Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 4 marca 2014 roku

Sąd Okręgowy w Piotrkowie Trybunalskim, Wydział V Pracy i Ubezpieczeń Społecznych w składzie:

Przewodniczący SSR del. Urszula Sipińska-Sęk

Protokolant st. sekr. sądowy Zofia Aleksandrowicz

po rozpoznaniu w dniu 4 marca 2014 roku w Piotrkowie Trybunalskim na rozprawie

sprawy z wniosku K. G.

przeciwko Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych Oddział w T.

o prawo do renty z tytułu niezdolności do pracy

na skutek odwołania K. G.

od decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddział w T.

z dnia 28 września 2012 r. sygn. (...)

1.  oddala odwołanie,

2.  przyznaje pełnomocnikowi adwokat E. P. wynagrodzenie w kwocie 73,80 ( siedemdziesiąt trzy złote osiemdziesiąt groszy ) tytułem nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej wnioskodawcy z urzędu, którą to kwotę wypłacić z rachunku Skarbu Państwa Sądu Okręgowego w Piotrkowie Tryb.

Sygn. akt VU 1167/12

UZASADNIENIE

Decyzją z dnia 28 września 2012 roku Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w T. odmówił K. G. prawa do renty z tytułu niezdolności do pracy.

Od powyższej decyzji K. G. wniósł odwołanie w dniu 5 listopada 2012 roku.

Organ rentowy wniósł o oddalenie odwołania.

Sąd Okręgowy ustalił następujący stan faktyczny:

K. G. urodził się w dniu (...). Ma wykształcenie zasadnicze zawodowe.

W okresie aktywności zawodowej wnioskodawca był zatrudniony:

- od dnia 17 maja 1974r. do 2 września 1976r. w Zakładzie Karnym w M. jako pracownik fizyczny;

- od 10 listopada 1976r. do 24 kwietnia 1978r.

- od dnia 11 stycznia 1979r. do 18 maja 1981r. w (...) w O. w charakterze montera urządzeń instalacji grzewczych;

- od 26 lutego 1983r. do 31 stycznia 2004r. w Elektrowni (...) S.A w R. w charakterze montera operatora urządzeń nawęglania, montera operatora urządzeń nawęglania –spawacza, montera turbin, starszego montera remontów turbin;

- od dnia 1 lutego 2004r. do dnia 26 lipca 2004r. pobierał zasiłek chorobowy;

- od dnia 27 lipca 2004r. do dnia 22 kwietnia 2005r. wnioskodawca był uprawniony do świadczenia rehabilitacyjnego;

(dowód: świadectwo pracy z dnia 18 maja 1981r. – k. 21 akt ZUS, świadectwo pracy z dnia 21 stycznia 2004r. – k. 3 akt ZUS, decyzja z dnia 30.09.2004r. – k. 9 ak, zaświadczenei z dnia 9.05.2005r. – k. 10 -10 odwrót akt ZUS)

Ogólny staż pracy wnioskodawcy wynosi 27 lat 23 dni w tym 21 lat, 8 miesięcy i 10 dni okresów składkowych i 5 lat, 4 miesiące i 13 dni okresów nieskładkowych (po ograniczeniu do 1/3 okresów składkowych). Organ rentowy nie zaliczył wnioskodawcy do stażu pracy okresu zatrudnienia wnioskodawcy w Zakładzie Karnym w M. od dnia 17 maja 1974r. do 2 września 1976r. z powodu braku wskazania w świadectwie zwolnienia wymiaru czasu pracy.

(dowód: decyzja z 28.09.2012r. – k. 25 akt ZUS)

W dniu 6 maja 2005r. K. G. złożył wniosek o ustalenie prawa do renty z tytułu niezdolności.

(dowód: wniosek – k. 1-3 akt ZUS)

Decyzją z dnia 23 września 2005r. Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w T. odmówił K. G. prawa do renty z tytułu niezdolności do pracy. Podstawą decyzji było orzeczenie komisji lekarskiej ZUS z dnia 25 sierpnia 2005r. stwierdzające, że wnioskodawca jest zdolny do pracy.

(dowód: decyzja z dnia 23.09.2005r. – k. 12-13 akt ZUS)

Wnioskodawca odwołał się od tej decyzji. Wyrokiem z dnia 6 kwietnia 2006r. Sąd Okręgowy w Piotrkowie Tryb. w sprawie VU 1860/05 oddalił odwołanie K. G. od decyzji ZUS z dnia 23 września 2005r.

(dowód: wyrok – k. 32 akt ZUS)

W dniu 25 czerwca 2012 roku wnioskodawca złożył ponowny wniosek o ustalenie prawa do renty z tytułu niezdolności.

(dowód: wniosek – k. 1-4 akt ZUS)

Orzeczeniem z dnia 6 sierpnia 2012r. lekarz orzecznik ZUS stwierdził, po rozpoznaniu u wnioskodawcy kardiomiopatii z migotaniem przedsionków w okresie niewydolności serca II NYHA, wola guzowatego, hepatopatii oraz nikotynizmu , że jest on całkowicie niezdolny do pracy od 16 kwietnia 2012r., a częściowa niezdolność do pracy powstała po 21 października 2006r. W 2005r. był bowiem badanym przez lekarza orzecznika ZUS i komisję lekarską ZUS i uznany za zdolnego do pracy. Za osobę zdolną do pracy był także uznany wyrokiem Sądu Okręgowego w Piotrkowie Tryb. z kwietnia 2006r. Brak danych na pogorszenie stanu zdrowia w okresie od kwietnia do października 2006r.

(dowód: orzeczenie z 6 sierpnia 2012r.wraz z dokumentacją medyczną w aktach rentowych – k. 13 akt rentowych)

W dniu 17 sierpnia 2012r. K. G. wniósł sprzeciw do komisji lekarskiej.

(dowód: sprzeciw –k. 18 akt dokumentacji medycznej )

Orzeczeniem z dnia 11 września 2012 roku komisja lekarska ZUS – po rozpoznaniu sprzeciwu wnioskodawcy - wydała orzeczenie zgodne z opinią lekarza orzecznika ZUS. Komisja stwierdziła, że wnioskodawca jest całkowicie niezdolny do pracy od 22 marca 2012r. do 30 września 2013r. oraz że brak danych na powstanie długotrwałej niezdolności do pracy przed 21 października 2006r.

(dowód: orzeczenie komisji lekarskiej ZUS z dnia 11 września 2012r. roku z dokumentacją medyczną w aktach organu rentowego – k. 18 akt rentowych)

U wnioskodawcy występują następujące schorzenia kardiologiczne: kardiomiopatia rozstrzeniowa w okresie przewlekłej niewydolności krążenia w klasie NYHA-II (EF 23%), utrwalone migotanie przedsionków, nadciśnienie tętnicze zredukowane farmakologicznie, umiarkowana niedomykalność zastawki mitralnej i wtórna niedomykalność trójdzielna. Stopień zaawansowania powyższych schorzeń czyni wnioskodawcę całkowicie niezdolnym do pracy zarobkowej do 30 września 2013r. Niezdolność do pracy wnioskodawcy powstała z datą hospitalizacji na oddziale (...) tj. od marca 2012r. Wnioskodawca rozpoczął leczenie kardiologiczne od lutego 2012r.

(dowód: opinia biegłej kardiolog L. D. – k. 14-14 odwrót akt))

Z punktu widzenia neurologicznego u wnioskodawcy występują następujące schorzenia:

- zmiany zwyrodnieniowo-dyskopatyczne kręgosłupa lędźwiowo-krzyżowego;

- objawowy zespół bólowy bez obecności wyraźnych objawów korzeniowych i ubytkowych;

Stopień zaawansowania tych schorzeń nie czyni wnioskodawcy osobą niezdolną do pracy zarobkowej.

(dowód: opinia biegłego neurologa A. P. – k. 18-20 akt)

Z punktu widzenia endokrynologicznego u wnioskodawcy występuje wole guzkowe toksyczne w okresie nadczynności tarczycy. Schorzenie to wraz ze współistniejącą kardiomiopatią rozstrzeniową i niewydolnością krążenia czyni go całkowicie niezdolnym do pracy okresowo do 31 marca 2014r. Niezdolność powstała w marcu 2012r.

(dowód: opinia biegłego endokrynologa E. D. – k. 36-37 akt)

U wnioskodawcy występują schorzenia psychiatryczne w postaci organicznych zaburzeń osobowości i funkcji poznawczych, które czynią go osobą częściowo trwale niezdolną do pracy. Niezdolność do pracy powstała w 2012r.

(dowód: opinia biegłego psychiatry K. O. – k. 98-101 akt)

U wnioskodawcy występują następujące schorzenia ortopedyczne:

- stan po zerwaniu głowy długiej mięśnia dwugłowego ramienia prawego w 2001r.

- stan po usunięciu zwłóknienia pozaszkieletowego kolana lewego w 1998r.

- dyskopatia L5/S1 ze zwyrodnieniem kręgosłupa typu osteofitozy;

- podmiotowy zespół bólowy uogólniony;

Ortopedycznie wnioskodawca jest zdolny do pracy.

(dowód: opinia biegłego ortopedy R. E.

Sąd Okręgowy zważył co następuje:

Odwołanie nie zasługuje na uwzględnienie.

Stosownie do treści art. 57 ust. 1 ustawy z dnia 17 grudnia 1998 roku o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (tekst jedn. Dz. U. z 2009r. Nr 153, poz. 1227 ze zm.) renta z tytułu niezdolności do pracy przysługuje ubezpieczonemu, który spełnił łącznie następujące warunki:

1)  jest niezdolny do pracy,

2)  ma wymagany okres składkowy i nieskładkowy,

3)  niezdolność do pracy powstała w okresach, o których mowa w art. 6 ust. 1 pkt 1 i 2, pkt 3 lit. b), pkt 4, 6, 7 i 9, ust. 2 pkt 1, 3-8 i 9 lit. a), pkt 10 lit. a), pkt 11-12, 13 lit. a), pkt 14 lit. a) i pkt 15-17 oraz art. 7 pkt 1-4, 5 lit. a), pkt 6 i 12, albo nie później niż w ciągu 18 miesięcy od ustania tych okresów.

Zgodnie z przepisem art. 12 ust. 1 ustawy z dnia 17 grudnia 1998 roku o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (tekst jedn. Dz. U. z 2009r. Nr 153, poz. 1227 ze zm.) niezdolną do pracy w rozumieniu ustawy jest osoba, która całkowicie lub częściowo utraciła zdolność do pracy zarobkowej z powodu naruszenia sprawności organizmu i nie rokuje odzyskania zdolności do pracy po przekwalifikowaniu.

Całkowicie niezdolną do pracy jest osoba, która utraciła zdolność do wykonywania jakiejkolwiek pracy.

Częściowa niezdolność do pracy polega zaś na utracie w znacznym stopniu zdolności do pracy zgodnej z poziomem posiadanych kwalifikacji.

Wyjaśnienie treści pojęcia „pracy zgodnej z poziomem posiadanych kwalifikacji” wymaga uwzględnienia zarówno kwalifikacji formalnych (czyli zakresu i rodzaju przygotowania zawodowego udokumentowanego świadectwami, dyplomami, zaświadczeniami), jak i kwalifikacji rzeczywistych (czyli wiedzy i umiejętności faktycznych, wynikających ze zdobytego doświadczenia zawodowego) (tak. wyrok Sądu Najwyższego z dnia 15 września 2006 roku, I UK 103/06 OSNP 2007/17-18/261). Dopiero zatem zmiana zawodu w ramach posiadanych kwalifikacji i brak rokowań odzyskania zdolności do pracy po przekwalifikowaniu dają podstawę do przyznania renty z tytułu częściowej niezdolności do pracy (por. Sąd Najwyższy w wyrokach z dnia 13 października 2009 roku, II UK 106/09, LEX nr 558589, z dnia 8 maja 2008 roku, I UK 356/07, OSNP 2009/17-18/238, z dnia 11 stycznia 2007 roku, II UK 156/06, OSNP 2008/3-4/45 i z dnia 25 listopada 1998 roku, II UKN 326/98, OSNAP 2000/1/36).

Przy ocenie stopnia i trwałości niezdolności do pracy oraz rokowania, co do odzyskania zdolności do pracy uwzględnia się po pierwsze stopień naruszenia sprawności organizmu oraz możliwości przywrócenia niezbędnej sprawności w drodze leczenia i rehabilitacji, a po drugie możliwości wykonywania dotychczasowej pracy lub podjęcia innej pracy oraz celowość przekwalifikowania zawodowego, biorąc pod uwagę rodzaj i charakter dotychczas wykonywanej pracy, poziom wykształcenia, wiek i predyspozycje psychofizyczne (art. 13 ust. 1) .

Dla ustalenia, czy wnioskodawca jest osobą niezdolną do pracy w rozumieniu przepisów ustawy o emeryturach i rentach z FUS Sąd z urzędu dopuścił dowód z pisemnej opinii biegłego sądowego z zakresu kardiologii L. D., neurologii A. P., endokrynologii E. D., psychiatry K. O. oraz ortopedy R. E., w ramach których mieszczą się rozpoznane u wnioskodawcy schorzenia.

Schorzenia neurologiczne i ortopedyczne– jak wynika z opinii biegłej neurolog i ortopedy - nie skutkują niezdolnością do pracy wnioskodawcy. Taką niezdolność powodują natomiast dolegliwości natury psychiatrycznej oraz kardiologiczno-endokrynologiczne. Potwierdzili to w jednoznacznych i spójnych w swej treści, podzielonych przez Sąd, opiniach biegli: kardiolog L. D., endokrynolog E. D. oraz psychiatra K. O..

Opinie zostały sporządzone po zapoznaniu się z dokumentacją medyczną oraz po przeprowadzeniu osobistego badania wnioskodawcy.

Występujące u wnioskodawcy schorzenia kardiologiczne: kardiomiopatia rozstrzeniowa w okresie przewlekłej niewydolności krążenia w klasie NYHA-II (EF 23%), utrwalone migotanie przedsionków, nadciśnienie tętnicze zredukowane farmakologicznie, umiarkowana niedomykalność zastawki mitralnej i wtórna niedomykalność trójdzielna, czynią go osobą całkowicie okresowo niezdolną do pracy zarobkowej do 30 września 2013r. Również schorzenia endokrynologiczne (wole guzkowe toksyczne w okresie nadczynności tarczycy) wraz ze współistniejącą kardiomiopatią rozstrzeniową i niewydolnością krążenia skutkują całkowitą okresową niezdolnością wnioskodawcy do pracy do dnia 31 marca 2014r.

Natomiast schorzenia psychiatryczne (organiczne zaburzenia osobowości i funkcji poznawczych) powodują jego trwałą ale li tylko częściową niezdolność do pracy zgodnej z poziomem posiadanych kwalifikacji.

Wszyscy biegli kardiolog, endokrynolog oraz psychiatra byli zgodnie co do daty powstania niezdolności wnioskodawcy do pracy wskazując, iż był to marzec 2012r. Wówczas bowiem jak wynika z opinii kardiologa wnioskodawca był po raz pierwszy hospitalizowany na oddziale (...), gdzie rozpoznano u niego tożsame co obecnie schorzenia w stopniu czyniącym go osobą niezdolną do pracy. Wcześniej wnioskodawca w ogóle nie leczył się kardiologicznie, przyjmował jedynie leki na nadciśnienie przepisywane przez lekarza rodzinnego. Jest to zatem dowód na to, że o ile wcześniej u skarżącego występowały schorzenia kardiologiczne, to nie były one na tyle nasilone i długotrwałe, aby skutkowały długotrwałą niezdolnością do pracy. W przeciwnym wypadku wnioskodawca z pewnością skorzystał by z pomocy specjalisty z zakresu kardiologii przed 2012r., a tak się nie stało. Należy podnieść, że wnioskodawca ubiegając się poprzednio o rentę w sprawie VU 1860/06 był badany przez biegłego kardiologa w styczniu 2006r. i biegły ten wówczas rozpoznał u niego jedynie nadciśnienie tętnicze ze stenokardią, które wymagało li tylko systematycznego przyjmowania leków i okresowej kontroli lekarskiej i nie stanowiło podstaw do orzeczenia niezdolności do pracy. Brak zatem jakichkolwiek podstaw do stwierdzenia wcześniejszej daty powstania u wnioskodawcy niezdolności do pracy.

Biorąc pod uwagę, że schorzenia endokrynologiczne skutkują niezdolnością do pracy wnioskodawcy tylko wraz ze współistniejącymi u niego chorobami kardiologicznymi, jak wynika z opinii biegłej endokrynolog, zasadnie biegła E. D. wskazała datę powstania niezdolności na udokumentowany początek choroby kardiologicznej, czyli marzec 2012r.

Schorzenia somatyczne – jak podnosi biegła psychiatra - doprowadziły także do pogorszenia stanu psychicznego wnioskodawcy czyniąc go trwale częściowo niezdolnym do pracy. Dlatego też prawidłowo biegła psychiatra za datę częściowej niezdolności do pracy wnioskodawcy z punktu widzenia swojej dziedziny medycyny przyjęła, tak samo jak biegła kardiolog i endokrynolog, marzec 2012r. Biegła podniosła, że brak jakichkolwiek dowodów medycznych na to, aby częściowa niezdolność do pracy wnioskodawcy powstała przed tą datą. Wprawdzie – jak wynika z dokumentacji lekarskiej - ubezpieczony rozpoczął leczenie psychiatryczne w 2004r. Ale występujące u niego schorzenia psychiatryczne nie czyniły go osobą niezdolną do pracy, co wynika z prawomocnego wyroku Sądu Okręgowego w Piotrkowie Tryb. z dnia 6 kwietnia 200r. w sprawie VU1860/06, którym Sąd jest związany w niniejszej sprawie. W sprawie VU 1860/06 wnioskodawca był badany przez biegłego psychiatrę, który rozpoznał u niego rezydualne zaburzenia afektywne ( łagodne zaburzenia depresyjno-lękowe) będące skutkiem choroby alkoholowej, nie dające podstaw do stwierdzenia niezdolności do pracy. Po zakończeniu sprawy VU 1860/06 wnioskodawca nie leczył się psychiatrycznie. Obecnie biegła psychiatra stwierdziła u niego organiczne uszkodzenie OUN, które skutkują organicznymi zaburzeniami osobowości czyniącymi wnioskodawcę częściowo trwale niezdolnym do pracy. Biegła podkreśliła, że narastanie cech organicznego uszkodzenia OUN jest stopniowe. Można przypuszczać z wysokim prawdopodobieństwem – wobec braku jakiejkolwiek dokumentacji psychiatrycznej z tego okresu- że stwierdzone obecnie organiczne zaburzenia osobowości osiągnęły takie nasilenie w związku z pogorszeniem się stanu somatycznego ubezpieczonego, czyli jak wynika z dokumentacji medycznej w 2012r.

W ocenie Sądu Okręgowego brak jest jakichkolwiek podstaw, aby podważać prawidłowość ustaleń biegłych co daty powstania niezdolności do pracy wnioskodawcy. Podstaw takich nie znalazł nawet ubezpieczony, ani jego pełnomocnik, gdyż ostatecznie nie kwestionowali opinii biegłych. Pełnomocnik ubezpieczonego cofnęła wniosek o dopuszczenie dowodu z uzupełniającej opinii biegłej kardiolog i endokrynolog.

Sąd oddalił wniosek pełnomocnika ubezpieczonego o dopuszczenie dowodu z opinii innego biegłego neurolog, zgłoszony na ostatniej rozprawie, jako spóźniony i zmierzający li tylko do przedłużenia postępowania sądowego. Pełnomocnik wnioskodawcy w wyznaczonym przez Sąd terminie nie zgłosił jakichkolwiek uwag do opinii biegłego neurologa. Obecne twierdzenie, że nie zgadza się z opinią, gdyż jest niekorzystna dla ubezpieczonego, nie jest wystarczające do przeprowadzania dowodu z innego biegłego tej samej specjalności.

Stwierdzenie niezdolności do pracy jest tylko jedną z przesłanek, od których zależy prawo do renty.

I tak, w przypadku stwierdzenia niezdolności do pracy prawo do renty uzależnione jest w dalszej kolejności od:

- powstania niezdolności w enumeratywnie wymienionych okresach składkowych wymienionych w art. 6 ustawy o emeryturach i rentach z FUS lub nieskładkowych wskazanych w art. 7 ustawy lub w ciągu 18 miesięcy od ustania tych okresów (art. 57 ustęp 1 pkt 3 ustawy). Spełnienie tego ostatniego warunku tj. powstanie niezdolności do pracy w ciągu 18 miesięcy od ustania okresów ubezpieczenia nie jest wymagane jedynie wobec mężczyzn całkowicie niezdolnych do pracy, którzy udowodnili co najmniej 25 – letni okres składkowy i nieskładkowy.

- udokumentowania wymaganego okresu składkowego i nieskładkowego, który zgodnie z art. 58 ust. 1 pkt 5 ustawy w przypadku ubezpieczonego wynosi 5 lat. Przy czym ten wymagany okres musi przypadać w ciągu ostatniego dziesięciolecia przed zgłoszeniem wniosku o rentę lub przed dniem powstania niezdolności do pracy ( art. 58 ust. 2 ustawy). Warunku tego od dnia 23 września 2011r. nie wymaga się od ubezpieczonego mężczyzny, który legitymuje się okresem składkowym wynoszącym 30 lat i jest całkowicie niezdolny do pracy. Natomiast do dnia 22 września 2011r. warunku tego nie musiał spełniać ubezpieczony mężczyzna całkowicie niezdolny do pracy legitymujący się 25-letnim okresem składkowym i nieskładkowym

Częściowa oraz całkowita niezdolność do pracy ubezpieczonego powstała w dniu marcu 2012r. Biorąc pod uwagę, że wnioskodawca pobierał świadczenie rehabilitacyjne do 22 kwietnia 2005r., powstała ona po upływie 18 miesięcy od ustania okresu nieskładkowego wymienionego w art. 7 pkt 1 c) ustawy. Biorąc jednak pod uwagę, iż wnioskodawca legitymuje się okresami składkowymi i nieskładkowymi w wymiarze przekraczającym 25 lat i jest całkowicie niezdolny do pracy nie musi spełniać przesłanki z art. 57 ustęp 1 pkt 3 ustawy o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych.

Ostatnią przesłanką, od spełnienia której zależy prawo do renty jest wykazanie wymaganego 5 –letniego okresu składkowego i nieskładkowego. Okres ten, jak wyżej wskazano, musi przypadać w ciągu ostatniego dziesięciolecia przed zgłoszeniem wniosku o rentę lub przed dniem powstania niezdolności do pracy. Z tym, że okresy nieskładkowe jak wynika z uchwały Składu Siedmiu Sędziów Sądu Najwyższego - Izby Pracy, Ubezpieczeń Społecznych i Spraw Publicznych z dnia 11 stycznia 2012r., I UZP 5/11 przypadające w ciągu ostatniego dziesięciolecia przed zgłoszeniem wniosku o rentę lub przed dniem powstania niezdolności do pracy (art. 58 ust. 2 w zw. z art. 58 ust. 1 pkt 5) uwzględnia się w rozmiarze nieprzekraczającym jednej trzeciej okresów składkowych udowodnionych w tym dziesięcioleciu (art. 5 ust. 2 ustawy o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych).

Biorąc pod uwagę, że niezdolność do pracy wnioskodawcy powstała dopiero w marcu 2012r. , wymagany 5-leni okres składkowy i nieskładkowy winien wykazać od marca 2002r. do lutego 2012r. lub w ciągu 10 lat przed złożeniem wniosku rentę czyli od 25 czerwca 2002r. do 24 czerwca 2012r. Tymczasem w żadnym z w/w okresów – co potwierdził organ rentowy w piśmie procesowym z dnia 20 września 2013r. - wnioskodawcza nie ma wymaganych 5 lat okresów ubezpieczenia. W pierwszym okresie legitymuje się on bowiem stażem pracy wynoszącym 1 rok 5 miesięcy i 20 dni, a w drugim stażem wynoszącym 1 rok 2 miesiące i 7 dni. Oznacza, to że nie spełnił on przesłanki legitymowania się wymaganym okresem składkowym i nieskładkowym z art. 57 ustęp 1 pkt 2 ustawy w zw. z art. 58 ustęp 1 pkt 5 w zw. z art. 58 ust. 2 ustawy.

Wnioskodawca nie jest zwolniony od spełnienia w/w przesłanki, gdyż legitymuje się okresem składkowym w wymiarze 21 lat 8 miesięcy i 10 dni, a całkowita niezdolność do pracy powstała po 23 września 2011r. (marzec 2012r.) . Tymczasem warunku tego od 23 września 2011r. nie musi spełniać tylko ten ubezpieczony mężczyzna, który legitymuje się 30-letnim okresem składkowym i jest całkowicie niezdolny do pracy. Nawet doliczenie wnioskodawcy do stażu pracy nie zaliczonego przez organ rentowy okresu składkowego od 17 maja 1974r. do 2 września 1976r., nie zwolniłoby wnioskodawcy od spełnienia przesłanki z art. 58 ustęp 2 ustawy o emeryturach i rentach z FUS, gdyż nadal legitymowałby się okresem składkowym wynoszącym mniej niż 30 lat, a mianowicie 23 lata 11 miesięcy i 27 dni.

Wnioskodawca wymagany 5-letni okres ubezpieczenia w ciągu dziesięciolecia spełnił w okresie do 22 kwietnia 2005r. A zatem, aby przysługiwało mu prawo do renty musiałby stać się osobą częściowo niezdolną do pracy w ciągu 18 miesięcy od ustania ubezpieczenia, czyli do 21 października 2006r. Tymczasem wnioskodawca, jak wynika z opinii biegłego psychiatry, stał się częściowo niezdolny do pracy dopiero od dnia marca 2012r., a zatem po upływie 18 miesięcy od ustania okresu ubezpieczenia, w którym w ciągu ostatniego dziesięciolecia wykazał 5-letni okres ubezpieczenia. Również całkowita niezdolność do pracy wnioskodawcy z przyczyn kardiologicznych i diabetologicznych powstała w marcu 2012r.

Mając powyższe na względzie, Sąd Okręgowy – Sąd Pracy i Ubezpieczeń Społecznych, na podstawie art. 477 ¹⁴ § 1 k.p.c. orzekł jak w sentencji.