pracę i dodatkowo rozdzielał pracę innym pracownikom. Do stażu pracy w szczególnych warunkach zaliczyć należało również okres pracy ubezpieczonego na stanowisku mistrza szwalni i montażu od 1 listopada 1988r. do 30 kwietnia 1992r. ,tj. przez 3 lata i 6 miesięcy. Jak wynika z wcześniejszych ustaleń na stanowisku tym ubezpieczony nadzorował pracę pracowników oraz jakość produkcji na wydziałach szwalni i montażu. Wskazana praca zaliczana jest do pracy w szczególnych warunkach o czym stanowi wykaz A dział XIV poz.24 załącznika do w/w rozporządzenia Rady Ministrów z 7 lutego 1983r. jako kontrola jakości produkcji i usług oraz dozór inżynieryjno-techniczny na oddziałach i wydziałach, w których jako podstawowe wykonywane są prace wymienione w wykazie. Nie ulega wątpliwości, że prace i produkcja nadzorowane przez ubezpieczonego wykonywane były w wydziałach, w których jako podstawowe wykonywane były prace wymienione w wykazie (wykaz A dział VII pozycja 14 załącznika do powyższego rozporządzenia Rady Ministrów z 7 lutego 1983r.).

Reasumując uznać należało, że po do doliczeniu do stażu pracy w szczególnych warunkach uznanego przez organ rentowy, w/w okresów ubezpieczony legitymuje się ponad 15-letnim stażem pracy w szczególnych warunkach, a zatem spełnia wszystkie przesłanki do nabycia emerytury na podstawie art.184 ustawy o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych. Mając to na uwadze Sąd na podstawie art.477.14§2 kpc zmienił zaskarżoną decyzję i ustalił prawo ubezpieczonego do emerytury od 1 sierpnia 2013r. ,tj. od miesiąca, w którym ubezpieczony wystąpił z wnioskiem o emeryturę.