Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 2 kwietnia 2014 r.

Sąd Okręgowy w Gdańsku

VII Wydział Pracy i Ubezpieczeń Społecznych

w składzie:

Przewodniczący: SSO Elżbieta Zabrocka

Protokolant: st. sekr. sądowy Sylwia Kowalska

po rozpoznaniu w dniu 2 kwietnia 2014 r. w Gdańsku

sprawy J. P.

przeciwko Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych Oddział w G.

o prawo do renty socjalnej i renty rodzinnej

na skutek odwołania J. P.

od decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddział w G.

z dnia 26 lipca 2012 r. nr (...)

oddala odwołania.

/ na oryginale właściwy podpis/

Sygn. akt VII U 2788/12

UZASADNIENIE

Decyzją z dnia 26 lipca 2012 r. Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w G. odmówił ubezpieczonej J. P. prawa do renty rodzinnej z uwagi na fakt, iż ustalono, iż wnioskodawczyni nie jest niezdolna do samodzielnej egzystencji (tom IV k. 19 akt rentowych).

Decyzją z dnia 26 lipca 2012 r. Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w G. odmówił ubezpieczonej J. P. prawa do renty socjalnej powołując się na okoliczność, iż ubezpieczona pobiera emeryturę (tom IV k. 20 akt rentowych).

Odwołanie z dnia 22 sierpnia 2012 r. od obydwu powyższych decyzji wniosła ubezpieczona J. P., wskazując na schorzenie oczu, astmę oskrzelową, kaszel oraz niedosłuch obydwu uszu (k. 2 i 7 akt sprawy).

W odpowiedzi na odwołania ubezpieczonej pozwany organ rentowy wniósł o ich oddalenie, podtrzymując argumentację zaprezentowaną w uzasadnieniach spornych decyzji (k. 3 i 8-9 akt sprawy).

Zarządzeniem z dnia 23 października 2012 r. Sąd Okręgowy na zasadzie art. 219 k.p.c. połączył do wspólnego rozpoznania i łącznego prowadzenia pod sygn. akt VII U 2788/12 sprawy obydwu odwołań ubezpieczonej (k. 11 akt sprawy).

Sąd Okręgowy ustalił następujący stan faktyczny:

Ubezpieczona J. P. zd. Z., urodzona w dniu (...), w dniu 08 lutego 2012 r. złożyła do pozwanego wniosek o ustalenie prawa do renty rodzinnej po matce L. Z., zmarłej w dniu 11 lutego 1999 r., jak również wniosek o rentę socjalną

okoliczność bezsporna, vide: wniosek ubezpieczonej o rentę rodzinną z dnia 08 lutego 2012 r. – tom IV k. 1-2 akt rentowych, wniosek ubezpieczonej o rentę socjalną z dnia 08 lutego 2012 r. – tom IV k. 3 akt rentowych

Zmarła L. Z. posiadała przyznane prawo do renty inwalidzkiej I grupy inwalidów.

okoliczność bezsporna, vide: akta rentowe L. Z.

W okresie od dnia 01 sierpnia 1995 r. ubezpieczona otrzymywała świadczenie w postaci renty inwalidzkiej III grupy inwalidów, zaś od dnia 01 marca 2002 r. rentę z tytułu częściowej niezdolności do pracy. Od 2000 r. świadczenie rentowe zostało wnioskodawczyni przyznane na stałe.

okoliczność bezsporna, vide: decyzje rentowe pozwanego – tom I akt rentowych

W dniu 29 września 2005 r. wnioskodawczyni złożyła do organu wniosek o przyznanie prawa do emerytury – rozpoznając który pozwany od dnia 01 września 2005 r. przyznał ubezpieczonej prawo do emerytury, wstrzymując jednocześnie wypłatę w/w świadczenia rentowego z tytułu niezdolności do pracy.

okoliczność bezsporna, vide: wniosek o emeryturę – tom I k. 1-2 akt rentowych (ponowna błędna numeracja), decyzja pozwanego o przyznaniu emerytury z dnia 08 listopada 2005 r. – tom I k. 31 akt rentowych

Specjalista konsultant okulista pozwanego w opinii z dnia 15 maja 2012 r. wskazała, iż ubezpieczona utraciła zdolność do wykonywania jakiejkolwiek pracy, jednakże jest zdolna do samodzielnej egzystencji. W opinii lekarskiej z dnia 22 maja 2012 r. lekarz orzecznik pozwanego rozpoznał u ubezpieczonej wysoką krótkowzroczność obydwu oczu. Orzeczeniem z tej samej daty lekarz orzecznik pozwanego uznał ubezpieczoną za trwale całkowicie niezdolną do pracy z datą powstania tejże niezdolności na 29 marca 2005 r., pozostającą w związku ze stanem narządu wzroku. Ustalono nadto, iż całkowita niezdolność do pracy nie pozostaje w związku z naruszeniem sprawności organizmu powstałym przed ukończeniem 18 roku życia lub w trakcie nauki w szkole lub w szkole wyższej – przed ukończeniem 25 roku życia lub w trakcie studiów doktoranckich lub aspirantury naukowej.

dowód: opinia specjalisty konsultanta okulisty ZUS z dnia 15 maja 2012 r. – k. 17-20 dokumentacji lekarskiej, opinia lekarza orzecznika ZUS z dnia 22 maja 2012 r. – k. 42 dokumentacji lekarskiej, orzeczenie lekarza orzecznika ZUS z dnia 22 maja 2012 r. – tom k. 43 dokumentacji lekarskiej, orzeczenie lekarza orzecznika ZUS z dnia 22 maja 2012 r. – tom IV k. 11 akt rentowych

Od powyższego orzeczenia sprzeciw wniosła ubezpieczona. W opinii lekarskiej z dnia 09 lipca 2012 r. komisja lekarska pozwanego podtrzymała w całości ustalenia lekarza orzecznika ZUS, rozpoznając nadto łagodną astmę oskrzelową. Orzeczeniem z tej samej daty komisja lekarska UZS uznała ubezpieczoną za całkowicie niezdolną do pracy, z datą powstania tejże niezdolności na 29 marca 2005 r., pozostającą w związku ze stanem narządu wzroku – z zastrzeżeniem, iż niezdolność nie powstała przed 16 rokiem życia, jak również wskazując, iż ubezpieczona nie jest niezdolna do samodzielnej egzystencji.

dowód: sprzeciw ubezpieczonej od orzeczenia lekarza orzecznika ZUS – k. 44 dokumentacji lekarskiej, opinia komisji lekarskiej ZUS z dnia 09 lipca 2012 r. – k. 48-49 dokumentacji lekarskiej, orzeczenie komisji lekarskiej ZUS z dnia 09 lipca 2012 r. – tom II k. 18 akt rentowych

Pierwszą sporną w sprawie decyzją z dnia 26 lipca 2012 r. pozwany organ rentowy odmówił ubezpieczonej J. P. prawa do renty rodzinnej z uwagi na fakt, iż ustalono, iż wnioskodawczyni nie jest niezdolna do samodzielnej egzystencji

dowód: decyzja pozwanego o odmowie prawa do renty rodzinnej z dnia 26 lipca 2012 r. - tom IV k. 19 akt rentowych

Drugą sporną w sprawie decyzją z dnia 26 lipca 2012 r. tenże organ odmówił ubezpieczonej J. P. prawa do renty socjalnej powołując się na okoliczność, iż ubezpieczona pobiera emeryturę

dowód: decyzja pozwanego o odmowie prawa do renty socjalnej z dnia 26 lipca 2012 r. - tom IV k. 20 akt rentowych

W celu ustalenia, czy stan zdrowia strony czyni ją całkowicie niezdolną do pracy z powodu naruszenia sprawności organizmu, które powstało przed ukończeniem 18 roku życia - przy czym przy ocenie stopnia i trwałości niezdolności do pracy oraz rokowania co do odzyskania zdolności do pracy należy ustalić: stopień naruszenia sprawności organizmu oraz możliwości przywrócenia niezbędnej sprawności w drodze leczenia i rehabilitacji, możliwość wykonywania dotychczasowej pracy lub podjęcia innej pracy oraz celowości przekwalifikowania zawodowego biorąc pod uwagę rodzaj i charakter dotychczas wykonywanej pracy, poziom wykształcenia, wiek i predyspozycje psychiczne, datę powstania ustalonego stopnia niezdolności do pracy, trwałość lub przewidywany okres niezdolności do pracy; jak również czy stan zdrowia wskazuje, iż nadal jest ona całkowicie niezdolna do pracy zarobkowej z powodu naruszenia sprawności organizmu powstałego w czasie opisanym w punkcie 1: jeżeli tak to należy udzielić odpowiedzi jak w punkcie 1, jeżeli nie to należy wyjaśnić na czym polega istotna poprawa jej stanu zdrowia w stosunku do stanu jaki był podstawą wcześniejszego ustalenia całkowitej niezdolności do pracy – opisanego w dokumentacji lekarskiej ZUS – konieczne były wiadomości specjalne, zatem Sąd na mocy art. 279, 284 i 292 k.p.c. dopuścił dowód z opinii biegłych sądowych okulisty, otolaryngologa, pulmonologa oraz psychiatry.

dowód: postanowienie Sądu z dnia 05 lutego 2013 r. – k. 29 akt sprawy, postanowienie Sądu na rozprawie z dnia 09 stycznia 2014 r. – k. 96 akt sprawy

Powołani w sprawie biegli dokonali u wnioskodawczyni J. P. rozpoznania następujących schorzeń:

1.  organiczną chwiejność afektywną

2.  rozpoczynającego się zespołu psychoorganicznego

3.  obuusznego niedosłuchu typu przewodzeniowego

4.  przewlekłego nieżytu nosa

5.  przewlekłej astmy oskrzelowej łagodnej/umiarkowanej

6.  podejrzenia rozstrzeni oskrzeli.

Biegli sądowi psychiatra, otolaryngolog i pulmonolog byli jednomyślni co do faktu, iż nie można mówić w ogóle o niezdolności do pracy ubezpieczonej w zakresie stanu psychicznego, laryngologii oraz pulmonologii, powstałej przed ukończeniem 18 roku życia i w okresie nauki w szkole.

Odmiennie biegła sądowa okulista wskazała, iż zmiany chorobowe w układzie wzrokowym czynią ubezpieczoną całkowicie niezdolną do pracy na stałe – jednakże, iż zachowała ona zdolność do samodzielnej egzystencji. Podkreśliła ona, iż brak jest w przedłożonej dokumentacji lekarskiej podstaw do stwierdzenia, aby wnioskodawczyni była całkowicie niezdolna do pracy przed ukończeniem 18 roku życia – bowiem m.in. badanie z dnia 29 listopada 1981 r. wskazało, iż widzi ona z korekcją szkłami obu oczyma 0,8.

dowód: opinia biegłego sądowego psychiatry – k. 44-46 akt sprawy, opinia biegłego sądowego otolaryngologa – k. 50-51 akt sprawy, opinia biegłego sądowego pulmonologa – k. 62-63 akt sprawy, opinia biegłej sądowej okulisty – k. 56-57 akt sprawy

Pozwany organ rentowy nie zakwestionował żadnej z opinii biegłych sądowych.

okoliczność bezsporna, vide: pismo procesowe pozwanego z dnia 19 lipca 2013 r. – k. 74 akt sprawy, pismo procesowe pozwanego z dnia 16 października 2013 r. – k. 85 akt sprawy,

W swojej opinii uzupełniającej biegła sądowa okulista potrzymała wydaną wcześniej opinię, jak również wskazała, iż ubezpieczona przed ukończeniem 16 roku życia nie była z powodu stanu narządu wzroku całkowicie niezdolna do pracy – przedstawiając szeroko argumentację odnośnie podstaw do stwierdzenia takiej niezdolności z przyczyn okulistycznych przez pryzmat przedłożonych dokumentów lekarskich badanej.

Ponadto biegła sądowa podała, iż stwierdzony narząd wzroku w badaniu przedmiotowym czyniący wnioskodawczynię ze stanu układu wzrokowego całkowicie niezdolną do pracy od dnia 29 marca 2005 r. według wiedzy medycznej z dużym prawdopodobieństwem graniczącym z pewnością ma związek z naruszeniem sprawności organizmu powstałym przed ukończeniem 18 roku życia przez skarżącą – za czym przemawia analiza jej historii choroby z Poradni Okulistycznej w M. za lata 1991-1998. Wyjaśniła nadto, iż istotą podstawowego schorzenia okulistycznego skarżącej – wysokiej krótkowzroczności – jest postępujący i skryty charakter, bowiem jest to uwarunkowana genetycznie choroba degeneracyjna, powodująca powstanie licznych ognisk zanikowych siatkówki i związaną z tym praktyczną ślepotę. Schorzenie to, co podkreśliła biegła, miało miejsce u skarżącej od urodzenia i rozwijało się, doprowadzając w 2005 r. do całkowitej niezdolności do pracy.

dowód: opinia uzupełniająca biegłej sądowej okulisty – k. 79 akt sprawy, opinia uzupełniająca biegłej sądowej okulisty – k. 99 akt sprawy

Bezsporny stan faktyczny w sprawie Sąd ustalił na podstawie dokumentów zgromadzonych w aktach rentowych pozwanego oraz dokumentacji lekarskiej ZUS, których prawdziwości i rzetelności nie kwestionowała żadna ze stron postępowania. Sąd również nie znalazł podstaw, by odmówić im wiarygodności.

Opinie wydane w sprawie przez biegłych sądowych zostały sporządzone w sposób rzeczowy i konkretny, zawierają jasne, logiczne i przekonujące wnioski. Zostały one uzasadnione w sposób wyczerpujący i zgodny z wiedzą medyczną posiadaną przez biegłych, dlatego też Sąd w pełni je podzielił. Opinie te zostały wydane po analizie przedłożonej przez dokumentacji lekarskiej ubezpieczonej i w oparciu o wyniki badań znajdujące się w aktach ZUS i w aktach niniejszej sprawy. Wyczerpująco zostało opisane stwierdzone u zmarłego schorzenia i ich wpływ na jego zdolność do pracy. Sąd nie znalazł podstaw do podważenia opinii biegłych, uznając, iż stanowią one wiarygodną podstawę do rozstrzygnięcia niniejszej sprawy.

Sąd Okręgowy zważył, co następuje:

Odwołania ubezpieczonej J. P., stanowiące przedmiot niniejszego postępowania, nie zasługują na uwzględnienie jako niezasadne.

Sąd zważył, iż zgromadzony w toku postępowania materiał dowodowy w pełni zasługuje na wiarę, dokumenty zawarte w aktach rentowych ubezpieczonej oraz dokumentacji lekarskiej nie były kwestionowane przez żadną ze stron co do ich prawdziwości, rzetelności. Także i Sąd nie znalazł podstaw by nie dać im wiary.

Zważyć należy, iż w toku przedmiotowego postępowania Sąd Okręgowy, celem dokładnego zbadania stanu zdrowia ubezpieczonej, dopuścił dowód z opinii biegłych sądowych wielu specjalizacji. Zgromadzony w ten sposób wyjątkowo obszerny materiał dowodowy stanowi rzetelną podstawę do wydania przez Sąd orzeczenia w sprawie.

Nie budziło wątpliwości Sądu, że ubezpieczona J. P. cierpi na określone schorzenia, jednakże to nie fakt występowania schorzeń, a jedynie stopień ich zaawansowania, może powodować niezdolność do pracy. Należy wskazać przy tym, iż subiektywna ocena stanu zdrowia ubezpieczonego i jego przekonanie, że jest niezdolny do pracy, nie może zastąpić oceny dokonanej przez biegłych sądowych – wysokiej klasy specjalistów, którzy w przekonujący sposób uzasadnili swoje stanowisko (wyrok SN z dnia 22.01.1998r., II UKN 466/97, OSNAP 1999/1/25).

Zgodnie z art. 65 ustęp 1 ustawy z dnia 17 grudnia 1998 r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (Dz. U. z 2013 r. poz. 1440 j.t. ze zm.), dalej: ustawa, renta rodzinna przysługuje uprawnionym członkom rodziny osoby, która w chwili śmierci miała ustalone prawo do emerytury lub renty z tytułu niezdolności do pracy lub spełniała warunki wymagane do uzyskania jednego z tych świadczeń. W myśl ustęp 2 tego przepisu, przy ocenie prawa do renty przyjmuje się, że osoba zmarła była całkowicie niezdolna do pracy.

W myśl art. 67 ustęp 1 punkt 1 ustawy, dzieci własne, dzieci drugiego małżonka oraz dzieci przysposobione są członkami rodziny uprawnionymi do renty rodzinnej.

Zgodnie z art. 68 ustęp 1 dzieci własne, dzieci drugiego małżonka i dzieci przysposobione mają prawo do renty rodzinnej:

1)do ukończenia 16 lat;

2)do ukończenia nauki w szkole, jeżeli przekroczyły 16 lat życia, nie dłużej jednak niż do osiągnięcia 25 lat życia, albo

3)bez względu na wiek, jeżeli stały się całkowicie niezdolne do pracy oraz do samodzielnej egzystencji lub całkowicie niezdolne do pracy w okresie, o którym mowa w punkt 1 lub 2.

Jeżeli dziecko osiągnęło 25 lat życia, będąc na ostatnim roku studiów w szkole wyższej, prawo do renty rodzinnej przedłuża się do zakończenia tego roku studiów (ustęp 2).

W niniejszej sprawie niespornym było, że zmarła L. Z. posiadała przyznane prawo do renty inwalidzkiej I grupy inwalidów, jak również to, iż ubezpieczona J. P. jest osobą uprawnioną do ubiegania się o prawo do renty rodzinnej po zmarłej matce L. Z. (art. 67 ust. 1 pkt 1 ustawy).

W zakresie ustalenia niezdolności do pracy J. P. Sąd Okręgowy przyjął w niniejszej sprawie za podstawę rozstrzygnięcia przede wszystkim opinie biegłej sądowej okulisty, podzielając wnioski opinii co do tego, że stan zdrowia skarżącej powodował jej trwałą całkowitą niezdolność do pracy od dnia 29 marca 2005 r. (zatem w zakresie daty zgodnym z orzeczeniem komisji lekarskiej pozwanego – tom IV k. 18 akt rentowych).

Uwadze Sądu nie umknęło, iż pozostali biegli sądowi powołani w sprawie – psychiatra, otolaryngolog i pulmonolog – nie stwierdzili niezdolności ubezpieczonej do pracy z przyczyn dotyczących chorób związanych z ich specjalizacjami, jednakże podkreślenia wymaga, iż orzekali oni przez pryzmat własnych specjalności, nie wchodząc na płaszczyznę schorzeń narządu wzroku, które to właśnie w ocenie biegłej sądowej okulisty stanowią podstawę do orzeczenia niezdolności do pracy skarżącej.

Jednakże w ocenie Sądu Okręgowego ustalenia tychże opinii – a de facto przede wszystkim opinia biegłej sądowej okulisty – przesądza równocześnie o braku możliwości przyznania ubezpieczonej prawa do renty rodzinnej w związku z faktem, iż ustalona całkowita niezdolność do pracy powstała po okresach wskazanych w cytowanym wyżej przepisie art. 68 ust. 1 ustawy.

Powyższe wynika z opinii biegłej sądowej okulisty, która w swoich opiniach wskazała, iż ubezpieczona przed ukończeniem 16 roku życia nie była z powodu stanu narządu wzroku całkowicie niezdolna do pracy – przedstawiając szeroko argumentację odnośnie podstaw do stwierdzenia takiej niezdolności z przyczyn okulistycznych przez pryzmat przedłożonych dokumentów lekarskich badanej (k. 79 akt sprawy). Ponadto biegła ta podała, iż stwierdzony narząd wzroku w badaniu przedmiotowym czyniący wnioskodawczynię ze stanu układu wzrokowego całkowicie niezdolną do pracy od dnia 29 marca 2005 r. według wiedzy medycznej z dużym prawdopodobieństwem graniczącym z pewnością ma związek z naruszeniem sprawności organizmu powstałym przed ukończeniem 18 roku życia przez skarżącą – za czym przemawia analiza jej historii choroby z Poradni Okulistycznej w M. za lata 1991-1998. Wyjaśniła nadto, iż istotą podstawowego schorzenia okulistycznego skarżącej – wysokiej krótkowzroczności – jest postępujący i skryty charakter, bowiem jest to uwarunkowana genetycznie choroba degeneracyjna, powodująca powstanie licznych ognisk zanikowych siatkówki i związaną z tym praktyczną ślepotę. Schorzenie to, co podkreśliła biegła, miało miejsce u skarżącej od urodzenia i rozwijało się, doprowadzając w 2005 r. do całkowitej niezdolności do pracy (k. 99 akt sprawy).

Opinie powyższe nie były kwestionowane przez żadną ze stron niniejszego sporu.

Jak przyjmuje bowiem judykatura, dziecko, które stało się całkowicie niezdolne do pracy po osiągnięciu wieku określonego w art. 68 ust. 1 pkt 1 lub 2 ustawy z dnia 17 grudnia 1998 r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (Dz. U. z 2004 r. Nr 39, poz. 353 ze zm.) nie nabywa prawa do renty rodzinnej na podstawie art. 68 ust. 1 pkt 3 tej ustawy (uchwała Sądu Najwyższego 7 sędziów z dnia 29 września 2006 r., II UZP 10/06; podobnie wyrok Sądu Apelacyjnego w Gdańsku z dnia 10 września 2009 r., III AUa 227/09).

W związku z powyższym Sąd Okręgowy za niezasadne uznał odwołanie ubezpieczonej od spornej decyzji pozwanego z dnia 26 lipca 2012 r. dotyczącej odmowy przyznania jej prawa do renty rodzinnej – wobec braku wątpliwości, iż całkowita niezdolność do pracy skarżącej nie powstała przed 16 rokiem życia ani też przed ukończeniem przez nią nauki.

Zgodnie z art. 4 ust. 1 ustawy z dnia 27 czerwca 2003 r. o rencie socjalnej (Dz. U. z 2013 r. poz. 982 ze zm.), dalej: ustawa rentowa, renta socjalna przysługuje osobie pełnoletniej całkowicie niezdolnej do pracy z powodu naruszenia sprawności organizmu, które powstało:

1)przed ukończeniem 18 roku życia;

2)w trakcie nauki w szkole lub w szkole wyższej - przed ukończeniem 25. roku życia;

3)w trakcie studiów doktoranckich lub aspirantury naukowej.

Zgodnie z ust. 2 osobie, która spełnia warunki określone w ust. 1, przysługuje:

1)renta socjalna stała - jeżeli całkowita niezdolność do pracy jest trwała;

2)renta socjalna okresowa - jeżeli całkowita niezdolność do pracy jest okresowa.

Ubezpieczona jest całkowicie niezdolna do pracy , a jak wynika z opinii bieglej okulisty , niezdolność ta jest efektem naruszenia sprawności organizmu powstałej przed ukończeniem 18 roku życia , jednakże brak podstaw do przyznania ubezpieczonej wskazanego świadczenia z uwagi na to , że od dnia 01 września 2005 r. ubezpieczona ma przyznane prawo do emerytury,

Okoliczność powyższa wyłącza możliwość przyznania renty socjalnej w oparciu o regulację przepisu art. 7 ust. 1 ustawy, zgodnie z którym renta socjalna nie przysługuje osobie uprawnionej do emerytury, uposażenia w stanie spoczynku, renty z tytułu niezdolności do pracy, renty inwalidzkiej lub pobierającej świadczenie o charakterze rentowym z instytucji zagranicznych, renty strukturalnej, a także osobie uprawnionej do zasiłku przedemerytalnego, świadczenia przedemerytalnego lub nauczycielskiego świadczenia kompensacyjnego.

W związku z powyższym za niezasadne także Sąd Okręgowy uznał odwołanie ubezpieczonej od drugiej spornej decyzji pozwanego z dnia 26 lipca 2012 r. dotyczącej odmowy przyznania jej prawa do renty socjalnej – wobec braku wątpliwości, iż pomimo spełnienia przez nią kryteriów do przyznania w/w świadczenia, możliwość jego otrzymania wyłącza niesporny fakt pobierania przez ubezpieczoną emerytury.

Mając na względzie powyższe, uznając, że odwołanie ubezpieczonej J. P. od obydwu spornych decyzji pozwanego organu rentowego w przedmiocie z dnia 26 lipca 2012 r. nie zasługują na uwzględnienie, Sąd Okręgowy na podstawie art. 477 ¹⁴ § 1 k.p.c. w związku z cytowanymi wyżej przepisami orzekł jak sentencji wyroku, oddalając odwołania wnioskodawczyni.

SSO Elżbieta Zabrocka