Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 22 maja 2014 r.

Sąd Okręgowy we Wrocławiu Wydział IV Karny Odwoławczy w składzie:

Przewodniczący SSO Ewa Kilczewska (spr.)

Sędziowie SSO Małgorzata Szyszko

SSO Joanna Żelazny

Protokolant Justyna Gdula

przy udziale Prokuratora Prokuratury Okręgowej Marka Janczyńskiego

po rozpoznaniu w dniu 22 maja 2014 r.

sprawy J. W.

oskarżonego o przestępstwo z art. 62 ust.1 Ustawy o przeciwdziałaniu (...)

na skutek apelacji wniesionej przez obrońcę oskarżonego

od wyroku Sądu Rejonowego dla Wrocławia – Fabrycznej

z dnia 23 stycznia 2014 r. sygn. akt II K 1384/13

I.  zmienia zaskarżony wyrok w ten sposób, że:

a)  na podstawie art. 66 § 1 kk i art. 67 § 1 kk postępowanie karne przeciwko oskarżonemu J. W. warunkowo umarza na okres próby 1 (jednego) roku;

b)  uchyla orzeczenie o nawiązce zawarte w pkt IV części dyspozytywnej wyroku;

II.  w pozostałej części zaskarżony wyrok utrzymuje w mocy;

III.  zwalnia oskarżonego od ponoszenia kosztów sądowych za postępowanie odwoławcze.

Sygn. akt: IV Ka 369/14

UZASADNIENIE

J. W. został oskarżony o to, że w dniu 23 listopada 2013 roku we W. na ul. (...) wbrew przepisom ustawy posiadał środek odurzając w postaci (...) o wadze 0,86 grama netto, tj. o czyn z art. 62 ust. 1 ustawy o przeciwdziałaniu (...)

Wyrokiem z dnia 23 stycznia 2014 r. Sąd Rejonowy dla Wrocławia- Fabrycznej:

I.  uznał oskarżonego za winnego popełnienia zarzucanego mu czynu opisanego w części wstępnej wyroku i za to na podstawie art.62 ust. 1 ustawy o przeciwdziałaniu (...) wymierzył mu karę 3 (trzech) miesięcy pozbawienia wolności;

II.  na podstawie art. 69 § 1 i § 2 k.k. w zw. z art. 70 § 1 pkt 1 k.k. wykonanie orzeczonej kary pozbawienia wolności warunkowo zawiesił oskarżonemu na okres próby lat 2 (dwóch);

III.  na podstawie art. 63 § 1 k.k. zaliczył oskarżonemu na poczet orzeczonej kary pozbawienia wolności – w razie jej zarządzenia – okres jego zatrzymania w dniu 23 listopada 2013 roku, przyjmując, że jeden dzień rzeczywistego pozbawienia wolności jest równoważny jednemu dniowi kary pozbawienia wolności;

IV.  na podstawie art. 70 ust. 4 ustawy o przeciwdziałaniu (...) orzekł od oskarżonego nawiązkę w kwocie 100 złotych na rzecz Ośrodka (...) dla Uzależnionych (...) (...);

V.  na podstawie art. 70 ust. 2 Ustawy z dnia 29 lipca 2005 r. o przeciwdziałaniu (...) (Dz.U.05.179.1485) orzekł przepadek poprzez zniszczenie dowodu rzeczowego opisanego w wykazie dowodów rzeczowych nr 1/272/13 poz. 1 karta 29;

VI.  na podstawie art. 627 k.p.k. oraz art. 2 ustawy o opłatach w sprawach karnych zasądził od oskarżonego na rzecz Skarbu Państwa koszty sądowe 130 zł i wymierzył mu opłatę w kwocie 60 zł.

Apelację od powyższego wyroku wniósł obrońca oskarżonego który zarzucił Sądowi Rejonowemu niesłuszne niezastosowanie środka probacyjnego w postaci warunkowego umorzenia postępowania karnego, w sytuacji gdy odpowiednio wnikliwa i skrupulatna analiza właściwości oraz warunków osobistych oskarżonego, w tym jego dotychczasowej niekaralności, nienagannego sposobu życia, przyznania się do winy i skruchy, jak również okoliczności dotyczących bezpośrednio popełnionego czynu, w tym ilości posiadanego środka odurzającego i okoliczności wejścia w jego posiadanie, potwierdzają że stopień winy i społecznej szkodliwości były na tyle nieznaczne, że pozwalały na zastosowanie wobec oskarżonego warunkowego umorzenia postępowania, na co nadto pozwalała kwalifikacja prawna czynu oraz co dawało rękojmię osiągnięcie wobec J. W. celów ukarania w postaci braku powrotu do przestępstwa.

Wskazując na powyższe, skarżący wniósł o zmianę wyroku Sądu I instancji w zaskarżonej części poprzez warunkowe umorzenie postępowania karnego w stosunku do oskarżonego na okres 2 (dwóch) lat próby.

Sąd Okręgowy zważył, co następuje:

Apelacja obrońcy oskarżonego zasługiwała na uwzględnienie. W pełni zasadnie skarżący zarzucił, że zważywszy na okoliczności faktyczne sprawy, w szczególności młody wiek oskarżonego, jego uprzednią niekaralność, niewielką ilość posiadanego środka odurzającego a także przyznanie się do winy oraz wyrażenie szczerej skruchy z powodu popełnionego przestępstwa, zachodziły podstawy do warunkowego umorzenia prowadzonego w sprawie postępowania, co pozwoli na osiągnięcie zakładanych celów resocjalizacyjno-prewencyjnych, w szczególności da oskarżonemu wyraźny sygnał, że każde kolejne naruszenie porządku prawnego może wiązać się z dużo surowszymi konsekwencjami prawnymi.

W świetle zgromadzonego w sprawie materiału dowodowego nie budziło wątpliwości, że oskarżony rzeczywiście popełnił przypisane mu przestępstwo, czemu ani sam oskarżony ani też jego obrońca nie przeczyli. W ocenie Sądu Okręgowego orzekanie wobec oskarżonego kary- i to kary pozbawienia wolności- byłoby jednak nieadekwatne do stopnia winy oskarżonego oraz stopnia społecznej szkodliwości popełnionego przez niego czynu i stanowiłoby wyraz nadmiernej surowości w oddziaływaniu na nie wykazującego cech demoralizacji, młodego i uprzednio nie karanego oskarżonego. Nie starał się on kwestionować swojego sprawstwa i winy, poddając się ocenie Sądu i oczekując sprawiedliwego rozstrzygnięcia. Sąd Rejonowy w żaden sposób nie kwestionował wiarygodności wyjaśnień oskarżonego, który wskazywał, że wszedł w posiadanie środka odurzającego w sposób przypadkowy (znalazł go na ulicy), co niewątpliwie powinno wpływać na ocenę społecznej szkodliwości popełnionego przez niego czynu. Oskarżony powinien oczywiście wyrzucić znalezioną substancję, ewentualnie o jej znalezieniu poinformować właściwe organy, jednak nie można wykluczyć, że oskarżony działał pod wpływem zaskoczenia lub ciekawości, co niewątpliwie znacząco odróżnia jego zachowanie od sytuacji osoby, która w pełni świadomie nabywa środki odurzające, a tym samym bezpośrednio godzi w przepisy ustawy o przeciwdziałaniu (...). Nie można przy tym podzielić stanowiska Sądu Rejonowego, jakoby o wysokim stopniu społecznej szkodliwości czynu oskarżonego decydowała ilość posiadanych przez niego środków odurzających, która miała według Sądu I instancji stanowić aż 8 porcji handlowych. Podkreślić wszak należy, że w orzecznictwie sądowym pojęcie „jednej działki handlowej” jest różnie definiowane i odnoszone do zasadniczo odmiennych ilości środka odurzającego, wahających się od ok. 0,2 grama (tak m.in. wyrok SA w Lublinie z dnia 4 października 2006 r., II AKa 200/06, LEX nr 314687, wyrok SA we Wrocławiu z dnia 28 grudnia 2006 r., II AKa 347/06, OSAW z 2008 r., nr 2, poz. 87, wyrok SA w Lublinie z dnia 13 marca 2007 r., II AKa 28/07, LEX nr 314613), poprzez 0,5 grama (tak np. wyrok SA w Białymstoku z dnia 14 lutego 2006 r., II AKa 290/05, OSA z 2008 r., z. 6, poz. 26, wyrok SA we Wrocławiu z dnia 23 lutego 2006 r., OSAW z 2007 r., nr 1, poz. 2) aż do 1 grama (tak np. wyrok SA w Katowicach z dnia 28 lipca 2011 r., II AKa 244/11, KZS 2011/9/125). W konsekwencji brak było w sprawie podstaw do przyjmowania, że 0,86 grama (...) stanowiło aż 8 działek handlowych, bowiem w świetle przywołanych wyżej orzeczeń sądowych, wskazana interpretacja była dla oskarżonego skrajnie niekorzystna i sprzeczna z regułą wyrażoną w art. 5 § 2 kpk. Nawet jednak gdyby przyjąć, że oskarżony rzeczywiście posiadał aż 8 działek handlowych (...), to zważywszy na przypadkowe wejście w jej posiadanie, okoliczność ta nie powinna w żaden sposób przekładać się na treść orzeczenia Sądu I instancji. Wszak okolicznością od oskarżonego całkowicie niezależną była ilość znalezionej substancji zabronionej, której oskarżony nie porcjował i nie ważył, lecz zabrał niejako w całości. W tym świetle ilość posiadanego przez oskarżonego środka odurzającego pozostawała bez znaczenia tak dla oceny stopnia winy oskarżonego jak i stopnia społecznej szkodliwości popełnionego przez niego czynu.

Mając na uwadze wszystkie wskazane wyżej okoliczności Sąd Okręgowy uznał, że zarówno stopień winy oskarżonego jak i stopień społecznej szkodliwości jego czynu były nieznaczne, zaś dla osiągnięcia zakładanych celów resocjalizacyjnych wystarczające będzie warunkowe umorzenie prowadzonego w sprawie postępowania. Konsekwencją powyższego była zmiana zaskarżonego wyroku polegająca na warunkowym umorzeniu niniejszego postępowania na okres próby 1 roku oraz uchyleniu orzeczenia o nawiązce zawartego w pkt IV części dyspozytywnej wyroku. W pozostałej części zaskarżony wyrok należało utrzymać w mocy.

Mając na uwadze sytuację osobistą oraz majątkową oskarżonego, Sąd Okręgowy zwolnił go z obowiązku ponoszenia kosztów sądowych za postępowanie odwoławcze.