Pełny tekst orzeczenia

POSTANOWIENIE

Dnia 18 czerwca 2014 r.

Sąd Apelacyjny w Rzeszowie, III Wydział Pracy i Ubezpieczeń Społecznych w składzie następującym:

po rozpoznaniu w dniu 18 czerwca 2014 r.

na posiedzeniu niejawnym

sprawy z wniosku R. K.

przeciwko Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych Oddziałowi w J.

o rentę z tytułu niezdolności do pracy

na skutek zażalenia wnioskodawcy od postanowienia Sądu Okręgowego w Krośnie z dnia 1 kwietnia 2014r. sygn. akt IV U 874/13

postanawia :

uchylić zaskarżone postanowienie i sprawę przekazać

do dalszego rozpoznania Sądowi Okręgowemu Sądowi Pracy i Ubezpieczeń Społecznych w Krośnie.

UZASADNIENIE

Rozpoznając odwołanie od decyzji ZUS Oddziałuw J.z 26 czerwca 2013r. odmawiającej wnioskodawcy R. K.prawa do renty z tytułu niezdolności do pracy, postanowieniem z 1 kwietnia 2014 r., powołując art. 477 ¹⁴
§ 4 kpc, Sąd Okręgowy Sąd Pracy i Ubezpieczeń Społecznych w Krośnie w pkt I uchylił zaskarżoną decyzję ZUS Oddziałuw J.i przekazał sprawę do ponownego rozpoznania organowi rentowemu, w pkt II umorzył prowadzone w sprawie postępowanie. W uzasadnieniu Sąd wskazał, że przedłożona przez wnioskodawcę nowa dokumentacja lekarska z Poradni(...)w K.oraz pochodząca od lekarza neurologa stanowią nowe dowody w sprawie.

Wnioskodawca nie zgodził się ze stanowiskiem Sądu Okręgowego składając pismo zatytułowane apelacją, które z uwagi na przysługujący od powołanego wyżej postanowienia środek odwoławczy oraz termin jego złożenia, należało potraktować jako zażalenie. R. K. poza żądaniem przyznania renty podniósł, iż na łuszczycę plackowatą choruje od 18 roku życia, i okoliczność ta była znana komisji lekarskiej ZUS.

Sąd Apelacyjny zważył co następuje:

Zażalenie wnioskodawcy zasługuje na uwzględnienie w stopniu nakazującym Sądowi I instancji dalsze merytoryczne rozpoznanie jego odwołania od decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddziału w J. odmawiającej przyznania prawa do renty.

Zaskarżone postanowienie zapadło w następującym stanie faktycznym:

R. K. z wnioskiem o ustalenie prawa do renty wystąpił 15 lutego 2012 r. Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w J. po ustaleniu, na podstawie orzeczenia komisji lekarskiej ZUS, że nie jest on co najmniej częściowo niezdolny do pracy, decyzją z 26 czerwca 2013 r. odmówił prawa do renty. Nadmienić należy, że przedmiotowa decyzja wydana została przez organ rentowy w wykonaniu postanowienia Sądu Okręgowego w Krośnie z 12 marca 2013 r. , którym Sąd uchylił uprzednio wydaną w rozpoznaniu złożonego przez odwołującego wniosku z 15 lutego 2012 r. decyzję odmawiającą prawa do renty i przekazał sprawę do rozpoznania ZUS (sygn. IV U 589/12).

W aktualnie prowadzonym postępowaniu Sąd Okręgowy Sąd Pracy i Ubezpieczeń Społecznych w Krośnie rozpoznając wniesione od decyzji z 26 czerwca 2013 r. odwołanie, przeprowadził dowód z opinii biegłych sądowych lekarzy specjalistów z zakresu dermatologii, neurologii, reumatologii oraz psychiatrii. Powołani biegli w opinii uzupełniającej, odnosząc się do przedłożonego przez wnioskodawcę w załączeniu do wniesionych zarzutów do opinii głównej zaświadczenia z Poradni Reumatologicznej z 3 grudnia 2013 r. oraz zaświadczenia wystawionego przez neurologa z 12 grudnia 2013 r. uznali, iż pogorszenie stanu zdrowia badanego wywołane schorzeniem łuszczycy i łuszczycowym zapaleniem stawów, skutkuje uznaniem wnioskodawcy za niezdolnego do pracy na okres 12 miesięcy. Sąd I instancji uznał, że przedłożone przez wnioskodawcę zaświadczenia lekarskie, które dały podstawę do stwierdzenia częściowej niezdolności do pracy stanowi nową okoliczność w rozumieniu art. 477 ¹⁴ § 4 kpc.

Zajętego w sprawie przez Sąd pierwszej instancji stanowiska i dokonanej przez ten Sąd wykładni art. 477 ¹⁴ § 4 kpc, tutejszy Sąd Apelacyjny nie podziela.

Zgodnie z powołanym przepisem w sprawie o świadczenie z ubezpieczeń społecznych, do którego prawo jest uzależnione od stwierdzenia niezdolności do pracy lub niezdolności do samodzielnej egzystencji, a podstawę do wydania decyzji stanowi orzeczenie lekarza orzecznika Zakładu Ubezpieczeń Społecznych lub orzeczenie komisji lekarskiej Zakładu Ubezpieczeń Społecznych i odwołanie od decyzji opiera się wyłącznie na zarzutach dotyczących tego orzeczenia, sąd nie orzeka co do istoty sprawy na podstawie nowych okoliczności dotyczących stwierdzenia niezdolności do pracy lub niezdolności do samodzielnej egzystencji, które powstały po dniu złożenia odwołania od tej decyzji. W tym przypadku sąd uchyla decyzję, przekazuje sprawę do rozpoznania organowi rentowemu i umarza postępowanie.

Odnosząc powołany przepis do okoliczności rozpoznawanej sprawy stwierdzić należy, że nie może tu być mowy o „nowych okolicznościach” w rozumieniu przytoczonego przepisu. Okoliczność, że wnioskodawca cierpi na łuszczycowe zapalenie stawów była znana organowi rentowemu w dacie wydania kontrolowanej decyzji. Na tę okoliczność w aktach organu rentowego zalega dokumentacja w postaci zarówno wystawionego uprzednio przez Poradnię (...) w K.zaświadczenia z 9 maja 2013 r, jak i z karty informacyjnej leczenia szpitalnego. Odnosząc się do wskazanej dokumentacji organ rentowy zlecił wykonanie opinii przez lekarza konsultanta specjalisty reumatologa, który w opinii z 14 maja 2013 r. stwierdził, że przedstawiona dokumentacja lekarska wskazuje na podejrzenie łuszczycowego zapalenia stawów, ale z racji braków podwyższonych wskaźników zapalenia obecnie rozpoznaje jedynie spondyloartropatie łuszczycową, która nie ogranicza w sposób istotny zdolności badanego do pracy. Nie można w tych okolicznościach przyjąć, że dowód w postaci kolejnego zaświadczenia stwierdzającego stan zdrowia wnioskodawcy, wskazujący na zwiększenie tygodniowej dawki leku uprzednio już pobieranego przez wnioskodawcę stanowi nową okoliczność w rozumieniu powyższego przepisu. Taką okoliczność mogłoby stanowić schorzenie występujące u skarżącego przed wydaniem decyzji, w sytuacji gdy jego wykazanie nastąpiłoby dopiero po wniesieniu odwołania do Sądu I instancji lub jego ujawnienie w wyniku badań lekarskich przeprowadzonych w trakcie postępowania sądowego, pod warunkiem , co istotne, że miałoby ono znaczenie dla oceny stanu jego zdrowia, do dnia wydania przez organ rentowy decyzji (vide: wyrok SN z 12 stycznia 2012r, sygn. II UK 79/11 oraz uzasadnienie wyroku SN z 16 maja 2008r. sygn. I UK 385/07,wyrok SN z 12 stycznia 2012r. sygn. akt II 79/11). Taka jednak sytuacja w rozpoznawanej sprawie nie wystąpiła. Pogorszenie stanu zdrowia w ramach już znanych i ocenianych schorzeń oraz dolegliwości - w dacie wydania decyzji, nie ma bowiem cech „nowości” w rozumieniu powołanego wyżej uregulowania i nie może prowadzić do uchylenie decyzji. Stan zdrowia jest wartością zmienną i przyjęcie koncepcji Sądu Okręgowego spowodowałoby brak możliwości zakończenia sprawy i rozpoznania wniosku o rentę. Nie ma przecież przeszkód prawnych do składania przez ubezpieczonych kolejnych wniosków o przyznanie świadczenia rentowego z uwagi na późniejsze pogorszenie stanu zdrowia i to niezależnie od wniesionego odwołania od decyzji odmawiającej prawa do tego świadczenia.

W tych okolicznościach w ocenie Sądu Apelacyjnego Sąd Okręgowy zobligowany był do dalszego prowadzenia postępowania w sprawie, zwłaszcza, że sformułowana przez powołanych biegłych konkluzja opinii uzupełniającej nie wskazuje daty, od której w ich ocenie wnioskodawca jest niezdolny do pracy, co ma istotne znaczenie dla oceny prawnej sprawy, w tym oceny niezdolności do pracy na datę wydania decyzji.

W tym stanie rzeczy, skoro zaskarżone postanowienie wydane zostało z naruszeniem art. 477 ¹⁴ § 4 kpc, Sąd Apelacyjny orzekł jak w sentencji stosownie do art. 386 § 4 kpc w zw. z art. 397 § 2 kpc.