Pełny tekst orzeczenia

UZASADNIENIE

Pozwem z dnia 22.02.2013 roku (...) Sp. z o.o.w W.wniosła o zasądzenie na swoją rzecz od pozwanego miasta (...)kwoty 711.654 zł wraz z ustawowymi odsetkami od dnia 23.02.2010 r. do dnia zapłaty tytułem zwrotu nienależnie pobranej opłaty związanej ze zmianą umowy użytkowania wieczystego nieruchomości gruntowych położonych w W.przy ul. (...). W uzasadnieniu pozwu wskazano, iż przedmiotowa opłata została pobrana przez pozwanego na podstawie Uchwały nr (...)Rady (...)z dnia 22 listopada 2007 r. zgodnie z którą w przypadku zmiany umowy użytkowania wieczystego konieczne było uiszczenie na rzecz (...)opłaty w wysokości 12,5 % różnicy pomiędzy aktualną wartością nieruchomości określonej dla dotychczasowego sposobu użytkowania i zagospodarowania, a aktualną wartością nieruchomości określoną dla nowego sposobu użytkowania i zagospodarowania. Prawomocnym wyrokiem z dnia 28 grudnia 2010 r., wydanym w sprawie I SA/Wa 1563/10 Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie stwierdził nieważność zaskarżonej uchwały w części dotyczącej pobierania ww. opłaty oraz wstrzymał jej wykonanie w tym zakresie. W tej sytuacji, w ocenie powoda przedmiotową uchwałę należy traktować tak jakby nigdy nie została podjęta, a co za tym idzie uznać należy, iż odpadła podstawa świadczenia, a zatem opłata jako nienależna podlega zwrotowi (pozew k. 5 -19).

Nakazem zapłaty w postępowaniu nakazowym w dniu 11 marca 2013 r. Sąd Okręgowy w Warszawie uwzględnił powództwo w całości (nakaz zapłaty k. 97).

W dniu 28.03.2013 r. pozwane(...)wniosło skutecznie zarzuty od tego nakazu wnosząc o jego uchylenie i oddalenie powództwa w całości. W uzasadnieniu swego stanowiska strona pozwana podniosła, iż z umowy o przedłużenie terminu użytkowania wieczystego gruntu i zmiany umowy użytkowania wieczystego wynika, że sporna opłata została pobrana przez Miasto nie tylko na podstawie Uchwały Rady miasta (...)nr (...)z dnia 22 listopada 2007 r., lecz także w oparciu o uzgodnienia stron ujęte w Protokole uzgodnień nr (...)z dnia 18.02.2010 r., w którym zaznaczono, że użytkownicy wieczyści zobowiązują się uiścić na rzecz miasta (...)kwotę 711.654 zł. Wobec tego nie odpadła podstawa świadczenia, albowiem nadal obowiązują zobowiązania stron wynikające z porozumienia z dnia 18.02.2010 r. Miasto wskazało także, iż Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie stwierdził co prawda nieważność oraz wstrzymał wykonanie Uchwały Rady (...) nr (...)z dnia 22 listopada 2007 r., jednakże w uzasadnieniu nie zakwestionował zasadności pobierania przez Miasto opłaty z tytułu zmiany sposobu użytkowania i zagospodarowania nieruchomości, a jedynie stwierdził, iż Rada miasta (...)nie mogła wypowiadać się w kwestii ustalenia zasad zmiany umów użytkowania wieczystego, gdyż zmiana wykonywania umów, a w tym dokonywanie zmian ich warunków należy do czynności zwykłego zarządu nieruchomością i nieruchomością i nie wymaga zgody Rady miasta (...). Pozwany podniósł także, iż w przypadku przychylenia się do argumentów strony powodowej należy uznać, iż cały aneks do umowy jest nieważny, a zatem do zmiany umowy użytkowania wieczystego nie doszło (zarzuty od nakazu zapłaty k. 103-106).

Sąd Okręgowy ustalił następujący stan faktyczny:

Prawo użytkowania wieczystego nieruchomości położonej w W.przy ulicy (...)składającej się z działek o numerach ewidencyjnych (...)z obrębu (...)dla której Sąd Rejonowy (...)prowadzi księgę wieczystą nr (...), należało do D. B., A. B., M. S., Ł. S., A. P., J. M.(zwanych dalej także jako użytkownicy wieczyści). Nieruchomość była oddana w użytkowanie wieczyste do 10.12.2010 roku ( okoliczności niesporne, akt notarialny k.63-64).

Wnioskiem z dnia 20.03.2006 roku użytkownicy wieczyści wystąpili do pozwanego o zmianę sposobu zagospodarowania oraz przedłużenia terminu użytkowania wieczystego nieruchomości ( wniosek k.109, 110, okoliczność niesporna).

Aktem notarialnym z dnia 17.02.2010 roku, użytkownicy wieczyści A. B., D. B., M. S., Ł. S., A. P., J. M.zawarli z powodem (...) sp. z o.o.w W., umowę zmiany umowy przedwstępnej sprzedaży. Zgodnie z §5 ust.2 powód (...) sp. z o.o.zobowiązała się zapłacić użytkownikom wieczystym część ceny w kwocie 713.240 złotych poprzez wpłatę tej kwoty przez (...) sp. z o.o.w imieniu użytkowników wieczystych na rachunek Miasta (...). Kwota 711.654 złotych miała zostać zapłacona tytułem zmiany umowy o oddanie gruntu w użytkowanie wieczyste i podlegała zaliczeniu na poczet ceny umowy sprzedaży ( akt notarialny k.36-38).

Protokołem uzgodnień z dnia 18.02.2010 roku nr (...)użytkownicy wieczyści i miasto (...), uzgodniły warunki zmiany umowy użytkowania wieczystego w zakresie zmiany sposobu zagospodarowania nieruchomości oraz przedłużenia terminu użytkowania wieczystego nieruchomości. Użytkownicy wieczyści zobowiązali się jednocześnie w treści tegoż protokołu do uiszczenia m.in. opłaty w kwocie 711.654 złotych stosownie do postanowień § 6 d lit. c załącznika do uchwały nr (...)Rady miasta (...)z dnia 15 kwietnia 2004 r., dodanego uchwałą Rady miasta (...)nr (...)z dnia 22 listopada 2007 r. zmieniającą uchwałę w sprawie zasad nabywania, zbywania i obciążania nieruchomości miasta (...)oraz ich wydzierżawiania lub najmu na okres dłuższy niż 3 lata, na poziomie 12,5 % różnicy wartości pomiędzy aktualną wartością nieruchomości oddanej w użytkowanie wieczyste określoną dla dotychczasowego sposobu użytkowania i zagospodarowania nieruchomości a wartością nieruchomości określoną dla nowego sposobu użytkowania i zagospodarowania. Zgodnie z zapisami w protokole kwota powyższa miała zostać uiszczona przez użytkowników wieczystych najpóźniej 7 dni przed zawarciem aktu notarialnego ( protokół k. 31-35).

W dniu 23.02. 2010 r. powodowa Spółka uiściła na rachunek miasta (...) kwotę 711.654 złotych ( dowód uiszczenia opłaty k. 39).

Dnia 16.03.2010 roku użytkownicy wieczyści: A. B., D. B., M. S., Ł. S., A. P., J. M., zawarli z pozwanym miastem (...)umowę, mocą której przedłużona została umowa użytkowania wieczystego nieruchomości położonej w W.przy ulicy (...)składającej się z działek o numerach ewidencyjnych (...)z obrębu (...)dla której Sąd Rejonowy (...)prowadzi księgę wieczystą nr (...)do dnia 10.12.2069 r. Przedmiotową umową strony zmieniły również umowę użytkowania wieczystego zawartą w dniu 10.12.1970 r. w zakresie dotyczącym przeznaczenia gruntu z przeznaczenia pod zabudowę stacją obsługi pojazdów na przeznaczenie pod zabudowę budynkiem mieszkalnym wielorodzinnym z garażem i usługami ( umowa k. 62-66v).

Prawomocnym wyrokiem z dnia 28 grudnia 2010 r. Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie stwierdził nieważność uchwały Rady miasta (...)z dnia 22 listopada 2007 r. nr (...)w zakresie § l pkt 2, tj. w części w jakiej zaskarżona uchwała zmieniła uchwałę Rady miasta (...) z dnia 15 kwietnia 2004 r. nr (...)w sprawie zasad nabywania, zbywania i obciążania nieruchomości, poprzez dodanie do uchwały rozdziału II a zatytułowanego „Zmiany umów użytkowania wieczystego", a także stwierdził, że w tej części przedmiotowa uchwała nie podlega wykonaniu ( wyrok k.74, uchwała k.67-69).

Aktem notarialnym z dnia 07.05.2010 roku, użytkownicy wieczyści A. B., D. B., M. S., Ł. S., A. P., J. M.sprzedali powodowi (...) sp. z o.o.w W., prawo użytkowania wieczystego nieruchomości położonej w W.przy ulicy (...)składającej się z działek o numerach ewidencyjnych (...)z obrębu (...) wraz z własnością posadowionych na tych działkach budynków, dla której Sąd Rejonowy (...)prowadzi księgę wieczystą nr (...). W treści aktu notarialnego użytkownicy wieczyści potwierdzili, że część ceny w kwocie 711.654 złotych została uiszczona przez powoda (...) sp. z o.o.tytułem zmiany umowy o oddanie gruntu w użytkowanie wieczyste na rzecz miasta (...)w ich imieniu i zaliczyli ją na poczet ceny wynikającej z umowy sprzedaży ( akt notarialny k.70-73).

Zgodnie z aktem poświadczenia dziedziczenia z dnia 21.09.2011 roku Rep A nr (...), spadek po A. B.zmarłym dnia 25.05.2011 na podstawie ustawy nabyły dzieci: K. B.i T. B.po ½ części każde z nich ( akt poświadczenia dziedziczenia k.82-83).

Umowami z dnia 18.02.2013 roku, K. B., D. B., M. S., Ł. S., A. P., J. M., przenieśli w całości na powoda (...) sp. z o.o.przysługującą im wierzytelność wobec Miasta (...)o zwrot kwoty 711.654 złotych wraz z odsetkami ustawowymi za okres od dnia 23.02.2010 roku do dnia zapłaty wynikającą z tytułu uiszczenia przez (...) sp. z o.o.w dniu 23.02.2010 roku w imieniu użytkowników wieczystych kwoty 711.654 złotych tytułem zmiany przeznaczenia oraz sposobu zagospodarowania nieruchomości położonej przy ulicy (...)( oświadczenie o przelewie k.75-79).

Umową z dnia 15.02.2013 roku, T. B.przeniósł w całości na powoda (...) sp. z o.o.przysługującą mu wierzytelność wobec Miasta (...) o zwrot kwoty 711.654 złotych wraz z odsetkami ustawowymi za okres od dnia 23.02.2010 roku do dnia zapłaty wynikającą z tytułu uiszczenia przez (...) sp. z o.o.w dniu 23.02.2010 roku w imieniu użytkowników wieczystych kwoty 711.654 złotych tytułem zmiany przeznaczenia oraz sposobu zagospodarowania nieruchomości położonej przy ulicy (...)( oświadczenie o przelewie k.80-81).

Pismem z dnia 21.02.2013 r., powód wezwał stronę pozwaną do zapłaty kwoty 711.654 zł wraz z odsetkami ustawowymi od dnia 23.02.2010 r. do dnia zapłaty w terminie 7 dni od otrzymania wezwania. Do chwili obecnej pozwane miasto (...) nie zwróciło powodowej Spółce spornej sumy pieniężnej ( wezwanie do zapłaty k. 94-95, okoliczności bezsporne).

Powyższy stan faktyczny Sąd Okręgowy ustalił na podstawie wyżej wskazanych dokumentów złożonych do akt sprawy, a które nie były kwestionowane przez żadną ze stron oraz okoliczności przytoczonych w pozwie, które nie były sporne pomiędzy stronami. Spór w przedmiotowej sprawie dotyczył odmiennej oceny prawnej faktu stwierdzenia nieważności uchwały stanowiącej podstawę ustalenia opłaty za zmianę sposobu użytkowania nieruchomości oddanej w użytkowanie wieczyste.

Sąd Okręgowy zważył co następuje:

Powództwo jest zasadne i zasługuje na uwzględnienie.

Podstawę roszczenia strony powodowej stanowi art. 405 k.c. w zw. z art. 410 § 2 k.c. Z przytoczonych powyżej przepisów wynika, iż ten kto bez podstawy prawnej uzyskał korzyść majątkową kosztem innej osoby, obowiązany jest do wydania korzyści w naturze, a gdyby to nie było możliwe, do zwrotu jej wartości. Art. 410 § 2 k.c. dotyczy natomiast szczególnego rodzaju bezpodstawnego wzbogacenia jakim jest świadczenie nienależne. Świadczenie jest zaś nienależne, jeżeli ten, kto je spełnił, nie był w ogóle zobowiązany lub nie był zobowiązany względem osoby, której świadczył, albo jeżeli podstawa świadczenia odpadła lub zamierzony cel świadczenia nie został osiągnięty, albo jeżeli czynność prawna zobowiązująca do świadczenia była nieważna i nie stała się ważna po spełnieniu świadczenia.

Powodowa Spółka domagała się zwrotu opłaty świadczonej na rzecz pozwanego miasta (...) przez użytkowników wieczystych, powołując się na okoliczność, iż podstawa świadczenia odpadła, a zatem roszczeniu powódki odpowiada postać kondykcji causa finita charakteryzującej się istnieniem ważnej podstawy świadczenia w pewnym przedziale czasu i dopiero następczym jej „odpadnięciem".

Odnosząc powyższe do okoliczności faktycznych niniejszej sprawy wskazać należy, iż wyrokiem z dnia 28 grudnia 2010 r. Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie stwierdził nieważność uchwały nr (...)w zakresie § l pkt 2, tj. w tej części w jakiej zaskarżona uchwała dodała do poprzedniej uchwały Rady miasta (...)z dnia 15 kwietnia 2004 r. rozdział II a zatytułowany „Zmiany umów użytkowania wieczystego", w którym był zawarty przepis § 6d lit. c. stanowiący podstawę naliczenia spornej opłaty. Jednocześnie Wojewódzki Sąd Administracyjny stwierdził, iż w powyższym zakresie zaskarżona uchwała nie podlega wykonaniu.

Stwierdzenie nieważności uchwały na podstawie której określona została wysokość opłaty wywołało zatem skutki ex tunc, co powoduje, iż przedmiotową uchwałę od daty wydania orzeczenia przez sąd administracyjny należy traktować tak, jakby w ogóle nie została podjęta. Konsekwencją powyższego winno być uznanie uchwały za bezskuteczną od samego jej początku i z momentem wydania rozstrzygnięcia w tym przedmiocie wyeliminowanie jej z obrotu prawnego (por. wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 18 stycznia 2006 r., II OSK 945/05, a także wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu z dnia 5 listopada 2009 r., III SA/Wr 533/09, Lex nr 588237 oraz wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 3 grudnia 1999 r., III SA 2006/09, a także wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gorzowie Wielkopolskim z dnia 25 listopada 2010 r., I SA/Go 871/10, Lex nr 748769). Co za tym idzie pobranie opłaty na postawie nieważnego aktu prawa należy traktować jako świadczenie nienależne podlegające zwrotowi, albowiem z nieważnego aktu prawa nie może wypływać obowiązek zachowywania się w sposób zgodny z zawartymi w nim nakazami (por. uchwała Sądu Najwyższego z dnia 22 grudnia 1997 r., III CZP 70/87, OSNC z 1988 r., z. 6, póz. 82).

Mając na uwadze powyższe w ocenie Sądu Okręgowego stwierdzenie nieważności uchwały Rady miasta (...)i wstrzymanie jej wykonania w części obejmującej regulację stanowiącą podstawę do żądania przez pozwane miasto (...) spełnienia świadczenia od użytkowników wieczystych, niewątpliwie stanowi wypadek kondykcji causa fmita o jakiej mowa w przepisie art. 410 § 2 k.c. Wobec bowiem stwierdzenia nieważności uchwały stanowiącej podstawę uiszczenia przez spółkę (w imieniu użytkowników wieczystych) opłaty za zmianę sposobu użytkowania wieczystego odpadła podstawa świadczenia na rzecz pozwanego, co za tym idzie uiszczone świadczenie stało się nienależne.

Sąd Okręgowy nie podzielił przy tym argumentów strony pozwanej przytoczonych w zarzutach od nakazu zapłaty, iż zobowiązanie użytkowników wieczystych do spełnienia spornego świadczenia znajdowało podstawę nie tylko w przepisie art. 6d lit. c zaskarżonej uchwały Rady miasta (...), lecz także w porozumieniu stron ujętym w protokole z dnia 18.02.2010 r. nr (...)obejmującym uzgodnienia stron w sprawie warunków przedłużenia terminów użytkowania wieczystego i zmiany umowy użytkowania wieczystego. Wypada bowiem zauważyć, że przedmiotowy protokół nie stanowił umowy, która ewentualnie mogłaby być oceniana na płaszczyźnie przepisu art. 353 ¹ k.c. Wobec bowiem treści regulacji prawa miejscowego istniejących w dacie spisywania protokołu, użytkownicy wieczyści nie mogli negocjować warunków na jakich zostanie podpisany aneks do umowy użytkowania wieczystego. Wybór użytkowników wieczystych ograniczał się tylko do dwóch możliwości: akceptacji warunków finansowych zaproponowanych przez miasto (...) i przedłużenia użytkowania wieczystego na dalszy okres za jednoczesną zmianą umowy w zakresie sposobu zagospodarowania i użytkowania gruntów oddanych w użytkowanie wieczyste, bądź odmowy akceptacji warunków stawianych przez Miasto i odstąpienia od zmiany umowy, a w konsekwencji także od przedłużenia użytkowania wieczystego.

O powyższym świadczą sformułowania użyte chociażby w protokole z dnia 18.02.2010 r. nr (...)obejmującym uzgodnienia stron w sprawie warunków przedłużenia terminów użytkowania wieczystego, który w § 6 ust. 2 stanowił, iż kwota 711.654 zł musi zostać uznana na rachunku bankowym miasta (...)przed podpisaniem aktu notarialnego (k. 34).

Podstawą zobowiązania do uiszczenia przez użytkowników wieczystych na rzecz pozwanego kwoty 711.654 złotych nie mógł być protokół uzgodnień z dnia 18.02.2010 roku albowiem nie kreował on zobowiązań stron. Do zawarcia umowy użytkowania wieczystego, w tym również umowy o przedłużenie okresu użytkowania wieczystego, konieczne jest zachowanie formy aktu notarialnego i to właśnie w akcie notarialnym z dnia 16.03.2010 roku wskazana została opłata związana ze zmianą przeznaczenia gruntu objętego umową. Natomiast zarówno zasada jak i wysokość opłaty wynikała wprost z uchwały Rady miasta (...) z dnia 15.04.2004 roku, zmienionej dnia 22.11.2007 roku. W dacie zawierania umowy przez strony tj w dniu 16.03.2010 roku, powyższa uchwała była aktem prawa miejscowego, wówczas obowiązującego, zatem była ona podstawą dokonanego przez użytkowników wieczystych świadczenia. Protokół uzgodnień na który powołuje się pozwany jako na podstawę świadczenia, także opierał się bezpośrednio na postanowieniach tejże uchwały (vide bezpośrednie odwołanie do uchwały w §4 ust.1 protokołu k.32 oraz wskazaniem podstawy pobrania opłaty §6 pkt.1 ppkt1 protokołu k.34).

Podpisanie protokołu uzgodnień z dnia 18.02.2010 r. w zakresie w jakim użytkownicy wieczyści zobowiązali się do uiszczenia spornych opłat stanowiło naturalną i nieuchronną konsekwencję obowiązującej wówczas uchwały. Wskazać przy tym należy, iż postanowienia protokołu odwołują się bezpośrednio do treści przedmiotowej uchwały, a wręcz stanowią powielenie jej treści w tym przedmiocie. Należy zatem stwierdzić, iż w przypadku braku obowiązywania uchwały w przedmiocie pobierania opłat, protokół z pewnością nie zawierałby tego typu postanowień. Trudno zatem uznać, iż postanowienia protokołu wyrażały odrębną, autonomiczną wolę stron co do uzgodnienia kwestii opłaty za zmianę sposobu użytkowania wieczystego. Podkreślić także należy, że poprzednia umowa użytkowania wieczystego została zawarta na okres do dnia 10.12.2010 r., a zatem jeśli użytkownicy wieczyści zamierzali kontynuować inwestycję na gruntach znajdujących się w ich użytkowaniu wieczystym, musieli zaakceptować wszystkie warunki stawiane przez Miasto.

Wobec treści cytowanych dokumentów, a także stanowiska prezentowanego przez stronę pozwaną w toku niniejszego procesu nie może budzić wątpliwości fakt, iż gdyby użytkownicy wieczyści odmówili spełnienia świadczenia żądanego przez Miasto, nie doszłoby do podpisania aneksu do umowy użytkowania wieczystego, a w rezultacie również do przedłużenia użytkowania wieczystego. To z kolei spowodowałoby niekorzystne i nieodwracalne skutki dla możliwości dalszego prowadzenia działalności gospodarczej przez użytkowników wieczystych w szczególności biorąc pod uwagę podpisane przez nich zobowiązania w zakresie przedwstępnej umowy sprzedaży prawa użytkowania wieczystego na rzecz powoda. W tych warunkach nie budzi zdziwienia fakt, iż, użytkownicy wieczyści zdecydowali się spełnić świadczenie żądane przez pozwanego pomimo powzięcia już na tym etapie wątpliwości odnośnie legalności żądania zapłaty.

Opłata za zmianę przeznaczenia gruntu nie wynikała ze zgodnych ustaleń stron, została wprowadzona do umowy w oparciu o obowiązujące w tym czasie prawo miejscowe. Nie można zatem zasadnie twierdzić, iż obciążenie użytkowników wieczystych rzeczoną opłatą na podstawie uchwały Rady miasta (...) – uznanej następnie za nieważną orzeczeniem Sądu, odpowiada regułom prawidłowego wykonania zobowiązania określonym w art. 354§1 kc (porównaj uzasadnienie SA z dnia 08.01.2013 rok I ACa 720/12 k.131-132).

W ocenie Sądu Okręgowego nie zostały spełnione także przesłanki określone w art. 411 pkt l k.c. pozwalające na oddalenie powództwa o zwrot nienależnego świadczenia. Wskazać bowiem należy, iż w chwili spełniania świadczenia użytkownicy wieczyści byli związani obowiązującym wówczas aktem prawa miejscowego i nie mieli całkowitej świadomości tego, iż świadczenie się nie należy, tj. że mogli oni bez ujemnych dla siebie konsekwencji prawnych go nie wykonać. Wręcz przeciwnie, można uznać, że spełnienie świadczenia przez użytkowników wieczystych nastąpiło w celu uniknięcia przymusu tj. niekorzystnych i nieodwracalnych skutków jakie mogłyby wyniknąć dla użytkowników wieczystych w przypadku nieuiszczenia opłaty (por. wyrok Sądu Najwyższego z dnia 9 listopada 2005 r., II CK 177/05, Lex nr 346049). Użytkownicy wieczyści chcąc bowiem uniknąć perturbacji związanych z brakiem przedłużenia umowy o użytkowanie wieczyste zmuszeni byli do uiszczenia opłaty określonej w spornej uchwale.

Reasumując, powyższe rozważania doprowadziły Sąd Okręgowy do konkluzji, iż w konsekwencji stwierdzenia nieważności uchwały Rady miasta (...) z dnia 22 listopada 2007 r. w zakresie obejmującym przepis art. 6 d lit c, który stanowił podstawę obciążenia użytkowników wieczystych obowiązkiem zapłaty na rzecz Miasta spornej kwoty 711.654 złotych, świadczenie spełnione przez użytkowników wieczystych w dniu 23.02.2010 r. stało się świadczeniem nienależnym. Analiza zdarzeń i zachowań stron postępowania w aspekcie zachowania przez użytkowników wieczystych prawa do żądania zwrotu nienależnego świadczenia daje natomiast podstawę do twierdzenia, iż świadcząc nienależnie użytkownicy wieczyści nie mieli pewności co do braku powinności spełnienia, a także działali w celu uniknięcia przymusu.

W sytuacji gdy wskutek cesji wierzytelności dokonanych przez użytkowników wieczystych i następców prawnych użytkownika wieczystego A. B. (vide cesje k.75-81 z podpisami notarialnie poświadczonymi) na rzecz obecnego powoda (...) sp. z o.o. w W. w trybie art. 509 kc, nie budzi żadnych wątpliwości, iż obecnie legitymowanym do żądania zwrotu kwoty 711.654 złotych z tytułu bezpodstawnego wzbogacenia jest obecny powód (...) sp. z o.o. w W.. Nie było kwestionowane, iż opłatę w kwocie 711.654 złotych uiścił w dniu 23.02.2010 roku (...) sp. z o.o. w imieniu użytkowników wieczystych (vide §3 aktu notarialnego k.65v), zaś opłata ta została zaliczona przez użytkowników wieczystych na poczet ceny z tytułu sprzedaży prawa użytkowania wieczystego (vide §3 ust.2 aktu notarialnego k.72-72v).

Tym samym, zdaniem Sądu Okręgowego, spełnione zostały wszystkie przesłanki warunkujące uwzględnienie roszczenia powoda wywiedzionego z cytowanych przepisów art. 405 k.c. w zw. z art. 410 § 2 k.c. w zw. z art. 411 pkt. l k.c.

Odnosząc się natomiast do zarzutu podniesionego przez pozwane miasto (...), iż ze stwierdzeniem nieważności przedmiotowej Uchwały Rady miasta (...), podważony został nie tylko obowiązek zapłaty przez użytkowników wieczytych spornej opłaty, lecz także ważność całego aneksu do umowy, wskazać należy, iż przedmiotem niniejszego postępowania nie było ustalenie nieważności umowy stron zawartej w dniu 16.03.2010 r., lecz wyłącznie roszczenie powoda o zapłatę kwoty 711.654 zł wywodzone z przepisów o świadczeniu nienależnym. Sąd Okręgowy rozpoznał sprawę w granicach wskazanych w pozwie uznając przy tym, iż ewentualne ustalenia co do kwestii ważności umowy nie mają wpływu na rozstrzygnięcie przedmiotowej sprawy.

Stanowisko tutejszego Sądu znajduje także potwierdzenie w wyrokach Sądu Okręgowego Wydział I Cywilny z dnia 06.03.2012 roku (k.85-92) oraz wyroku Sądu Apelacyjnego z dnia 08.01.2013 roku oddalającym apelację od wyroku Sądu Okręgowego z dnia 06.03.2012 roku (k.127-132), które zapadły w analogicznym stanie faktycznym i prawnym, które to ustalenia Sąd w całości aprobuje.

Mając na uwadze powyższe, wobec uznania, iż powództwo jest zasadne w całości, na podstawie art. 496 k.p.c. Sąd Okręgowy utrzymał w mocy nakaz zapłaty w postępowaniu nakazowym z dnia 11.03.2013 r. wydany w sprawie XX GNc 185/13.

Mając powyższe na względzie, Sąd orzekł jak w wyroku.---

SSO Mariusz Solka

(...)

1.  (...)

2.  (...)

3.  (...)

(...)

(...)