Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 15 maja 2014 roku

Sąd Okręgowy w Kielcach IX Wydział Karny-Odwoławczy w składzie:

Przewodniczący: SSO Leszek Grzesiak

Sędziowie: SSO Anna Szeliga

SSO Aleksandra Babilon-Domagała (spr.)

Protokolant: st.sekr.sądowy Dorota Ziółkowska

przy udziale Prokuratora Prokuratury Okręgowej w Kielcach Roberta Jagusiaka

po rozpoznaniu w dniu 15 maja 2014 roku

sprawy M. W.

oskarżonego o przestępstwa z art. 279§1 k.k. w zw. z art. 64§1 k.k., art. 291§1 k.k.
w zw. z art. 64§1 k.k., art. 292§1 k.k., art. 270§1 k.k.

na skutek apelacji wniesionej przez obrońcę oskarżonego

od wyroku Sądu Rejonowego w Kielcach

z dnia 4 lipca 2013 roku sygn. akt IX K 527/13

I.  utrzymuje w mocy zaskarżony wyrok uznając apelację za oczywiście bezzasadną;

II.  zasądza od Skarbu Państwa na rzecz adw. W. S. kwotę 516,60 (pięćset szesnaście 60/100) złotych tytułem wynagrodzenia za obronę z urzędu świadczoną oskarżonemu w postępowaniu odwoławczym;

III.  zwalnia oskarżonego od zapłaty na rzecz Skarbu Państwa kosztów sądowych należnych za postępowanie odwoławcze.

Sygn. akt IX Ka 1787/13

UZASADNIENIE

M. W. oskarżony został o to, że;

I.  w nocy z l na 2 września 2012r. w K. działając wspólnie i w porozumieniu z dworna innymi osobami oraz nieletnim po uprzednimi wygięciu rolety antywłamaniowej, przedostał się do wnętrza kiosku, skąd zabrał w celu przywłaszczenia wyroby tytoniowe w postaci papierosów różnych marek oraz pieniądze w kwocie 50 złotych - wszystko o łącznej wartości 6899,16 zł na szkodę (...) SA W., przy czym zarzucanego mu czynu dopuścił się w ciągu 5 lat od odbycia kary co najmniej 6 miesięcy pozbawienia wolności orzeczonej za umyślne przestępstwo podobne, będąc uprzednio skazanym wyrokiem łącznym Sądu Rejonowego w Kielcach z dnia 18 marca 2008r. sygn. II K 573/07 za przestępstwa z art. 278 § 1 kk i inne na karę łączną l roku i 6 miesięcy pozbawienia wolności, którą odbywał w okresie od 10 grudnia 2002r. do11 grudnia 2002r. oraz od 4 maja 2007r. do 3 listopada 2008r. tj. o przestępstwo z art. 279 § l kk w zw. z art. 64 § l kk

II.  w dniu 3 lutego 2013r. w K. przyjął w celu pomocy w zbyciu od nieletnich M. O. i T. K. dwadzieścia jeden sztuk okularów o łącznej wartości 21889zł pochodzących z kradzieży z włamaniem do salonu (...) na szkodę P. P., przy czym zarzucanego mu czynu dopuścił się w ciągu 5 lat od odbycia kary co najmniej 6 miesięcy pozbawienia wolności orzeczonej za umyślne przestępstwa podobne, będąc uprzednio skazanym wyrokiem łącznym Sądu Rejonowego w Kielcach z dnia 18 marca 2008r. sygn. II K 573/07 za przestępstwa z art. 278 § 1 kk i inne na karę łączną l roku i 6 miesięcy pozbawienia wolności, którą odbywał w okresie od 10 grudnia 2002r. do 11 grudnia 2002r. oraz od 4 mają 2007r. do 3 listopada 2008r. tj. o przestępstwo z art. 291 § l kk w zw. z art. 64 § l kk

III.  w dacie bliżej nieustalonej od 7 grudnia 2012r. do 31 grudnia 2012r. w K. nabył telewizor marki S. (...) cale wartości ok. 1500zł, gdzie na podstawie towarzyszących okoliczności powinien i mógł przypuszczać, że został on uzyskany za pomocą czynu zabronionego – w tym wypadku kradzieży na szkodę R. P., tj. o przestępstwo z art. 292 § l kk

IV.  w dniu 12 kwietnia 2013r. w K. dokonał podrobienia w celu użycia za autentyczny dokumentów w postaci mandatu karnego (...) (...) poprzez nakreślenie na nim podpisu C. M. tj. o przestępstwo z art. 270 § l kk

Sąd Rejonowy w Kielcach wyrokiem z dnia 4 lipca 2013r. sygn. akt IX K 572/13 orzekł co następuje:

I.  oskarżonego M. W. uznał za winnego zarzucanego mu w pkt. I aktu oskarżenia czynu, przy czym ustalił, iż czynu tego dopuścił się w ciągu 5 lat od odbycia kary co najmniej 6 miesięcy pozbawienia wolności orzeczonej za umyślne przestępstwa podobne z art. 278§ l kk, będąc uprzednio skazanym wyrokiem Sądu Rejonowego w Kielcach z dnia 18 listopada 2004 r. sygn. akt VIII K 178/03, który to wszedł w skład wyroku łącznego Sądu Rejonowego w Kielcach z dnia 18 marca 2008 roku sygn. akt II K 573/07 na karę łączną l roku i 6 miesięcy pozbawienia wolności, którą odbywał w okresie od 10 grudnia 2002r. do 11 grudnia 2002r. oraz od 4 maja 2007r. do 3 listopada 2008r., co stanowi przestępstwo określone w art. 279 § l kk w zw. z art. 64 § l kk i za to na podstawie art. 279§1 kk i art. 33§1, 2 i 3 kk wymierzył mu karę 2 lat pozbawienia wolności i karę grzywny w rozmiarze 150 stawek dziennych przy ustaleniu wysokości jednej stawki dziennej na kwotę 20 złotych;

II.  oskarżonego M. W. uznał za winnego zarzucanego mu w pkt. II aktu oskarżenia czynu, przy czym ustalił, iż czynu tego dopuścił się w ciągu 5 lat od odbycia kary co najmniej 6 miesięcy pozbawienia wolności orzeczonej za umyślne przestępstwa podobne z art. 278 § l kk , będąc uprzednio skazanym wyrokiem Sądu Rejonowego w Kielcach z dnia 18 listopada 2004 r. sygn. akt VIII K 178/03, który to wszedł w skład wyroku łącznego Sądu Rejonowego w Kielcach z dnia 18 marca 2008 roku sygn. akt II K 573/07 na karę łączną l roku i 6 miesięcy pozbawienia wolności, którą odbywał w okresie od 10 grudnia 2002r. do 11 grudnia 2002r. oraz od 4 maja 2007r. do 3 listopada 2008r., co stanowi przestępstwo określone w art. 291 § l kk w zw. z art. 64 § l kk i za to na podstawie art. 291§1 kk wymierzył mu karę 10 miesięcy pozbawienia wolności;

III.  oskarżonego M. W. uznał za winnego zarzucanego mu w pkt. III aktu oskarżenia czynu, stanowiącego przestępstwo określone w art. 292 § l kk i za to na podstawie art. 292 §1 kk wymierzył mu karę 6 miesięcy pozbawienia wolności;

IV.  oskarżonego M. W. uznał za winnego czynu zarzucanego mu w pkt. IV aktu oskarżenia, stanowiącego przestępstwo określone w art. 270 § 1 kk i za to na podstawie art. 270 § 1 kk wymierzył mu karę 5 miesięcy pozbawienia wolności;

V.  na podstawie art. 85 kk i art. 86 § 1 kk orzeczone w pkt. I , II, III i IV wyroku wobec oskarżonego M. W. kary pozbawienia wolności połączył i jako karę łączną wymierzył mu karę 2 lat i 6 miesięcy pozbawienia wolności;

VI.  na podstawie art. 63 § l kk zaliczył oskarżonemu M. W. na poczet wymierzonej w pkt. V łącznej kary pozbawienia wolności okres rzeczywistego pozbawienia wolności w sprawie w okresie od 12 kwietnia 2013 roku do 4 lipca 2013 roku przyjmując, iż jeden dzień rzeczywistego pozbawienia wolności w sprawie, równa się jednemu dniowi kary pozbawienia wolności;

VII.  na podstawie art. 627 kpk zasądził od oskarżonego M. W. na rzecz Skarbu Państwa kwotę 1 000,00 złotych tytułem opłat sądowych, a na podstawie art.624 § 1 kpk zwolnił oskarżonego w pozostałej części od ponoszenia kosztów sądowych.

Wyrok powyższy na podstawie art. 444 kpk oraz art. 425 § 2 kpk w części dotyczącej orzeczenia o karze zaskarżył obrońca oskarżonego.

W oparciu o treść art. 438 pkt 4 kpk powyższemu wyrokowi w zaskarżonej części zarzucił rażącą niewspółmierność (surowość) orzeczonych kar jednostkowych, a w konsekwencji kary łącznej w rozmiarze 2 lat i 6 miesięcy pozbawienia wolności, która przekracza swą dolegliwością stopień winy i społecznej szkodliwości czynów jakich dopuścił się oskarżony.

Rażąca surowość kary, wynika z niedostatecznego ustalenia przez Sąd meriti sytuacji osobistej oskarżonego, motywów jego działania, skutków skazania tak w aspekcie indywidualnym, jak i społecznym oraz nie docenienia złożonych przez oskarżonego wyjaśnień odnoszących się do okoliczności zdarzeń, podczas gdy ustalenie i przeanalizowanie wszystkich okoliczności sprawy prowadzi do wniosku, że wystarczającą formą reakcji prawnokarnej na czyny oskarżonego jest w przedmiotowej sprawie wymierzenie kar jednostkowym w mniejszym wymiarze.

Podnosząc powyższy zarzut, na podstawie art. 437 § 2 kpk obrońca oskarżonego wniósł o zmianę zaskarżonego orzeczenia w części dotyczącej orzeczenia o karze poprzez wymierzenie oskarżonemu kar za czyn z pkt I w wymiarze l roku i 6 miesięcy pozbawienia wolności oraz kary grzywny w rozmiarze 50 stawek dziennych po 20 zł każda, za czyn z pkt II w wymiarze 10 miesięcy pozbawienia wolności, za czyn z pkt III w wymiarze 3 miesięcy pozbawienia wolności, za czyn z pkt IV samoistnej kary grzywny w rozmiarze 50 stawek po 20 zł każda oraz połączenie w/w kar jednostkowych orzeczonych za czyny opisane w pkt. I, II, III i IV i wymierzenie oskarżonemu M. W. kary łącznej l roku i 10 miesięcy pozbawienia wolności.

Sąd Okręgowy zważył, co następuje:

Apelacja obrońcy oskarżonego jest oczywiście bezzasadna. Oznacza to, że brak jest podstaw do uznania podniesionego w niej zarzutu i uwzględnienia sformułowanego wniosku.

Sąd Rejonowy zgromadził kompletny materiał dowodowy niezbędny do dokonania prawidłowych ustaleń faktycznych. Materiał ten został oceniony przez Sąd zgodnie z zasadą swobodnej oceny dowodów przy uwzględnieniu zasad prawidłowego rozumowania oraz wskazań wiedzy i doświadczenia życiowego. Dokonane przez Sąd I instancji ustalenia faktyczne w zupełności potwierdzają, że oskarżony dopuścił się przypisanych mu czynów. Nie budzi także zastrzeżeń ocena prawno karna działań oskarżonego. Nadto wskazać należy, iż obrońca oskarżonego nie kwestionuje winy i kwalifikacji prawnej czynów przypisanych oskarżonemu M. W..

Podniesiony przez skarżącego zarzut rażącej surowości kary w żaden sposób nie zasługuje na uwzględnienie i nie może prowadzić do uwzględnienia wniosku obrony.

Skarżący w żaden sposób, poza ogólnikowym stwierdzeniem, iż Sąd Rejonowy w sposób niedostateczny uwzględnił: sytuację osobistą oskarżonego, motywy jego działania, skutki skazania w aspekcie indywidulanym jak i społecznym, czy też złożone przez oskarżonego wyjaśnienia, nie wskazał jakie przesłanki przemawiałyby za orzeczeniem kar jednostkowych oraz kary łącznej w wymiarze niższym niż uczynił to Sąd Rejonowy. Formułowany przez obrońcę oskarżonego zarzut jest całkowicie gołosłowny i nie stanowi nawet jakiejkolwiek próby polemiki z ustaleniami Sądu Rejonowego.

Wskazać należy, że zarzut niewspółmierności kary, jako zarzut z kategorii ocen, można zasadnie podnosić wówczas, gdy kara jakkolwiek mieści się w granicach ustawowego zagrożenia, nie uwzględnia w sposób właściwy zarówno okoliczności popełnienia przestępstwa, jak i osobowości sprawcy, innymi słowy - gdy w społecznym odczuciu jest karą niesprawiedliwą (wyrok SN z 11 kwietnia 1985 r., V KRN 178/85, OSNKW 7-8/1985, poz. 60). Z niewspółmiernością możemy mieć zatem do czynienia gdy orzeczone za przypisany czyn kary i środki karne nie odzwierciedlają stopnia społecznej szkodliwości czynu oraz nie realizują celów kary. W przypadku zarzutu niewspółmierności kary nie chodzi o każdą różnicę co do jej wymiaru ale o różnice ocen tak zasadniczej natury, iż kara dotychczas wymierzona byłaby niewspółmierna w stopniu nie dającym się zaakceptować (wyrok SN z 2 lutego 1995r., II KRN 198/94).

Sąd I instancji w stosunku do oskarżonego w zakresie przypisanych mu czynów, w sposób adekwatny przy wymiarze kary uwzględnił stopień społecznej szkodliwości czynów oraz stopień winy oskarżonego. W pełni zgodzić należy się z orzeczonymi wobec oskarżonego karami jednostkowymi za przypisane mu czyny. Orzeczone kary jednostkowe: 2 lata pozbawienia wolności oraz grzywna wymiarze 150 stawek dziennych po 20 złotych każda za czyn z art. 279 § 1 kk w zw. z art. 64 § 1 kk, 10 miesięcy pozbawienia wolności za czyn z art. 291 § 1 kk w zw. z art. 64 § 1 kk, 6 miesięcy pozbawienia wolności za czyn z art. 292 § 1 kk oraz kara 5 miesięcy pozbawienia wolności za czyn z art. 270 § 1 kk w sposób adekwatny uwzględniają stopień społecznej szkodliwości czynów oraz stopień winy oskarżonego M. W..

Nie pominięta została żadna z okoliczności rzutujących na ocenę działań oskarżonego. Adekwatnie zaakcentowany został fakt zuchwałego działania oskarżonego, w tym w celu osiągnięcia korzyści majątkowej, jak również fakt uprzedniej karalności za przestępstwa podobne i działania w przypadku dwóch z czterech przypisanych mu czynów w warunkach recydywy określonej w art. 64 § 1 kk. Prawidłowo Sąd Rejonowy wskazał także na brak okoliczności łagodzących stopień winy oraz stopień społecznej szkodliwości czynów. jak słusznie podkreślił Sąd Rejonowy nie zachodziły żadne okoliczności niezależne od woli oskarżonego które wpływałyby na jego motywację czy procesy decyzyjne.

W pełni prawidłowo przy wymiarze kary uwzględnione zostały natomiast fakt przyznania się do winy oraz młody wiek oskarżonego. Żadna z okoliczności rzutujących na wymiar kary nie została przez Sąd pominięta ani też przeceniona czy niedoceniona.

W pełni zasadnie określony został także wymiar kary łącznej orzeczonej wobec oskarżonego M. W.. W sposób właściwy uwzględnia on związek podmiotowo – przedmiotowy pomiędzy poszczególnymi przestępstwami jakich dopuścił się oskarżony. Zasadnie wskazał Sąd Rejonowy na fakt, iż godził podsądny w niejednorodne dobra prawne, a ponadto jego działanie miało miejsce w znacznych odstępach czasowych.

Tym samym, mając na uwadze wskazane wyżej okoliczności słuszny jest wniosek, iż związek pomiędzy czynami przypisanymi oskarżonemu jest bliski jednak nie na tyle bliski by przemawiał za zastosowaniem zasady absorpcji czy też asperacji w jakimkolwiek większym stopniu niż uczynił to Sąd Rejonowy. Podkreślić należy przy tym także fakt, iż dziania oskarżonego godziły także w różnych pokrzywdzonych.

Zasadnie Sąd Rejonowy oparł się więc o zasadę asperacji i mając na uwadze orzeczone wobec oskarżonego jednostkowe kary 2 lat pozbawienia wolności, 10 miesięcy pozbawienia wolności, 6 miesięcy pozbawienia wolności oraz 5 miesięcy pozbawienia wolności wymierzył oskarżonemu karę łączną 2 lat i 6 miesięcy pozbawienia wolności. Tak ukształtowana kara łączna adekwatnie uwzględnia dyrektywy wymiaru kary zawarte w art. 53 kk jak i te określone w art. 85 i n. kk. W żaden sposób nie można uznać, iż stanowi ona w stosunku do oskarżonego jak i w odbiorze społecznym nadmierną represję. Nie należy zapominać, iż kara za popełnione przestępstwo ma być także represją, a nie tylko odpłatą za popełnione przestępstwo.

Przypomnieć ponadto należy, iż w przedmiotowej sprawie wyrok wydany został w wyniku uwzględnienia wniosku prokuratora złożonego w trybie art. 335 kpk, o wydanie wyroku i orzeczenie uzgodnionych z oskarżonym kar.

Mając na uwadze powyższe okoliczności Sąd Okręgowy na podstawie art. 437 § 1 kpk i art. 456 kpk zaskarżony wyrok utrzymał w mocy.

O kosztach procesu orzeczono na podstawie art. 634 kpk w zw. z art. 624 § 1 kpk. O wynagrodzeniu adwokata za obronę z urzędu orzeczono na podstawie § 14 ust 2 pkt 4 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 28 września 2002r. w sprawie opłat za czynności adwokackie oraz ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej z urzędu.

SSO A. Szeliga SSO L. Grzesiak SSO A. Babilon – Domagała